Αμετανόητος;

Επαναλαμβάνεις, από διαστροφική εμμονή ή από ανικανότητα και ανευθυνότητα, τα ίδια και τα ίδια λάθη.

Το ένα λάθος πάνω στο άλλο, μέσα στη μακραίωνη ιστορία σου, που είμαι σίγουρη ότι ούτε καν γνωρίζεις και δεν σε κατηγορώ γιατί κάποιοι εδώ και πάρα πολλά χρόνια φροντίζουν να μην λαμβάνεις πραγματική γνώση από τα σχολεία και τα πανεπιστήμια.

Με το μεγαλύτερο απ’ όλα να μην μπορείς να διακρίνεις και να κρίνεις!

Όσους ήταν καλοί και δίκαιοι, αγωνιστές και αυθεντικοί, τους έκλεισες στη φυλακή ή μέσω των ολέθριων επιλογών και της αφέλειάς σου τους έστειλες στους δήμιούς τους.

Και όσους ήταν φαύλοι, κακοί και επιβουλεύονταν την πατρίδα, την ελευθερία και τη ζωή σου, τους έδωσες με ενέργειες ή παραλείψεις σου το εφαλτήριο να αναρριχηθούν στην εξουσία και να καταστρέψουν όσα η παραπάνω κατηγορία, των καλών και αγωνιστών, προσπάθησε να δημιουργήσει: μια πατρίδα ανεξάρτητη και ελεύθερη για να ζεις εσύ και οι απόγονοί σου.

Κάποιοι σε είπαν ευκολόπιστο, εγώ θα πω ότι υπήρξες εγκληματικά αφελής!

Κυρίως για τον εαυτό σου, αφού τους υπόλοιπους, αυτό που αποκαλούμε «συμπατριώτες» και «συνανθρώπους», ούτε καν τους σκέφτηκες.

Αφού πάντα το μόνο που σ’ ενδιέφερε ήταν η καλοπέραση και η βολή σου, πώς μπορούσες να περάσεις εσύ καλά και να επωφεληθείς από τις καταστάσεις.

Όταν σου έφεραν το καινούργιο «μοντελάκι» που το βάπτισαν κοινοβουλευτική δημοκρατία (και ουδεμία σχέση έχει με την πραγματική δημοκρατία-πατέντα των προγόνων σου, όπως δημιουργήθηκε και γαλουχήθηκε στην Αρχαία Αθήνα), πάλι τον εαυτούλη σου σκέφτηκες.

Πώς θα μπορούσες να αποκομίσεις κέρδη και ωφέλεια από το φαύλο σύστημα που προήγαγε τους εκλεκτούς των ξένων επικυρίαρχων της χώρα σου και έθαβε (μερικές φορές στην κυριολεξία) τους πραγματικά άξιους, ικανούς και ανιδιοτελείς.

Και έτσι ανέπτυξες μαζί τους μια σχέση αμοιβαίου οφέλους, θέτοντας τα θεμέλια γι’ αυτό που αποκαλούμε «πελατειακό κράτος»: εσύ τους ψήφιζες (καλοί, κακοί δεν είχε καμία σχέση, τα κριτήριά σου δεν ήταν ποτέ πολιτικά γιατί, ας μην το κρυβόμαστε, ποτέ σου δεν έγινες πολίτης) και αυτοί σου έδιναν ανταλλάγματα από τις θέσεις εξουσίας που τους βοηθούσες να καταλάβουν: το συνηθέστερο και απλούστερο ήταν ο διορισμός σου στο δημόσιο για να έχεις ένα σταθερό μισθό και να αισθάνεσαι ασφαλής.

Όπως σου είπε πρόσφατα, απροκάλυπτα και κυνικά, ένας πολιτικός σου: «μαζί τα φάγαμε».

Και ας μην έχει σημασία το μερίδιο στο φαγοπότι, αν ο ένας έφαγε ορεκτικό, κύριο και επιδόρπιο, παρήγγειλε χαβιάρι και σαμπάνια, και ο άλλος έφαγε απλά… μια σούπα.

Το γεγονός είναι ότι, πράγματι, όλοι μαζί τα φάγατε.

Αφού τους ψήφιζες με μοναδικά κριτήρια το τι θα αποκόμιζες εσύ από την «πώληση» της ψήφου σου, δεν μπορείς τώρα να ισχυριστείς ότι δεν γνώριζες και δεν ήξερες.

Μια χαρά γνώριζες και μια χαρά ήξερες.

Και κάπως έτσι φθάσαμε στη σημερινή, απαράδεκτη, ανορθολογική, αποκαλυπτική εποχή!

Θυμήσου με ποια κριτήρια ψήφισες τους σημερινούς πριν τέσσερα, κοντοζυγώνουν χρόνια.

Με κριτήρια ότι θα σου καταργούσαν το ΕΝΦΙΑ, τα μνημόνια με ένα νόμο (καλά, αυτό δε νομίζω ότι το πίστεψες πραγματικά ποτέ) και ως το «νέο ΠΑΣΟΚ» θα έκαναν αθρόους  διορισμούς στο δημόσιο τομέα και θα επανέφεραν τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων στα προ των μνημονίων επίπεδα.

Δυστυχώς, ποτέ ή σχεδόν ποτέ δεν χρησιμοποίησες πολιτικά και ορθολογικά κριτήρια για τις αποφάσεις σου ως πολίτης, επηρεάζοντας με την ιδιοτελή σου σκέψη και τους άλλους, καθώς νομιμοποιούσες στην εξουσία άτομα που δεν νοιάζονταν για το κοινό καλό κι’ έτσι «έπαιρνες στο λαιμό σου» και αυτούς που ονειρεύονταν μια πραγματικά ανεξάρτητη και μακριά από οθωμανικά ρουσφέτια Ελλάδα.

Αλλά δεν νοιαζόσουν κι’ εσύ, σε μια χώρα που έντεχνα και πονηρά καλλιεργήθηκε και μεθοδεύτηκε ο άκρατος ατομικισμός και η επιδίωξη των ιδιοτελών συμφερόντων με κάθε τρόπο και τίμημα. Ιδίως, σε βάρος της κοινωνίας.

Και τώρα ετοιμάζεσαι για ακόμη μια φορά να επαναλάβεις τα ίδια λάθη, σε μια διαρκή επανάληψη της ανικανότητάς σου να κατανοήσεις ακόμη και το ίδιο σου το συμφέρον που το ταυτίζεις με μικροκομματικά και πρόσκαιρα, ανώφελα ανταλλάγματα, σχετιζόμενα με τα οικονομικά σου συμφέροντα, χωρίς να βλέπεις το ευρύτερο τοπίο (εξαιρετικά ομιχλώδες και επικίνδυνο).

Την ίδια ώρα, που η χώρα σου έχει φθάσει στο χείλος του γκρεμού, που δεν υπάρχει οικονομία, που δεν υπάρχει παραγωγή, που ο κοινωνικός ιστός έχει καταρρεύσει, τα παιδιά σου ζουν στην ανεργία και την ανασφάλεια και οι ξένοι, όπως λέει και ο προφήτης Ησαίας «τη γη σας κατατρώγουσιν έμπροσθεν σας, και είναι έρημος, ως περποθημένη υπό αλλοφύλων».

Και λες, πάνω στην ταραχή σου ότι «δεν έχεις άλλη επιλογή», παίζοντας το γνωστό παιχνίδι της «κολοκυθιάς».

Ενώ πάντα υπάρχει επιλογή, ακόμη και αν αυτή είναι να μην επιλέξεις τίποτα απ’ ο,τι σου προσφέρει, έντεχνα και υπολογισμένα, το σύστημα. Για την ακρίβεια, τη δική του (ξανά) λύση στο πρόβλημα που το ίδιο δημιούργησε.

Γι’ αυτό αν και όποτε γίνουν εκλογές, ρώτα τον εαυτό σου τρεις ερωτήσεις, απ’ όποιο ιδεολογικό ρεύμα θεωρείς ότι προέρχεσαι ή ότι σε αντιπροσωπεύει καλύτερα:

α) αυτός/οί που θα ψηφίσω είναι υπέρ της παγκοσμιοποίησης, «ανοιχτών συνόρων», ανεξέλεγκτης μετανάστευσης, πολυεθνικών κοινωνιών και εθνολογικής αλλοίωσης της Ελλάδας, μέσω της αλλαγής της ιστορίας και της αλλοίωσης της πολιτιστικής ταυτότητας; Ταυτόχρονα, απέναντι στις προκλήσεις των εχθρών μας επιδεικνύουν ιδιότυπη ανοχή και συνιστούν «πολιτική κατευνασμού και καλής γειτονίας», σιωπώντας κοινώς μπροστά στις πολεμοχαρείς ενέργειές τους και μην απαντώντας, ούτε καν διπλωματικά στις προκλήσεις τους;

β) στον κοινωνικό τομέα τάσσονται υπέρ του να γίνουν τα δύο φύλα ένα και το δικαίωμα του «αυτοπροδιορισμού» ενάντια σε κάθε λογική, επιστημονική και ανθρώπινη διάσταση; Επίσης, υπέρ της «θρησκευτικής ανεξαρτησίας» όπου κυρίαρχη θρησκεία δεν θα είναι η χριστιανική αλλά μεθοδεύεται σε λίγα χρόνια, μήπως, η ισλαμική; Μήπως, επίσης, υποστηρίζουν το αλαλούμ της κοινωνίας και την ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση της παιδείας, και δη της ελληνικής;

γ) στα οικονομικά θέματα, υποστηρίζουν με κάθε κόστος και τίμημα την Ευρώπη των τραπεζών και της συγκέντρωσης όλων των εξουσιών, σε βάρος της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας των ευρωπαϊκών χωρών; Γιατί, αναπόφευκτα, με αυτό το «πακέτο» ταιριάζουν και οι φιλελεύθερες, ψυχοπαθείς πολιτικές, υπαγορευόμενες από την ελίτ που κυβερνάει την Ευρώπη, σε βάρος της δικής σου περιουσίας, ιδιοκτησίας, ελευθερίας και ζωής.

Αγαπητέ συμπολίτη μου, αν απαντήσεις ναι και στα τρία και κάνεις πάλι το ίδιο λάθος, όχι μόνο είσαι αμετανόητος αλλά και εξαιρετικά επικίνδυνος για όλους τους υπόλοιπους και αυτή τη φορά, κανένα ελαφρυντικό δεν υπάρχει! Αντίθετα, θα έχεις αποδείξει ότι είσαι αμετανόητος!

Γιατί, ξέρεις κάτι;

Όταν δεν μπορείς να πας δεξιά, δεν μπορείς να πας αριστερά, δεν μπορείς να μείνεις στο κέντρο, αλλά ούτε και να γυρίσεις πίσω, νομοτελειακά μόνο μία κατεύθυνση υπάρχει:

Ευθεία μπροστά και με φόρα!

Υ.Γ.: Το άρθρο απευθύνεται, πρωτίστως, σε αυτούς που αδυνατούν να σκεφτούν με λογική και σκέφτονται με το θυμικό, θεωρώντας ότι «το μη χείρον βέλτιστο» και τι «άλλο να ψηφίσω;», παίζοντας μια ζωή την κολοκυθιά. Αλήθεια, ακόμη δεν βαρέθηκαν τον εαυτό τους;