«Ένδοξο έθνος η Αλβανία» είπε ο Πάπας, αλλά Πάπες σκότωναν τους αλβανούς που έγραφαν στα αλβανικά

Γράφει ο Χρήστος Μαντζιάρης
Ο Πάπας Φραγκίσκος απεκάλεσε την Αλβανία «ένδοξο έθνος» με «αρχαία ιστορία», σε λογύδριο καλωσορίζοντας αλβανούς προσκυνητές «στο όνομα του αρχαίου δεσμού φιλίας και εθιμικών σχέσεων» με το Βατικανό, και οι αλβανοί πανηγύρισαν με τις δηλώσεις αυτές του Πάπα. Φυσικό, διότι σε πολλούς αρέσουν οι υπερβολικές φιλοφρονήσεις, ειδικά όταν προέρχονται από εξουσιαστές.

Την ανύψωση των Αλβανών, αλλά και όλων των γειτονευόντων με την Ελλάδα λαών, όποιοι και είναι αυτοί, που επιχειρεί η διεθνής ηγέτιδα τάξη, το κάνει διότι έχει τον σκοπό της. Θέλει να τους ανυψώσει το ηθικό, καταρρακώνοντας αντίστοιχα το ηθικό των Ελλήνων. Διότι επιθυμεί την δεδομένη στιγμή που θα διατάξει επίθεση εναντίον της Ελλάδος, η ψυχολογία πρέπει να είναι οπωσδήποτε υπέρ των εχθρών μας.

Ο τωρινός Πάπας, ο τελευταίος σύμφωνα με τις προφητείες, προωθεί απροκάλυπτα τη Νέα Τάξη. Γι αυτό εκλέχθηκε άλλωστε. Εδώ πρέπει να επισημανθεί κάτι το οποίο λίγοι γνωρίζουν. Ο Πάπας είναι και ηγέτης του κράτους του Βατικανού, και το Βατικανό συμμετέχει στον ΟΗΕ ως παρατηρητής. Ως εδώ, καλά. Δεν συμμετέχει όμως με το όνομα “Βατικανό” αλλά ως “Holy See”. Δηλαδή να υποθέσω, κάτι σαν παντεπόπτης οφθαλμός;

Τα όσα είπε ο Πάπας έχουν τον σκοπό που προανέφερα. Αλλά, ας κρίνουμε τα λόγια του Πάπα σύμφωνα με την Αλβανική Ιστορία. Το τι λένε οι άλλοι δεν έχει τόση σημασία, όση σημασία έχει το τι λένε οι ίδιοι οι Αλβανοί.

Πρώτα απ’ όλα δεν υπάρχει αρχαία αλβανική Ιστορία, διότι οι Αλβανοί δεν είχαν γράμματα. Δεν είχαν αλφάβητο, και χωρίς γράμματα είναι προφανώς αδύνατο να γραφεί όχι μόνο Ιστορία, αλλά και οτιδήποτε άλλο. Χωρίς γράμματα δεν μπορεί να υπάρξει τίποτα, παρά μόνο παράδοση. Η αλβανική γλώσσα βρίσκεται γραμμένη για πρώτη φορά τον 15ο αιώνα. Επαναλαμβάνω, οι αλβανοί τα λένε αυτά.

Το πρώτο ολοκληρωμένο βιβλίο που βρέθηκε στην αλβανική γλώσσα τον 15ο αιώνα, είναι ένα ψαλτήρι (Meshari) του Γκιόν Μπουζούκου, και αργότερα, τον 17ο αιώνα, του Πιέτερ Μπούντι. Αυτοί οι δύο ήταν κληρικοί και προσπάθησαν να γράψουν θρησκευτικά βιβλία στην αλβανική γλώσσα. Τα έγραψαν με γράμματα άλλων γλωσσών διότι οι Αλβανοί βρήκαν γράμματα για την γλώσσα τους μετά το 1800. Προσέξτε, τα έγραψαν παραβαίνοντας τις εντολές του εκάστοτε Πάπα. Και εφόσον παρέβησαν τις εντολές των Παπών, με διαταγή τους τούς σκότωσαν. Δηλαδή, οι Πάπες, οι ηγέτες της Καθολικής Εκκλησίας, απαγόρευαν να γραφούν θρησκευτικά βιβλία στα αλβανικά, και όποιος παρέβαινε την απαγόρευσή τους, τον σκότωναν.

Τόσο πολύ εκτιμούσαν την αλβανική γλώσσα. Αλλά, ούτε και οι Τούρκοι εκτιμούσαν την Αλβανική γλώσσα, διότι οι Τούρκοι είχαν απαγορεύσει «κάθε πολιτιστική δραστηριότητα στην Αλβανική γλώσσα».

Είναι δυνατόν να υπάρξει ένδοξο έθνος με αρχαία Ιστορία χωρίς αλφάβητο; Χωρίς γράμματα; Ας μας δείξουν ένα! Δεν έχει αποτυπωθεί τίποτα από την Ιστορία της Αλβανίας. Άρα δεν υπάρχει και Ιστορία. Χωρίς γράμματα δεν υπάρχουν λέξεις και χωρίς λεξιλόγιο δεν υπάρχει έκφραση σκέψεων. Ας μην μιλήσουμε καλύτερα για δημιουργία τέχνης και επιστημών! Και επειδή οι Αλβανοί δεν είχαν γραφή, είχαν την λέξη «μπέσα». Η λέξη αυτή είναι αλβανική.

Σχετικά με την έκφραση του Πάπα, που καλωσόρισε δηλαδή «στο όνομα του αρχαίου δεσμού φιλίας και εθιμικών σχέσεων» τους αλβανούς προσκυνητές, τι να πει κανείς; Για ποιους αρχαίους δεσμούς φιλίας μας μιλάει ο Πάπας Φραγκίσκος όταν οι προκάτοχοί του έδιναν εντολή και σκότωναν τους Αλβανούς κληρικούς οι οποίοι έγραφαν θρησκευτικά βιβλία στα αλβανικά; Πόσο πίσω έμεινε ο Αλβανικός λαός, για τον οποίο «κόπτονται» τώρα, εξαιτίας των Παπών;

Αυτά τα λίγα σχετικά με τις σχέσεις Παπών και Αλβανών, μέσα από την Αλβανική Ιστορία. Το ότι τα αλβανικά ΜΜΕ πανηγύρισαν με τις δηλώσεις του Πάπα, ή δεν γνωρίζουν την Ιστορία τους ως Αλβανοί, ή δημιουργούν μια νέα Ιστορία. Μάλλον το δεύτερο.

Χρήστος Μαντζιάρης