«Τι είναι ο χρόνος; Ο,τι μετράνε τα ρολόγια μας».
Λέμε συχνά ότι ο χρόνος «ρέει», «κυλά» και «φεύγει», χωρίς ποτέ να προσδιορίζουμε επακριβώς τι είδους «πράγμα» είναι αυτό που κυλά και φεύγει ασταμάτητα ή, τουλάχιστον, ποιος ή πώς μπορεί κανείς να μετρά την αδιάκοπη ροή του.
Αναμφίβολα, ο «χρόνος» αποτελεί το πιο σκοτεινό και άπιαστο αντικείμενο της ανθρώπινης σκέψης (φυσικής και μεταφυσικής): πρόκειται για κάτι που υπάρχει «πραγματικά» ή, αντίθετα, είναι ένας βολικός τρόπος να «μετράμε» ό,τι συνεχώς μεταβάλλεται και παρέρχεται γύρω από εμάς και μέσα μας; Αραγε, θα συνεχίσει να κυλά αιωνίως, αδιαφορώντας για τις αδυναμίες και τις αγωνίες των ανθρώπων, ή κάποτε θα «τελειώσει», επαναφέροντας στο μηδέν το Σύμπαν και τους κατοίκους του;
Λέγεται ότι όταν ρώτησαν τον Αϊνστάιν «τι είναι ο χρόνος;», αυτός απάντησε χωρίς περιστροφές: «Ο,τι μετράνε τα ρολόγια μας». Με αυτή την προκλητική δήλωση, ο μεγάλος ανανεωτής των παραδοσιακών εννοιών του χώρου και του χρόνου ήθελε πιθανά να μας υπενθυμίσει ότι ο χρόνος δεν είναι «κάτι τι» που μπορεί να συλληφθεί ανεξάρτητα από τον τρόπο που το μετράμε, δηλαδή ανεξάρτητα από το πώς καταγράφουμε την παρουσία του.
Εξάλλου, ο Αϊνστάιν δεν κάνει τίποτε άλλο από το να επαναλαμβάνει ό,τι, πριν από δύο χιλιετίες, είχε υποστηρίξει πρώτος και ρητά ο Αριστοτέλης στο έργο του «Φυσικά» ή «Φυσική Ακρόασις»: «Διότι τούτο είναι ο χρόνος, το αριθμήσιμο ποσό (αριθμός) της κίνησης στη διάρκειά της από ένα πρότερο σε ένα ύστερο» («Φυσικά», 219 b, τόμος 2, μτφ. Β. Μπετσάκος, εκδ. Ζήτρος).
Ο χρόνος λοιπόν, σύμφωνα με τον μεγάλο Σταγειρίτη, δεν είναι παρά «αριθμός» που μετρά τη κίνηση, και μόνο ως μετρήσιμο μαθηματικό μέγεθος έχει το ακριβές φυσικό νόημα που καταγράφεται στις ενδείξεις των ρολογιών και των ημερολογίων μας!
Απορρίπτοντας την επικρατούσα στην εποχή του κυκλική σύλληψη του χρόνου και τα παράδοξα της αιώνιας επιστροφής που αυτή γεννά, ο Αριστοτέλης ανοίγει πρώτος τον δρόμο για την εκκοσμίκευση και τη φυσικοποίηση της μέχρι τότε επικρατούσας μετα-φυσικής σύλληψης του χρόνου.
Και είναι απορίας άξιον γιατί χρειάστηκε να περάσουν τόσοι αιώνες ώσπου να υιοθετηθεί η αριστοτελική «λύση» (με τη διττή έννοια της επίλυσης αλλά και της διάλυσης) των λογικών παραδόξων που γεννά η αιωνιότητα, δηλαδή η ιδέα ενός άχρονου κυκλικού χρόνου.
Καλή, όμορφη κι ευτυχισμένη η νέα χρονιά που μόλις έρχεται…
ΠΗΓΗ
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
Δεν γνωρίζω αν το πιάσατε τι ειπε ότι είναι χρόνος ο Αριστοτέλης . Μιλ'α για το ποσο της κίνησης. δηλαδή την ΑΠΟΣΤΑΣΗ. Συμφωνα με τον Αϊνστάιν αποοσοκαταλαβαινω και οι 3 συνηθισμένες διαστάσεις και ο χρόνος είναι αποστάσεις στο τετρασδιαστο χωρόχρονο εκτός αν και πάλι ήπια παραπάνω αλλά συγχορο'υμε λόγω αλλαγής χρόνου κι ας βιάστηκα λιγάκι…
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ…
ΑΜΌΡΦΩΤΟΣ.
Μεταξύ, του ενός πρότερου και του ενός υστέρου, είναι το ''τώρα'' , δηλαδή το παρόν .
Άρα ο χρόνος είναι ένα συνεχές παρόν.
Αναστασία
Χρόνος ή Κρόνος το ίδιο και το αυτό,είμαστε δυστυχώς(αιχμάλωτοι) του Κρόνου ή αλλιώς του Κ.Σαββαώθ και των κρόνιων υπηκόων του Saturnday..δηλ(Ημέρα του κρόνου).(Για όσους το καταλαβαίνουν μόνον).
Η αιωνιότητα ειναι ενα συνεχες παρών,δεν εχει αρχη και τελος!
Χρονος ειναι η μετρηση αριθμητικα του παρελθον εως το παρων στο χρονο με λιγα λογια δεν υπαρχει μελλον το μελλον ειναι η μετρηση του παρων σε θεση με το παρελθον μας ΑΝΤΡΕΑΣ