Η επίθεση ξεκινάει από τη “φωλιά”…  πρέπει να “κάψουμε” τη “φωλιά” για να γλιτώσουμε!

Αυτό θα είναι ίσως το πιο δύσκολο άρθρο της ζωής μου  και Σας ικετεύω πραγματικά να διαβάσετε λέξη λέξη αργά χωρίς να αφήσετε τις πεποιθήσεις σας η την εκπαίδευσή σας Να επέμβει στη λογική σας!

Εδώ και ένα χρόνο Έχω ξεκινήσει  μία ομορφη ασχολια  όπου δύο φορές τη βδομάδα εγώ και ο γιος μου συναντιόμαστε με άλλους γονείς με παιδιά και παίζουμε μπάλα!

Χθες ήταν μία από αυτές τις ημέρες,  έτυχε να είναι έντονος ο αγώνας και να κουραστούμε Όλοι πάρα πολύ…  μόλις τελειώσαμε  κουρασμένοι κάτσαμε λίγο σε κάποιες θεσούλες…  όπως κάναμε όταν ήμασταν παιδιά στη γειτονιά….  και η αίσθηση του κουρασμένου κορμιού Ηταν υπέροχη….. Όλο το σκηνικό ήταν υπέροχο… Όλοι μαζί ευχαριστημένοι… τα παιδιά μας χαρούμενα…. Μάλιστα Το είπαμε για λίγο οτι  ενώ κουραστήκαμε παραπάνω νιώθαμε όλοι πολύ πιο όμορφα… και η νύχτα ήταν πολύ όμορφη!

Αυτό διακόπηκε ξαφνικά…  δεν επιλέξαμε να κάτσουμε εκεί που νιώθουμε όμορφα… εκεί που γέμιζαν οι μπαταρίες…. αλλά ένας-ένας σαν ένα αόρατο μαγικό χέρι να μας έδωσε την εντολή… ξεκίνησε να φύγει… να σπάσει αυτό τον κύκλο της ενέργειας…. για να γυρίσει στο σπίτι του.. να γυρίσει στη φωλιά του!

Οι επικυρίαρχοι  έχουν πολλές γνώσεις,  μία από αυτές τις γνώσεις είναι να μαθαίνουν μελισσοκομία…. Μιας και η μελισσοκομία σου δίνει πληροφορίες για το πώς ένα σύστημα,  ένας πολιτισμός  μπορεί να πράττει κατά συλλογική συνείδηση..!

Σε ένα ντοκιμαντέρ κάποτε είχα ήδη οτι κάποιες αφρικανικές σφήκες είχαν επιτεθεί σε Μελίσσια και πραγματικά τα είχαν ξεκάνει στην περιοχή… φαινόταν Λοιπόν ότι τα μελίσσια της περιοχής σε λίγο καιρό θα είχαν εξαφανιστεί… αν δεν λειτουργούσε το συλλογικό ασυνείδητο του σμήνους των μελισσών… οι μέλισσες κατάφεραν να κατανοήσουν ότι αν μπορούσαν να αυξήσουν τη θερμοκρασία ολόκληρου του μελισσιού.. τοτε η σφίγγα που ήταν ο εισβολέας δεν άντεχε και ψοφάγε!

Καταπληκτική λύση…  καταπληκτικό το να συλλάβεις  στό  πώς αυτά τα μικρά έντομα κατάφεραν συλλογικά να βρουν το τρωτό σημείο του εχθρού… να έχουν τέτοια ταυτόχρονη στρατηγική ιδέα… και ταυτόχρονα όλα μαζί να καταφέρουν να τη φέρουν σε πράξη!

Φαντάζομαι ότι αν καθένα από αυτα τα μικρά έντομα  είχε μέσα στη συνείδησή του οτι ένα κουτάκι εξάγωνο από την κυψέλη  είναι δικό του…  οτι αυτο ειναι η φωλιά του επειδή μέσα σε αυτό πηγαίνει την αποθήκευση του… και με αυτό εργάζεται…. δεν θα καταφέρναν ποτέ αυτά τα πανέξυπνα έντομα να επιβιώσουν στην επίθεση της σφίγγας!  Αν νόμιζαν  ότι όλα ζουν σε αυτά τα μικρά κουτάκια τα εξάγωνα σαν να βρίσκονται σε πολυκατοικίες… και δεν είχαν μέσα τους την συνείδηση ότι όλη η φωλιά τους ανήκει και όχι μόνο το μικρό κουτάκι που θα μπορούσαν να νομιζουν σπίτι τους…  τότε όλη η Κυψέλη θα είχε καταστραφεί!

Παλιά όταν ήμασταν παιδιά  παίζαμε στις γειτονιές,  οι γειτονιές είχαν γίνει κτήμα μας ήταν η δική μας γειτονιά…. γιατί ήμασταν συνέχεια έξω… Όλες τις ώρες ελεύθεροι  στους δρόμους….  και η γειτονιά μας ήταν ιδιοκτησία μας…. γιατί είχαμε δημιουργήσει την αγέλη με τους φίλους μας…. και είμαι σίγουρος ότι Πολλοί από σας θυμάστε τις μεγάλες μάχες με τις αντίπαλες γειτονιές… είτε σε αθλητισμό είτε ακόμα και σε πετροπόλεμο!

Γυρνάμε πίσω στα κουτάκια, γυρναμε  πίσω σε αυτό που μας έμαθαν ότι είναι το δικό μας….  με κάποιο μαγικό τρόπο  μας εκπαίδευσαν να μειώσουμε τα χιλιόμετρα ιδιοκτησίας μας  και να δημιουργήσουμε ένα μικρό κόσμο μέσα σε ένα κλουβί που το ονομάζουμε σπίτι μας  και σε αυτό να έχουμε αφήσει πλέον τα όρια στα οποία εμείς είμαστε αποφασισμενοι να προασπίσουμε τα συμφέροντά μας!

Μα η αλήθεια είναι  ότι μας ανήκουν οι δρόμοι,  μας ανήκουν οι λεωφόροι, μας ανήκουν Οι πλατείες,  τα χωριά οι πόλεις,  η Κυψέλη μας είναι όλη η Ελλάδα….. και αυτό με κάποιο τρόπο μας έκαναν να το ξεχάσουμε…. κοιτώντας το μικρό κουτάκι και νομίζοντας ότι είναι η φωλιά μας!

Επί της ουσίας όμως και Αποδεδειγμένα σήμερα τίποτα δεν είναι δικό μας,  η αλλαγή της συνείδησης στην κατανόηση του τι είναι δικό μας έχει προέλθει από την εκπαίδευση που αναγκαστικά σε βάζει να αντιληφθείς το δικό σου σε σχέση με την έννοια της ύλης η του χρήματος….!

Σαν τα σκυλιά του παβλόφ λοιπόν…  ένας αόρατος εχθρός….  μία άλλη νέα σφίγγα…. που ω τι ειρωνεία  μπορεί να είναι μία πραγματικά φυλη σφίγγας…  κατάφερε να σε εκπαίδευσει…  και με αυτό τον τρόπο να σε αποδυναμωσει… να σε αποκόψει από την αγέλη…   και να σε κάνει να νομίζεις ότι αυτό που είναι δικό σου  είναι το κουτάκι  που υπάρχεις και αποθηκεύεις…. ενώ κανονικά αυτό το κουτάκι θα έπρεπε να είναι  η συνεισφορά σου στο σύνολο!

Το σθένος δημιουργείται από την Ένωση , η δύναμη προέρχεται μέσα από τις πραγματικές σχέσεις και την τριβή μεταξύ μας,  μέσα από την εκπαίδευση του χαρακτήρα στον χρόνο που περνάς με τον άλλον για κοινούς στόχους και σκοπούς… μέσα από την προστασία της γειτονιάς….. μέσα από τον αγώνα που δίνει η αγέλη με την αντίπαλη αγγελη!

Όσο κλεινόμαστε στα κουτάκια,  οσο μειώνουμε τα χιλιόμετρα αντιδρασης μας,  οσο μειώνουμε την προστασία μας σε χιλιόμετρα τόσο χάνουμε την κυψέλη…!

Όσο θεωρούμε οτι αυτό είναι δικό μου,  Αυτό είναι πρόβλημα μου,  αυτό είναι το σπίτι μου,  αυτό είναι το αυτοκίνητό μου…. την στιγμή που η σφίγγα έχει επιτεθεί σε όλη την κυψέλη…. τότε κινδυνεύουμε να τα χάσουμε όλα… ακόμα και την ελευθερία μας ακόμα και τη ζωή μας ακόμα και την οικογένειά μας!

Η συλλογική συνείδηση μπορεί να ξαναδημιουργηθεί έξω από τα κουτάκια… Έξω από τα εξάγωνα κουτάκια της  Κυψέλης… πρεπει να σπάσουμε το μαγικό τάλισμαν που έβαλαν πάνω στη γη…  πρέπει να θυμηθούμε ότι οι γειτονιές είναι δικές μας… Οι πλατείες δικές μας… τα χωριά και οι πόλεις δικά μας…  και υπάρχει μόνο ένας τρόπος να συμβεί!

Σταματήστε να γυρίζετε στη “φωλιά” σας… βγείτε ξανά στους δρόμους σαν παιδιά…  στις πλατείες παντού…. βγείτε έξω από τη φωλιά….  Και παραμείνετε όσο μπορείτε έξω… ενωθείτε… διαφωνήστε…  γελάστε…  αλλά παραμείνετε στην ενέργεια των δρόμων…  για να δημιουργηθεί ξανά η κόλλα της αγέλης!

Τα κουτάκια της κυψέλης που έφτιαξε η σφίγγα για εμάς  είναι το μεγαλύτερο κόλπο τις κατακτησης του ανθρώπινου είδους…  μας απόκόβουν τα κουτάκια…  μας νικάει η ίδια η φωλιά μας… γιατί νομίζουμε ότι η φωλιά μας είναι το κουτάκι  και όχι η γη….  Όχι η χώρα…. Όχι οι δρόμοι της!

Αλλάζει αυτός ο πολιτισμός,  αλλάζει με πονηρό τρόπο….  και κατάφεραν να πάρουν την αγέλη από σκυλιά-κυνες…  και να την κάνουν να μοιάζει με τη μελισσούλα….. αλλά μία μέλισσα  που θα έχει ξεχάσει τις ιδιότητες της… που θα έχει ξεχάσει το συλλογικό ασυνείδητο του είδους της!

Αποδεδειγμένα δεν σας ανήκει τίποτα,  δεν σας ανήκει η ύλη,  δεν σας ανήκει το σπίτι σας… δεν σας ανήκει τίποτα παραπάνω από το χρόνο σας και την επιλογή σας…. για το Ποιοι θα θέλατε να είστε αύριο… ποιοι θα θέλατε να εξελιχθείτε να είστε σε αυτή τη ζωή!

Και η εξέλιξη δεν θα ρθει ποτέ μέσα από το δικό μου… και τη δική μου φωλιά!

Γνωρίζω ότι είναι τεράστιο πρόβλημα σχεδόν ανίκητο και άλυτο  να βγάλεις μέσα από τους ανθρώπους την ψευδαίσθηση της ιδιοκτησίας….  αλλά είναι μία τεράστια αλήθεια…. τίποτα δεν σας ανήκει… απλά σας παραχωρείται ο χρόνος χρήσης Ανάλογα τις ορέξεις που έχουν οι σφήκες..!

Αν νιώθετε λοιπόν ότι είναι ο καιρός  που οι σφίγγες έχουν ετοιμάσει την επίθεση τη μεγάλη  τότε θα πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος η ανθρώπινη φυλή να αντιδράσει με το συλλογικό της ασυνείδητο  και να φέρει τη λύση στον αόρατο εχθρό της….

Κάψτε μέσα σας τη φωλιά σας,  κάψτε την μέσα στη συνείδησή σας  και πλέον αρχίσετε να τη χρησιμοποιήτε  όπως πραγματικά είναι οι δυνατότητές της…  ένας χώρος ξεκούρασης…  και ίσως και διατροφής…..  ο πραγματικός κόσμος και η ιδιοκτησία σας είναι έξω από τη φωλιά σας,  τα πραγματικά σας δικαιώματα και η ελευθερία σας  είναι έξω από τη φωλιά σας….  εκεί μέσα όσο γυρίζετε σκοτώνετε την πραγματική σας φύση…..  βγάλτε από τη συνείδησή σας αυτόν τον ιό…..  δεν σας ανήκει κάτι τόσο μικρό ΜΟΝΟ….

Σας ανήκουν οι δρόμοι, Οι πλατείες και τα χώματα της χώρας που σας δημιούργησε…  βγείτε όλοι έξω από τη φυλακή που σας έχτισαν….  βγείτε ξανά στους δρόμους και γίνεται αγέλη…. ΤΩΡΑ!!… γιατί ο χρόνος μας τελειώνει!

Stranger…

Σχετικά με Stranger

Μετά από την πρώτη πτώση στα 3 μου έτη από μια αντίκα κούνια της γιαγιάς δημιούργησα τα πρώτα μου κενά ! Στην πορεία ένα ατύχημα με ένα ποδήλατο, όπου σε μια κατηφόρα βουνού, συνάντησα ένα γέρικο πλάτανο με το κεφάλι,η συνάντηση αυτή με έφερε στην κατάσταση της μόνιμης Νιρβάνας που βρίσκομαι σημερα!Οι φίλοι μου μου λένε ότι κάπου κάπου ξυπνάω μέσα από τον λήθαργο μου και αρχίζω και γράφω ..η μιλάω σε ένα μικρόφωνο… δεν έχω καλους φίλους το γνωρίζω…από παιδί με κοροϊδεύουν! Δείτε όλα τα άρθρα του/της Stranger →