Η εικονομαχία/λειψανομαχία (τόσο εκ Λαϊκών όσο κι εκ Κλήρου πηγάζουσα) σίγουρα τελείωσε το 843 μΧ;
γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος
Κάθε τρεις και λίγο από κάπου ξεστομίζεται κι ένας άθεος λόγος.
Και καλά να είναι ξεκάθαρος κι από άθεα χείλη προερχόμενος.
Φρίττεις αλλά την σέβεσαι σαν μια ξεκάθαρη επίθεση από έναν ξεκάθαρο αντίπαλο.
Η μέγιστη ανησυχία γεννιέται και θεριεύει όμως όταν η επίθεση δεν είναι ξεκάθαρη ούτε και αυτός που την εξαπολύει δηλώνει ξεκάθαρη εχθρική/αντίπαλη ιδιότητα.
Όταν πχ αυτός κρύβεται πίσω από μια δήθεν κριτικιστική προσέγγιση με διάθεση τάχαμου «καλοπροαίρετα εξελικτική»…
Κριτικάρει το αν θα έπρεπε να υπάρχουν ακόμη και να τιμώνται οι Ιερές Εικόνες και τα Άγια Λείψανα χαρακτηρίζοντας την ύπαρξή τους ως ιστορικά «παιδική (ειδωλολατρική) ασθένεια» που ο εξελιγμένος θεολογικά σύγχρονος άνθρωπος θα έπρεπε να «υπερβεί».
Σαν να μην πέρασε μια μέρα από το 726 μΧ όταν επί αυτοκράτορος Λέοντος Γ΄ ξεκίνησε η εικονομαχία.
Ο διαπρεπής θεολόγος και συγγραφέας Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός, ο πιο σφοδρός πολέμιος των εικονομάχων, υποστήριζε ότι “…οι εικόνες αποτελούν το βιβλίο των αγραμμάτων…” https://www.sansimera.gr.
Πως λέμε στο λαϊκότερο: “…Μια εικόνα χίλιες λέξεις!”
Ο Ιωάννης απέκρουσε την κατηγορία ότι η λατρεία των εικόνων αποτελεί ανανέωση της εθνικής ειδωλολατρίας και ανέπτυξε μια ιδιότυπη εικονοσοφία, σύμφωνα με την οποία η εικόνα είναι σύμβολο και μέσο με τη νεοπλατωνική έννοιαhttps://el.wikipedia.org .
Πόσες φορές αρπάχτηκε ο νους μέσα στο ναό από αρνητικούς λογισμούς και το μάτι προσηλώνεται στην Εικόνα απέναντι, στον Χριστό, στην Παναγία, στον Άγιο με την σιωπηρή παράκληση να επαναλαμβάνεται εσωτερικά: βοήθησέ με Παναγιά μου, Χριστέ μου, Άγιε μου.
Μια ανυπολόγιστης ισχύος «εξωτερική οπτική βοήθεια» για τον Πιστό στον αδιάλειπτο προσευχητικό του αγώνα.
Σε αντίθετη περίπτωση, θα έπρεπε με έναν νου κατακλυσμένο από «αρνητικούς (δαιμονικούς) λογισμούς» να κατορθώσει να «εστιάσει προσευχητικά» σε κάτι παντελώς αόριστο χωρίς ΚΑΜΙΑ βοήθεια/ενίσχυση εξωτερική. Τόσο χρήσιμη και απαραίτητη για την αδύναμη ανθρώπινη φύση του.
Κι επειδή η τάση του «αδύναμου ανθρώπου» είναι να σχηματοποιεί σε εσωτερικές εικόνες τα πάντα, την «έλλειψη της εξωτερικής εικόνας» θα την αναπλήρωνε ενστικτωδώς με την σχηματοποίηση μιας εσωτερικής εικόνας…
Κάτι που όμως η Ορθόδοξη Πνευματική Παράδοση ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΕΙ πως πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους κινδύνους στην προσευχή!
Οι «οραματισμοί» (είτε «εσκεμμένοι» είτε «ελεύθεροι/συνειρμικοί/τυχαίοι») αποτελούν «δαιμονική πύλη».
Κι αυτό βεβαίως το γνωρίζουν πολύ πολύ καλά οι εντρυφώντες στον λεγόμενο «εσωτερισμό/αποκρυφισμό».
Ο «οραματισμός» είναι το άλογο, το «μέσο» πάνω στο οποίο καλπάζει ο αποκρυφιστής για να εισδύσει στα «εσωτερικά πεδία» μετακινούμενος από «στοιχείο» σε «στοιχείο», από «οντότητα σε οντότητα», από «στοιχειακό σε στοιχειακό».
Τάδε έφη «πνευματιστικός/δαιμονικός διαλογισμός»….(λες και υπάρχει κι άλλο είδος…)
Αντιθέτως, όταν υπάρχουν «Άγιες Εικόνες» και «ορθόδοξη αγιογράφηση» (μέσα στο όλο βεβαίως κατανυκτικό ανατολικοορθόδοξο μυστικιστικό ιερό περιβάλλον) να «αρπάζει το νου του πιστού» και να τον βοηθάει να κρατάει με «χαλινάρι το νου του» προσηλωμένο στην προσευχή χωρίς «εσωτερικές ταινίες» (όπως έλεγε κι ο Άγιος Παΐσιος) τότε δεν υπάρχει έδαφος για την δαιμονική δράση.
Απ’ την άλλη πλευρά – του “εχθρού” – επειδή ακριβώς είναι πανίσχυρη βοήθεια η «εξωτερική οπτική» πρέπει να μην υπάρχουν οι εικόνες ώστε να είναι ελεύθερο το πεδίο να αντικατασταθούν με τα «κατάλληλα δαιμονικά σύμβολα» που θα λειτουργήσουν ως οι κατάλληλοι «κλειδιά/οδοδείκτες» προς τα δαιμονικά πεδία για τον διαλογιζόμενο.
Πέραν όλων των άλλων είναι και ο ρόλος της (έξωθεν) “υποβολής” προς τον πιστό και το νου του…
Να λοιπόν πως συνδέονται η εικονομαχία με τον αποκρυφισμό και την δαιμονολατρεία.
Ο αρχαίος γνωστικισμός είναι «αποκρυφιστική βάση».
Και παράλληλα ο «στόχος»…η επίτευξη ενός «αποκρυφιστικού δαιμονολατρευτικού μέλλοντος».
Που όμως για να επιτευχθεί πρέπει να ακυρωθούν οι διάφορες (μαζικές) Ορθόδοξες Προστασίες.
Μια από αυτές, από τις κυριότερες είναι η πλούσια αγιογράφηση των ναών και η ύπαρξη γενικότερα των Εικόνων στα σπίτια των πιστών.
Τα Σύμβολα δεν «ενοχλούν» γιατί εύκολα μπορεί να «παραλλαχθεί η χρήση τους» (πχ δαιμονική χρήση του Σταυρού σε «αντεστραμμένη θέση»).
Οι εικόνες όμως δεν είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθούν «αλλιώς».
Εκεί έρχεται λοιπόν ιστορικά το ένα «αιρετικό ρεύμα» (Προτεσταντισμός/Μεταρρύθμιση) μέσω της εικονομαχικής του (αντι)θεολογικής πολιτικής να προετοιμάσει την έλευση/επίτευξη του «κρυφού στόχου»: του αποκρυφιστικού δαιμονολογικού περιβάλλοντος (πχ Γνωστικισμός – Μεσσαλιανισμός – Παυλικιανισμός – Βογόμιλοι – Καθαροί – Προτεσταντισμός – Νέα Εποχή/εσωτερισμός).
Ο γνωστικισμός από μόνος του δεν θα μπορούσε να επιβληθεί ιστορικά.
Γέννησε λοιπόν – κλωνοποιήθηκε – σε ατέλειωτες άλλες μορφές.
Μορφές που διακρίνονται ουσιαστικά σε δύο «κλάδους δράσης».
Ο ένας βεβαίως ήταν/είναι ο καθαρά αποκρυφιστικός…φτάνοντας στο αποκορύφωμά του οργανωτικά τον 18ο – 19ο αιώνα μέσα από την ίδρυση των διαφόρων «Εσωτερικών Ταγμάτων» και «μεθοδολογικά» μέσα από την Θεοσοφία της Μπλαβάτσκι.
Ο δεύτερος κλάδος δράσης ήταν η Προτεσταντική διαδρομή…
Η απογύμνωση της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας από τις «Προστασίες» της.
Έπρεπε ως εκ τούτου να αφαιρεθούν οι Εικόνες, τα Ιερά Λείψανα, η Θεία Κοινωνία, η Μοναστική Ασκητική (κυρίως) αλλά και γενικότερα ο ίδιος ο Μοναχισμός, μέχρι και η ίδια η λατρεία της Παναγίας ως αποκορύφωμα της παύσης της ύπαρξης και λατρείας πρώτα των Αγίων.
Στο τέλος, μετά την «προτεσταντική επέμβαση» αυτό που απομένει είναι ένας αποστειρωμένος από τα αγιασμένα στοιχεία χώρος που δεν θυμίζει σε τίποτα ορθόδοξο μυστικισμό…
Μπορείς να λες ότι λατρεύεις τον Θεό μέσα σ’ εκείνο το αποστειρωμένο περιβάλλον, πλην όμως όλα συνηγορούν στο ότι μάλλον «αλλού κατευθύνουν την ψυχή του πιστού»…
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο κορυφαία θέση βεβαίως έχει η «δίωξη των ιερών λειψάνων».
Πως θα μπορούσαν άλλωστε αυτά τα καθαγιασμένα τμήματα ενός Αγίου του Θεού, έμπλεα της Θείας Χάριτος https://www.impantokratoros.gr να επιτραπεί να βρίσκονται και ν’ αγιάζουν – τουτέστιν να «επηρεάζουν» – ένα περιβάλλον κακόβουλων ανθρώπινων και δαιμονικών επιρροών;
Είναι λυπηρό και προκαλεί θλίψη βεβαίως να βλέπει κανείς ιερωμένους να διεξάγουν αυτό τον εικονομαχικό αγώνα, αυτόν τον ξεκάθαρα προτεσταντικό (και κρυφοαποκρυφιστικό) αγώνα…
Κληρικοί να μην μπορούν μεν να (κατα)διώξουν τις Άγιες Εικόνες, πλην όμως να μπορούν (και να το πράττουν) να καταδιώξουν λυσσασμένα τα Άγια Ιερά Λείψανα!!!
Όταν κάποιος πιστεύει σ’ αυτά, τότε πιστεύει και σε μια σειρά πνευματικούς νόμους…
Όπως πχ πως ουσιαστικά ο Άγιος είναι «άχρονος» και συνεχίζει να ζει με τον τρόπο του και να επηρεάζει τις ζωές των πιστών.
Ως εκ τούτου, ενίοτε αποφασίζει και το «που θα επιτρέψει να φιλοξενηθούν» τα Άγια Λείψανά του…μέσα από ποιό κανάλι θα φτάσει η ωφέλειά του στους πιστούς…
Αυτό άλλοτε γινόταν σεβαστό από τα όργανα της Εκκλησίας και τους ιεράρχες και άλλοτε όχι.
Αναρωτιέται κανείς εάν σήμερα γίνεται σεβαστό.
Συνειδητοποιούμε πως μέσα απ’ αυτό το «κανάλι» οι σύγχρονοι εικονομάχοι πολεμούν τα ιερά λείψανα παντί μέσω και τρόπω;
Αν μάλιστα, τέτοιοι ιεράρχες βρουν έδαφος συμμαχίας με αντίστοιχων πεποιθήσεων κυβερνήσεις, τι τάχα μέλλει γενέσθαι;
Συνειδητοποιούν μερικοί, μετά τα παραπάνω τι σημαίνει να καταλαμβάνεται η πολιτική εξουσία ενός ορθόδοξου τόπου από προτεστάντη;
Ας θυμηθούμε πως οι βαυαροί του προτεστάντη Όθωνα έκλεισαν εκατοντάδες ορθόδοξα μοναστήρια.
Αλλά ας ανατρέξουμε και στην περίοδο της εικονομαχίας:
Και πάλι από το wikipedia:
Ως ο πλέον ανηλεής διώκτης των μοναχών αναδείχτηκε ο στρατηγός του θέματος των Θρακησίων Μιχαήλ Λαχανοδράκων.
Όπως αναφέρει ο Θεοφάνης ο Ομολογητής, ο Μιχαήλ πουλούσε τις περιουσίες των μοναστηριών, έριχνε τα ιερά τους βιβλία στην πυρά και τιμωρούσε ανελέητα τους μοναχούς που είχαν και προσκυνούσαν άγια λείψανα τυφλώνοντάς τους και σκοτώνοντάς τους.
Για τις υπηρεσίες του αυτές ο Κωνσταντίνος τον ευχαρίστησε με προσωπική ευχαριστήρια επιστολή. Έτσι λοιπόν οι μοναχοί αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη Βυζαντινή αυτοκρατορία και να καταφύγουν στην εικονόφιλη Νότια Ιταλία και Σικελία, μεταλαμπαδεύοντας τα ελληνικά γράμματα, ενισχύοντας τον ελληνόφωνο πληθυσμό και δημιουργώντας νέες πνευματικές και καλλιτεχνικές εστίες.
Ο διωγμός που εξαπέλυσε ο Κωνσταντίνος ξεπέρασε ακόμη και τις αποφάσεις της εικονομαχικής συνόδου του 754.
Κι όχι μόνο στράφηκε εναντίον της προσκύνησης των εικόνων και των λειψάνων των αγίων, αλλά απαγόρευσε και τη λατρεία των αγίων και της Θεοτόκου
δεν έλειψαν και μέσα στην ίδια την Εκκλησία εικονοκλαστικές τάσεις, ιδιαίτερα ισχυρές στις ανατολικές επαρχίες της αυτοκρατορίας, όπου υπήρχαν σημαντικά υπολείμματα των Μονοφυσιτών και κέρδιζε συνεχώς έδαφος ο Παυλικιανισμός, αίρεση εχθρική προς κάθε μορφή εκκλησιαστικής λατρείας.
Επίσης, η επαφή με τον αραβικό κόσμο και οι ιδέες που εκπορεύονταν απ’ αυτόν επί του θέματος επιτάχυναν τις εξελίξεις.
Ο πρώτος που θεωρείται ότι έλαβε μέτρα εναντίον των εικόνων είναι ο χαλίφης Γιαζίντ (Yazid ΙΙ, 720-724), σύγχρονος του Λέοντος Γ΄, ο όποιος εξέδωσε διάταγμα που απαγόρευε την έκθεση και προσκύνηση εικόνων στις χριστιανικές εκκλησίες του κράτους του.
Φοβερός διωγμός εξαπολύθηκε κατά των Παυλιανιτών της Μικράς Ασίας. Κατά τους ίδιους τους εικονόφιλους χρονογράφους, εκατό χιλιάδες από τους πολεμικότατους αυτούς αιρετικούς, που δογματικά συγγένευαν στενότατα με την Εικονομαχία, θανατώθηκαν παντοιοτρόπως και οι περιουσίες τους εισκομίστηκαν στο βασιλικό ταμείο. Όσοι σώθηκαν κατέφυγαν στους Άραβες.
– κατά τους ιστορικούς Γίββων και Μακώλαιυ : Οι πολιτικά προσκείμενοι και δογματικά συγγενέστατοι με τον Κωνσταντίνο Ε΄ Παυλιανίτες ήταν αυτοί που μετέδωσαν στην δυτική Ευρώπη τα σπέρματα της Μεταρρύθμισης του 16ου αιώνα
Το διάταγμα της εικονομαχικής συνόδου της Ιερείας (754)
«…Ομόφωνα ορίζουμε ότι οι παντός είδους εικόνες που έχουν κατασκευασθεί από κάθε είδους υλικό και έχουν ζωγραφιστεί από τον κακότεχνο χρωστήρα των εικονογράφων θα είναι στο μέλλον απόβλητες από τις χριστιανικές εκκλησίες και ξένες και αποκρουστικές για τους Χριστιανούς. Και κανένας πια να μην έχει το δικαίωμα να ασκεί το ανόσιο και ασεβές αυτό επάγγελμα. Όποιος τολμά από δω και πέρα να κατασκευάζει ή να προσκυνά ή να τοποθετεί σε εκκλησία ή ιδιωτική κατοικία ή να αποκρύπτει εικόνες, αν αυτός είναι επίσκοπος ή διάκονος, να καθαιρείται, αν είναι μοναχός ή λαϊκός, να αναθεματίζεται και να είναι υπόλογος απέναντι στους αυτοκρατορικούς νόμους, με την κατηγορία ότι στρέφεται ενάντια στις διαταγές του θεού και είναι εχθρός των πατροπαράδοτων δογμάτων…»
http://histoirehistoire.weebly.com/726-787.html
Ζ’ Οικουμενική Σύνοδος (787)
– «…συγκλήθηκε αμέσως εικονόφιλη σύνοδος που τον καθήρεσε και τον αναθεμάτισε όπως και όλους τους ομόφρονές του, ανόρθωσε το κύρος της Ζ΄Οικουμενικής Συνόδου της Νικαίας και παρέδωσε τους περισσότερους επισκοπικούς θρόνους σε μοναχούς. Νέος πατριάρχης χειροτονήθηκε ο Μεθόδιος και τελέσθηκε εορτή της ορθοδοξίας την πρώτη Κυριακή των νηστειών του 842 (19 Φεβρουαρίου). Έκτοτε η πρώτη Κυριακή των νηστειών γιορτάζεται ως «Κυριακή της Ορθοδοξίας».
Η σύνοδος καταδίκασε ως αίρεση την Εικονομαχία, αποφάσισε την καταστροφή των εικονοκλαστικών συγγραμμάτων και αναστήλωσε τις εικόνες επιτρέποντας την προσκύνησή τους, σύμφωνα με τη διδασκαλία του Ιωάννη Δαμασκηνού ότι η προσκύνηση δεν αποδίδεται στην εικόνα άλλα στο εικονιζόμενο ιερό πρόσωπο και δεν έχει σχέση με τη λατρεία, που αναφέρεται αποκλειστικά και μόνο στο Θεό. Σε πανηγυρική συνεδρία στις 23 Οκτωβρίου 787 στο ανάκτορο της Μαγναύρας επικυρώθηκαν οι αποφάσεις της συνόδου και υπογράφτηκαν από την Ειρήνη και τον γιο της Κωνσταντίνο Στ’. «Kαὶ εἰρήνευσεν ἡ τοῦ Θεοῦ ἐκκλησία, εἰ καὶ ὁ ἐχθρὸς τὰ ἑαυτοῦ ζιζάνια ἐν τοῖς ἰδίοις ἐργάταις σπείρειν οὐ παύεται· ἀλλ’ ἡ τοῦ Θεοῦ ἐκκλησία πάντοτε πολεμουμένη νικᾷ».
Greek
ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ…. Πιστεύω, ως ορθόδοξος Χριστιανός, σε έναν Θεό, Πατέρα, Κυρίαρχο του παντός, που δημιούργησε από το μηδέν και με απόλυτη ελευθερία και αγάπη τον ουρανό και τη γη. Δημιούργησε, δηλαδή, τόσο τον ορατό και υλικό, όσο και τον αόρατο και πνευματικό κόσμο.Πιστεύω και σ’ έναν Κύριο, τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό, που είναι ο μονογενής Υιός του Θεού Πατέρα και Γεννήθηκε απ’ Αυτόν προαιωνίως. Είναι φως, όπως και ο Πατέρας Του. Είναι αληθινός Θεός, επειδή γεννήθηκε από τον αληθινό Θεό. Ο Υιός δεν είναι δημιούργημα ή κτίσμα του Θεού, όπως πίστευαν διάφοροι αιρετικοί, αλλά έχει την ίδια Θεία ουσία με τον Πατέρα (είναι «ομοούσιος») και τα πάντα δημιουργήθηκαν δια του Υιού.Ο Υιός του Θεού, για τη δική μας σωτηρία, κατέβηκε από την ουράνια δόξα Του στη γη και έλαβε σάρκα, όμοια με τη δική μας, από την Παρθένο Μαρία με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Έγινε δηλαδή άνθρωπος όμοιος σε όλα μ’ εμάς, εκτός από την αμαρτία και έζησε σε συγκεκριμένο χρόνο πάνω στη γη.Σταυρώθηκε, έπαθε και τάφηκε για μας, όταν ρωμαίος επίτροπος της Ιουδαίας ήταν ο Πόντιος Πιλάτος .Και αναστήθηκε, σύμφωνα με την Αγία Γραφή, την τρίτη ημέρα από τον τάφο, ενώ ήταν νεκρός.Μετά την Ανάστασή Του ανέβηκε στον ουρανό με τη δύναμη που είχε ως Θεός, δοξάζοντας έτσι την ανθρώπινη φύση. Ανέβηκε και κάθισε στα δεξιά του Πατέρα Του.Θα έρθει και πάλι στον κόσμο με δόξα, σε χρόνο που τον γνωρίζει μόνο ο Θεός, για να κρίνει τους ζωντανούς και τους νεκρούς. Και η Βασιλεία Του δεν θα έχει τέλος.Πιστεύω και στο Άγιο Πνεύμα, το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, που έχει κυριότητα και εξουσία. Ζωοποιεί όλη την κτίση και εκπορεύεται από τον Πατέρα. Είναι ομοούσιο με τον Πατέρα και τον Υιό. Προσκυνείται και δοξάζεται ισότιμα μαζί Τους. Καθοδήγησε τους Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, που προείπαν για τον ερχομό του Σωτήρα.Πιστεύω και στην Εκκλησία. Είναι μία, επειδή μία είναι η κεφαλή της, ο Χριστός και μία η πίστη εκείνων που μετέχουν στη ζωή της. Είναι αγία, χωρισμένη από κάθε αμαρτία. Είναι καθολική, επειδή κατέχει όλη την αλήθεια και θέλει να συμπεριλάβει όλους τους ανθρώπους. Είναι αποστολική, επειδή διατηρεί ανόθευτη τη διδασκαλία των Αποστόλων και επειδή οι επίσκοποι που την ποιμαίνουν είναι διάδοχοι εκείνων.Ομολογώ ένα βάπτισμα στο όνομα της Αγίας Τριάδος. Μ’ αυτό αρχίζουμε την καινούρια ζωή μέσα στην Εκκλησία. Με αυτό συγχωρείται το προπατορικό αμάρτημα.Πιστεύω και περιμένω την κοινή ανάσταση όλων των νεκρών. Θα αναστηθεί κάθε σώμα για να ενωθεί με την αθάνατη ψυχή του. Η ανάσταση όλων θα γίνει με τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου.Προσδοκώ ότι, μετά την ανάσταση και την τελική κρίση όλων των ανθρώπων από τον Χριστό, θα αξιωθώ να απολαύσω την αιώνια ζωή, μαζί με όλους τους αγίους. Αμήν.
…..ΑΥΔΗ Μ ΑΓΑΣ ο σκαταρχης ο πρωην και ο ισπανοφωνος εβραιος ο καστρο……..Χρηστο [χ] καλα καντσ……Α] ..””.οι εικονες αποτελουν το βιβλιο των αγραμματων””….ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ με τα αναγλυφα ειδωλα ποσο μορφωνονταν οι αγραμματοι , τοτε…..[μορφωση-μορφη αναγλυφη η”’ζωγραφικη η”’ με τα πετραδακια…] Β]….”’γνωστικισμος , μεσσαλιανισμος , παυλικιανισμος , βογομιλοι , καθαροι , προτεσταντισμος , νεα εποχη”” κτλ…ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ οτι οι ελληνες ειχαν ΠΡΩΤΑ θεο τον Ζανα -ΖΕΥ- και ΑΘΗΝΑ και μετα ”’πλακωσαν”’ οι βαρβαροι και ο καθενας εκανε και τοτε ενα δικο του οπως Σαχλας [καλχας] , τον Απολλωνα , τον Δια , την Ηρα , κτλ…..Γ] …”’.πλην ομως να μπορουν [και να πραττουν] να καταδιωξουν λυσσασμενα τα Αγια Ιερα Λειψανα.””…. ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ οταν παλαια , πολυ παλαια φεραν τα λειψανα του ΘΗΣΕΑ , μετα απο καιρους τα εξαφανησαν και οταν εφεραν τα ιερα λειψανα του Αχιλλεα τα εξαφανησαν και οταν βρεθηκε ο ιερος ταφος του Ιπποκρατη εξω απο την Λαρισα και ”’καταδιωξαν ”’ τα ιερα Λειψανα του και τα εξαφανησαν…… τι ”’κελαιδας”’ ρε χρηστο [χ] χρησιμοποιωντας την ελληνικη γλωσσα τιμωντας αρκετα ελληνοφωνα αλλα βαρβαρικα προσωπα και εσυ τις τελευταιες δεκαετιες του κωλου …..ολοι για την κονομα την προσωπικη καθημενοι επι θρονου βολεμενοι και ξε’ι’δρωτη μπουχεσω’ι’δως…..
Αθανασιος …………απο εισαι βρε ……………………………………..Όσα έγιναν τότε, ισχύουν και τώρα… Πολλοί προσπαθούν να αποδείξουν πως όλα ήταν Ελληνικά, θεωρώντας Εθνικό Καθήκον να χαϊδεύουν τα αυτιά του κοινού. Πολλοί αρχαίοι μυθογράφοι προσπάθησαν, επίσης, να διαγράψουν την παρουσία ξένων. Ήταν όμως αδύνατο, γιατί αντίβαινε στην κοινή γνώμη.[2]
Όσοι θέλουν να δουν το παρελθόν χωρίς ωραιοποίηση, ώστε να μπορέσουν να σχεδιάσουν το μέλλον, θα βρουν εδώ -κυριολεκτικά- την αρχή των ανησυχιών τους.
Τροία, Θράκη, Θήβες, Σπάρτη, Αθήνα, Σαντορίνη, Ρόδος, Θάσος, Δήλος, Δωδώνη, Δελφοί… Η επιρροή των Φοινίκων έφτασε μέχρι την Αιθιοπία και την Ινδία. Ήταν εμπορικοί αντιπρόσωποι των Αιγυπτίων και των Μεσοποτάμιων, των οποίων μετέφεραν και πολιτιστικά στοιχεία. Ο αποικισμός και το θαλάσσιο εμπόριό τους ενοποίησαν την Μεσόγειο. Στους Μύθους των λαών της κυριαρχεί η περιπλανώμενη Ιώ (=Σιών, Ίσις) που διέτρεξε τις ανατολικές ακτές της. Πρόγονοί της, κατά τους Έλληνες, οι Αργίτες, κατά τους Τρώες, οι Φοίνικες. Απόγονοί της, οι Αιγύπτιοι, Χαλδαίοι, Εβραίοι Δαν, Δαναοί, Τρώες, Ασκάνιοι, Φρύγες, Φοίνικες, Κίλικες, Κιττείμ (=Ρωμαίοι) κλπ.
ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ…
μαλλον αυτο ειπε και ο Σωκρατης…
Εσυ που τα γνωριζεις ολα, μην πιστευεις
Μπραβο
e-psychology.gr/psychotherapy-counselling/2499-simplegma-katoterotitas.html