Το θέμα των Ελληνικών λαών και των προγόνων τους είχε και έχει απασχολήσει πολλούς ερευνητές, που έχουν ασχοληθεί με τους πολιτισμούς της Μεσογείου.
Η πρώιμη ανάπτυξη του Ελληνικού, αλλά και του Αιγυπτιακού πολιτισμού, μπορεί να «δικαιολογηθεί» μόνο με την ύπαρξη ενός προκατακλυσμιαίου πολιτισμού.
Υπάρχουν πολλά ευρήματα και παραδόσεις που συνάδουν στην ύπαρξη μιας κοινής κοιτίδας, από την οποία εκπορεύτηκαν τρεις πολιτισμοί, που με τη σειρά τους, επηρέασαν καθοριστικά την πνευματική κυρίως, εξέλιξη της ανθρωπότητας.
Ο Ελληνικός, ο Αιγυπτιακός αλλά και ο Ινδικός πολιτισμός έχουν ομοιότητες τέτοιες, που γεννούν βάσιμες υποψίες για κοσμοϊστορικής σημασίας γεγονότα, τα οποία έλαβαν χώρα προ μερικών χιλιάδων ετών…
Η Κρητική παράδοση, με τη λατρεία του Ταύρου, καθώς και η Αιγυπτιακή θρησκεία του Οσιράπι συγγενεύουν με τη λατρεία της Αγελάδας στην Ινδία.
Η κεντρική εστία αυτής της λατρείας πρέπει οπωσδήποτε να ήταν η Μεσόγειος (μέση γη – ενδοχώρα) και ιδιαίτερα, η περιοχή του Αιγαίου.
Σε αυτήν την περιοχή αναπτύχθηκε ένας προκατακλυσμιαίος πολιτισμός, ο πολιτισμός των Δραβίδων, οι οποίοι μετά τον κατακλυσμό, μετονομάσθηκαν σε Πελασγούς (δηλ. παιδιά του Πελάγους της θάλασσας) και αργότερα, Έλληνες.
Η έδρα τους υπήρξε η Ενδοχώρα, στο μεγαλύτερο μέρος ήταν πεδιάδα, που κάλυπτε όλη τη σημερινή Μεσόγειο και υπήρχαν και υψηλά βουνά, τα οποία μετά τον κατακλυσμό, μεταβλήθηκαν στα σημερινά νησιά του Αιγαίου.
Μία μαγνητική καλύπτρα σκέπαζε την ευλογημένη χώρα και την προστάτευε από κάθε είδους επιδράσεις, κυρίως όμως, εξασφάλιζε την αιώνια Άνοιξη στους τυχερούς κατοίκους της.
Ο πολιτισμός που ανέπτυξαν, πρέπει να ήταν πολιτισμός, όπου η πνευματική ανάπτυξη συναγωνίζονταν την τεχνοκρατική, με αποτέλεσμα μία ισορροπία και αρμονία που εξασφάλιζε μία «παραδείσια» ζωή. Μήπως όμως, αυτό μας θυμίζει το χαμένο παράδεισο, τον περιβόητο κήπο της Εδέμ του μύστη Μωυσή;
Ο Αιγύπτιος ιερέας Σαγχονιάθων που ιερουργούσε στο 2200 π.Χ. στην Τυρό και Σίδωνα, γράφει για μία τέλεια κοσμογονία στο έργο του «Τα Φοινικά». Αυτή η πανάρχαια κοσμογονία μοιάζει πάρα πολύ με την γνωστή του Μωυσή.
Η Κοσμογονία όμως, του Σαγχονιάθωνα προέρχεται από παλαιότερη διήγηση του Αιγύπτιου αρχιερέα Θωθ, η οποία χρονολογείται γύρω στο 6000 π.Χ. και προέρχεται από τα «Πέτρινα Βιβλία», όπως αποκαλούνται τα ιερά Αιγυπτιακά συγγράμματα του Ερμή του Τρισμέγιστου.
Μέχρι το 1922, δεν είχαμε κανένα αρχαιολογικό στοιχείο, που θα συνέδεε τον πολιτισμό αυτό με τη μακρινή Ινδία. Αντίθετα, στην Αίγυπτο, μετά την αποκάλυψη του ιερογλυφικού αλφαβήτου και την πολύτιμη συμβολή του αρχαιολόγου Champolion (Σαμπολιόν) με την «στήλη της Ρωζέτης» που έφερε στο φως, επιβεβαιώθηκε ο μύστης-ιερέας Μανέθωνας για τις πληροφορίες που είχε δώσει περί μίας αρχαιότατης Αιγύπτου, η οποία υπήρχε πριν από το 6000 π.Χ.
Κάτι συγκλονιστικό όμως, συνέβη το 1922, όταν ένας Ινδός Αρχαιολόγος, αναζητώντας παλιούς βουδδικούς ναούς, βρέθηκε μπροστά σε ένα αναπάντεχο εύρημα.
Στην περιοχή του Πακιστάν και συγκεκριμένα στο Σιντ και Παντζάντ ανακάλυψε έξη σφραγιδόλιθους με εικονογραφική ανάγλυφη παράσταση τέλειας, σε τέχνη, απόδοσης.
Τότε, απευθύνθηκε στον ανατολιστή αρχαιολόγο Sir John Marshal, στον οποίο και παρέδωσε τα περίεργα και ακατανόητα, για τον ίδιο, ευρήματα του.
Το 1925, ανακοινώθηκε, ότι οπωσδήποτε, πρέπει να υπάρχει σχέση ανάμεσα σε αυτούς τους σφραγιδόλιθους με την εικονογραφική παράσταση του Δίσκου της Φαιστού….
Το 1927, υπό την διεύθυνση του Μαρσάλ, άρχισαν ανασκαφές και βρέθηκαν οι δύο αρχαιότερες πολιτείες του κόσμου. Η Mohenzo Daro και η Harappa σε απόσταση 20 χιλ. η μία από την άλλη.
Το πιο ενδιαφέρον είναι, ότι στο υπέδαφος της κάθε μίας βρίσκονται άλλες θαμμένες πολιτείες, η μία κάτω από την άλλη. Η βαθύτερα βρισκόμενες πολιτείες παρουσιάζουν αρχαιολογικά ευρήματα ανώτερης πολιτιστικής εξέλιξης.
Δηλ. όσο αρχαιότερος πολιτισμός, τόσο ανώτερος!!!
Μια τέλεια ρυμοτομημένη πόλη, η Mohenzo Daro
Ποιοι ήταν οι κάτοικοι αυτών των πόλεων, των 8000 χρόνων π.Χ., οι οποίοι διέθεταν ένα άρτιο πολεοδομικό σύστημα με υδραγωγείο και δίκτυο υδροδότησης – αποχέτευσης τόσο εξελιγμένο για την εποχή;
Άνθρωποι που μέσα στα σπίτια τους διέθεταν λουτρό με ζεστό και κρύο νερό;
Πρόκειται για ένα λαό, που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την περιοχή της σημερινής Μεσογείου και ιδιαίτερα, τα νησιά του Αιγαίου, τα παράλια της Μ. Ασίας και την Ηπειρωτική Ελλάδα. Ταξίδεψε προς Ανατολάς αναζητώντας μία νέα πατρίδα.
Ποια ήταν η αιτία;
Ήταν ένας καταστρεπτικός πόλεμος. Ο πόλεμος με τους άσπονδους εχθρούς τους, τους Ατλαντίνους, που εκτόξευσαν πυραύλους καταστρέφοντας έτσι, τη Μαγνητική τους καλύπτρα.
Συνέπεια αυτού ήταν καταστρεπτικοί σεισμοί και ο κατακλυσμός της Ενδοχώρας από τις γύρω θάλασσες του Ατλαντικού, της Ερυθράς και της θάλασσας της Αφρικής, όπου σήμερα, είναι η περιοχή της ερήμου Σαχάρα.
Έτσι, οι πρόγονοι μας αναγκάστηκαν, όσοι επέζησαν, να φύγουν άλλοι προς την Δύση, όπως ο Δευκαλίωνας και η Πύρρα και άλλοι, οι περισσότεροι, προς την Ανατολή, για να βρουν ασφαλέστερη πατρίδα.
Όλα σήμερα, μας βεβαιώνουν, ότι οι Άριοι έφτασαν στην Ινδία πολύ αργότερα (κατά μερικές χιλιάδες χρόνια) από τους Δραβίδες.
Τουλάχιστον 120,000,000 Ινδών σήμερα, μιλούν Δραβινιακής προέλευσης γλωσσικά ιδιώματα.
Μέχρι το 1922, πιστεύαμε, ότι οι Άριοι κατέβηκαν στις Ινδίες, όχι μόνο σαν κατακτητές, αλλά και σαν εκπολιτιστές της τεράστιας χώρας. Αυτή η άποψη όμως, αναστράφηκε, διότι οι Άριοι βρέθηκαν μπροστά σε ανώτερο πολιτισμό από το δικό τους.
Πολιτισμός συνάμα τεχνολογικός, αλλά κυρίως, πνευματικός.
Έτσι, πολύ σωστά ανέφερε ο Ηρόδοτος, ότι η Κρήτη ήταν η κεντρική εστία του Δραβινιακού πολιτισμού με τη λατρεία του Ταύρου, την οποία συναντούμε και στη γειτονική Αίγυπτο με τον ιερό Σάραπι και Άπι και η οποία προέρχεται βέβαια, από τους Δραβίδες.
Και οι τρεις αυτοί λαοί, Αιγύπτιοι, Έλληνες και Ινδοί, ανέπτυξαν θρησκευτικά θεϊστικά χαρακτηριστικά, με λατρεία στη θήλυ Αρχή, τη Μόνη και μία Αρχή (Μονοθεϊσμός).
Λαοί φιλειρηνικοί, με ανάπτυξη των τεχνών σε υψηλό βαθμό λεπτότητας. Το ψυχολογικό προφίλ και των τριών λαών χαρακτηρίζεται από βαθύ και πλούσιο συναισθηματισμό, με μία τάση προς τον Μυστικισμό που κανένας άλλος λαός της εποχής δε διαθέτει…
Μετά το δράμα του μεγάλου κατακλυσμού, που αναφέρεται σ’όλες τις μυθολογίες των αρχαίων λαών, πληροφορούμαστε, ότι στη μεγαλόνησο Κρήτη παρέμεινε αρκετός πληθυσμός και έτσι, η Κρήτη συνέχισε να διαδραματίζει μεγάλο ρόλο σε ολόκληρη τη Μεσόγειο, με τον έξοχο πολιτισμό που ανέπτυξε.
Η Ελληνική Μυθολογία μας πληροφορεί για όλα όσα συνέβησαν, αν βέβαια, τη διαβάσουμε με προσοχή και την αποσυμβολίσουμε.
Ο μύθος του Ησίοδου και του Ομήρου διηγείται την περιπέτεια του Δευκαλίωνα και της Πύρρας, που παρέμειναν 9 ημέρες μέσα στο πλοίο τους, όσο κράτησε ο φοβερός κατακλυσμός.
Ο Δευκαλίωνας και η Πύρρα άραξαν πάνω στον Παρνασσό και προσευχήθηκαν στο Δία για τη σωτηρία τους.
Ήταν αυτοί, που θα γεννούσαν τη μελλοντική νέα φυλή των Ελλήνων – Πελασγών.
Η μόνιμη κιβωτός των κρυμμένων γνώσεων της Ανθρωπότητας, η Αίγυπτος, είναι αυτή που θα μας αποκαλύψει τα μεγάλα μυστικά, όταν αποσυμβολιστεί και η άλλη όψη της Αιγυπτιακής ιερογλυφικής γραφής.
Τότε θα μάθουμε όλη την αλήθεια, που ο Ιερέας Μανέθωνας – εποχή Πτολεμαίων – υπονοεί!
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
Δὲν ἔχει σημασία ὅτι οἱ λόγοι αὐτοὶ τοῦ Κυρίου δὲν ἐλέχθησαν κατὰ τὴν Μεσοπεντηκοστή, ἀλλὰ λίγες ἡμέρες ἀργότερα. Ποιητικὴ ἀδεία μπῆκαν στὸ στόμα τοῦ Κυρίου στὴν ὁμιλία Του κατὰ τὴν Μεσοπεντηκοστή. Ταίριαζαν ἐξ’ ἄλλου τόσο πολὺ μὲ τὸ θέμα τῆς ἑορτῆς. Δὲν μποροῦσε νὰ βρεθεῖ πιὸ παραστατικὴ εἰκόνα γιὰ νὰ δειχθεῖ ὁ χαρακτήρας τοῦ διδακτικοῦ ἔργου τοῦ Χριστοῦ. Στὸ διψασμένο ἀνθρώπινο γένος ἡ διδασκαλία τοῦ Κυρίου ἦλθε σὰν ὕδωρ ζῶν, σὰν ποταμὸς χάριτος ποὺ δρόσισε τὸ πρόσωπο τῆς γῆς. Ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ πηγὴ τῆς χάριτος, τοῦ ὕδατος τοῦ ἀλλομένου εἰς ζωὴν αἰώνιον, ποὺ ξεδιψᾶ καὶ ἀρδεύει τὶς συνεχόμενες ἀπὸ βασανιστικὴ δίψα ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων. Ποῦ μεταβάλλει τοὺς πίνοντας σὲ πηγές. «Ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσι ὕδατος ζῶντος» (Ἰω. 7, 38). «Καὶ γενήσεται αὐτῷ πηγὴ ὕδατος ἀλλομένου εἰς ζωὴν αἰώνιον, εἶπε στὴν Σαμαρείτιδα» (Ἰω. 4, 14). Ποὺ μετέτρεψε τὴν ἔρημό τοῦ κόσμου σὲ θεοφύτευτο παράδεισο ἀειθαλῶν δένδρων φυτεμένων παρὰ τὰς διεξόδους τῶν ὑδάτων τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Τὸ γόνιμο αὐτὸ θέμα ἔδωσε νέες ἀφορμὲς στὴν ἐκκλησιαστικὴ ποίηση καὶ στόλισε τὴν ἑορτὴ τῆς Μεσοπεντηκοστῆς μὲ ἐξαίρετους ὕμνους. Διαλέγομε τρεῖς, τοὺς πιὸ χαρακτηριστικούς: Τὸ κάθισμα τοῦ πλ. δ’ ἤχου πρὸς τὸ «Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον», ποὺ ψάλλεται μετὰ τὴν γ’ ὠδὴ τοῦ κανόνος στὴν ἀκολουθία τοῦ ὄρθρου:
«Τῆς σοφίας τό ὕδωρ καί τῆς ζωῆς
ἀναβρύζων τῷ κόσμῳ, πάντας, Σωτήρ,
καλεῖς τοῦ ἀρύσασθαι
σωτηρίας τά νάματα·
τόν γάρ θεῖον νόμον σου
δεχόμενος ἄνθρωπος,
ἐν αὐτῷ σβεννύει
τῆς πλάνης τούς ἄνθρακας.
Ὅθεν εἰς αἰῶνας
οὐ διψήσει, οὐ λήξει
τοῦ κόρου σου δέσποτα, βασιλεῦ ἐπουράνιε.
Διά τοῦτο δοξάζομεν
τό κράτος σου, Χριστέ ὁ Θεός,
τῶν πταισμάτων ἄφεσιν αἰτούμενοι
καταπέμψαι πλουσίως
τοῖς δούλοις σου».
Ειδικοτερα ο λιβανωτος μανδραγορας επιρρεαζει ποιο θεικα την σκεψη μας εαν ζουμε σαν σκηνητες σε ερημο ενω εχουμε κλεψει και καμια δεκαρια γιδοπροβατα απο αγαθους και κουρασμενους βοσκους.
Από την “μυθολογία” ο Σόλων αναφέρει ιστορίες από τους Αιγύπτιους ιερείς (Κριτίας Πλάτωνος) με θέμα την Μεγάλη καταστροφή (Ατλαντίδας και Αιγηίδας) που συνέβη το 9600π.Χ. Από τότε αναδύονται οι μεσολιθικοί, νεολιθικοί, χαλκολιθικοί και σύγχρονοι πολιτισμοί με “πυρήνες” και επεκτάσεις και αναπόφευκτες συγκρούσεις Α) από την Αιγηίδα (Αιγαίο) των πολιτισμών της ελεύθερης Ελληνικής Συνείδησης πρωτο-Ελλήνων Αθηναίων, Ελλήνων Δευκαλίωνα και Πύρας και Ελληνογενών και Β) από Οριακούς Ηπειρωτικούς πυρήνες επιζώντων εκτός Ατλαντίδος Ατλάντων επιβολής δουλικής ελεγχόμενης Συνείδησης σε λαούς που για διάφορους λόγους έμειναν μακράν της γονιμοποίησης με την Ελεύθερη Ελληνική Συνείδηση πολιτισμών των Αιγαίων πρωτο-Ελλήνων, Ελλήνων και Ελληνογενών.
ΑΕΡΑΚΗΣ……
Η Φρυγική επίδραση γέννησε αντιδράσεις. Ο Καικίλιος Αρχάγαθος έγραψε το, χαμένο σήμερα, «Κατά Φρυγών». Αναφέρονται Φρυγικά κείμενα, που έδιναν διαφορετική εκδοχή της Ελληνικής Μυθολογίας.[16] Ο Πλούταρχος τα διαψεύδει. Αυτό σημαίνει πως πολλοί τα ενστερνίζονταν. Είναι φυσικό, γιατί αυτές ήταν οι γνήσιες αφηγήσεις για το Δωδεκάθεο. Αυτές οι αντιλήψεις ήταν πλατιά διαδεδομένες, κοινή λαϊκή πεποίθηση.
Ανάλογες κριτικές γίνονταν κατά των Ορφικών, που ήταν φορέας διάδοσης της Θρακοφρυγικής λατρείας. Ο Ηρόδοτος αμφιβάλλει –πολύ σωστά- για την αρχαιότητα των κειμένων τους.[17] Ο Αριστοτέλης αμφισβητεί την ύπαρξη του Ορφέα, (τον εξόρισαν σαν «ασεβή» για να μάθει) ενώ ο Θεόφραστος και ο Πλάτων τους ειρωνεύονται.[18] Αυτά εντάσσονται στην προσπάθεια των Σοφών να εξανθρωπίσουν και να εξελληνίσουν την θρησκεία των Ολυμπίων, όπως αναφέραμε στην εισαγωγή.
Η γλώσσα αυτού του λαού είναι σημαντική για την ανάλυση της αρχαίας αλλά και της σύγχρονης θρησκείας. Ιερατική χρήση της Φρυγικής λέξης «βέδυ» (=νερό) γίνονταν στους Ορφικούς ύμνους και στη Μαντική, σύμφωνα με τον θύτη Δίωνα, όπως αναφέρει ο Κλήμης Αλεξανδρείας. [19] Ο Πλάτων λέει πως και το «ύδωρ» είναι Φρυγική λέξη. (δες παρακάτω) Ίσως εννοεί το βέδυ. Και η ευχή των Διονυσιακών τελετών «Ευοί σαβοί» είναι στη Φρυγική γλώσσα. [20]
Η χρήση ξένων λέξεων σε ιεροπραξίες σημαίνει πως οι τελετές προήλθαν από το λαό που μιλά αυτή τη γλώσσα. Χρησιμοποιούμε τις Εβραϊκές λέξεις «Αλληλούια», «Ωσαννά» κλπ., ως ιερές. Οι Βαβυλώνιοι ιερουργούσαν στη Σουμεριακή γλώσσα, οι Καθολικοί απαγγέλλουν Ελληνικά «Κύριε ελέησον Χριστέ ελέησον», κλπ. Συνεπώς, η Ελληνική Μαντική προήλθε από την Φρυγία. Αυτό συμφωνεί και με άλλες πηγές, που θέλουν τη Μικρά Ασία πρωτοπόρα σε αυτό τον τομέα.[21] Έτσι εξηγείται και η θρησκευτική ταύτιση Τρώων και Ελλήνων στην Ιλιάδα. Μόνο που ολοκληρώθηκε πολύ μετά την κατάρρευση των Μυκηνών, όπως θα αποδείξει η επόμενη… λέξη.
Η «μανία» είχε τη σημερινή έννοια, αλλά και θρησκευτική σπουδαιότητα. Σήμαινε έκσταση, ιερή τρέλα εμπνεόμενη από θεούς, πνευματική υπερδιέγερση. Υπήρχε «θεία» μανία, «ιερομανία»[22] που συνδέονταν κύρια με τη Διονυσιακή λατρεία, «μανία Μουσών», «φιλόσοφος μανία», κλπ. Τα Ομηρικά Έπη αναφέρουν τις Μαινάδες, αλλά όχι σαν θνητές πιστές του Διονύσου, μα σαν ακόλουθα πνεύματα -νύμφες- παραμάνες του. Η λέξη «μανία», όμως, είναι νεοφανής. Δεν την συναντάμε στον Όμηρο και στον Ησίοδο.[23] Ήταν μεταγενέστερος γλωσσικός και πάνω απ’ όλα θρησκευτικός δανεισμός από τις οργιαστικές Φρυγικές λατρείες. Αυτή η σημαντική για τη (νέα) αρχαία θρησκεία λέξη, ήταν Φρυγική, «αισχρόν γαρ όνομα Φρυγιακόν» [24] κατά τον Αθήναιο και τον Μάχωνα. Μανία, ήταν κύριο γυναικείο όνομα στην Ασία Το συναντάμε στην Τρωάδα. Έτσι λέγονταν η γυναίκα του τυράννου Ζήνιος.[25] Δεν είναι σίγουρο πως η λέξη είναι ξένη, (κατά τη γνώμη μου) αλλά η θρησκευτική της έννοια δεν είναι Ελληνική. Η Μανία δηλ. η θεοληψία, ήταν βασικό γνώρισμα της Φρυγικής θρησκείας.
Στην Ελλάδα, Μάνης ήταν κοινό όνομα για τους δούλους,[26] μάλλον παρατσούκλι, με σαφή υποτιμητική έννοια, αλλά και υποδείχνοντας ξένη καταγωγή. (όπως σήμερα λέμε «Αλβανός») «Μάνης: όνομα κύριον οικέτου (=δούλου)[27]» «…ανδράποδα,» (=δούλοι) «ηλιθίους, Μάνας» «Μεγαίνετος ο Μάνης».[28] Και οι Ασιάτισσες Βασσάρες, κάτι παρόμοιο με τις Μαινάδες, πήραν και την έννοια της πόρνης. («Βασσαρίς: εταίρα, πόρνη», «Βάσσαρος: αλώπηξ»[29])
Η Φρυγική λατρεία περιγράφεται ως «οργιαστική λατρεία μετά πολλών παρεκτροπών συνδεόμενη και ακολουθούμενη υπό παταγώδους μουσικής, εν τη οποία τύμπανα και αυλοί προεξείχον»[30] Ακούστε τον ποιητή Διογένη να την περιγράφει: «αν και ακούω πως οι γυναίκες των πλούσιων Φρυγών, φορώντας κορώνες, (μίτρες) χτυπούν με τα χέρια τους τούμπανα, ρόμβους, και χάλκινα κύμβαλα, για την Ασιατική Κυβέλη…» [31]
Αγαπητέ Χρήστο, το σχόλιό σου έχει πολλές πληροφορίες που θα χρειαστεί χρόνος να τις μελετήσω …. Θα ήθελα όμως να πω ότι οι Φρύγες στα ενδότερα της Μικράς Ασίας προέρχονταν από το Θρακικό φύλλο Βρύγες που διέμενε σε περιοχές της ευρύτερης Θράκης και μετακινήθηκε από τα τέλη της προϊστορικής εποχής (2η χιλιετία) στην Μικρά Ασία όπου εγκαταστάθηκαν και μετονομάστηκαν σε Φρύγες. Οι Ελληνογενείς Βρύγες και Φρύγες δηλαδή με προγόνους και Έλληνες, ως λαοί σε επαφή με βάρβαρους λαούς επηρέαζαν και σε ένα βαθμό επηρεάζονταν από τις «βαρβαρικές» γλώσσες των βαρβάρων, και ήταν αιτία κάποιοι «Έλληνες» να τους θεωρούν και αυτούς «βάρβαρους». Ο επηρεασμός των γλωσσών των βαρβάρων, όπως σκυθών, κιμμέριων, ουραλοαλταικών λαών και άλλων από φυλές σε επαφή με Θράκες και άρα και με Βρύγες – Φρύγες επηρέασε και καλυτέρευε τα λεξιλόγια όλων των βαρβαρικών γλωσσών. Συγκεκριμένα το Νερό, στο οποίο αναφέρεσαι, ως αρχαίο ελληνικό ΥΔΩΡ (FΥΔΩΡ, το F το θυμίζει το υποτιθέμενο δασυνόμενο Υ) γονιμοποίησε όλες τις Ελληνογενείς γλώσσες Αίμου, Μικράς Ασίας μέχρι Περσίας και Ινδίας. Έτσι το Ελληνικό ΥΔΩΡ απαντά ως Θρακικό Βρυγικό-Φρυγικό Βέδυ που παραμένει στις σύγχρονες Κουρδικές γλώσσες ως avê και Περσικές γλώσσες ως ab (آب ), στις σλαβικές γλώσσες ως вода (κροατικά voda) για να γονιμοποιήσει και όλες τις σε επαφή βάρβαρες «γερμανογενείς» γλώσσες ως γερμανικό wasser, σουηδικό vatten, δανέζικο vand, νορβηγικό vann, αγγλοσαξονικό και ολλανδικό water και γερμανογενές φραγκικό που παρέμεινε στο Λουξεμβούργο ως waasser ενώ καταποντίσθηκε στην Φραγκιά από το κελτο-γαλατικό eau. Την παραπάνω εμφανή γονιμοποίηση των Ευρασιατικών γλωσσών από την Ελληνική γλώσσα που καθιερώνει τις Ευρωπαϊκές γλώσσες να ανήκουν στην Ελληνική Ομογλωσσία οι «πονηρότατοι Γερμανοί φιλόλογοι» παραχάραξαν και δυστυχώς το πέτυχαν. Έτσι κατάφεραν να καθιερωθεί αν και ανύπαρκτης «ΙνδοΓερμανικής πρωτογλώσσας η ΙνδοΓερμανική ομογλωσσία , που για να μην βγάζει μάτια, ο Γερμανικός σοβινισμό-ναζισμός τους, την άλλαξαν σε ΙνδοΕυρωπαϊκή πρωτογλώσσα και ομογλωσσία …. Αυτό τι θυμίζει; …. Φυσικά την παραχάραξη της ιστορίας που επιχειρούν πάμπολλες φορές τα «αφεντικά» Σιωνιστές της δουλικής Ουραλοαλταϊκής συνείδησης επιβολής της καταυτούς Παγκόσμιας Τάξης, που πολλοί δυστυχώς ακολουθούν για λόγους συμφερόντων….. Έτσι ο γενίτσαρος «Ερντογάν» πρόσφατα βάλθηκε να παραχαράξει την ιστορία, και ίσως το επιτύχει, ενοχοποιώντας τους Έλληνες ότι ήταν οι εμπρηστές που έβαλαν την φωτιά που έκαψε την Ελληνική Σμύρνη !!!…..
Στην υπέροχη Ελλάδα μας ………https://www.youtube.com/watch?v=RMhbHAhg3bM
http://xletsos-basilhs.blogspot.gr/2007/02/blog-post_5861.html
Σχετικά με το Ορφικό αυγό ο Πρόκλος γράφει (Πλάτων Τίμαιος):
«Όπως το ωόν περιελάμβανε την σπερματική αιτία του ζώου, έτσι και ο κρυφός διάκοσμος περιέχει κάθε τι το νοητό. Και όπως το ζώον έχει διαιρεμένα όσα ευρίσκοντο σαν σπέρματα στο ωόν, έτσι και ο Θεός προάγει σε εμφάνιση το άρρητον και ακατάληπτον των πρώτων αιτίων. Για τούτο ο Φάνης δοξάζεται ως θήλυς και δημιουργός».
και ο Κλήμης:«Μέσα στην περιφέρεια του Ωού διαμορθώθηκε ένα αρρενόθηλυ ζωντανό ον, με πρόνοια του ενυπάρχοντος μέσα θεϊκού πνεύματος, το οποίο ο Ορφέας το αποκαλεί Φάνητα, διότι όταν φάνηκε, από αυτόν έλαμψε το παν, με το φέγγος του διαπρεπέστερου στοιχείου, του πυρός, εκπληρούμενο μέσα στο υγρό στοιχείο»
Το Ύδωρ ή Αιθέρας Έν, αποτελεί την πρώτη Κοσμογονική Ουσία, ή Ενεργητική Αρχή, η «Συνεχής Ουσία». Η Γη ή Χάος ή Πάσχον ή Αόριστος Δυάς ή Έτερον ή Άπειρον των Πυθαγορείων, το οποίο βρίσκεται σε κατάσταση αμορφίας, αταξίας, αρρυθμίας, συγχύσεως, ταραχής, αποτελεί την«Μεριστή Ουσία» η οποία έχει την ιδιότητα της κίνησης και της ζωής και διακόπτει το συνεχές της συνεχούς ουσίας.
Το Έ ν και η Δυάς είναι οι δύο πρώτες κοσμογονικές ουσίες, οι οποίες συνιστούν όλη την δημιουργία. Από αυτές και διάμεσο της ενέργειας του Φάνη-Ερωτά που προκαλεί την επαφή και μίξη των στοιχείων αρχίζει η πορεία του κόσμου. Ο κόσμος γίνεται αντιληπτός ως Ένας που πολλαπλασιάζεται εσωτερικά με τη δημιουργία των διαφόρων μορφών ζωής. Τόσο οι Θεοί, όσο και οι άνθρωποι θεωρούνται δημιουργήματα του Κόσμου, στον οποίο μετέχουν και υπάγονται στους νόμους που διέπουν τη δομή και λειτουργία του. Οι Θεοί και οι Θεές θεωρούνται θεματοφύλακες αυτών των νόμων, χωρίς όμως να εκφεύγουν αυτών.
http://ieraellas-kinimaethnikon.blogspot.gr/2017/01/blog-post_24.html
ΜΟΝΟ Η ΑΔΕΛΦΟΣΥΝΗ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ!!!!! ΞΕΧΑΣΤΕ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΛΥΣΕΙΣ. ΔΙΑΔΟΣΤΕ ΤΟ ΜΗΝΗΜΑ ΑΥΤΟ. ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΟΥΜΕ ΣΥΝΤΟΜΩΣ. ΟΜΗ ΓΕΝΗΤΟ…….!!!!!!!!!!
Panteli ….Εχω οκ…………. ΜΟΝΟ Η ΑΔΕΛΦΟΣΥΝΗ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ!!!!! θα γινει οπως….;;;;