Μαζάνθρωπος το Ανθρώπινο Ζώο

Η πλειονότητα των μελών των σύγχρονων καταναλωτικών κοινωνιών, από τη στιγμή που εκχώρησε σε τρίτους το δικαίωμά της να μετέχει της αρχής, επόμενο ήταν να μεταβληθεί σε μάζα. Σ’ ένα, δηλαδή, ανομοιογενές ως προς τη σύνθεσή του ανθρωποσύνολο, το οποίο διακατέχεται από ακατανίκητη ορμή προς οτιδήποτε ερεθίζει τα πλέον πρωτόγονα εκ των ενστίκτων του και ικανοποιεί τις ταπεινότερες των επιθυμιών του.

Έλκεται από την ευτέλεια, καθηλώνεται από τη χυδαιότητα, τέρπεται από τις ύβρεις, παθιάζεται με τις εξελισσόμενες επί της οθόνης λεπτομέρειες της ερωτικής συμπεριφοράς άσημων και διάσημων, καταναλώνει ό,τι γαργαλιστικό βίαιο και ποταπό συμβαίνει στην κρεβατοκάμαρα του καλλιτέχνη, στο γραφείο του πολιτικού, στην οικογένεια του γείτονα, στον κόσμο· με διάθεση, που λίγο απέχει από το να χαρακτηριστεί παθολογική. Κι όλα αυτά δια της κλειδαρότρυπας. την οποία στη συγκεκριμένη περίπτωση υποκαθιστά η Τηλεόραση.

Η περιθωριοποιημένη, και κατ’ ουσίαν αμαθής αυτή μάζα, έχει την ψευδαίσθηση ότι δια της προβαλλόμενης ενώπιόν της αθλιότητας ψυχαγωγείται και ταυτοχρόνως ξορκίζει το κακό, που την απειλεί σε κάθε της βήμα. Απαίδευτη καθώς είναι, αδυνατεί να αποκρυπτογραφήσει τα φαινομενικώς ουδέτερα μηνύματα των προαναφερθέντων εκπομπών και παγιδεύεται στην επιτηδευμένη απλότητά τους· με αποτέλεσμα να καθίσταται θύμα των κυρίαρχων, οι οποίοι μέσω αυτών των μηνυμάτων τη χειραγωγούν.

Οι διανοούμενοι, που είναι σε θέση να αποκωδικοποιήσουν τα μηνύματα και να της αποκαλύψουν την αλήθεια, είναι, σκοπίμως, κομμένοι από τα μέσα αυτά. Όμως, ακόμα και όταν προσφερθεί στη μάζα αποκωδικοποιημένο το μήνυμα και ολόκληρη η αλήθεια, που την αφορά, κατά κανόνα αρνείται να τα αποδεχτεί.

Πρώτον, διότι η μάζα σπανίως εμπιστεύεται εκείνους που προσπαθούν να της ανοίξουν τα μάτια. Αντιθέτως, μιμείται καλλιτέχνες και ακολουθεί άνδρες ή γυναίκες που κατάγονται από «αρχοντική» γενιά και γενικώς πρόσωπα, που κατ’ αυτήν φέρουν τη «σφραγίδα της δωρεάς». Και δεύτερον, διότι η μάζα είναι από τη φύση της άτολμη και συντηρητική. Ακόμα και όταν οι συνθήκες τη μεταβάλλουν σε επαναστατική δύναμη, το χαρακτηριστικότερο γνώρισμα της μάζας είναι η συντήρηση· εκ της οποίας πηγάζουν η διστακτικότητα, ο φόβος για το άγνωστο, η εχθρότητα προς τις καινοτομίες και η δυσπιστία προς την Επιστήμη.

Η μάζα δεν πείθεται ούτε με λογικά επιχειρήματα ούτε με επιστημονικές αποδείξεις. Όλοι οι επιστήμονες της γης να πέσουν απάνω της δε θα καταφέρουν ν’ αλλάξουν την εδραιωμένη πεποίθησή της για φιλοσοφικά συστήματα, πρόσωπα, γεγονότα και τηλεοπτικές εκπομπές. Η αλήθεια είναι θανατηφόρα για τη μάζα και η αγελαία συνείδησή της είναι ανίκανη να την αντέξει. Δώσε στη μάζα παραμύθια και σε ακολουθεί έως θανάτου. Μάζα και αλήθεια είναι δύο εκ διαμέτρου αντίθετες έννοιες, οι οποίες ουδέποτε ταυτίστηκαν. Κάτι ήξερε ο Μέγας Κωνσταντίνος που σκαρφίστηκε το «εν τούτω νίκα» και οι Φιλικοί το «ξανθόν γένος».

Η αλήθεια προϋποθέτει πνευματική ωριμότητα.

Σε υποχρεώνει να σκεφτείς, να αντιμετωπίσεις την πραγματικότητα και να αναζητήσεις τις δικές σου ευθύνες γι’ αυτήν· και ποιος έχει σήμερα διάθεση να βάλει το μυαλό του να δουλέψει, ν’ ασχοληθεί με πράγματα, που διαταράσσουν την σταβλισμένη μακαριότητά του; «Είναι τόσο βολικό να είναι κανείς ανώριμος, λέει ο Καντ. Έχω ένα βιβλίο, που έχει νου για μένα, έναν πνευματικό που έχει συνείδηση για μένα, ένα γιατρό που κρίνει τη δίαιτα για μένα κ.ο.κ. Δεν χρειάζεται λοιπόν να κουραστώ εγώ ο ίδιος. Δεν είναι ανάγκη να σκέπτομαι, όταν μπορώ απλώς να πληρώνω· άλλοι θα αναλάβουν αυτή τη στενόχωρη δουλειά για μένα»

Μόνον η παιδεία και δη η κλασική, μπορεί να ανασυνθέσει την αλλοτριωμένη συνείδηση του μαζανθρώπου· να τον απεγκλωβίσει από τις προλήψεις και να μεταβάλει επί το λογικόν τον αγελαίο χαρακτήρα του. Όσο πιο πολύ το «πράττειν» ενός ανθρώπου διέπεται από λογικούς κανόνες τόσο και πιο ελεύθερος αισθάνεται αυτός, έλεγε ο Weber. Αν και η παιδεία είναι προσωπική υπόθεση του καθενός και ελάχιστη σχέση έχει με σχολεία, πτυχία και εκπαιδευτικά συστήματα, εντούτοις ο απαίδευτος δεσμώτης του τηλεοπτικού σπηλαίου χρειάζεται ένα καλώς εξοπλισμένο σύστημα· το οποίο, με τρόπο μεθοδικό και προκαθορισμένο -αλλά όχι βίαιο και υποχρεωτικό- θα του δείξει την έξοδο προς το φως της πραγματικότητας και θα τον φέρει σε επαφή με το απαύγασμα της ανθρώπινης σκέψης.

Όμως, ποιο εκπαιδευτικό σύστημα θα αναλάβει τούτο το σπουδαίο έργο;

Βεβαίως, όχι το θεσμοθετημένο από τους κυρίαρχους και ελεγχόμενο ασφυκτικώς από το ιερατείο, διότι το μόνο που κάνει είναι να αναπαραγάγει τις υφιστάμενες δομές στο εποικοδόμημα της κοινωνίας· δηλαδή: να συντηρεί τις ανισότητες, να προπαγανδίζει την υποταγή, να εκτρέφει το σκοταδισμό και να επιβραβεύει την ημιμάθεια.

Με λίγα λόγια, η πνευματική και κοινωνική απελευθέρωση της μάζας είναι αδύνατη στα πλαίσια της υπάρχουσας κοινωνικο-οικονομικής πραγματικότητας. Οσοδήποτε «προοδευτικό», «ανοικτό», ή «δημοκρατικό» και αν παρουσιάζεται το εκπαιδευτικό της σύστημα· διότι η αγωγή, ως λειτουργία καθαρώς κοινωνική, έχει για σημείο αναφοράς της την ιδεολογική και οικονομική βάση της δεδομένης κοινωνίας. Η κοινωνία είναι αυτή που καθορίζει το περιεχόμενο και τους σκοπούς της αγωγής, με γνώμονα τις ανάγκες, τις απαιτήσεις και τους σχεδιασμούς των κυρίαρχων ομάδων. Των ομάδων, που κατέχουν τα μέσα παραγωγής, διαμορφώνουν και ιεραρχούν τις αξίες, καθορίζουν τα πρότυπα και συστηματοποιούν την ιδεολογική της βάση.

Αν δια του υφιστάμενου εκπαιδευτικού συστήματος υπήρχε περίπτωση η μάζα να αποκτήσει παιδεία και να σφυρηλατήσει ταξική συνείδηση, τότε τα ψωμιά εκείνων που την εκμεταλλεύονται θα ήσαν λίγα, γι’ αυτό και συντηρούν ένα εκπαιδευτικό σύστημα αυστηρώς ταξικό και ελεγχόμενο από το κράτος. Το οποίο, καθώς έλεγε ο Καστοριάδης, «για τους εκπαιδευτικούς έχει γίνει αγγαρεία προς το ζην, ενώ για τους μαθητές έχει καταντήσει μια βαρετή υποχρέωση». Οι αφελείς, που εντυπωσιάζονται από τις κατά καιρούς εκπαιδευτικές «μεταρρυθμίσεις», για ένα πράγμα θα πρέπει να είναι σίγουροι: οι κυρίαρχοι δεν πρόκειται να θέσουν σε κίνδυνο την εξουσία τους υιοθετώντας ένα εκπαιδευτικό σύστημα μέσα από το οποίο θα ξεπηδούσαν οι ανατροπείς του.

Θα μου πείτε, με αφετηρία τα όσα ανέφερες καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι, προϋπόθεση του να γίνει η μάζα πολίτης είναι η αλλαγή στη βάση της κοινωνίας· διότι κάθε κοινωνία δημιουργεί ή υιοθετεί το εκπαιδευτικό σύστημα, που εξυπηρετεί τους εμφανείς και αφανείς κάθε φορά σκοπούς της. Σύμφωνοι, μόνον αφελείς και ανιστόρητοι υποστηρίζουν ότι το εκπαιδευτικό σύστημα μπορεί να αλλάξει μια κοινωνία, γι’ αυτό, αντί της μεμψιμοιρίας, ας φροντίσουμε να αλλάξει ο προσανατολισμός της.

@Νικόλαος Σιάμος /2013

Δεν είναι αυτοί έξυπνοι, εσύ είσαι βλάκας.

Δεν κουράζονται οι επικυρίαρχοι να φτιάξουν μια απάτη για ό,τι τους κάνει κέφι και η μάζα που ανήκεις, δηλ. ο μαζάνθρωπος, είναι αυτός που συμφωνώντας, υποκύπτοντας και ενεργώντας με βάση τα σχέδια τους, σαν υπάκουη και κοινή μαριονέτα, ναι, είναι αυτή που ευθύνεται για τα χάλια του πλανήτη σήμερα και για ό,τι ακολουθήσει.

Όχι δεν φταίνε οι επικυρίαρχοι ή τα τσιράκια τους, αλλά ΕΣΥ που λες ΝΑΙ εκεί που πρέπει να πεις ΟΧΙ και για να μπορείς να πεις ΟΧΙ πρέπει να “χεις νοημοσύνη λίγο παραπάνω από μια μαϊμού κι όπως δείχνει το βίντεο πιο κάτω, δεν την έχεις. Λειτουργείς με το ξένο μυαλό, το καταπατημένο κι αυτό το ξένο μυαλό το θεωρείς δικό σου !! Έτσι ζεις και έτσι μεγαλώνεις τα παιδιά σου, νομίζεις ότι είσαι αθάνατος και θεϊκό όν, μιλάς για ολότητα, συλλογικότητα κλπ κλπ ανούσια και ηλίθια λόγια, ενώ είσαι ένα θνητό τίποτα.

Έχεις την δυνατότητα να είσαι κάτι θαυμαστό και ηρωικό, αλλά την αποποιήθηκες για την ασφάλεια και σιγουριά της αθανασίας … μιας επίπλαστης αθανασίας που ενώ γνωρίζεις ότι δεν υπάρχει, εσύ συμπεριφέρεσαι σαν να υπάρχει, σαν να είναι αληθινή. Κοίτα γύρω σου, κοίτα τον πολιτισμό σου μέσα στις κοινωνίες των τσιμεντουπόλεων που ζεις. Αυτά είναι τα έργα ενός θνητού όντος που νομίζει ότι είναι αθάνατο !!

Μην τολμήσεις να ρωτήσεις ούτε καν τον εαυτό σου «και τι να κάνω, ποιόν να ψηφίσω αφού όλοι είναι ίδιοι και εξυπηρετούν το ίδιο διεφθαρμένο και διαπλεκόμενο σύστημα;» εξέτασε αν κι εσύ δεν αποτελείς μέρος αυτής της διαπλοκής [π.χ. οι υπάλληλοι που δουλεύουν στα διόδια αποτελούν μέρος της διαπλοκής] και μελέτησε τους Αρχαίους Φιλόσοφους ο Πλάτωνας – μέγας Ιλλουμινάτι της εποχής του- αναφέρει ξεκάθαρα με ποιο πολιτικό σύστημα κυβερνούνται οι μαζάνθρωποι.

Το μόνο που σου μένει είναι να μην ανήκεις στην φυλή του μαζάνθρωπου, στο έρπον μυριόποδο. Δική σου η Επιλογή όπως δική σου και η Ευθύνη, αν διαθέτεις την απαιτούμενη Δύναμη για ν’ αναλαμβάνεις Ευθύνη και πειθαρχία για να την εφαρμόσεις.

«Δεν υπήρχαν άνθρωποι στη λεωφόρο Νιέφσκι. Αλλά ένα έρπον μυριόποδο που φώναζε σ’ έναν υγρό χώρο σκορπιζόταν μια ποικιλία φωνών – μια ποικιλία λέξεων. Έναρθρες φράσεις χτυπούσαν η μία πάνω στην άλλη. Και ανώφελα, και τρομακτικά ξεπηδούσαν από εκεί λέξεις, σαν θραύσματα άδειων μπουκαλιών που τα είχαν σπάσει στο ίδιο μέρος: όλες τους, ανακατωμένες πια, υφαίνονταν ξανά σε μια φράση χωρίς τέλος και αρχή, που πετούσε στο άπειρο. Η φράση αυτή έμοιαζε να μην έχει κανένα νόημα και να έχει υφανθεί από μυθεύματα. Η αδιάλειπτη ροή αυτής της χωρίς νόημα φράσης αιωρούνταν σαν μαύρη κάπνα πάνω από τη Νιέφσκι. Πάνω από τους ανοιχτούς χώρους στεκόταν ο μαύρος καπνός των μυθευμάτων. Και τα μυθεύματα αυτά φούσκωναν από καιρού εις καιρόν τον Νέβα, που βρυχιόταν και χτυπιόταν πάνω στους συμπαγείς γρανίτες.

Το έρπον μυριόποδο είναι φρικτό. Κυκλοφορεί αιώνες εδώ, πάνω στη Νιέφσκι. Και ψηλότερα, πάνω από τη Νιέφσκι – εκεί τρέχουν οι εποχές: οι ανοίξεις, τα φθινόπωρα, οι χειμώνες. Εκεί η σειρά είναι ευμετάβλητη. Κι εδώ – η σειρά μένει απαράλλαχτη, με ανοίξεις, καλοκαίρια, χειμώνες. Με ανοίξεις, καλοκαίρια, χειμώνες, η σειρά είναι πάντα η ίδια. Και οι περίοδοι του χρόνου έχουν, όπως γνωρίζουμε, τα όριά τους. Και -η μια περίοδος ακολουθεί την άλλη. Μετά την άνοιξη έρχεται το καλοκαίρι. Μετά το καλοκαίρι έρχεται το φθινόπωρο, που μετά δίνει τη θέση του στο χειμώνα. Κι όλα λιώνουν την άνοιξη. Δεν υπάρχει αντίστοιχο όριο στο ανθρώπινο μυριόποδο. Και τίποτα δεν παίρνει τη θέση του. Αλλάζουν τμήματά του αλλά αυτό παραμένει ίδιο…» Andrei Bely – Πετρούπολη

@Irini Krino

terrapapers.com