Ένα μεγάλο μυστήριο προσπαθεί να λύσει η επιστημονική κοινότητα. Επιχειρεί να αποκαλύψει τον λόγο για τον όποιο εξαφανίστηκε ένα τεράστιο κομμάτι της Γης κάτω από τον Ινδικό Ωκεανό.
Η εν λόγω μάζα εξαφανίστηκε σε βάθος άνω των 100 μέτρων και η παράξενη «εξαφάνισή» αποτελεί έναν δύσκολο γρίφο.
Μία από τις θεωρίες που κυκλοφορούν αναφέρει πως ωκεάνιες πλάκες βυθίστηκαν στον μανδύα της Γης προκαλώντας την κατάπτωση.
Καθηγητής του Ινδικού Ινστιτούτου Επιστημών αναφέρει πώς πρόκειται για την πλέον αξιοσημείωτη ανωμαλίαγεωειδούς/βαρύτητας στη Γη. Παρότι δεν υπάρχει εξήγηση για το φαινόμενο, θεωρείται πως η μάζα έχει καταλήξει στον βαθύ μανδύα της Γης.
Έρευνα του Geophysical Research Letters αναφέρει πως η ανάδυση ενός θερμού υλικού από τον μανδύα της Γης κάτω από την Αφρική ευθύνεται για την κατάπτωση.
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
no comment
ὁ ἐπιβλέπων ἐπὶ τὴν γῆν καὶ ποιῶν αὐτὴν τρέμειν, ὁ ἁπτόμενος τῶν ὀρέων καὶ καπνίζονται
(Ψάλμ 103 ,32) γιά όποιον πιστεύει.
Ο πρώτος και αιώνιος Νόμος είναι αυτός της Αιώνιας Ανακύκλωσης των πάντων.
Ένα άλλο περίφημο απόσπασμα του Ηράκλειτου που συμπεριλαμβάνει τον πρώτο και δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής είναι: «Κόσμον τόνδε, τον αυτόν απάντων, ούτε τις θεών ούτε ανθρώπων εποίησεν αλλ?ήν αεί και εστίν και έσται πυρ αείζωον, απτόμενον μέτρα και αποσβεννύμενον μέτρα» (Αυτόν τον κόσμο που είναι ο ίδιος για όλα τα όντα, ούτε κάποιος θεός ούτε άνθρωπος τον έκανε αλλά ήταν πάντα και είναι και θα είναι πυρ αείζωο. που ανάβει με μέτρο και σβήνει με μέτρο). ( Μέτρο εννοεί τους Φυσικούς Νόμους). Υποκαταστήστε τη λέξη “πυρ” με τη λέξη “ενέργεια”
Oποιος ενδιαφέρεται γιά περισσότερα ,στο βιβλίο του Πων Βάιολετ¨Η γένεση του κόσμου¨.
Γαῖα θεά, μῆτερ μακάρων θνητῶν τ᾽ ἀνθρώπων, παντρόφε, πανδώτειρα, τελεσφόρε, παντολέτειρα, αὐξιθαλής, φερέκαρπε, καλαῖς ὥραισι βρύουσα, ἕδρανον ἀθανάτου κόσμου, πολυποίκιλε κούρη, ἣ λοχίαις ὠδῖσι κύεις καρπὸν πολυειδῆ, ἀιδία, πολύσεπτε, βαθύστερν᾽, ὀλβιόμοιρε, ἡδυπνόοις χαίρουσα χλόαις πολυανθέσι δαῖμον, ὀμβροχαρής, περὶ ἣν κόσμος πολυδαίδαλος ἄστρων εἱλεῖται φύσει ἀενάωι καὶ ῥεύμασι δεινοῖς. ἀλλά, μάκαιρα θεά, καρποὺς αὔξοις πολυγηθεῖς εὐμενὲς ἦτορ ἔχουσα, σὺν ὀλβίοισιν ἐν ὥραις. Tα είπαμε ολα.