Στη διάβα των χρόνων από τα μέσα της δεκαετίας του ’50, όταν και έλαβε χώρα ο πρώτος διαγωνισμός τραγουδιού της Eurovision, το κοινό εξέφρασε πολλές και διάφορες γνώμες αποδοχής ή αποδοκιμασμού του συγκεκριμένου «θεσμού». Δεν ήταν λίγοι αυτοί που το χαρακτήρισαν «πανηγυράκι», «καρακιτσαριό», «μέσο αφιονισμού του κοινού», «παραπλάνηση από τα σημαντικά προβλήματα» κ.α. Από την άλλη πλευρά, όμως, η αποδοχή και συμμετοχή του κοινού δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητη. Έχουν συσταθεί πολυάριθμοι οργανισμοί και fun club ανά χώρα εντός και εκτός των ευρωπαϊκών συνόρων, προκειμένου να στηρίξουν αλλά και να διαδώσουν το υποτιθέμενο φιλειρινικό μεγαλείο του διεθνούς διαγωνισμού.
Πού βρίσκεται, όμως, η Ελλάδα της κρίσης σε όλο αυτό το ζήτημα; Αναμφίβολα, τα προβλήματα –οικονομικά, βιοποριστικά και ηθικά- που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος Έλληνας είναι σαφώς σημαντικότερα από την διεξαγωγή ενός ετήσιου διαγωνισμού τραγουδιού. Δεν αποτελεί και δεν αποτελούσε ποτέ εθνική ή προσωπική προτεραιότητα η ελληνική συμμετοχή στο διαγωνισμό. Ανεξάρτητα από τα νούμερα τηλεθέασης που σημειώνει κάθε χρονιά ο τελικός αλλά και οι προκριματικοί (που τις περισσότερες χρονιές ξεπερνούσαν το 50 – 60%), ανεξάρτητα από τα πολυάριθμα «καλλιτεχνικά σκάνδαλα» που έλαβαν χώρα από την εποχή που ο διαγωνισμός ξεκίνησε να χαίρει ευρείας αποδοχής από το ελληνικό τηλεοπτικό κοινό, η αναφορά σε οτιδήποτε αφορά στο συγκεκριμένο διαγωνισμό προκαλεί και θα προκαλεί ποικίλες αντιδράσεις.
Σε συνέχεια της αναντίρρητης οικονομικής κρίσης, μια πληγή που χαίνει και πυορροεί, παρατηρήθηκε αυτό που κανείς αρχικά δεν μπόρεσε να προβλέψει και να αποφύγει: η απελπισία των νέων, η αμαύρωση του ονείρου και η απέλπιδα προσπάθεια προσωπικής ανέλιξης. Για τον λόγο αυτό η Ελλάδα χάνει τα παιδιά της στο εξωτερικό, όπου και λαμβάνει χώρα η διακαής αναζήτηση για ένα «εξασφαλισμένο» εργασιακό μέλλον, τόσο σε επιστημονικό και καλλιτεχνικό όσο και σε εργατικό επίπεδο (βλ. φαινόμενο brain drain). Tα αποτελέσματα του φαινομένου βραχυπρόθεσμα θα επηρεάσουν τη χώρα παντοιοτρόπως: γήρανση πληθυσμού, γήρανση εργατικού δυναμικού, νεανική αποστράγγιση της χώρας, θανάτωση της ελπίδας κα.
Υπάρχουν όμως πολυάριθμοι νέοι, οι οποίοι ανθίστανται με τον τρόπο τους στο προαναφερθέν φαινόμενο. Φορώντας κατάστηθα την εθνική τους ταυτότητα αντιστέκονται στην δυσμενή συγκυρία των καιρών και εκτινάσσουν τα βέλη τους προς το οικονομικό καθεστώς που τους επιβάλλει να σκύβουν το κεφάλι. Γιατί, λοιπόν, να μην υπογραμμίζονται και να μην τίθενται προς παραδειγματισμό αυτές οι προσπάθειες; Γιατί δεν πρέπει να στηρίζεται το όνειρο των νέων ακόμα κι αν αυτό είναι απατηλό; Γιατί ενώ ζουν, δρουν, πληρώνουν, αλληλεπιδρούν σε αυτήν την πληγωμένη Ελλάδα, να μην βρίσκουν στην φωνή τους «αντίλαλο» από τους συμπατριώτες τους;
Τα ΚΑΤΟΧΙΚΑ δεν στηρίζουν το μεγάλο κόλπο συμφερόντων (εθνικών και μη) της EUROVISION, στηρίζουν όμως κάθε προσπάθεια ενός νέου ανθρώπου να φωνάξει και να υπερασπιστεί την ύπαρξή του, στηρίζει τη δυνατότητα στο όνειρο, στηρίζει την κάθε εθνική προσπάθεια δήλωσης του ελληνικού παρόντος σε διεθνές επίπεδο. Αν αυτό θίγει τα πατριωτικά συμφέροντα ορισμένων ας αναλογιστούν πόσο «καλό» κάνουν με την «αρνητική τους άποψη» στο γενικότερο κοινωνικό γίγνεσθαι.
Κοντολογίς, με παρρησία και υπερηφάνεια τα ΚΑΤΟΧΙΚΑ στηρίζουν την υποψηφιότητα του Σταύρου Πηλιχού στη EUROVISION. Δεν μας αφορά το γιατί επιλέγει να δηλώσει συμμετοχή, αναγνωρίζουμε όμως το δικαίωμά του να ελπίζει και στηρίζουμε την συμμετοχή του με την εκπληκτική ερμηνεία του.
ΨΗΦΙΣΤΕ ΤΟΝ ΕΔΩ ΑΦΟΥ ΤΟΛΜΑ ΝΑ ΞΑΝΑΒΑΖΕΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΠΑΡΑ ΤΟΥΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΧΤΗΚΕ
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Μιλάς για τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΗΣ ΧΕΣΤΡΑΣ και ταυτόχρονα λογοκρίνεις και σβήνεις σχόλια που ασκούν κριτική στην Eurovision! Εκεί φτάσαμε; Δεν επιτέπεται να κρίνουμε ούτε τον πιο παρακμιακό διαγωνισμό τραγουδιού στον πλανήτη; Μας ενοχλεί το σύστημα αλλλά… έχουμε γνωστό γνωστού και φίλο φίλου και θέλουμε να χωθούμε στο σύστημα!
Είμαι ο υποψήφιος που κριτικάρεις. Εσύ λοιπόν που μιλάς από τον υπολογιστή σου καθιστός βρες μου καλύτερον τρόπο να προωθήσω την δουλειά μου, όταν για να κάνεις ένα τραγούδι οι δισκογραφικές σου ζητάνε χιλιάδες ευρώ. Σκοπός δεν είναι να φτάσουμε στην eurovision αλλά να ακούσει την δουλειά μας ένα μερίδιο κόσμου. Και πίστεψέ με ο πολιτισμός της χέστρας κριτικάρει προς πάσα κατεύθυνση καθισμένος στον καναπέ του!!! ΑΑΑ και δεν προσπάθησα να χωθώ σε κανένα σύστημα!!!
Ας ξεκινήσουμε απ’τα βασικά. Για να κάνουμε ένα δημόσιο διάλογο δεν πρέπει να σβήνονται σχόλια τα οποία ΔΕΝ είναι υβριστικά Συμφωνείς; Δυο σχόλιά μου, σχετικά με το τραγούδι σου λογοκρίθηκαν και αφαιρέθηκαν απ’τα Κατοχικά. Συμφωνείς με αυτή την πρακτική της λογοκρισίας της αντίθετης γνώμης ή όχι; Πρόσεξε σε παρακαλώ με ποιο ήθος ξεκινάς την καριέρα σου.
Εν πρώτοις να διευκρινίσω πως έχω διαβάσει το άρθρο και δεν εκφράζω άποψη απλά για να έχω την ευχαρίστηση να δω το σχόλιο μου αναρτημένο (ή όχι). Ο συντάκτης εκφράζει ξεκάθαρα την αποστασιοποίησή του από τον διαγωνισμό και ότι αυτός ίσως πρεσβεύει και ξεκαθαρίζει τον λόγο υποστήριξης του συγκεκριμένου υποψηφίου. Από εκεί και πέρα οι κριτικές που αφορούν στο συγκεκριμένο τραγούδι ή στο διαγωνισμό δεν σχετίζονται με την πρόθεση του συντάκτη. Ακόμα και πίσω από την ανωνυμία ας είμαστε προσεκτικοί!
η φωτογραφία σου απαντάει στην ερώτηση του τίτλου σου.
ΜΟΝΟ ΤΡΙΑ ΣΧΟΛΙΑ ;