Περί νέας Κεντροαριστεράς, οι προεκτάσεις, η εναλλακτική ερμηνεία των αποτελεσμάτων.

Αφού λοιπόν ξεπέρασα το σοκ ότι όντως υπάρχουν 210.000 άνθρωποι που όχι απλά πήγαν αλλά έδωσαν και 3 ευρώ για να ψηφίσουν (ενώ κανονικά θα έπρεπε να τους πληρώνουν), ενώ στο τέλος έμειναν και κάτι ώρες στην ουρά, άρχισαν να σκέπτομαι τι σημαίνει όλο αυτό, τι αποτελέσματα παράγει ή μπορεί να παράγει και κυρίως τι μπορεί να σημαίνει για την κυβέρνηση αλλά και την αντιπολίτευση.

Οπλιστείτε με υπομονή γιατί μάλλον θα γράψω πολλά…

Οι 210.000 είναι ένα πολύ μεγάλο νούμερο. Αν κάποιος το συγκρίνει με το 2015 που είχε πάλι εκλογές το ΠΑΣΟΚ, τότε αμέσως έχουμε μια αύξηση του 320% στη συμμετοχή και είναι κοντά στο νούμερο που είχε το ΠΑΣΟΚ το 2012 με τον Μπένυ, τότε που στις εκλογές έλαβε το 13,28% και 33 έδρες (41 έδρες στον πρώτο γύρο με το ίδιο ποσοστό).

Στις εκλογές του 2015 το ΠΑΣΟΚ+ΔΗΜΑΡ έλαβαν 6,29% και 17 έδρες ενώ το ΠΟΤΑΜΙ 4,09 και 11 έδρες. Δλδ σύνολο ένα 11% περίπου και 28 έδρες. Στατιστικά λοιπόν έχουμε ένα αποτέλεσμα που βγαίνει ΥΠΕΡ του νέου μορφώματος της κεντροαριστεράς, πόσο μάλλον αφού το ΠΟΤΑΜΙ πάει άπατο, εξού και το αποτέλεσμα που πήρε χθες ο Σταύρος Θεοδωράκης!!!

Επαναφορά όμως των εκλογικών ποσοστών του νέου ΠΑΣΟΚ (ή όπως το ονομάσουν τέλος πάντων, γιατί ως γνωστόν το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να συνεχίσει γιατί χρωστάει και της Μιχαλούς…) σημαίνει ότι τραβάει μεγάλα ποσοστά από το ΣΥΡΙΖΑ, άρα μιλάμε πλέον για αφαίμαξη της κυβέρνησης. Επιστροφή λοιπόν των ψηφοφόρων στο μαντρί που απλά θα αλλάξει όνομα και ΑΦΜ, αλλά ταυτόχρονα και μεγάλο θέμα για τον ΣΥΡΙΖΑ που πλέον βλέπει ένα 6% από τα ποσοστά του να πηγαίνει τρέχοντας μάλιστα στο παλιό ΠΑΣΟΚ και μάλιστα εν μέσω ΤΕΧΝΙΤΗΣ ΑΝΑΜΟΧΛΕΥΣΗΣ της τζοχατζοπουλιάδας… (στοιχείο άκρως σημαντικό…).

Την παραπάνω θέση μου ενισχύει και το γεγονός ότι οι ψηφοφόροι που προσήλθαν χθες στις κάλπες και ψήφισαν το κέντρο που πρέσβευαν οι Καμίνης και Θεοδωράκης, αλλά το λεγόμενο ΠΑΛΙΟ ΠΑΣΟΚ ήτοι τη Φώφη.

Όμως ο μέγας ηττημένος του παρασκηνίου είναι ο αρχιερέας της διαπλοκής Σημίτης που με νύχια και με δόντια το κομματικό και κοινωνικό σύστημα του προωθούσε τους δύο “κεντρώους” υποψηφίους.

Βέβαια εδώ πρέπει να επισημάνουμε ότι ο ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ που ήρθε δεύτερος αποτελεί και αυτός κομμάτι του αποκαλούμενου ΠΑΛΙΟΥ ΠΑΣΟΚ με τη διαφορά όμως ότι απευθύνεται και έχει έρεισμα στους νέους ψηφοφόρους. Άποψη μου είναι ότι η Φώφη αν έχει το μυαλό που λένε ότι έχει αυτό το γεγονός θα το εκμεταλλευθεί πολιτικά και κακά τα ψέμματα φαίνεται ότι θα είναι ο επόμενος Αρχηγός του νέου(παλιού) ΠΑΣΟΚ.

Με την στατιστική αναγωγή που κάναμε πιο πάνω (αυθαίρετη, αλλά όπως ξέρετε αυτοί που με διαβάζετε χρόνια αυτά τα “αυθαίρετα” είναι που πάντα που πέφτω μέσα) μπορούμε αμέσως να δούμε το χαμό που θα γίνει στα κόμματα που πλησιάζουν ή και ξεπερνούν το 10%. Το τρίτο κόμμα αποτελεί πάντα κρίσιμο παράγοντα της πολιτικής ζωής. Αν κάποιος δει την σύγχρονη ιστορία μας (ιδιαίτερα από το 74 και μετά) το τρίτο κόμμα παίζει πάντα καταλυτικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις και την διαμόρφωση της ατζέντας. Εξαιρείται βέβαια η εποχή ΣΥΡΙΖΑ που αποτελεί από μόνον της πολιτικό παράλογο.

Κυβερνητικό κόμμα (δλδ ΣΥΡΙΖΑ) δύσκολα στην Ελλάδα θα πέσει κάτω από το 13%, ακόμα και η χώρα χρεοκοπήσει. Είναι πολλοί οι λόγοι πόσο μάλλον για κάποιους που έχουν βάλει εκτός διαδικασιών χιλιάδες στη δουλειά και 1,5 εκατ. σε επιδόματα που πριν πεινούσαν (τώρα πεινούν οι υπόλοιποι…αλλά τι σημασία έχει;;).

Αν λοιπόν υποθέσουμε ότι στην Άνοιξη πάμε για εκλογές, εφόσον δεν βγει το διήγημα της “καθαρής εξόδου” και εφαρμοστούν όλα τα μέτρα από τον Ιούνιο του ΄΄18, τότε εκεί στο 13% θα παιχτεί γερό πολιτικό παιχνίδι, πόσο μάλλον τώρα που η Χ.Α. καταρρέει δημοσκοπικά (ιδιαίτερα μετά τις φωτο με τους Πακιστανούς) και το ΚΚΕ βλέπει από κοντά το διψήφιο.

Όμως αυτό έχει και άλλες προεκτάσεις… Θα είναι η πρώτη φορά στη χώρα μας τα τελευταία 20 χρόνια που συνολικά τα κόμματα της Αριστεράς ίσως καταφέρουν και ξεπεράσουν το 55%, ενώ μετά από πολλές εκλογικές αναμετρήσεις θα επανέλθουμε στην “παλιά” εποχή με 4-5 κόμματα στη Βουλή…