Στο “κόκκινο πιπέρι” της Τρίτης ανέφερα: «Στην δίκη της Siemens στο Α΄ Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, έχει καταθέσει ήδη ο Ευάγγελος Σέκερης και ξεκίνησε την κατάθεσή της και η Αικατερίνη Τσακάλου!
Τα Μέσα της Πατρίδος μας αρχικά απέκρυψαν τις βόμβες που ακούστηκαν στην αίθουσα του Δικαστηρίου κατά την εξέταση των δυο μαρτύρων και οι μαρτυρίες των οποίων ενόχλησαν τον Αντώνη Σαμαρά και τον Κυριάκο Μητσοτάκη!
Όμως επειδή, η Ελεύθερη Ώρα δεν έχει εξαρτίσεις από κανέναν, ανέδειξε σε όλες της τις πτυχές το σκάνδαλο της Siemens, ανάγκασε και κάποια άλλα Μέσα να δημοσιεύσουν τις καταθέσεις των δυο μαρτύρων, από τη στιγμή μάλιστα που το θέμα έφτασε και στη Βουλή! Γι΄ αυτό δειλά – δειλά ανάδειξαν τις καταθέσεις των Σέκερη και Τσακάλου!
Μετά από αυτήν την εξέλιξη – σύμφωνα με διασταυρωμένες πληροφορίες μας – οι κ.κ. Σαμαράς και Μητσοτάκης έχουν ξεκινήσει έναν αγώνα αποσιώπησης και απόκρυψης των ειδήσεων από τα ΜΜΕ»!
Φοβερές καταγγελίες που τις απέκρυψαν επιμελώς
Αναζητώντας κάποια στοιχεία στο διαδίκτυο για την εξάρτηση και την υποταγή των ΜΜΕ στους ιδιοκτήτες τους, που αποσιωπούν την αλήθεια των γεγονότων ή την εκφράζουν σύμφωνα με το δικό τους οικονομικό συμφέρον, βρήκα το παρακάτω κείμενο στην διαδικτυακή σελίδα Zoornalistas το οποίο όπως διαπίστωσα, το Σύστημα το απέκρυψε επιμελώς! Θα διαπιστώσετε τις ίδιες διαχρονικές τακτικές του Συστήματος των πολιτικών, των ιδιοκτητών των Μέσων και πολλών δημοσιογράφων!
Απολαύστε το (22 Οκτωβρίου 2012):
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το κείμενο του δημοσιογράφου Νίκου Ρούσση που εστάλη στο mail μας χθες και στο οποίο εκθέτει τις απόψεις του αναφερόμενος στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία και στη στενή συνεργασία που είχε τη δεκαετία του ΄90, με τον ίδιο τον Κίτσο Τεγόπουλο. Ο αείμνηστος εκδότης, όπως αναφέρει ο Ρούσσης, του είχε προτείνει μάλιστα να παραδίδει στον ίδιο όλο το υλικό και τα στοιχεία της δημοσιογραφικής του έρευνας για το σκάνδαλο Κοσκωτά.
Ο δημοσιογράφος αναφέρεται στις σχέσεις του με τον Ντένη Αντύπα, τον Σεραφείμ Φυντανίδη και αποκαλύπτει το πως και το γιατί δεν τον έβαλαν τότε στο μισθολόγιο ενώ του το είχαν αρχικά αναγγείλει. Μάλιστα, όπως λέει, ο Τεγόπουλος του είχε προβάλει τότε ως δικαιολογία ότι δεν έκανε αυτός κουμάντο για τις… προσλήψεις και πως υπεύθυνος ήταν ο Φυντανίδης.
Την διετία 1990-92 – λέει ο Νίκος Ρούσσης – μετά το κλείσιμο της εφημερίδας “Η ΠΡΩΤΗ”, δούλεψα, με Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών και έναντι 15.000 δραχμών το “κομμάτι”, ως τακτικός συνεργάτης της “Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας”, διευθυντής της οποίας ήταν ο Ντένης Αντύπας.
Τότε το παιχνίδι το μοίραζε η Siemens και η Intracom
Κάθε Κυριακή, λοιπόν, η αφεντομουτσουνάρα μου “φιγουράριζε” με αποκλειστικά, ως συνήθως, θέματα, που είχαν να κάνουν κυρίως, με αποκαλύψεις για την συμμετοχή της Ελλάδος στο εμπόριο όπλων προς Ιράν και Ιράκ, για τον πόλεμο που είχε ξεσπάσει μεταξύ ΣΗΜΕΝΣ και ΙΝΤΡΑΚΟΜ, για το ποιός από τους δύο θα έχει το πάνω χέρι στις χρυσοφόρες προμήθειες του ΟΤΕ και ιδιαίτερα, με “κρυμμένα χαρτιά και ντοκουμέντα”, που συνέδεαν τον Γιώργο Κοσκωτά με εταιρίες-σφραγίδες στο Λουξεμβούργο, που είχαν “στηθεί” με εμβάσματα από αμερικάνικες επιχειρήσεις οι οποίες είχαν σχέση με την Μαφία!
Ένα καλοκαιρινό Σαββατόβραδο, καθόμουνα έξω, στα σκαλιά του σπιτιού μου στον Κορυδαλλό, μαζί με τον συγχωρεμένο τον πατέρα μου και πίναμε ουίσκι, όταν χτύπησε το τηλέφωνο.
Καλησπέρα κύριε Ρούσση, άκουσα από την άλλη άκρη της γραμμής. Θα ήθελε να σας μιλήσει ο κύριος Κίτσος Τεγόπουλος.
Πολύ ευχαρίστως είπα στην ιδιαιτέρα του Κίτσου, ξεπερνώντας πολύ γρήγορα τον…αιφνιδιασμό. Ο μακαρίτης ο Τεγόπουλος, με βραχνή φωνή και μακρόσυρτη ομιλία, μπήκε αμέσως στο θέμα.
Κάποιοι που παριστάνουν τους δημοσιογράφους και τα “παίρνουν”
Κοίταξε, μου λέει, μ’ ενδιαφέρουν πάρα πολύ τα στοιχεία που έχεις ή μπορείς να βρεις, για τις διεθνείς προεκτάσεις του σκανδάλου Κοσκωτά και την εμπλοκή εταιρειών της αμερικανικής μαφίας στην όλη υπόθεση. Δεν θα τα δίνεις, όμως για δημοσίευση. Ότι ντοκουμέντα μαζεύεις, θα τα φέρνεις και θα τα παραδίδεις στην ιδιαιτέρα μου. Δεν έχω εμπιστοσύνη σε κανέναν απ’ όλους αυτούς που έχω μαζέψει εδώ μέσα και παριστάνουν τους δημοσιογράφους. Ξέρω πολύ καλά ότι οι περισσότεροι τα παίρνουν και ότι, πολλές φορές, εμπορεύονται τα ρεπορτάζ τους. Λοιπόν, είσαι, κατέληξε με τον άμεσο και αφοπλιστικό τρόπο που τον διέκρινε.
Είμαι, του είπα κι’ εγώ και από εκείνο το βράδυ άρχισα τα τηλέφωνα και τις επιστολές στο Λουξεμβούργο, τα ραντεβού με τους ορκωτούς λογιστές που είχαν ελέγξει τα οικονομικά της Τράπεζας Κρήτης, τις διασταυρώσεις.
Μάζεψα αρκετό και πολύτιμο υλικό που, όπως είχα συμφωνήσει, το παρέδιδα στην ιδιαιτέρα του Κίτσου, συνεχίζοντας, όμως, να γράφω και να δημοσιεύω θέματα άλλου αντικειμένου στην “Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία”, διότι μου ήταν απαραίτητες για την επιβίωσή μου οι 60 χιλιάδες δραχμές τον μήνα.
Οι αργυρώνητοι και οι απατεώνες
Κάθε Σάββατο βράδυ δε, ο ίδιος ο Κίτσος, έχοντας δει και διαβάσει την “πραμάτεια” μου, μ’ έπαιρνε τηλέφωνο στο σπίτι, μου έδινε συγχαρητήρια, μου έλεγε το πόσο εκτιμά την ακεραιότητα μου ως δημοσιογράφου και δεν έπαυε να θάβει τους υψηλούς συνεργάτες του, όπως ήταν ο Σεραφείμ Φυντανίδης, ο Κώστας ο Τσουπαρόπουλος, ο Σπύρος Καρατζαφέρης και άλλοι, που τους χαρακτήριζε «αργυρώνητους και απατεώνες».
Ύστερα από μία δημοσιογραφική επιτυχία που είχα τον Οκτώβριο του 1992, με φώναξε καταχαρούμενος ο Αντύπας και μου ανακοίνωσε ότι, από την πρώτη Γενάρη του επόμενου χρόνου, θα έμπαινα στο μισθολόγιο της “Ελευθεροτυπίας”, με την σύμφωνη γνώμη του Φυντανίδη.
Έγινε μάλιστα και η σχετική μάζωξη στο γραφείο του Αντύπα όπου ο Φυνταντίδης (ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που τον είδα), επισημοποίησε την πρόθεση της διεύθυνσης της εφημερίδας, να με εντάξει στο μισθολόγιο, λέγοντας χαρακτηριστικά:
“Βρήκαμε τον αντικαταστάτη του Καρατζαφέρη”!
Έχοντας ακούσει το τι έσερνε ο Κίτσος στον Καρατζαφέρη, που στο μεταξύ είχε αποχωρήσει από την εφημερίδα, δεν μπορώ να πω ότι αισθάνθηκα και πολύ υπερήφανος μ’ αυτή την προσφώνηση αλλά δεν είπα τίποτα…
Είχα απόλυτη ανάγκη μία έμμισθη σχέση μ’ αυτήν την εφημερίδα, που θα μου εξασφάλιζε έναν ικανοποιητικό μισθό και κρατήσεις για την ασφάλιση μου και τα συντάξιμα.
Σήμερα δικάζεται η Siemens όχι όμως η Intracom, γιατί;
Το δίμηνο που μεσολάβησε μέχρι το τέλος του 1992, συνέχισα να εφοδιάζω με στοιχεία και ντοκουμέντα το γραφείο του Κίτσου και εξακολούθησα να δημοσιεύω ρεπορτάζ που αφορούσαν, την τότε προσπάθεια του Μητσοτάκη να περάσει από την “Οικουμενική” τη σύμβαση για την προμήθεια-μαμούθ του ΟΤΕ για τα ψηφιακά, μοιράζοντας την και στις δύο εταιρίες, ΣΗΜΕΝΣ και ΙΝΤΡΑΚΟΜ.
…και βέβαια, κάθε Σαββατόβραδο, ήμουνα πιστός στο τηλεφωνικό ραντεβού που είχα με τον Κίτσο όπου, βαρέθηκα είναι η αλήθεια, το δριμύ κατηγορώ του κατά των “απατεώνων” δημοσιογράφων που είχε στη δούλεψή του.
Όταν ενοχλείς το Σύστημα σε αφανίζει
Εκείνη την Πρωτοχρονιά του ΄93 ήμουνα στο κρεβάτι με γρίπη. Το πρώτο τηλέφωνο της χρονιάς ήταν από τον Αντύπα που, με εντελώς περίλυπο ύφος, μου ανακοίνωσε ότι, θα ΄πρεπε να ξεχάσω την υπόσχεση του Φυντανίδη ότι θα έμπαινα στο μισθολόγιο της εφημερίδας.
Γιατί του είπα, τι συνέβη, τι άλλαξε;
Δεν μπορώ να σου πω Νίκο, δεν μπορώ, κατάλαβέ με μου απάντησε.
Τουλάχιστον, είπα από την πλευρά μου, θα μπορώ να συνεχίσω να συνεργάζομαι με την “Κυριακάτικη”;
Όχι, όχι Νίκο δεν κατάλαβες, μου είπε ο Αντύπας. Το όνομα σου δεν πρόκειται να ξανα-υπάρξει στην εφημερίδα και μου ευχήθηκε …καλή χρονιά.
Την επόμενη μέρα το πρωί, από το “Galaxy” ένα μπαρ σε μια στοά της Σταδίου, όπου σύχναζα, πήρα τηλέφωνο το γραφείο του Τεγόπουλου. Η ιδιαιτέρα του που, προφανώς δεν είχε πληροφορηθεί τις εξελίξεις, μου πέρασε αμέσως τη γραμμή στον Κίτσο. Θα ήθελα μια εξήγηση, του είπα. Τόσοι έπαινοι για τη δουλειά μου και τον χαρακτήρα μου, τόση απαξίωση για τους απατεώνες που πληρώνεις κι’ αυτοί τα παίρνουνε απ’ άλλες μπάντες και αυτή είναι η αμοιβή μου κύριε Τεγόπουλε;
Δεν κάνω εγώ κουμάντο για τις προσλήψεις, υπεύθυνος είναι ο Φυντανίδης, μου είπε μονολεκτικά.
Καλά, πρόλαβα να του πω πριν κλείσει το τηλέφωνο, μου λες ότι είσαι ο ιδιοκτήτης του “Μινιόν” και κάνει κουμάντο στην επιχείρηση ο υπεύθυνος “πωλήσεων” του τετάρτου ορόφου;
Ποιο αόρατο χέρι προστατεύει τον Κόκκαλη;
…Αργότερα, πολύ αργότερα, όταν ο Ντένης είχε φύγει από την διεύθυνση της “Κυριακάτικης”, τον συνάντησα στην μοναδική δεξίωση της Προεδρίας της Δημοκρατίας (Στεφανόπουλος) που πήγα στη ζωή μου και απέξω-απέξω τον ρώτησα, τι ήταν εκείνο που είχε ματαιώσει την τότε πρόσληψη μου στην εφημερίδα.
Ο Κόκκαλης, μου είπε ψιθυριστά ο Αντύπας, έβαλε ζεστό χρήμα στην επιχείρηση, αγοράζοντας κάμποσες μετοχές, βάζοντας έναν όρο: Να μην ξαναδεί το όνομα σου και τις σχετικές αποκαλύψεις περί ΟΤΕ στην εφημερίδα.
* Το παρόν ντοκουμέντο αποτελεί “συνεισφορά” στην διαμάχη που ξέσπασε στο διαδίκτυο, μεταξύ του Σεραφείμ Φυντανίδη, που δείχνει να το παίζει τίμιος και ανιδιοτελής και μιας αγνώστων στοιχείων κυρίας, που ανέλαβε να συντάξει την νεκρολογία της “Ελευθεροτυπίας” και την απαξίωση της Μάνιας Τεγοπούλου.
Έχω περάσει πολλά και διδακτικά στη δημοσιογραφική ζωή μου…
Το ίδιο παιχνίδι εξάρτησης των εφημερίδων και των δημοσιογράφων τους…
…παίζεται και σήμερα! Η είδηση καταγράφεται από τα Μέσα σύμφωνα με τις ορέξεις και τις επιθυμίες της διαπλεκόμενης με το πολιτικό Σύστημα, εργοδοσίας! Έτσι, παραπλανάται ο λαός και προσέρχεται στις κάλπες για να ψηφίσει τον βιαστή και δολοφόνο της ζωής του!!
Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου
Επικεφαλής της “Ελλήνων Πολιτείας”
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
Κατά τω 1988, για να προσληφθής ως μηχανικός λογισμικού στη Intracom του Κόκκαλη, έπρεπε να σε προτείνουν και “μεγάλοι πασόκοι”. Ήταν και τότε η Intracom o “μεγάλος υπεργολάβος” της Siemens στο ελλάντα..