“ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΑ”

“Κύριος έκτισέ με αρχήν οδών αυτού εις έργα αυτού”.

Εδώ, σαφώς δεχόμαστε ότι μιλάει για τον Ιησού Χριστό, ως “Σοφία τού Θεού”. Δεν θα αναλύσουμε εδώ για ποιο λόγο το δεχόμαστε, αλλά εφ’ όσον το δεχόμαστε όπως και οι Αρειανιστές, δεν υπάρχει λόγος για τέτοια ανάλυση.

Το επιχείρημα τών Αρειανιστών, είναι το εξής εδώ: Λέει ότι ο Θεός ΕΚΤΙΣΕ τον Ιησού Χριστό, άρα είναι “κτίσμα”.

Ας το δούμε όμως πιο αναλυτικά:

Αν δούμε πώς είναι γραμμένη η φράση στο Εβραϊκό κείμενο, θα βρούμε ότι εκεί γράφει στα Εβραϊκά: “Γιαχβέ κανανί”. Όμως η λέξη αυτή “κανανί”, έχει δύο έννοιες: Η μία είναι “κτίζω”, και η άλλη είναι “αποκτώ” (από το “κτώμαι” Ελληνικά). Ας δούμε μερικά παραδείγματα, πώς χρησιμοποιεί την ίδια λέξη (στα Εβραϊκά) η Αγία Γράφη σε άλλα σημεία, και θα καταλάβουμε:

Ιερεμίας 39/λθ΄ 15 (κατά την αρίθμηση τών Ο΄): “Έτι κτιθήσονται αγροί”. Φυσικά τους αγρούς τους αποκτάμε. Δεν τους κατασκευάζουμε!

Γένεσις 4/δ΄ 1: Έτεκεν τον Κάιν και είπεν: “Εκτησάμην άνθρωπον” (Απέκτησα άνθρωπο). Εδώ στο Εβραϊκό κείμενο υπάρχει η ίδια λέξη: “κανανί”. Φυσικά η Εύα δεν “κατασκεύασε” τον Κάιν. Τον απέκτησε με τη γέννησή του.

Πιστεύουμε ότι αυτά τα δύο παραδείγματα (από τα πολλά που θα μπορούσαμε να πούμε), είναι αρκετά για να δει κάποιος, ότι η λέξη έχει δύο σημασίες. Γιατί λοιπόν θα έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε την ερμηνεία που θέλουν οι αρειανιστές;

Στην πραγματικότητα, έχουμε ισχυρότερους λόγους να δεχθούμε την έννοια: “αποκτώ” από την έννοια: “κτίζω” που θέλουν οι οπαδοί τού Αρείου. Γι’ αυτό και ο Βάμβας στη μετάφρασή του από το Εβραϊκό, το αποδίδει ως: “Ο Κύριος με είχεν εν τη αρχή τών οδών αυτού…” Εδώ το “έχω”, αν και δεν είναι ακριβής έκφραση, είναι σαφώς κοντύτερα με το “αποκτώ”, παρά με το “κατασκευάζω.

Ας δούμε όμως για ποιο λόγο λέμε ότι η έννοια “αποκτώ” είναι για το συγκεκριμένο εδάφιο η καταλληλότερη.

Στο εδάφιο Παροιμίες 8/η΄ 25, δηλαδή τρία μόλις εδάφια μετά το 22 που εξετάζουμε, λέει για τον Χριστό: “προ τού όρη εδρασθήναι, προ δε πάντων βουνών γεννά με”. (κατά τους Ο΄ ). Σύμφωνα πάλι με τη μετάφραση τού Εβραϊκού κατά τον Βάμβα λέει: “Πριν τα όρη θεμελιωθώσι, προ τών λόφων, εγώ εγεννήθην”. Η έννοια λοιπόν, είναι ότι ο Χριστός είναι ΓΕΝΝΗΜΑ, και όχι “κτίσμα”. Όπως ακριβώς η Εύα γέννησε τον Κάιν κατά το παράδειγμα που είδαμε και έτσι τον “απέκτησε”, έτσι και ο Πατέρας, γέννησε τον Υιό κατά τον ίδιο τρόπο, και έτσι τον απέκτησε. Δεν τον κατασκεύασε, γιατί το γέννημα είναι πάντα τής ιδίας φύσης με τον γεννήτορα. Το τραπέζι δεν είναι τής ιδίας φύσης με τον ξυλουργό. Ο γιος του όμως είναι! Ομοίως, εδώ, αφού μιλάει για “γέννημα”, δεν είναι δυνατόν να κατανοήσουμε “κτίσμα”, αλλά “απόκτημα”. Και ο Υιός είναι τής ιδίας φύσης ή ουσίας με τον Πατέρα, όπως ο γιος τού ξυλουργού είναι εξ’ ίσου άνθρωπος με τον πατέρα του, δηλαδή ομοούσιος. Και όπως δεν είναι ο γιος τού ξυλουργού “πιο άνθρωπος” από τον πατέρα του, ομοίως δεν είναι ο Πατέρας Θεός “πιο Θεός” από τον Υιό του τον Ιησού Χριστό.

Και αν προσέξουμε μάλιστα, στο αρχαίο κείμενο τών Ο’, λέει: “γεννά με”, στον Ενεστώτα, που σημαίνει την αιώνια ύπαρξη, και όχι στον Αόριστο που σημαίνει μια εν χρόνω παρελθοντική λειτουργία. Δείχνει λοιπόν μια προαιώνια γέννηση, και όχι “κατασκευή” εν χρόνω, όπως αρμόζει σε Κτίστη, και όχι σε κτίσμα.

Η λέξη: “θεμελίωσε” δεν αναφέρεται σε “κατασκευή” τού Υιού από τον Πατέρα. Αναφέρομαι εδώ στο εδάφιο 23, τού 8ου κεφαλαίου τών Παροιμιών που εξετάζουμε. Εκεί λέει: “προ τού αιώνος εθεμελίωσέ με εν αρχή, προ τού την γην ποιήσαι”. Ίσως κάποιος πει, ότι εκεί μιλάει για “κατασκευή” τού γιου, επειδή “θεμελιώνεις” ένα σπίτι, το οποίο κατασκευάζεις, και δεν το γεννάς. Κάτι τέτοιο όμως, είναι λάθος να το συμπεράνουμε, για δύο λόγους. 1ον είδαμε καθαρά ότι μιλάει για γέννηση στο εδάφιο 25, (άλλωστε τον λέμε Υιό τού Θεού, και όχι “κτίσμα” τού Θεού), και 2ον, η φράση ότι τον “θεμελίωσε”, αναφέρεται μεταφορικά, στο ότι ο Υιός είναι ΤΟ ΘΕΜΕΛΙΟ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΚΤΙΣΗΣ. Δεν μιλάει δηλαδή για το “κτίσιμό” του ως προς κατασκευή δική του, αλλά για το ότι τον έβαλε ο Πατέρας Του ΘΕΜΕΛΙΟ τής κτίσης. Και για να μη μείνει καμία αμφιβολία γι’ αυτό, μπορούμε να το δούμε και στην Καινή Διαθήκη στο Α΄ Κορινθίους 3/γ΄ 11: “Θεμέλιον γαρ άλλον ουδείς δύναται θείναι παρά τον κείμενον ος εστιν Ιησούς Χριστός”. Ο Θεός λοιπόν έθεσε τον Υιό του και Λόγο του και Σοφία του Ιησού Χριστό, ως θεμέλιο τής κτίσης και τής Εκκλησίας Του. Είναι το θεμέλιο όλων τών κτισμάτων. Αυτό όμως θα το δούμε και παρακάτω.

Βεβαίως όσον αφορά την ανθρώπινη φύση τού Χριστού, ναι, αυτός είναι “κτίσμα”. Αλλά το τονίζουμε, ΜΟΝΟ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥ. Το λέει άλλωστε και ο άγιος Αθανάσιος: “Έκτισε… ου δει κτίσμα τη φύσει νοείν τον Λόγον, αλλά ότι το κτιστόν ενεδύσατο σώμα και υπέρ ημών έκτισεν αυτόν ο Θεός”. Και βεβαίως εδώ, η λέξη “κτίσμα”, ταιριάζει και με την δεύτερη έννοια στον Χριστό, με την έννοια τού κτίσματος.

Το ότι λέμε ότι ταιριάζει στην ανθρώπινη φύση Του με την έννοια τού κτίσματος, δεν έρχεται σε αντίθεση με τα λόγια που αναφέρουν τον Χριστό στην προανθρώπινη ύπαρξή του. Και ο λόγος είναι ότι ο Χριστός στην προανθρώπινη φύση του είναι ΑΧΡΟΝΟΣ, ΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ. Αφού είναι άχρονος, και είναι ενωμένος με την ανθρώπινη φύση του ασυγχύτως, σημαίνει ότι η ανθρώπινη φύση του αν και έχει την αρχή της στο χρόνο και είναι κτιστή, αποκτάει ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ.

Αυτός είναι και ο λόγος που “ΠΕΡΠΑΤΟΥΣΕ με τον Αδάμ κατά το δειλινό” στον Παράδεισο (Γένεσις 3/γ΄ 8), που ήταν το πρότυπο δημιουργίας τού ανθρώπου ως “εικόνα Θεού” (Κολοσαείς 1/α΄ 15), ώστε ο άνθρωπος να πλασθεί “κατ’ εικόνα” τού Θεού, δηλαδή ως “εικόνα Χριστού” (Γένεσις 1/α΄ 26). Με τον ίδιο τρόπο ο Χριστός κατά την ανθρώπινη φύση του πάλεψε με τον Ιακώβ και νικήθηκε, όταν τον ευλόγησε και τον ονόμασε Ισραήλ. Να θυμίσουμε, ότι εκεί τον αναφέρει όχι μόνο Θεό, αλλά και άνθρωπο (θεάνθρωπο) (Γένεσις 32/λβ΄ 24-30). Όμως δεν νομίζω ότι είναι ανάγκη να αναφέρω περισσότερες Χριστοφάνειες πριν τη γέννηση τού Χριστού. Ήδη είναι εμφανές ότι η ενωμένη με τον Θεό Λόγο ανθρώπινη φύση τού Χριστού, ΛΟΓΩ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ, υπερβαίνει και αυτή το χρόνο, ώστε ως άνθρωπος να εμφανίζεται ακόμα και κατά το παρελθόν, που δεν είχε ακόμα σαρκωθεί.

Η υπέρβαση αυτή τού χρόνου, είναι εμφανής στο χωρίο τών Παροιμιών που εξετάζουμε, όπου κατά τους Εβδομήκοντα λέει: “Ο Κύριος έκτισέ με ΑΡΧΗΝ οδών αυτού”. Προσέξτε! Δεν λέει: “στην αρχή” όπως το μεταφράζει ο Βάμβας από το Μασοριτικό, αλλά λεει: “έκτισέ με αρχήν”. Δηλαδή τον απέκτησε ως Αρχή, ως ΑΡΧΗΓΟ τών οδών Του, (κάτι που θα το δούμε και στη συνέχεια). Αυτό δείχνει ότι ο Χριστός δεν είναι απλώς ένα κτίσμα στον χρόνο, αλλά Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ.

Θα δούμε όμως περισσότερα γι’ αυτό, στο επόμενο εδάφιο που θα εξετάσουμε, και που οι Αρειανιστές το χρησιμοποιούν για να πουν ότι ο Χριστός είναι κτίσμα:

https://www.google.gr/url?sa=i&rct=j&q=&esrc=s&source=images&cd=&cad=rja&uact=8&ved=0ahUKEwjCpJfAvevVAhUCaxQKHRMyAZQQjRwIBw&url=http%3A%2F%2Fwww.oodegr.com%2Foode%2Forthod%2Forthod.htm&psig=AFQjCNGv-fpwZ7Qq8d6cdAbic7ksjCE5BQ&ust=1503512984425967

Αγιωτατε Αποστολε Αγιε Ιουδα Θαδδαιε,πιστε υπηρετη και φιλε του Ιησου,η Ορθοδοξια ,σ’ολον τον κοσμο σε τιμα και σε επικαλειτε ως Προστατη των απελπισμενων υποθεσεων,αυτων για τις οποιες εχει χαθει καθε ελπιδα.Προσευχησου για μενα.Ειμαι τοσο απελπισμενος/η και μονος/η.Σε ικετευω κανε χρηση αυτης της ιδιαιτερας Χαρης που σου εχει δοθει,να φερνεις ορατη και γρηγορη βοηθεια οπου δεν υπαρχει καμμια σχεδον ελπιδα βοηθειας.Βοηθησε με τουτη την ωρα της αναγκης,για να μπορεσω να λαβω την παρηγορια και την βοηθεια της Αγιας Τριαδας σ’ολες μου τις αναγκες δοκιμασιες και βασανα ~~εδω εκφραζετε το αιτημα σας http://www.dimei4.simplesite.com~~και να μπορω να υμνω τον ΙΣ+ΧΣ μαζι με σενα και με ολους τους ΧΟ.Υποσχομαι ,ω ευλογημενε Αγιε Ιουδα Θαδδαιε να ενθυμουμαι παντοτε αυτη τη μεγαλη χαρη.Να σε τιμω παντοτε,ιδιαιτερα ως τον πιο δυνατο προστατη μου και μ’ευγνομωσυνη να εθαρρυνω την ευλαβεια προς εσενα.ΑΜΗΝ

Και το καλοκαίρι ζέστες!