Όταν κατέρρευσε το “Μηδέν Άγαν”

                   ΜΕΤΡΟΝ 
H διαφορά  του Πολιτισμού από τα κάθε μορφής και περιεχομένου Civilizations..
                   
                         ή 
Όταν κατέρρευσε το “Μηδέν Άγαν”…
                                 ή  
το ΜΕΤΡΟ φυσικός τρόπος αποδόμησης του Κεφαλαίου..
…….

Ο Ιστορικός και Παγκόσμιος Ρόλος για την Ελλάδα:
:H  Ουδετερότητα ..

H Φύση κάποτε ψιθύρισε στ’ αυτί του Έλληνα να ζει όπως η ίδια :”ομοίω λόγω τη φύση ζην”
 “Σαν φωτιά που ανάβει και σβήνει με Μέτρο”..
(Στωϊκοί και Hράκλειτος)

Ήταν τα χρόνια της Ακμής ..
Τότε που τα ανθρώπινα ζώα,έζησαν  σύμφωνα με το Μέτρο της Φύσης ,και ξαναγεννήθηκαν σαν ΟΝΤΑ ΠΟΛΙ-
ΤΙΚΑ..
Ταξιδεύοντας στους δρόμους που κτίζονται,κατακτιού-
νται οι ποιότητες του Ανθρώπου και οδηγούν στην Ελευ-θερία ,στην Ευδαιμονία και στο Δίκαιον Όλων..
Οι δρόμοι του  Ολυμπιακού μα και του Δελφικού Πνεύματος.
Οι δρόμοι της Ουδετερότητας.

………………
Το πνεύμα του Ολυμπισμού, αγκαλιάζει στοργικά το ανθρώπινο όν , και το συμβουλεύει  να τιθασεύσει την βία, τον Άρη μέσα του όπως ομολογούν οι Τραγικοί μας ποιητές τη βία που φωλιάζει στη ζωώδη του πρωταρχή και να ανα-
δυθεί ως Άνθρωπος   φορώντας τα ρούχα , την αρματωσιά  και τον εξοπλισμό του «ΕΜΕΙΣ»,με την  μορφή και το περιεχόμενο του Όντος του Πολιτικού.

Κατ’ αυτόν τον τρόπον, το πνεύμα του Ολυμπισμού, μετα-
τρέπει το ανθρώπινο όν στο μόνιμο εφιάλτη των τυράν-
νων μέσα στους αιώνες.

Από τα χρόνια του Οιδίποδα,τότε που το τέρας της Σφίγγας που λεηλατούσε τη Θήβα, αφανίστηκε μέσα σε μια στιγμή. Τη στιγμή που αφουγκράστηκε τα βήματα τούτου του όντος του Πολιτικού, τούτου τ’ Ανθρώπου να πλησιάζει.
Με τη μορφή του «Εμείς» .

Το Δελφικό Πνεύμα αναδεικνύει σαν ρυθμιστή στην ομαδι-κή μας ζωή το Μέτρο.
Ένα στοιχείο θεμέλιο για την ίδια τη Φύση.
Ένα στοιχείο με το οποίο η Φύση υπάρχει κι εξελίσσεται.

 Χρυσές αναλογίες μεταξύ των δοντιών

  
και ο Έλληνας ζώντας με ΜΕΤΡΟ, προχωρεί σε κατασκευές σύμφωνα με τον αριθμό Φ=1.628 που το εκφράζει .

…….

Μέσα απ’την κοινή συμφωνία όλων για το Μέτρο γεννήθηκε  το Δίκαιον. ( ..παν δε το κοινόν συνέστηκε δια του Δικαίου.. Αριστοτέλης Ηθικά Ευδήμεια )

Όχι των λίγων αλλά ‘Ολων.

Γεννιέται κατ’ ανάγκη κι η Αυτάρκεια.

Κατ’ ανάγκη εξορίζεται η αμετρία.

Εξορίζεται η συσσώρευση πλούτου. Επομένως αποδομείται με φυσικό τρόπο το λεγόμενο σήμερα Κεφάλαιο.

Ποιο είναι άραγε το καθρέπτισμά τους στην Ιστορία.

Υπάρχει σήμερα στο κόσμο η Αδικία;

Γιατί εκείνοι που διαμαρτύρονται γι αυτή,είναι οι ίδιοι που την στηρίζουν;

Το Δίκαιο είναι μια σύνθετη δύναμη που αναδύεται από όλα τα στοιχεία που συνθέτουν τη ζωή.
Μέρη του είναι τα στοιχεία της Φύσης όπως η θάλασσα , τα βουνά , τα ποτά-μια ,οι λίμνες,τα κάθε είδους ζώα και τ’ ανθρώπινο..
Είναι πιθανόν στα ζωντανά να ανήκουν κι η θάλασσα και τα βουνά και τα ποτάμια κι οι λίμνες κι ο ουρανός με τ’ αστέρια. Περισσότερο ζωντανά από μας.
Είναι λοιπόν το Δίκαιο Όλων, μια Δύναμη που θέτει όλα σε τάξη ,μια Δύναμη Κοσμική .
Η Δύναμη της Φύσης αλλά και των Αποφάσεων..
Μια Δύναμη που συντρίβει με τη δικιά της λογική ,εκείνους που πέφτουν σε Ύβρη.

Διαταράσσοντας την ισορροπία στο Σύνολο.

Εμείς με τις αποφάσεις μας διαμορφώνουμε την Ισορροπία, στρέφουμε αυτή τη Δύναμη σε κατεύθυνση τέτοια,που παίρνει μορφή και περιεχόμενο ανα-γνωρίσιμο.
Όταν η Δύναμη είναι έκφραση των επιθυμιών μας, ή όταν τις αντιμάχεται.
Τότε που κραυγάζουμε για αδικία κι αρκετές φορές μέσα στη πίκρα μας φω-νάζουμε πώς δεν υπάρχει Θεός, ή αν υπάρχει δεν νοιάζεται για τον πόνο που προκαλούν οι λίγοι στους πολλούς..

Είναι το παράπονο όσων πετάνε από πάνω τους την ευθύνη για ότι θεωρούν κακό κι άδικο..

Είναι το παράπονο των μικρών εγωϊστών που θάθελαν τα πάντα να γίνονται με μαγικό ραβδί..

Το παράπονο εκείνων που δεν βλέπουν το Όλον , αλλά το Μέρος..

Κι ιδιαίτερα το δικό τους πρόβλημα κι όχι του άλλου, του διπλανού,του δια-φορετικού..

Χαμένοι στο “Εγώ” σπαράζουν..

Όλα τ’ άδικα , είναι σφάλματα ,είναι αμαρτήματα που γεννιούνται από την σκοτεινή δύναμη της Άγνοιας.

Άγνοια είναι να μην γνωρίζω “τι είναι” αυτό που απασχολεί την ομαδική μας ζωή: Δεν γνωρίζω τι είναι τα spreads, τα δομημένα ομόλογα, τα swaps, δεν γνωρίζω τι είναι το ίδιο το νόμισμα , δεν γνωρίζω τι θα γίνει αν φύγω από την ευρωζώνη και φοβάμαι!

Φοβάμαι πολύ! Κι αυτός ο φόβος δεν μου επιτρέπει να έχω την δυνατότη-τα να πάρω πάνω μου την ευθύνη για μια Απόφαση. Να μετέχω μ’ αυτήν στην κατεύθυνση του Δικαίου. Να πάψω την γκρίνια , «για κοίτα ρε ποιοι μας κυβερνάνε, ή τι φταίω εγώ για όλα τούτα!»

Άγνοια είναι να είμαι βέβαιος “ότι είναι” η δικιά μου θέση, χωρίς ποτέ να την αμφισβητώ, θεωρώντας σαν εχθρό εκείνον που διαφωνεί μαζί μου ,παρότι η ίδια η ζωή συνέχεια με διαψεύδει.

Η Άγνοια μάχεται το Δίκαιο Όλων , το υποσκάπτει , δουλεύει υπόγεια και χαί-ρεται την πίκρα , τον πόνο , το γκρέμισμα ..Το φόβο!

Είναι ο σκοτεινός χώρος μέσα μας, που γεννά αυτό το κακό ,αυτό τον φόβο, που καταπίνει την αλήθεια και σαν κακομαθημένο παιδί γράφει ξανά και ξανά , ένα μεγάλο “γιατί εγώ¨, ή “γιατί σ’ εμένα”;…… ….

Ο Δημόκριτος , έλεγε κάποτε “αμαρτίης αιτίην , άγνοια κράσσωνος”, δηλαδή πώς η άγνοια είναι η αιτία για όλα τα σφάλματα….

Για να αναστρέψεις την πορεία του Δικαίου των λίγων που υποτάσσουν τους πολλούς με την άγνοια και τον φόβο ,στο Δίκαιο Όλων ,είναι ανάγκη να γνω-ρίσεις. ..
Τα σφάλματα , “τα πάθη εξαφανίζονται μέσα στη Γνώση”, αφού περάσεις από τη διαδικασία που λέγεται Κάθαρση..

Αυτή η πλατωνική θέση , η αναγνώριση του λάθους ,η αυτοταπείνωση θα επι-φέρει στροφή στηνμεγάλη δύναμη του Δικαίου και θα σε φέρει ξανά στο Φως

Θα μου πείτε μεταφυσική κι αναπόδεικτη η άποψη..

Μια διαδρομή όμως, ένας περίπατος στα μονοπάτια της Ιστορίας μας, που α-
ποκρύβονται συστηματικά από τους ντόπιους φορείς του Κακού,μια διαδρο-
μή που επηρέασε την Κοσμική Δικαιοσύνη ,θα πείσει για την αλήθεια αυτής της θέσης..

Η ανάγνωση της Ιστορίας κι ο εντοπισμός της σφραγίδας του Δικαίου μέσα στα γεγονότα , δεν είναι αποτέλεσμα γραμματικής και συντακτικής ανάλυσης που επιχειρούν οι τυφλοί μας συστηματικοί φιλόλογοι..

Μ’ αυτόν τον τρόπο μοιάζουν να “διυλίζουν τον κώνωπα και να καταπίνουν την κάμηλο”..

Αν φτάσουμε σ’ αυτόν τον περίπατο , σε τούτο το σεργιάνι στην Ιστορία στην Αθήνα και στην Εκκλησία του Δήμου μετά τους Περσικούς πολέμους,σ’ αυτή την περίοδο που παρουσιάζεται από τους τύραννους σαν το ΦΩΣ στον πολι-
τισμό θα διαπιστώσουμε ότι ο Θουκυδίδης,αν διαβαστεί προσεκτικά  σηκώνει το χέρι και μας δείχνει τον ένοχο ,δείχνει μια απόφαση του λαού της Αθήνας που σπάει την αυτάρκεια και το μέτρο,που δεν επιτρέπει στις συμμαχικές της πόλεις την ελευθερία,και τις βιάζει και τις υποτάσσει με τη δύναμη των όπλων.

Πού είναι εδώ το Δίκαιον;….

Σ’ αυτήν την απόφαση που οδήγησε στην εμφύλια διαμάχη που κατέστρεψε ότι δεν κατάφεραν οι Πέρσες με την δύναμη των όπλων;

Η Σπαρτιατική εκκλησία του Δήμου , η Απέλλα αντίθετα από την Αθήνα απο-
φάσισε σύμφωνα με το Μέτρο και την Αυτάρκεια την αντίσταση και αποκα-τέστησε την Ισορροπία που διαταράχτηκαν από την αθηναϊκή Αμετρία.

Παρότι στο Συνέδριο των νικητών οι Κορίνθιοι, όμοιοι με τους Αθηναίουςπρό-τειναν τη σφαγή και τη δουλοποίηση των ηττημένων ,η Σπάρτη διαφώνησε και προχώρησε σύμφωνα με το Μέτρο , σύμφωνα με την Αυτάρκεια..

Εδώ άλλη έκφανση της κατεύθυνσης για το Δίκαιο.

Η εγκατάσταση των 30 αθηναίων τυράννων ήταν προσωρινή . Όταν ανετράπη από την επανάσταση του Θρασύβουλου, η Σπάρτη δεν επενέβη.
Κι αυτό δείχνει τις προθέσεις της. Δεν ήταν σκοπός της να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη…
Δεν ήταν όμως αλάθητη.
Το δικό της σφάλμα , είχε συντελεστεί όταν πήρε δάνειο από τους πέρσες για τις ανάγκες του πολέμου…

Επισημαίνουμε:
Οι Πέρσες ηττήθηκαν με τα όπλα στον αγώνα των τυράννων εναντίον του Κόσμου του Δικαίου και της Ελευθερίας. Όμως τώρα με το χρήμα , χωρίς να ματώσει μύτη , διέλυσαν τους νικητές τους..

Νέο περσικό χρήμα δόθηκε για να ενωθούν Αθηναίοι , Κορίνθιοι και Θηβαίοι εναντίον της Σπάρτης που με τον Αγησίλαο προσπαθούσε να διώξει τους τύ-ραννους Πέρσες από την Μικρά Ασία . Με επιτυχία..

Ήταν θέμα χρόνου η Αμετρία να γκρεμίσει την ΆΡΙΣΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ των Σπα-ρτιατών .
Δηλαδή αυτό που εμείς οι ΈΛΛΗΝΕΣ ονομάζουμε ΑΡΕΤΗ. …και λίγο-λίγο κα-τέρρευσε η Πόλη η Ιερή ..

Μαζί της κατέρρευσε κι η συμφωνία του Λαού και στην Εκκλησία του Δήμου στην Αθήνα και στην Απέλλα στη Σπάρτη , για Αυτάρκεια..

Κατέρρευσε ο πυλώνας του Δικαίου που δεν είναι άλλος από το ΜΕΤΡΟ το Α-ΡΙΣΤΟ..

Κατέρρευσε το “μηδέν άγαν”..

Αλώθηκε και το τελευταίο οχυρό πάνω στη Γη , η ΕΛΛΑ-ΔΑ, από την αμετρία, ή την συσσώρευση του πλούτου ή το λεγόμενο σήμερα Κεφάλαιο ..

Δεν είμαστε λοιπόν σε ένα σύμπαν άδικο..
Ήταν επιλογή να σπάσει , να γκρεμιστεί το Δίκαιον.
Πρώτα απ’ όλους από την Αθήνα..
Πέρασαν από τότε 2.400 χρόνια..
Το Δίκαιον σαν σύνθετη δύναμη όλων των στοιχείων της Φύσης είναι εκεί που τα μέρη της αποφάσισαν..
Στην θέση τη σωστή …
Αν δεν μας κάνει , αν θέλουμε μια άλλη πορεία , ένας και μοναδικός τρόπος υπάρχει..
Νέες Αποφάσεις..

Από ποιούς;

Φυσικά από όλα τα μέρη που συνθέτουν αυτή τη μεγάλη δύναμη.

Από το “Εμείς“.
Αυτό που είχαν ονομάσει οι Έλληνες Πολιτικό όν..
Αυτό που ονόμαζαν στην Ελλάδα Άνθρωπο..

Δηλαδή σήμερα δεν υπάρχουν άνθρωποι;….

Εσείς τι λέτε;…

Υπάρχουν θεριά, όπως έλεγε ο Αριστοτέλης , υπάρχουν λίγοι που κατευθύνουν το Καράβι του Δικαίου, υπάρχει βία στις μηχανές, υπάρχει κυριαρχία των ορμών, υπάρ-χει δηλαδή παντού απλωμένη η ατελείωτη ζούγκλα!

Με την Επιστήμη ο Δρόμος