ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΗΛΙΘΙΟΙ ;;;

Κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν τι γίνεται στην Ελλάδα….

ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΗΛΙΘΙΟΙ Ή ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ;;;

ΜΕ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΠΡΟΣΠΟΙΗΤΟΥ ΑΠΟΤΡΟΠΙΑΣΜΟΥ Η ΤΡΙΣΑΘΛΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΠΕΚΟΥΛΑΡΕΙ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ «ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΟ» ΧΤΥΠΗΜΑ ΠΑΠΑΔΗΜΟΥ

Οι βολεμένοι υποκριτές της Βουλής των Ελλήνων κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν τι γίνεται στην Ελλάδα και ότι, σπέρνοντας ανέμους, κάποια στιγμή θερίζεις νομοτελειακά θύελλες !!!

ΑΛΛΟ ΤΟ ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙΣ & ΑΛΛΟ ΤΟ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙΣ ΘΕΑΤΡΟ !!!

Λουκάς Παπαδήμος

Εκλεκτός του Σημίτη,διοργανωτής της υποτίμησης της δραχμής,ο καθοδηγητής των μετοχοδάνειων, υπεύθυνος για τη δημιουργική λογιστική για την είσοδο της ελλάδας στην ευρωζώνη,και δραπέτης ένα βράδυ για την ε.κ.τ. για να εξασφαλίσει ασυλία ……

Ένα άρθρο από εκείνη την εποχή στην Ελευθεροτυπία,των Γιάννη Αγγελή και Βασίλη Γεώργα, στις 11/08/1999, με τίτλο “Tι κρύβει το ράλι της Tράπεζας Eλλάδος”:

“Δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά, λέει η παροιμία, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η ποσότητα του καπνού που αναθρώσκει, δικαιολογείται πάντα από την ένταση της φωτιάς που τον γεννά… Στην περίπτωση όμως της τιμής της μετοχής της Τράπεζας της Ελλάδος, η οποία έχει ξεπεράσει τις 160.000 δραχμές, σημειώνοντας άνοδο της τάξης του 350% από τις αρχές του χρόνου (160% σε 12 ημέρες), έχουν δημιουργηθεί ερωτήματα όσον αφορά τη σχέση του ‘καπνού’ και της ‘φωτιάς’.(…)

(…) H άνοδος αυτή σημειώνεται με ελάχιστο όγκο συναλλαγών, ο οποίος σπάνια ξεπερνά τα 3.000 τεμάχια ημερησίως, σε σύνολο 2.979.733 μετοχών. (…) Πάντως στη χρηματιστηριακή αγορά, πέραν των διαφόρων ‘σεναρίων’ που ακούγονται τις τελευταίες ημέρες, οι πληροφορίες θέλουν δέκα τουλάχιστον γνωστά πρόσωπα του εγχώριου επιχειρηματικού κόσμου, οι οποίοι είναι ‘παλιοί’ μέτοχοι της ΤτΕ, να ‘παίζουν’ τη μετοχή σε μια προσπάθεια να ‘εξισορροπήσουν’, όπως ισχυρίζονται, την τιμή της με τις υπόλοιπες μετοχές του τραπεζικού κλάδου.

Tριετής ‘προσπάθεια’. Παλαιοί επαγγελματίες του χώρου θυμούνται τους ‘γνωστούς-αγνώστους’ πιστούς ‘φίλους’ της μετοχής της ΤτΕ να συγκεντρώνουν σταδιακά κατά την τελευταία τριετία τα χαρτιά από την αγορά σε τιμές ιδιαίτερα ελκυστικές για τα σημερινά επίπεδα.(…)

Έτσι, έπειτα από ένα ιδιαίτερα μεγάλο διάστημα κατά το οποίο η μετοχή της ΤτΕ βρισκόταν στα επίπεδα των 60.000-65.000 δρχ. με όχι περισσότερα από 2.000 τεμάχια να αλλάζουν χέρια καθημερινά, ‘ξημέρωσε’ η 26η Ιουλίου, οπότε ξαφνικά και δίχως να συντρέχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος το χαρτί βρέθηκε στο πλαφόν της ανώτατης ημερήσιας ανόδου, δίχως μάλιστα να έχει ‘ξεκολλήσει’ από εκεί μέχρι και το τέλος της χθεσινής συνεδρίασης.

Το πού θα καταλήξει αυτό το ανοδικό και σίγουρα αξιοπρόσεκτο ράλι, μόνο ο “Θεός” της Σοφοκλέους μπορεί να ξέρει, άντε και μερικοί άλλοι…» Σύμφωνα με το ίδιο άρθρο, ανώτατος διοικητικός παράγοντας της ΤτΕ, από τον οποίο η “Ε” ζήτησε να σχολιάσει την εξέλιξη της τιμής της μετοχής της τράπεζας, επιβεβαίωσε ότι η διοίκηση παρακολουθούσε την τιμή της μετοχής, δηλώνοντας: “Δεν μπορούμε πάντως να πούμε ότι έχουμε ενδείξεις ότι παίζονται κάποια παιχνίδια με την τιμή της μετοχής”. Είναι περίεργο, όμως, πώς θα μπορούσαν να παίζονται ύποπτα παιχνίδια κάτω από τη μύτη του αξιότιμου κ. Λουκά Παπαδήμου! Δεν νομίζετε;

Πάντως, απ’ ό,τι ξέρω, η μετοχή της Τραπέζης της Ελλάδος δεν μπήκε ποτέ υπό “επιτήρηση”. Σιγά που θα έμπαινε! -Την Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 1999, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, σε άρθρο της με τίτλο “SOS Παπαδήμου προς επενδυτές”, κατ’ αποκλειστικότητα δημοσίευσε βαρυσήμαντες δηλώσεις του κ. Λουκά Παπαδήμου, που αποτέλεσαν και την αφορμή για την αρχή της πτώσης του ΧΑΑ. Με τις δηλώσεις αυτές ο κ. Παπαδήμος προσπάθησε να νίψει τας χείρας του από τη ληστεία που συντελούνταν στη Σοφοκλέους.

Ήταν όμως πολύ αργά, και καμία δήλωση δεν μπορούσε πλέον να τον απαλλάξει των δικών του ευθυνών. (Σημειωτέον ότι την προηγουμένη είχαν γίνει δηλώσεις του διοικητή της Εθνικής Τράπεζας, κ. Θ. Καρατζά, με τις οποίες και εκείνος προειδοποιούσε το επενδυτικό κοινό για τις υπερβολές που διαμορφώνονταν στις λεγόμενες περιφερειακές μετοχές.)

Ο κ. Παπαδήμος επισήμανε ότι “κατά τους τελευταίους μήνες παρατηρείται μια διευρυνόμενη αναντιστοιχία μεταξύ της αύξησης των τιμών των μετοχών πολλών επιχειρήσεων και της προσδοκώμενης ανόδου της κερδοφορίας τους κατά τα επόμενα έτη. Οι τιμές πολλών μετοχών, σε σχέση με τα πρόσφατα και ορθολογικώς προσδοκώμενα επιχειρηματικά κέρδη, έχουν διαμορφωθεί σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα, συγκρινόμενα με τις αντίστοιχες σχέσεις χρηματιστηριακών τιμών και επιχειρηματικών κερδών που έχουν διαμορφωθεί στις κεφαλαιαγορές άλλων χωρών.”

Ας προσπαθήσουμε να αναλύσουμε τη δήλωση αυτή. Κατ’ αρχήν είναι διατυπωμένη αρκετά αόριστα. Το «κατά τους τελευταίους μήνες» σημαίνει ότι το πρόβλημα ήταν παλιό και απλά ο κ. Παπαδήμος καθυστέρησε πολύ να επισημάνει τους κινδύνους στους μικροεπενδυτές. Όπως όμως απέδειξαν οι θλιβερές εξελίξεις, το ΧΑΑ ήταν υπερτιμημένο ήδη από τα τέλη του 1998, αλλά όλοι οι αρμόδιοι ντοπάριζαν τους μικροεπενδυτές μιλώντας για ακόμη καλύτερες μέρες. (…)

Επιπλέον, ο κ. Διοικητής μίλησε για μετοχές πολλών επιχειρήσεων, που σημαίνει ότι κατά την άποψή του το πρόβλημα το είχαν πολλές, αλλά όχι όλες. Και βέβαια, το μυαλό όλων πήγαινε στις μετοχές της λεγόμενης “περιφέρειας”, δηλαδή τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Στις επόμενες δηλώσεις του αυτό θα διευκρινιζόταν ακόμη καλύτερα και θα γινόταν σαφές ότι η παρέμβαση του κ. Παπαδήμου ήταν εκ του πονηρού και είχε στόχο να στρέψει τους επενδυτές προς τα λεγόμενα blue chips (παλαιά τζάκια).

Είχε ήδη ξεσπάσει ένας αμείλικτος πόλεμος μεταξύ των παλαιών και νέων τζακιών και φαίνεται πως ο κ. Παπαδήμος δεχόταν πιέσεις για να παρέμβει. Είπε λοιπόν στη συνέχεια: “Ιδιαίτερα προβληματίζει το γεγονός ότι κατά τους τελευταίους μήνες έχει σημειωθεί μεγάλη άνοδος των τιμών των μετοχών εταιρειών με περιορισμένα ή και ανύπαρκτα κέρδη, χωρίς αξιόλογα περιουσιακά στοιχεία και με αβέβαιες οικονομικές προοπτικές.

Η εξέλιξη αυτή δεν μπορεί παρά ν’ αντικατοπτρίζει ελλιπή ή λανθασμένη πληροφόρηση και άγνοια των κινδύνων που αντιμετωπίζονται.” Ας σταθούμε λίγο και σ’ αυτή τη δήλωση. Μήπως η μεγάλη άνοδος των τιμών κάποιων μετοχών δεν οφειλόταν σε φυσιολογική αυξημένη ζήτηση αλλά σε χειραγώγηση και σε παιχνίδια αδίστακτων κερδοσκόπων με τη διασπορά ψευδών ειδήσεων; Και γιατί δεν καταδίκασε το γεγονός αυτό ο κ. Παπαδήμος; Μήπως για να μη θίξει, π.χ., τον κ. Καρατζά της Εθνικής, για το άγριο κερδοσκοπικό παιχνίδι που είχε στηθεί με τη μετοχή των Γενικών Αποθηκών – μιας χρεοκοπημένης θυγατρικής της Εθνικής Τράπεζας – η οποία είχε ανέβει κατά 389,65% στο διάστημα 2 Αυγούστου 17 Σεπτεμβρίου;

Αλλά ο κ. Διοικητής επέπεσε και σε ένα άλλο ολίσθημα, όταν αναφέρθηκε σ’ αυτούς που αγόρασαν τίτλους με δανεικά. Είπε χαρακτηριστικά: “Όταν όμως διαφανεί η πραγματικότητα, οι τιμές προσαρμόζονται απότομα και οι οικονομικές συνέπειες μπορεί να είναι επώδυνες, ιδίως για όσους τελευταίοι εισήλθαν στην αγορά, λίγο πριν επικρατήσει η οικονομική λογική και απέκτησαν τους μετοχικούς τίτλους όχι με ίδια, αλλά με δανειακά κεφάλαια”.

Νάτος λοιπόν ο διαπρύσιος κήρυκας της οικονομικής λογικής, κ Λ. Παπαδήμος! Είναι ο ίδιος που, ίσως κάτω από πίεση της κυβέρνησης, μια εβδομάδα αργότερα αύξησε το όριο δανειοδότησης για αγορά τίτλων από 5 σε 15 εκατομμύρια δραχμές για να πάρει κι άλλο κόσμο στο λαιμό του! Βέβαια ο κ. Παπαδήμος φρόντισε ώστε να μην το βάλουν στα πόδια και εγκαταλείψουν το ΧΑΑ όσοι θα έπαιρναν στα σοβαρά τις δηλώσεις του.

Είπε ότι “όσοι επενδύουν ορθολογικά λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα θεμελιώδη οικονομικά δεδομένα των εταιρειών και δεν επηρεάζονται από φήμες και προσδοκίες χωρίς αντίκρισμα, μπορούν να προσδοκούν ικανοποιητικές αποδόσεις μεσοπρόθεσμα οι οποίες συναρτώνται και με τις διεθνείς προοπτικές της ελληνικής οικονομίας.” Ιδού η πλάνη και η παραπλάνηση των μικροεπενδυτών από το στόμα του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος!

Από ποιες λοιπόν μετοχές θα προσδοκούσαν ικανοποιητικές αποδόσεις οι “συνετοί” μικροεπενδυτές; Από τις Τράπεζες, τα υποτιθέμενα “ρετιρέ” της ελληνικής οικονομίας, των οποίων ο δείκτης από 11.351,98 μονάδες που είχε κλείσει την εβδομάδα εκείνη, θα καταποντιζόταν στις 2.077,99 (-81,69%) στις 12 Μαρτίου του 2003, και για τις οποίες ο διεθνής οίκος UBS θα έλεγε («Η», 11/03/2003) ότι αποτελούσαν τον “αδύναμο κρίκο” της ελληνικής αγοράς; Κι όλα αυτά συναρτώνται, είπε ο κ. Διοικητής, με τις διεθνείς προοπτικές της ελληνικής οικονομίας!

Και για τη συνεισφορά του σ’ αυτές τις προοπτικές, που υποτίθεται ότι ήταν λαμπρές, ο κ. Παπαδήμος ανταμείφτηκε αργότερα και επελέγη αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας! Αλλά ο κ. Παπαδήμος σε καμία περίπτωση δεν λαμβάνει άφεση αμαρτιών με το καινούργιο του πόστο.

Στη συνείδηση των καμένων μικροεπενδυτών, αλλά και του συνόλου των Ελλήνων που υφίστανται τις οδυνηρές συνέπειες της αποτυχημένης οικονομικής πολιτικής και του ιδίου, θα είναι πάντα ένοχος. Τώρα, αν είναι ο τρίτος κατά σειράν ένοχος, μετά τον κ. Σημίτη και τον κ. Παπαντωνίου είναι μια μικρή λεπτομέρεια.

Και οι τρεις μαζί πάντως θα καταταγούν στην ιστορία ως το μοιραίο τρίο που οδήγησε την οικονομία της Ελλάδας στην ύφεση, παρ’ όλο τον πακτωλό των κοινοτικών κονδυλίων και την οικονομική αφαίμαξη του κοσμάκη μέσω του Χρηματιστηρίου.»

Conspiracies, Coups and Currencies ΣΥΝΟΜΩΣΙΕΣ, ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΑ & ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ !!! Ross Douthat NOV. 19, 2011

The murmurs about Barack Obama being forced out began in Berlin and Beijing. After his party lost the midterm vote, there were hints that a government of technocrats would be imposed on America, to save the country from a debt crisis and the world from a depression.

As the debt-ceiling negotiations stalled out over the summer, a global coalition — led by Germany, China and the International Monetary Fund — began working behind the scenes to ease Obama out of the White House. The credit downgrade was the final blow: the president had lost the confidence of the world’s shadow government, and his administration could no longer survive.

Within days, thanks to some unusual constitutional maneuvering, Obama resigned the presidency and Michael Bloomberg was invited to take the oath of office. With Beijing issuing veiled threats against our currency, Congress had no choice but to turn the country’s finances over to the Senate’s bipartisan Gang of 6, which in turn acceded to Chinese and German “supervision” of their negotiations. Meanwhile, there was a growing consensus in Europe and Asia that only a true global superstate could prevent the debt contagion from spreading …

FOR Americans, the scenario I’ve just imagined is a paranoid fantasy, the kind of New World Order nightmare that haunts the sleep of black-helicopter watchers and Trilateral Commission obsessives.Continue reading the main story

But for the inhabitants of Italy and Greece, who have just watched democratically elected governments toppled by pressure from financiers, European Union bureaucrats and foreign heads of state, it evokes the cold reality of 21st-century politics. Democracy may be nice in theory, but in a time of crisis it’s the technocrats who really get to call the shots. National sovereignty is a pretty concept, but the survival of the European common currency comes first.

There were few tears in Italy and Greece for Silvio Berlusconi and George Papandreou, the prime ministers — respectively corrupt and hapless — whose downfalls were engineered by the Brussels-Berlin-Paris axis. But their forced departures, however welcome, open a troubling window on what a true European state would look like. Stability would be achieved at the expense of democracy: the rituals of parliaments and elections would endure, but the real decision-making power would pass permanently to the forces represented by the so-called “Frankfurt Group” — an ad hoc inner circle consisting of Germany’s Angela Merkel, France’s Nicolas Sarkozy and a cluster of bankers and E.U. functionaries, which has been spearheaded European crisis management since October.

The preview is important because this is precisely the future that almost every informed commentator assumes Europe needs to embrace in order to save the euro and prevent an economic meltdown. The old conventional wisdom held that a continentwide currency union was a wonderful idea, and that euroskeptics were all knuckle-dragging troglodytes. The new conventional wisdom is that yes, well, maybe the knuckle-draggers were right about the perils of the euro, but it’s far too late to back out now.

Or at least it’s too late at the moment. After the current crisis has passed, some voices have suggested, there will be time to reverse the ongoing centralization of power and reconsider the E.U.’s increasingly undemocratic character. Today the Continent needs a unified fiscal policy and a central bank that’s willing to behave like the Federal Reserve, Bloomberg View’s Clive Crook has suggested. But as soon as the euro is stabilized, Europe’s leaders should start “giving popular sovereignty some voice in other aspects of the E.U. project.”

This seems like wishful thinking. Major political consolidations are rarely undone swiftly, and they just as often build upon themselves. The technocratic coups in Greece and Italy have revealed the power that the E.U.’s leadership can exercise over the internal politics of member states. If Germany has to effectively backstop the Continent’s debt in order to save the European project, it’s hard to see why the Frankfurt Group (its German members, especially) would ever consent to dilute that power.

One could argue that the Greeks and Italians — and the Spanish and the Irish and everyone else — should have known what they were signing up for when they joined the euro in the first place. But the fact is that the project of European union has never enjoyed deep popular support. Its advocates were always adept at re-running referendums until the vote came out their way, or designing treaties that bypassed the voting public entirely. The people of Europe have always been wary of trading their sovereignty for ever-greater unity — and now we can see why.

From the American perspective, a more centralized and undemocratic Europe is clearly preferable to the risk of another recession. For the staggering world economy, it would be disastrous if a burst of nationalism somehow broke up Europe’s common currency.

But that’s easy for us to say: it isn’t our self-government that’s at stake.

ΠΗΓΗ neinnewsgr.blogspot.gr anemosanatropis.blogspot.gr/2017/05/blog-post_690.html?spref=fb .nytimes.com/2011/11/20/opinion/sunday/douthat-conspiracies-coups-and-currencies.html?_r=1 pitsirikos.net/2011/11/%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%B7%CE%BC%CE%B1-2/
hellasforce.com