Κύριε Τσίπρα… Τις Κυριακές θέλω τον μπαμπά μου

Κύριε Τσίπρα… Τις Κυριακές θέλω τον μπαμπά μου

Για τις Κυριακές που σκοτώσατε, κουφάλες συριζαίοι…

Για σταθείτε ρε παιδιά…
Οι συριζαίοι δεν ήσαν που έβγαιναν στα κλαριά και τραγουδούσαν: «Ποτέ την Κυριακή;»
Κι ο σύντροφος Σταθάκης δεν μας βεβαίωνε από του βήματος της Βουλής [σοβαρό βήμα] ότι τα καταστήματα τις Κυριακές θα είναι κλειστά – τελεία και παύλα;
Ή μήπως δεν ήσαν οι ροζ συμμορίτες, εκείνοι που απέκλειαν μεγαλοκαταστήματα, για να μην ανοίξουνε τις Κυριακές;
Τι διάολο, ρε γαμώτο;
Δηλαδή, αυτοί οι συριζαίοι μιλάνε ή κλάνουνε; [ή μήπως κάνει το ίδιο;]

Και να πω και κάτι ακόμα;
Τα δύο πρώτιστα αιτήματα των εργατών του Σικάγου, στην αιματοβαμμένη εργατική πρωτομαγιά, μήπως δεν ήσαν το οχτάωρο και η Κυριακάτικη αργία;
Κάμω λάθος;
Ή μπας και κάμει λάθος η ιστορία;

Γιατί οι κουφάλες οι συριζαίοι, όχι μόνον περάσανε το άνοιγμα των καταστημάτων και τις Κυριακές [καλά το οχτάωρο το χανε καταργήσει προ πολλού] αλλά το περάσανε και 1η Μαϊου, οι κολασμένοι!

Τους αφιερώνω λοιπόν το γράμμα μιας μικρούλας, που πλέον θα χάνει τον μπαμπά της, κάθε Κυριακή, επειδή έτσι το θέλησε η αριστερά και τα μεγάλα αφεντικά του πλανήτη…

Πουτάνα ιστορία.
Πολύ αίμα κουβαλάει το χιούμορ σου…

Κύριε Τσίπρα, τις Κυριακές θέλω τον μπαμπά μου

“… Κυριε Αφεντικε, που δεν ξερω και πως σε λενε…

Ο μπαμπας μου, δουλευει σε ενα απο τα πολλα μαγαζια σου και μου λεει οτι εχεις και ενα σωρο αλλους μπαμπαδες και μαμαδες, που δουλευουνε για σενα, απο το πρωί ισαμε το βραδυ, για ενα πιατο φαϊ, που συνηθως ειναι ροβυθια ή φακες, και που δεν μου αρεσουνε καθολου αλλα που η μαμα μου λεει οτι δεν δινεις στον μπαμπα μου περισσοτερα λεφτα, ωστε να εχει να μου αγορασει και κανενα ντονατ.
Οσο λιγα και αν του δινεις ομως, τις Κυριακες, ο μπαμπας μου μας επαιρνε εμενα και τον αδερφο μου και μας πηγαινε βολτα και μας αγοραζε κατι θεορατα ντονατς με σοκολατα, για τα οποια μαζευε λεφτα ολη τη βδομαδα. Κι ετσι, παρηγοριομαστε που τις αλλες μερες βλεπουμε ενα σωρο λιχουδιες στην τηλεοραση αλλα που καθως φαινεται, φτιαχνονται για καποια αλλα παιδια, που υποτιθεται οτι ζουν αναμεσα μας, αλλα που εγω δεν εχει τυχει ποτε μου να δω κανενα, επειδη ολοι οι συμμαθητες μου εχουν τα ιδια χαλια με μενα.
Για να μην σου πω οτι μερικοι εχουν και χειροτερα, οπως ας πουμε η φιλη μου η Σοφια, που ο μπαμπας της κρεμαστηκε απο το αγκιστρι του πολυφωτου γιατι δεν ειχε να της παρει, παπουτσια κι ερχοτανε η καημενη η Σοφια με τα πεδιλα στο σχολειο, μεχρι τον Νοεμβριο…

Κυριε Αφεντικε, ο μπαμπας μου σε φοβαται τοσο πολυ που δεν θα τολμαγε ποτε του να ανοιξει το στομα του να σου πει κουβεντα, παρα το οτι σε σιχαινεται πιο πολυ απο οτι σιχαινομαι εγω τις σαυρες και προτιμαει να σκασει απο τη σκασιλα του, παρα να γυρισει να σου πει την αληθεια, γιατι τρεμει μην τον απολυσεις κι αυτον, οπως απελυσες τον μπαμπα της Σοφιας και χασουμε κι αυτα τα ελάχιστα που μας δινεις.

Κι εξόν από σένα, φοβάται κι αυτούς τους ψευταράδες που έχει διορίσει στην κυβέρνηση σου, για να σου κάνουν τα χατίρια, όπως αυτόν τον Τσίπρα, που έτσι και σου πει ότι είναι μέρα, εσύ βάστα φακό, για το μαύρο σκοτάδι…

Ναι! Ο μπαμπας μου σε φοβάται κύριε Τσίπρα κι εσένα και τα αφεντικά σου, γι αυτο και θα σου τα πω εγω, χωρις ομως να σου μαρτυρησω το ποια ειμαι, οπως θα σου τα ελεγαν και ολα τα παιδια του κοσμου, που δεν εχουν ονομα.

Μπορει κ. Τσίπρα, να τρωμε οσπρια και μακαρονια ολη τη βδομαδα, αλλα τουλαχιστον μεχρι τωρα τις Κυριακες, ξυπνουσαμε αργα το πρωι και χαζευαμε στο κρεβατι ολη η οκογενεια και βαναμε τον μικροτερο αδερφο μου να μας κανει γκριματσες και σκαζαμε στα γελια και μετα ντυνομαστε ολοι με οτι καλυτερο διαθετουμε [εγω εχω και ενα καινουριο μπουφαν που το χαρισανε στη μαμα μου, καποιες καλες κυριες] και πηγαιναμε βολτα εκει οπου υπαρχουν ανθρωποι-αγαλματα και καμουν χαιρετουρες ή σε καποιον ωραιο κηπο με παπιες και παπαγαλακια κι ο μπαμπας μου, οπως σου ειπα, μου αγοραζε ντονατς με σοκολατα, εξον απο ελαχιστες Κυριακες, που δεν ειχε να μου αγορασει ουτε κι αυτο και την εβγαζα με ενα κουλουρι, το οποιο το μοιραζομουνα με τις παπιες.
Ωστοσο, ειχα τον μπαμπα μου κυριε Τσίπρα.

Και να σου πω, δεν με πολυνοιαζει για τα ντονατς, πιο πολυ με νοιαζει που τωρα πια δεν τον εχω. Και δεν τον εχω, γιατι τον βανεις να δουλεψει στα μαγαζια σου αυτη τη μια και μοναδικη ημερα, οπου μπορουσαμε να βρεθουμε, επειδη τις Δευτερες που του δινει αδεια ο αφεντικός, κουφιοκεφαλε Τσίπρα, εγω εχω σχολειο και η μαμα μου τρεχει, μπας και βρει καμια σκαλα να πλυνει και ο αδερφος μου ειναι στη γιαγια μου που τον φυλαει.
Καταλαβατε γιατι σας τα γραφω τωρα κυριε Τσίπρα και κύριε Αφεντικε του κυρίου Τσίπρα?
Θελω πισω τον μπαμπα μου!

Και μην μου πεις τιποτα παραμυθια, οτι ταχα μου δεν φταις ούτε συ ούτε ο κ. Τσίπρας, γιατι μεγαλωσα παρα πολυ για να χαφτω τα παραμυθια και ξερω πολυ καλα, επειδη το ψιθυριζουνε κρυφα ολοι στη γειτονια μου, οτι εσυ Αφεντικέ εχεις λυσαξει να βανεις τους ανθρωπους να δουλευουνε και τις Κυριακες, για να βγαζεις λεει περισσοτερα χρηματα, λες και δεν σε φτανουν αυτα που εχεις και που μπορεις να τρως ντονατς και φρουτοταρτες καθε μερα κι εσυ και τα παιδια σου και επιπλεον λαδωνεις λενε και τους υπαλληλους σου τους πολιτικους, για να σου περνανε τα χατηρια και να ερχεται η αστυνομια και να κλεινει στη φυλακη οσους σου αντιστεκονται
Ναι, τα ξερω ολα για σενα κυριε Αφεντικε και δεν μπορεις να με γελασεις, οπως γελας ολα τα αλλα κοροϊδα με τις τηλεορασεις σου, που κι αυτες ανηκουν σε σενα, και που εξαιτιας της τυφλας σου, νομιζεις οτι σου ανηκει και ολος ο κοσμος.

Κι επειδη ξερω οτι εσενα σε νοιαζει μονο αυτο που λενε κερδος [αναθεμα κι αν καταλαβαινω γιατι οι ανθρωποι πρεπει να βασανιζουν αλλους ανθρωπους γι αυτο το κερδος] σου βαζω μεσα στο γραμμα μου και δυο-τρεις καραμελλες, για να εχεις κατι να κερδισεις, ωστε να το διαβασεις.
Αν ειχα λεφτα θα σου εβαζα αλλα δεν εχω γιατι τα τελευταια σεντ που ειχα στον κουμπαρά, τα πηρε προχτες η μαμα μου για να μου αγορασει κορν φλεηκς, να φαγω με το γαλα, επειδη μιαν αλλη φορα που δεν ειχαμε ουτε γαλα, πηγα νηστικη στο σχολειο και με επιασε λιγοθυμια και στενοχωρηθηκε η γλυκεια μου η δασκαλα και γυρισε αλλου το πρσωπο της, να μην τη δουμε τα παιδια, οτι την πηραν τα κλαμματα…

Γιατι να το ξερεις κυριε Αφεντικε, ολα τα “κερδη” σου μαζι δεν αξιζουν ουτε οσο ενα δακρυ της δασκαλας μας ή εμας των παιδιων, που εφτασες στο σημειο να μας παιρνεις ακομα και τους μπαμπαδες μας, για να φτιαχνεις λενε βιλες και πισινες να θαυμαζεις την αρχοντομουτσουναρα σου..

Αυτα ειχα να σου πω κυριε Αφεντικε κι αμα δεν μου δωσεις πισω τον μπαμπα μου, εγω θα σε μαρτυρησω στον Θεο, οπως το εκαμε και ενα αλλο παιδακι, λιγο πριν ξεψυχησει εκει κατω στη Συρια απο τις σφαιρες σας, που τις πουλατε στους ανθρωπους για αυτο που λετε “κερδος” και τους βανετε μετα να σκοτωνουνε ο ενας τον αλλον – και τοτε θα δουμε κυριε Αφεντικε τι θα τα καμεις τα “κερδη” σου, που ειναι βγαλμενα απο τα δακρυα των παιδιων…

Α, και να πας να πεις στον υπαλληλο σου τον κ. Τσίπρα, να μην λέει τοσα πολλά ψέμματα, γιατί θα μεγαλώσει η μύτη του και θα γίνει σαν τον Πινόκιο… ”

Σημείωσις

Α, και για να μην υπαρχουν αποριες απο τους κακοπροαιρετους, ο τιτλος και το νοημα του κειμενου ειναι εμπνευσμενα απο τα λογια μικρης φιλης [κορης καλου φιλου] που ο μπαμπας της αναγκαζεται πλεον να δουλευει και τις Κυριακες…
Για ενα κομματι ψωμι…
Τα υπολοιπα ανηκουν στον χωρο της λογοτεχνιας, που εχει σκοπο να αφυπνισει τις συνειδησεις και τα έγραψα εγω…

Κουφάλες συριζαίοι, που λέγατε πως θα γινόσασταν άλλοι…
panusis