Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί. Προς Κορινθίους Α’ Επιστολής Παύλου
Ο ήχος της σιωπής
Γειά σου, σκοτάδι, παλιέ μου φίλε
ήρθα για να τα ξαναπούμε
γιατί ένα όραμα κάπως τρομαχτικό
άφησε τους σπόρους του, καθώς κοιμόμουν
και το όραμα
που ”φυτεύτηκε” στο μυαλό μου
παραμένει ακόμα
μέσα στον ήχο της σιωπής
Στα ανήσυχα όνειρα περπατούσα μόνος
σε στενά πλακόστρωτα δρομάκια
κάτω από το φωτοστέφανο που σχημάτιζε μια λάμπα του δρόμου
σήκωσα το γιακά μου εξαιτίας του κρύου και της υγρασίας
όταν τα μάτια μου τυφλώθηκαν
από τη λάμψη ενός φωτός neon
που έσκισε τη νύχτα
και άγγιξε τον ήχο της σιωπής
Και στο γυμνό αυτό φως αντίκρισα
δέκα χιλιάδες ανθρώπους, μπορεί και περισσότερους
οι άνθρωποι μιλούν χωρίς να συνομιλούν
οι άνθρωποι ακούνε χωρίς να αφουγκράζονται
οι άνθρωποι γράφουν τραγούδια που οι φωνές ποτέ δεν μοιράζονται
και κανείς δεν τολμά
να ταράξει τον ήχο της σιωπής
”Ανόητοι” είπα εγώ ”δεν γνωρίζετε πως η Σιωπή σαν καρκίνος
εξαπλώνεται”
”ακούστε τα λόγια μου και μπορεί να σας διδάξω,
πιάστε τα χέρια μου και μπορεί να σας αγγίξω”
αλλά τα λόγια μου σαν σιωπηλές στάλες βροχής έπεσαν,
και έκαναν ηχώ στο φρέαρ της σιωπής
Και οι άνθρωποι υποκλίθηκαν και προσευχήθηκαν
στον θεό-neon που έφτιαξαν
και το σημάδι ξαφνικά έδειξε με μια λάμψη την προειδοποίησή του
στις λέξεις που σχημάτιζε
και το σημάδι έλεγε: ” τα λόγια των προφητών είναι γραμμένα
στους τοίχους των υπόγειων τούνελ και στους διαδρόμους των φθηνών χαμόσπιτων , και ψιθυρίζονται μέσα στον ήχο της σιωπής”
«Ποιό είναι το πιο ανθεκτικό παράσιτο; Ένα βακτήριο; ΄Ένας ιός; Ένα σκουλήκι;
Μια ιδέα. Ανθεκτική, ιδιαίτερα μεταδοτική. Άπαξ μια ιδέα καταλάβει το μυαλό είναι σχεδόν αδύνατον να εξολοθρευτεί. Μια ιδέα πλήρως σχηματισμένη, πλήρως κατανοητή. Που κολλάει, κάπου εκεί μέσα [στο κεφάλι].» Dominic Cobb – Interstellar.
Ο μάγος που εμφανίζει κάτι από το τίποτα, από αέρα κοπανιστό. δεν είναι δημιουργός, είναι απλώς ένας αρχιτέκτονας μίας ψευδαίσθησης. Καθώς γνωρίζει πως το κοινό θα συμπληρώσει το υπόλοιπο με τη σκέψη. Μόλις φυτέψει το “σπόρο” της αμφιβολίας είναι σίγουρος για το αποτέλεσμα.
Κλείνουμε τα αυτιά μας και τα μάτια μας στον Λόγο του Θεού και τα ανοίγουμε στη σιγουριά της αμφιβολίας. Στο χάος, που ο κάθε Joker προσπαθεί να προκαλέσει ώστε να επισπεύσει την παράδοση του ανθρώπου στα πιο αρχέγονα ένστικτά του. Η αποτύπωση μιας γενιάς που βλέπει σαν μόνη επιλογή την καταστροφή και όχι την δημιουργία. Που αγνοεί ηθελημένα το παρελθόν και αναζητά νέες μορφές κοινωνικής συνείδησης.
….. “Ασκούμε μαγεία. Λέμε τα κατάλληλα λόγια. Και δημιουργούμε την ίδια την ζωή μέσα από το χάος….. Τα πάντα σε αυτόν τον κόσμο είναι μαγεία, εκτός από το μάγο … η συνείδηση είναι ευθύνη και βάρος και τους γλιτώσαμε από αυτό. Άγχος, απέχθεια, ενοχές. Οι οικοδεσπότες είναι πραγματικά ελεύθεροι. ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ … ΕΔΩ … ΥΠΟ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΜΟΥ ” ….. [Άντονι Χόπκινς ήτοι Δρ. Ρόμπερτ Φορντ – WESTWORLD]
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
Ολα τα πολιτικα συστήματα κατερρευσαν!Τώρα γίνεται πόλεμος σε νευρολογικό επίπεδο!….εν αρχη ην ο λόγος ,και ο λόγος ην προς τον Θεόν και Θεός ην ο λόγος!….Προσέχουμε τον λόγον στην σκέψη και στην εκφώνηση !Δημιουργούμε φώς !…..
Έκτος από τις μυστηριακές και χαρισματικές προϋποθέσεις όμως για την εναρμόνιση και ταύτιση τής θελήσεως των πιστών με το θέλημα του Χριστού ο άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας επισημαίνει και τονίζει τις ανθρωπολογικές παραμέτρους για την ταύτιση αυτή. Κάθε πράξη, σημειώνει εύστοχα, έχει ως αρχή της την επιθυμία, και η επιθυμία έχει ως αφετηρία της τον λογισμό. Κατά συνέπεια, στον λογισμό πρέπει να στραφεί πρωτίστως το πνευματικό ενδιαφέρον των πιστών. Απομακρύνοντας συνειδητά και ελεύθερα οι πιστοί το ενδιαφέρον τους από τα μάταια πράγματα και έχοντας την καρδιά τους γεμάτη από αγαθούς λογισμούς, πρακτικά πλέον, δεν αφήνουν χώρο στους πονηρούς λογισμούς[42]. Με τον τρόπο αυτό παρέχουν τον εαυτό τους δεκτικό για την αποδοχή και βίωση του θελήματος του Χριστού, πράγμα που εγγυάται την φανέρωση της άκτιστης θείας Χάριτος του Τριαδικού Θεού.
Συμπερασματικώς, μπορούμε να πούμε, ότι η σχέση ανάμεσα στο αυτεξούσιο του ανθρώπου και την Χάρη του Θεού είναι σχέση συνεργασίας. Την πρωτοβουλία στην σχέση αυτή την έχει ο Τριαδικός Θεός διά του Χριστού. Ο Χριστός είναι «συνεργός» των πιστών χαρισματικώς[43] παρέχοντας, κατά τον Παλαμά, αοράτως «χείρα βοηθείας»[44]. Η βοήθεια, που παρέχει ο Χριστός στα χαρισματικά μέλη του, δεν είναι άλλη, κατά τον Καβάσιλα, παρά αυτή η άχτιστη θεία Χάρη των μυστηρίων της Εκκλησίας. Μέσα από τα μυστήρια ο Χριστός ενεργεί ακτίστως με την Χάρη του όχι μόνο ως αναδημιουργός και «προπονητής» αλλά και ως «συναγωνιστής» και «στέφανος» των πιστών. Ως «συναγωνιστής», βέβαια, είναι αυτονόητο, ότι βοηθεί τους αγωνιζόμενους και όχι τους αναπαυόμενους[45]. Αγωνιζόμενος στην προοπτική της σωτηρίας του είναι εκείνος ο πιστός, ο οποίος καταθέτει αγαπητικά και συνεχώς την ελευθερία και την θέλησή του στον Θεό για να οικειωθεί το θέλημα του Θεού. Η δυναμική και αγωνιστική αυτή πράξη αποτελεί έκφραση εσχάτης ταπεινοφροσύνης, που ελκύει την Χάρη του Θεού, μέσα από την οποία φανερώνεται η δόξα του Θεού κατά την μαρτυρία του Χριστού[46].
Βρε,εβρε,εβρε,καλώς τους “ποιμένες βασιλιάδες” ΥΞΩΣ.Γεια σου Παυλάρα φίρμα,αγαπησιάρη μου εσύ.
Υ.Γ.Τα ούφο υπάρχουν πραγματικά.Αν ποτέ τα δείτε να προσέχετε την πόρτα.
Ακριβως απο πανω μου ειναι ενα.
πολυ ωραια εκδοση του τραγουδιου τουτου.
καλημερες σε ολους