Η ΑΝΤΙΒΑΡΥΤΗΤΑ, Η ΥΠΕΡΒΑΡΥΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΩΤΕΡΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ.

Η ΑΝΤΙΒΑΡΥΤΗΤΑ, Η ΥΠΕΡΒΑΡΥΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΩΤΕΡΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ.

1. Σωληνοειδή δημιουργούν μαγνητικό πεδίο
2. Περιστρεφόμενος υπεραγώγιμος κεραμικός δακτύλιος
3. Υγρό Άζωτο δρά σαν ψυκτικό
4. Ο Dr Podkletnov ισχυρίζεται πώς το βάρος μπορεί να μειωθεί 2% (1kg=980g).

«MONO OI EΛΛΗΝΕΣ ΞΕΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΙΠΤΑΜΕΝΕΣ ΜΗΧΑΝΕΣ».
“ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ”.
“Ινδικά κείμενα”

Στην «Μαχαβίρα Μπαβαμπούτι», ένα Ινδικό Ζαϊνικό κείμενο του όγδοου αιώνα, με επιλογές από παλαιότερα κείμενα και παραδόσεις, αναφέρεται το άρμα Πουσπάκα που μεταφέρει πολλούς ανθρώπους στη πρωτεύουσα της Αγιόντυα:

«Ο ουρανός είναι γεμάτος από τρομερές ιπτάμενες μηχανές, σκοτεινές σαν τη νύχτα, που διακρίνονται όμως μεταξύ τους από τα φώτα τους που έχουν μια κιτρινωπή λάμψη».

Η Μπριχάτ Κάχτα αναφέρει ότι οι αρχαίοι Ινδοί γνώριζαν ένα ιπτάμενο σκάφος που είχαν φτιάξει Έλληνες εκείνης της εποχής.

“Η ιστορία έχει ως εξής: Ο Παντμαβίτ εξηγεί ότι η Βασίλισσα Βασαβαντότα επιθυμεί να πετάξει με ένα άρμα για να επισκεφθεί άλλα μέρη της γης. Ο Βασαντόκε, ο Δάσκαλος της Ψυχαγωγίας, ξέσπασε τότε σε γέλια και της είπε: «Οι υπηρέτριες του Βασιλιά έχουν ακριβώς την ίδια επιθυμία. Τους έχω πει να κρεμάσουν μια αιώρα ανάμεσα σε δυο ψηλούς πασσάλους και να τη χρησιμοποιήσουν για να πάνε μπρος και πίσω στον αέρα. Αν η βασίλισσα επιθυμεί αυτά τα εναέρια ταξίδια, θα πρέπει να ικανοποιηθεί με τον ίδιο τρόπο!» Όλοι άρχισαν τότε να γελούν, αλλά τους διέκοψε ο Ρουμάναβιτ: «Αρκετά τα γέλια», είπε. «Ας δούμε τώρα τι μπορούμε να κάνουμε με αυτό το θέμα». «Μα μιλάμε στο κενό», το διέκοψε ο Γιανγκανταραγάγιαμε. «Αυτό είναι πρόβλημα των τεχνικών». Ο Ρουμάναβιτ κάλεσε τους ξυλουργούς και τους έδωσε την αυστηρή εντολή να φτιάξουν γρήγορα μια ιπτάμενη μηχανή. Αυτοί, αφού προσπάθησαν για μια μεγάλη περίοδο να αποφύγουν με υπεκφυγές το όλο θέμα, έστειλαν τελικά τρέμοντας τους απεσταλμένους τους στο Ρουμάναβιτ.

«Ξέρουμε όλα τα είδη μηχανών», του είπαν, «αυτές που είναι φτιαγμένες από νερό, αυτές που είναι φτιαγμένες από αέρα, αυτές που είναι φτιαγμένες από σκόνη και αυτές που είναι φτιαγμένες από πολλά μεγάλα κομμάτια. Όσον αφορά όμως τις ιπτάμενες μηχανές δεν έχουμε δει καμιά από αυτές.
Μόνο οι Γιαβάνας (οι Έλληνες) ξέρουν

γι΄ αυτές.

Τότε ένας Βραχμάνος μίλησε για ένα ξυλουργό, τον Πουκράσακα, που είχε μιλήσει στο Βασιλιά για την ύπαρξη κάποιου Βικνίτα, που ήταν ανεβασμένος πάνω σε ένα μηχανικό κόκορα. Οι ξένοι πρέσβεις τότε ψιθύρισαν: «δε θα πρέπει να αποκαλύψουμε σε κανένα το μυστικό των ιπταμένων μηχανών, είτε αυτός είναι τεχνίτης, είτε οποιοσδήποτε άλλος.
Είναι πάρα πολύ δύσκολο να τις καταλάβει κάποιος που δεν είναι Έλληνας».
Ξαφνικά εμφανίσθηκε ένας ξένος (Έλληνας).
Είπε στο Ρουμάναβιτ να τον εφοδιάσει με τα απαραίτητα υλικά και έφτιαξε έναν ιπτάμενο άρμα στη μορφή του πουλιού Γκαρούντα (αετός με σώμα ανθρώπου – Το άλογο του Βισνού), το οποίο στολίσθηκε με λουλούδια. Η βασίλισσα και ο άντρας της πέταξαν με αυτό το ιπτάμενο άρμα γύρω στο κόσμο και μετά επέστρεψαν στη πόλη τους”.

Ο ΙΠΤΑΜΕΝΟΣ ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΙΕΡΕΑΣ ΑΒΑΡΙΣ

Ο πρώτος «αιθεροβάμων» θνητός που αναφέρει η αρχαία Ελληνική παράδοση είναι ο ιερέας του υπερβόρειου Απόλλωνα Άβαρις, ο οποίος συνήθιζε να ταξιδεύει πάνω σε ένα ιπτάμενο βέλος.

Το ίδιο το όνομά του άλλωστε προσδιορίζει αυτή του την ικανότητά: από το στερητικό α+βάρος, με άλλα λόγια ο αβαρής!

Ο Άβαρις ήταν, κατά την αρχαία ελληνική παράδοση, μάγος, θεραπευτής και ιερέας του Απόλλωνα στον οποίο έχουν αποδοθεί διάφορα κατορθώματα.
Ηρόδοτος, Ιστορία, 4.36.2: “Τὸν γὰρ περὶ Ἀβάριος λόγον· τοῦ λεγομένου εἶναι Ὑπερβορέου οὐ λέγω, λέγοντα ὡς τὸν ὀϊστὸν περιέφερε κατὰ πᾶσαν γῆν οὐδὲν σιτεόμενος”.

Πατρίδα του θεωρούνταν η χώρα των Υπερβορείων. Λεγόταν ότι διέθετε το χάρισμα της προφητείας και πως εξαιτίας αυτού αλλά και για το σκυθικό του ντύσιμο, την απλότητα και την τιμιότητά του, είχε προκαλέσει μεγάλη εντύπωση στους Έλληνες, οι οποίοι τον είχαν σε μεγάλη εκτίμηση.
Σύμφωνα με τον φιλόσοφο Ιάμβλιχο στην Υπερβορεία ο Απόλλωνας του έδωσε ένα χρυσό βέλος, πάνω στο οποίο αυτός ταξίδεψε σε διάφορα μέρη της γης, χωρίς να τρέφεται.
Ιάμβλιχος, Περί του Πυθαγορικού βίου, 28.136.4: “δῆλα δ’ αὐτῶν τὰ ποιήματα ὑπάρχει, ἄλλως τε καὶ ἀλεξανέμας μὲν ὂν τὸ ἐπώνυμον Ἐμπεδοκλέους, καθαρτὴς δὲ τὸ Ἐπιμενίδου, αἰθροβάτης δὲ τὸ Ἀβάριδος, ὅτι ἄρα ὀιστῷ τοῦ ἐν Ὑπερβορέοις Ἀπόλλωνος δωρηθέντι αὐτῷ ἐποχούμενος ποταμούς τε καὶ πελάγη καὶ τὰ ἄβατα διέβαινεν, ἀεροβατῶν τρόπον τινά, ὅπερ ὑπενόησαν καὶ Πυθαγόραν τινὲς πεπονθέναι τότε, ἡνίκα καὶ ἐν Μεταποντίῳ καὶ ἐν Ταυρομενίῳ τοῖς ἑκατέρωθι ἑταίροις ὡμίλησε τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ”.

Μία παράδοση λέει πως οικοδόμησε στη Σπάρτη ναό της Σωτείρας Κόρης (Περσεφόνης)
Παυσανίας, Ελλάδος περιήγησις, 3.13.2.8: “Λακεδαιμονίοις δὲ ἀπαντικρὺ τῆς Ὀλυμπίας Ἀφροδίτης ἐστὶ ναὸς Κόρης Σωτείρας· ποιῆσαι δὲ τὸν Θρᾷκα Ὀρφέα λέγουσιν, οἱ δὲ Ἄβαριν ἀφικόμενον ἐξ Ὑπερβορέων”.

Ο ΓΟΥΕΛΣ

Το 1901, ένας από τους γνωστότερους συγγραφείς Επιστημονικής Φαντασίας, ο άγγλος Χ. Τζ. Γουέλς, περιέγραψε ένα φανταστικό υλικό, τον καβορίτη, που είχε την ιδιότητα να εξουδετερώνει τη βαρύτητα. Στο βιβλίο του “Οι πρώτοι άνθρωποι στο φεγγάρι”, δύο άνθρωποι χρησιμοποιούν τον καβορίτη και εκτοξεύονται στη Σελήνη.

ΑΝΤΙΒΑΡΥΤΗΤΑ

Με την έννοια της αντιβαρύτητας εννοούμε μία υποθετική δράση η οποία αντιτίθεται στην επίδραση της βαρύτητας. Αναφέρεται στην υποθετική ύπαρξη δύναμης που απωθεί την ύλη.

Δεν αναφέρεται στις λεγόμενες “συνθήκες έλλειψης βαρύτητας” (ανακριβής όρος κι αυτός, ένας άνθρωπος σε ελεύθερη πτώση μαζί με μία ζυγαριά φαινομενικά δεν έχει κάποιο βάρος ως προς αυτή) όπως σε ένα αντικείμενο σε τροχιά γύρω από τη γη ή σε ελεύθερη πτώση.
Ούτε αναφέρεται στην εξισορρόπηση της βαρυτικής δύναμης από κάποια άλλη δύναμη (όπως την αεροδυναμική αντίδραση του αέρα σε ένα αεροπλάνο).

Η αντιβαρύτητα δεν αποτελεί επίσημο και αυστηρά καθορισμένο επιστημονικό όρο. Χρησιμοποιείται γενικά για να υποδηλώσει την κατανίκηση της βαρύτητας με τη βοήθεια κάποιων τεχνητών μέσων, αλλά επίσης χρησιμοποιείται και στην προσπάθεια εξήγησης της επιταχυνόμενης διαστολής του Σύμπαντος.

Μέχρι σήμερα η επιστήμη δεν έχει καταφέρει να αποδείξει την ύπαρξη μίας τέτοιας επίδρασης, όπως επίσης και οι υφιστάμενοι φυσικοί νόμοι δεν προβλέπουν την ύπαρξή της (ούτε όμως την απαγορεύουν). Δεν υπάρχουν φυσικές ενδείξεις για την ύπαρξη αντιβαρύτητας, και οι γενικά αποδεκτές βαρυτικές θεωρίες (Νευτώνεια βαρύτητα και Γενική σχετικότητα), σε συνέπεια με τις πειραματικές παρατηρήσεις, την απαγορεύουν.

Παρ΄όλα αυτά, υπάρχουν αρκετές θεωρίες, μελέτες και πειράματα που ασχολούνται με τους τρόπους με τους οποίους θα ήταν δυνατό να επιτευχθούν φαινόμενα αντιβαρύτητας, αλλά και να εξηγήσουν επίσης την επιταχυνόμενη διαστολή του Σύμπαντος.
Αρκετές υποθετικές θεωρίες, ψευδο-θεωρίες, μελέτες και πειράματα ασχολούνται με τους τρόπους με τους οποίους θα ήταν δυνατό να επιτευχθούν φαινόμενα αντιβαρύτητας. Μεταξύ αυτών, ορισμένα υπονοούν και την ανάγκη ύπαρξης της επίσης υποθετικής, εξωτικής αρνητικής μάζας (π.χ. μοντέλο σκουληκότρυπας, Alcubierre ή warp drive).

ΜΙΑ ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΒΑΡΥΤΗΤΑ
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΡΩΣΟΥ ΠΟΝΤΚΛΕΤΝΟΦ

Υπήρξε μια από τις διασημότερες –και τις πιο παράξενες– επιστημονικές ιστορίες της δεκαετίας του 1990. Ακόμα και σήμερα, δύο δεκαετίες μετά, συνεχίζει να προκαλεί έντονες διαμάχες στους επιστημονικούς κύκλους.

Το 1992 σε ένα εργαστήριο στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Τάμπερε της Φινλανδίας, ένας Ρώσος επιστήμονας ονόματι Ευγένιος Ποντκλέτνοφ δημιούργησε ένα δίσκο διαμέτρου 275 χιλιοστών από ένα υλικό εντελώς άγνωστο την εποχή του Γουέλς: ένα μείγμα χαλκού, βαρίου και ενός σπάνιου ορυκτού, του υττρίου, που είναι γνωστό ως ένας «υπεραγωγός υψηλής θερμοκρασίας». Όταν ψύχεται με υγρό άζωτο στους -196 ο C (μια υψηλή θερμοκρασία σχετικά με άλλους υπεραγωγούς), αυτό το παράξενο υλικό χάνει ξαφνικά όλη την ηλεκτρική αντίστασή του και μπορεί να αιωρείται σε ένα μαγνητικό πεδίο.

Αυτό φαντάζει απίστευτο για ένα κεραμικό υλικό, και έτσι χάρισε το βραβείο Νόμπελ στους επιστήμονες που το ανακάλυψαν τη δεκαετία του 1980.

Όμως, σύμφωνα με τον Ποντκλέτνοφ, ο δίσκος διέθετε και μια άλλη, ακόμα πιο απίστευτη ιδιότητα. Οποιοδήποτε αντικείμενο τοποθετούνταν από πάνω του έχανε ένα μικρό ποσοστό του βάρους του. Επρόκειτο για ένα πολύ μικρό ποσοστό, ανάλογο με την απώλεια μιας σταγόνας από ένα λίτρο νερό, αλλά η σημασία της ανακάλυψης ήταν τεράστια: ο δίσκος με κάποιο τρόπο φαινόταν να θωρακίζει μερικώς τα αντικείμενα ενάντια στη βαρυτική έλξη της Γης.

Αν ο δίσκος περιστρεφόταν με χιλιάδες στροφές το λεπτό, η προστασία από την έλξη της βαρύτητας σχεδόν εκατονταπλασιαζόταν, αφού κάποια αντικείμενα έφταναν να χάνουν μέχρι και 2% του βάρους τους. Η μείωση των δυνάμεων της βαρύτητας με την εφαρμογή της τεχνικής αυτής είναι μικρή, περίπου 2% (1 kg μάζας αποκτά βάρος επί της γης 980 g), αλλά η εφαρμογή της στην αεροναυπηγική, ίσως να άνοιγε το δρόμο για την κατασκευή αεροσκαφών που θα καταναλώνουν λιγότερη ενέργεια και άρα καύσιμα.

Η θεωρία του Ποντκλέτνοφ έγινε αντικείμενο εξονυχιστικής μελέτης όταν την υπέβαλε για δημοσίευση στο έγκυρο επιστημονικό περιοδικό Journal of Physics D. Το Ινστιτούτο Φυσικής της Μεγάλης Βρετανίας υπέβαλε το άρθρο του Ποντκλέτνοφ σε έλεγχο από τρεις ανεξάρτητους ερευνητές, αλλά κανείς δεν μπόρεσε να εντοπίσει κάποιο λάθος που να το καθιστά αναξιόπιστο.
Οι μυστικές υπηρεσίες όλων των χωρών αναστατώθηκαν. Η ανακάλυψη, αν ήταν αληθινή, παραήταν σπουδαία για να την αφήσουν έτσι. Η εφαρμογή της σε απίθανα ιπτάμενα όπλα θα έφερνε καταλυτικές διεθνείς περιπλοκές.
Η έρευνά του ήταν έτοιμη για δημοσίευση το 1996, όταν ξαφνικά τα γεγονότα πήραν μια απρόσμενη στροφή. Το περιεχόμενο της εργασίας του Ρώσου επιστήμονα διέρρευσε στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, προκαλώντας μεγάλο θόρυβο παγκοσμίως γύρω από την ανακάλυψή του. Όταν όμως οι δημοσιογράφοι επιχείρησαν να καλύψουν την εξέλιξη της ιστορίας, βρέθηκαν σε αδιέξοδο. Το Πανεπιστήμιο του Τάμπερε, όπου υποτίθεται ότι είχε διεξαχθεί η έρευνα, αρνήθηκε ότι είχε γνώση της ύπαρξής της. Ο συνεργάτης του Ποντκλέτνοφ αρνήθηκε τη συμμετοχή του σε αυτή. Και τέλος ο ίδιος ο Ποντκλέτνοφ απέσυρε ξαφνικά το άρθρο και απέφυγε οποιοδήποτε σχόλιο.

Για πολλούς επιστήμονες το μόνο ερώτημα που προκαλούσε ο δίσκος του Ποντκλέτνοφ ήταν: “πού είχε κάνει το λάθος”.

Μερικοί φυσικοί έγραψαν τότε ότι ο Podkletnov δεν παρατήρησε μια ελάττωση της δύναμης της βαρύτητας, αλλά μια παρενέργεια του μαγνητισμού της υπεραγωγιμότητας.
Πολλοί επιστήμονες δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι μια σημαντική ανακάλυψη στη φυσική μπορούσε να γίνει από κάποιο άγνωστο, χωρίς επίσημο στάτους ερασιτέχνη ανόητο, κάπου σε κάποιο άσημο εργαστήριο της Φιλλανδίας.

Πραγματικά ο Podkletnov δεν ήταν φυσικός – αλλά είχε ένα ντοκτορά στην επιστήμη των υλικών και ήξερε πώς να κάνει μια προσεκτική επιστημονική εργασία.
Ανάλογο φυσικό φαινόμενο είχε αναφέρει, θεωρητικά, η αμερικανίδα φυσικός Ning Li. Αυτή είχε υποστηρίξει ότι εάν εφαρμόσουμε ένα μεταβαλλόμενο μαγνητικό πεδίο σε έναν υπεραγωγό, τότε φορτισμένα ιόντα μέσα σε αυτόν θα αποκτούσαν ιδιαίτερα υψηλή ενέργεια που θα τα έκανε να περιστρέφονται ταχύτατα γύρω από τη θέση ισορροπίας τους, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα μικρό βαρυτικό πεδίο.

Μία παρέκβαση: Όπως διαπιστώνουμε εύκολα, την προκεχωρημένη επιστημονική έρευνα στα εργαστήρια των ΗΠΑ, την κάνουν πλέον εισαγόμενοι επιστήμονες άλλων χωρών. Η συμμετοχή των αυθεντικών Αμερικανών στις έρευνες των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων συνεχώς μειώνεται.

Η «αντιρατσιστική» παιδεία που επικράτησε τα τελευταία 50 χρόνια στις ΗΠΑ, έδωσε προτεραιότητα για εισαγωγή σε ανώτερες σπουδές στα παιδιά των λεγόμενων “μειονοτήτων”. Το αποτέλεσμα: οι ικανοί αμερικανοί μένουν απ΄ έξω, γιατί οι θέσεις είναι περιορισμένες και οι μειωμένης ευφυΐας που εισέρχονται καταχρηστικά στα περίπλοκα εργαστήρια, δεν μπορούν να τα χειριστούν, είναι χωρίς ικανότητες και χωρίς το ερευνητικό πνεύμα καινοτομίας. Έτσι οι λεγόμενες “μειονότητες” αναβαθμίζονται στις σπουδές εις βάρος των αμερικανών, χωρίς όμως να διαθέτουν τα προσόντα.

Μία ειδική περίπτωση σήμερα. Στο δεκαμελές ανώτατο δικαστήριο των ΗΠΑ δεν υπάρχει κανείς αυθεντικός αμερικανός. Όλοι είναι εβραίοι, μαύροι, μεξικανοί…

Όλοι οι συνεπείς παιδαγωγοί των ΗΠΑ συμφωνούν: Το επίπεδο σπουδών πέφτει και η συνολική συνεισφορά των αμερικανών στις επιστημονικές έρευνες παγκοσμίως μειώνεται. Γράφονται βιβλία με τίτλο: «Γιατί ο Τζων δεν μπορεί να προσθέσει». Οι μειονότητες που διευθύνουν τα προκεχωρημένα εργαστήρια δεν διακρίνονται για τον υψηλό δείκτη νοημοσύνης. Σε άλλα είναι πρώτοι…