Το «φασιστικό» πανό και το νέο «αντιφασιστικό» δημοσιογραφικό ντελίριο

ΦΩΤΟ: Το επίμαχο πανό: «Noz, zica, Srebrenica», δηλαδή, «Μαχαίρι, συρματόπλεγμα, Σρεμπρένιτσα» Με αφορμή το «φασιστικό» πανό στον αγώνα της εθνικής μας με την Βοσνία και τα όσα ακούστηκαν και γράφτηκαν, πάντοτε μονόπλευρα και με τους συνήθεις αφορισμούς, (καθώς συνηθίζεται σε μια σύγχρονη δημοκρατία), ας δούμε κάποια πράγματα.

Σημείωση: Όσοι δεν είναι εξοικειωμένοι με τον χώρο της κερκίδας και δεν γνωρίζουν την οπαδική κουλτούρα, ενδέχεται να παρεξηγήσουν τα παρακάτω. Και να μην καταλάβουν καν το νόημα του άρθρου. Βοήθημα: Το συγκεκριμένο πανό ήταν απαράδεκτο, όπως όμως απαράδεκτα είναι χίλια δυο άλλα πράγματα στα γήπεδα και στην κοινωνία, τα οποία γίνονται ανεκτά ή μάλλον νομιμοποιούνται ως παραδεκτά, από τους κομισάριους της πολιτικής ορθότητας και τις ευπειθείς μάζες.

Στον χώρο των φανατικών οπαδών (και όχι απλών φιλάθλων) υπάρχει μία συγκεκριμένη κουλτούρα. Μία κουλτούρα που έχει στοιχεία κουλτούρας πολέμου. Εμείς και ο άλλος. Εμείς εδώ και οι άλλοι απέναντι. Τα χρώματά μας και τα χρώματα του «εχθρού». Ποιος θα νικήσει; Ποιος θα ταπεινωθεί; Μέσα σε αυτό το πλαίσιο μεγάλη σημασία έχει το πικάρισμα (να το πούμε ευγενικά) προς τον αντίπαλο. Ο αντίπαλος πρέπει να «πονέσει». Στο κομμάτι αυτό, το «οπλοστάσιο» του οπαδού περιέχει συνθήματα, τραγούδια και πανό. Υπάρχουν ευφάνταστα συνθήματα και πανό. Υπάρχουν όμως και κάποια που ξεπερνούν τα όρια (αν και τα όρια είναι δυσδιάκριτα).   
Στην χώρα μας έχουμε παρελθόν απαράδεκτων συνθημάτων και πανό. (Το «απαράδεκτο» δεν ισχύει προφανώς για κάποιους φανατικούς που το μίσος κατά του εχθρού είναι το ζητούμενο). Στα γήπεδά μας, όσον αφορά τις εγχώριες συγκρούσεις, έχουν ακουστεί υβριστικά συνθήματα για τους νεκρούς της θύρας 7, έχουν κρεμαστεί πανό που ζητάνε τον θάνατο «και όσων ζούνε..», έχουν ακουστεί συνθήματα που χαρακτηρίζουν «Βούλγαρους» ή «Τούρκους» Έλληνες οπαδούς ομάδων που προέρχονται από την Κωνσταντινούπολη ή την Βόρεια Ελλάδα (στην περίπτωση του ΠΑΟΚ παίζουν και τα δύο), έχουν ακουστεί και γραφτεί του κόσμου οι βρισιές και οι κατάρες κατά οπαδών, παικτών, προέδρων, διαιτητών και των συγγενικών τους προσώπων.   
Πάμε στους διεθνείς αγώνες. Είτε μεταξύ συλλόγων, είτε μεταξύ εθνικών ομάδων. Εκεί, στο μυαλό του οπαδού, παίζει ρόλο και η αντίπαλη χώρα της οποίας είναι η ομάδα με την οποία παίζει η δική του. Στερεότυπα ζωντανεύουν και παλαιά μίση αναθερμαίνονται. Είναι λογικό το «θερμόμετρο» να ανεβαίνει σε αγώνες π.χ. μεταξύ μιας ελληνικής και μίας τουρκικής ομάδας, παρά π.χ. μεταξύ μίας ελληνικής και μίας ισπανικής. 

Π.χ. στον αγώνα Φενερμπαχτσέ – Παναθηναϊκός το 2002, οι Τούρκοι οπαδοί είχαν κρεμάσει ένα τεραστίων διαστάσεων πανό που έδειχνε τον Μωάμεθ τον πορθητή, και έγραφε “istanbul since 1453: Kill for you”. Το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο και είχε αποδέκτες τους Έλληνες φιλάθλους και όχι απλά τους παναθηναϊκούς. Ουδείς ίσως το θυμάται. Ένα άλλο πανό έγραφε: «Δεν σας είπαμε ότι δεν μπορείτε να είστε Έλληνες αλλά δεν μπορείτε να είστε άνθρωποι». Η ανάρτηση των πανό σχολιάστηκε εντελώς ελαφρά και χαρακτηρίστηκαν απλώς «προκλητικά». Ούτε λόγος για λέξεις όπως «φασιστικό» ή «ρατσιστικό». Ως γνωστόν, για τους «ειδήμονες» δημοσιογράφους (κοινώς και ΑΡΔ), «φασίστες» και «ρατσιστές» είναι μόνο οι Έλληνες. Οι άλλοι είναι απλώς «προκλητικοί». (Επίσης, για να μαθαίνουν οι νεώτεροι και για όσους δεν το θυμούνται, την εποχή εκείνη, δεν υπήρχε κανένας «φασισμός» και «ρατσισμός» στο καθημερινό μας μενού. Τους μπαμπούλες αυτούς τους κατασκεύασαν μετά, όταν τους έπιασαν οι ανησυχίες βλέποντας την «άνοδο της ακροδεξιάς»). 

Ανάλογα πανό, αν και πολύ μικρότερα, έχουν σηκωθεί από Έλληνες οπαδούς πάλι σε αγώνες με τουρκικές ομάδες ή μεταξύ των εθνικών ομάδων. 
Επίσης, οπαδοί του Παναθηναϊκού είχαν απλώσει στον αγώνα μπάσκετ με τον Ερυθρό Αστέρα (αδελφοποιημένο σωματείο με τον Ολυμπιακό), και μάλιστα πίσω από τον πάγκο τη σερβικής ομάδας, πανό που έλεγε  «Ουστάσι – Θύρα 13»!! Για όσους δεν γνωρίζουν, η Ουστάσι (Ustaše) ήταν τρομοκρατική οργάνωση υπερεθνικιστών Κροατών που συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και έσφαζαν Σέρβους! Προφανώς το πανό είχε στόχο να πικάρει “άγρια” τους Σέρβους, χωρίς απαραίτητα να υπάρχει κάποιο «φασιστικό» υπόβαθρο. Αλλά, η ουσία είναι ότι και εδώ ουδείς εκ των ειδημόνων «αντιφασιστών» ΑΡΔ δεν αντιλήφθηκε τίποτα.    
Για να είμαστε ειλικρινείς, γενικά ως το πιο «λαϊκό» άθλημα το ποδόσφαιρο είναι δύσκολο να μείνει ανεπηρέαστο από τις πολιτικές εξελίξεις, την συλλογική μνήμη, τα βιώματα του κάθε λαού, τα εθνικά μίση μέχρι και τους αλυτρωτισμούς. Για αυτό κάποιες χώρες δεν μπορούν να παίξουν μεταξύ τους ποδοσφαιρικούς αγώνες. Όπως π.χ. η Αρμενία με το Αζερμπαϊτζάν ή ομάδες από την Ουκρανία και την Ρωσία. Παλαιότερα νομίζω υπήρχε πρόβλημα και μεταξύ Ελλάδας – Αλβανίας.
Το σοβαρότερο, μέχρι τώρα τουλάχιστον, περιστατικό, είναι αυτό που έγινε στον αγώνα Σερβίας – Αλβανίας.  Όπου κατέβηκε πάνω από το γήπεδο ελικοπτεράκι (!) με την σημαία της «Μεγάλης Αλβανίας» και ξέσπασε άγριος καυγάς μεταξύ των παικτών. Έπεσαν κάτι πρόστιμα αλλά μέχρι εκεί.         
Πάμε τώρα στο πρόσφατο παιχνίδι με την Βοσνία. “Δεν έχετε ιδέα τι συμβαίνει”. Για διαφωτίστε μας κύριε ειδικέ… Παντού όπου διάβασα το επίμαχο πανό αναφέρθηκε «φασιστικό». Δηλαδή για να καταλάβω, είχε κάποιο σύμβολο φασιστικό; Εξυμνούσε τον φασισμό; Έδειχνε ας πούμε, τον Μουσολίνι; Τίποτα από όλα αυτά, απλά ο «φασισμός» είναι μία λέξη που φοριέται πολύ τελευταία και κολλάει παντού, αντικαθιστώντας περίπου κάθε τι «κακό». Στην πραγματικότητα, θα έρεπε να χαρακτηριστεί «αντιβοσνιακό» ή «βοσνιοφοβικό», καθώς αναφερόταν στην σφαγή της Σρεμπρένιτσα, (όπου τον Ιούλιο του 1995, εκτελέστηκαν από σερβικές δυνάμεις 8.000 άνδρες, όπως αναφέρει τουλάχιστον, η επίσημη εκδοχή). Εάν κάποιος σήκωνε ένα πανό που π.χ. εξυμνούσε το Άουσβιτς δεν θα λεγόταν «φασιστικό», αλλά «αντισημιτικό». Εάν ήταν ειλικρινείς (που δεν είναι) και χωρίς παρωπίδες οι ΑΡΔ, δεν θα έλεγαν τα πανό που κρέμασαν οι Τούρκοι της Φενέρ «προκλητικά», αλλά «ανθελληνικά». Πάντως όχι «φασιστικά». (Ανάλογα ανθελληνικά πανό έχουν κρεμάσει και Αλβανοί και Σκοπιανοί).    

Τα όσα γράφτηκαν είναι δείγμα της νοοτροπίας της πλειοψηφίας των δημοσιογράφων (αθλητικών και μη). Το έχουμε πει. Η αριστερά έχει αλώσει τα πάντα. Δεν υπάρχει χώρος για άλλη φωνή. Τι, άλλη φωνή, δεν υπάρχει χώρος για λογική. Κάθε φορά το ίδιο παραλήρημα. Παντού βλέπουν «φασίστες». Ακόμα και εκείνους που φοράνε περικεφαλαίες ή έχουν αρχαιοελληνικά σύμβολα τους βλέπουν για «φασίστες». Έλα όμως που οι φανατικοί της Βοσνίας ονομάζονται «Λεγεώνα» και έχουν σήμα μία αρχαιοελληνική περικεφαλαία!    

Το όλο θέμα παρουσιάστηκε σαν από την μία πλευρά να ήταν οι κακοί «φασίστες» οπαδοί της εθνικής μας και από την άλλη οι Βόσνιοι που «προκλήθηκαν» από τους «φασίστες» και για αυτό αντέδρασαν (δικαίως!) πετώντας στην εξέδρα των Ελλήνων φιλάθλων καπνογόνα και καθίσματα που έσπαγαν. Η κλασσική εικόνα του θύτη και του θύματος.
Λίγα λόγια για τους Βόσνιους οπαδούς.
Οι Βόσνιοι ως γνωστόν στην πλειοψηφία τους είναι μουσουλμάνοι (εθνολογικά δεν διαφέρουν από τους Σέρβους, αφού είναι νότιοι Σλάβοι που εξισλαμίστηκαν από τους Οθωμανούς κυρίως σε δύο μεγάλα κύματα, το 1463 και το 1478). Οι Σέρβοι της Βοσνίας και οι Κροάτες της Βοσνίας δεν υποστηρίζουν την εθνική Βοσνίας για ευνόητους λόγους. Οπότε έχουμε ένα αμιγώς μουσουλμανικό πληθυσμό, αν και εκκοσμικευμένο / ευρωπαϊκό (λείπουν μαντίλες κλπ) ο οποίος υποστηρίζει την ομάδα του της χώρας του. Οι Βόσνιοι θεωρούν «αδέλφια» τους, τους Τούρκους. (Έχουν επίσης στενούς δεσμούς και με τους Αλβανούς, λόγω θρησκείας και αντισερβικών συναισθημάτων). Εμφανίζονται συχνά με σημαίες και κασκόλ της Τουρκίας.  Είναι τέτοια η λατρεία τους προς την Τουρκία, ώστε στον ποδοσφαιρικό αγώνα Τουρκίας – Βοσνίας που έγινε στο Στάδιο Ινονού στην Κωνσταντινούπολη, στις 11 Οκτωβρίου 2008, ο τότε προπονητής της Βοσνίας Ciro, είχε ζητήσει από τους οπαδούς της Βοσνίας να μην φορούν φανέλες της Τουρκίας κατά τη διάρκεια του αγώνα! Λίγο πριν από αυτό τον αγώνα, ο Ciro είχε ζητήσει από τους οπαδούς της Βοσνίας: «Ξέρω ότι σας αρέσει να κρατάτε τουρκικές σημαίες, αλλά τουλάχιστον σε αυτό το παιχνίδι να έρθετε μόνο με σημαίες της Βοσνίας». Παρόλα αυτά ανάμεσα στους 1600 οπαδούς της Βοσνίας, υπήρχαν Βόσνιοι με τουρκικές σημαίες και κασκόλ. Η παραπάνω φωτογραφία είναι από παλαιότερο αγώνα της εθνικής μας ομάδας στην Βοσνία, (το 2007).
Στον πρόσφατο μεταξύ μας αγώνα φώναζαν “Macedonia – Macedonia”, ενώ ήδη «απειλούν» ότι στον επαναληπτικό αγώνα στο γήπεδό τους θα ανεμίζουν εκατοντάδες σκοπιανικές σημαίες για «αντίποινα».  
Από το παιχνίδι της εθνικής μας με την Βοσνία το 2007 στο ΟΑΚΑ. Απ΄ότι βλέπετε, δεν λείπουν οι σερβικές σημαίες  Ένας άλλος λόγος που οι Βόσνιοι δεν μας… πολυσυμπαθούν και αρέσκονται να ανεμίζουν τουρκικές σημαίες στους μεταξύ μας αγώνες, είναι οι θερμές μας σχέσεις με την Σερβία. Αυτό δεν έχει να κάνει με κανένα «φασισμό», ούτε με κανένα «ναζισμό». Επειδή ακόμα και αυτό διάβασα, ότι και οι σερβικές σημαίες είναι δείγμα ….«φασισμού» των οπαδών! Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι οι Βόσνιοι ήταν σύμμαχοι των Γερμανών κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα γράφω για αυτούς που βλέπουν παντού «ναζί». Αλλά στην πραγματικότητα, όπου θέλουν να βλέπουν.
Να.θυμηθούμε ότι το 1992, στο πλαίσιο των κυρώσεων που επεβλήθησαν στην Γιουγκοσλαβία, (η Δύση ήταν πάντα φανατικά κατά των Σέρβων) το ποδόσφαιρό της αποκλείστηκε από τις διεθνείς οργανώσεις. Το Νοέμβριο του 1994 λοιπόν και ενώ μαινόταν ο πόλεμος της Βοσνίας, ο Ολυμπιακός έγινε ο πρώτος σύλλογος που «έσπασε» τον αποκλεισμό και μετέβη στο Βελιγράδι για διεθνή φιλικό αγώνα με τον Ερυθρό Αστέρα. Παρόμοια πρωτοβουλία πήρε η ΑΕΚ, το 1999, η οποία εν μέσω των νατοϊκών βομβαρδισμών έδωσε στο Βελιγράδι φιλικό αγώνα με την Παρτιζάν.

Συνέχεια περί Βόσνιων οπαδών…