Συγχρονικότητα- Μια μη Aιτιακή Συνδετική Αρχή

O σύγχρονος άνθρωπος αντιλαμβάνεται τον κόσμο μέσα από την αρχή της αιτιότητας. Αυτή η αρχή, η οποία είναι συνώνυμη με την αρχή της τοπικότητας, προϋποθέτει ότι η επικοινωνία μεταξύ δύο (ή περισσοτέρων) γεγονότων, με άλλα λόγια η ενεργειακή μετάδοση της πληροφορίας για τη μεταξύ τους αλληλεπίδραση, δεν μπορεί να συμβεί γρηγορότερα από την ταχύτητα του φωτός. Πρόσφατα ωστόσο, η σύγχρονη κβαντική φυσική έχει αναδείξει φαινόμενα στα οποία αυτή η αρχή
φαίνεται να παραβιάζεται. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό της κβαντικής σύζευξης, όπου τα συζευγμένα σωματίδια μοιάζουν να αλληλεπιδρούν ακαριαία, σαν χώρος και ο χρόνος να είναι δευτερογενείς έννοιες, που υπάρχουν μόνο στη σφαίρα της ανθρώπινης συνείδησης. Την εποχή βεβαίως του Jung το παραπάνω φαινόμενο ήταν άγνωστο. Ωστόσο η θεωρία της συγχρονικότητας του Jung, μοιάζει σαν έναν προάγγελο στις νέες ανακαλύψεις της φυσικής, όπου ο χώρος και ο χρόνος όχι μόνο αποκτούν μία δευτερογενή σημασία, αλλά ίσως να εξαρτιόνται από έναν «μη υλικό,» ψυχικό, παράγοντα, ο οποίος είναι σε θέση να αμβλύνει ή και να εκμηδενίσει τους περιορισμούς του χώρου και του χρόνου, ώστε να κάνει εφικτά αλλά και να ερμηνεύσει φαινόμενα, όπως η τηλεπάθεια, η διόραση, η πρόγνωση του μέλλοντος, κοκ.

Ο τρόπος με τον οποίο τα συγχρονιστικά φαινόμενα εκδηλώνονται είναι η νοήμονη σύμπτωση, μεταξύ ενός αντικειμενικού, εξωτερικού, φυσικού γεγονότος και μίας αντίστοιχης υποκειμενικής, εσωτερικής, ψυχικής κατάστασης. Αυτή η σύμπτωση ή σύνδεση πραγματοποιείται διαμέσου του συλλογικού ασυνείδητου, της παγκόσμιας ψυχής, και μπορεί να αναλυθεί συμβολικά με το αντίστοιχο αρχέτυπο που

«φανερώνεται» κατά τη διάρκεια του συγχρονιστικού φαινόμενου, και το οποίο αρχέτυπο αποτελεί ακριβώς τη συμβολική αναπαράσταση του ψυχικού περιεχομένου. Κάποιες φορές τα συγχρονιστικά φαινόμενα εκδηλώνονται με τέτοια ένταση, ώστε να δημιουργούν ολόκληρες αλυσίδες μη αιτιακών γεγονότων ή «σειρές.» Ο ίδιος ο Jung βεβαίως θέτει τα όρια ανάμεσα στο «φυσικό» και το «ψυχικό.» Αναγνωρίζει τα συγχρονιστικά φαινόμενα εκεί που δεν μπορεί να υπάρξει το παραμικρό ίχνος αιτιότητας. Τα θεωρεί ως γεγονότα σπάνια και χρησιμοποιεί τη στατιστική ανάλυση σε πειράματα ESP και σε παραδοσιακές «μαντικές» μεθόδους, όπως η μέθοδος χρησμών του I Ching και η αστρολογία, για να δείξει την ισχύ της θεωρίας.

Παρότι η υπόθεση των αρχετύπων με τη μορφή κάποιων υπερβατικών μορφών ανάγεται τόσο μακριά όσο στον Πλάτωνα αλλά και στην ολιστική φιλοσοφία των αρχαίων Κινέζων, μόνο ψήγματα αυτής της παράδοσης πέρασαν διαμέσου των αλχημιστικών ιδεών και των πρώτων φυσικών επιστημόνων στις μέρες μας. Αν η σύγχρονη φυσική στην εποχή μας πλησιάζει τον κόσμο μέσω της παρατήρησης και της μέτρησης «εξωτερικών» συμβάντων, με όσους περιορισμούς αυτό επιβάλλει, η ψυχολογία του Jung αγγίζει τον κόσμο μέσω της εμβάθυνσης και της ταύτισης «εσωτερικών» διαδικασιών, οι οποίες όμως ταυτόχρονα ίσως είναι συλλογικές και καθολικές διαδικασίες του κόσμου. Μήπως η συγχρονικότητα είναι αυτή η ερμηνευτική αρχή η οποία θα καταφέρει να ενοποιήσει τις δυνάμεις του κόσμου και να εντάξει όλα τα φαινόμενα φυσικά αλλά και ψυχικά κάτω από το ίδιο πρίσμα; Ας μην ξεχνάμε ότι η σύγχρονη φυσική μιλάει πλέον σοβαρά για έννοιες όπως η κβαντική σύζευξη, η κατάρρευση της κυματοσυνάρτησης από τη συνείδηση του παρατηρητή, οι κυματικές ιδιότητες όλων των αντικειμένων, οι παράλληλοι κόσμοι, κοκ, έννοιες οι οποίες αντιστοιχούν σε πραγματικά φαινόμενα του κόσμου, και τα οποία αγγίζουν πλέον τη σφαίρα του «μεταφυσικού.»

Συγχρονικότητα- Μια μη Aιτιακή Συνδετική Αρχή

….Οι διαχειριστές του katohika.gr διατηρούν το δικαίωμα τροποποίησης ή διαγραφής σχολίων που περιέχουν υβριστικούς – προσβλητικούς χαρακτηρισμούς.

Απαγορεύεται η δημοσίευση συκοφαντικών ή υβριστικών σχολίων.Σε περίπτωση εντοπισμού τέτοιων μηνυμάτων θα ακολουθεί διαγραφή