Αυτός που σε υπηρετεί είναι ταυτόχρονα κι αφέντης σου

Έψαξα στο διαδίκτυο να βρω για τις ιέρειες στην αρχαία Ελλάδα. Ήταν λέει κορίτσια που επιλέγονταν με κληρονομικό κριτήριο, ή με κλήρωση ή, ή. Πάντως σίγουρα δεν ήταν ένα άτομο που γεννήθηκε με θεϊκές δυνατότητες και γι’ αυτό το έχριζαν. Έπαιρναν μία απλή κοπέλα, την εκπαίδευαν (μυούσαν) από μικρή και όταν μεγάλωνε γινόταν ιέρεια.

Αυτό σημαίνει ότι ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ κορίτσι θα μπορούσε να γίνει μέγα οραματίστρια.

Ο λόγος που επέλεγαν θηλυκά ήταν λόγω του ενστίκτου που οι γυναίκες διαθέτουν. Όμως το σύμπαν προνόησε και δεν άφησε τους άρρενες λειψούς, τους χάρισε το αντίστοιχο προσόν, αυτό της αντίληψης. Αντίληψη είναι όταν καταλαβαίνεις ότι κάποιος σου λέει ψέματα ενώ τα λόγια του σού λένε ακριβώς το αντίθετο. Αυτό σημαίνει ότι «πιάνεις» αυτό που δεν φαίνεται. Ακριβώς την ίδια υπηρεσία προσφέρει το ένστικτο στη γυναίκα.

Άρα, αφού ΟΛΟΙ οι άνθρωποι έχουμε την ίδια δυναμική, αν ένας μπορεί (το ό,τι) το μπορούν όλοι.

Με ρώτησε ένας φίλος, αν κάποιος σου ζητήσει να τον βοηθήσεις, θα του το αρνηθείς;

Τι θα έκανα αν μου ζητούσε βοήθεια ο γιος μου; (Το παιδί είναι το μέγα κριτήριο, η πιο μεγάλη αγάπη.)

Από την στιγμή που ο γιος μου έφτασε να ανοίξει την βρύση, δεν του ξαναέδωσα ποτήρι στο χέρι. Αν κάποιος ΜΠΟΡΕΙ να κάνει κάτι και σου ζητάει να του το κάνεις εσύ, απλά δεν θέλει να κουραστεί. Και θα μου πεις εντάξει, και πού είναι το κακό; Αυτός που σε υπηρετεί είναι ταυτόχρονα και αφέντης σου. Ο δούλος κι ο αφέντης είναι δύο πλευρές του ίδιου ακριβώς πράγματος. Όταν είσαι το ένα είσαι ταυτόχρονα και το άλλο. Δες τις μανάδες που κάνουν τα χατίρια στα παιδιά τους, σε τι δεσμά τα κρατούν! (Και είναι τα πιο ύπουλα και τα πιο γερά δεσμά αυτά της μάνας που από πολύ «αγάπη» το παιδί της κανακεύει.)

Για όλα τα αντίθετα ισχύει το ίδιο, ο θύτης είναι ταυτόχρονα το θύμα και τούμπαλιν. Ο καταπιεσμένος καταπιέζει, ο βιασμένος βιάζει, ο αδικημένος αδικεί κλπ.

Κανονικά κανένας δεν θα έπρεπε να ζητάει από κάποιον άλλον να κάνει αντί γι’ αυτόν ό,τι μπορεί να κάνει μόνος του, όχι όμως για να μην γίνει ο δούλος αφέντης του (αυτό σημαίνει ότι θα το επέλεγε από φόβο), αλλά για να μην…… συνηθίσει στην τεμπελιά. (Η τεμπελιά είναι η μόνη αμαρτία που υπάρχει και η μόνη που σ’ αυτή τη ζωή πληρώνεται.)

Υ.Γ. Για τον δεύτερο λόγο το επιλέγει αυτός που έχει ένστικτο ή/και αντίληψη.

Stefania Ligerou