Μεγαλώσαμε με το τι θα πει ο κόσμος…
Αν γεννηθείς σε τούτο τον τόπο, υπάρχει στο πετσί σου το τρίπτυχο «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια». Τουλάχιστον μέχρι να ενηλικιωθείς και να πατήσεις πόδι, εάν το αντέχει το στομάχι σου.
Διότι, εντάξει, τη χώρα σου την αγαπάς. Αυτόν τον τόπο έμαθες, αυτόν εμπιστεύεσαι. Από θρησκεία έμαθες να κάνεις σταυρούς με το δεξί χέρι και να περνάς της εκκλησιάς την πόρτα κάθε Ανάσταση, έτσι για να πεις πως πήγες. Με τη φαμίλια έβαλες τα δυνατά σου πολλές φορές να αντέξεις τα απάλευτα μέχρι να μη χρειάζεται να τους ακούς.
Κι αν υποθέσουμε πως κάνοντας σχέδια ο Θεός γελάει, δεν είχες επιτυχία σε όλους τους τομείς.
Οκ, τη χώρα σου την αγαπάς και θα την υποστηρίξεις και το αίμα σου έχει πιει και κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια.
Τη σχέση σου με τη θρησκεία τη θυμάσαι όταν σε πιάνει ανάγκη και κόψιμο. Πετάς ένα «βοήθα Παναγιά», τάζεις και μια λαμπάδα, ρίχνεις και κανα θείο στο φανάρι κι από δω παν’ κι άλλοι.
Με τη φαμίλια όμως έχουμε θέμα.
Δεν ξεμπερδεύεις εύκολα από αντιλήψεις και λόγια που έχουν εισχωρήσει στο πετσί σου κι έχουν πιπιλίσει το κεφάλι σου.
Χρόνια επί χρόνων άκουγες τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνεις. Ποια είναι τα σωστά και ποια τα λάθος πράγματα, σύμφωνα με τις ζωές των άλλων.
Κι ακόμη κι εκείνα που σνόμπαρες κι έλεγες πως ποτέ δεν θα ακολουθήσεις, στριφογυρίζουν στο κεφάλι σου κάθε φορά που πρόκειται κάτι να αποφασίσεις.
Να σέβεσαι τους μεγαλύτερους, να δίνεις τη θέση σου στο λεωφορείο στην έγκυο, να σηκώνεσαι νωρίς για να μη χάνεις τη μέρα. «Να μην καπνίζεις» φώναζε ο θείος ο θεριακλής, «να μην πίνεις κι οδηγάς» έλεγε ο μπάρμπας σου με το ποτήρι στο χέρι, «να μην ξενοκοιτάς» ο άλλος που είχε κάνει την κυρά του τάρανδο του Αϊ- Βασίλη. Βγάλε τη σκούφια σου και βάρα με.
Μια ζωή δάχτυλα σηκωμένα να σε καθοδηγούν που να πας και πως να φερθείς. Να βρεις έναν άνθρωπο σωστό από σπίτι, λες και δεν προέρχονται όλοι από σπίτια. Να έχεις δουλειά για να είσαι ανεξάρτητος, να μη στα τρώει ο ένας και ο άλλος. Να μη γίνεις το τρίτο πρόσωπο, να μη σπιτωθείς και να πάρεις και τη θεία τη Σούλα στα γενέθλιά της που έχει να σε δει απ’ τη γέννησή σου για να μην παρεξηγηθεί. Βλέπεις, τι θα πει ο κόσμος;
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Ο κόσμος… “Γιατί νεαρέ εκαψες εκείνα τα αυτοκίνητα”? Ρωτάει ο πρόεδρος του δικαστηρίου τον αναρχοαυτόνομο αμυαλο. “Μα,έτσι κανουν όλοι”, απαντά ο βλάκας.”Ποιοί όλοι”?
τον ρωτά απορημένος ο δικαστής. ” Ο Νίκος ο Τάκης η Μαρια ο Γιώργος… …” απαντά το χαζό.
Εξυπνο ανέκδοτο. Δείχνει την εμβέλεια του μυαλού μας. Είτε παγωμένοι απο την ακινησία του πολιτικά ορθού (?!?;),είτε αντιδραστικοί σε αυτό, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Ψεύτικη ζωή. Αλλά σε αυτήν την χώρα-δεν ξέρω για τις άλλες-για να έχεις επαφή με τον εαυτό σου, πρέπει να έχεις θάρρος. Και μυαλό.Κυρίως όμως να είσαι αληθινός μέσα σου.
Ε ναι, ας γίνουν όλες πουτάνες χωρίς πληρωμή, ας γίνουν όλοι κολομπαράδες, άλλωστε δεν μας νοιάζει τι θα πει η θεία μας οποτε γιατί όχι. Το πρόβλημα της Ελλάδος ήταν και είναι άνθρωποι οι οποιοι μισούν την ίδια τους την ύπαρξη, μισούν τον τόπο που γεννήθηκαν, μισούν το “πατρίς θρησκεία οικογένεια” και αντί να εξαφανιστούν και να μην ξαναγυρίσουν, προσπαθούν να αλλάξουν τα πράγματα που τόσο μίσησαν με αποτέλεσμα να τα μετατρέπουν σαν τα μούτρα τους.
Μονο υποθέσεις μπορώ να κάνω για το ποσο διαλυμένη είναι οι οικογένεια του αρθρογράφου η για το αν συμμετέχει σε Pride Parade
Σωστά…. Κρίνε κι εσύ τους άλλους τώρα με την σειρά σου…
Βλακα!!!
Γνωμες….Μια ιστορια των Σουφι
Ενας γερος και ενας νεος ταξιδευαν μ’ ενα γαιδαρο και εφτασαν κο ντα σε μια πολιτεια. Περπατουσαν και οι δυο διπλα στο γαιδαρο τους. Κατι παιδια του σχολειου που τους προσπερασαν αρχισαν να γελανε και να λενε: “Κοιταξτε αυτους τους τρελλους, εχουν μαζι τους ενα γερό γαιδαρο και πηγαινουν με τα ποδια. Τουλαχιστον ο γερος θα μπορουσε να καθισει πανω του”.
Ακουγοντας τα παιδια , ο γερος κι ο νεος ειπαν: “Τι να κανουμε; Αφου οι ανθρωποι γελανε και συντομα θα μπουμε στην πολη, ειναι καλυτερα να κανουμε αυτο που λενε. Καβαλησε λοιπον ο γερος το γαιδουρι κι ο νεος ακολουθουσε.
Μετα πλησιασαν μια αλλη ομαδα ανθρωπων, που τους κοιταξαν και ειπαν: “Κοιταξτε! ο γερος καθεται στο γαιδουρι και το καυμενο το παιδι παει με τα ποδια. Τι ανοησια! Ο γερος θα μπορουσε να περπατησει και να αφησει το παιδι να καθισει στο γαιδουρι.” Αλλαξαν λοιπον, κι ο γερος αρχισε να περπατα ενω το παιδι καβαλησε τον γαιδαρο.
Υστερα περασαν μια αλλη ομαδα ανθρωπων που ειπαν: “Κοιταξτε αυτους τους τρελλους. Το παιδι φαινεται να εχει μεγαλη υπεροψια. Μπορει ο γερος να ειναι πατερας του η δασκαλος του και τον αφηνει να περπατα ενω εκεινο καθεται στο γαιδουρι. Ειναι απαραδεκτο!” Τι να κανουν λοιπον; Αποφασισαν μαζι οτι μονο μια δυνατοτητα τους απομεινε: να κατσουν και οι δυο στο γαιδαρο. Τον καβαλησαν λοιπον κι οι δυο.
Κατοπιν συναντησαν αλλους ανθρωπους που ειπαν: “Κοιταξτε αυτους τους ανθρωπους, τι βιαιοτητα! Ο καημενος ο γαιδαρος κοντευει να πεθανει – δυο ανθρωποι πανω του. Καλυτερα να κουβαλουσαν οι ιδιοι τον γαιδαρο στους ωμους τους.
Το ξανασυζητησαν λοιπον κι εν τω μεταξυ εφτασαν στο ποταμι και την γεφυρα. Ειχαν σχεδον φτασει στα συνορα της πολης και γι’ αυτο σκεφτηκαν: “Καλυτερα να κανουμε αυτο που νομιζουν οι ανθρωποι σ’ αυτην την πολη, αλλιως θα μας περασουν για τρελλους”. Βρηκαν λοιπον ενα καλαμι το εβαλαν στην πλατη τους και κρεμασαν σ’ αυτο το γαιδαρο απ’ τα ποδια, αφου τον εδεσαν, και τον κουβαλουσαν. Ο γαιδαρος προσπαθησε ν’ αντιδρασει, οπως συνηθως κανουν οι γαιδαροι, δεν μπορεις να τους εξαναγκασεις ευκολα. Προσπαθησε να το σκασει γιατι δεν πιστευει στην κοινωνια και σ’ αυτα που λεν οι αλλοι. Οι δυο ανθρωποι ηταν ομως δυνατοτεροι του και τον αναγκασαν να υποχωρησει.
Στη μεση της γεφυρας τους προσπερασε ενα πληθος, μαζευτηκαν ολοι γυρω τους και ειπαν: “Κοιταξτε αυτους τους τρελλους! Δεν εχουμε ξαναδει τοσο ηλιθιους ανθρωπους – ο γαιδαρος ειναι να τον καβαλλας κι οχι να τον κουβαλας στους ωμους. Μηπως τρελλαθηκατε;
Σταθηκαν και τους ακουσαν και ενα μεγαλο πληθος μαζευτηκε. Ο γαιδαρος εγινε ανησυχος, τοσο ανησυχος που πηδηξε, επεσε απο τη γεφυρα στο ποταμι και πνιγηκε. Κατεβηκαν και οι δυο, αλλα ο γαιδαρος ηταν νεκρος. Καθισαν διπλα και ο γερος ειπε: “Ακουσε τωρα…”
Αυτη δεν ειναι μια συνηθισμενη ιστορια – ο γερος ηταν ενας Διδασκαλος των Σουφι, ενας φωτισμενος κι ο νεος ηταν ενας μαθητης του. Ο γερος προσπαθουσε να του δωσει ενα μαθημα, γιατι οι Σουφι δημιουργουν παντα τις καταλληλες καταστασεις. Λενε οτι μονο μεσα απο μια καταλληλη κατασταση μπορεις να μαθεις βαθεια. Αυτη λοιπον ηταν μια κατασταση για τον νεο. Τωρα ο γερος ειπε: κοιταξε: αν δινεις μεγαλη προσοχη στους ανθρωπους, θα πεθανεις οπως αυτος ο γαιδαρος. Μη νοιαζεσαι για το τι λενε οι αλλοι, γιατι υπαρχουν εκατομμυρια ανθρωποι που εχουν το δικο τους μυαλο και ο καθενας θα πει κατι διαφορετικο. Ο καθενας εχει τη γνωμη του, κι αν ακους τις διαφορες γνωμες, αυτο θα ειναι το τελος σου”.
http://knowthyself5.blogspot.gr/2013/11/blog-post_26.html