Που πήγε ο Χριστός μας; Που πήγαν η ηθική, οι αξίες και οι παραδόσεις μας;

Γράφει ο Τρύφωνας Τιπούρτης.

Μία επιστολή – φωτιά. Ένα θέμα που είναι άμεσου ενδιαφέροντος εφόσον έχει να κάνει με νεοταξικά πρότυπα που προσπαθούν εντέχνως ολοένα και περισσότερο να προωθήσουν.

Πρόκειται για μία ανοιχτή επιστολή Ελληνίδας μητέρας, η οποία προσπαθεί να αφυπνίσει όλους όσους έχουν πέσει στη κουλτούρα του πολυπολιτισμού, της πανθρησκείας και του ωχαδερφισμού. Ωχαδερφισμός… ένας όρος που μου…
αρέσει να χρησιμοποιώ εφόσον η απάθεια τείνει να γίνει εθνικό μας σπορ.

Η επιστολή της μάνας έχει ως εξής:

“Πριν λίγες εβδομάδες έτυχε να δω στον ΑΝΤ1 για πρώτη φορά ένα επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς Ταμάμ. Μου κίνησε την περιέργεια η σύνθεση της οικογένειας με τον τούρκο πατέρα και τα παιδιά του και την Ελληνίδα μητέρα με τα παιδιά της.

Όσο εξελισσόταν η ιστορία, διαδοχικά πέρασα από την αρχική περιέργεια στην έκπληξη, στον θυμό, στον προβληματισμό, στη θλίψη και στην αγανάκτηση.

Αναρωτιόμουν πως είναι δυνατόν ελληνικό κανάλι να προβάλει τέτοιες ιδέες κάνοντας ωμή προπαγάνδα του χειρίστου είδους υπέρ της μουσουλμανικής θρησκείας, υπέρ των ανατολικών εν γένει θρησκειών & φιλοσοφιών (Διαλογισμού, γιόγκας κλπ), υπέρ της πανθρησκείας & του οικουμενισμού, υπέρ… υπέρ….

Είχα την αίσθηση ότι όσα δεν κατάφεραν όλες οι αιρέσεις μαζί, το κατάφερε αυτή η σειρά με αξιοθαύμαστο τρόπο μέσω εικόνας και ήχου σε λιγότερο από μία ώρα! Πώς να μην απορεί και να «θαυμάζει» κανείς με τον έντεχνο τρόπο που δηλητηριάζουν τις συνειδήσεις του Ελληνικού λαού, την ελληνορθόδοξη παράδοσή μας.

Και αυτό δε γίνεται στα «κρυφά» αλλά ολοφάνερα με απόλυτη φυσικότητα, με «ατάκες» ξεκάθαρες λες και βγαίνουν από το στόμα φημισμένου γκουρού και όχι του μικρού γιου της οικογένειας. Φυσικά δε λείπουν και λεπτομέρειες από το «ντεκόρ» που στοχεύουν το υποσυνείδητο, για να «δέσει το γλυκό», με εικόνες και σύμβολα όπως το κεφάλι του Βούδα που δεσπόζει πάνω στην αρχαία κολώνα ιωνικού ρυθμού.

Μέσα σ’ ένα επεισόδιο μάθαμε τι είναι το ραμαζάνι και ποιο είναι το πρότυπο της πιστής, αγνής, ασκητικού χαρακτήρα μουσουλμάνας που κρατά τις ιερές παραδόσεις της μουσουλμανικής θρησκείας.

Μάθαμε για τον διαλογισμό, τη γιόγκα, και επίσης ότι δεν έχει νόημα σε ποιο Θεό πιστεύει ο καθένας μας γιατί ο Αλλάχ, ο Βούδας, ο Χριστός, είναι όλοι ίδιοι, συνεπώς όλοι πιστεύουμε στον ίδιο Θεό, γιατί λοιπόν να μαλώνουμε…;

Επίσης μάθαμε ότι ο αυνανισμός είναι μια φυσική λειτουργία που δε πρέπει να καταπιέζεται και να αισθανόμαστε ενοχές, αλλά αντιθέτως θα πρέπει να ενθαρρύνουμε τα παιδιά μας χωρίς ντροπή να ικανοποιούν την επιθυμία τους.

Που πήγε ο Χριστός μας;

Που πήγαν η ηθική, οι αξίες και οι παραδόσεις της ελληνορθόδοξης οικογένειας;

Γιατί στον αντίποδα του μουσουλμάνου πατέρα δεν βρίσκουμε τη χριστιανή ελληνίδα μητέρα;

Αισθάνθηκα προσβλημένη ως ελληνίδα μητέρα και ως χριστιανή ορθόδοξη.

Ένα μέρος του σίριαλ το είδα συντροφιά με τη μικρή μου κόρη που είναι 10 ετών. Φανταστείτε την έκπληξη και το σοκ που δοκίμασα όταν μου είπε με αφέλεια ότι έχει δει 4 επεισόδια της σειράς!

Το καλό της υπόθεσης ήταν ότι έτσι μου δόθηκε η ευκαιρία να συζητήσω μαζί της κάποια από τα μηνύματα της σειράς και να τις εξηγήσω για ποιους λόγους δε θα πρέπει να την ξαναδεί.

Αναγνωρίζω την τεράστια ευθύνη που φέρω ως μάνα γιατί η κόρη μου ξέφυγε της προσοχής μου.

Θα πρέπει όμως και εσείς να συνειδητοποιήσετε και να αναλογιστείτε την επίσης τεράστια ευθύνη που φέρετε απέναντι στους τηλεθεατές σας και κυρίως απέναντι στην νεολαία μας που είναι τα παιδιά όλων μας και το μέλλον της πατρίδας μας.

Αυτά τα πρότυπα αξίζουν τα παιδιά μας; ……..

Εκ των υστέρων πληροφορήθηκα ότι επρόκειτο για κωμική σειρά.

Δυστυχώς μόνο δάκρυα θλίψης μπορεί να προκαλέσει στον καθένα από εμάς τους απλούς Έλληνες πολίτες, μια σειρά που με πρόσχημα το γέλιο, πολτοποιεί στο μπλέντερ της Νέας Τάξης Πραγμάτων και της πολυπολιτισμικότητας, τις ιερές παραδόσεις μας και τον πολιτισμό μας και περνά καταστροφικά μηνύματα που διαφθείρουν την ψυχή και το πνεύμα των παιδιών μας.

Δε ξέρω πόσο ανώφελη και αφελής είναι η προσπάθειά μου να σας ευαισθητοποιήσω γράφοντάς σας αυτή την επιστολή, αλλά έκανα αυτό που μου υπέδειξε η συνείδησή μου.

Χαίρομαι που συζητώντας με άτομα του περιβάλλοντός μου, φίλους και συνεργάτες βρήκα και άλλους που θέλησαν να ενώσουν τη φωνή τους μαζί μου και να συνυπογράψουν αυτή την επιστολή.”

(Την επιστολή την είδα στο ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ)

Μία επιστολή – φωτιά όπως ακούσατε. …

Μία επιστολή που ίσως να διχάσει τους τηλεθεατές.

Φυσικά μπορεί να πει κάποιος, όσο αφορά διάφορες συναφείς τηλεοπτικές σειρές και εκπομπές, πως έχεις το τηλεκοντρόλ… άλλαξέ το. Αυτό όμως ισχύει για ενήλικες…

Είναι καιρός να αναλογιστούμε την ευθύνη που έχει ο καθένας μας για την ηθελημένη παρακμή που έχουμε υποστεί.

Και η παρακμή ξεκινά από τα πιο μικρά και καθημερινά πράγματα.

Δεν έχει σημασία αν πιστεύεις στο ότι οι λαοί είναι αδέλφια, όπως έχω ακούσει πολλούς να λένε.

Δεν έχει σημασία αν συμφωνείς ή όχι με το αν υπάρχει η λέξη λαθρομετανάστης.

Επίσης δεν έχει σημασία αν είσαι Ορθόδοξος και πιστεύεις στον έναν και μοναδικό Θεό ή σε ένα φυτό.

Σημασία έχει

ότι ως Έθνος και ως λαός θα πρέπει να συνεχίσουμε να έχουμε τα ήθη και έθιμά μας, την παράδοσή μας, …

την ελευθερία μας γενικά αλλά και την ελευθερία στο αν πιστεύουμε…
και όχι στην υποχρεωτική κατάργηση των θρησκευτικών συμβόλων από τα δημόσια κτήρια.

Ναι στο ανοιχτό μυαλό,

ναι στην εξέλιξη,
ναι στην ευαισθητοποίηση,

αλλά όχι εις βάρος της ταυτότητας μας ως Έθνος και λαός.

Γιατί Λαός χωρίς μνήμη, είναι λαός χωρίς μέλλον.

ΠΗΓΗ