Βιώνουμε την απόλυτη κατοχή της χώρας

Η
σημαντική αυτή ομιλία εκφωνήθηκε από τον καθηγητή του Πολυτεχνείου
Κρήτης Ηλία Σταμπολιάδη πριν από δύο περίπου χρόνια. Λόγω της επείγουσας
κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας, ρίγος συγκίνησης
προκαλεί η εκ νέου ανάγνωσή της, όχι μόνο λόγω των ακριβέστατων
προβλέψεων του καθηγητή, αλλά και της διαπίστωσης ότι όσα επεσήμανε τότε
παραμένουν άλυτα και περιμένουν τη δική μας δράση…

Αγαπητοί συμπολίτες, η Πατρίδα μας η Ελλάδα ευρίσκεται υπό κατοχή. Με αύξουσα επικινδυνότητα η κατοχή είναι οικονομική, πολιτική, εθνική και πνευματική.


Οικονομική
κατοχή από τα ξένα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, τις ντόπιες συντεχνίες,
τον διεφθαρμένο συνδικαλισμό, τις ΔΕΚΟ και τα διαπλεκόμενα συμφέροντα.

Πολιτική κατοχή
από το κατ’ επίφαση δημοκρατικό σύστημα που στην πράξη υποθάλπει μία
ανεξέλεγκτη κομματική δικτατορία με στρατιώτες της γραβάτας και του
λευκού πουκάμισου, υποστηριζόμενη από τα επιστημονικώς καθοδηγούμενα
μέσα μαζικής επιρροής ΜΜΕ.

Εθνική κατοχή
από νεοταξικούς εθνομηδενιστές, υπηρέτες της παγκοσμιοποίησης, που
οδηγούν το έθνος κράτος σε αλλοτρίωση και σε συρρίκνωση .

Πνευματική
κατοχή από αμοραλιστές, διαφθορείς της πνευματικής και ψυχικής υγείας
των πολιτών, υποβαθμιστές της παιδείας, εκμαυλιστές της νεολαίας και
αρνητές κάθε φιλόπονης έννοιας αρετής.

Τα
αίτια που μας οδήγησαν έως εδώ είναι πολλά. Αν και κατά περίπτωση έχουν
αναλυθεί σε λεπτομέρεια, εν τούτοις συγκαλύπτονται από σύγχυση που
δημιουργούν ο καταιγισμός με άσχετες πληροφορίες, οι ποικίλες
υστερόβουλες αναλύσεις και τα αντικρουόμενα συμπεράσματα εξεταστικών
δήθεν επιτροπών που η κάθε μία παρουσιάζει διαφορετική άποψη για το ίδιο
θέμα.

Τα
γεγονότα ξεκίνησαν με τη μεταπολίτευση όταν πολλά αιτήματα για βελτίωση
των συνθηκών διαβίωσης, ελευθερίας, μόρφωσης και υπαρξιακής ολοκλήρωσης
έγιναν αντικείμενο εκμετάλλευσης, διαστρέβλωσης των εννοιών και
μετατροπής τους σε μηχανισμούς υποτέλειας και εξάρτησης.

Στην
οικονομία τα αιτήματα βελτίωσης του επιπέδου ζωής δεν ικανοποιήθηκαν
από την οικονομική ανάπτυξη σαν αποτέλεσμα βελτίωσης της παραγωγικότητας
αλλά καλύφθηκαν από δανεισμό που σπαταλήθηκε στην ικανοποίηση
ξενόφερτων καταναλωτικών συνηθειών και τρόπων διαβίωσης που προέβαλε το
διεθνές εμπόριο και η πολιτιστική προπαγάνδα. Συγχρόνως ξεκίνησε ένα
σύστημα επιδοτήσεων χωρίς τον απαιτούμενο έλεγχο για την επένδυση τους
σε παραγωγικά συστήματα. Τα κομματικά ρουσφέτια αύξησαν υπέρμετρα τις
προσλήψεις στον στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα ενώ επινοήθηκαν και
επιβλήθηκαν δημοσιονομικές ανάγκες, επιβαρυμένες από το τη διαπλοκή και
την κατάχρηση, που αύξησαν τις δαπάνες σε βαθμό μεγαλύτερο από αυτόν που
δικαιολογούσε η παραγωγικότητα της χώρας και τα εξ αυτής έσοδα του
κράτους. Τουναντίον, η πραγματική οικονομία συρρικνώθηκε, ενώ πολλές
παραγωγικές βιομηχανικές μονάδες κοινωνικοποιήθηκαν με αποτέλεσμα να
καταστούν ζημιογόνες υπό το βάρος της κομματικής τους διαχείρισης και τη
λοιμική των συνδικαλιστικών αρπακτικών, που υποστήριζαν τις κομματικές ή
και υστερόβουλες επιλογές σε βάρος των ίδιων των επιχειρήσεων. Σε όλα
αυτά να προσθέσουμε τις διάφορες συντεχνιακές ομάδες που συντηρήθηκαν με
ευνοϊκές για αυτές συνθήκες αδειοδότησης, λειτουργίας και φορολογικών
ελαφρύνσεων εις βάρος των μισθωτών και συνταξιούχων.

Όλα
αυτά έγιναν δυνατά με πολιτικές αποφάσεις και νομοθετικές ρυθμίσεις που
διέλυσαν το κράτος και ενίσχυσαν τον κομματικό μηχανισμό. Εξαλείφθηκε
κάθε έννοια αξιοκρατίας, ενώ η εξάρτηση, το ρουσφέτι και η συνδιαλλαγή
έγιναν ο τρόπος επιβίωσης και κοινωνικής καταξίωσης. Η αρχοντιά του
ελεύθερου παραγωγικού πολίτη που δημιουργεί επ’ ωφελεία του κοινωνικού
συνόλου και καταξιώνεται μέσα από αυτό αντικαταστάθηκε από τη μιζέρια
του διαπλεκόμενου, που όντας ανάξιος να παράγει, επιβιώνει εκμυζώντας
από το δημόσιο τομέα και το κοινωνικό σύνολο. Ο αυθεντικός ζήλος για
δημιουργία μετετράπηκε σε δουλικά αιτήματα δικαιωμάτων, πολλές φορές για
πράγματα που δεν ανταποκρίνονται σε αντίστοιχα προσόντα.

Δυστυχώς
το υπάρχον πολιτικό σύστημα με τις επιπρόσθετες απαξιωτικές ρυθμίσεις
του Συντάγματος, που επέβαλε ο κομματικός μηχανισμός επέτρεπε στην
εκάστοτε εξουσία να επηρεάζει τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, ακόμη και
αυτόν του Προέδρου της Δημοκρατίας, μετατρέποντας το πολίτευμα από
προεδρευομένη σε πρωθυπουργική δημοκρατία. Η κομματική αντιπαράθεση δεν
επέτρεψε τη λήψη μέτρων για τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα των συστημάτων
κοινωνικής ασφάλισης και υγείας, της παραγωγικότητας του δημόσιου τομέα
και της εξασφάλισης ενός λειτουργικού νομοθετικού πλαισίου. Έπρεπε να
έλθουν οι δανειστές μας για να μας τα επιβάλλουν και μόνο τότε αρχίσαμε
να τα διαφημίζουμε σαν αναγκαία. Τι ντροπή! Για κάθε υπόθεση υπάρχουν
αντικρουόμενοι νόμοι και νομοθετικές διατάξεις που έχουν μετατρέψει το
νόμο σε ιστό αράχνης, που συγκρατεί μεν τα μικρά έντομα αλλά διαπερνάται
από τα μεγάλα, με αποτέλεσμα την διατάραξη του κοινού περί δικαιοσύνης
αισθήματος.

Λόγω
της τραυματικής εμπειρίας της χούντας ήταν εύκολο να υποβαθμισθεί η
ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων και να γίνει έρμαιο στις εκάστοτε επιλογές
της κομματικής εξουσίας. Το φιάσκο στα Ίμια, το Μακεδονικό, οι
απαιτήσεις των Τούρκων στο Αιγαίο, το Κυπριακό, τα τεκταινόμενα στη
Θράκη αλλά και το μεταναστευτικό δείχνουν ότι ο ρόλος του Στρατού στις
εθνικές υποθέσεις και την κατάρτιση στρατηγικών σχεδίων πέραν των καθαρά
επιχειρησιακών έχει έλθει σε δεύτερη μοίρα. Το θυσιαστικό παράδειγμα
των Ελλήνων αξιωματικών αλλοιώθηκε στα μάτια του έθνους από τον
πλουτισμό των πολιτικών που τους έχουν υποσκελίσει. Η έννοια της
πατρίδας ως νοηματική προϋπόθεση υπαρξιακής ολοκλήρωσης έχει μετατραπεί
σε έννοια συνόλου ανθρώπων με κοινά συμφέροντα που μπορεί κανείς να την
επιλέγει κατά το δοκούν. Η ηγεσία μας , πιστή στο νεοταξικό δόγμα του
εθνομηδενισμού, της αυτοκατάργησής της και της δημιουργίας μιας
παγκόσμιας κυβέρνησης, οδηγεί το έθνος κράτος προς εξαφάνιση