ΕΚΤΑΚΤΟ: Ποια Δωδεκάνησα και ποια Λήμνο; – Ολα τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου ζήτησαν επίσημα οι Τούρκοι από το ΝΑΤΟ!
του Γιάννη Πετρίδη
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι “για άλλη μια φορά το pronews.gr επιβεβαιώθηκε κόντρα σε κυβερνητικές και υπουργικές διαβεβαιώσεις” αλλά αυτή την φορά αναφορικά με το θέμα της εξαίρεσης της Δωδεκανήσου και της Λήμνου από τον επιχειρησιακό σχεδιασμό της επιχείρησης του ΝΑΤΟ κατά των λάθρο και των προσφύγων, τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα:
Οπως αναφέρουν απόλυτα έγκυρες πηγές από τις Βρυξέλλες στο pronews.gr η Τουρκία ζήτησε επίσημα να αναλάβει εξ ολοκλήρου την “προστασία” ττων νησιών, όχι μόνο της Λήμνου και των Δωδεκανήσων, αλλά ολόκληρου του Ανατολικού Αιγαίου και το ΝΑΤΟ να περιοριστεί μόνο στην περιοχή ανατολικά του 25ου Μεσημβρινού και δυτικά των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου!
Οπως βλεπετε στην φωτό, ο 25ος Μεσημβρινός, τέμνει το Αιγαίο στην μέση.
Στην Ελλάδα επιτρέπουν δικαίωμα ερεύνης δυτικά του 25ου Μεσημβρινού και στο ΝΑΤΟ μια στενή θαλάσσια λωρίδα ανατολικά του 25ου Μεσημβρινού μέχρι μερικά μίλια ανατολικά των ακτών των νησιών του Α.Αιγαίου!
Προφανώς για να ελέγχει τα… δελφίνια και τις θαλάσσιες χελώνες!
Και η Τουρκία να ελέγχει ολόκληρη την διακίνηση από τα παράλια προς τα νησιά.
Και βέβαια να θέσει υπό de facto επιχειρησιακό έλεγχο ολόκληρο το Ανατολικό Αιγαίο από την Σαμοθράκη, μέχρι το Καστελόριζο!
Η απαίτηση, διατυπώθηκε χθες στην τετραμερή ΝΑΤΟ, Ελλάδας, Γερμανίας, Τουρκίας, από τον Τούρκο στρατιωτικό εκπρόσωπο, ο οποίος μάλιστα είπε επι λέξει τα εξής: “Εμείς δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε μία αποφαση που ακυρώνει τα δικαιώματά μας στο Αιγαίο. Ανατολικά του 25ου Μεσημβρινού (σ.σ.: στο μέσον του Αιγαίου) είναι τουρκικής αρμοδιότητας περιοχή έρευνας και διάσωσης. Αν θέλει το ΝΑΤΟ ας περιπολήσει μέχρι δυτικά των νησιών που βρίσκονται στα παράλιά μας”!
Και όταν του τέθηκε το ερώτημα, πώς αυτή η θέση εμφανίζεται τώρα, την στιγμή που ο Τούρκος πολιτικός επίτροπος του ΝΑΤΟ, είχε συμφωνήσει σε άλλο διακανονισμό αρμοδιοτήτων απάντησε αφοπλιστικά “Εγώ δεν μπορώ να συνηγορήσω στις μ….κίες που είπαν οι πολιτικοί”!
Η Αγκυρα κετύ κατέθεσαν στον ανώτατο στρατιωτικό διοικητή του ΝΑΤΟ (SACEUR) έγγραφο με την συνθήκη των Παρισίων που αποστρατικοποιεί τα Δωδεκάνησα και την συνθήκη του 1914 για την Λύμνο και τα υπόλοιπα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.
Εδώ λοιπόν βρισκόμαστε σ’ενα κομβικό σημείο. Αύριο κανονικά θα αποφασίζονταν οι ζώνες επιχειρησιακής ευθύνης. Η Τουρκία ζήτησε για πρώτη φορά επίσημα την διαχείριση των νησιών του Α.Αιγαίου.
Ο υποουργός Εθνικής Αμυνας Π.Καμμένος, τώρα “τρέχει κι δεν φτάνει”. Εστειλε επιστολή διαμαρτυρίας στον γγ. του ΝΑΤΟ Γιενσ Στόλτενμπεργκ και το μεσημέρι θα μιλήσει με την Γερμανίδα υπουργό Αμυνας.
Η ιστορία λέει πώς ότι ζητάει η Τουρκία από το ΝΑΤΟ το παίρνει. Π¨οσο μάλλον τώρα οου οι Γερμανοί “καίγονται”. Θα το ζήσουμε και αυτό; Να δούμε το Ανατολικό Αιγαίο υπό τουρκικό έλεγχο και μάλιστα με την σφραγίδα του ΝΑΤΟ;
Πάντως το ΠΝ “για καλό και για κακό έχει βγάλει 11 πολεμικά στο Αιγαίο. Και θα βγάλει κι άλλα αν χρειαστεί…
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
Διακοπες αιγαιο με διαβατηριο by καμμενος
Μια μικρή απαντηση για το θεμα απο τον Γ.Μιχαηλ.
Είναι σύνηθες φαινόμενο –ιστορικά καταγεγραμμένο- σε οποιαδήποτε ελληνοτουρκική πολιτική ή διπλωματική «επαφή» η Τουρκία να αποπειράται την διαστρέβλωση της πραγματικότητας μέσω θρασύτατων παρεμβάσεών της, είμαστε υποχρεωμένοι να ασχοληθούμε με το ζήτημα της αποστρατιωτικοποίησης του Αιγαίου. Κι αυτό, όχι επειδή υπήρξε η συγκεκριμένη τουρκική απαίτηση – απαγόρευση προς το πρωθυπουργικό αεροσκάφος, αλλά επειδή έχουμε αρχίσει να μπαίνουμε σε μία περίοδο συνεχών «παρεμβάσεων» στο Αιγαίο (θάλασσα, νησιά και αέρα) από την πλευρά της Τουρκίας, η οποία θα επιχειρήσει να εκμεταλλευθεί την αδιάφορη (έως λίαν επικίνδυνη) για την εθνικά θέματα συγκυβέρνηση των Τσίπρα – Καμμένου.
Το συγκεκριμένο θέμα, λοιπόν, διαιρείται σε 3 μέρη:
1) Αποστρατιωτικοποίηση της Λήμνου και της Σαμοθράκης.
Η ουδετεροποίηση τους οριζόταν από το άρθρο 4 παρ.3 της β΄ Σύμβασης της Λωζάννης.
Η αποστρατιωτικοποίηση τους ορίζεται σαφέστατα από τη Συνθήκη του Μωντρέ (20/7/1936) με την οποία αναθεωρήθηκε η β΄ Σύμβαση της Λωζάννης που αφορούσε το καθεστώς των Στενών.
Η Τουρκία απέκτησε πλήρη κυριαρχία στα Στενά ,αλλά ήρθη και η ουδετεροποίηση της Λήμνου και της Σαμοθράκης.
Το ομολογεί ο τότε Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Ρουστή Αράς που στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση την 31/7/1936 δήλωνε:
“ Οι διατάξεις που αναφέρονται στα νησιά Λήμνος και Σαμοθράκη, τα οποία ανήκουν στην γείτονα και φίλη Ελλάδα και τα οποία ήσαν αποστρατιωτικοποιημένα ,βάσει των διατάξεων της Συνθήκης της Λωζάννης, καταργούνται και αυτές από τη Σύμβαση του Μωντρέ.
Με την ευκαιρία αυτή φαίνεται ακόμα μία φορά ένα από τα χαρακτηριστικά της Νέας Τουρκίας:
να ευχόμαστε για τους φίλους μας αυτό που ευχόμαστε για εμάς και να μην ευχόμαστε στους φίλους μας αυτό που εμείς θεωρούμε ως άδικο. ”
Η δυνατότητα επαναστρατικοποίησης των 2 νήσων αναγνωρίσθηκε και από τρίτους με πρώτη τη Μ. Βρετανία.
2) Αποστρατιωτικοποίηση των Δωδεκανήσων
Με το άρθρο 15 της Συνθήκης της Λωζάννης η Τουρκία παραιτήθηκε από κάθε δικαίωμα και τίτλο από τα 14 νησιά που κατείχε η Ιταλία και από τις νησίδες “τις εξαρτώμενες από αυτά”.
Όλα αυτά εκχωρήθηκαν από τη Ιταλία στην Ελλάδα με το άρθρο 14 της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων της 10/2/1947.
Η εκχώρηση προέβλεπε και αποστρατιωτικοποίηση τους.
Στη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων, η Τουρκία δεν είχε καμία συμμετοχή. Επομένως η διάταξη για την αποστρατιωτικοποίηση (παράρτημα ΧΙΙΙ Δ’ της Συνθήκης ) ισχύει μόνο ως προς την Ιταλία σύμφωνα με 3 βασικές αρχές του Διεθνούς δικαίου:
α) Από τις διεθνείς συνθήκες δεν μπορούν να δημιουργηθούν δικαιώματα ή υποχρεώσεις υπέρ ή κατά τρίτου κράτους που δεν συνέπραξε σε αυτές.
β) Αν έπροκειται να δημιουργηθεί δικαίωμα υπερ ενός τρίτου μη συμμετέχοντος σε διεθνή συνθήκη κράτους θα έπρεπε να κατονομάζεται ρητώς ,τόσο το κράτος ,όσο και του δικαίωμα υπέρ αυτού.
γ) Κανένα δικαίωμα δεν μπορεί να γεννηθεί υπέρ ενός κράτους από διεθνή συνθήκη την οποία δεν επικύρωσε.
3) Αποστρατιωτικοποίηση των λοιπών νήσων του Αιγαίου και ειδικά της Λέσβου, Σάμου, Χίου και Ικαρίας για τις οποίες το άρθρο 13 της Συνθήκης της Λωζάννης απαγόρευε την οχύρωση και επέτρεπε την διατήρηση στρατιωτικών δυνάμεων “στον συνήθη αριθμό των διά την στρατιωτική υπηρεσία καλούμενων, οι οποίοι μπορούν να εκγυμνάζονται επί τόπου ως και δύναμη χωροφυλακής και αστυνομίας…”.
Η μη αποστρατιωτικοποίηση των νήσων αυτών στηρίζεται στις εξής διατάξεις:
α) Άρθρο 60 παρ.2 της Συνθήκης της Βιέννης (1969) περί του “δικαίου των συνθηκών”:
“Ουσιώδης παραβίαση ενός εκ των μερών ,παρέχει το δικαίωμα ….στο ειδικά θιγόμενο μέρος λόγω της παραβιάσεως ,όπως επικαλεσθεί αυτή ως λόγο αναστολής εφαρμογής της συνθήκης , στο σύνολο της ή εν μέρει στις μεταξύ αυτού και του παραβιάσαντος την συνθήκη κράτους, σχέσεις. ”
Συμφωνῶ ἀπολύτως.
Νὰ συμπληρώσω ὅτι ἡ Τουρκία διὰ τοὺς αὐτοὺς λόγους οὔτε ἀποκλειστικὴν οἰκονομικὴν ζώνην (ΑΟΖ) δύναται νὰ ὁρίσῃ παρὰ μόνον μὲ τὴν ἀνοχήν τῶν γειτόνων της ἐφ’ ὅσον δὲν συμμετεῖχε καὶ δὲν ἔχει ὑπογράψει τὸ δίκαιον τῆς θαλάσσης.
Ἡ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΤΑΡΑ ἐν προκειμένω εἴμεθα ΕΜΕΙΣ οἱ ἴδιοι, οἱ αἰωνίως ἀνερμάτιστοι Ἕλληνες οἱ ὁποῖοι ὅμως τώρα τὸ ἔχουμε παρακάνει! Ἐκλέγουμε κατὰ συρροὴν ΑΝΙΚΑΝΟΥΣ πολιτικοὺς ἐνῶ ἀντιθέτως τοὺς ἱκανοὺς τοὺς τοὺς στέλνουμε εἰς τὴν ἐξέδραν (ἀνθ’ ἡμῶν Γουλιμήδες)!!.
Τὴν στιγμὴν αὐτὴν ἰδιαιτέρως, τὴν τόσο κρίσιμον, ἔχομεν εἰς τὸ πηδάλιον τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν ἕνα ἄσχετον, ἰατρόν, καὶ τοῦ Ὑπουργείου Ἐθνικῆς Ἀμύνης κάποιον ἐξ ἴσου ἀνίκανον καὶ ὁ ὁποῖος ἐπὶ σειρὰν ἐτῶν παρακαλοῦσε τοὺς Ἂμερικανοὺς νὰ τὸν ὁρίσουν ΥΕΑ καὶ ἰδοὺ τώρα τὰ παρακάλια του ἐδικαιώθησαν μὲ ὅ,τι τοῦτο συνεπάγεται διὰ τὰς τύχας τῆς Ἑλλάδος.
Ἐὰν δὲν ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΜΥΑΛΑ ἐὰν δὲν παύσουμε νὰ εἴμεθα ΡΑΘΥΜΟΙ ΚΑΙ ΜΑΛΑΚΕΣ (κατὰ τὸν Δημοσθένην πάντοτε, πρὸς Φίλιππον 22,7) ὡς πρὸς τὰ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ τῆς Ἑλλάδος ἡ θρασύτης τῶν Τούρκων ὁλοὲν καὶ θὰ αὐξάνεται μέχρις ὅτου ἐκραγῆ ὁπότε…