ριν συνεχίσουμε, να σας εξηγήσω καλύτερα τί εννοώ με τα ωροσκόπια.
Ας
υποθέσουμε πως έχουμε ένα άτομο, που ζει μία ζωή πχ 80 ετών, πεθαίνει,
και μετενσαρκώνεται μετά από 20 χρόνια. Το όλον, 100. Στα 100 αυτά
χρόνια ο Πλούτωνας θα έχει μετακινηθεί πεντέξη ζώδια προς τα εμπρός, ο
Ποσειδώνας γύρω στα εννέα με δέκα, και ο Ουρανός θα έχει κάνει μία πλήρη
περιστροφή, συν καναδυό ζώδια ακόμη. Άρα, τουλάχιστον το 13.5% των
αστρικών θέσεων (3 στους 11 “πλανήτες” στα ζώδια – οι “οίκοι” δεν είναι
απαραίτητο να διαφέρουν) του ωροσκοπίου του συγκεκριμένου ατόμου θα
είναι αναγκαστικά διαφορετικό.
Άρα,
μιλάμε γιά άλλον χαρακτήρα, δηλαδή άτομο αρκετά διαφορετικό από αυτό
που υπήρξε στην προηγούμενη ζωή του. Θεωρητικά, τουλάχιστον. Κοιτάξτε,
όμως – ως παράδειγμα:
- Παρατηρούμε
το πάτωμα του δωματίου μας, και βλέπουμε ότι αποτελείται από τέσσερεις
πλευρές, ανά δύο απέναντι ίσες μεταξύ τους, συν τέσσερεις γωνίες των
90°. - Παρατηρούμε το ταβάνι, τα ίδια.
- Παρατηρούμε το οικόπεδο του σπιτιού μας, τα ίδια.
- Το τραπέζι, όπου τρώμε, τα ίδια.
Σ’ αυτό το σημείο, ανεβαίνουμε ένα επίπεδο νοητικής αφαίρεσης, και λέμε πως το συγκεκριμένο σχήμα είναι ένα “ορθογώνιο παραλληλόγραμμο”. Τα δε τραπέζια και ταβάνια και τα ρέστα είναι υποσύνολα, υλοποιήσεις, ειδικές υποπεριπτώσεις του συγκεκριμένου σχήματος.
Και
αν οι ουράνιες θέσεις τριών (ή περισσοτέρων) άστρων διαφέρουν από
ενσάρκωση σε ενσάρκωση, αποτελώντας το 13.5% της πιθανής διαφοράς, έ! Το
υπόλοιπο 86.5% μπορεί να είναι το ίδιο!!!
Τί να πούμε, επομένως, και
τί ν’ αναφωνήσουμε, παρατηρώντας το ίδιο αφαιρετικό νοητικό σχήμα να
επαναλαμβάνεται μ’ επιμονή; Γιά παράδειγμα, ο Άρης σε 120° με τον
Ποσειδώνασυνεχώς! Κάθε φορά! Σε κάθε ενσάρκωση! Ακόμη
περισσότερο, ο Άρης πχ στον “τρίτο οίκο”, συν όλα τα υπόλοιπα. Κι ακόμη
περισσότερο, τα παραπάνω συν πχ ο Δίας σε 90° με τον Κρόνο, συνεχώς. Κι
ακόμη… Κι ακόμη…
Ο άνθρωπος, δηλαδή, αποτελεί κάτι σαν γεωμετρικό σχήμα σε κάποιον υπερ-χώρο.
Θυμάμαι (μέσα στην ομίχλη των αναμνήσεών μου), πως; κάποτε κάναμε -στο πανεπιστήμιο- κάποιο μάθημα ονόματι “Γραμμική Άλγεβρα – Αναλυτική Γεωμετρία”. Κι εκεί μέσα ένα κεφάλαιο είχε να κάνει με τις ισομετρίες. Τ’ είν’ τούτο, τώρα, έ;
Είναι το να μετακινείς ένα αντικείμενο στον χώρο, διατηρώντας τις διαστάσεις του. Πχ να τομετατοπίζεις, να το στρίβεις, να το καθρεφτίζεις, και καναδυό άλλα. Γιά να το καταλάβετε καλύτερα, θα σας δώσω το περίφημο παράδειγμα της “αίθουσας με την ενθουσιώδη διάλεξη”! (Όχι, δεν τό ‘πε κανένας μεγάλος Μαθηματικός αυτό. Εγώ το είπα! Τί, δηλαδή; Δεν σας κάνει; 🙂 )
Έστω, λοιπόν, ένας ομιλητής σε μία διάλεξη, ο οποίος ενθουσιάζει το κοινό του. (Εμένα εννοώ, αλλά σας το φέρνω γλυκά-γλυκά, να το αντέξετε! Χέχέ! 🙂 ) Η αίθουσα διαλέξεων πριν την ομιλία θα είναι κάπως έτσι:
Ενώ μετά το τέλος της διάλεξης, που όλοι ορμάνε να μου πάρουν αυτόγραφο 🙂 , η αίθουσα θα μεταβληθεί περίπου σ’ αυτό εδώ:
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice