Θεωρία Ζωής – Τι Είναι Ζωή

Γενικός Ορισμός της Ζωής

Τι Είναι Ζωή; Ρωτάμε «Τι Είναι Ζωή κυριολεκτικά», κι όχι με «φιλοσοφική», «ηθική», ή «οποιαδήποτε άλλη», έννοια, ούτε με τον «επιφανειακό επιστημονικό τρόπο» που περιορίζει το «φαινόμενο της ζωής» σε ένα μέρος μόνο του «Φαινομένου Ζωή»… Η Απάντηση στο Ερώτημα «Τι Είναι Ζωή;» μπορεί να δοθεί μόνο από την ΖΩΗ, από την «ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΖΩΗ», από την «Σκεπτόμενη Ζωή», πράγμα που σημαίνει ότι στην «Αντίληψη της Ζωής», (και στον ορισμό της Ζωής που θα προκύψει, ενδεχομένως) πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν η «ΙΔΙΑ Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ», η «Σκέψη», (σαν Παράγοντας της Ζωής)… Μία απάντηση «μηχανιστική», που δεν λαμβάνει υπ’ όψιν την Συνείδηση (σαν Παράγοντα Ζωής) ή περιορίζει τη Ζωή μόνο σε μία όψη της, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή…

Με άλλα λόγια, μία «Πλήρης Αντίληψη της Ζωής», (ένας «πλήρης ορισμός της ζωής») είναι αναγκαστικά ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ, με την έννοια μίας «Πλήρους, βαθιάς, και πλατιάς, αντίληψης της Ζωής», (με την έννοια δηλαδή μίας ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ)… κι όχι απλά «επιστημονική» (βιολογική, φυσική, υλική).

Αν όλα τα πιο πάνω γίνονται αποδεκτά (αν δηλαδή ο Ορισμός της Ζωής συμπεριλαμβάνει απαραίτητα και την έννοια της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ στην περιγραφή, πέρα από τα όποια άλλα φαινόμενα) τότε θα πρέπει να Ορίσουμε την Ζωή σαν την «ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΠΟΥ ΚΙΝΕΙΤΑΙ» κι εκδηλώνεται μέσα από κάποιους φυσικούς φορείς (δηλαδή σύνθετες οργανώσεις φαινομένων, διαδικασίες, αλληλουχίες φαινομένων…), που μπορεί να είναι και «μη υλικοί», (όπως το Πνεύμα, ο Νους, κι η Ψυχή), αλλά και «υλικοί», (όπως ο υλικός φορέας, το σώμα)….

Το Πρώτο Συμπέρασμα που βγαίνει από αυτά που λέμε είναι ότι η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ βρίσκεται «έξω από την κίνηση», με ό,τι συνεπάγεται αυτό… Το Δεύτερο Συμπέρασμα είναι ότι «κίνηση» γίνεται (οντολογικά, φιλοσοφικά, πρακτικά) «εκτός Συνείδησης», με οργάνωση φαινομένων, διαδικασιών, φορέων (Πνεύμα, Νους, Ψυχή, Ύλη)… Το Τρίτο Συμπέρασμα είναι ότι η ΖΩΗ (γίνεται αντιληπτή, ορίζεται, και) είναι πολλών ειδών…

Για Μία ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ (όπως ο ΘΕΟΣ), η Ζωή Είναι Τελείως Διαφορετική από την «ζωή» που βιώνει μία Συνείδηση (που έχει «αποσπαστεί» από την «Αρχέγονη Ενότητα» κι έχει «βυθιστεί» στην «υποκειμενικότητα») σε κάποιο πεδίο της εκδηλωμένης δημιουργίας (σε κάποιον από τους δημιουργημένους κόσμους)… Η Ζωή για μία «Πνευματική Φύση» (είτε εκδηλώνεται στον πνευματικό κόσμο, είτε σε κάποιο κατώτερο κόσμο) είναι διαφορετική από την Ζωή μίας «Νοερής Οντότητας» (είτε εκδηλώνεται στον νοητικό κόσμο, είτε σε κάποιο κατώτερο κόσμο), κι αυτή είναι διαφορετική από την Ζωή μίας «Ψυχικής Εκδήλωσης» (είτε εκδηλώνεται στον αόρατο ενεργειακό κόσμο, είτε στον κατώτερο υλικό κόσμο), κι αυτή είναι διαφορετική από την ζωή ενός βιολογικού οργανισμού (δηλαδή μίας φυσικοχημικής οργάνωσης, απλών φυσικών, υλικών, στοιχείων)…
…
Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Ενυπάρχει στην Ύλη

Έτσι πέρα από τον «Γενικό Ορισμό της Ζωής» («Ζωή είναι η Συνείδηση που κινείται μέσα από μία αλληλουχία φαινομένων, που εμφανίζονται σαν φορείς ζωής και εμπειρίας») πρέπει να κατανοήσουμε ότι υπάρχουν πολλών ειδών «ζωές», πολλές «ιδιαίτερες ζωές» (ανάλογα με το επίπεδο ύπαρξης στο οποίο αναφερόμαστε)… Ιδιαίτερα «Ζωή στον υλικό κόσμο» είναι «η Συνείδηση που κινείται μέσα από φυσικές (δηλαδή υλικές οργανωμένες) δομές»…

Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ (Προϋποτίθεται και) Βρίσκεται πίσω από όλες τις αλληλουχίες φαινομένων που εμφανίζονται σαν «οργανωμένη ζωή». Ενυπάρχει σαν Δυνατότητα, Κατευθύνει, και Οργανώνει, τις δομές των φαινομένων, ώστε να μπορέσει να εκδηλωθεί μέσα από αυτές… Η Ανώτερη Δυνατότητα εκδηλώνεται μέσα στα κατώτερα «φαινόμενα»… Υπάρχει μάλιστα μία ιεραρχημένη διαβάθμιση φαινομένων μέσα στα δημιουργημένα σύμπαντα (ίχνη της οποίας μπορούμε να παρατηρήσουμε και στο δικό μας υλικό κόσμο). Υπάρχουν, πέρα από το αδιαμφισβήτητο γεγονός του «ΣΥΝΕΙΔΕΝΑΙ», φαινόμενα όπως το «Πνεύμα» (η «πνευματική ενότητα» και η «δυνατότητα» της πολλαπλότητας, μέσα από την δημιουργία του «υποκειμενικού πνεύματος»), ο Νους (ο «οντολογικός» πυρήνας μέσα στους κατώτερους κόσμους), η Ψυχή (η αρχή της «κίνησης» και της ζωής στους κατώτερους κόσμους, και στον υλικό κόσμο), η Ενέργεια-Ύλη, που μετασχηματίζεται σε όλα τα υλικά όντα που αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας, γύρω μας. Η «Συνείδηση και τα Ανώτερα Φαινόμενα της Ζωής» εκδηλώνονται σαν Δυνατότητες, Δυνάμεις, Διαδικασίες, και Λειτουργίες, μέσα στην οργανωμένη δομή της υλικής ζωής (το σώμα).

Έτσι, (στον υλικό κόσμο), η «Συνείδηση και τα Ανώτερα Φαινόμενα της Ζωής» (Πνεύμα, Νους, Ψυχή) Ενυπάρχουν σαν Δυνατότητες (Υπεράνω και Πέραν) στο κόσμο της ενέργειας-ύλης, του «παγκόσμιου ενεργειακού πεδίου» που οι «παραμορφώσεις» του οδηγούν στην «δημιουργία» του υλικού σύμπαντος, των γαλαξιών, του υλικού κόσμου… Μέσα σε αυτό το άπειρο (για τις ανθρώπινες υλικές δυνατότητες) σύμπαν οργανώνονται σε διαφόρους τόπους (ηλιακά συστήματα, πλανήτες…) φαινόμενα υλικής ζωής. Η ζωή στη γη έχει καθαρά υλική βάση, προσδιορισμένη χημική σύνθεση, ορισμένη οργάνωση, που παράγει τα έμβια όντα της γης (θαλάσσια πρωτογενή ζωή, φυτά, ζώα, θηλαστικά, άνθρωπος)…

Ενδεχομένως σε άλλους τόπους (πλανήτες) στο απέραντο σύμπαν η υλική ζωή να έχει οργανωθεί σε μία διαφορετική χημική βάση, κι οι μορφές ζωής να είναι τελείως διαφορετικές… Επομένως δεν πρέπει να ορίζουμε την βιολογική ζωή με βάση μόνο την γήινη βιολογική ζωή (κι η «Εξωβιολογία» θα πρέπει να αναθεωρήσει πολλές «απαρχαιωμένες» αντιλήψεις)… Υπάρχουν πολλά είδη βιολογικής ζωής (μπορούμε να «φαντασθούμε» χιλιάδες μορφές ζωής…)… Το σημαντικό όμως είναι ότι πίσω από όλες τις μορφές βιολογικής ζωής (γήινης και εξωγήινης) υπάρχει η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ και τα ΑΝΩΤΕΡΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, σαν Δυνατότητες που οργανώνουν αυτή την βιολογική ζωή με τρόπο ώστε να μπορούν να εκδηλωθούν μέσα από αυτή…

Ο Άνθρωπος σαν Οντότητα

Συγκεκριμένα, για μας, τους ανθρώπους της γης, «η Συνείδηση και τα Ανώτερα Φαινόμενα της Ζωής» (Πνεύμα, Νους, Ψυχή) εκδηλώνονται μέσα από τον φυσικό υλικό φορέα (το σώμα). Εκδηλώνονται όχι πλήρως και σε όλο το βάθος και την έκτασή τους, αλλά μόνον σαν Δυνατότητες, σε σχέση, και μέσα από τις δυνατότητες της ίδιας της βιολογικής ζωής και του σώματος… Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ δεν Εκδηλώνεται σαν «Πλήρως Αφυπνισμένη Συνείδηση», αλλά σαν «Συνείδηση των φαινομένων της ψυχοσωματικής ζωής»… Το ΠΝΕΥΜΑ (παραμένοντας σαν «Ασυνείδητη Πνευματική Ενότητα» της Ζωής) εκδηλώνεται σαν ανώτερη «ηθική συνείδηση», σαν «έμφυτη συνείδηση»…
Ο ΝΟΥΣ (παραμένοντας σαν «Νους στο Βάθος») εκδηλώνεται σαν ψυχοσωματική σκέψη, προσανατολισμένη προς τον εξωτερικό κόσμο… Η ΨΥΧΗ (παραμένοντας σαν «Ασυνείδητο Θυμικό») εκδηλώνεται σαν αρχή της κίνησης και συναίσθημα στην σχέση μας με τον εξωτερικό κόσμο… Έτσι (εξαιτίας ακριβώς της «ΣΥΣΧΕΤΙΣΗΣ» της «Συνείδησης και των Ανώτερων Φαινομένων της Ζωής» με το σώμα) «εγκαθίσταται» μία «ψυχοσωματική συνείδηση», μία «υλική ψυχή» (το «Επιθυμητικόν» των αρχαίων ελλήνων… Πλάτωνας, κλπ…), που επηρεάζεται και λαμβάνει περιεχόμενο από την σχέση μας (σαν ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ, Οντότητας,) με την βιολογική βάση μας, τις ανάγκες του σώματος, και της υλικής ζωής…

Έτσι, «η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ με τα Ανώτερα Φαινόμενα της Ζωής» Εκδηλώνεται σχεδόν «Ασυνείδητα» μέσα μας (στην παρούσα φάση της εξέλιξής μας)… Σε εξαιρετικά άτομα μόνο, όταν ξεπερνιούνται οι ψυχοσωματικές διεργασίες, Αφυπνίζεται πλήρως η Ψυχή, ο Νους, το Πνεύμα, και Τελικά η Συνείδηση (της Θεότητας), κι Αναδυόμαστε στην ΠΛΗΡΩΣ ΑΦΥΠΝΙΣΜΕΝΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ… Αυτόν τον Δρόμο Δίδαξαν όλοι οι Μεγάλοι Διδάσκαλοι της Ανθρωπότητας, ο Βούδας, ο Λάο Τσε, ο Ορφέας, ο Ιησούς… αλλά ελάχιστοι οπαδοί τους βάδισαν στα βήματά τους… Η Ανθρωπότητα, ίσως μετά από χιλιάδες χρόνια, θα μπορέσει να βαδίσει αυτό τον δρόμο της εξέλιξης…

Οι «αντιεπιστημονικές» θεωρίες της επιστήμης για την ζωή

Αυτή είναι η «Πραγματική Ερμηνεία των Φαινομένων της Ζωής» που λαμβάνει υπ’ όψιν όλα τα Φαινόμενα της Ζωής, (ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, Πνεύμα, Νους, Ψυχή, υλική δομή), ερμηνεύοντάς τα σε συνδυασμό μεταξύ τους και στην πλήρη λειτουργία τους… Όμως, η αντίληψη για την ζωή που έχουν οι άνθρωποι είναι τελείως διαφορετική (επιλεκτική, μη πλήρης, λανθασμένη). Αυτό που διδάσκει η «ακαδημαϊκή κοινότητα» (η «επιστημονική»;) είναι τελείως αντιεπιστημονικό κι αντίθετο με την κοινή λογική. Γιατί επικρατεί αυτή η αντίληψη, γιατί επιβάλλεται επίσημα, πιστοποιείται, προβάλλεται, και «περνά» στις «ανθρώπινες μάζες», ας καθίσει να το «σκεφθεί» όποιος έχει νοημοσύνη… Τι λένε λοιπόν;

Η «ακαδημαϊκή κοινότητα» που εκφράζει την επίσημη ιδεολογία των κρατούντων (σε οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό, ιδεολογικό, επίπεδο), αφήνοντας (κατ’ αρχήν) έξω το «Φαινόμενο της Συνείδησης» (και τα «Ανώτερα Φαινόμενα της Ζωής») ορίζει την ζωή μόνο υλικά, στην φυσικοχημική βάση της. Επειδή όμως τα «Ανώτερα Φαινόμενα της Ζωής» είναι «παρόντα», η (δήθεν) «επιστήμη» προσπαθεί να τα ερμηνεύσει σαν «επιφαινόμενα της υλικής βάσης»… Έτσι, η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ κι Συνειδητή Σκέψη «ερμηνεύονται» σαν αποτέλεσμα μίας «αυξανόμενης ευαισθησίας της «οντότητας» προς τις συγκρούσεις του περιβάλλοντος» στην διάρκεια της εξέλιξης…

Αλλά η «θέση» (η «θεώρηση») μίας υλικής οντότητας κι η ερμηνεία όλων των άλλων φαινομένων σαν επιφαινομένων της υλικής βάσης μένει να «αποδειχτεί». Δεν είναι επιστημονικό να θέτεις το συμπέρασμα (το οποίο πρέπει να «αποδειχτεί») σαν βάση για να αναπτύσσεις μία συλλογιστική… Έτσι μπορείς να υποθέτεις και να αποδεικνύεις ό,τι θέλεις… Δεν είναι επιστημονικό (στην έρευνα ενός προβλήματος) να αγνοείς ένα Παράγοντα του Φαινομένου, να περιγράφεις το Φαινόμενο με βάση ένα άλλο (δευτερογενή και δεύτερης σημασίας) παράγοντα, και εκ των υστέρων να δικαιολογείς την ύπαρξη του Πρώτου Παράγοντα, που αγνοείς, και δεν λαμβάνεις υπ’ όψιν σου εξ’ αρχής, σαν «επιφαινόμενο»… Αν αυτό είναι επιστημονική συνέπεια και λογική ερμηνεία ας το «κρίνει» ο καθένας…

Γιατί διδάσκουν επίσημα μία τόσο μη λογική, ελλιπή, και λανθασμένη, «θεωρία για την ζωή»; Κατ’ αρχήν αυτό «βολεύει» κάποιους. Με αυτόν τον τρόπο όλη η μεταφυσική σκέψη κι ο μεταφυσικός προβληματισμός μένει εκτός του πεδίου της γνώσης και «μπορούν» να επιβάλλουν «όποια θρησκεία» θέλουν (κατά τα συμφέροντά τους)… Δεύτερον μπορεί να θεμελιωθεί η αντίληψη (και η θεωρία) ότι όλα έχουν υλική βάση κι έτσι δεν υπάρχει μεταφυσικός χώρος και ούτε έχει λόγο ύπαρξης η μεταφυσική σκέψη, με ό,τι συνεπάγεται αυτό…

Τρίτον, δίνεται μία πιο «επιστημονική» ερμηνεία του φαινομένου της ζωής αφού αυτή η ερμηνεία περιορίζεται μόνο σε «απτά, μετρήσιμα στοιχεία». Τώρα, αν στα πλαίσια μίας τέτοιας «επιστημονικής προσέγγισης», στην οποία αφήνουμε έξω σχεδόν όλο το «Σύνολο της Ζωής» και παρατηρούμε μόνο ένα πολύ μικρό μέρος της Ζωής και από μία πολύ περιορισμένη σκοπιά, πιστεύουμε πως ενεργούμε λογικά και επιστημονικά… τι να πούμε; Έχουμε χάσει την έννοια των λέξεων… και όχι μόνο… Το γεγονός είναι ότι αυτή η άποψη επικρατεί επίσημα σε όλη την «ακαδημαϊκή κοινότητα», διδάσκεται σε πανεπιστήμια και υπάρχουν ηλίθιοι πανεπιστημιακοί που υπογράφουν και πιστοποιητικά σε όσους φοιτητές (ηλίθιους επίσης) αποδέχονται και αφομοιώνουν και αναμασούν αυτή την ηλίθια γνώση…

Άραγε, το να αποκτάς ένα τέτοιο πανεπιστημιακό πτυχίο (φυσικής, βιολογίας, ψυχολογίας…), που δεν μπορεί να «δει» πέρα από την ύλη, σημαίνει τίποτα; Η πανεπιστημιακή πιστοποίηση μίας μη λογικής, ελλιπούς, εσφαλμένης, γνώσης δεν αποτελεί απόδειξη της αλήθειας αυτής της γνώσης. Αντίθετα η αλήθεια μίας αντίληψης, μίας θεωρίας, είναι το ζητούμενο. Πρέπει, όχι να διακηρύττεται αυθαίρετα, αλλά να «αποδεικνύεται»…

Η Ύλη σαν Προϊόν Εξέλιξης της ΦΥΣΗΣ

Το Τελικό Συμπέρασμα (πέρα από την «Παγκόσμια Θρησκευτική Παράδοση», και την Διδασκαλία των Μεγάλων Διδασκάλων, και την επικρατούσα θρησκειολογική αντίληψη) είναι ότι η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ (και τα «Ανώτερα Φαινόμενα της Ζωής») Ενυπάρχουν Εξ’ Αρχής σαν Δυνατότητες στον κόσμο της ύλης (όταν αρχίζουμε να τον διερευνούμε με βάση την λογική σκέψη και την επαληθεύσιμη γνώση). Αυτή είναι η μόνη λογική εξήγηση. Η «Ύλη» δεν ήρθε από το «πουθενά». Βάσει της λογικής (είμαστε υποχρεωμένοι να υποθέσουμε και) θα υποθέσουμε ένα «Θείο Δημιουργό» που «παράγει» από το «μηδέν» την «ύλη»… Αλλά στην πραγματικότητα η ΦΥΣΗ (η «Θεία Φυσική Ουσία») Εξελίσσεται και Παράγει όλα τα Φαινόμενα της Ζωής με ένα διαφορετικό τρόπο από αυτόν που περιγράφουν τα «θρησκευτικά παραμύθια» των επίσημων θρησκευτικών οργανισμών, παντού στον κόσμο… ή η δήθεν (φωτισμένη) «επιστημονική» κοινότητα…

Η «Ύλη», όπως δίδαξαν οι αρχαίοι έλληνες φιλόσοφοι, είναι το Τελευταίο Στάδιο στην Εξέλιξη της ΦΥΣΗΣ. Η Ύλη ΠΡΟΫΠΟΘΕΤΕΙ όλα τα ΑΝΩΤΕΡΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ. Η Ύλη δεν ήρθε από το πουθενά… Αγνοώντας (κατ’ αρχήν) όλα τα ΑΟΡΑΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, κι έχοντας μπροστά μας (άμεσα, εδώ) μόνο το «φαινόμενο της ύλης» , κι εξετάζοντας μόνο το «φαινόμενο της ύλης» θα πρέπει (λογικά) να υποθέσουμε ότι μέσα σε αυτή την Ύλη ΕΝΥΠΑΡΧΕΙ σαν Δυνατότητα το ΑΝΩΤΕΡΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ που (Αόρατα) Κατευθύνει, Οργανώνει, την Ύλη ώστε να μπορέσει να Εκδηλωθεί μέσα από αυτή…

Αυτή την απλή λογική ερμηνεία της Ζωής, δεν την διδάσκουν στα παιδάκια στα σχολεία… αντίθετα προπαγανδίζουν υπέρ σκοτεινών θρησκευτικών θεωριών (περί «θείου δημιουργού», «δημιουργίας εκ του μηδενός», κλπ…) ή υπέρ δήθεν «επιστημονικών» θεωριών στις οποίες η ζωή ερμηνεύεται σαν προϊόν της ύλης, κι όλα τα «Ανώτερα Φαινόμενα της Ζωής» σαν απλά φαινόμενα της οργάνωσης της ύλης… Κι υπάρχουν ηλίθιοι που υποστηρίζουν ή πιστεύουν τέτοιες παιδιάστικες ανοησίες…

Η Ύλη από μόνη της, εκτός του ότι αποτελεί ένα «πρόβλημα» (γιατί από πού ήρθε; από το πουθενά;) δεν θα μπορούσε ποτέ να αναπτύξει Σκέψη, ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. Πως είναι δυνατόν μία «διαδικασία φαινομένων» να παράγει ένα Φαινόμενο Ανώτερο, τελείως διαφορετικής μορφής, που Υπερβαίνει το πεδίο της; Το ότι τα ΑΝΩΤΕΡΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ (ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, Πνεύμα, Νους, Ψυχή) έχουν αντιστοιχία στον εγκέφαλο και το νευρικό σύστημα (και παρατηρούνται εκεί σαν διεργασίες), αποδεικνύει μόνο την ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ των «Ανώτερων Φαινομένων της Ζωής» με το σώμα (τον υλικό φορέα), την «εγκαθίδρυση» μίας «ψυχοσωματικής λειτουργίας», κι όχι ότι όλα αυτά (τα «Ανώτερα Φαινόμενα») είναι φυσική διαδικασία, επιφαινόμενα της υλικής οργάνωσης…

Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, και τα «Ανώτερα Φαινόμενα της Ζωής» όχι μόνο Προϋπάρχουν, Προϋποτίθενται, και Ενυπάρχουν στην Ύλη, σαν Δυνατότητες, αλλά αποτελούν και την ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ και τον ΤΕΛΙΚΟ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ της Ύλης… Όπως δίδασκαν οι αρχαίοι έλληνες (ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, ο Πλωτίνος, κι άλλοι…) η Ύλη δεν είναι παρά το τελευταίο στάδιο στην Εξέλιξη της ΦΥΣΗΣ και η Αρχή της Εισέλιξης, δηλαδή της Επανόδου στην Πραγματική Φύση, στην Θεία Ουσία, στο ΑΛΗΘΙΝΟ ΕΙΝΑΙ… Η Αντίληψη, η Θεωρία, του Κύκλου της Εξέλιξης όχι μόνο Προϋποθέτει την ΘΕΙΑ ΦΥΣΗ πριν την Εμφάνιση της Ύλης αλλά και Απαιτεί την Επάνοδο από την Ύλη στην ΘΕΙΑ ΦΥΣΗ. Έτσι Κλείνει ο Κύκλος…

Η ΑΦΥΠΝΙΣΗ

Μετά από όλα αυτά που έχουμε πει μέχρι τώρα, είναι φανερό ότι η ΖΩΗ είναι Κάτι Πολύ Ανώτερο (κι ΕΧΕΙ ΘΕΙΑ ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ), από αυτό που νομίζουμε συνήθως (οι περισσότεροι άνθρωποι) ότι είναι ζωή… Η ΖΩΗ (σαν Δυνατότητα κατ’ αρχήν) Ξεπερνά τα όρια της ζωής του σώματος. Η ΖΩΗ, Ασυνείδητη, Αιχμαλωτισμένη, μέσα στο «φαινόμενο της υλικής ζωής» πρέπει να Εξελιχθεί από Δυνατότητα σε Αντίληψη, σε Συνείδηση, σε ΑΦΥΠΝΙΣΗ… Όσο η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Διαπλατύνεται πέρα από τις ψυχοσωματικές διεργασίες, όσο Αφυπνίζεται το Ασυνείδητο Φως που Ζει Μέσα μας, τόσο Ξεπερνάμε το περιορισμένο υλικό, το ατομικό ψυχικό, το συλλογικό οντολογικό, κι Αναδυόμαστε στο Παγκόσμιο Ενοποιημένο Πνευματικό κι από Εκεί στην ΠΛΗΡΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΟΥΣΙΑΣ ΜΑΣ…

Κωνσταντίνος Προκοπίου

wholemind8

ΠΗΓΗ