Όσο εντείνεται ο διπολισμός τόσο πιο κοντά βρίσκεται η ανάδειξη του Δικαίου
Η κατάσταση είναι βοηθητική, μας σπρώχνει στο να γίνουμε δυνατοί και δίκαιοι (που αυτό είναι το ζητούμενο).
Αν δούμε πόσο κοντά είμαστε σε αυτό θα καταλάβουμε και πόσο γρήγορα ή αργά θα αλλάξει η κατάσταση.
Δυνατοί γινόμαστε μέσω της υπέρβασης. Δίκαιοι με το να ξε-εστιάσουμε. Ένας τρόπος για να ξε-εστιάσεις είναι το να γίνεις το αντίθετό σου. Όσο κι αν καθόλου δεν σου αρέσει η αντίπερα όχθη να ξέρεις ότι καθόλου δεν σε συμφέρει να μένεις προσκολλημένος στην μία πλευρά. Η μονομερής εστίαση δημιουργεί μεγαλύτερα προβλήματα στον ίδιο τον άνθρωπο από αυτά που του δημιουργούν οι γύρω του επειδή πρεσβεύουν τα αντίθετα.
Με παράδειγμα: Τελευταία ζω υπό το πρίσμα τού «κοιτώ τον κώλο μου». Βάζω πρώτα τον εαυτό μου. (Ο βασικός λόγος που, απ’ όσο με θυμάμαι, σκοτώνομαι με τους γύρω μου, και που φυσικά θεωρούσα ότι η δική μου θεώρηση -το να βάζω πρώτα όλους τους άλλους- είναι η 100% σωστή.)
Παρατήρησα ότι είναι πολύ ξεκούραστο να ζεις βάζοντας πρώτο και πάνω απ’ όλους τον εαυτό σου, και ξε-αγχωτικό. Η αλλαγή μου είναι τεράστια, είμαι όλη την ώρα ορεξάτη και δεν τσακώνομαι με κανέναν (φούρνοι γκρεμίζονται απανωτά).
Πριν κρίνεις ποιο από τα δύο είναι το σωστό, δες κάτι… Το ότι κουραζόμουν όταν ήμουν το 100% σίγουρο σωστό μου, σαν να λέει ότι έκανα παραπάνω απ’ ό,τι επιθυμούσα. Το ότι τσακωνόμουν όλη την ώρα με τους γύρω μου, σαν να λέει ότι είχα παραπάνω από το κανονικό απαιτήσεις από τον εαυτό μου -και άρα/λόγω αυτού/κατ’ επέκταση και από τους γύρω μου.
Αν προσθέσω κι ότι το ζητούμενο δεν είναι να είμαι καλός άνθρωπος, αλλά ευτυχισμένος, που ευτυχισμένος σημαίνει σε ισορροπία, και ισορροπία φέρνει το να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου, το 100% της σωστότητας της αρχικής μου άποψης έχει δραματικά μεταβληθεί.
Βάσει αυτών, πες ότι το 100% σωστό (δεν το ξέρω, ακόμα γκρεμίζεται το δικό μου) είναι το να κοιτάς τους άλλους μέχρι όμως του σημείου που να είναι καλά ο εαυτός σου. Πες ότι είναι αυτό το σωστό, ερωτώ: θα το έβλεπα αν συνέχιζα να ζω προσκολλημένη στα σωστά μου;
Το ένα και μοναδικό Δίκαιο, το σε όλους μέσα, αναδεικνύεται όταν το οπτικό είναι τόσο ανοιχτό που τα βλέπει όλα -όσα υπάρχουν.
Μπες στην αντίπερα όχθη για να δεις όσα δεν σε αφήνει η δική σου πλευρά.
Stefania Ligerou
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
πολυ μου αρεσουν αυτα που εχεις γραψει.στη πραξη ειναι δυσκολα γιατι οταν εχεις να κανεις με μεγαλους ανθρωπους και οχι οποιους, οποιους αλλα τους γονεις που χρειαζονται βοηθεια για να ζησουν ειδικα σημερα και ταυτοχρονα ειναι και δυσκολοι χαρακτηρες που τα βλεπουν οπως θελουν,εχεις σοβαρο προβλημα,να κρατησεις ισοροπιες στο σπιτι σου και το σπιτι των γονιων σου. εχεις 2 καυτα θεματα ταυτοχρονα.θεωριτικα υπαρχει λυση.μονο που η λυση αν κοιταξεις τη παρτη σου θα κανει κακο σιγουρα σα αυτους.σε σχεση με το οτι οταν βαζεις πρωτα τους αλλους πανω απο σενα σου διμιουργει προσθετο αγχος και εκνευρισμο γιατι δεν ανταποκρινονται πιο υπεθυνα και να πρατουν και εκεινοι αναλογα, σαλταρεις περισσοτερο.αστο πονεμενη ιστορια.