Νικώντας το τέρας της Ανημπόριας

7 τρόποι για ξεφύγεις από την ¨Ακινησία¨ και την Αυτολύπηση

Όλοι μας, κάποια στιγμή, έχουμε βρεθεί μπροστά σε ένα εμπόδιο ζωής που το βλέπουμε και το νιώθουμε ανυπέρβλητο. Έχουμε νιώσει αδύναμοι και ανίκανοι να διαχειριστούμε την κατάσταση και έτοιμοι να παραδώσουμε τα ¨όπλα¨.
Αργότερα βέβαια, όταν είχαμε πάρει την απαιτούμενη απόσταση από συμβάντα, διαπιστώσαμε ότι τελικά δεν ήταν τόσο τραγικά τα πράγματα και επιβεβαιώσαμε για άλλη μια φορά ότι πραγματικά διαθέτουμε όλες τις δυνατότητες για να ξεπεράσουμε οποιαδήποτε κατάσταση.
Εκείνες όμως τις φοβικές στιγμές ανημπόριας, εκείνες τις στιγμές που νιώθουμε ότι έχουμε ακινητοποιηθεί, ότι έχουμε ¨κολλήσει¨ και γεμίζουμε απαισιοδοξία βουλιάζοντας στην αυτολύπηση, εκείνες τις στιγμές που το ¨δεν ξέρω¨ και το ¨δεν μπορώ¨ γίνονται σαρκοβόρα, χρειάζεται να γνωρίζουμε κάποιους τρόπους που θα μας βοηθήσουν να ¨ξεκολλήσουμε¨…

1. Άσε τις δικαιολογίες για τους αφελής…

Δικαιολογίες όπως «ο άλλος φταίει που έφτασα ως εδώ», «κανείς δεν με καταλαβαίνει», «τι να κάνω εδώ που βρίσκομαι;» είναι μια πολύ καλή πρόφαση για να μην αναλάβουμε την ευθύνη του εαυτού μας και για να αποφύγουμε να κάνουμε την αλλαγή που χρειαζόμαστε για να προχωρήσουμε. Είναι προτιμότερο να είμαστε ειλικρινής με τον εαυτό μας και να δούμε ποιο είναι το πραγματικό εμπόδιο στο προχώρημα μας. Χρειάζεται να αλλάξουμε την οπτική γωνία που βλέπουμε τα πράγματα και για να συμβεί αυτό χρειάζεται να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε. Η πολλή σκέψη, η πολλή ανάλυση και η αυτολύπηση μας έφεραν στο τέλμα. Πόσο ακόμα θα τις κρατήσουμε στην ζωή μας;

2. Βάλε το διαλογισμό στη ζωή σου…
Ο διαλογισμός είναι ένας πολύτιμος θησαυρός. Είναι μια ευκαιρία να είναι ο καθένας μας μόνος με τον εαυτό του. Ένα ταξίδι προς τα ¨μέσα¨. Σε αυτό το ταξίδι ξεχνάμε το εγώ μας και ενωνόμαστε με το Όλον καταργώντας τα σύνορα και τους περιορισμούς που μας βάζει το μυαλό στην καθημερινότητα.
Χάνουμε τον έλεγχο του Νου, του σώματος και απλά, Υπάρχουμε. Είμαστε στο κέντρο μας, πάνω από καλό ή κακό, πάνω από λάθος ή σωστό, πάνω από λογικό ή παράλογο, πάνω από πρέπει και γιατί, πάνω από την ανθρώπινη υπόσταση.
Με το διαλογισμό γαληνεύει η τρικυμία του μυαλού μας, λιγοστεύουν οι σκέψεις και βιώνουμε την ηρεμία που δίνει η πληρότητα αφού δεν είμαστε πια διαχωρισμένοι αλλά ένα με τον Εαυτό μας. Τον Εαυτό που δεν δημιουργήσαμε εμείς στην πορεία της ζωής μας, αλλά αυτόν που είχαμε όταν γεννηθήκαμε.

3. Κάθε σου ανάσα να είναι ανάσα Ζωής…
Ο φόβος, το άγχος, η σκληρή καθημερινότητα, οι σκέψεις κονταίνουν τις ανάσες μας και σχεδόν εξαφανίζουν την αναπνοή μας. Αν θέλουμε πραγματικά να αλλάξουμε τη ζωή μας χρειάζεται να αλλάξουμε τον τρόπο που αναπνέουμε γιατί αναπνοή και μυαλό είναι άρρηκτα συνδεδεμένα.
Όπως με τα χρόνια εκπαιδεύσαμε το σώμα μας να ¨μην¨ αναπνέει έτσι χρειάζεται να του ξαναθυμίσουμε με ποιο τρόπο μπορεί να αναπνεύσει ξανά παίρνοντας ανάσες Ζωής. Η βαθιά αναπνοή καθαρίζει και γαληνεύει το μυαλό ενδυναμώνει το κέντρο της θέλησης και χαρίζει δύναμη και ισορροπία.

4. Μην αφήνεις την ενέργεια στο σώμα σου να λιμνάζει…
Οι αρνητικές καταστάσεις και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινότητα μας δεν ακινητοποιούν μόνο το μυαλό αλλά και το σώμα μας. Χρειάζεται να επιμείνουμε όχι μόνο στη σωματική άσκηση (γιόγκα, περπάτημα, γυμναστική) αλλά να βάλουμε στη ζωή μας και τους κινητικούς διαλογισμούς. Ο ¨δυναμικός διαλογισμός¨, η ¨κουνταλίνι¨, ο διαλογιστικός χορός (nataraj) και το ¨chakra breathing¨ του Οsho όπως και το ¨shaking¨ είναι υπέροχοι διαλογισμοί με εξαιρετικά αποτελέσματα. Κάνοντας τους, η λιμνάζουσα ενέργεια αρχίζει να κινείται μέσα από τους μεσημβρινούς και τα τσάκρα, το σώμα ζωντανεύει, αισθανόμαστε πιο δυνατοί, πιο ¨έτοιμοι¨ και εκεί που δεν το περιμένουμε συνειδητοποιούμε τι είναι αυτό που μας έχει μπλοκάρει και ακινητοποιήσει.

5. Ποιος είναι ο ρόλος σου στο θέατρο της ζωής; Πόσο θύμα είσαι;
Όλοι μας κάνουμε διάφορους χειρισμούς, που τις περισσότερες φορές δεν μας είναι συνειδητοί, για να ελέγξουμε τους ανθρώπους και τις καταστάσεις στη ζωή μας και να εισπράξουμε την πολυπόθητη ¨προσοχή¨.
Δημιουργούμε ένα θέατρο στο μυαλό μας και καλούμε τους άλλους να ανέβουν στη σκηνή της ζωής και να παίξουν τους ρόλους τους όσο πιο καλά μπορούν. Αυτό το κάνουμε είτε επιθετικά, είτε παθητικά, παίζοντας με το φόβο, τη συμπόνια ή την περιέργεια των ανθρώπων, για να κερδίσουμε την προσοχή τους.
Το πρώτο βήμα, για όλους μας, στη διαδικασία της αλλαγής είναι να συνειδητοποιήσουμε πλήρως τη στρατηγική ελέγχου που χρησιμοποιούμε στο δικό μας θέατρο Ζωής. Χρειάζεται να κοιτάξουμε κατάματα τον εαυτό μας και να δούμε πόσο, για παράδειγμα, μας αρέσει ο ρόλος του θύματος, πόσο μας βολεύει και τι είναι αυτό που πραγματικά παίρνουμε παίζοντας τον. Είναι καλό όποιο ρόλο και να παίζουμε να αναρωτηθούμε αν υπάρχουν άλλοι τρόποι για να γεμίζουμε ενέργεια, να έχουμε την προσοχή ή την αγάπη των άλλων χωρίς να χρειάζεται να κρατάμε ακινητοποιημένο τον εαυτό μας

6. Φορώντας τα γυαλιά της αισιοδοξίας
Η θετική σκέψη και η αισιόδοξη ματιά είναι το μυστικό για μια υγιή ζωή. Δεν χρειάζεται να σκεφτόμαστε αρνητικά ούτε να ψάχνουμε να βρούμε το κακό και το άσχημο μέσα στο κάθε τι που συμβαίνει στη ζωή μας. Ούτε να κλεινόμαστε στο καβούκι μας εξαιτίας των φοβικών σκέψεων μας. Τη ζωή δεν μπορούμε να την ελέγξουμε γιατί είναι απρόβλεπτη. Μπορούμε όμως να ελέγξουμε τις σκέψεις που επιτρέπουμε να μπαίνουν στο κεφάλι μας και να καταλαμβάνουν πολύτιμο χώρο και χρόνο στην καθημερινότητα μας. Αν χρωματίζουμε τις σκέψεις μας με αρνητικότητα τότε και τα συναισθήματα μας θα χρωματίζονται με τα ίδια χρώματα και αντίστοιχα μόνο δυσκολία και προβλήματα θα βιώνουμε στη ζωή μας.

7. Κανένας δεν μπορεί να αποφασίσει για κανέναν άλλον παρά μόνο για τον εαυτό του…
Αν εμείς οι ίδιοι δεν αποφασίσουμε ότι θέλουμε να αλλάξουμε, κανένας δεν μπορεί να το πετύχει αυτό για μας. Εμείς είμαστε αυτοί που κρατάνε το κλειδί της ελευθερίας αλλά και το λουκέτο της σκλαβιάς μας.
Αν επιμένουμε να μένουμε μέσα σε μίζερες, βαλτωμένες καταστάσεις απλά και μόνο για να έχουμε την ψευδαίσθηση ότι δεν είμαστε μόνοι μας, αν δεν χρησιμοποιούμε όλα τα εργαλεία αλλαγής που ξέρουμε και τα κρατάμε απλά σαν γνώση στο μυαλό μας, αν δεν θέλουμε να μάθουμε καινούριους τρόπους αυτοβελτίωσης, αν συνεχίσουμε να έχουμε μια ηδονική σχέση με την αυτολύπηση τότε κανείς δεν μπορεί να μας απεγκλωβίσει από το λαβύρινθο του μυαλού μας.

Είναι ωραίο να πετάς
αλλά δεν μπορείς να το κάνεις με δανεικά φτερά.
Χρειάζεται να φτεροκοπήσεις τις δικές σου φτερούγες
και να έχεις το θάρρος να κάνεις το άλμα…
namaste
despoina palamari

meresparaxenes.com