Η Δική Μας Πραγματικότητα…

και είδεν ο Θεός τα πάντα, όσα εποίησε, και ιδού ΚΑΛΆ λίαν ….
Και είπε Κύριος ο Θεός· ΟΥ ΚΑΛΌΝ ΕΊΝΑΙ τον άνθρωπον μόνον·ΠΟΙΉΣΩΜΕΝ αυτω βοηθόν κατ ‘ αυτόν.
χμμμ, εδώ θέλω τα δυνατά μυαλά, επειδή δεν πρόκειται, απλά για ένα απλά θρησκευτικό περι-εχόμενο, αλλά εχόμενο επεισης “άφθονο” υλικό επιστημονικού χαρακτήρα ώστε μπορεί να ανακάλυψη εύκολα κανείς στοιχεία της πρώτης θεωρίας της Εξέλιξης καλυμμένο με ένα βέλο δήθεν αποκρυφισμού. Λέω δήθεν επειδή περιγράφεται στα αλήθεια η πρώτη αρχική θεωρία της Εξέλιξης η μήπως έχουμε προσ-ποίηση μιας παρακμής.
Συνεχίζουμε λίγο ακόμα την παρατήρηση:
και έπλασεν ο Θεός έτι εκ της γης πάντα τα θηρία του αγρού και πάντα τα πετεινά του ουρανού και ήγαγεν αυτά προς τον Αδάμ, ιδείν τι καλέσει αυτά. και παν ό εάν ΕΚΆΛΕΣΕΝ αυτό Αδάμ ψυχήν ζώσαν, τούτο όνομα αυτω, ( παρένθεση – λίγω πιο πρην λέει: και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν.), και εκάλεσεν Αδάμ ονόματα πάσι τοις κτήνεσι και πάσι τοις πετεινοίς του ουρανού και πάσι τοις θηρίοις του αγρού· τω δε Αδάμ ουχ ευρέθη βοηθός όμοιος αυτω και και επέβαλεν ο Θεός έκστασιν επί τον Αδάμ, και —ύπνωσε— και έλαβε μίαν των πλευρών αυτού και ανεπλήρωσε σάρκα αντ ‘ αυτής. Και μετά την Ύπνωση ο Αδάμ δέχεται πως ένεκεν τούτου καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα και προσκολληθήσεται προς την γυναίκα αυτού, και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν….(άρα, πριν την ύπνωση έχουμε αναγνωρίσει μέσω καθαράς ονομασίας — ο Αδάμ είναι ικανός να αναγνωρίζει, να μιλάει και να ονομάσει τα ζωώδες), μετά την ύπνωση όμως ανγνωρίζει τον συμβολικά των πλευρο του “κτίσμα”, “δοχειo” “προέκταση” “παραλλαγή” (όπως θέλετε πείτε το) του εαυτό του. Φώτιση; Και αυτό συμβαίνει πριν καν λάβει χώρα το έργο του όφις, (δηλαδή η πτώση κατά των πολλών). Επίσης, πάει ακόμα πιο μακριά, και κάνει αναγνωρίσει του εαυτού του σαν άρρεν πριν καν λάβει χώρα το προπατορικό αμάρτημα. (;) Εννούσε με το “καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα και προσκολληθήσεται προς την γυναίκα αυτού, και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν.” αυτά που θα συνέβησαν μετά στο γένος των σαρκικών η δήλωσε με αυτό τον τρόπο, (με την προσοχή που έδωσε στην γυνή του) κάτι που είχε προηγηθεί και αυτό το έκανε τηρώντας ακόμα έστω και ελάχιστα την δύναμη (φώτιση) που είχε πριν την ύπνωση(Λήθη); Μετά ένα ξύπνιο μάτι θα παρατήρηση πως ο Αδάμ δεν επικοινωνεί καθόλου με τον όφι, η πτώση γίνεται εμφανής μέσω δύο σκηνικών, πρώτα ο όφις καλεί την γυναίκα και μετά είναι η γυναίκα που πλησιάζει στον Αδάμ με τον καρπό. Υπάρχουν πολλά σημεία που μπορείς να ψάξεις. Κοιτάξτε η Βίβλος να μην σας φαίνεται μια απλή υποθέσει, σίγουρα έχει να κάνει με την επιλύσει ενός σημαντικού θέματος, Υπάρχεις, η δεν Υπάρχεις , Ζεις η Βασιλεύεις; Η παλιά διαθήκη έχει την σημαντικότητα της επειδή περιγραφή και σημαδεύει “κάτι” το οποίο εγώ τώρα το θεωρώ πολύ νωρίς να το αναλύσω και η επικαλούμενη Καινή Διαθήκη μιλάει και σημαδεύει “κάτι” πολύ πιο σημαντικό. Και επειδή μου αρέσει πάντα να κλείσω με θετικό τρόπο στέλνω κάτι πολύ σημαντικό, “σοκαριστικό” θα έλεγα. το οποίο σιγά-σιγά όχι με έβγαλε από την λήθη, όχι μόνο μου έφερε ανάμνησης από ένα τόπο από είχα ξεχάσει πως έχω έρθει, αλλά με έκανε να ζω αυτές τις ανάμνησης σαν να μην είχα απομακρυνθεί ποτέ από ένα τέτοιο τόπο που ζω πολλές φορές έστω και με τις αδυναμίες που ακόμα υπάρχουν. Όταν κάποιος φτάνει σε ένα τέτοιο σημείο πετάει με περιφρόνηση κάθε γραπτό, μύθο, σελίδες που προσφέρουν δήθεν γνώση, λόγια, κτλπ. Και γίνετε Λογής της ΛΌΓΟΥ , Λόγος εν ΛΌΓΩ.
ΕΝ αρχή ην ο Λόγος, και ο Λόγος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο Λόγος. Ούτος ην εν αρχή προς τον Θεόν. πάντα δι’ αυτού εγένετο, και χωρίς αυτού εγένετο ουδέ εν ό γέγονεν. εν αυτω ζωή ην, και η ζωή ην το φως των ανθρώπων. και το φως εν τη σκοτία φαίνει, και η σκοτία αυτό ου κατέλαβεν.