Με όλα αυτά άραγε, είμαι ακόμη Έλληνας;

Όταν βλέπω συνάνθρωποι μου, να πεθαίνουν στην ψάθα και στο ενοίκιο, είμαι εγώ ο Κακός Έλληνας ή δεν είμαι Έλληνας ;

Γράφει “Ου Τσιουπάνης”

Πέρασαν εκείνα τα χρόνια της ανέχειας, μεγάλωσα, έκανα οικογένεια και γυρίζω πίσω και σκέφτομαι αυτά που γράφει ο καρδιακός φίλος μου ο ΑΡΜΑΓΕΔΩΝ και ο οικοδεσπότης μας ΛΥΚΙΟΣ και αναπολώντας τα παλιά αναλογίζομαι στο τι έφταιξα .
Μεγάλωσα από μια φτωχή θα έλεγα οικογένεια και από τα πρώτα χρόνια του γυμνασίου, αναγκάστηκα να βρω δουλειά, δίχως βέβαια ασφάλεια τα πρώτα χρόνια .

Ξυλεία, οικοδομή , πρατήριο τσιγάρων , κάβα ποτών και τα πιο πολλά χρόνια δίχως να είμαι ασφαλισμένος καθότι ανήλικος .
Είχα όμως αυτό το σαράκι της μάθησης και όταν τα παιδιά του λυκείου μου κοιμούνταν, εγώ διάβαζα και χτύπαγα “ζήτα” στο τι εισέπραξα σήμερα ….

Πέρασα στην νομική, πέταγα από την χαρά μου, μα έχοντας έναν πατέρα δίπλα μου να μου λέει, εγώ παιδάκι μου δεν μπορώ να σε βοηθήσω αυτά τα σκαλοπάτια είναι πολύ ψηλά για εμένα .
Πρώτα έψαξα μια τρύπα για να μείνω στην πολύβουη πρωτεύουσα, καθότι παιδί της επαρχίας και να βρω δουλειά, για να μπορώ να επιβιώσω και να ολοκληρώσω τις σπουδές μου .
Όχι μια δουλειά, δουλειές θα έλεγα, το παιδί για όλα τα θελήματα, το παιδί του μανάβικου που πηγαίνει τα ζαρζαβατικά του μανάβη, στο σπίτι της κάθε μεγαλοκυρίας .

Το παιδί που θα έγραφε ένα κείμενο στην παλιά τότε γραφομηχανή της κάθε ανερχόμενης βιομηχανίας αργότερα .
Φυσικά τις πιο πολλές φορές δίχως ασφάλεια, χωρίς κουβέντα και με σκυμμένο το κεφάλι .
Πέρασαν εκείνα τα χρόνια, έγινα γνωστός σαν δικηγόρος, ανέλαβα δίκες αφιλοκερδώς γιατί είχα εκείνη την φλόγα να βοηθήσω το μεροκαματιάρη, αυτόν που δεν άντεχε οικονομικά να ανταπεξέλθει .

Άκουσα και τι άκουσα από κάποιους συναδέλφους μου, υποτίθεται επειδή κάνοντας ένα όνομα έτρεχαν τρεις υποθέσεις σε όλον τον εργασιακό τους βίο και αποστράγγιζαν οικονομικά τα θύματα, που αναζητούσαν διακαώς δικαίωση .
Ναι μεν ακριβή στον τόπο μας η δικαιοσύνη αλλά και για λίγους .

Από την σαπίλα του επαγγέλματος μου και όσα άντεξα και είδα αποφάσισα να αποσυρθώ .
Γύρισα στον τόπο μου, ασχολήθηκα με τα ζωντανά που λένε αυτοί οι απλοί αγράμματοι χωριάτες της επαρχίας μου .
Μεγαλούργησα έχοντας οικονομική ευρωστία, δεν δανείστηκα ποτέ και ούτε αναζήτησα κρατική επιδότηση .
Αφοσιώθηκα στην καλύτερη απόδοση του ζωικού κεφαλαίου μου και συνέδραμα στην ίδρυση τοπικών οργανώσεων με γνώμονα όμως πάντα, όποιος δουλεύει να είναι ασφαλισμένος .

Είχα όμως ένα κακό, για κάποιους ήμουν ρατσιστής και Εθνικόφρων, γιατί αναζητούσα παιδιά του τόπου μου να εργαστούν δίπλα μου, αλλά και στις τοπικές οργανώσεις, με την ιδέα ότι αυτοί θα ενδιαφέρονταν περισσότερο και στην ανάγκη τους για την αυριανή επιβίωση, θα έδιναν όλον τους το εαυτό .

Κάποια στιγμή κουράστηκα -δεν το κρύβω- από συνδιαλλαγές των τοπικών οργανώσεων και σιγά σιγά αποσύρθηκα να αφήσω και ελεύθερο τόπο να ενεργήσουν και άλλοι .

Κάποια μέρα να μην τα πολυλογώ, περιμένοντας το παιδί μου να γυρίσει από το σχολείο και κάνοντας τους ισολογισμούς μου στην δική μου επιχείρηση, σκεφτόμουν αυτά τα λόγια του φίλου μου ΑΡΜΑΓΕΔΩΝ και του ΛΥΚΙΟΥ και πριν ακόμη ολοκληρώσω τις σκέψεις μου, εμφανίστηκε ο γιος μου .
“Μπαμπά σήμερα κάνει πάρτι ο Ιλίρ, συγνώμη ο Πέτρος, στο νέο σπίτι του στις εργατικές κατοικίες και με έχει καλεσμένο, α ξέχασα μας κάλεσε όλους και έχει και όργανα από τον τόπο του. Θα πάμε;”

Είχε πέσει στην αντίληψη προ πολλού, η ενέργεια απόδοσης εργατικών κατοικιών σε μετανάστες, μα και σε λαθρομετανάστες, με έναν φάκελο ογκωδέστατο από παράνομες λαθρομεταφορές δεν το περίμενα πόσο άλλοτε και ούτε καν Βορειοηπειρώτης .

“Έχω πολύ δουλειά σήμερα” του απάντησα “και πρέπει να με βοηθήσεις αν θα ήθελες να ξεγεννήσω και τα ζωντανά μας , όταν τελειώσεις φαγητό σου σέλωσε τον Ντορή και την Κοκκινομάλλα και έλα να με βοηθήσεις αν θέλεις φυσικά” και εκεί έμεινε η κουβέντα .

Τι να του πω του παιδιού μου, ότι ο πατέρας του Ιλίρ (συγνώμη του Πέτρου), που μέχρι εχτές δεν ήθελε να διδαχθεί θρησκευτικά (έπαιζε στην αυλή με τους άλλους ομοϊδεάτες του, δεν συμμετείχε σε καμία εκδήλωση του Θείου Πάσχα, Χριστουγέννων, 28ης Μαρτίου κ.ά.), ζητούσε μέχρι εχτές νομικές συμβουλές πως θα “πέσει στα μαλακά ” από τις βρομοδουλειές του;

Με τι εισφορές προς τα δημόσια ταμεία του παραχωρήθηκε τι δικαίωμα της εργατικής κατοικίας;
Φταίω εγώ τώρα ξαφνικά και έγινα ρατσιστής ;
Όταν βλέπω συνάνθρωποι μου, να πεθαίνουν στην ψάθα και στο ενοίκιο, είμαι εγώ ο Κακός Έλληνας ή δεν είμαι Έλληνας ;

Μια καλημέρα σε όλους εσάς, που μέσα από το blog του Καταχθόνιου Δαίμονα δίνετε ότι μπορείτε με γνώμονα και την ιδεολογία της αγόγγυστης προσφοράς στον συνάνθρωπό μας και σε όλους εμάς, όπως λέει ο φίλος μου ΑΡΜΑΓΕΔΟΝΑΣ .

ΟΥ ΤΣΙΟΥΠΑΝΗΣ

Πηγή