Μανώλης Γλέζος… Ο πιο κάλπικος “ήρωας” της ελληνικής ιστορίας

Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ
Στα αρχεία του Σνόουντεν βρήκαμε φωτογραφικά ντοκουμέντα από την ηρωική νύχτα.
…Κάποιος να τους “μαζέψει” τους γέρους.
…Η γεροντική άνοια και το Αλτσχάιμερ απειλούν το ελληνικό πολιτικό σύστημα.
…Ο ένας μετά τον άλλο οι σταλινικοί χαφιέδες της Ασφάλειας και των Πρεσβειών αποκαλύπτονται.

Δεν πέρασε πολύς καιρός από τότε που γράψαμε το άρθρο για τον “ειλικρινή” Θεοδωράκη —που μόνος του έβγαλε τα “μάτια” του— και έρχεται τώρα και ο Γλέζος να κάνει το ίδιο σφάλμα …Ένα “σφάλμα”, το οποίο τείνει να εξελιχθεί σε γεροντική “πανδημία” για ένα πολιτικό σύστημα που πνέει τα λοίσθια …Ένα “σφάλμα”, το οποίο οφείλεται στο γεγονός ότι η σύγχρονη τεχνολογία της ιατρικής και της επικοινωνίας δημιουργεί προβλήματα εκεί όπου μέχρι τώρα δεν υπήρχαν. Ζούμε σε μια εποχή με πολλών τύπων Viagra και αυτό είναι επικίνδυνο με την αλόγιστη χρήση τους …Το προσδόκιμο της ζωής σε συνδυασμό με την εύκολη πρόσβαση των γέρων σε σύγχρονα και ανεξέλεγκτα μέσα μαζικής ενημέρωσης ήταν θέμα χρόνου να δημιουργήσουν πρόβλημα.

Όταν ένας γέρος σαν τον Γλέζο, ο οποίος εκπαιδεύτηκε στην εποχή του “πολύγραφου”, έχει επαφή με το ίντερνετ της ταχύτητας του “φωτός”, είναι θέμα χρόνου το λάθος. Όταν βλέπεις έναν γέρο να παίζει με το “Twitter”, είναι σαν να βλέπεις έναν γέρο να παίζει με ένα “Φεράρι” …Είναι θέμα χρόνου το ατύχημα. Αυτός δεν θα ξέρει τι να πει και πού να σταματήσει, εάν δεν υπάρχει δίπλα του κάποιος να τον ελέγξει …και η υπερσύγχρονη τεχνολογία θα μετατρέψει ένα ασήμαντο λάθος σε μοιραίο …Θα πατήσει ο γέρος τέρμα το “γκάζι” και μέχρι να καταλάβει ότι πρέπει να σηκώσει το πόδι του, θα έχει περάσει ένα τέταρτο …και μερικά δένδρα μέσα από το αμάξι του.
Σαχλαμάρες και “αποκαλύψεις” έκαναν πάντα οι γέροι στα τελευταία τους. Άλλοι έβλεπαν το “φως” το αληθινό και μετανοούσαν, άλλοι θεωρούσαν ότι είχαν την τελευταία ευκαιρία να εξωραΐσουν την εικόνα τους πριν πεθάνουν …και έτσι άρχιζαν τα “όργανα” της παραπαρολογίας των γέρων. Αυτό δεν είναι νέο φαινόμενο. Το νέο είναι ότι πλέον αυτές οι σαχλαμάρες μπορεί να κάνουν τεράστια ζημιά …Τεράστια ζημιά τόσο στους ίδιους όσο και στο σύστημα, το οποίο υπηρέτησαν σε όλη τους τη ζωή.

Μέχρι τώρα οι ζημιές περιορίζονταν στους λίγους αυτήκοες μάρτυρες και κάπου εκεί σταματούσαν οι ζημιές. Το σύστημα γνώριζε αυτήν την “αδυναμία” των παλιών και υπό απόσυρση στελεχών του και γι’ αυτόν τον λόγο τούς οδηγούσε σε μια διακριτική “απομόνωση” …”Απομόνωση” υπό επιτήρηση. Πάντα θα βρισκόταν κάποιος κοντά του, που θα του έλεγε “δεν κάνει να τα λες αυτά” ή “δεν είναι σωστά αυτά που λες” ή μάλλον “δεν θυμάσαι καλά αυτά που έγιναν” και εκεί θα τελείωνε το πρόβλημα. Κάποιος θα του “θύμιζε” ότι δεν είχε πάρει τα χάπια του και αφού θα τον έπαιρναν με το καρότσι, θα τον πήγαιναν ξανά στο δωμάτιο του, για να θυμάται και να χαίρεται μόνος του.

Τώρα η τεχνολογία κάνει αυτήν την “απόσταση” —από τους “μάρτυρες” μέχρι το “κρεβάτι” της γεροντικής “άνοιας”— τεράστια και σε αυτήν την “απόσταση” υπάρχουν διαρροές επικίνδυνες. Κάπως έτσι την πάτησε ο Θεοδωράκης, όταν αποκάλυπτε ότι την εποχή που όλοι εμείς νομίζαμε πως ήταν “διωκόμενος” από τη Χούντα των “φονιάδων” των λαών Αμερικάνων, αυτός με έξοδα της CIA είχε μεταβεί στην Ουάσιγκτον, για να συζητήσει με τους Αμερικανούς πράκτορες την “επόμενη” ημέρα της πατρίδας μας …Ένας “ορκισμένος αντιαμερικανός” κομμουνιστής, ο οποίος διωκόταν από τη Χούντα και το σύστημα, συναποφάσιζε για το μέλλον της Ελλάδας με πράκτορες του Λάγκλευ …Ένα “θύμα” της “επάρατης” Δεξιάς του Καραμανλή —όπου ψήφιζαν και τα “δένδρα”— ήταν ένας από αυτούς, ο οποίος αποφάσισε να περάσει η πατρίδα μας στη Μεταπολίτευση “Καραμανλή”.

Αυτά δεν τα είπαμε εμείς …Αυτά τα είπε ο ίδιος ο Θεοδωράκης. Είπε μόνος του πράγματα, τα οποία δεν θα μπορούσε να τα γνωρίζει ούτε ο πιο ενημερωμένος κατάσκοπος. Είπε πράγματα, τα οποία δεν μπορούσε να τα φανταστεί ούτε ο πιο ευφάνταστος αντικομμουνιστής συνομωσιολόγος. Είπε πράγματα, που, αν τα έλεγε κάποιος άλλος για τον “ήρωα” Μίκη, θα μπορούσε να συρθεί στα δικαστήρια για συκοφαντική δυσφήμιση. Γιατί τα είπε; …Γιατί είναι γέρος και οι γέροι συχνά-πυκνά τα “χάνουν” …Γιατί είναι ένας αμετανόητος γέρος, που του αρέσει η δημοσιότητα και δεν καταλαβαίνει τον κίνδυνο από τη δημόσια έκθεσή του …Γιατί τα γεράματα “αμβλύνουν” τις αισθήσεις των ανθρώπων και η σύγχρονη τεχνολογία είναι ένα γρήγορο αυτοκίνητο, που δεν συγχωρεί τους “γεροντικούς” χειρισμούς της “αργής φάσης”.

Η σύγχρονη τεχνολογία μεταφέρει ακαριαία, αυτούσια και παγκοσμίως πλέον αυτά τα οποία “ακούει” και δεν προλαβαίνει κανένα “φίλτρο” και καμία “λογοκρισία” να τα ελέγξει μετά τη “διάχυσή” τους …Αυτό έπαθε ο Θεοδωράκης και στην ουσία μόνος του “γκρέμισε” ή —στην καλύτερη περίπτωση— δημιούργησε τα δεδομένα, για να “γκρεμιστεί” στο μέλλον ολόκληρη η “εικόνα”, που “έχτιζε” στην αιώνια ζωή του. Δεν μπόρεσε να αυτοπροστατευτεί και δεν πρόλαβε κανένας να τον προστατεύσει …με αποτέλεσμα το “θανατηφόρο” ατύχημα. Μετά τον Θεοδωράκη έρχεται πλέον να την “πατήσει” και ο ομοϊδεάτης και πιθανότατα συνάδελφός του χαφιές τής Ασφάλειας και των ξένων μυστικών υπηρεσιών Γλέζος.

Τι έκανε ο Γλέζος; …Ξεμωράθηκε …Πήρε ο γέρος σβάρνα τα “δίκτυα του διαβόλου” και άρχισε τις “επαναστατικές” ανακοινώσεις …Είναι προφανές ότι τα έχει “χάσει” …Ο άνθρωπος γεννήθηκε το 1922 …Παράξενο θα ήταν να συμβαίνει το αντίθετο. Το μυαλό του θα είναι πλέο ένας αποξηραμένος κυτταρικός “σπόγγος” και αυτός “χαπακώνεται” και νομίζει πως είναι νέος …Ειδικά τώρα, που είναι αναβαθμισμένη η δημόσια παρουσία του. Όταν στα ενενήντα φεύγα σού δίνουν πρώτο ρόλο σε ένα κόμμα, το οποίο υποτίθεται απειλεί να σπάσει το μονοπώλιο τής εξουσίας του δικομματισμού και διεκδικεί την εξουσία, εύκολο είναι να παρανοήσεις. Όταν στη μίζερη και σκοτεινή πολιτική ζωή σου για πρώτη φορά δεν έχεις έναν Ζαχαριάδη ή μία KGB να ελέγχει αυτά τα οποία λες και κάνεις, εύκολα λες σαχλαμάρες και κάνεις βλακείες …Αυτό ακριβώς έκανε αυτές τις ημέρες ο Μανώλης.

Προς στιγμήν νομίσαμε ότι επρόκειτο περί συνωνυμίας. Νομίζαμε ότι διαβάζαμε δηλώσεις κάποιου οργισμένου νέου …Κάποιου συμμαθητή πιθανότατα του Αλέξη Γρηγορόπουλου …Κάποιου νέου, ο οποίος απογοητεύτηκε από αυτά τα οποία η νιότη του “είδε” διαφορετικά απ’ ό,τι είναι …Κάποιου “ρομαντικού” και αδοκίμαστου νεανία, ο οποίος οργίζεται με τις “συμβατικότητες” της πολιτικής …Κάποιου “φρέσκου”, ο οποίος επικαλέστηκε τον Ε. Αβέρωφ ως ιστορικό πρόσωπο, για να δώσει έξτρα “βάρος” σε μια αναφορά του …Πού να ξέρουμε ότι οι δηλώσεις αυτές ήταν του “περπατημένου” Γλέζου …Πού να ξέρουμε ότι τον Αβέρωφ τον επικαλέστηκε ένας “συνομήλικός” του.

Τι είπε αυτός ο απίστευτος σταλινικός;
…”Όποιος βγαίνει από το μαντρί, τον τρώει ο λύκος”, είχε πει ο Ε. Αβέρωφ πριν μερικές δεκαετίες και η φράση του έμεινε στην ιστορία.
Τη φράση αυτήν η Αριστερά την κούναγε σαν μαντηλάκι μπροστά στους βουλευτές τής εκάστοτε πλειοψηφίας …Πλειοψηφίας, που ήθελε τους βουλευτές άφωνους, χωρίς άποψη, υποταγμένους στην εκάστοτε ηγεσία.

Έχοντας στο μυαλό τους αυτήν τη φράση, οι βουλευτές ψήφιζαν μνημόνια, εφαρμοστικούς νόμους, τσαλάκωναν τις ιδέες τους, τις συνειδήσεις τους, την ελευθερία στην άποψη. Με βάση αυτήν την αρχή οι βουλευτές έγιναν κουκιά, “ακόλουθοι”, συνυπεύθυνοι του όποιου ηγέτη του δικομματισμού των αρχηγικών κομμάτων.

Σε μερικά πάλι μαντριά της Αριστεράς οι πόρτες ήσαν ανοιχτές, αλλά κανένας δεν είχε στο μυαλό του σκέψη, για να βγει από το μαντρί.
Στη “δική μας Αριστερά” δεν υπήρχε μαντρί. Και αυτή ίσως ήταν η θεμελιώδης διαφορά ανάμεσα σε “εμάς” και όλους τους άλλους.
Διαβάζοντας κάποιος αυτό το κείμενο —και χωρίς να γνωρίζει την προέλευσή του— θα έβγαζε λάθος συμπεράσματα για σωστούς λόγους. Τι θέλουμε να πούμε; …Ότι, εξαιτίας των σωστών που κάποιος διάβαζε, θα καταλάβαινε λάθος την πηγή της προέλευσής τους. Όλα όσα περιγράφονται σε αυτό το κείμενο είναι κατά κύριο λόγο σωστά …Λίγο τετριμμένα, λίγο χιλιοειπωμένα, λίγο κοινότοπα, αλλά σε γενικές γραμμές σωστά. Πράγματι τα αρχηγικά κόμματα στην Ελλάδα είναι υπεύθυνα για όλα τα δεινά του λαού …Τα κόμματα αυτά, των οποίων οι αρχηγοί αποφασίζουν μόνοι τους για τους εαυτούς τους και για τους βουλευτές τους, σαν εκείνοι να είναι άβουλα “πρόβατα” …Τα κόμματα, που μας οδήγησαν στα Μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους …Τα κόμματα, που “τσάκιζαν” ιδέες, συνειδήσεις και δεν σεβάστηκαν ποτέ καμία ελευθερία σκέψης και άποψης.

Όλα αυτά είναι “σωστά” …Όλα αυτά όμως τα σωστά, ειπωμένα από λάθος “στόμα”, οδηγούν σε λάθος συμπέρασμα. Πώς όμως από έναν σωστό λόγο βγαίνει το λάθος συμπέρασμα; …Λίγο “Αλτσχάιμερ” στη “συνταγή” και εύκολα βγαίνει το λάθος. Ποιο είναι το λάθος; …Το λάθος έχει να κάνει με την ταυτότητα αυτού, που νομίζεις ότι “υπογράφει” το κείμενο …Το λάθος είναι ότι αυτό, το οποίο διαβάζεις και νομίζεις πως είναι μια “κραυγή” αγωνίας κάποιοι νέου αριστερού, στην πραγματικότητα είναι το “κράξιμο” ενός γέρου με Αλτσχάιμερ …Δεν εξηγείται διαφορετικά …Μόνον το Αλτσχάιμερ και η ιατρική επιστήμη μπορεί να δώσει μια “ερμηνεία” στο κείμενο αυτό.

…Ποια είναι η “Αριστερά” του Γλέζου, που ποτέ της δεν γνώρισε “μαντρί”; …Ποια είναι η “δική του Αριστερά” και εμείς δεν τη γνωρίζουμε; …Πού βρισκόταν τόσα χρόνια η Αριστερά του Γλέζου, η οποία δεν αναγνωρίζει “αρχηγούς” και δεν απευθύνεται στα “πρόβατα”; …Είμαστε στον ίδιο “κυβερνοχώρο” ή κάποιος παίζει με τους “διακόπτες”; Η Αριστερά του Γλέζου κι ένα “μπρίκι” να της έβαζες μπροστά της, θα το “ακολουθούσε”. Η Αριστερά του Γλέζου ακολούθησε από τον αγράμματο Σιάντο μέχρι την αναλφάβητη Αλέκα …Αυτή είναι η Αριστερά του Γλέζου …Η μόνη Αριστερά που γνώρισε ο “ήρωας” Γλέζος.

Γνωρίζει ο αναγνώστης τι εστί Γλέζος; Ο Γλέζος σε όλη του τη ζωή δεν ήταν απλά ένας φανατικός θαμώνας τέτοιων “στανών”, αλλά πραγματικός “στανοφύλακας” …Δογματικός σταλινικός από τα νιάτα του. Ο σταλινικός Γλέζος δεν ήταν απλά “πρόβατο” μέσα σε μαντρί, αλλά “πρόβατο” δεμένο με αλυσίδες μέσα σε μαντρί. Ο Γλέζος όχι απλά δεν γνωρίζει τι σημαίνει ελευθερία άποψης, αλλά ήταν αυτός, ο οποίος είχε ως επάγγελμά του να τσακίζει αυτές τις απόψεις …Ήταν αυτός, ο οποίος επέβαλε τις επίσημες “απόψεις” στους υπόλοιπους ομοϊδεάτες του. Όποιος δεν σεβόταν την “άποψη” που υπηρετούσε ο Γλέζος, όχι απλά ήταν “αιρετικός”, αλλά τον έτρωγε ο “λύκος” μέσα στο “μαντρί”.

Στο “μαντρί” του ΚΚΕ δεν χρειαζόταν καν να βγεις έξω από αυτό, για να σε φάει ο “λύκος” …Το “μαντρί” είχε τους δικούς του “λύκους”, οι οποίοι ήταν χειρότεροι απ’ όλους τους άλλους που βρίσκονταν εκτός “μαντριού”. Είχε “μαντρόσκυλα” τόσο αιμοβόρα και κακόψυχα, που όλοι οι “λύκοι” αυτού του κόσμου φαίνονταν μπροστά τους άκακα “μηρυκαστικά”. Οι παλιοί κομμουνιστές πιο πολύ φοβούνταν αυτά τα κομματικά “μαντρόσκυλα” παρά τον πιο σκληρό φασίστα. Ο Γλέζος ήταν ένα τέτοιο φανατικό και αιμοβόρο “μαντρόσκυλο” …Ο “αγαπημένος” του αρχηγού.

…Ήταν ο σκληρός Διευθυντής του σταλινικού Ριζοσπάστη στα χρόνια του Εμφυλίου …Ήταν το αιμοβόρο “μαντρόσκυλο” του “αρχιποιμένα” Ζαχαριάδη …Ήταν υπεύθυνος “προπαγάνδας” και άρα αυτός, ο οποίος επέβαλε την κοινή “άποψη” των σταλινικών στην πιο “αρχηγική” περίοδο τού πιο αρχηγοκεντρικού κόμματος που γνώρισε ποτέ ο τόπος …Του σταλινικού “κόμματος”, το οποίο ήταν απόλυτα υποταγμένο στον αρχηγό του και ο οποίος ήταν απόλυτα υποταγμένος στη Μόσχα …Του σταλινικού κόμματος, το οποίο αποδεδειγμένα —γιατί έτσι συνέφερε στο ψυχροπολεμικό παιχνίδι— επιδιδόταν σε κατασκοπεία εις βάρος της Ελλάδας.

Ο Γλέζος, δηλαδή, ο οποίος σήμερα “κράζει” σαν κοράκι που παριστάνει τον έφηβο, όχι απλά “τσαλάκωνε” συνειδήσεις και δεν σεβόταν ελευθερίες απόψεων, αλλά επέβαλε και την αντιπατριωτική δράση στα “πρόβατα” της δικής του “στάνης”. Ο Γλέζος ήταν αυτός, που, ως διευθυντής του Ριζοσπάστη —και από ιδεολογική “πίστη”— μύριζε της “πορδές” του Ζαχαριάδη ή των μεθύστακων της Μόσχας και όχι μόνον “ορκιζόταν” ότι αυτές μύριζαν “αγιόκλημα”, αλλά θύμωνε και “κατήγγειλε” όσους δεν συμφωνούσαν μαζί του.

Αυτή ήταν η “Αριστερά”, την οποία “γνώρισε” ο ορκισμένος σταλινικός Γλέζος. Αυτή ήταν η “Αριστερά”, την οποία υπηρέτησε ο αξιωματούχος της ΚGB Γλέζος. Αυτή ήταν η “Αριστερά”, της οποίας τις απόψεις τις επέβαλε ακόμα και με τη βία στα μέλη της ο γκεμπελικός Γλέζος. Αυτή ήταν η μόνη Αριστερά, που γνώρισε ο Γλέζος …Ο απόλυτα υποταγμένος σε κομματικά όργανα Γλέζος, που σήμερα παριστάνει τον “επαναστάτη”.

…Ο σταλινικός αυτός, ο οποίος πήγε στην αλβανική “στάνη”, για να χαιρετήσει “αγωνιστικά” τον “σύντροφο” Χότζα. Αυτός σήμερα, εξαιτίας του Αλτσχάιμερ, εμφανίζεται να μην γνωρίζει την “Αριστερά” των “μαντριών” …Το “μαντρόσκυλο” του ΚΚΕ και της KGB …Ο πράκτορας της KGB, ο οποίος έζησε μια ζωή σαν “ήρωας” και “πατριώτης” Έλληνας …”Ήρωας” και “πατριώτης” κάποιος, που τη δημοκρατία και τον ελληνισμό τα χρησιμοποίησε όπως τον βόλευε. Τη δημοκρατία, ως γνήσιος σταλινικός, την πολέμησε με πάθος και όταν δεν μπόρεσε να την νικήσει, τη χρησιμοποίησε ως ανθέλληνας, για να κατηγορήσει τους μέγιστους των Ελλήνων. Αυτός, ο οποίος “χαιρέτησε” με την υψωμένη γροθιά του τον “δημοκράτη” Χότζα, είναι ο ίδιος που αρνήθηκε να τοποθετηθεί προτομή του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Πάρο, γιατί αυτός και ο πατέρας του “κατάργησαν” τη Δημοκρατία…”Κατάργησαν” τη Δημοκρατία ο Αλέξανδρος και ο Φίλιππος και την “ανέπτυξε” ο Στάλιν, ο Χότζας και το “βρακί” του Ζαχαριάδη.

Σε αυτό το σημείο δεν πρέπει να αδικήσουμε τον Γλέζο …Όλα κι όλα …Τιτανοτεράστιος είναι και ως εκ τούτου αντιλαμβάνεται τα πάντα διαφορετικά. Τα αντιλαμβάνεται με τρόπο τέτοιο, που δεν αφορά εμάς τους κοινούς “θνητούς” …Δεν αντέδρασε στο θέμα του Αλεξάνδρου και του πατέρα του από σταλινική μικροψυχία …Σαν αντιπάλους και ανταγωνιστές αντιλαμβανόταν τους αρχαίους βασιλείς της Μακεδονίας …Αυτός ήταν κάτι σαν συνάδελφος με τον Περικλή …”Συνδιαμορφωτής” με τον Περικλή της άμεσης Δημοκρατίας.
Για τον αναγνώστη, ο οποίος πιθανότατα δεν είναι μυημένος στα επιτεύγματα των μεγάλων “διανοητών”, θα πρέπει να πούμε ότι η Απείρανθος Νάξου είναι το πρώτο “απελευθερωμένο” κράτος του Κόσμου …τόσο από την αστική δημοκρατία όσο και από το προλεταριάτο. Με τον “ήρωα” και “διανοητή” Γλέζο επικεφαλής, γνώρισε την “Άμεση Δημοκρατία”. Για μερικούς μήνες η Απείρανθος ήταν το γαλατικό “χωριό” μέσα στο δυτικό και ανατολικό “Μπλοκ” …Η αδικημένη Απείρανθος, εφόσον η ιστορία δεν την “αποζημίωσε” με τη δόξα που της άρμοζε για το γέννημά της …Μια δόξα που την έδωσε απλόχερα στην Αθήνα του Περικλή ή στην Πέλλα του Αλεξάνδρου …αλλά τη στέρησε στην Απείρανθο του Γλέζου.

Ο Κακοχρονογλεζίξ ήταν ο αρχηγός της …Ο σταλινικός θαμώνας τής κρατικής Ασφάλειας και της KGB είχε “λαλήσει”. Κατάλαβε ο αναγνώστης από πού προέρχεται το μένος του για τον Αλέξανδρο; …Ανταγωνισμοί “ομοίων” είναι …Ήταν άτυχος ο Γλέζος, που γεννήθηκε μετά από τον Αλέξανδρο και δεν μπόρεσε να σκορπίσει ο ίδιος την άμεση δημοκρατία στον κόσμο …Ένα εγχείρημα, το οποίο το ξαναδοκίμασε στη σύγχρονη Αθήνα των “αγανακτισμένων”. Ανάμεσα στους τενεκέδες, που την “εφάρμοσαν” με τις ευχές του παρακράτους στην “Κάτω Πλατεία”, ήταν και ο Γλέζος. Εκεί ξημεροβραδιαζόταν και “σκεπτόταν” για το πώς θα λειτουργήσει το “δημιούργημά” του …Ο γέρος με την τσάντα, που νόμιζες πως ήταν δικαστικός κλητήρας …Ο άσχετος και ο πρωτόγονος σταλινικός. Με ένα μυαλό που έμοιαζε με σταλινικό “σφυρί”, ήθελε να “διορθώσει” έναν πολύπλοκο “μηχανισμό”, όπως είναι η Δημοκρατία.

Αυτός ο “διανοούμενος” επιστρέφει σήμερα “αγνός κι αμόλυντος”, σαν έφηβος. Βλέποντάς τον σήμερα να υπερασπίζεται με τόσο πάθος κάτι, το οποίο είναι γνωστό σε όλους ότι δεν ισχύει, καταλαβαίνουμε το ποιόν του ανδρός. Ένα τέτοιο πιστό “κομματόσκυλο” ενός αρτηριοσκληρωτικού και ανθελληνικού κόμματος, όπως το ΚΚΕ, επαναφέρει “μνήμες” με τη στάση του. Είναι δυνατόν αυτός ο άνθρωπος να έχει έστω και μία στοιχειώδη αλήθεια στη ζωή του; Ο άνθρωπος είναι περίπτωση. Ζει μέσα στο ψέμα και το απολαμβάνει. Δεν έχει διαχωριστικές “γραμμές” μέσα σε αυτήν τη ζωή. Πιστεύει στο ψέμα, ακόμα κι όταν το φτιάχνει μόνος του. Γι’ αυτόν τον λόγο λέμε ότι η σημερινή του στάση είναι αποκαλυπτική της ποιότητάς του.

Μας φαίνεται πλέον απολύτως λογικό να θέλουμε να επανεξετάσουμε όλες τις “μεγάλες” στιγμές της ζωής του …Τις στιγμές εκείνες, οι οποίες έγιναν “μεγάλες” μόνον εξαιτίας των δικών του μαρτυριών …Μιλάμε για απατεώνα …Εδώ “δούλεψε” τους συγχωριανούς του —οι οποίοι τον ήξεραν—, “πουλώντας” τους δημοκρατικά “φούμαρα”, θα είχε πρόβλημα να “δουλέψει” όλους εμάς μαζί, που δεν τον γνωρίζαμε; Έτσι κι αλλιώς δεν μας “συμπαθούσε” ιδιαίτερα …Από τους πιο σκληρούς παράγοντες του Εμφυλίου ήταν …Από τους “πρωτοπόρους” της “ανεξαρτησίας” της “Μακεδονίας”. Το γεγονός ότι ακόμα ζει και περιφέρεται ανάμεσά μας, οφείλεται σε “παραγγελιές” των ξένων πρεσβειών και όχι στην αγάπη του λαού.

Τώρα —και στα “τελειώματά” του— έρχεται και πάλι να προκαλέσει. Τώρα όμως είναι η ώρα να την “πατήσει”. Αυτός μπορεί να παρέμεινε το ίδιο σταλινικό απόβρασμα που ήταν πάντα, αλλά ο ελληνικός λαός έχει αλλάξει. Η τεράστια οικονομική κρίση και ένας μεγάλος αριθμός σκανδάλων έχει “αδειάσει” τα κόμματα από κόσμο και πολλοί είναι οι πολίτες αυτοί, οι οποίοι έχουν χάσει πλέον τις κομματικές παρωπίδες …Τις “παρωπίδες” εκείνες, οι οποίες ανάγκαζαν τον Έλληνα να λειτουργεί ενστικτωδώς και να υπερασπίζεται ό,τι θεωρεί “δικό” του και κατηγορείται από τους “άλλους” …Όταν δεν “άκουγε” τι του έλεγαν, αλλά προσπαθούσε να “δει” ποιος το έλεγε …Όταν αναζητούσε “καταγωγές”, προκειμένου να καταλάβει ποιος κατηγορεί τον “αριστερό” ή τον “δεξιό” παράγοντα.

Ο Γλέζος, μέσα στη “λίμνη” του Αλτσχάιμερ όπου “πλέει”, δεν κατάλαβε αυτήν την εξέλιξη. Δεν έπιασε τα μηνύματα των καιρών. Δεν κατάλαβε ότι ο χρόνος έχει αλλάξει “διάσταση” και ότι δεν συμφέρει ένα παλιό σταλινικό “γουρούνι” να φοράει τα αραχνοΰφαντα “πέπλα” της αγνότητας. Βλέποντας σήμερα την υποκριτική του δεινότητα να πιάνει επίπεδα “Όσκαρ”, είμαστε πλέον απολύτως βέβαιοι ότι έζησε για περισσότερο από μισό αιώνα σαν “ήρωας” πάνω σε ένα ψέμα …Στο ψέμα της αρπαγής της ναζιστικής σημαίας.
Γιατί το θεωρούμε ψέμα; Γιατί απλούστατα δεν έχει τις προδιαγραφές για να είναι αλήθεια. Αν ήταν αλήθεια, θα είχε την ανάλογη “πιστοποίηση”, την οποία όλοι οι εμπλεκόμενοι σε ιστορικά γεγονότα αναζητούν απεγνωσμένα. Όταν η αλήθεια είναι πραγματική και βολεύει, είναι πάντα “πιστοποιημένη”. Όταν δεν είναι πραγματική, ακολουθούνται “πατέντες”, οι οποίες υποκαθιστούν την ιστορική “απόδειξη”. Στη “Μπανανία” με το όνομα Ελλάς η αλήθεια είναι σχεδόν πάντα υποκειμενική. Η επιστημονική της επιβεβαίωση γίνεται μόνον όταν βολεύει το παρακράτος και τα ξένα “αφεντικά”. Μια τέτοια περίπτωση “ανεπιβεβαίωτης” και ταυτόχρονα “αναμφισβήτητης” αλήθειας είναι και η περίπτωση του Γλέζου.

Ο “ηρωισμός” του Γλέζου ποτέ δεν πιστοποιήθηκε για την αλήθειά του από κάποια επίσημη κρατική αρχή. Περίεργο δεν είναι αυτό; Ένα δημόσιο πρόσωπο τιμάται επί μισό αιώνα σαν ήρωας και το επίσημο κράτος δεν έχει γνώση τής πραγματικότητας που τον αφορά; Είναι βουλευτής του ελληνικού κράτους από το 1951 και θα έπρεπε —αν υπήρχε δόση “αλήθειας” στους ισχυρισμούς του— να γίνει μια επίσημη πραγματογνωμοσύνη από τις υπηρεσίες του στρατού, όπως συμβαίνει στις περιπτώσεις που γίνονται έρευνες και παίρνονται μαρτυρίες, προκειμένου να αποδοθούν τιμητικές διακρίσεις και παράσημα. Υπάρχει ο φάκελος της περίπτωσής του στη Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού;

Ο “ηρωισμός” του Γλέζου, ο οποίος είναι γνωστός στο Πανελλήνιο, ποτέ δεν επιβεβαιώθηκε από καμία επίσημη αρχή. Ποτέ δεν έγινε μια αναπαράσταση του όλου εγχειρήματος. Ποτέ δεν αναζητήθηκαν τα αποδεικτικά “στοιχεία”, τα οποία υποτίθεται αφέθηκαν στον χώρο του “ηρωισμού” και ποτέ δεν ανευρέθηκαν. Ο “ηρωισμός” του στηρίζεται στους δικούς του αναπόδεικτους ισχυρισμούς. Γιγαντώθηκε χάρη στις φήμες και τις διαδόσεις των σταλινικών συνοδοιπόρων τού παλιού διευθυντή τού Ριζοσπάστη και της Αυγής …Στις φήμες ενός μετρ του είδους, όπως είναι ο ίδιος …Στις φήμες υπέρ κάποιου, ο οποίος έχει εκπαιδευτεί από την KGB στην προπαγάνδα …Με συνεντεύξεις του ιδίου “πιστοποιήθηκε” ο “ηρωισμός” του. Η πιο σοβαρή “πιστοποίησή” του ηρωισμού τους ήταν ο “θαυμασμός” του Φρέντυ Γερμανού. Ήταν η εποχή που …”για να το “λέει” η τηλεόραση, μάλλον θα είναι αλήθεια”. Η τηλεόραση πράγματι το είπε και αυτό έβαλε χωρίς “εξετάσεις” τον Γλέζο στο “πάνθεον” των Ελλήνων ηρώων.

Τώρα, λοιπόν, που ο γέρος τα έχει “χάσει” και προκαλεί την κοινή λογική, καλό είναι να δούμε όλοι μαζί την περίπτωσή του. Τώρα, που έχουν “ξεθυμάνει” οι ιδεολογικές διαφορές, τα κομματικά συμφέροντα και τα “μαντριά” θυμίζουν ερείπια, καλό είναι να τα δούμε όλα με αντικειμενικό μάτι. Μέχρι τώρα όποιος αμφισβητούσε τον “ηρωισμό” του Γλέζου, ήταν “αντιδραστικός” και το έκανε για κομματικούς λόγους …Ήταν δεξιός, που μισούσε τα “παλικάρια” της Αριστεράς …Ήταν καπιταλιστής, που ήθελε να “λερώσει” τα φτωχόπαιδα των κοινωνικών αγώνων …Ήταν δωσίλογος, που ζήλευε τις “δάφνες” των αντιστασιακών. Τώρα, που έφυγαν τα “σύννεφα” της βλακείας και “πέθαναν” οι κομματικοί “λόγοι”, καλό είναι να δούμε τους αντικειμενικούς λόγους.

Ηρωισμός ή μεγάλη απάτη;

Θεωρούμε απολύτως βέβαιο ότι μας “δούλεψε” για μισό και πλέον αιώνα και θα ήταν λάθος μας —ως λαός— να τον αφήσουμε να “φύγει”, χωρίς να δει με τα μάτια του την ξεφτίλα του …Το τελευταίο που μπορούμε να κάνουμε …Τουλάχιστον να μην προλάβει να πεθάνει ο γέρος σαν “ήρωας” …Ζωντανός πρέπει να είναι στην “αποκαθήλωσή” του …Χρυσοπληρώσαμε για πάνω από μισό αιώνα έναν σταλινικό για δημοκράτη, τουλάχιστον κάτι να πάρουμε “πίσω” …Τιμήσαμε για πάνω από μισό αιώνα σαν “ήρωα” έναν πράκτορα της KGB, τουλάχιστον να τον δούμε να εξευτελίζεται ζωντανός και όχι μετά θάνατον — πράγμα που θεωρούμε πλέον βέβαιον.

Αμφισβητούμε λοιπόν την αλήθεια της “ηρωικής” του πράξης για πολλούς λόγους …Λόγους αντικειμενικούς, αλλά και λόγους πολιτικούς. Σ’ ό,τι αφορά τους πρώτους, συμβαίνει το εξής: Πρώτον, δεν επιβεβαιώνεται άμεσα σε καμία περίπτωση η υποστολή και εν συνεχεία η αρπαγή τής πολεμικής σημαίας των ΝΑΖΙ από τα επίσημα έγγραφα τους ή από δημοσιεύματα της εποχής. Δεύτερον, δεν επιβεβαιώνεται ούτε έμμεσα μια τέτοια στρατιωτική “απώλεια”, εφόσον η πάγια πολιτική των ΝΑΖΙ ήταν η πολιτική των αντιποίνων. Για ένα τόσο σημαντικό αντιστασιακό “γεγονός”, θα έπρεπε να έχουν υπάρξει αντίποινα ανάλογης “θεαματικότητας” προς γνώση και συμμόρφωση των επίδοξων μιμητών των “ηρώων”. Οι Ούννοι αιματοκύλισαν ολόκληρα χωριά για ασήμαντους λόγους και δεν θα άφηναν την Αθήνα να “γελάει” μαζί τους με ένα τόσο σημαντικό γεγονός.

Αν, δηλαδή, υπήρχε μια τέτοια στρατιωτικού τύπου ηρωική πράξη, θα το μαθαίναμε είτε άμεσα —μέσω δημοσιευμάτων ή αναφορών της Φρουράς της Ακρόπολης— είτε έμμεσα —παρακολουθώντας τις συμπεριφορές των Γερμανών—. Ένα δημοσίευμα —το οποίο υπάρχει όλο κι όλο— αναφέρεται σε “υπεξαίρεση” υλικού, όπως είναι και η σημαία, αλλά αυτό σημαίνει απλή κλοπή και καμία σχέση δεν έχει με τα όσα “ηρωικά” ισχυρίζονται κάποιοι. Υπεξαίρεση σημαίνει κλοπή από μια αποθήκη ή ένα καλάθι άπλυτων και αυτό δεν έχει καμία σχέση με την ατιμωτική αφαίρεση του συμβόλου από την τιμητική του θέση. Είναι άλλο πράγμα αυτό το οποίο έκανε ο Σολωμός Σολωμού απέναντι σε μια τουρκική σημαία αναρτημένη στον ιστό της και είναι άλλο πράγμα να κλέψει κάποιος την ίδια σημαία από κάποιο καλάθι στην αγορά του Αλ Χαλίλι.

Τρίτον, υπήρχε πιθανότητα οι “αντιστασιακοί” να βρίσκονταν στην Ακρόπολη, αλλά να μην βρισκόταν η σημαία στο ιστό της. Ερευνήθηκε ποτέ αυτή η πιθανότητα; Αξιωματικοί της Βέρμαχτ διαβεβαιώνουν ότι γινόταν καθημερινά υποστολή της σημαίας με τη δύση του ηλίου και άρα ήταν αδύνατον να τη βρουν τη νύχτα οι “αντιστασιακοί” στον ιστό της. Τέταρτον, η εξαφάνιση της σημαίας ήταν πρακτικά αδύνατον να συμβεί. Όπως διαπιστώνει ο αναγνώστης, βλέποντας τη φωτογραφία, η σημαία δεν ήταν μια σημαία τσέπης …Ήταν μια σημαία μεγάλων διαστάσεων και άρα αρκετών κιλών. Δεν ήταν μαντήλι, για να κουβαληθεί στην τσέπη χωρίς πρόβλημα και ούτε ήταν “καρφίτσα”, για να χαθεί στη μεταφορά. Αυτό σημαίνει πως, όποιος αποφάσιζε να την αρπάξει, θα έπρεπε να γνωρίζει και το πώς θα την διαχειριζόταν στη συνέχεια ως υλικό αντικείμενο αρκετά μεγάλου όγκου και όχι αμελητέου βάρους.

Ακόμα δηλαδή και να θεωρήσουμε ότι πράγματι την βρήκαν να κυματίζει και κατόρθωσαν και έκαναν καταρίχηση από τον βράχο της Ακρόπολης με αυτήν τη σημαία στους ώμους τους, δεν μπορούμε να καταλάβουμε το πώς αυτή “χάθηκε”. Πού χάθηκε μια τόσο μεγάλη “σημαία”; Άνοιξε η γη και την “κατάπιε”; Αυτό ακριβώς ισχυρίζονται …Την πέταξαν σε ένα από τα πιο διάσημα “ξεροπήγαδα” στον κόσμο και οι “αφελείς” οι Γερμανοί δεν έψαξαν εκεί, τη στιγμή που γνώριζαν ότι αυτοί, οι οποίοι την άρπαξαν, θα είχαν πρόβλημα με τη μεταφορά της στους δημόσιους δρόμους…

Ο κατά τα άλλα υπεροργανωμένος γερμανικός στρατός δεν είχε έτοιμα πλάνα αντίδρασης για τέτοιες περιπτώσεις κρίσεων; Οι Γερμανοί ήταν τόσο βλάκες, που δεν έψαξαν στα “ξεροπήγαδα” της περιοχής; …Δεν μπορούσαν να υποθέσουν ότι ένας τέτοιος τεράστιος “μπόγος” θα ήταν πρόβλημα στη μεταφορά του στους άδειους δρόμους της κατεχόμενης Αθήνας και άρα κάπου θα τον παράχωναν οι “ήρωες”; …Ή μήπως δεν την βρήκαν, γιατί οι “ήρωες” την σκέπασαν με μερικές πέτρες, που πέταξαν με τα “ηρωικά” χεράκια τους; Σε μια τέτοια περίπτωση αυτά δεν ήταν χέρια. Αυτά ήταν φτυάρια …Φτυάρια, τα οποία θα ανάγκαζαν τον Τσόρτσιλ να αναφωνήσει: “ο Γλέζος δεν σκάβει σαν Caterpillar, αλλά το Caterpillar σκάβει σαν Γλέζος”.

…Αυτό μάς είπαν οι ψεύτες …Την πέταξαν στο “ξεροπήγαδο” κάτω από την Ακρόπολη …Το μοναδικό “ξεροπήγαδο” κάτω από την Ακρόπολη …Ένα “ξεροπήγαδο” με βάθος όχι αρκετά μεγάλο, για να ακούσουν οι πρωταγωνιστές το “ντουπ” που έκανε ο “μπόγος”, όταν έπιασε πάτο. Μετά δεν ξαναείδε ποτέ κανένας εκείνη τη σημαία …Ένας μπόγος ενός κυβικού μέτρου “εξαφανίστηκε” από το πρόσωπο της Γης …Σκεπάστηκε με λίγα χώματα και μερικές πέτρες, που έριξαν μέσα σε λίγα λεπτά οι “ήρωες”. Αυτό, που, για να σκεπαστεί, θέλει ένα Caterpillar να πηγαινοέρχεται αρκετές φορές, αυτοί το σκέπασαν με το χώμα, που έσπρωξαν με τα χεράκια τους και με τα σκαρπίνια τους.

…Σκεπάστηκε τόσο καλά, εφόσον, σύμφωνα με τον “μύθο”, οι Γερμανοί δεν την βρήκαν. Γιατί είναι σίγουρο πως δεν την βρήκαν; …Γιατί, αν είχε αρπαχθεί η σημαία και την έβρισκαν, θα δημοσιοποιούσαν το γεγονός ως θετικό γι’ αυτούς και απόδειξη της ακαριαίας αντίδρασης και αποτελεσματικότητάς τους. Όμως, εφόσον δεν την βρήκαν οι Γερμανοί …είτε δεν κλάπηκε ποτέ είτε θα πρέπει να βρίσκεται ακόμα εκεί όπου την άφησαν οι “ήρωες”. Γιατί; …Γιατί στα χρόνια της Κατοχής οι απλοί Έλληνες, ακόμα και να την έβρισκαν κατά λάθος, δεν θα την άγγιζαν, γιατί “έκαιγε” …Στα χρόνια της “απελευθέρωσης”, αν την έβρισκαν οι Έλληνες, θα ήταν μέγα γεγονός, γιατί θα ήταν τεράστιας ιστορικής αξίας εύρημα. Φυλάγουν τη σημαία με την κέτσαπ και τη μουστάρδα των “ηρώων” του Πολυτεχνείου και δεν θα φύλαγαν τη σημαία των Ναζί κατακτητών;

Επιπλέον, υπάρχει και μια άλλη γελοία λεπτομέρεια. Εφόσον ήταν οργανωμένη η πράξη τους και όχι μια απερισκεψία της στιγμής, πώς δικαιολογούνται βλακώδεις αφέλειες; Παρακολουθώντας τη συνέντευξη των “ηρώων”, ακούμε απίστευτες ηλιθιότητες …Έκαναν επόπτευση του χώρου επί ημέρες και τη νύχτα, που πήγαν να την κατεβάσουν, ο Σάντας φορούσε άσπρα ρούχα; Δηλαδή, αν ο Σάντας πήγαινε σε νυχτερινή καταδρομική επιχείρηση με άσπρα ρούχα, τι θα φορούσε αν πήγαινε σε αρραβώνα; …Πράσινο φωσφοριζέ κουστούμι, σαν τα γιλέκα των τροχονόμων; …Λεύκανση δοντιών πρόλαβε να κάνει, για να μπορούν να τον εντοπίζουν τα συμμαχικά αεροπλάνα, όταν θα κρεμόταν πάνω στον ιστό;

Μπροστά σε αυτόν τον ιστό —σύμφωνα με τις δικές τους μαρτυρίες— αλλάξανε δύο φορές ρούχα, για να μην λερώσουν τα “γαμπριάτικα” του Σάντα. Με τον τρόπο αυτόν βεβαίως εξηγούν εμμέσως και την ενδυματολογική του επιλογή …Λογικό ήταν από μια άποψη να φοράει άσπρα, γιατί μετά “χορέψανε” πάνω στη σημαία …όταν οι Γερμανοί “κοιμούνταν” …Ντουζ κάνανε, όταν άλλαζαν τα ρούχα κάτω από τον ιστό ή τα αλλάζανε ιδρωμένοι; …Δεν κάνουμε χιούμορ …Μόνοι τους τα λένε αυτά. Όλοι οι Έλληνες θα μπορούσαν να τα κάνουν αυτά σύμφωνα με τον “ταπεινό” ήρωα Γλέζο …Τον “ήρωα”, που, από τότε που υπάρχει, δεν έχει εργαστεί ποτέ.

Επί ημέρες μελετούσαν το σχέδιό τους για την υποστολή της σημαίας, την οποία έβλεπαν όταν ανέβαιναν στον βράχο σαν επισκέπτες και μόνον όταν την κατέβασαν άρχισαν να σκέπτονται τι θα την έκαναν …Μόνον όταν τους “κουκούλωσε” η σημαία αναρωτήθηκαν τι θα την έκαναν τόσο μεγάλη που ήταν. Πήραν καί οι δύο από ένα κομμάτι, αλλά κανένας τους δεν το έχει πλέον. Η τεράστια υπερπολύτιμη σημαία έγινε “τρία” κομμάτια και χάθηκαν καί τα τρία. Πόσες πιθανότητες δίνει η στατιστική επιστήμη γι’ αυτήν την εκδοχή;

Δυστυχώς οι “ήρωες” δεν κατάφεραν να φυλάξουν μια “γωνίτσα” της, για να μπορούν κάποτε να “αποδείξουν” την ηρωική τους πράξη …Τις έκαψαν οι γονείς τους ισχυρίστηκαν καί οι δύο. Οι γονείς των “ηρώων” έκαψαν τις αποδείξεις τού ηρωισμού των παιδιών τους. Τίποτε “ξυλιές” στους πωπούς των “ηρώων” έδωσαν; Όπως και να έχει, όμως, τουλάχιστον ξέρουμε πού βρίσκεται το μεγάλο “κομμάτι” της. Αν δηλαδή την κατέβασαν από τον ιστό, σίγουρα θα βρίσκεται εκεί όπου την άφησαν, γιατί κανένας δεν την έχει βρει ακόμα.

Αυτά σ’ ό,τι αφορά τη “μεριά” των πρωταγωνιστών. Αυτή είναι η μία πλευρά του θέματος. Η άλλη πλευρά είναι η στάση του ελληνικού κράτους. Ύποπτη η στάση των “ηρώων”, αλλά επίσης ύποπτη και η στάση του κράτους. Αν οι απατεώνες είχαν όφελος να παραστήσουν τους “ήρωες”, τότε ποιο το όφελος του κράτους να τους το επιτρέψει; Το ελληνικό κράτος, το οποίο είναι αυτό που αναγνωρίζει και τιμά αγωνιστές, γιατί δεν έκανε μια ολοκληρωμένη πραγματογνωμοσύνη ως όφειλε; Γιατί μετά την απελευθέρωση δεν κάλεσε όλους τους πρωταγωνιστές να κάνουν μια αναπαράσταση του συμβάντος υπό πραγματικές συνθήκες, προκειμένου να διαλύσει όλες τις αμφιβολίες που υπάρχουν;

Για ποιον λόγο το ελληνικό κράτος δεν έπραξε τα δέοντα; Γιατί άφησε κάποιους να παριστάνουν τα δημόσια πρόσωπα —λόγω “ηρωϊσμού”— και δεν τους έλεγξε με τις νόμιμες μεθόδους που αναγνωρίζει η ιστορία; Πώς άφησε να παριστάνουν τους ήρωες κάποιοι, οι οποίοι λίγα χρόνια μετά κατηγορήθηκαν ακόμα και για κατασκοπία και συνεργασία με τον εχθρό; Γιατί τους έδωσε το λαϊκό “έρισμα” του ήρωα; Ήταν δική του απόφαση ή άνωθεν και έξωθεν επιβεβλημένη; Γιατί δεν πήρε έμπειρους αναρριχητές, να μιμηθούν το “επίτευγμα” των “ηρώων”; …Να πουν οι “ήρωες” πώς το έκαναν, τι ώρα το έκαναν και από πού το έκαναν και να γίνει αναπαράσταση της πράξης τους …Να μας πουν τι παπούτσια φορούσαν, τι βοηθήματα είχαν κλπ …Πώς μπορείς να φτάσεις στην κορυφή του Ιερού Βράχου από το “Πανδρόσειον άντρον”;

…Δεν το έκαναν τότε, ας το κάνουν τώρα. Ας βάλουν έμπειρους αναρριχητές της ΕΜΑΚ ή των ειδικών δυνάμεων του στρατού να μας “αποδείξουν” ότι αυτό είναι εφικτό …Μα, θα πει κάποιος, αυτό είναι αδύνατον, γιατί τότε υπήρχαν σκαλωσιές από τις οποίες σκαρφάλωσαν οι “ήρωες”. Η επινόηση των σκαλωσιών συντήρησης των αρχαιοτήτων μόνον γέλιο μπορεί να προκαλέσει …Σκαλωσιές, οι οποίες βόλευαν τους “ήρωες” και έφταναν μέχρι την κορυφή του βράχου και αφέθηκαν αφύλακτες, ούτε στην ταινία “Λούφα και παραλλαγή” με τον Κιμούλη στη σκοπιά δεν θα ήταν ανεκτές. Παρ’ όλα αυτά όμως να δεχθούμε ότι ήταν αφύλακτες …Ήταν βλάκες οι Γερμανοί και δεν τις φύλαγαν …Υπήρχαν ή δεν υπήρχαν τέτοιες σκαλωσιές εκείνη την εποχή; Αν υπήρχαν μέχρι ποιο σημείο έφταναν; …Υπάρχει τρόπος να το μάθουμε αυτό. Το κράτος το γνωρίζει.

Τι είναι η Ακρόπολη; Αυθαίρετο στη Λούτσα, που βάζουμε σκαλωσιές πιο μόνιμες από το κτίριο και όταν έχουμε χρήματα κάνουμε μερεμέτια; Ο βράχος της Ακροπόλεως είναι —αν όχι το σημαντικότερο— ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της ανθρωπότητας. Τι σημαίνει αυτό; …Ότι τουλάχιστον τον τελευταίο αιώνα όλες οι πράξεις συντήρησης και αποκατάστασης, που γίνονται πάνω του καταγράφονται. Υπάρχει αρχείο όλων αυτών των απολύτως στοχευμένων ενεργειών. Υπάρχουν προϋπολογισμοί, εφόσον αγοράζονται υλικά. Υπάρχουν επιθεωρήσεις, εφόσον καταγράφονται ενέργειες. Σκαλωσιά στον Ιερό Βράχο υπήρχε ή δεν υπήρχε τον Μάιο του 1941; Αν υπήρχε, μέχρι ποιο ύψος έφτανε και ποιος ήταν ο στόχος της αποκατάστασης; Έχει ή δεν έχει η αρχαιολογική υπηρεσία το ανάλογο αρχείο; Ζήτησε ποτέ ο Γλέζος ένα αντίγραφο, προκειμένου να μας αποδείξει την αλήθεια των ισχυρισμών του; …Όχι βέβαια …Ο Γλέζος έχει μόνον τη μαρτυρία του.

…Ας βάλουν λοιπόν έμπειρους ανακριτές να μελετήσουν την εκπομπή του Φρέντυ Γερμανού με τους “ήρωες” και είναι βέβαιον ότι θα γελάσουν με αυτά που θα δουν. Για ό,τι εκπαιδεύεται ένας ανακριτής να προσέχει κατά τη διάρκεια της ανάκρισης, υπάρχει μέσα σε αυτήν τη συνέντευξη …Η γλώσσα του σώματος, τα μάτια τους, η νευρικότητά τους και το “στημένο” των διαδοχικών περιγραφών τους, αν βρισκόταν ως ύποπτοι σε διαδικασία κανονικής ανάκρισης, δεν θα γλίτωναν την προφυλάκιση.

Ακόμα και η παντελής έλλειψη διαφωνιών σε μια αυθεντική και αυθόρμητη περιγραφή ενός παλιού γεγονότος, αποκαλύπτει “δασκάλεμα” …”Δασκάλεμα”, το οποίο φαίνεται στην “παράσταση” που δίνεται. Είναι σαν τα παιδιά, που εξετάζονται από κοινού και επειδή το ένα εξαρτάται από το άλλο, υπάρχει νευρικότητα. Αυτός, ο οποίος περιμένει τη σειρά του να μιλήσει, έχει αγωνία για τον άλλο που μιλάει …Αγωνιά για το αν “θυμάται” το κομμάτι τού μαθήματος που τον “αφορά”. Αυτό είδαμε σε εκείνη τη συνέντευξη …Την αγωνία κυρίως του Γλέζου να δει αν ο Σάντας τα “πει” καλά. Προφανώς τα “είπε” καλά και αυτό αποδεικνύει αυτό το οποίο λέμε …Αποδεικνύει το “δασκάλεμα” και άρα το ψέμα των αφηγητών.

Ακόμα και οι πραγματικοί πρωταγωνιστές μιας κατάστασης, που μάλιστα αφορά ένα σχετικά μακρινό παρελθόν, δεν μπορούν την ίδια στιγμή να θυμούνται τα ίδια πράγματα με την ίδια ακρίβεια και αξιοπιστία, ώστε αυτό να δώσει μια από κοινού απόλυτα “γραμμική” περιγραφή του συμβάντος. Δεν μπορεί δηλαδή να δώσει αυτό, το οποίο λέμε ομαλή “ροή” αφήγησης …Δεν μπορεί να πει κάποιος “πες εσύ μέχρι εκεί και μετά συνεχίζω εγώ, εφόσον καί οι δύο τα θυμόμαστε τέλεια”. Συνήθως οι περιγραφές είναι “παράλληλες” και “παντρεύονται” και “αλληλοσυμπληρώνονται” κενά, εφόσον, ακόμα και όλα τα συμβάντα να τα θυμούνται οι πρωταγωνιστές, πάλι θα υπάρχουν διαφορές στις περιγραφές τους.

Λογικό είναι αυτό, εφόσον, ακόμα και στον ίδιο χώρο να είναι δύο άνθρωποι, δεν κοιτάζουν πάντα ταυτόχρονα τα ίδια πράγματα. Στην ίδια παρέλαση πηγαίνουν δύο άνθρωποι και την ίδια στιγμή ο ένας χαζεύει έναν “επίσημο” που σκαλίζει τη μύτη του και ο άλλος την όμορφη διμοιρίτισσα που σκοντάφτει. Αν τους ρωτήσεις πώς πέρασαν και τι τους έκανε εντύπωση, άλλα θα πει ο ένας και άλλα θα πει ο άλλος μέσα στο πλαίσιο της κοινής αλήθειας, που αφορά την παρουσία τους στην παρέλαση. Δεν θα πει ο ένας “πες εσύ μέχρι εκεί και συνεχίζω εγώ από εκεί και πέρα”. Στις “παράλληλες” διηγήσεις τους θα μάθεις το σύνολο της αλήθειας, εφόσον θα “δεις” μέσα από τα “μάτια” τού ενός τους επισήμους και μέσα από τα “μάτια” του άλλου τη διμοιρίτισσα …Μιας αλήθειας πιο ακριβούς απ’ αυτήν που έχουν ο καθένας μόνος του ως μάρτυρες.

Αυτή η “ανάγλυφη” αλήθεια λείπει πάντα, όταν υπάρχει “δασκάλεμα” …Όταν οι “δασκαλεμένοι” βλέπουν το γεγονός με την “επίπεδη” και άρα μονοδιάστατη ματιά του “δασκάλου” τους. Αυτό είδαμε σε εκείνη τη συνέντευξη. Είδαμε μια εικόνα “επίπεδη” σαν αυτήν που προσφέρουν οι αφηγητές, οι οποίοι διάβασαν το ίδιο βιβλίο. Οι συνεντευξιαζόμενοι “ήρωες”, έχοντας συναίσθηση των ψευδών περιγραφών τους, δεν κοιτιούνται καν στα μάτια μεταξύ τους, όπως κάνουν μεταξύ τους οι πραγματικοί συναγωνιστές.
Ποιοι είχαν κέρδος από τον “ηρωισμό” της απάτης;

Δεν ήταν όμως μόνον οι πρακτικοί λόγοι της δυσκολίας του όλου εγχειρήματος, που μας βάζουν σε υποψίες, αλλά και οι πολιτικοί λόγοι. Ολόκληρο το “παραμύθι” της υποστολής της σημαίας στηρίχθηκε στο γεγονός ότι αυτός ήταν ένας “ηρωισμός” με αγνά κίνητρα …Ένας αυτοκτονικός “ηρωισμός”, ο οποίος στηριζόταν στη νεανική ορμή και απερισκεψία …Ένας άδολος “ηρωισμός”, που τον κινούσαν μόνον τα “ελατήρια” του πατριωτισμού και της φιλοπατρίας. Δεν ήταν δηλαδή μια οργανωμένη πράξη με πολιτικά κίνητρα, προκειμένου να αναζητηθούν πολιτικά κέρδη των εμπνευστών και εκτελεστών της …Αυτό δεν είναι, που μας λέει το “παραμύθι”; …Έτσι δεν μας το “σέρβιραν”; …Δύο “αγνοί” νέοι και γενναίοι φοιτητές —από πατριωτισμό και μόνον— πήγαν και άρπαξαν τη σημαία του κατακτητή.

Πώς γίνεται ο ένας από αυτούς τους “αγνούς” νέους μέσα σε λίγα χρόνια να “εκτοξευτεί” στην κορυφή της ιεραρχίας τού πιο “κλειστού” πολιτικού κόμματος; Στην εποχή που το ΚΚΕ ήταν ισχυρότερο από ποτέ και ελεγχόμενο απόλυτα από τη Μόσχα, πώς μπορούσε κάποιος να γίνει διευθυντής τού πιο σημαντικού του οργάνου; Σε μια εποχή που ήταν “ηρωισμός” να κρατάς Ριζοσπάστη στα χέρια, πόσο “ήρωας” θα μπορούσε να είναι ο γενικός διευθυντής του; Σε μια εποχή που τα απλά στελέχη του ΚΚΕ έδιναν αναφορές σε Σοβιετικούς πράκτορες, τι ακριβώς έκανε ένας διευθυντής του Ριζοσπάστη; Σε μια δογματική δομή, όπου στην κυριολεξία έπρεπε να πεθάνει ο προηγούμενος “δεινόσαυρος” για να τον διαδεχθεί ο επόμενος “δεινόσαυρος” σε ένα κομματικό πόστο, πώς “ξεχώρισε” ο Γλέζος; …

…”Ρομαντικός και ακομμάτιστος νέος” στα μέσα του 1941 και ο κορυφαίος κομματικός “καθοδηγητής” στα μέσα του 1945; …Αρχισυντάκτης και Διευθυντής Έκδοσης του Ριζοσπάστη δύο χρόνια αργότερα; Σε ένα κόμμα, όπου κυριαρχούσε η γεροντοκρατία και ο βυζαντινισμός των χαφιέδων και των πρακτόρων, ένας εικοσιπεντάχρονος έγινε αρχισυντάκτης και διευθυντής του κύριου προπαγανδιστικού του οργάνου; …Σε ένα κόμμα, όπου τα πάντα ελέγχονταν, εγκρίνονταν αλλά και χρηματοδοτούνταν από την KGB, ένας “καθαρός” ήρωας έγινε εργαλείο του πιο βρόμικου Εμφυλίου; …Σε ένα κόμμα, το οποίο σε ανάγκαζε να υποτάσσεσαι απόλυτα στον τενεκέ Σιάντο, ήταν δυνατόν να “επιταχύνεις” λόγω αξιοκρατίας;

…Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα …Δεν μπορείς από τον “ρομαντισμό” του νεαρού πατριώτη να γίνεις “εκλεκτός” της KGB μέσα σε λίγα “τέρμινα” …Δεν είναι δυνατόν το όνομα του ρομαντικού “ήρωα” να γίνεται γνωστό το 1945, όταν εκείνη την εποχή ο “ήρωας” είχε πάψει να είναι πλέον “ρομαντικός” και ήταν ήδη φιλόδοξο στέλεχος του κύριου προπαγανδιστικού οργάνου τής Μόσχας. Δεν είναι δυνατόν στον δημοσιογράφο του Ριζοσπάστη να δίνει συνέντευξη ήρωα ένας άλλος συνάδερφός του και αυτό να μην είναι τουλάχιστον ύποπτο. Ποιος έκανε την έρευνα της αλήθειας τού ρεπορτάζ; Ποιες ήταν οι επίσημες πηγές, οι οποίες επιβεβαίωναν την πράξη εκείνη;

Από εκεί και πέρα η εξέλιξη του “ήρωα” ήταν εκρηκτική. Μέσα σε δύο χρόνια έγινε Διευθυντής του Ριζοσπάστη. Τι σημαίνει αυτό; …Ο διευθυντής του Ριζοσπάστη ήταν Ex officio, πράκτορας και μισθοδοτούμενος από την KGB. Από τη θέση του στον Ριζοσπάστη ο Γλέζος ήταν βαθμοφόρος του Κόκκινου Στρατού. Αυτά όλα έχουν αποδειχθεί με τους τρόπους που αποδέχεται ως αξιόπιστους η ίδια η ιστορία. Η κομματική δομή του ΚΚΕ ήταν χρηματοδοτούμενο παράρτημα του σοβιετικού συστήματος. Έχουν αποκαλυφθεί τα ποσά, τα οποία μεταφέρθηκαν από τη Μόσχα στην κομματική νομενκλατούρα του ΚΚΕ …Τα έχουν διεκδικήσει οι Ρώσοι αυτά τα ποσά, όταν “έπεσε” η Σοβιετική Ένωση.

Δεν χρειάζεται δηλαδή να υποψιάζεται κάποιος τον Γλέζο για τον ρόλο του, επειδή κάποτε δικάστηκε για κατασκοπεία. Είναι βέβαιον ότι πραγματοποιούσε κατασκοπεία, εφόσον πληρωνόταν από τη Μόσχα …”Κατασκοπεία” βέβαια τρόπος του λέγειν …Παιχνίδια ήταν αυτά, για να δουλεύουν τον κόσμο, εφόσον οι πάντες είχαν κοινά αφεντικά. Η “κατασκοπεία”, που ασκούσε το ΚΚΕ εις βάρος της Ελλάδας, ήταν όπως και οι “κατάσκοποί” του …Κατασκοπεία του “κώλου” από κατασκόπους της “πορδής” …”Κατασκοπεία” κατευθυνόμενη από τους Αμερικανούς, για να επιβεβαιώνεται ανά πάσα στιγμή η θεωρία τους περί “πέμπτης φάλαγγας”. Μέχρι και γραμματόσημο τον έκαναν οι “κολλητοί” του οι Σοβιετικοί.

…Όλα “στημένα” από τις ΗΠΑ, για να εξυπηρετούν το “παραμύθι” της …Το “παραμύθι” του “κινδύνου”, το οποίο δικαιολογούσε τις επεμβάσεις τους στα εσωτερικά των κρατών …Υπάλληλοι των ΗΠΑ ήταν οι μεθύστακες της Μόσχας. Τι μπορούσε να έχει ανάγκη να γνωρίζει η Μόσχα και δεν της το έδινε η “εργοδότρια” Ουάσιγκτον; …”Κατασκοπείες”, “δίκες”, “φυλακίσεις”, “θανατικές καταδίκες”, “δραπετεύσεις” …”Παραμύθια τούμπανα”. Ειδικά αυτοί, οι οποίοι καταδικάζονταν σε “θάνατο” και τη “γλίτωναν” τελευταία στιγμή, ήταν πρακτοράντζες ολκής …Τα “ένσημά” τους ήταν εκείνες οι καταδίκες.

Όλα αυτά γίνονταν, για να τρομάζουν τον κόσμο και να τον συσπειρώνουν γύρω από τις δικές τους ηγεσίες …Να φαντάζεται ο κόσμος πράκτορες, προδότες και κόκκινες “προβιές” και να ψηφίζει ό,τι του έβαζαν μπροστά του. Τέτοιο “φόβητρο” ήταν και ο Γλέζος …”Κατασκευασμένο” φόβητρο. Χάρη στους Γλέζους κυβερνούσαν οι Παπανδρέου και οι Καραμανλήδες …Οι “ανένδοτοι” και οι “δασολόγοι” της δημοκρατίας. Ο Καραμανλής “κυνηγούσε” τον “κατάσκοπο” Γλέζο, ο οποίος ήταν κολλητός του Θεοδωράκη …Ο ίδιος Καραμανλής, που ο Θεοδωράκης “οραματίστηκε” σαν ηγέτη της Μεταπολίτευσης στα υπόγεια της CIA στην Ουάσιγκτον. Μιλάμε για υπόκοσμο πραγματικό, ο οποίος επί δεκαετίες έβγαινε στους δρόμους και “δούλευε” τον κόσμο για τον “ηρωισμό” του, ενώ στην πραγματικότητα ήταν χαφιέδες της Ασφάλειας και των μυστικών υπηρεσιών.

Άποψή μας είναι ότι στα υπόγεια της KGB —και μάλλον με τις “ευλογίες” της CIA— “κατασκευάστηκε” η “ηρωική” αυτή πράξη …”Βούτυρο” στο ψωμί των “παρασίτων” του ΚΚΕ, που περνούσαν τις ζωές τους “σταυροπόδι” στην Ασφάλεια. Τι υποθέτουμε ότι συνέβη; …”Κατασκεύασαν” οι ίδιοι εκ των υστέρων ένα δημοσίευμα —στην υπό κατάσχεση δωσιλογική εφημερίδα του Βήματος— με την δήθεν απώλεια της σημαίας και πάνω σε αυτό δούλεψαν …Κατασκεύασαν ένα δημοσίευμα, όταν τα αρχεία της εφημερίδας είχαν περιέλθει στην ιδιοκτησία του κράτους και άρα και των μυστικών υπηρεσιών των “πατρώνων” του.

…Εύκολα πράγματα για τους σταλινικούς, οι οποίοι υπήρξαν οι μεγαλύτεροι συνωμότες στην ελληνική ιστορία. Η επιλογή του Γλέζου από εκεί και πέρα ήταν φυσιολογική, εφόσον από τα έμπιστα στελέχη του Ζαχαριάδη μόνον ο Γλέζος ταίριαζε ηλικιακά στο “παραμύθι” του απερίσκεπτου νέου. Εύκολο ήταν να το “σπρώξουν” στον λαό σε μια εποχή που τα ΜΜΕ ήταν οι φήμες και οι διαδόσεις …Σε μια εποχή κατά την οποία ο λαός ήταν “μεθυσμένος” από τη νίκη του απέναντι στον φασισμό και έτοιμος να λατρέψει τους ήρωες που τον “μέθυσαν”. Επειδή μόνος του δεν μπορούσε να δικαιολογήσει ούτε την υποστολή ούτε τη μεταφορά τής σημαίας, τού έδωσαν και “συνεργάτη”. Έβαλαν δίπλα του έναν “ούτε κλαίει ούτε γελάει”-Σάντα και “έδεσε” η υπόθεση …Έναν Σάντα, που, κάθε φορά που τον ρωτούσαν για την “ηρωική” εκείνη νύχτα, έλεγε διαφορετικά πράγματα …Μέχρι και ότι εκτέλεσαν όλη τη φρουρά, εξαιτίας της σημαίας, ισχυρίστηκε σε μια συνέντευξή του.

“Μυρίζει” δηλαδή πολύ η δουλειά …και “μυρίζει” CIA. Γιατί είχαν ανάγκη μια τέτοια “κατασκευή”; …Γιατί κάποιοι προετοίμαζαν τον “στημένο” Εμφύλιο και γνώριζαν ότι θα προκύψουν ανάγκες, προκειμένου να προστατεύσουν τους εκλεκτούς τους. Γνώριζαν εκ των προτέρων ποιοι θα “πέθαιναν” στο Παραπέτασμα σαν τον Ζαχαριάδη ή τον Κόκκαλη και ποιοι θα παρέμεναν στην Ελλάδα σαν “πέμπτη φάλαγγα”. Αυτοί οι δεύτεροι έπρεπε να “ηρωοποιηθούν” τεχνητά, για να μπορούν να γίνονται ανεκτοί από έναν λαό, ο οποίος θα μάτωνε από έναν Εμφύλιο που αυτοί προκάλεσαν …Να γίνουν ανεκτοί, όπως ο εγκληματίας Γλέζος τού καγκεμπίτικου Ριζοσπάστη. Από την αρχή δηλαδή γνώριζαν ποιοι θα επιβίωναν στην Ελλάδα και θα διακρίνονταν μετά το αιματοκύλισμα του Εμφυλίου …Θεοδωράκηδες, Φλωράκηδες, Κίρκοι και Γλέζοι από τα ίδια γραφεία έπαιρναν “φύλλα πορείας”.

Η CIA τον κατασκεύασε, για να δώσει ένα καλό στέλεχος στην KGB, προκειμένου να παίζεται στην Ελλάδα η “παράσταση” του ανταγωνισμού της ψυχροπολεμικής εποχής. Η ίδια η CIA είναι προφανές ότι προστάτευσε τον Γλέζο από κάθε έρευνα του ελληνικού κράτους για την “ηρωική” του πράξη. Γιατί είναι προφανές πως ήταν η CIA; …Γιατί μόνον αυτή μπορούσε να το κάνει …Μόνον οι Αμερικανοί μπορούσαν να προστατεύσουν τους “ήρωες”, οι οποίοι μας οδήγησαν στη σημερινή αθλιότητα. Αυτό έκαναν καθ’ όλη τη μεταπολεμική περίοδο …Προστάτευαν τους ανθρώπους τους στην Ελλάδα …Τον “ήρωα” Γλέζο, τον “ήρωα” Ανδρέα, αλλά και τη Δαμανάκη αργότερα …και τον Τσίπρα σήμερα.

Όλοι οι “ήρωες” του ΚΚΕ είναι του τύπου “πίστευε και μη ερεύνα”. Όλοι “ήρωες” σε “εξορίες”, “φυλακές” και “βασανιστήρια”. Όμως, τους φακέλους της “επάρατης” Δεξιάς, οι οποίοι θα τους “δικαίωναν”, πρώτοι απ’ όλους έσπευσαν να τους κάψουν. Γιατί χαίρονταν τόσο πολύ οι σταλινικοί με το κάψιμό τους; Γιατί τόσοι ασπασμοί και συχαρίκια μπροστά στις υψικαμίνους της Χαλυβουργικής; Μήπως γιατί αυτοί οι ίδιοι ήταν οι “συγγραφείς” των φακέλων της “δεξιάς” Ασφάλειας; Αυτή είναι η μόνιμα μυστικοπαθής τους στάση. Όσο μπορεί κάποιος να ερευνήσει το “Πολυτεχνείο”, άλλο τόσο μπορεί να ερευνήσει και την υπόθεση Γλέζου. Όταν στο Πολυτεχνείο αναγράφονται σαν νεκροί του ό,τι υπήρχε “πρόχειρο” από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αντιλαμβανόμαστε τα υπόλοιπα. Όταν αυτά τα αίσχη γίνονται σε περιόδους πρόσφατες —και μάλιστα σε περιόδους ελευθερίας— αντιλαμβανόμαστε τι “κατασκευαζόταν” επί Εμφυλίου πολέμου με όλες τις μυστικές υπηρεσίες παρούσες και κυρίαρχες στην Ελλάδα.

Τέτοια “κατασκευή” ήταν και ο Γλέζος …Προστατευμένη “άνωθεν”. Είναι δυνατόν το ελληνικό κράτος να έστελνε τον Γλέζο σε πραγματικές δίκες για προδοσίες και κατασκοπίες και να αδυνατούσε να τον τιμωρήσει, γιατί “αντιδρούσε” ο κόσμος για τον “ήρωα”; Είναι δυνατόν να μπορούσε να τον τιμωρήσει, απλά “αποκαθηλώνοντας” τον και να μην το έκανε; Γιατί δεν τον εξευτέλιζε, όπως ήταν στις δυνατότητές του να το κάνει; Γιατί δεν τον πήραν από το αυτί να τους δείξει πού έθαψε την “κλεμμένη” σημαία; Γιατί δεν έκαναν μια απόπειρα αναπαράστασης του όλου εγχειρήματος; …Να μαζέψουν ολόκληρη την Αθήνα κάτω από την Ακρόπολη, για να τους δείξει ο ήρωας πώς και από πού ανέβηκε στον “βράχο” …Να μαζέψουν χιλιάδες Αθηναίους και να του πετάνε τα βρακιά τους, για να μαζέψει πανί και να αντικαταστήσει τη σημαία που δεν βρίσκει.

Κατάλαβε ο αναγνώστης τον λόγο που μιλάμε για “κατασκευή” των δύο συνεταίρων της ψυχροπολεμικής εποχής; ΗΠΑ και Σοβιετική Ένωση έδωσαν στην Ελλάδα τον πιο ασφαλή για τον σχεδιασμό τους “ήρωα” …Έναν σταλινικό, ο οποίος δεν θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί τη “δόξα” του εις βάρος των “τζακιών” και ταυτόχρονα θα ήταν ένας “ήρωας”, ο οποίος με τον “ηρωισμό” του και την “τόλμη” του περισσότερο θα τρόμαζε τον λαό παρά θα τον ευχαριστούσε. Αν οι πεμπτοφαλαγγίτες τού σταλινισμού ήταν τόσο “ηρωικοί”, ποιος θα έσωζε τον λαό, αν τους επιτίθονταν τέτοιοι αδίστακτοι άνθρωποι; Αν αυτοί οι ηρωικοί σταλινικοί δεν φοβούνταν τους Ναζί, ποιος θα τους τρόμαζε στην εποχή της ελευθερίας;

Ποιοι θα διέψευδαν αυτήν την “κατασκευή”; …Οι Γερμανοί Ναζί “υπάλληλοι” των Αμερικανών; …Κατά πάσα πιθανότητα όλοι μαζί έφτιαξαν το “στόρυ” της ηρωικής βραδιάς. Τις λεπτομέρειες, για το πώς ήταν δεμένη η σημαία, μπορούσαν να τους τις αποκαλύψουν οι Ναζί “συνάδερφοί” τους. Οι Ναζί, όμως, δεν μπορούσαν να τους “ανεβάσουν” στον Ιερό Βράχο και γι’ αυτόν τον λόγο εκεί βρίσκονται τα κενά τους …Κενά, τα οποία δεν συμπληρώνονται με τίποτε. Αν ανέβαιναν άνθρωποι έτσι εύκολα στον “βράχο”, οι Αρχαίοι Αθηναίοι θα σφάζονταν σαν τα πρόβατα σε κάθε πολιορκία. Ο Ιερός Βράχος ήταν πάνω απ’ όλα “Ιερός”, γιατί τους έσωζε κάθε φορά που υπήρχε κίνδυνος …Ένα “μαδέρι” μόνον τους δυσκόλεψε στο όλο εγχείρημα. Γιατί δεν πήραν το ασανσέρ, για να μην λερώσει το κουστούμι του ο Σάντας;

…”Κατασκευή” ήταν ο “άθλος” του Γλέζου …”Κατασκευή” από τους έμπειρους συνωμότες της KGB και εκτελεσμένη από αδίστακτους προδότες, όπως ο Γλέζος …Ανθρώπους, οι οποίοι γνώριζαν πώς γίνονται αυτά τα πράγματα. Δεν είναι τυχαίο που ο πιο σφοδρός πολέμιος τού πολύ ηρωικότερου συμβάντος με τον Κουκίδη —που φέρεται ότι γκρεμίστηκε από την Ακρόπολη τυλιγμένος με την ελληνική σημαία, που αρνούνταν να παραδώσει— ήταν ο Γλέζος …”Κατασκευασμένη” τη θεωρεί την υπόθεση Κουκίδη …Ανύπαρκτο πρόσωπο θεωρεί τον Κουκίδη …Ξέρει δηλαδή ο “αγνός” Γλέζος από “κατασκευές” …Δεν είναι ούτε αγαθός ούτε “άβγαλτος” …Ξέρει τα “κόλπα” …Δεν θεωρεί τον Κουκίδη “συνάδερφό” του ήρωα …Ο Κουκίδης ήταν “ψεύτικος” και ο Γλέζος “αληθινός”.
Και λίγο Ντε Γκολ στη “σούπα” τους ψέματος.

Μέσα στην αυθαίρετη “παπαρολογία” του ψέματος έβαλαν και τον Ντε Γκολ. Ο Γάλλος στρατηγός φέρεται να χαρακτήρισε τον Γλέζο “Πρώτο παρτιζάνο της Ευρώπης”. Τι μπορεί να επιβεβαιώνει αυτή η δήλωση; …Τίποτε απολύτως. Εφόσον μέχρι το 1945 ήταν άγνωστοι οι δράστες του περιστατικού, οι δηλώσεις αυτές έγιναν μετά το 1945. Όταν το ελληνικό κράτος δεν γνωρίζει την αλήθεια για το περιστατικό, θα τη γνωρίζει ο Γάλλος; Επιπλέον, συμβαίνει το εξής: Αυτή η δήλωση θα είχε αξία μαρτυρίας μόνον εάν γινόταν επί Κατοχής …Μόνον εάν ο “παρτιζάνος” ήταν γνωστός και καταδιωκόταν από τις δυνάμεις Κατοχής. Εφόσον οι δηλώσεις έγιναν εκ των υστέρων, ουδεμία αξία έχουν ως αποδείξεις γεγονότων.

Αυτές οι δηλώσεις, όταν γίνονται, έχουν αξία μαρτυρίας μόνον όταν ο παράγων χρόνος, όπου αυτές έγιναν, το επιτρέπει. Τι θέλουμε να πούμε; Τι αξία έχει να δηλώσει κάποιος το 2013: “είδα κάποτε έναν νεαρό Αργεντίνο ονόματι Μέσι στις ποδοσφαιρικές ακαδημίες της Μπαρτσελόνα και πάντα πίστευα ότι έχει λαμπρό μέλλον”. Αν αυτό το δηλώσεις το 2004, είσαι ο πρώτος “ανιχνευτής”. Αν έχεις ντοκουμέντα ότι το είχες δηλώσει τότε, αποδεικνύεται η γνώση σου. Αν εμφανιστείς σήμερα και απλά ισχυρίζεσαι ότι το είπες κάποτε, δεν έχει την παραμικρή αξία. Ο ισχυρισμός σου δεν αποδεικνύει τίποτε. Μετά Χριστό προφήτες δεν αναγνωρίζει καμία ιστορία. Τέτοια ήταν και η δήλωση του Ντε Γκολ. Άνευ σημασίας, γιατί ήταν εκτός timing. Η Ελλάδα ήταν ελεύθερη και τα λαμόγια παρίσταναν τους παρτιζάνους στα καφενεία.

Τι πιστεύουμε για τη δήλωση; Το πιο πιθανό είναι ο Ντε Γκολ να μην γνώριζε καν ότι “έκανε” τέτοια δήλωση, γιατί πιθανότητα να μην γνώριζε έναν ασήμαντο σταλινικό σαν τον Γλέζο. Απλά, σε κάποια “εργαστήρια” κάποιοι “κατασκεύασαν” αυτήν τη δήλωση και τη “σέρβιραν” στο πόπολο, προκειμένου να τη χρησιμοποιήσουν σαν “απόδειξη” την ώρα που δεν είχαν καμία άλλη απόδειξη του ηρωισμού τους. Ακόμα όμως κι αν έκανε αυτήν τη δήλωση, θα μπορούσε να είναι μέσα στα πλαίσια των “εξυπηρετήσεων” μεταξύ των κυβερνήσεων και των μυστικών τους υπηρεσιών, προκειμένου να διευκολύνουν την “παραγωγή” δικών τους πολιτικών προσώπων. Δυστυχώς συμβαίνουν κι αυτά. Κάποιοι ξένοι συμμετέχουν στην “κατασκευή” ψεύτικων ηρώων, για να μπορούν μετά να τους εκβιάζουν …Για να μπορούν να διεκδικούν “αντιπαροχές”, όταν αυτοί θα “προοδεύσουν”.

Πώς είπε ο τενεκές ο Ραούλ Κάστρο στον Τσίπρα; …«Ώστε εσύ είσαι ο Έλληνας, που όλοι περιμένουμε να γίνει Πρωθυπουργός;” …Σώπα ρε τενεκέ Κάστρο, που περιμένεις κι εσύ μαζί με τους “όλους” να δεις τον Τσίπρα Πρωθυπουργό …Σώπα ρε “δημοκράτη” σταλινικέ, που κληρονόμησες τον αδερφό σου με δημοκρατικές διαδικασίες …Σώπα ρε “δημοκράτη”, που πέρσι στα 82 χρόνια σου χρόνια εκλέχθηκες Πρόεδρος, αλλά “διαβεβαίωσες” τους πάντες ότι δεν θα επιδιώξεις την επανεκλογή σου το 2018; …Όλα κι όλα …Τόπο στα νιάτα δίνει ο Ραούλ …Τον Άγιο Πέτρο τον ρώτησε αν το 2018 θα είναι ανάμεσα στους ζωντανούς, για να διεκδικήσει πόστο;

Τέτοιοι είναι οι σταλινικοί …”Δημοκράτες”, που δεν γνωρίζουν “στάνες” …”Ελεύθεροι” άνθρωποι, που τους εκπλήσσει η “κακία” του κόσμου. Έτσι “αγοράζονται” οι δηλώσεις, οι οποίες κατόπιν εμφανίζονται σαν “προφητικές”. Έτσι γίνονται οι “προωθήσεις” ημετέρων και κατόπιν περιμένουν “αντιπαροχές” όλων των ειδών. Έτσι γίνονται τα “ντίλια” του παρασκηνίου και των μυστικών υπηρεσιών. Ο Ραούλ, εκτός από τα φάρμακά του, μπορεί να μην γνωρίζει όχι τον Τσίπρα, αλλά ούτε κατά πού πέφτει η Ελλάδα. Η “δήλωσή” του, όμως, έγινε φέιγ βολάν στην Ελλάδα. Η δήλωσή του έδωσε “διεθνές” κύρος στον Alexis. Έτσι κάπως ήταν και η δήλωση του Ντε Γκολ …”Βεβαιωτική” του τίποτε … Έδωσε διεθνές κύρος στον Manolis.

Ο σταλινικός παιδονόμος.

Ο Γλέζος θα πέθαινε σχεδόν ξεχασμένος, αν δεν είχαμε τη σημερινή απότομη κατάρρευση του δικομματισμού. Ξεχασμένος, όμως, σε περίπτωση που κάποιος είναι ένας απατεώνας, δεν είναι απαραίτητα κακό. Ξεχασμένος σημαίνει ασφαλής, γιατί στην Ελλάδα —ως γνωστόν— τους νεκρούς δεν τους κρίνουμε. Ασφαλής σημαίνει ότι θα χανόταν μαζί του κάθε πιθανότητα να αναζητηθεί κάποτε η αλήθεια που τον αφορούσε. Όπως ο θάνατος προστάτευσε τη δωσίλογη Μερκούρη, έτσι θα προστάτευε και τον Γλέζο …Θα πέθαινε σαν “ήρωας”, όπως η Μερκούρη πέθανε σαν “σοσιαλίστρια” πολυτελείας.

Όμως, η κατάρρευση του δικομματισμού όλα αυτά τα ανέτρεψε. Η απότομη “πτώση” του ΠΑΣΟΚ έκανε τους Αμερικανούς να αναζητήσουν έναν νέο “πόλο”, για να στηρίξουν το καταρρέον “σκηνικό”. Η Αριστερά όμως, την οποία γνώριζαν, είναι πολύ συγκεκριμένη …Είναι οι παλιοί χαφιέδες του “Κολεγίου” τού ΚΚΕ και αυτούς γνώριζαν …Είναι η Αριστερά που ο “Αλτσχάιμερ”-Γλέζος δεν “γνώρισε” ποτέ …Είναι η Αριστερά του ΚΚΕ, που τα έπαιρνε από τη Σοβιετική Ένωση και οι ΗΠΑ τα κατέγραφαν, για να μπορούν να τους εκβιάζουν …Για να τους έχουν πάντα στο “χέρι” με έτοιμες κατηγορίες περί κατασκοπίας, συνεργασίας με τον εχθρό κλπ..

Η εποχή των “δεινοσαύρων” είχε περάσει και ελάχιστοι ήταν αυτοί, οι οποίοι είχαν τις προδιαγραφές να τους εξυπηρετήσουν. Ακόμα και το ΚΚΕ έχει χάσει τα παλιά στελέχη, που γνώριζαν τα “κανάλια”. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πέρασαν ήδη πάνω από είκοσι χρόνια από την κατάρρευση του “υπαρκτού”. Ελάχιστοι ήταν αυτοί, οι οποίοι είχαν την ηλικία και άρα την εμπειρία αυτών των καταστάσεων. Τα άβγαλτα “παιδιά” της εποχής, όπως είναι ο Γιωργάκης ή ο Αντωνάκης, έχουν περάσει πλέον τα εξήντα. Στην ανάγκη αυτήν βρέθηκε ο Γλέζος σαν λύση. Είχε τα προσόντα να τους κάνει τη δουλειά …Να κατευθύνει με την “εμπειρία” του την Αριστερά εκεί όπου θέλουν τα αφεντικά και όχι απαραίτητα εκεί όπου θέλουν οι “αρχηγοί” …Ίσως γι’ αυτόν τον λόγο ξαφνικά έγινε αμφισβητίας των αρχηγών.

Αυτόν τον καγκεμπίτη Γλέζο τής CIA έβαλαν τώρα δίπλα στον Τσίπρα, για να τον “κατευθύνει”. Μπορεί “όλοι” να περιμένουν να τον δουν Πρωθυπουργό, αλλά επίσης “όλοι” περιμένουν να τον ελέγξουν. Αυτόν τον ρόλο ανέλαβε ο συνοδοιπόρος τού Ραούλ …Παιδονόμος κανονικός ο Γλέζος …Πολύπειρος στον χαφιεδισμό και στους βυζαντινισμούς, εφόσον “μαθήτευσε” δίπλα στον ίδιο τον Ζαχαριάδη. Γνώριζε τι είναι να ελέγχεις τον τύποις αρχηγό και να αναφέρεις στην “αρχή”. Γνώριζε τι είναι να είσαι σε συνεχή επαφή με υπηρεσίες, προκειμένου να υπάρχει σεβασμός των “εντολών”. Το παλιό παιδί-“θαύμα” του ΚΚΕ το έβαλαν να συμβουλεύει το νέο παιδί-“θαύμα”. Όλα τα παιδιά-“θαύματα” του σταλινισμού στην υπηρεσία της Νέας Τάξης …Manolis, Maria, και Alexis.

Όμως, το ίδιο χρήσιμος ήταν ο Γλέζος και σε δευτερεύοντα θέματα …Θέματα, τα οποία έχουν άμεση σχέση με την εποχή των Μνημονίων. Σε μια εποχή που ο ελληνικός λαός ήταν εξοργισμένος με τους Γερμανούς, ο Γλέζος ήταν και πάλι χρήσιμος. Σε μια εποχή που όλοι οι Έλληνες είχαν βγάλει τα κομπιουτεράκια τους, για να υπολογίσουν τα “χρωστούμενα” των Γερμανών, έβαλαν τον Γλέζο επικεφαλής της επιτροπής διεκδίκησης των γερμανικών αποζημιώσεων. Αυτόν τον ρόλο και μόνον που τον ανέλαβε ο Γλέζος, είναι ντροπή και προδοσία — ακόμα κι αν ήταν ο πιο “καθαρός” άνθρωπος. Γιατί; …Γιατί πρώτος απ’ όλους γνωρίζει ο ίδιος το παρελθόν του …Το σταλινικό παρελθόν του …Το παρελθόν, το οποίο χαρακτηριζόταν εξαιτίας των υποχρεώσεων των πόστων του.

Η KGB —στην οποία ως διευθυντής του Ριζοσπάστη έδινε αναφορές— ήταν με την ανατολικογερμανική Στάζι συγκοινωνούντα δοχεία. Η σημερινή Ομοσπονδιακή Γερμανία είναι η “κληρονόμος” όλων των μυστικών της πρώην Ανατολικής Γερμανίας. Άρα; …Άρα έχει στη διάθεσή της όλα τα “άπλυτα” του Γλέζου. Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Έβαλαν επικεφαλής των διεκδικήσεων κάποιον, που οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες μπορούν στα ενενήντα του να τον βάλουν να χορεύει Καν-Καν πάνω σε συρματόσκοινο και να παίζει στα χέρια του εννέα μπάλες …Έβαλαν να πιέζει τους Γερμανούς κάποιον, ο οποίος μπορεί στην KGB —και άρα στη Στάζι— να έχει έναν “φάκελο” πιο μεγάλο και από έναν συνηθισμένο “τόμο” εγκυκλοπαίδειας.

Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν πόσο επικίνδυνο είναι για την εθνική μας ασφάλεια να “συμβουλεύει” έναν υποψήφιο Πρωθυπουργό ένας εκβιάσιμος άνθρωπος …Πόσο απειλητικό για τα εθνικά μας συμφέροντα είναι, να τίθεται επικεφαλής των διεκδικήσεών μας ένας εκβιάσιμος άνθρωπος. Δεν θέλουμε ούτε να φανταστούμε πώς εκβιάζουν οι μυστικές υπηρεσίες κάποιον, ο οποίος εγκλημάτησε στην εποχή του Εμφυλίου και για πάνω από μισό αιώνα ζει μια ψεύτικη ζωή σαν “ήρωας”. Δεν θέλουμε καν να φανταστούμε πόσο γελάνε με τον Έλληνα “ήρωα” σε κάποιες μυστικές υπηρεσίες.

Κυκλοφορεί για πάνω από εξήντα χρόνια σαν “ήρωας” κάποιος, ο οποίος δεν ήταν καν στο τυπικό επίπεδο συνεπής απέναντι στην πατρίδα του. Γιατί το λέμε αυτό; …Γιατί, αν το ψάξει κάποιος για τον Γλέζο, όχι απλά δεν πρέπει να τον θεωρεί “ήρωα”, αλλά κοινό λιποτάκτη …Δειλό λιποτάκτη που απείχε στον υπέρτατο αγώνα, που έδωσαν από κοινού όλοι οι Έλληνες. Ποιος “ήρωας”; …Αυτός δεν πήγε καν στο μέτωπο της Αλβανίας, όπως πήγαν όλοι οι Έλληνες …Γεννημένος στις 9 Σεπτεμβρίου του 1922 είναι. Η γενική επιστράτευση του 1940 έγινε στις 28 Οκτωβρίου …Κλειστά δεκαοκτώ είχε ο Γλέζος …Γιατί δεν πήγε φαντάρος; …Τον άφησαν να “ωριμάσει”; …Γιατί απορρίφθηκε, λόγω ηλικίας, όπως γράφει στο βιογραφικό του;…

…Άλλα λέει νόμος: Υπόχρεοι σε στράτευση είναι όλοι οι Έλληνες από την 1η Ιανουαρίου του έτους κατά το οποίο διανύουν το 19ο έτος έως την 31η Δεκεμβρίου του έτους κατά το οποίο συμπληρώνουν το 45ο έτος της ηλικίας τους (άρθρο 1 παρ. 1). Ως ημερομηνία γέννησης θεωρείται η 1η Ιανουαρίου του έτους με το οποίο καθένας είναι γραμμένος στο οικείο μητρώο αρρένων (άρθρο 3 παρ. 1). Όταν αυτά ισχύουν σε περιόδους ειρήνης, αντιλαμβανόμαστε ότι σε περίπτωση γενικής επιστράτευσης, λόγω πολέμου, τα πράγματα θα είναι ακόμα χειρότερα.

Γιατί δεν πήγε ο “ήρωας” Manolis στο μέτωπο με τους συνομήλικούς του; …Μήπως γι’ αυτόν τον λόγο “αλλαξοπίστησε” εκείνη την περίοδο; …Μήπως γι’ αυτόν τον λόγο “μετακινήθηκε” από τη φασιστική νεολαία του Μεταξά στο ΚΚΕ; Η νεολαία της ΕΟΝ πολεμούσε, ενώ οι ΚΚΕδες “κλειδώνονταν” μόνοι τους στα κελιά τους. Δήλωναν δήθεν σύμμαχοι του Χίτλερ και αρνούνταν να στρατευτούν. Εξαιτίας της στράτευσης έγινε σταλινικός ο “ήρωας”; …Στην περίοδο ειρήνης έκανε τον σκληρό φασίστα που μοίραζε σφαλιάρες και όταν “ήρθε” ο πόλεμος πήγε με τους ΚΚΕδες για να χωθεί μαζί τους μέσα στα ασφαλή κελιά τους;

Πολεμούσε ο κατά επτά χρόνια νεώτερός του “ήρωας” Παπούλιας τούς Γερμανούς και ο “ήρωας” Γλέζος μάζευε τα “άπλυτά” τους από τους ιστούς; Κατάλαβε ο αναγνώστης τον λόγο που μιλάμε για επικίνδυνα πράγματα; Και μόνον να σκεφτεί κάποιος ότι CIA, Στάζι και Μοσάντ έχουν ντοκουμέντα για την απάτη τού δειλού καγκεμπίτη Γλέζου, αρκεί, για να τον πιάσει κρύος ιδρώτας …Ποιος ξέρει τις μας έχει “κοστίσει” η “πρόοδός” του και οι “δάφνες” του …Ποιος ξέρει τι μας έχουν “κοστίσει” όλοι οι τενεκέδες, που σήμερα μας κυβερνούν και μας οδήγησαν στα Μνημόνια.

Το καθήκον της Πολιτείας.

Άπόψή μας είναι ότι ο Γλέζος είναι απατεώνας …Ίσως ο μεγαλύτερος πολιτικός απατεώνας στα χιλιάδες χρόνια της ελληνικής ιστορίας. Γιατί είμαστε τόσο βέβαιοι; …Γιατί απλούστατα δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι ένας άνθρωπος, που για πάνω από μισό αιώνα προσπαθεί να μας “πείσει” για τον “ηρωισμό” του, δεν εξασφάλισε εκείνη την απόδειξη, η οποία θα τον απάλλασσε από την ανάγκη της πειθούς. Είναι δυνατόν να γνωρίζει κάποιος πού είναι παραχωμένο ένα παγκόσμιας σημασίας ιστορικό αντικείμενο και να μην κινήσει ουρανό και γη για να το βρει; Πήγε λέει μια φορά και έκανε μια ψευδοέρευνα και δεν τη βρήκε τη σημαία. Πώς έψαξε; …Με τα χέρια στις τσέπες; …Τα χέρια, που, όταν “έθαβαν”, δούλευαν σαν Caterpillar και όταν ήταν να ξεθάψουν δεν μπορούσαν να αφήσουν ίχνη στη σκόνη; Είναι δυνατόν αυτός ο ισχυρισμός να είναι αληθής;

Ακόμα κι αν όλα τα επιχειρήματά του τα βρίσκαμε πειστικά, μόνον γι’ αυτό θα αμφιβάλαμε για την αλήθειά του. Με τα δόντια θα έσκαβε κάποιος, για να βρει την απόδειξη του “ηρωισμού” του. Πάνω από πενήντα χρόνια είναι βουλευτής και δεν έκανε ούτε μία προσπάθεια, μέσω της αρχαιολογικής υπηρεσίας, να εξασφαλίσει τα μέσα που ο ίδιος για τη δική του ικανοποίηση χρειαζόταν; …Για να αφήσει κάτι πίσω του …Να αφήσει ένα μουσειακό “κομμάτι”, το οποίο θα αποδείκνυε τη δική του προσωπική γενναιότητα και θα είχε την “προβολή” του και στον ελληνισμό …Ολόκληρη πτέρυγα στο πολεμικό μουσείο θα του έδιναν. Μαζί με τους αθάνατους Έλληνες θα έμενε για πάντα στην ιστορία. Μόνον γι’ αυτόν τον λόγο είμαστε απολύτως βέβαιοι πως είναι ένας χαφιές, πράκτορας και απατεώνας.

Δεν μπορούμε να του πάρουμε πίσω την “ηρωική” ζωή, αλλά, αν μας “δούλεψε” τόσο χυδαία, θα πρέπει να του προσφέρουμε μια δίκαιη ανταμοιβή …Να του προσφέρουμε την έξοδο που δικαιούται …Να φύγει με τις “κλοτσιές” απ’ αυτόν τον κόσμο …Να φύγει ως προδότης, χαφιές και απατεώνας …Να του προσφέρουμε το τέλος που δικαιούται. Σε αυτό το σημείο πρέπει να πάρει θέση η Πολιτεία …Η καθ’ ύλην αρμόδια να ελέγχει τις αλήθειες, που αφορούν τον λαό και την ιστορία του. Έστω και με καθυστέρηση μισού αιώνα και πλέον, θα πρέπει να κάνει την περίφημη πραγματογνωμοσύνη …Να προλάβει ζωντανό έναν πρωταγωνιστή μιας σημαντικής ιστορικής στιγμής, ώστε να επιβεβαιώσει ένα γεγονός …Να προλάβει να “διορθώσει” ένα ιστορικό σφάλμα, το οποίο θα γίνει σίγουρα μετά τον θάνατο του Γλέζου.

Τι προτείνουμε; Να τον πάρει —ακόμα και “σηκωτό”— για να δείξει σε ολόκληρο τον κόσμο από πού και πώς ανέβηκε στον Ιερό Βράχο. Από εκεί και πέρα να υποδείξει το μέρος όπου πέταξαν τη σημαία. Εφόσον αποδεδειγμένα δεν την βρήκε κανείς, θα πρέπει ακόμα και τώρα το επίσημο ελληνικό κράτος να την αναζητήσει. Πού βρίσκεται το πρόβλημα; Εφόσον βρίσκεται εν ζωή αυτός ο οποίος την “παράχωσε”, ας μας υποδείξει το μέρος όπου είναι “παραχωμένη”. Εδώ ο σούπερ γέρος προσπαθεί να μας βγάλει από το Μνημόνιο, δεν θα θυμάται πού πέταξε τη σημαία στο highlight της ζωής του;

Ο ίδιος μας είπε ότι μετά την απελευθέρωση πήγε στο μέρος όπου την “έθαψε” και σκάλισε λίγο με τα ποδαράκια του, μήπως και τη βρει. Αυτό, το οποίο δεν κατάφερε τότε εκείνος, θα μπορούσε να το επιχειρήσει οργανωμένα το ελληνικό κράτος …Ειδικά αυτήν την εποχή. Θα είναι “βάλσαμο” για τη σημερινή Ελλάδα μια τέτοια αποκάλυψη. Στον καιρό της Μέρκελ θα ήταν ό,τι καλύτερο να βρούμε μια σημαία των Ναζί στη βάση της Ακρόπολης. Τώρα, που αναζητάμε το δίκιο μας με τις αποζημιώσεις και τα αναγκαστικά δάνεια σε μια Αθήνα που βρομίζει με την παρουσία του ο Ράιχενμπαχ, θα ήταν ό,τι καλύτερο να βρούμε τη σημαία. Να βρούμε τη σημαία των γονέων του Ράιχενμπαχ και να του την τρίψουμε στην “μούρη” μπας και καταλάβει τον λόγο που είναι ανεπιθύμητος στην Αθήνα. Γιατί δεν το κάνουν;
Για όσο διάστημα η Πολιτεία θα κρύβεται και δεν θα κάνει το καθήκον της, θα την υποκαθιστούν οι πολίτες. Σε μια εποχή που ακόμα και οι φανατικοί “κομμουνιστές” σαν τη Δαμανάκη έχουν πειστεί ότι ο ιδιωτικός τομέας μπορεί να υποκαταστήσει τον δημόσιο, είναι λογικό να δούμε ενέργειες ιδιωτών, οι οποίες αναπληρώνουν τα κενά που αφήνει το κράτος. Η φύση μισεί το κενό και αυτό θα συμβεί και στην περίπτωση αυτήν.

Εμείς, με μια πρόχειρη “επιστημονική” έρευνα που κάναμε, μπορούμε να “επιβεβαιώσουμε” τους ισχυρισμούς τού Γλέζου …Εκμεταλλευτήκαμε τα αρχεία του Σνόουντεν και αποκτώντας με τη βοήθεια εξειδικευμένων χάκερ πρόσβαση σε απόρρητους φακέλους μυστικών υπηρεσιών, βρήκαμε τα στοιχεία που χρειαζόμασταν …Βρήκαμε φωτογραφικό ντοκουμέντο με τους δύο αντιστασιακούς “αγκαλιά” με τη σημαία να συγκρούονται με τους φύλακές της …Φωτογραφία, η οποία αποδεικνύει όχι μόνον τη γενναιότητα, αλλά και το “μεγαλείο” ψυχής του “ήρωα” Γλέζου.

…Βρήκαμε φωτογραφία, η οποία αποδεικνύει ότι οι “ήρωες” όχι απλά δεν άρπαξαν στα κρυφά τη σημαία, αλλά έδωσαν πραγματική μάχη σώμα με σώμα για να την πάρουν από τους Γερμανούς. Δεν ενήργησαν απλά σαν κλεφτρόνια, αλλά σαν πραγματικοί ήρωες. Αυτή η απόρρητη μέχρι τώρα φωτογραφία “μάγεψε” τον Ντε Γκολ και ονόμασε τον Γλέζο πρώτο παρτιζάνο. Απλά, η ταπεινότητα του Γλέζου δεν ήθελε να αποκαλύψει αυτό το οποίο “αποκαλύπτει” το φωτογραφικό ντοκουμέντο. Γιατί δεν ήθελε; Γιατί δεν είχε μόνον εθνική συνείδηση το “παλικάρι”, αλλά και ταξική συνείδηση. Έκανε την καρδιά του πέτρα και μας είπε ένα ψέμα …Είπε ψέμα ο “ήρωας”, γιατί είχε τους λόγους του.

Δεν ήθελε το γνήσιο λαϊκό παιδί των εργατικών αγώνων να φανεί ότι νίκησε Γερμανούς στρατιώτες, —οι οποίοι είναι προφανές ότι ανήκαν στην εργατική τάξη— και απλά το Κεφάλαιο τους χρησιμοποιούσε στην επίτευξη των ιμπεριαλιστικών του στόχων. Ο γνήσιος λαϊκός ήρωας ψευδώς είπε ότι έκλεψε απλά τη σημαία για να μην εκθέσει τους ένστολους Γερμανούς προλετάριους, οι οποίοι έχασαν τη σώμα με σώμα μάχη. Αυτό το αυθεντικό φωτογραφικό ντοκουμέντο αποδεικνύει όλα όσα ισχυρίζονται οι “ήρωες” αυτά τα χρόνια. Το ύφασμα, το οποίο λείπει εκατέρωθεν της “ορχεοθήκης”, είναι τα κομμάτια που πήραν μαζί τους οι ήρωες και τους τα “έκαψαν” οι γονείς τους …Πήραν τα κομμάτια των “όρχεων” και εκεί κάπου έγραψαν και οι γονείς τους το κατόρθωμά τους.
Τύχη ή ατυχία;

Ο Γλέζος σήμερα είναι τυχερός και άτυχος ταυτόχρονα. Είναι ένα θύμα των “φαρσών” εκείνων, που πολλές φορές “στήνει” η ιστορία …ίσως για λόγους δικαιοσύνης. Αναπάντεχα του δόθηκε μια απρόσμενη ευκαιρία να πρωταγωνιστήσει στο πολιτικό σκηνικό, σε μια ηλικία όμως, που η έννοια της “ευκαιρίας” είναι πολύ σχετική …Ευκαιρία στα ενενήντα δεν ξέρουμε αν είναι για να διακριθεί κάποιος ή για να εξευτελιστεί. Αυτή είναι η απορία. Τι μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος, ο οποίος βρίσκεται σχεδόν πέρα από τα “τελειώματά” του; …Τις “καθυστερήσεις” της ζωής του ζει τώρα ο Γλέζος. Ο άνθρωπος είναι τενεκές ξεγάνωτος, που θα έλεγε και ο σύντροφός του ο Χαρίλαος …Του είπαν να “κλάσει” και “χέστηκε” και ως γνωστόν αυτό είναι ένα “σπόρ”, το οποίο οι γέροι πρέπει να το αποφεύγουν, γιατί τους “σκοτώνει”.

Αντί να καθίσει ήσυχος στις τελευταίες ημέρες της ζωής του και να μακαρίζει τον εαυτό του που έζησε δοξασμένα —ενώ δεν το δικαιούνταν— έφτασε στο σημείο να προκαλεί. Εκτίθεται σε μια δημοσιότητα ανεξέλεγκτη, που δεν γνωρίζει ούτε ο ίδιος πόσο επικίνδυνη είναι. Παίζει με τα επικίνδυνα ΜΜΕ όπως παίζει ένα κουνούπι με την πυρακτωμένη λάμπα. Πάλι εκ του ασφαλούς ο μεγαλύτερος “τζάμπα”-μάγκας της μεταπολεμικής περιόδου παριστάνει το παλικάρι ένα βήμα πριν από το τάφο του. Ο “απελευθερωτής” της Απειράνθου μετά το χωριό του θα “απελευθερώσει” και την υπόλοιπη Ελλάδα. Ο ρίψασπις στο έπος του 40. Ο δειλός φασίστας που έγινε σταλινικός για να αποφύγει την στράτευση.

Ξεκίνησε ο αστοιχείωτος στα ενενήντα-φεύγα να γράφει βιβλίο για την “έξοδο” από την Κρίση. Του είπαν να είναι έτοιμος για την “εξόδιο” και αυτός —ως γνήσιος άθεος σταλινικός— δεν κατάλαβε τι του είπαν και γράφει βιβλίο με τον τίτλο “Έξοδος” …Καραγκιόζη Γλέζο, σε “έπιασε” τώρα η ιστορία από το “μανίκι” και δεν θα “φύγεις” από αυτήν τη ζωή, χωρίς να μάθουμε την αλήθεια …Θα σε λιώσουν τα “γρανάζια” της σε περίπτωση που έζησες πάνω σε ψέματα …Θα σε ακολουθεί αιωνίως η “ύβρις” απέναντι στον Αλέξανδρο …
Η ύβρις του άκαπνου δειλού ρίψασπι απέναντι σε έναν από τους γενναίους ανθρώπους στην ανθρώπινη ιστορία. Η ύβρις ενός ανθρώπου που άλλαξε την “πίστη” του για να σώσει το σαρκίο του απέναντι σε έναν άνθρωπο που ρίσκαρε την ζωή του για να δώσει “φως” στον κόσμο. Η ύβρις ενός νάνου των σταλινικών υπογείων, που τόλμησε να κρίνει σαν ίσος προς ίσον τον Αλέξανδρο …Ένα ενοικιαζόμενο “κατασκεύασμα” του Ζαχαριάδη και των μυστικών υπηρεσιών τόλμησε να κρίνει έναν γίγαντα της πανανθρώπινης ιστορίας …Ουστ κοπρόσκυλο …Άπλυτε σταλινικέ χαφιεδοπράκτορα, που νομίζεις ότι ακόμα μπορείς να μας δουλεύεις.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ
ΠΗΓΗ