Ολοι οι δανειολήπτες να ζητήσουν τον φάκελο του δανείου τους. Θα βρουν υπερεχρέωση

– Το σύνολο των τραπεζών χρεώνει τόκους , υπολογισμένους σε 360 αντί 365 μέρες.
– Συνηθισμένη πραχτική τους είναι η επιβάρυνση των δανείων με καταχρηστικά επιτόκια και λοιπά έξοδα.
– Έχουν εντοπιστεί αλλαγές όρων δανείου, με πλαστογραφημένες υπογραφές δανειοληπτών.

ΖΗΤΕΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΚΕΛΟΥΣ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΩΝ ΚΑΙ ΕΛΕΓΞΤΕ ΤΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΧΡΕΩΣΕΩΝ
“ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ”
σε συνεργασία με την
ΕΝΩΣΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΩΝ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ

Για σήμερα, παραθέτουμε το
ΝΟΜΙΚΟ ΜΕΡΟΣ ΜΗΝΥΣΗΣ- ΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΚΑΤΑ αρμοδίων προσώπων της ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΓΙΑ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΑΠΑΤΗ ΔΑΝΕΙΟΛΗΠΤΩΝ ΜΕ Γ
ΕΝΙΚΟ ΟΡΟ ΣΥΝΑΛΛΑΓΩΝ
του πρώην εισαγγελέα Ιωάννη Σακκά.

Α) Στην μηνυόμενη τράπεζα, Διοίκηση και στα επιτελικά στελέχη αυτής ήτο γνωστό από την 07.03.1991, με την υπ’ αριθμόν: Φ1-983 / 07.03.1991 (ΦΕΚ:172 / Τεύχος Δεύτερο / 21.03.1991) ΚΥΑ (Κοινή Υπουργική Απόφαση), ότι ο τραπεζικός κανονισμός των τόκων επί δανείων, που τα πιστωτικά ιδρύματα-τράπεζες χορηγούν σε ιδιώτες (φυσικά και νομικά πρόσωπα), υπολογίζεται επί τη βάσει των ημερών του ημερολογιακού έτους (ήτοι 365 ημερών και επί 366 ημερών σε δίσεκτο έτος) και όχι επί τη βάσει έτους 360 ημερών.

Βάσει δε υπολογισμού στην εξίσωση: Τόκος= Κεφάλαιο Χ Επιτόκιο % διά 1 έτος ημερολογιακό, ήτοι σε μορφή κλάσματος με παρανομαστή το έτος δια 365 ημερών (ή 366 ημερών επί δίσεκτου έτους), οι μηνυόμενοι ως αρμόδια διοικητικά όργανα της τράπεζας όφειλαν να διαιρούν στην εξίσωση υπολογισμού του ετήσιου τόκου δανεισμού των δανειοληπτών και να υπολογίζουν το νόμιμο ετήσιο τόκο, που θα έπρεπε να πληρώνει ο Δανειζόμενος. Σε αντίθετη περίπτωση, που διαιρούσαν με μικρότερο αριθμό των 365 ή 366 ημερών, δηλαδή με μικρότερο διαιρέτη ή παρανομαστή, όπως εν προκειμένω με 360 εξήγαγαν εν γνώσει τους μεγαλύτερο ποσόν τόκου και χρέωναν περισσότερους τόκους στον δανειολήπτη και τον ζημίωναν κατά τη διαφορά έναντι του δίκαιου και νομίμου τρόπου υπολογισμού με βάση έτος με 365 ή 366 ημέρες, ενώ κατ’ επίφαση και ψευδώς εμφάνιζαν στον δανειολήπτη και στον εγγυητή, ότι το ετήσιο επιτόκιο ήτο το συμφωνηθέν. Τελικώς στις εξοφλητικές δόσεις ανά μήνα του συμφωνηθέντος δανείου –κεφαλαίου τους επιμέριζαν παράνομους τόκους επιπλέον.

Σχετικώς επί του δίκαιου και νομίμου συναλλακτικού τραπεζικού ήθους και καλής πίστης στις τραπεζικές συναλλαγές προς τους Δανειολήπτες με συντελεστή διαίρεσης, διαιρέτη ή παρανομαστή έτους 365 ημερών (ή 366 σε δίσεκτο) από 21-3-1991, όριζαν αναγκαστικά οι κατωτέρω κοινές κανονιστικές διατάξεις Υπουργικών Αποφάσεων και αυστηρών Οδηγιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ενσωματώθηκαν στο Ελληνικό εσωτερικό δίκαιο σε ΚΥΑ και ήταν γνωστές στους τραπεζίτες, ως ειδικών επί θεμάτων δανείων και με υπέρμετρη νομική υπεροχή (εχόντων νομικές-δικηγορικές υπηρεσίες) έναντι ημών των δανειοληπτών ως πολιτών, στις οποίες σημειωτέον παραπέμπει η αμετάκλητη απόφαση 430/4-3-2005 του Αρείου Πάγου (ΑΠ) όπως :

α) στις 21-3-1991, η υπ’ αριθμ. ΚΥΑ Φ1-983 / 07-03-1991 (Φ.Ε.Κ. Β΄ 172 / 21-03-1991, θέμα 12 άρθρο 14 τελυτ. παραγρ), (Προσάγω και επικαλούμαι το υπ’ αριθμόν: …. Σχετικόν) και

β) στις 8-3-2001, η υπ’ αριθμ. ΚΥΑ Ζ1-178/13-02-2001 (Φ.Ε.Κ. Β΄ 255 / 08-03-2001), όπου ενσωματώθηκε η υπ’ αριθμ. 98 / 7 / ΕΚ / 16-02-1998 Κοινοτική Οδηγία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (βλ θέμα 5 του ΦΕΚ και το άρθρο 5 παρ/φος 3 α της ΚΥΑ) καθώς επίσης και τα όσα επιτάσσει το Άρθρο: 28 παρ.: 1 του Συντάγματος. Ήτοι: «Οι γενικά παραδεγμένοι Κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, καθώς και οι Διεθνείς Συμβάσεις , από την επικύρωσή τους με Νόμο και την θέση τους σε ισχύ σύμφωνα με τους όρους καθεμιάς, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του Εσωτερικού Ελληνικού Δικαίου και υπερισχύουν από κάθε άλλη αντίθετη Διάταξη Νόμου». (Προσάγω και επικαλούμαι τα υπ’ αριθμόν: ….Σχετικά).

Β) Πέραν δε τούτων στις 4-3-2005, στην Αθήνα και σε όλες τις πόλεις της Ελλάδος όπου είχαν υποκατάστηματα, οι μηνυόμενοι ως ειδικοί και εμπιστευμένοι από την Πολιτεία ως Διοίκηση και εκπρόσωποι Τράπεζας (νομικού προσώπου) επί των τραπεζικών δανείων και έχοντες ιδιαίτερη νομική υποχρέωση να ανακοινώνουν, στους υποψήφιους πελάτες –δανειολήπτες, τον σύμφωνα με το δίκαιο και νόμιμο συναλλακτικό τραπεζικό ήθος και με καλή πίστη στις τραπεζικές συναλλαγές συντελεστή διαίρεσης, διαιρέτη ή παρανομαστή έτους 365 ημερών (ή 366 σε δίσεκτο) από 21-03-1991, γνώριζαν (αφού είχαν και έχουν οργανωμένες νομικές υπηρεσίες) ξεκάθαρα επιπλέον ότι το Δ΄ Πολιτικό Τμήμα του Ανώτατου Ελληνικού Δικαστηρίου, του Αρείου Πάγου, εξέδωσε την υπ’ αριθμόν: 430 / 04-03-2005 Αμετάκλητη Απόφασή του, η οποία δέσμευε όλες τις τράπεζες με ισχύ δεδικασμένου έναντι πάντων των δανειοληπτών ως αποδεκτών παροχής υπηρεσιών των δανειοληπτών-καταναλωτών και τους υποχρέωνε να μην παρασιωπούν αθέμιτα το αληθινό γεγονός ότι: α) ο Γ.Ο.Σ. που όριζε ότι οι τόκοι υπολογίζονται με βάση έτος 360 ημερών είναι καταχρηστικός και παράνομος και προκαλεί ακυρότητα στη σύμβαση του δανείου και β) η αληθής και νόμιμη βάση υπολογισμού των τόκων δανείου καταναλωτών (δανειοληπτών φυσικών και νομικών προσώπων) είναι το έτος με 365 ημέρες. Η δε παρασιώπηση των ανωτέρω αποτελεί αθέμιτη ενέργεια της Τράπεζας ως παροχέα. (Προσάγω και επικαλούμαι την υπ’ αριθμόν: απόφαση ΑΠ 430/4-3-2005, Α΄ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ, ΔΕΕ 2005/460, ΕΕΜΠΔ 2005/354, Δ/ΝΗ 2005/802, ΛΟΓΙΣΤΗΣ 2005/907).

Με την Απόφασή του αυτή το Ανώτατο Ακυρωτικόν Δικαστήριο απεφάνθη και δη αμετάκλητα, ότι είναι καταχρηστικός ο όρος των Τραπεζών, κατά τον οποίο οι τόκοι υπολογίζονται με βάση έτος 360 ημερών και όχι 365 και κατά το άρθρο 2 παρ.6 του ν. 2251/1994 “περί προστασίας των καταναλωτών”, όπως ο νόμος αυτός ισχύει, οι γενικοί όροι συναλλαγών (ΓΟΣ), δηλαδή οι όροι που έχουν διατυπωθεί εκ των προτέρων για απροσδιόριστο αριθμό μελλοντικών συμβάσεων, απαγορεύονται και είναι άκυροι αν έχουν ως αποτέλεσμα τη διατάραξη της ισορροπίας των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων των συμβαλλομένων μερών εις βάρος του καταναλωτή-δανειολήπτη και (η ανωτέρω Νομική Διάταξη) αποτελεί ειδική μορφή εφαρμογής του άρθρου 281 του Αστικού Κώδικα περί εφαρμογής εν προκειμένω υπό των τραπεζών ιδιαίτερης νομικής υποχρέωσης να τηρούν την καλή πίστη ή τα χρηστά ήθη στις συναλλαγές τους με τους δανειολήπτες και τους εγγυητές τους.

Δέχτηκε η υπ’ αριθμόν 430 / 2005 ΑΠ, Αμετάκλητη Δικαστική Απόφαση, ότι: «…ο… Γ.Ο.Σ που προβλέπει ότι οι τόκοι υπολογίζονται με βάση έτος 360 ημερών, προσκρούει στην αρχή της διαφάνειας, που επιτάσσει οι όροι να είναι διατυπωμένοι κατά τρόπο ορισμένο, ορθό και σαφή, ώστε ο…καταναλωτής να γνωρίζει τις συμβατικές δεσμεύσεις, που αναλαμβάνει, ιδίως όσον αφορά τη σχέση παροχής και αντιπαροχής. Με το να υπολογίζεται το επιτόκιο σε έτος 360 ημερών, ο καταναλωτής-δανειολήπτης δεν πληροφορείται το (πραγματικό) ετήσιο επιτόκιο, όπως αυτό θα έπρεπε να προσδιορίζεται σύμφωνα και με τη διάταξη του άρθρου 243 παρ. 3 Α.Κ. Η αναιρεσίβλητη (εν. Απόφαση του Εφετείου) διασπά με τον εν λόγω όρο, εντελώς τεχνητά και κατ` απόκλιση των δικαιολογημένων προσδοκιών του καταναλωτή, το χρονικό διάστημα (το έτος), στο οποίο όφειλε να αναφέρεται το επιτόκιο, δημιουργώντας έτσι μία πρόσθετη επιβάρυνση του καταναλωτή – δανειολήπτη, ο οποίος πλέον -όταν το επιτόκιο μιας ημέρας προσδιορίζεται με βάση έτος 360 ημερών – για κάθε ημέρα επιβαρύνεται με, κατά 1,3889% περισσότερο, τόκους, καθώς το επιτόκιο υποδιαιρείται για τον προσδιορισμό του τόκου προς 360 ημέρες, χωρίς αυτή, η επιπλέον επιβάρυνση να μπορεί να δικαιολογηθεί με την επίκληση κάποιου σύνθετου χαρακτήρα της παρεχόμενης υπηρεσίας ή από κάποιους εύλογους για τον καταναλωτή λόγους ή από κάποιο δικαιολογημένο ενδιαφέρον της αναιρεσίβλητης Τράπεζας.

Τούτο ιδίως σε μία εποχή, όπου τα ηλεκτρονικά μέσα προσφέρουν, χωρίς καμία πρόσθετη δυσχέρεια, τον επακριβή υπολογισμό των τόκων με έτος 365 ημερών. Άλλωστε το έτος των 365 ημερών ισχύει και εφαρμόζεται σήμερα, κατ` επιταγή της Κοινοτικής Οδηγίας 98 / 7 / Ε.Κ. που ενσωματώθηκε στο Εθνικό μας Δίκαιο, με την ΚΥΑ 21- 178/13.2.2001 (ΦΕΚ Β 255/8.3.2001) στην καταναλωτική πίστη, με τη στενή έννοια, ρύθμιση που δείχνει τη σημασία που απονέμει και ο Κοινοτικός Νομοθέτης για τον, κατ` αυτόν τον τρόπο, ακριβή προσδιορισμό του επιτοκίου…….».

Με την ανωτέρω Αμετάκλητη Απόφαση του Αρείου Πάγου αποσαφηνίστηκε και δικαστικώς πλέον από 04-03-2005, (ημερομηνία δημοσίευσης αυτής), με ισχύ δεδικασμένου προς όλες τις τράπεζες το ήδη διαμορφωμένο και από την υπ’ αριθμόν: 98 / 7 / ΕΚ / 16.02.1998 Οδηγία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης νόμιμο και δίκαιο συναλλακτικό τραπεζικό ήθος επί του υπολογισμού των ετήσιων τόκων επί χορηγουμένων δανείων, προσδιορίζεται με βάση έτος 365 ημερών (ή 366 ημερών επί δίσεκτου έτους) και ορίσθηκε νομίμως-δικαστικώς η δέουσα καλή πίστη και το χρηστό ήθος, που υποχρεούτο να ακολουθεί η διοίκηση κάθε τράπεζας και στέλεχος αυτής (νόμιμος αντιπρόσωπός της), για να μη προκαλούν στις συναλλαγές τους πρόσθετη επιβάρυνση-ζημία στην περιουσία του Δανειολήπτη και του εγγυητή του κατά 1,3889% στο δανεισθέν κεφάλαιο για κάθε ημέρα, επιβαρυνόμενο περισσότερο με τόκους που προσδιόριζαν με βάση έτος 360 ημερών, αντί με βάση έτος 365 ημερών ή 366 ημερών επί δίσεκτου έτους, κατά τις διαπραγματεύσεις και στη σύναψη σύμβασης δανείου αλλά και εις την εκπλήρωση της παροχής τους (εκ του δανείου).

Η απόφαση αυτή εκδόθηκε με τη διαδικασία του Ν 2251/1994 ΦΕΚ Α 191 Περί προστασίας καταναλωτών και ίσχυε και ισχύει έναντι όλων των τραπεζών και ως εκ τούτου δέσμευε αναδρομικά από 07.03.1991 αλλά και από 18.02.1998, όλα τα τραπεζικά – πιστωτικά ιδρύματα στην Ελλάδα και την ανωτέρω εγκαλουμένη τράπεζα και τα στελέχη της (νόμιμους αντιπροσώπους τους), και ΥΠΟΧΡΕΩΝΕ αυτά κατά τις διαπραγματεύσεις για τη σύναψη σύμβασης (δανείου) και εις την εκπλήρωση της παροχής τους (του δανείου) να συμπεριφέρονται θεμιτά.

Ειδικότερα υποχρέωνε τις τράπεζες, τους τραπεζίτες, τα μέλη των ΔΣ των τραπεζών και τα στελέχη αυτών:
α) ΣΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΝΟΜΙΚΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ, σύμφωνα με την καλή πίστη και θεμιτού συναλλακτικού ήθους, ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΝΟΜΙΜΟΥ ΤΟΚΟΥ ΤΟΥ ΔΑΝΕΙΟΥ και Πίστωσης ΕΠΙ ΤΗ ΒΑΣΕΙ έτους ΤΩΝ 365 ΗΜΕΡΩΝ (ή 366 ΗΜΕΡΩΝ ΕΠΙ ΔΙΣΕΚΤΟΥ ΕΤΟΥΣ) προς τον υποψήφιο Δανειολήπτη, οιονδήποτε ιδιώτη φυσικό ή νομικό πρόσωπο, ο οποίος επεδείκνυε εμπιστοσύνη εις την τράπεζα, ώστε αυτός να μην είναι θύμα απάτης ως προς την παροχή του σε έννομη σχέση δανείου και

β) ΝΑ ΜΗ ΠΑΡΑΣΙΩΠΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΥΤΗ, καθόσον είχαν υποχρέωση ανακοίνωσης και τήρησης του πραγματικού γεγονότος του ημερολογιακού έτους με 365 (ή 366 ημέρες σε δίσεκτο) στην έννομη σχέση δανείου και υπολογισμού του τόκου ετησίως, σύμφωνα με τις ανωτέρω ειδικές τραπεζικές διατάξεις και δη: Α) Τις Διατάξεις της υπ’ αριθμόν: Φ1-983 / 07.03.1991 (ΦΕΚ:172 / Τεύχος Δεύτερο / 21.03.1991) Κοινής Υπουργικής Απόφασης, Β) την υπ’ αριθμόν: 98 / 7 / ΕΚ / 16.02.1998 Οδηγία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και Γ) την υπ’ αριθμόν: 430 / 4-3- 2005 Αμετάκλητη Απόφαση του Δ΄ Πολιτικού Τμήματος του Δικαστηρίου του Αρείου Πάγου), την καλή πίστη και τα νόμιμα διαμορφωμένα συναλλακτικά ήθη. Η συμπεριφορά τους όφειλε να συνάδει, με τα Άρθρα: 197 και 288 του Αστικού Κώδικα και να μην αθετούν τη νόμιμη αυτή συμπεριφορά τους από δόλο κατά την εκτέλεση της παροχής τους και δημιουργούν ζημία εις την περιουσία του Ιδιώτη – Δανειολήπτη σύμφωνα με το άρθρο 330 του Αστικού Κώδικα, ήτοι περιστατικά γνωστά στις διοικήσεις των τραπεζών

Γ) Όμως τα πρόσωπα, τα οποία διοικούσαν την ως άνω τράπεζα, Πρόεδρος, Διευθύνων Σύμβουλος, Διοικητικό Συμβούλιο και στελέχη αυτής, άγνωστα σε εμάς πρόσωπα, τα οποία πρέπει να ανευρεθούν, κατάρτισαν πανελλαδικής εμβέλειας σχέδιο εξαπάτησης και συνέχισαν αυτό το σχέδιο, με δημιουργία, παράσταση και συνέχιση παράστασης ως δήθεν νομίμου Γ.Ο.Σ. ότι οι τόκοι δανείου υπολογίζονται με βάση έτος 360 ημερών και εν γνώσει τους κατ΄επάγγελμα και συνήθεια προκαλούσαν ζημία επί της περιουσίας (περιουσιακών δικαιωμάτων) στους υποψήφιους δανειολήπτες, οι οποίοι τους επεδείκνυαν εμπιστοσύνη ως προς τον υπολογισμό του ετήσιου τόκου του χορηγουμένου δανείου, δημιουργώντας μία πρόσθετη επιβάρυνση –ζημία του Καταναλωτή – Δανειολήπτη, για κάθε ημέρα επιβαρύνοντάς τον με, κατά 1,3889% τουλάχιστον περισσότερο, τόκους, (όταν το επιτόκιο ήταν 5,5% βλ την με αριθμ 430/2005 απόφαση του ΑΠ Δ ΠολΤμ.), πείθοντας και παραπλανώντας τον κάθε Δανειολήπτη, ότι το νόμιμο και σύμφωνα με την καλή πίστη και συναλλακτικά ήθη επιτόκιο μίας ημέρας προσδιορίζεται με βάση έτος 360 ημερών, ενώ αυτό ήτο ψευδές ως μη νόμιμο και αντίθετο στην καλή πίστη και συναλλακτικά ήθη, προβαίνοντας σε ΑΘΕΜΙΤΗ ΠΑΡΑΣΙΩΠΗΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΤΟΥ ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ, ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΕΝΝΟΜΗ ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΔΑΝΕΙΟΥ το νόμιμο και σύμφωνα με την καλή πίστη και θεμιτά συναλλακτικά ήθη επιτόκιο μιας ημέρας προσδιορίζεται με βάση έτος 365 ημερών, ενώ με βάση 360 ημέρες ο Δανειολήπτης, για κάθε ημέρα επιβαρύνεται με, κατά 1,3889% τουλάχιστον περισσότερο, τόκους (όταν το επιτόκιο ήτο 5,5% ετησίως), και μη διαφωτίζοντας τον παθόντα Δανειολήπτη επ’ αυτού, ενώ είχαν ιδιαίτερη νομική υποχρέωση ανακοίνωσης και διαφώτισής του για το ανωτέρω αληθές γεγονός από την καλή πίστη και θεμιτά συναλλακτικά ήθη, τις ανωτέρω Νομικές Διατάξεις, την υπ’ αριθμόν: 98 / 7 / ΕΚ / 16.02.1998 Οδηγία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την Αμετάκλητη υπ’ αριθμόν: 430 / 2005 Απόφαση του Αρείου Πάγου, την υπ’ αριθμόν: 1219 / 2001 Αμετάκλητη Απόφαση του Δ΄ Πολιτικού Τμήματος του Δικαστηρίου του Αρείου Πάγου περί Προστασίας Καταναλωτών και τα Άρθρα: 197, 288 και 330 του Αστικού Κώδικα.
(Προσάγω και επικαλούμαι το υπ’ αριθμόν: …..Σχετικόν).

Οι μηνυόμενοι όμως της ως άνω τράπεζας έθεσαν σε εφαρμογή το σχέδιο πανελλαδικώς εξαπάτησης των Δανειοληπτών με τη βοήθεια των νομίμων αντιπροσώπων τους (διευθυντών) εις τα τραπεζικά τους καταστήματα κατά τον χρόνο της κατάρτισης των Δανειακών Συμβάσεων, έχοντας έτσι διαμορφώσει, δια μέσου των υπαρχόντων καταστημάτων και υποκαταστημάτων της τράπεζας και στελέχωσή των, την πανελλαδική – εκτεταμένη υποδομή και την οργανωμένη ετοιμότητά τους, με πρόθεση επανειλημμένης τελέσεως της απάτης των υποψηφίων Δανειοληπτών, και με σκοπό να πορίζονται παράνομα περιουσιακά οφέλη – κέρδη – εισοδήματα υπέρ της τράπεζας ως νομικού προσώπου. Η συνολική σκοπούμενη περιουσιακή ζημία των εξαπατηθέντων δανειοληπτών πανελλαδικώς αλλά και το αντίστοιχο συνολικό παράνομο όφελος υπερβαίνει το ποσόν των 30.000,- Ευρώ ή άλλως και των 120.000 Ευρώ, συμπεριλαμβανομένης και της δικής μας ζημίας. Από την επανειλημμένη τέλεση της πράξης της απάτης Δανειοληπτών προκύπτει σταθερή ροπή των δραστών προς διάπραξη της απάτης κατ’ εξακολούθηση.

Δ) Ειδικότερα, οι νόμιμοι αντιπρόσωποι – στελέχη της τράπεζας με την επωνυμία……………… και σε εκτέλεση του ως άνω στρατηγικού σχεδίου εξαπάτησης Δανειοληπτών, με σκοπό η τράπεζα να αποκομίσει παράνομο περιουσιακό όφελος σε βάρος της περιουσίας μας εκ της διαφοράς του σχεδιασμένου παράνομου υπολογισμού του τόκου με βάση έτος 360 ημερών αντί του νομίμου με έτος των 365, εν γνώσει τους μας εξαπάτησαν έναν έκαστο αντίστοιχα στα καταστήματα της ως άνω τράπεζας και προβήκαμε λόγω απάτης αυτών σε κατάρτιση σύμβασης δανείου ως πιστούχου-δανειοληπτη και εγγυητή αντίστοιχα..

Ως Δανειολήπτης, έκαστος εξ ημών, κατά την κατάρτιση Σύμβασης Δανείου με την ανωτέρω τράπεζα παραπλανηθείς με το ανωτέρω σχέδιο της τράπεζας, κατέβαλα στην τράπεζα παράνομο τόκο – περιουσιακό όφελος υπέρ της τράπεζας ως ιστορείται κατωτέρω, και σε κάθε περίπτωση με πρόθεση από κοινού βάσει του ως άνω πανελλαδικού σχεδίου τους έβλαψαν αντίστοιχα την περιουσία μου και εν τέλει κατέβαλε ένας έκαστος εξ ημών το παράνομο τόκο υφιστάμενοι αντίστοιχη ζημία στην περιουσία μας. Η δε σκοπούμενη παράνομη ζημία μας και το αντίστοιχο παράνομο όφελος της τράπεζας, προκύπτει από την σχεδιασμένη απατηλή ενέργεια των νομίμων εκπροσώπων της τράπεζας βάσει του ανωτέρω στρατηγικού σχεδίου πανελλαδικά εξαπάτησης αγνώστου αριθμού πιστούχων -Δανειοληπτών.

Σε κάθε περίπτωση δανείου, ως προκύπτει από την κάθε προσκομιζόμενη υπογεγραμμένη σύμβαση δανείου, οι υπογράφοντες ως εκπρόσωποι της τράπεζας επί τη βάσει του ανωτέρω πανελλαδικού σχεδίου κατ εντολήν των διοικούντων Προέδρου, Διευθύνοντος Συμβούλου και μελών του Δ.Σ. της τράπεζας εν γνώσει τους προέβαιναν στην απάτη, κατ εξακολούθηση ή άλλως κατά συρροή, με αθέμιτη παρασιώπηση του αληθινού γεγονότος, παρασιωπόντας το αληθές γεγονός ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΕΝΝΟΜΗ ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΔΑΝΕΙΟΥ το υποχρεωτικώς νόμιμο και σύμφωνα με την καλή πίστη και το θεμιτό συναλλακτικό ήθος επιτόκιο μιας ημέρας προσδιορίζεται με βάση έτος 365 ημερών (ή 366 ημερών στο δίσεκτο έτος), ενώ με βάση 360 ημέρες ο Δανειολήπτης, για κάθε ημέρα επιβαρύνεται στη περιουσία του και ζημιώνεται με, κατά 1,3889% τουλάχιστον περισσότερο, τόκους από το συμφωνηθέν (όταν το επιτόκιο ήτο 5,5% ετησίως) και μη ενημερώνοντας-διαφωτίζοντας έναν έκαστο εξ ημών ως παθόντα Δανειολήπτη, ενώ είχαν ιδιαίτερη νομική υποχρέωση να μας ανακοινώνουν και να μας διαφωτίζουν έναν έκαστον, δανειολήπτη και εγγυητή εξ ημών για το ανωτέρω αληθές γεγονός, νομικά δίκαιου υπολογισμού του τόκου ετησίως επί τη βάσει 365 ημερών, σύμφωνα με την καλή πίστη και το θεμιτό συναλλακτικό ήθος επί τη βάσει των ανωτέρω αναφερομένων νομικών διατάξεων, της υπ’ αριθμ. 430 / 04-03-2005 Αμετάκλητης Απόφασης του Αρείου Πάγου και των ρυθμίσεων των άρθρων 197, 288 και 330 του Αστικού Κώδικα.

Με την ανωτέρω αθέμιτη παρασιώπηση του αληθού γεγονότος, μας παρέπεισαν, σε εκτέλεση του ως άνω πανελλαδικού σχεδιού απάτης οι αρμόδιοι υπαλληλοι της τράπεζας έναν έκαστον εξ ημών, πιστούχο-δανειολήπτη και εγγυητή, να προβούμε σε συναλλαγή υπογράφοντας σε κάθε περίπτωση δάνειο και αντίστοιχες πρόσθετες πράξεις δανείου με τον υποδειχθέντα υπό της τράπεζας ως δήθεν νόμιμο προσδιορισμό επιτοκίου κάθε ημέρας με βάση έτος 360 ημερών, προκαλώντας δολίως εν γνώσει τους σε έναν έκαστο ζημία –επιβάρυνση στην περιουσία μας για κάθε ημέρα με, κατά 1,3889% τουλάχιστον περισσότερο, τόκους και την οποία ζημία μας προκάλεσαν τελικώς οι μηνυόμενοι εν γνώσει τους, αιτούμενοι επιπροσθέτως, ως νομικό πρόσωπο, τράπεζα, εναντίον μας και κινδύνευσε η περιουσία μας με:

α) έκδοση ΑΠΌ ΤΟΝ ΔΙΚΑΣΤΗ ΤΟΥ ΜΟΝΟΜΕΛΟΥΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ, βλ ΤΗΝ ΜΕ ΑΡΙΘΜ 17754/2013 ΔΙΑΤΑΓΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου …… συμπεριλαμβάνοντας στην χρηματική τους απαίτηση στη Διαταγη πληρωμής τον παράνομο τόκο και
β) την κατάσχεση των περιουσιακών μας στοιχείων για χρηματική απαίτηση στην οποία συμπεριέλαβαν και τον παράνομο τόκο κεφαλαιοποιημένο (με παράνομο τόκο υπερημερίας εάν συνέβει κάτι τέτοιο να τον υπολογίσεις).
Επίσης ήδη καταβάλλαμε στις εξοφλημένες μέχρι σήμερα δόσεις τον παραπάνω παράνομο τόκο (εάν έγινε η καταβολή) που ανέρχεται στο ποσόν ……..(υπολογισμός ποσού με μελέτη λογιστή ή οικονομολόγου κλπ )

Στην πράξη της δανειακής συναλλαγής αυτής ένας έκαστος εξ ημών, ως δανειολήπτης και εγγυητής, δεν θα προέβαινε, εάν οι νόμιμοι αντιπρόσωποι της μηνυόμενης τράπεζας πριν την κατάρτιση της σύμβασης δανείου δεν παρασιωπούσαν αθέμιτα την αλήθεια του θεμιτού τρόπου υπολογισμού του τόκου του δανείου ανά ημέρα υπολογιζομένου επί τη βάσει έτους με 365 ημέρες και ΔΕΝ ΘΑ ΥΦΙΣΤΑΜΕΘΑ ΤΗ ΖΗΜΙΑ ΕΑΝ οι διοικούντες την τράπεζα δεν κατέστρωναν και δεν εφήρμοζαν το ως άνω πανελλαδικό στρατηγικό σχέδιο εξαπάτησης υποψηφίων Δανειοληπτών.

Πέραν δε τούτων, οι νόμιμοι εκπρόσωποι της Τράπεζας………, εν γνώσει τους κατά την υποβολή της αίτησής της στις ……… πχ 5-10-2012 στην Αθήνα, για έκδοση διαταγής πληρωμής εναντίον μας στο Μονομελές Πρωτοδικείο …….. και στις 13-5-2013 στην Αθήνα, κατά την έκδοση της με αριθμ (πχ 17754/13-5-2013) Διαταγής Πληρωμής του Μονομελούς Πρωτοδικείου ……… εναντίον μας, ενώπιον της Δικαστού Ι.. .. Κ……, Προέδρου Πρωτοδικών Αθηνών, παρέστησαν εν γνώσει τους ότι το αληθές νόμιμο συνολικό ποσόν που απαιτεί η Τράπεζα είναι 928.751,01 ευρώ, ενώ αυτό ήτο ψευδές και απέκρυψαν εν γνώσει τους ότι στο ποσόν αυτό συμπεριέλαβαν και επιπλέον παράνομους τόκους που υπολόγιζαν με βάση έτος με 360 ημέρες, γεγονός που απέκρυψαν και δεν ανέγραψαν στην αίτησή τους και το οποίο αν γνώριζε η Δικαστής δεν θα εξέδιδε την ως άνω Διαταγή Πληρωμής σε βάρος μας.

Συνεπώς οι μηνυόμενοι ενήργησαν κατά παράβαση των Άρθρων: 13 στ΄, 15, 45, 98 παρ 2, και 386 παρ 3-1 του Ποινικού Κώδικα, ως ισχύουν με συνολική ζημία εις βάρος της περιουσίας μας κατ’ επάγγελμα και συνήθεια άνω των 30.000 Ευρώ συνολικά ή άλλως και συνολικά, σε όλες τις περιπτώσεις που καταμηνύουμε, άνω των 120.000 Ευρώ, τελέσαντες το έγκλημα της Απάτης σε βαθμό κακουργήματος ως ισχύει η παράγραφος 3 του άρθρου 386 ΠΚ σύμφωνα με το άρθρο 25 του Ν 4055/12-3-2012 (ΦΕΚ Α 51/2012), κατά τον χρόνο της υπογραφής της δανειακής σύμβασης και ανανέωσης αυτής αλλά και κατά τον χρόνο της έκδοσης Διαταγής Πληρωμής εναντίον μας συστηματικά.

Πέραν των ανωτέρω, οι μηνυόμενοι της τράπεζας σε κάθε περίπτωση εκμεταλλεύτηκαν την εμπιστοσύνη, την οποίαν έδειξε ο καθένας από εμάς προς αυτούς, ως τράπεζα, καθώς και την ανάγκη μας να λάβουμε το δάνειο και την απειρία μας περί τα ειδικά θεμιτά τραπεζικά συναλλακτικά χρηστά ήθη και καλή πίστη, με την οποία όφειλε να συμπεριφέρεται η τράπεζα έναντι ημών ως Πελατών της και έλαβαν υπερτοκογλυφικά παράνομα περιουσιακά ωφελήματα υπέρ της τράπεζας ως νομικό πρόσωπο κατά παράβαση του Άρθρου: 404 παρ/φοι 4, 3, 1 του Ποινικού Κώδικος. (Τοκογλυφία εις βαθμόν κακουργήματος).

Η οργανωμένη όμως ανωτέρω ενέργεια υπό των στελεχών της τράπεζας με συγκροτημένη οργανωμένη διοίκηση και υποδομή πανελλαδικά με διαρκή δράση ομάδας από περισσότερα των τριών προσώπων για διάπρξη κακουργηματική απάτης (άρθρο 386 παρ 3-1 ΠΚ ή και κατά αληθή συρροή κακουργηματικής τοκογλυφίας υπερ της τράπεζας (άρθρο 404 παρ 4-3-1 ΠΚ, καταφανώς θέτει σε εφαρμογή και την ποινική διάταξη άρθρου 187§§1,3,7,8 ΠΚ (εγκληματική οργάνωση) για διάπραξη κακουργημάτων απάτης ή και τοκογλυφίας (άρθρα 386 και 404 ΠΚ) που εξετάζονται αυτεπαγγέλτως κατ΄άρθρο 36 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας (ΚΠΔ).

Συνακόλουθα θα πρέπει κατ’ εφαρμογή του άρθρου 238 (Δήμευση) και της παραγράφου 8 του άρθρου 187 ΠΚ, τα εξ απάτης και τοκογλυφίας αποκτηθέντα περιουσιακά στοιχεία (παράνομοι εισπραχθέντες τόκοι σε βάρος της περιουσίας μας) και οφελη που απορρέουν από τα εν λόγω προϊόντα εγκλήματος, να κατασχεθούν αυτεπαγγέλτως από τα διαθέσιμα (μετρητά) της τράπεζας ή άλλως να κατασχεθούν άλλα περιουσακά στοιχεία της τράπεζας, προκειμένου να μας επιστραφούν σε εμάς τα θύματα των τραπεζών αντίστοιχα με τη ζημία που υποστήκαμε έκαστος από τις παράνομες πράξεις (απάτης και τοκογλυφίας) της τράπεζας σε βάρος μας.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΟΡΘΟΥ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΤΟΚΩΝ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ:
Α) ΜΕ ΤΗΝ ΥΠ’ ΑΡΙΘΜΟΝ: Φ1-983 / 07.03.1991 ΚΟΙΝΗ ΥΠΟΥΡΓΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ,
Β) ΤΗΝ ΥΠ’ ΑΡΙΘΜΟΝ: 98 / 7 / ΕΚ / 16.02.1998 ΚΟΙΝΟΤΙΚΗ ΟΔΗΓΙΑ ΚΑΙ
Γ) ΤΗΝ ΥΠ’ ΑΡΙΘΜΟΝ: 430 / 2005 ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ Δ΄ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ.
Σε δανεισθέν ΚΕΦΑΛΑΙΟ : 1.000.000,- ΕΥΡΩ
ΕΠΙΤΟΚΙΟ : 3, 65 %
ΧΡΟΝΟΣ : 1 ΗΜΕΡΑ
ΤΟΚΟΣ : 100 ΕΥΡΩ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ (επί) ΕΠΙΤΟΚΙΟ (επί) ΧΡΟΝΟΣ
Τ = —————————————————————– , ήτοι
ΣΥΝΟΛΙΚΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΕΤΟΥΣ (επί) 100

1.000.000 Χ 3,65 Χ 1 3.650.000
Τ = ——————————- ————- = 100 ΕΥΡΩ
365 Χ 100 36.500

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΑΡΑΝΟΜΟΥ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΤΟΚΩΝ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΕΠΙΟΡΚΩΝ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΜΕΝΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ : 1.000.000,- ΕΥΡΩ
ΕΠΙΤΟΚΙΟ : 3, 65 %
ΧΡΟΝΟΣ : 1 ΗΜΕΡΑ
ΤΟΚΟΣ : 101,3889 ΕΥΡΩ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ (επί) ΕΠΙΤΟΚΙΟ (επί) ΧΡΟΝΟΣ
Τ = ————————————————————————-
«ΔΗΘΕΝ» ΣΥΝΟΛΙΚΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΕΤΟΥΣ (επί) 100

1.000.000 Χ 3,65 Χ 1 3.650.000
Τ = ———————————————— = 101,3889 ΕΥΡΩ
360 Χ 100 36.000
ΠΗΓΗ