Η ταυτότητα ενός λαού καθορίζεται και από την καταγωγή .
Γονίδιο καταγωγής είναι και η γλώσσα.
Ακόμα περισσότερο όταν ομιλούμε για την Την αρχαία ελληνική γλώσσα…
Την οποία επιδιώκουν ύπουλα ,να εξαφανίσουν από τον Ελλαδικό χώρο,
Τάχα μου ότι είναι νεκρή …
Υπονοώντας πως οι ξένες χωρίς πνεύμα και τόνο αξίζουν να είναι ζωντανές .
Για να κληρονομήσουν δωρεάν Και να σβήσουν μνήμες συνεκτικές .
Με αφορμή την πιο ζωηρή εμφάνιση της ομάδας Q,
Πόσοι γνωρίζουν την ελληνική προέλευση του γράμματος;
Οτι το λατινικό 
αλφάβητο, ρίζα των ευρωπαικών γλωσσών, είναι το δυτικό
ελληνικό αλφάβητο τής ΧΑΛΚΙΔΑΣ, που μεταφέρθηκε στην Ιταλία και διαδόθηκε από
τους Ρωμαίους και τούτο δεν είναι σωβινιστική υπερβολή αλλά διδάσκεται από πολλούς
έγκριτους γλωσσολόγους σε όλο τον κόσμο;
Το κόππα (Ϙ ϙ σε αρχαίες επιγραφές, μεταγενέστερα Ϟ ϟ μόνο ως αριθμός) ή ϙόππα είναι γράμμα των πρώιμων ελληνικών αλφαβήτων μεταξύ του π και του ρ, που ισοδυναμούσε ηχητικά με το κ. Ενώ το γράμμα κάππα (κ) χρησιμοποιήθηκε στην ελληνική για να δηλώσει στη γραφή, ως τα μέσα περίπου του 6ου π.Χ. αιώνα το άηχο κλειστό ουρανικό σύμφωνο που προφέρουμε π.χ. στα νεοελληνικά κυρία ή και, την ίδια περίοδο για την απόδοση του άηχου κλειστού υπερωικού συμφώνου πρό των ο και υ, αυτού που προφέρουμε σήμερα στις λέξεις κόσμος ή ακούω χρησιμοποιήθηκε το γράμμα κόππα (ϙ). Έτσι στα αρχαϊκά ελληνικά αλφάβητα βρίσκουμε να γράφονται ΔΙΚΕ (δίκη), ΚΑΛΟΣ (καλός), ΑΛΚΙΒΙΑΔΕΣ (Αλκιβιάδης), αλλά ϘΑϘΟΣ (κακός), ϘΟΡΕ (κόρη), ΛΕϘΥΘΟΣ (λήκυθος), ϘΟΡΙΝΘΟΣ (Κόρινθος).
Φωνολογικώς η χρήση δύο διαφορετικών γραμμάτων στις αρχαϊκές, κυρίως, επιγραφές σημαίνει ότι το φωνολογικό σύστημα της Ελληνικής διέθετε δύο αλλόφωνα του κ: ένα ουρανικό και ένα υπερωικό, κάτι αντίστοιχο δηλαδή στην προφορά -αλλά όχι στη γραφή- με αυτό που συμβαίνει στη νέα Ελληνική. Η γενικευμένη χρήση ενός μόνο κ (του κάππα) από τα μέσα του 6ου π.Χ. αιώνα σημαίνει είτε ότι η διαφορά αυτή στην προφορά έπαψε από τότε να υπάρχει είτε ότι έπαψε απλώς να δηλώνεται στη γραφή.
Ενώ για τη γραφή λέξεων χρησιμοποιήθηκε η μορφή του αρχαϊκού κόππα ( Ϙ ϙ ), στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης το κόππα χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα με τη μορφή του κεραυνόμορφου κόππα ( Ϟ ϟ )για να δηλώσει τον αριθμό 90.
Η παροιμία “Οὐδὲ ϙόππα γιγνώσκων” λέγονταν για εντελώς αδαή άνθρωπο.
Οπως εμένα ίσως.
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
ΤΙ ΤΑ ΘΕΣ, ΤΙ ΤΑ ΓΥΡΕΥΕΙΣ ΦΙΛΕ ΑΣΧΕΤΕ ΑΔΑΗ [ΠΟΥ ΟΥΤΕ ΑΣΧΕΤΟΣ, ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΑΔΑΗΣ ΕΙΣΑΙ]. “ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ” ΑΥΤΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΚΟΠΑ, ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ ΓΡΑΦΗΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΓΑΜΜΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΡΓΗΘΗΚΕ, ΠΟΥ ΚΑΤΑΡΓΗΜΕΝΟ ΑΦΗΣΕ ΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ ΣΕ ΠΝΕΥΜΑ, ΠΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΣΕΙΡΑ ΤΟΥ ΤΑ ΚΑΤΗΡΓΗΣΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΟΝΙΣΜΟΥΣ. ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΘΕΙ ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ ΚΟΝΤΕΨΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΟΤΑΝ ΕΙΧΕ ΚΑΠΟΤΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΘΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ.
ΤΩΡΑ ΠΛΕΟΝ ΠΑΝΕ ΚΑΙ ΟΙ ΠΤΩΣΕΙΣ, ΨΙΛΟ-ΚΑΤΑΡΓΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΜΕΡΙΔΑ ΕΛΛΗΝΩΝ-ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΑΠΟ ΑΓΝΟΙΑ Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ. ΕΤΣΙ, ΠΗΡΑΜΕ ΤΗΝ ΚΛΗΤΙΚΗ ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΛΕΞΗΣ “ΠΑΤΗΡ” ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ “Ω ΠΑΤΕΡ” …. ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΑΜΕ, Ο ΠΑΤΕΡ, ΤΟΥ ΠΑΤΕΡ, ΤΟΝ ΠΑΤΕΡ…. ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ, ΟΙ ΠΑΤΕΡ!!!!
ΜΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΝΟΥ ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ ΙΣΠΑΝΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙ “BURRIQUITO COMO TU, QUE NO SABE NI LA U” [ΓΑΙΔΟΥΡΑΚΟΣ ΣΑΝ ΚΑΙ ΕΣΕΝΑ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΟΥΤΕ ΤΟ ΟΥ]… ΕΓΩ-ΛΕΕΙ- ΜΕ 6 ΜΟΝΟ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΠΟΙΗΤΗΣ!!!
ΑΓΓΛΟΠΟΙΗΘΗΚΑΜΕ ΚΑΙ ΑΦΕΛΛΗΝΙΣΤΗΚΑΜΕ ΦΙΛΕ ΑΣΧΕΤΕ ΑΔΑΗ. ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ, Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΠΑΓΑΛΟΥΣ…
ΕΙΧΑ ΚΑΠΟΤΕ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ-ΕΝΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΔΙΑΚΟΓΙΑΝΝΗ [ΘΥΜΑΣΑΙ… “ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΠΑΤΡΙΣ”] ΓΙΑ ΑΛΛΟΝ ΓΡΑΦΟΝΤΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΓΡΑΨΕΙ “ΤΗΣ ΤΙΡΥΝΘΟΥ” ΚΑΤΑ ΤΟ Η ΟΛΥΝΘΟΣ, ΤΗΣ ΟΛΥΝΘΟΥ!!!
Η ΤΙΡΥΝΣ, ΤΗΣ ΤΙΡΥΝΘΟΣ, ΑΓΡΑΜΜΑΤΕ!!!
ΑΛΛΑ ΤΟΤΕ ΥΠΗΡΧΑΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΝΝΟΙΑ.