Πίσω από τη Eurovision υπάρχουν όπλα και ζωτικοί πόροι της Γης

Πίσω από τη Eurovision υπάρχουν όπλα και ζωτικοί πόροι της Γης

Η επιλογή του τραγουδιού της Ουκρανίας, από την επιτροπή του διαγωνισμού, για να βραβευτεί, δεν είναι παρά ένας κρίκος μιας πολύ παλιάς πολιτικής, οικονομικής και κυριαρχικής σύγκρουσης, που έχει ελάχιστη σχέση με τη βραβευμένη χώρα. Η Eurovision είναι το δέντρο. Ας δούμε το δάσος.

Μπορεί να φανεί παράδοξο εκ πρώτης όψεως στον αναγνώστη, αλλά η δυτικοευρωπαΪκή αυτή κίνηση προς την Ουκρανία, που παραβιάζει τους κανόνες της ίδιας της διοργάνωσης, δεν είναι άσχετη με την απόφαση των δυτικών δυνάμεων να εγκαταστήσουν ένα σύγχρονο πυραυλικό σύστημα στη Ρουμανία, το οποίο θα στοχεύει προς βορειοανατολικά! Προς τη Ρωσία. Σ’ αυτή την κίνηση αντέδρασε σε υψηλούς τόνους ο ίδιος ο Πούτιν, που μίλησε για επιθετική ενέργεια σε βάρος της χώρας του.

Τις ίδιες μέρες είδε το φώς της δημοσιότητας μια δήλωση Αμερικανού αξιωματούχου, που μιλούσε για αύξηση των εξοπλισμών Δύσης – Ρωσίας. Τα πράγματα είναι πιο απλά και πιο πολύπλοκα ταυτοχρόνως. Και έχουν σημασία γιατί επηρεάζουν άμεσα ( και συχνά αμέσως) τη ζωή μας.

Κατ’ αρχήν, για να μη μείνει αμφιβολία σε κανέναν, ότι η βράβευση της Ουκρανίας ήταν πολιτική και προαποφασισμένη, δεδομένου ότι το τραγούδι ήταν γνωστό και είχε περάσει τις «εξετάσεις», δεν έχει παρά να ανατρέξει κάθε ενδιαφερόμενος στον κανονισμό της διοργάνωσης, που δεν επιτρέπει τα πολιτικά τραγούδια. Το συγκεκριμένο εγκρίθηκε ως… ιστορικό!

Και υπάρχει αυτή η ρήτρα για να μη γίνει η διοργάνωση πεδίο αντιπαραθέσεων και αυτοτιναχτεί στον αέρα.

Γιατί, σύμφωνα με τη βράβευση, του χρόνου η Ελλάδα θα εμφανιστεί με ένα ιστορικό κλέφτικο κατά των Τούρκων, η Ιταλία με μια καντσόνα κατά των Αυστριακών, η Γαλλία κατά των Γερμανών και πάει λέγοντας. Κούλου ουάχατ, που λένε και οι Άραβες, κοινώς κουλουβάχατα στα ελληνικά.

Από την πλευρά μου καμιά αντίρρηση. Θα αποκτήσει έτσι και λίγο τσαγανό αυτός ο απολύτως βαρετός και προσβλητικός για τη μουσική αισθητική διαγωνισμός, που θέλει να προωθεί την καμιά κουλτούρα και την εξάπλωση της αγγλικής γλώσσας.

Το βραβευμένο, λοιπόν, τραγούδι, που κλαίει για την εξορία, που υπέστησαν Ουκρανοί της Κριμαίας από τον Στάλιν, δεν είναι τυχαίο. Θέλει να στραφεί κατά της Ρωσίας τώρα και όχι κατά του Στάλιν, για να διαμαρτυρηθεί για την προσάρτηση της περιοχής από τη Ρωσία πέρυσι. Είναι έτσι μια προβοκάτσια. Καθαρά πράγματα.

Δεν θα πάρω θέση στην ουσία της διαμαρτυρίας-δίκιο έχουν οι άνθρωποι να κλαίνε για τους εξορισμένους τους- αλλά για να φανεί ακόμα περισσότερο η στημένη πολιτικά διαδικασία του οργανισμού, που κατά τα άλλα δεν θέλει πολιτικά πράγματα στα πόδια του, επισημαίνω ότι η Αρμενία αποκλείστηκε επειδή η τραγουδίστρια σήκωσε απλώς τη σημαία του Ναγκόρνο Καραμπάχ, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τους Αζέρους! Δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Η Eurovision δεν είναι το θέμα μου, όπως είπα εξ αρχής, αλλά η γεωπολιτική κατάσταση φαίνεται ότι είναι το θέμα της Eurovision.

Και η γεωπολιτική κατάσταση δεν είναι τραγουδάκια και χοροί. Είναι πόλεμοι κανονιών κρατών και εταιριών, του οποίους πληρώνουν πάντα οι απολύτως αμέτοχοι και αθώοι, δηλαδή ο απλός κόσμος.

Για να μην πιάσω το θέμα από τους προπροηγούμενους αιώνες, η βασική αιτία κατάρρευσης της ΕΕΣΔ τόσο γρήγορα δεν ήταν τόσο το οικονομικό της μοντέλο, που δεν μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες του πληθυσμού σε αγαθά και βραδυπορούσε στα γρανάζια της καλοζωισμένης γραφειοκρατίας, όσο η οικονομική της κατάρρευση από τον υπέρογκο εξωτερικό δανεισμό εξ αιτίας της κούρσας των εξοπλισμών, στην οποία πολύ έξυπνα και στοχευμένα την είχε παρασύρει η Δύση, σε συνδυασμό με την τεχνητή κρίση πετρελαίου, που έπληξε τα σοβιετικά έσοδα τη δεκαετία του ‘70.

Αν ο αναγνώστης νομίζει ότι ο λεγόμενος Ψυχρός Πόλεμος τελείωσε απατάται. Όχι όπως ο Τσίπρας. Κανονικά.

Με τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου και με την κυριαρχία Γιέλτσιν σε μια αδύναμη Ρωσία, η Δυτική συμμαχία αποφάσισε και άρχισε να πραγματοποιεί σταδιακά έναν στόχο ετών, που ήταν πρακτικώς ανεφάρμοστος μέχρι τότε: Άρχισε το ξήλωμα της ρωσικής στρατιωτικής παρουσίας και ρωσικής επιρροής στη νευραλγική Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή, που ήταν καίρια, αλλά και στην Ευρώπη.

Στο σημαντικότατο για τη θέση του και τα πετρέλαια Ιράκ οι βάσεις ξηλώθηκαν με τη διπλή εισβολή, δήθεν για τον κακό Σαντάμ και τα χημικά του, τα οποία ακόμα δεν έχουν βρεθεί, αν και ο τότε πρωθυπουργός της Βρετανίας Μπλέρ ομολόγησε, ότι στο θέμα… εξαπατήθηκε από τις υπηρεσίες του! (δεν εξαπατώνται μόνο οι δικοί μας πρωθυπουργοί).

Στο «μαλακό υπογάστριο» της Ρωσίας, το Αφγανιστάν, η αφορμή δόθηκε από το χτύπημα στους δίδυμους πύργους της Ν Υόρκης εκ μέρους ενός Σαουδάραβα επιχειρηματία, που τελικώς είχε την έδρα του στο …Πακιστάν, όπου και εκτελέστηκε. Οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ, όμως, εξακολουθούν και βρίσκονται στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας, χωρίς εμφανή διάθεση να αποχωρήσουν, μέχρι να το… εκπολιτίσουν ή να εκδιωχτούν, όπως οι Ρώσοι πριν απ αυτούς και οι Άγγλοι ακόμα πιο πριν.

Στη συνέχεια, και χωρίς καλά-καλά να καταλάβουμε από πού μας ήρθε, ξεκίνησε στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης, με ταυτόσημα συνθήματα, σημαίες και… κεφάλαια, όπως αποκαλύφθηκε, η λεγόμενη Πορτοκαλί Επανάσταση, που εξαφάνισε και τα τελευταία ίχνη κομμουνιστικής ή φιλορωσικής παρουσίας, με εξαίρεση την Ουκρανία, λόγω μεγάλου ρωσικού πληθυσμού.