Ηθικόν και συμφεροντολογικόν Καθ’ ήκον: εξαπλώστε το ασάλευτον κίνημαν των Μελλοθάνατων….

Ηθικόν και συμφεροντολογικόν Καθ’ ήκον: εξαπλώστε το ασάλευτον κίνημαν των Μελλοθάνατων….

[Θυμάστε τι έπαθαν οι Αθάνατοι του Ξέρξη 480 Π.χ. εις τα στενά των Θερμών Πυλών, 10,000 χιλιάδες σφάγα ξάπλα , που επιτέθηκαν εις τους Σπαρτιάτες με κάτι χαζά όπλα και αποστάτευτοι, φορούσαν αναρχικές και κυνηγετικές κουκκούλλες αντί διά 9 με 10 χιλιόγραμμα/κιλά κράνη !Είμασταν όλοι εκεί, θυμάστε;

Οι Αθάνατοι απόθαναν διότι ο βασιλεύς τους και αυτοί δεν αντιλήφθηκαν ότι ήσαν ήδη εξοφλημένοι αποθαμένοι…. Εις την απεικόνιση του εξωφύλλου της Μάχης του Μαραθώνα 490 π.Χ., οι Έλληνες με  ισχυρότερες ακρηνές δυνάμεις απωθούν τους Πέρσες, ενώ εις το κέντρον με ανίσχυρες δυνάμεις και εσκεμμένα υποχωρούν ούτως ώστε να τους περικυκλώσουν εις την αφηρημάδα τους και να τους αποκόψουν από τις εφεδρείες απόβασης εντός των πλοίων, σχηματίζοντας τους Πέρσες από ευθεία σε γράμμα Λ/L. Με αυτόν τον τρόπον οι Μελλοθάνατοι έκαμαν τους Μελλοθύτες Μελλοθάνατους και Μελλοθύματα, αλλά εφάρμοσαν και άλλα μυστικά, μεταξύ αυτών την κούραση και άγνοια του περιβάλλοντος εκ των Περσών]

Ποίοι συνάχθηκαν εις τα παράλια του Μαραθώνα και κατατρόπωσαν τους Πέρσες του Δαρείου;

Οι Μελλοθάνατοι [εσύ τους λέγεις Έλληνες, εγώ τους λέγω Μελλοθάνατους, τους ένωσε ο θάνατος, τους έκανε πρώτα Έλληνες και ύστερα Θεσπιείς, Σπαρτιάτες, Αθηναίους, Κορίνθιους, Αρτεμίσιους, Αθηναίους κ.α. το μέλλον τους, κύτταξαν με συμφέρον το μέλλον τους και το μέλλον τους ήταν ο θάνατος και διά να περάσουν εις το επόμενον μέλλον τους απαιτείτο να περάσουν αλώβητοι από τον θάνατον] συνάχθηκαν εις τον Μαραθώνα διά να ανταμώσουν τον Θάνατον και τον Χάρον ωσάν Διγενήδες Προακρίτες, προσέφυγαν εις τα παράλια διά να πληρώσουν και να πληρωθούν εξαγορά και παράταση χρόνου ώσπου να αποθάνει ο Θάνατος, ο Χάρος, το διά των Περσών πεπρωμένον φυγήν αδύνατον και προσέφυγαν το πεπρωμένον εις το ανάθεμα οπίσω εις τα πλοία και τον γυρισμόν των Περσών εις την χώρα τους…

Δεν σου έχει λάχει όταν έχεις έναν μαλάκα φίλον, εχθρόν, αδελφόν, συγγενή, γείτονα, όπου άμα τον συμφέρει, άμα απειλείται η γειτονιά με πυρκαία, άμα καίγεται το πουγκί με το χρήμα του και όλα τα άλλα περιστατικά σπεύδει και συνδράμει μ’ εσένα και υποκλίνεται και υπακούει με πραότητα, έστω μέχρι να λυθεί το ζήτημα και εάν λάχει και αποθάνεις αμέσως μετά από ζήλον φθόνου και πείσμα πίκκας και πίκρας συμπλέγματος κατωτερότητος σπεύδει να σε τιμήσει με το να χέσει επί του τάφου σου τα υπερμεσάνυχθα;….

Ο μελλοθάνατος ενώνεται, συνενώνεται και πειθαρχεί με ευλαβή ακρίβειαν, ο μελλοθάνατος δημιουργεί την Ισχύν εν τη Ενώσει ! Δεν μπορείς να ενώσεις τους Έλληνες ή έναν λαόν υπό το χρήμα εις την ίδια χώρα και Πατρίδα, αφού προαναπόφευκτα εις την ίδια χώρα και Πατρίδα προϋφίσταται το ανταγωνισμός και σε αυτόν ο καθένας έχει όρια διαφορετικά ή μη όρα διαφορετικά ! Οι Εβραίοι δεν είναι ενωμένοι εις το «Ισραήλ» αλλά ενωμένοι παγκοσμίως εις την αποδημίαν διά να κληρονομήσουν την γήν, ψυχή τε και σώματι και δεν το κρύβουν, το κοκκορεύονται μάλιστα! Τους Νορβηγούς και τους Σουηδούς τους ενώνουν και συνενώνουν τα κοινά πετρέλαια, ανήκουν σχεδόν κυριολεκτικά σε όλους, ο υπουργός και ο σκουπιδιάρης λαμβάνουν την ίδιαν ποσού σύνταξη, συνεπώς τους ενώνει η Σύνταξη ! Και τι σου είπα εψές διά το άρθρον με τις Ιερόδουλες όπου ίσως δεν το πήρες σοβαρά ή δεν το άνοιξες καν να το αναγνώσεις; Ότι μας αλλάζουν τα ολοφάνερα μηνύματα των λέξεων, ότι η Ιερόδουλη αρμόζει εις την Αγία παρά εις την καϋμένη εξ’ ανάγκης πόρνη και άλλα, ανάγνωσε το, θα εκπλαγείς. Και προχώρησα λέγωντας πως αρμόζει έναν άρθρον με λέξεις όπου λένε και σε έχουν μάθει ότι λένε άλλα οι άλλοι και παράλλοι. Λοιπόν, ώδε έχουμε μία λέξη η οποία αυτολέγει άλλα και σου λένε εν πράξει ότι αυτολέγει άλλα, δηλαδή σ’ εξαπατούν!

Πρόκειται διά την λέξη σύνταξη ! Είναι με το πρόθεμα συν+τάξη ήτοι ίδια τάξη, όμοια τάξη, ομοιοταξία, ιδιοταξία, συνταξία ! Και όχι ανομοιοταξία, ανιδιοταξία και ασυνταξία σε ψευδοσυνταξία ή και ψευδοσύνταξη !

Σύνταξη σημαίνει συντάσσομαι. Οι Ιερόδουλοι Του Τριαδικού Θεού συντάσσονται, οι Μελλοθάνατοι εις τις επιθέσεις του Δαρείου και του Ξέρξη συντάσσονται. Ο χρησμός είπε: είτε θα κατακτηθεί μία Πατρίδα είτε θα αποθάνει ένας βασιλέας και οι Σπαρτιάται Θρήσκοι και Έντιμοι προτίμησαν να αποθάνει ο βασιλέας με πρωτοπόρον τον ίδιον τον βασιλέαν Λεωνίδα, τους 299 της Φρουράς του, ο ένας χωσμένος εν  διαταγεί παρακολουθούσε και έγραφε την Ιστορία διά τους Παίδες Ελλήνων και 1000 Θεσπιείς μαζύν απόθαναν διά να μην κατακτηθεί καμμία Ελληνική Πατρίδα !

Όλα αυτά έγιναν υπό την απειλήν της εξαφάνισης όπου έκανε τους αλληλοανταγωνιζόμενους και αλληλοζηλοφθονομισούμενους Έλληνες σε Μελλοθάνατους!  Δεν σας κρύβω ότι το σχέδιον μου από το Γυμνάσιον [εάν όχι έστω σε μεγάλον ποσοστόν από το Δημοτικόν…] Σχολείον ήταν η ένωση των Ελλήνων υπό την μοναδική αιτία συνένωσης: την αγανάκτηση διά την βραδύαν ή γρηγορούσα γοργοκίνητη εξαφάνιση τους, να νοιώσουν ανεπιφύλακτα και αναπόδραστα Μελλοθάνατοι! Διατί το φανερώνω τώρα; Διότι ήρθε η ώρα, ή τώρα ή ποτέ δεν εγχωράει άλλη καθυστέρηση! Μετατρέψετε κάθε Έλληνα ευτυχισμένον σε δυστυχισμένον με Εφιάλτες εξαφάνισης Μελλοθάνατου, τόσον ώστε να χάσει τον ύπνον του και να μειωθεί η διάθεση της καύλας του έστω εις το ήμισυ ! Κάνετε τον να γίνει εμπαθής και ανασφαλής ώσπου και με αγωνία να Νενικήσει, όχι εφησυχασμένον ζώον διαλογιστικής φαντασίωσης της μαλθακής και νάρκισσης ευμάρειας ! Κάνετε τον τέρας εναντίον του τέρατος, υπερτέρατος, υπερπολυτέρατος ! Ο Δαυΐδ σκότωσε τον Γολιάθ διότι γνώριζε πως εάν δεν τον σκοτώσει είναι Μελλοθάνατος. Οι 301 της Σπάρτης γνώριζαν από πριν πώς οι κατασκόποι της Ελλάδος οδηγούσαν τον Ξέρξη εις την παγίδα των Θερμών Πύλων, πρωτεργάτης ο αρχικατάσκοπος διπλός πράκτωρ σεβάσμιος Θεμιστοκλής ο Θρακεύς, υιός εμπόρου άρα τε και δαιμόνιου !

Όσον νικούσε ο Λεωνίδας εις τας Θερμοπύλας νικούσε και ο Αρχιναύαρχος Θεμιστοκλής εις το Αρτεμίσιον Εύβοιας, ενώ διά να ποιήσει ακόμη εκατόν ξύλινα υδροτείχη έπρηξε τα χορχίδια των Αθηναίων και τα φούσκωσε ίσα με βουνά και όρη, ώστε να ειπούν ναι επειδή τον βαρέθηκαν και συνάμα ως πολιτικόν και αρχιναύαρχον με προσεγγίσεις σε χρήμα, εμπόρια, παρανομίες, αυτός όπου αγάπησε την Αθήνα περισσότερον από τους Αθηναίους, διά φαντάσου και άλλους ! Έκανε μία έσχατη δειλινή μάχη με τους Πέρσες, δεν αντιλήφθηκαν διατί το έπραξε αυτόν! Διότι τα περσικά πλοία υπερτερούσαν σε ανοικτή θάλασσα προμετάτρεψε την ναυμαχία σε έμμεση αντάρτικη επέλαση, κτύπησε και τον κάλυψε το σκότος της νύχτας, όπως οι νύτζια = νύχθα = οι ανθρώποι της νύχτας και συνάμα και να ηττήτο αφού άρχισε το παιχνίδι εις το 85 η μάχη τελειώσε εις το 90^ον λεπτόν!

Αλλά ο κυριότερος λόγος ήταν διά να δοκιμάσει την ταχύτητα αντίληψης, άμυνα και τακτικές των Περσών ώστε να γνωρίζει πώς θα τους αντιμετωπίσει εις την Σαλαμίνα, συνάμα έπεισε τον Ξέρξη ότι ήταν θεαθήναι διά να τον πιστεύουν οι Έλληνες και όταν αργότερα τον κάλεσε εις τα Σαλαμίνια Στενά η ναυτική αρμάδα του Ξέρξη πρόστρεξε μετά χαράς και κατατροπώθηκε ! Αυτός προεπέλεξε ως κατάσκοπος τις Θερμοπύλες διά να περάσουν δήθεν μυστικά οι Πέρσες, αλλά συνάμα επέλεξε και τον Λεωνίδα να είναι παρών χαχαχα, αλλά συνάμα οι ανθρώποι της Σκιάς εκ καταγωγής και ο Εφιάλτης είχε προδώσει το μυστικόν αντιπέρασμα όπου ενώνετο. Ο στρατός του Ξέρξη από το μυστικόν πέρασμα υπήρχε δίστρατον να περάσει τον στρατόν, αλλά θα ακολουθούσε ο Λεωνίδας, συνάμα ο Ξέρξης τον ήθελε νεκρόν δι’ ευνόητους λόγους, περιττόν να τους σχολιάσω…

Δέκα έτη πρωτύτερα εις τον Μαραθώνα ο Θεμιστοκλής ήταν εκεί και είδε την δύναμη εις απόβαση και του αποκλεισμού από πλοία και έκτοτε φώναζε και έπρηζε χορχίδια ότι πρέπει η Αθήνα να γίνει ναυτική υπερδύναμη διότι εις την θάλασσα κρίνεται η κυριαρχία…. Η Ρωσσία υστερεί σε αυτόν αλλά συνάμα γνωρίζει πως τα Στενά των Δαρδανελίων και του Βόσπορου είναι παγίδες εφάμιλλες των Στενών εις την παραλία του τότε Μαραθώνα, Θερμοπυλών και τα Σααλμίνια Υδροστενά [ναι μεν ο Βασίλης Τσιτσάνης τραγουδάει διά τα δύο Στενά των Τρικάλων όπου σκοτώσανε τον Σακαφλιά, αλλά προηγουμένως εν έτει 490 π.Χ. και 480 π.Χ. αντίστοιχα χρησιμοποιήθηκαν έναν και τρία Στενά!]. Χώρες της πρώην Ευρώπης νυν Εβρόπης και η Αμερική έγιναν κοσμοκράτηρες δι’ αυτής της παρατήρησης….

Τι είναι η Στενωσιά; Είναι σύμμαχοι τα εντεύθεν και εντεύθεν βουνά, ώστε να εξουδετερώνεται τον υπερπλήθος των αντιπάλων, όπως η σφενδόνα τηλεξουδετέρωσε την γιγάντια ρωμαλαιότητα του Γολιάθ!… Διά να Επανανενικήσωμεν πρέπει να αγανακτήσουμε και να στενο+χωρηθούμε εις τα Μελλοθάνατα Στενά ή δε μη θα μας φάνε εις τους πλαταίους δρόμους! Λέγει ένας Εγγλέζος, διατί δεν κατακτήθηκε ποτέ η Ελβετία; Διότι είναι γεμάτη από Στένα, ένας καραουλιασμένος Ελβετός με κυνηγετικόν τυφέκιον δύναται να εξουδετερώσει 10 με αυτόματα όπλα. Προσθέτω ότι οι Ελβετοί έχουν τους πρόγονους τους εις την Κρήτη…, και εκεί πολλά Στενά, διδαγμένοι από το έδαφος, ακόμη δεν καταμετρήθηκαν όλα τα Φαράγγια !!!! Τέτοια διαθέτει πολλά και η Εύβοια ! Μάθε Γεωγραφία όπου ευρεθείς μπορείς να την χρησιμοποιήσεις , υπέρ σου !!!! Οι ύπουλοι δολοφόνοι γίνοντε εις τα στενά σοκάκια ! Η γρήγορα και κλωστική ευέλιγκτη ομάδα ποδοσφαίρου αφήνει την αντίπαλη να ανοιχθεί και εισπερνάνει μέσα από τα Στενά αναμεσίς των αντιπάλων, λέγεται και αστραπιαίος αιφνιδιασμός! Όταν εις τον Μαραθώνα άλλοι Έλληνες βροντοφώναζαν την Νίκη, ο Θεμιστοκλής σκεπτώταν τα Στενά σε μερικά έτη, όταν ο αντίπαλος σου φτειάχνει Στενά εσύ φτειάξε του Στενότερα ! Όταν ο αντίπαλος η νέα σατανική αταξία απραγμάτων σε άνοιξε και άπλωσε εις τον Νεοπολιτισμόν και Νεοπροσφυγομεταναστοδιανάπτυξη με χρήμα, ταξείδια, χαρές και ζαλάδες, ήταν και φαίνεται ήδη από καιρού αλλά περισσότερον τώρα, διά να σε στριμώξει εις τα Στενά του Ηλεκτρονικού Χρήματος, της Ηλεκτρονικής Ταυτότητας και Ηλεκτρονικής Αυτοταυτότητας ήτοι εις το μικροψήγμα και μικροκύκλωμα, πιο Στενά δεν γίνεται, το μυαλόν τους και μία λύρα, παίζε του γαειδάρου λύραν να χορεύει βίρα βίρα, τις γνωρίζεις αυτές τες παροιμίες; Διότι Ο Θεός είναι Απειροϋπερστενώτερος μέχρι και κάμηλον εισπερνάει από τρύπα βελόνης παρά πλούσιος να σωθεί και ώδε ο πλούσιος είναι ο ανοικτός, με ανοικτούς δρόμους μέσα του και έξω του, μαλθακός, χωρίς Στενά:

Λουκ. 18,25 εὐκοπώτερον γάρ ἐστι κάμηλον διὰ τρυμαλιᾶς [τρύπα, τρυπαλιάς, άρα τε τρύμα = τρύπα και έχει βεβαίως σχέση με την τριβή δι’ άνοιγμα οπής και με το τρίμμα ήτοι όπως ο τριμμένος τύρος επί σπαγγέττου και αυτή ελληνική λέξη ουχί ιταλική, από το σπάγγος ήτοι το σπαγγέτο στενολεπτομάκρουλλον όπως ο σπάγγος] ῥαφίδος εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν.

Λουκ. 18,25  Διότι είναι ευκολώτερον να περάση μια γκαμήλα από την μικρή τρύπα που ανοίγει ένα βελόνι, παρά ένας πλούσιος να εισέλθη εις την βασιλείαν του Θεού”.

Συνεπώς αγανακτείστε τους πάντες, να χάσουν τον ύπνον τους, το άκουσες, να χάσουν οι Ύπνοι τους ύπνους τους, να αφυπνιστούν και να μην επανακοιμηθούν, τώρα σου ωμιλάω σε μουσική φιλοσοφία πνεύμα ή ύλη ή αμφότερα; Και συ τι είσαι τώρα πνεύμα ή ύλη, διά να συνεννοούμαστε δηλαδή !

Μην αφήσετε κανέναν εις την τρελλήν χαζοχαρούμενη χαρά όπως αυτήν όπου εμπεδώσουν σε υποσυναίσθητα και υποσυνείδητα εις τις διαφημίσεις!

Κύριος ειμοί βοηθός και ου φοβηθήσομαι τι ποιήσει μοι δαίμων και άνθρωπος και ου φοβηθήσομαι κακά, Θεέ μου πρόσεχε με!

Δεν έχετε παράπονα τιμώ και τους Αρχαίους και τους Παραρχαίους και τους Μεταρχαίους και τους Μεταμεσοαρχαίους και τους Μεσαιωνικούς και τους Σύγχρονους και τους Συγχρονοϋπεραρχαίους!!!!

Αισχύλος έρσαι, στίχοι 401-405 στη διήγηση του αγγελιαφόρου: η μνημειώδης αρχή του ελληνικού παιάνα στη ναυμαχία της Σαλαμίνας, 480 π.Χ.
[…] καὶ παρῆν ὁμοῦ κλύειν
πολλὴν βοήν· “Ὦ παῖδες Ἑλλήνων, ἴτε,
ἐλευθεροῦτε πατρίδ᾽, ἐλευθεροῦτε δὲ
παῖδας, γυναῖκας, θεῶν τε πατρῴων ἕδη,
θήκας τε προγόνων· νῦν ὑπὲρ πάντων ἀγών.”

και τότε ήταν ν᾽ ακούσεις / φωνή μεγάλη από κοντά:: «Εμπρός, των Ελλήνων / γενναία παιδιά! να ελευθερώσετε πατρίδα, / τέκνα, γυναίκες και των πατρικών θεών σας / να ελευτερώστε τα ιερά και των προγόνων / τους τάφους· τώρα για όλα ᾽ναι που πολεμάτε.»

Ιω. 12,20 Ἦσαν δέ τινες Ἕλληνες ἐκ τῶν ἀναβαινόντων ἵνα προσκυνήσωσιν ἐν τῇ ἑορτῇ.

Ιω. 12,21 οὗτοι οὖν προσῆλθον Φιλίππῳ τῷ ἀπὸ Βηθσαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἠρώτων αὐτὸν λέγοντες· κύριε, θέλομεν τὸν Ἰησοῦν ἰδεῖν. [προσφωνούν τον Φίλιππον με ευγένεια: κύριε!]

Ιω. 12,22 ἔρχεται Φίλιππος καὶ λέγει τῷ Ἀνδρέᾳ, καὶ πάλιν Ἀνδρέας καὶ Φίλιππος λέγουσι τῷ Ἰησοῦ·

Ιω. 12,23  ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίνατο αὐτοῖς λέγων· ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου. [το νόημα αρχίζει από το αακόλουθον εδάφιον 12,24=36 = 360^ο = κύκλος!]

Ιω. 12,24 ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ ὁ κόκκος τοῦ σίτου πεσὼν εἰς τὴν γῆν ἀποθάνῃ, αὐτὸς μόνος μένει· ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ, πολὺν καρπὸν φέρει. [Δι’ αυτόν είπεν ότι ήρθε η ώρα να δοξαστεί ο υιός του ανθρώπου εις τους Έλληνες, με την θυσία Του αυτοί άμεσα και διά των Αποστόλων γίνοντε κόκκοι του και ύστερα αυτοί με την θυσία τους  πολλαπλασιάζουν τους κόκκους τους! Καταπληκτικόν]

Ιω. 12,24 Σας διαβεβαιώνω, εάν ο κόκκος του σιταριού δεν πέση στο χώμα και δεν αποθάνη, αυτός μένει μόνος. Εάν όμως σπαρή και ταφή εις την γην, τότε βλαστάνει και φέρει πολύν καρπόν. (Ετσι και εγώ θα αποθάνω επί του σταυρού, δια να φέρω με την μεγάλην αυτήν θυσίαν πολλήν καρποφορίαν).

Ιω. 12,25 ὁ φιλῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσει αὐτήν, καὶ ὁ μισῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ, εἰς ζωὴν αἰώνιον φυλάξει αὐτήν. [Ώδε αναφέρεται εις τον παρτάκια, τον ιδιοτελήν, τον διαλογιζόμενον την καλοπέραση του και ποτέ δεν προσφέρει Λόγον Θεού με τα έργα και τους λόγους του και τα παραδείγματα του. Ώδε φαίνονται τα οφέλη των Στενών, η θυσία διά τους άλλους, όπως εις το άλλον θέμα μας του Λεωνίδα διά την Πατρίδαν]

Ιω. 12,25 Εκείνος, που την αγαπά την ζωήν του και αποφεύγει να την θυσιάση, όταν το καθήκον το επιβάλλη, αυτός θα την χάση εις την αιωνιότητα. Και εκείνος, που χάριν του καθήκοντός του δεν υπολογίζει την ζωήν του στον κόσμον αυτόν, θα την εξασφαλίση και θα απολαύση την αιώνιον ζωήν. [Εννοεί αυτόν όπου δεν γίνεται

Ιω. 12 ,26 ἐὰν ἐμοὶ διακονῇ τις, ἐμοὶ ἀκολουθείτω, καὶ ὅπου εἰμὶ ἐγώ, ἐκεῖ καὶ ὁ διάκονος ὁ ἐμὸς ἔσται· καὶ ἐάν τις ἐμοὶ διακονῇ, τιμήσει αὐτὸν ὁ πατήρ.

Ιω. 12,26 Οποιος με υπηρετεί με πίστιν, ας με ακολουθήση με αυταπάρνησιν. Και όπου είμαι εγώ, μετά την σταύρωσιν εις την αιωνίαν δόξαν, εκεί θα είναι και ο ιδικός μου διάκονος. Μαθετε δε και τούτο, ότι εκείνον που με υπηρετεί, θα τον δοξάση ο Πατήρ.

Ιω. 12,27 Νῦν ἡ ψυχή μου τετάρακται, καὶ τί εἴπω; πάτερ, σῶσον με ἐκ τῆς ὥρας ταύτης. ἀλλὰ διά τοῦτο ἦλθον εἰς τὴν ὥραν ταύτην.

Ιω. 12,27 Τωρα που πλησιάζει η μεγάλη ώρα του σταυρικού μου θανάτου, η ψυχή μου έχει ταραχθή από την τόσον φυσικήν οδύνην ένεκα του υψίστου αυτού μαρτυρίου. Και τι να είπω; Πατερ, γλύτωσέ με από την ώραν αυτήν. Αλλά δια τούτο ακριβώς έφθασα εις την ώραν αυτήν, δια να προσφέρω την μεγάλην λυτρωτικήν θυσίαν προς σωτηρίαν του κόσμου.

Ιω. 12,28 πάτερ, δόξασόν σου τὸ ὄνομα. ἦλθεν οὖν φωνὴ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ· καὶ ἐδόξασα καὶ πάλιν δοξάσω. [Παρουσίαση Του Ιαχά με Ιαχή = Φωνή, Αύδη, Ο Πατήρ Ιαχή και Ιαχεί, ούτως ενεμφανίζεται πάντοτε και ποτέ με εικών, ουδείς αντέχει την εικών Του και άμεσα αποθαίνει! 12,28=40=4 = Τετραγράμματον = Ι Α Χ Α]

Ιω. 12,28 Πατερ, με την θυσίαν και το όλον έργον μου, κάμε να δοξασθή το όνομά σου”. Ηλθε τότε φωνή από τον ουρανόν και είπε· “και εδόξασα το όνομά μου με όλην την μέχρι σήμερα αγιωτάτην ζωήν σου και δράσιν σου και πάλιν θα το δοξάσω με την λυτρωτικήν θυσίαν σου και την ένδοξον ανάστασίν σου”.

Ιω. 12,29 ὁ οὖν ὄχλος ὁ ἑστὼς καὶ ἀκούσας ἔλεγε βροντὴν γεγονέναι· ἄλλοι ἔλεγον· ἄγγελος αὐτῷ λελάληκεν.

Ιω. 12,29 Ο λαός, που εστέκετο εκεί και ήκουσε την φωνήν, έλεγεν ότι έγινε βροντή. Αλλοι έλεγαν ότι άγγελος ωμίλησεν εις αυτόν.

Ιω. 12,30 ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν· οὐ δι᾿ ἐμὲ αὕτη ἡ φωνὴ γέγονεν, ἀλλὰ δι᾿ ὑμᾶς. [Όλα αυτά ενώπιον του όχλου όταν οι Έλληνες Τον ζήτησαν και τους Προτίμησε προφυτικώς και ευλογημένως. Ο Υιός έβλεπε τους Έλληνες, τις Θυσίες τους, τις ενώσεις τους εις τις Στενωσίες τους και τους προεπέλεξε ως άξιους διά το έργον Του, όσους εξ’ αυτών]

Ιω. 12,30  Απήντησεν ο Ιησούς και είπε· “η φωνή δεν έγινε δι’ εμέ, αλλά έγινε για σας, δια να βεβαιωθήτε δηλαδή ότι πράγματι με έστειλε ο Θεός.

Ιω. 12,31 νῦν κρίσις ἐστὶ τοῦ κόσμου τούτου, νῦν ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου ἐκβληθήσεται ἔξω· [Αναφέρεται εις τον σατανά και τους σατανιστές, αυτόν είναι το μισητόν εδάφιον του αρχισατανιστή Αλβέρτου Πάϊκ του ποιών την μασονία από 3 σε 33 βαθμούς, ακόμη και τώρα όσοι επισκεπτούν τον τάφον του ακούουν ουρλιακτά δαιμόνων και ούτος όπως και ο συνπατριώτης του Λένιν είπε: και μην λησμονάτε αδελφοί θεός μας είναι ο Εωσφόρος, εις το τέλος του μασονικού βιβλίου του, αυτά όπου βλέπουμε σήμερον. Το εδάφιον εδώ δηλώνει την αλλαγή Ιστορίας και Ηθικοκατάστασης εξ’ Ιησού Χριστού όχι μόνον με λόγια αλλά και με Θυσία, 12,31=43+34 αναγραμματιστί = 77 ο αριθμός όπου αναφέρει Ο Χριστός να συγχωρούμε κάποιον]

Ιω. 12,31 Τωρα, που εγώ θα σταυρωθώ, κρίνεται ο κόσμος και θα ξεχωρίσουν οι πιστοί από τους απίστους. Τωρα ο άρχων του αμαρτωλού τούτου κόσμου θα κρημνισθή από την εξουσίαν του, θα χάση τους υπηκόους του και θα ριφθή έξω.

Ιω. 12,32 κἀγὼ ἐὰν ὑψωθῶ ἐκ τῆς γῆς, πάντας ἑλκύσω πρὸς ἐμαυτόν.

Ιω. 12,32 Τουναντίον όμως εγώ, εάν υψωθώ επάνω στον σταυρόν και δια του σταυρού αναληφθώ στους ουρανούς, όλους τους καλοπροαιρέτους Ιουδαίους και Ελληνας [και άλλους σε καταγωγή προσθέτω] θα ελκύσω προς τον ευατόν μου”.

Ιω. 12,33 τοῦτο δὲ ἔλεγε σημαίνων ποίῳ θανάτῳ ἤμελλεν ἀποθνήσκειν.

Ιω. 12,33 Ελεγε δε τούτο, υποδουλώνων τον σταυρικόν θάνατον, με τον οποίον επρόκειτο να πεθάνη.

Ιω. 12,34 ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ ὄχλος· ἡμεῖς ἠκούσαμεν ἐκ τοῦ νόμου ὅτι ὁ Χριστὸς μένει εἰς τὸν αἰῶνα, καὶ πῶς σὺ λέγεις, δεῖ ὑψωθῆναι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου; τίς ἐστιν οὗτος ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου;

Ιω. 12,34 Απήντησεν εις αυτόν ο λαός· “ημείς έχομεν πληροφορηθή από τον νόμον ότι ο Χριστός μένει αθάνατος στον αιώνα· και πως συ λέγεις ότι πρέπει να υψωθή επάνω στον σταυρόν ο υιός του ανθρώπου; Ποίος είναι αυτός ο υιός του ανθρώπου; Είναι ο Χριστός η όχι;”

Ιω. 12,35 εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ἔτι μικρὸν χρόνον τὸ φῶς μεθ᾿ ὑμῶν ἐστι· περιπατεῖτε ἕως τὸ φῶς ἔχετε, ἵνα μὴ σκοτία ὑμᾶς καταλάβῃ· καὶ ὁ περιπατῶν ἐν τῇ σκοτίᾳ οὐκ οἶδε ποῦ ὑπάγει.

Ιω. 12,35 Είπε τότε εις αυτούς ο Ιησούς· “ολίγον ακόμη χρόνον έχετε μαζή σας εμέ, που είμαι το φως του κόσμου· βαδίζετε, έως ότου έχετε το φως, δια να μη σας καταλάβη το σκοτάδι. Και εκείνος, που περιπατεί μέσα στο σκοτάδι, δεν ξέρει που πηγαίνει. [Εννοεί και σε όλην την μας όλοι οι ανθρώποι, συνάμα]

Ιω. 12,36 ἕως τὸ φῶς ἔχετε, πιστεύετε εἰς τὸ φῶς, ἵνα υἱοὶ φωτὸς γένησθε. Ταῦτα ἐλάλησεν ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἀπελθὼν ἐκρύβη ἀπ᾿ αὐτῶν.

Ιω. 12,36 Εως ότου έχετε μεταξύ σας το φως, πιστεύετε στο φως, δηλαδή εις εμέ, που είμαι το φως του κόσμου, δια να γίνετε και σεις παιδιά του φωτός, φωτισμένοι από την διδασκαλίαν μου”. Αυτά εδίδαξεν ο Ιησούς και εβγήκεν έξω από την Ιερουσαλήμ και εκρύβη από αυτούς, δια να μη εξερεθίζωνται περισσότερον οι εχθροί του.

Ιω. 12,37 Τοσαῦτα δὲ αὐτοῦ σημεῖα πεποιηκότος ἔμπροσθεν αὐτῶν οὐκ ἐπίστευον εἰς αὐτόν,

Ιω. 12,37 Καίτοι δε τόσα πολλά θαύματα είχε κάμει ενώπιόν των, δεν επίστευαν ακόμη εις αυτόν.

Ιω. 12,38 ἵνα ὁ λόγος Ἡσαΐου τοῦ προφήτου πληρωθῇ ὃν εἶπε· Κύριε, τίς ἐπίστευσε τῇ ἀκοῇ ἡμῶν; καὶ ὁ βραχίων Κυρίου τίνι ἀπεκαλύφθη;

Ιω. 12,38 Δια να πραγματοποιηθή η προφητεία του Ησαΐου, που είχεν είπει· “Κυριε, ποιός επίστευσεν στο ιδικόν μας κήρυγμα, που τους εκάμαμε να ακούσουν, και η δύναμις του Κυρίου, με τα τόσα θαύματά της, εις ποίον εφανερώθη;”

Ιω. 12,39 διὰ τοῦτο οὐκ ἠδύναντο πιστεύειν, ὅτι πάλιν εἶπεν Ἡσαΐας·

Ιω. 12,39 Ενεκα δε αυτής της σκληροκαρδίας των, δεν ημπορούσαν να πιστεύσουν, διότι και πάλιν είχε προείπει ο Ησαΐας·

Ιω. 12,40 τετύφλωκεν αὐτῶν τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ πεπώρωκεν αὐτῶν τὴν καρδίαν, ἵνα μὴ ἴδωσι τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ νοήσωσι τῇ καρδίᾳ καὶ ἐπιστραφῶσι, καὶ ἰάσομαι αὐτούς.

Ιω. 12,40 “δια την κακίαν των παρεχωρησεν ο Θεός να τυφλωθούν τα μάτια της ψυχής των και να σκληρυνθή η καρδιάν των, δια να μην ίδουν με τα μάτια της ψυχής των τα θαυμαστά έργα και να μη εννοήσουν με την ασύνετον καρδιάν των και γυρίσουν μετανοημένοι εις εμέ, δια να τους θεραπεύσω”. [Εδώ όλον το νόημα! 12,40=52+25 αναγραμματιστί = ξανά 77 ήτοι ως να μας λέγει τους συγχώρησε 77 και πέραν φορές και δεν αποσκληροκαρδιοποιούνται]

Ιω. 12,41 ταῦτα εἶπεν Ἡσαΐας ὅτε εἶδε τὴν δόξαν αὐτοῦ καὶ ἐλάλησε περὶ αὐτοῦ.

Ιω. 12,41 Αυτά είπεν ο Ησαΐας, όταν εις ένα αποκαλυπτικόν όραμα είδε ένδοξον τον Χριστόν να κάθεται εις υψηλόν θρόνον και ωμίλησε έπειτα δι’αυτόν.

Ιω. 12,42 ὅμως μέντοι καὶ ἐκ τῶν ἀρχόντων πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν, ἀλλὰ διὰ τοὺς Φαρισαίους οὐχ ὡμολόγουν, ἵνα μὴ ἀποσυνάγωγοι γένωνται·

Ιω. 12,42 Ομως και πολλοί από τους άρχοντας επίστευσαν εις αυτόν, αλλά δια τον φόβον των Φαρισαίων δεν ωμολογούσαν την πίστιν των, δια να μη διωχθούν από την συναγωγήν και γίνουν αποσυνάγωγοι.

Ιω. 12,43 ἠγάπησαν γὰρ τὴν δόξαν τῶν ἀνθρώπων μᾶλλον ἤπερ τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ.

Ιω. 12,43 Και τούτο, διότι είχαν αγαπήσει την δόξαν και την τιμήν εκ μέρους των ανθρώπων περισσότερον, παρά την δόξαν και την τιμήν, που θα τους έδιδεν ο Θεός.

Ιω. 12,44  Ἰησοῦς δὲ ἔκραξε καὶ εἶπεν· ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ πιστεύει εἰς ἐμέ, ἀλλ᾿ εἰς τὸν πέμψαντά με,

Ιω. 12,44 Ο Ιησούς δε εφώναξε δυνατά και είπε· “εκείνος που πιστεύει εις εμέ, δεν πιστεύει εις εμέ, αλλά στον Θεόν που με έστειλε.

Ιω. 12,45 καὶ ὁ θεωρῶν ἐμὲ θεωρεῖ τὸν πέμψαντά με.

Ιω. 12,45 Και εκείνος που βλέπει εμέ με το φως της πίστεως, βλέπει εκείνον που με έστειλε.

Ιω. 12,46 ἐγὼ φῶς εἰς τὸν κόσμον ἐλήλυθα, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ ἐν τῇ σκοτίᾳ μὴ μείνῃ.

Ιω. 12,46 Εγώ φως πνευματικόν ήλθα στον κόσμον, δια να μη μείνη στο σκοτάδι της πλάνης και της αμαρτίας κανένας από εκείνους που πιστεύουν εις εμέ.

Ιω. 12,47 καὶ ἐάν τίς μου ἀκούσῃ τῶν ῥημάτων καὶ μὴ πιστεύσῃ, ἐγὼ οὐ κρίνω αὐτόν· οὐ γὰρ ἦλθον ἵνα κρίνω τὸν κόσμον, ἀλλ᾿ ἵνα σώσω τὸν κόσμον.

Ιω. 12,47 Και εάν κανείς ακούση τους λόγους μου και δεν τους πιστεύση, εγώ δεν καταδικάζω αυτόν. Διότι δεν ήλθα τώρα δια να κρίνω τον κόσμον, αλλά δια να σώσω τον κόσμον.

Ιω. 12,48 ὁ ἀθετῶν ἐμὲ καὶ μὴ λαμβάνων τὰ ῥήματά μου, ἔχει τὸν κρίνοντα αὐτόν· ὁ λόγος ὃν ἐλάλησα, ἐκεῖνος κρινεῖ αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ·

Ιω. 12,48 Αυτός, που παρακούει εις εμέ και δεν δέχεται τα λόγια μου, έχει εκείνον, ο οποίος μέλλει να τον κρίνη· εκείνος δηλαδή που θα τον κρίνη και θα τον δικάση κατά την μεγάλην ημέραν της κρίσεως, θα είναι ο λόγος τον οποίον εγώ εκήρυξα.

Ιω. 12,49 ὅτι ἐγὼ ἐξ ἐμαυτοῦ οὐκ ἐλάλησα, ἀλλ᾿ ὁ πέμψας με πατὴρ αὐτός μοι ἐντολὴν ἔδωκε τί εἴπω καὶ τί λαλήσω·

Ιω. 12,50 καὶ οἶδα ὅτι ἡ ἐντολὴ αὐτοῦ ζωὴ αἰώνιός ἐστιν. ἃ οὖν λαλῶ ἐγώ, καθὼς εἴρηκέ μοι ὁ πατήρ, οὕτω λαλῶ.

Ιω. 12,50 Και γνωρίζω ότι η εντολή του Θεού είναι ζωή αιώνιος, διότι οδηγεί τον άνθρωπον εις την αιώνιον ζωήν. Εκείνα, λοιπόν, τα οποία εγώ λαλώ, σας τα διδάσκω, όπως ακριβώς μου τα έχει είπει ο Πατήρ.

Παναγιώτης Δίας