Διαφημίσεις
Για την Βόρειο Ήπειρο
Οι Βορειοηπειρώτες να μην φοβούνται, επειδή κάποια μέρα θα ελευθερωθούνε από κάποια παλικάρια. Οι ελευθερωτές δεν θα καταλαβαίνουν από πολιτικές και θα μπουν μέσα για να βοηθήσουν. Οι πολιτικοί από τη μία θα χαρούν κι αυτοί από την άλλη όμως είναι δεσμευμένοι και δεν μπορούν να ενεργήσουν. Οι άλλες χώρες θα το δεχτούν και θα πουν ότι αφού έγινε, τώρα δεν μπορεί να αλλάξει. Γι’ αυτό δεν πρέπει να φοβούνται οι Βορειοηπειρώτες, επειδή λειτουργούν και οι πνευματικοί νόμοι. Ο πόνος για την Βόρειο Ήπειρο είναι μεγάλος, επειδή ήμασταν μια οικογένεια και μας χώρισαν. Είναι σαν να λες κάποια από τα παιδιά σου να χωριστούν από τα άλλα.
ΠΑΪΣΙΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ
ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ &ΔΙΔΑΧΕΣ
Δ.Δ.ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ- Δ.ΜΕΣΣΗΝΙΑΤΗΣ
-
Ο εκ πενίας βασιλεύς.
Ρωτούσαν τον γέροντα : «Τελικά , Κωνσταντίνος ή Ιωάννης θα την πάρει την Πόλη; ». Και το ρωτούσαν αυτό , επειδή μια προφητεία λέει ότι ο εκ πενίας βασιλεύς θα λέγεται Ιωάννης , ενώ άλλη λέει ότι την Πόλη Κωνσταντίνος την παρέδωσε , Κωνσταντίνος θα την πάρει .Ο γέροντας τότε χαμογελώντας έλεγε : «Είστε ανυπόμονοι . Θα τα δείτε με τα μάτια σας . Τα κράτη έχουν και πρωθυπουργούς και στρατηγούς , όχι μόνο βασιλιάδες ».
Παϊσίου Μοναχού Προφητείες & Διδαχές , Σελ: 434
-
Για τα Σκόπια
«Τι θα γίνει , γέροντα , με την Μακεδονία ; ». «Το είπε ο ’γιος Κοσμάς » , έλεγε ο γέροντας . «Φως φανάρι είναι . Αυτοί ούτε δύναμη ούτε δίκιο έχουν . Πολλά χωριά θα καταστραφούν, αλλά στις τρεις χώρες μια θα μείνει » .
Οι Ρώσοι θα έχουν συμμάχους ;
Ρωτούσαν τον γέροντα αν οι Ρώσοι θα έχουν συμμάχους ή θα πολεμήσουν την Δύση μόνοι τους κι έλεγε ο γέροντας : «Βέβαια και θα έχουν . Τώρα δεν φαίνονται , αλλά σύντομα θα τους δουν όλοι και θα είναι όσοι οι κόκκοι της άμμου » .
Παϊσίου Μοναχού Προφητείες & Διδαχές , Σελ: 438
-
Αλίμονο στα κράτη του βορρά
Ένα πρωινό πριν αρκετά χρόνια , καθώς καθόταν ο γέροντας στο προαύλιο του κελιού με πέντε –έξι επισκέπτες – προσκυνητές , είπε ξαφνικά : «Αλλοίμονο στα κράτη του Βορρά ». Ένας από τους παρευρισκόμενους ρώτησε με περιέργεια : «Θα πέσει φτώχια εκεί γέροντα ;» , επειδή μιλούσαν για την οικονομική κατάσταση στον κόσμο . «Φωτιά θα πέσει απ΄ τον ουρανό», απάντησε ο γέροντας . Επειδή ακόμα ήταν η εποχή του ψυχρού πολέμου ανάμεσα στο ΝΑΤΟ και την Ε.Σ.Σ.Δ , ρώτησε ένας άλλος : «Θα γίνει παγκόσμιος πόλεμος; Θα χτυπήσει το ΝΑΤΟ τους Πολωνούς , τους Τσεχοσλοβάκους και τους Λευκορώσους και τους Γερμανούς οι Ρώσοι ; » .
Ο γέροντας κούνησε το κεφάλι του και είπε : «Όλοι θα παρατήσουν τους Ρώσους και θα πάνε με τους Εβραίους της Αμερικής . Οι Ρώσοι θα τους κάψουν »
Παϊσίου Μοναχού Προφητείες & Διδαχές , Σελ: 443
ΣΚΕΥΟΣ ΕΚΛΟΓΗΣ, Ιερομονάχου Χριστοδούλου Αγγελόγλου
-
ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΤΑ ΚΟΛΛΥΒΑ ΤΑ ΕΧΟΥΝ ΣΤΟ ΖΩΝΑΡΙ ΤΟΥΣ
Κάποτε ένας ευλαβής χριστιανός πήρε την απόφαση να μην ντραπεί τον Γέροντα και να τον «εκμεταλλευτεί» με τις πιο δύσκολες ερωτήσεις . Τον ρώτησε ,λοιπόν , για θέματα εσχατολογικά . Ήταν η εποχή , που ακουγόντουσαν πολλά για τον αντίχριστο , κυκλοφορούσαν πολλά βιβλία και η σύγχυση που επικρατούσε ήταν έντονη . Ευτυχώς εκείνο τον καιρό ο Γέροντας έγραψε το φυλλάδιο «Τα σημεία των καιρών» και διευκρίνισε κάπως τα πράγματα, γιατί αλλιώς πολλοί θα ήταν μπερδεμένοι ακόμα και σήμερα .(Το φυλλάδιο αυτό δημοσιεύεται και στο βιβλίο «Ο Γέρων Παΐσιος».)
Καταρχήν συμβούλευσε τον αδελφό να μην ασχολείται πολύ με τα εσχατολογικά ζητήματα , γιατί αν – ας πούμε – τον χτυπήσει ένα αυτοκίνητο και πεθάνει , τότε ήδη έγινε για κείνον ή Δευτέρα Παρουσία . Στη συνέχεια , επειδή ο αδελφός σε συζητήσεις , που έκανε – με καλό πάντα , βέβαια λογισμό –συνήθιζε να μιλά για αναμενόμενα θλιβερά γεγονότα , που διάβαζε σε διάφορα βιβλία και έτσι κατά κάποιο τρόπο τρόμαζε τους συνομιλητές του, ο Γέροντας , αν και προηγουμένως δεν του ΄χε αναφέρει τίποτα σχετικά ο αδελφός , του είπε :
-Να προσέχεις και να μην φοβίζεις τα παιδιά !
Σε ερώτηση για τις δύο Πασχαλιές , είπε ότι ήταν το 1912, που ελευθερώθηκε η Μακεδονία μας . Είπε , ακόμα , για ορισμένες προφητείες ότι ο τρόπος που μας παραδίδονται παρουσιάζει σοβαρές δυσκολίες – διασώζονται προφορικά ή σε μισοκατεστραμμένα φύλλα χαρτιού – γι΄αυτό συχνά διαπιστώνονται κενά ή είναι μπερδεμένες .
Σε λίγο ήλθαν και άλλοι επισκέπτες κι εξέκκλιναν την συζήτηση σε άλλα θέματα προς μεγάλη στενοχώρια του αδελφού . Πρόλαβε , όμως , ο Γέροντας να πει και ορισμένα πράγματα για τους Τούρκους .
-Πολλοί Έλληνες φοβούνται τους Τούρκους , επειδή ο πληθυσμός τους ανέρχεται σε πολλά εκατομμύρια . Αυτό , όμως δεν έχει καμία σημασία . Η ουσία είναι ποιος έχει το δίκιο με το μέρος του , γιατί βρίσκει και τον Θεό βοηθό . Με τους εχθρούς μας , όμως , συμβαίνει ότι και με τους λύκους :
Ένας λύκος , όταν πλησιάζει σε κάποιο κοπάδι με πρόβατα , έρχεται σιγά-σιγά , για να μην τον πάρουν χαμπάρι . Κι ενώ είναι άγριος και δυνατός , επειδή αισθάνεται ένοχος , με το πρώτο γάβγισμα κι ενός κουταβιού ακόμα σκιάζεται και φεύγει μακριά. Η συναίσθηση της ενοχής του τον κάνει να φοβάται ακόμα και το γάβγισμα του μικρού , αδύναμου κουταβιού . Το ίδιο παθαίνουν και οι Τούρκοι . Κι εκείνοι νιώθουν ένοχοι . Επειδή δεν είναι δικά τους τα μέρη , σκιάζονται . Και σε ένα πόλεμο ο φόβος το πεσμένο ηθικό και η ενοχή είναι ο πιο μεγάλος εχθρός . Είπε , μάλιστα ότι οι Τούρκοι δεν έχουν πολλές μέρες ακόμα . Συμπλήρωσε επί λέξει :
-Οι Τούρκοι τα κόλλυβα (για το μνημόσυνο τους) τα έχουν στο ζωνάρι τους!
Σκεύος εκλογής , Σελ :87
-
ΕΤΣΙ , «ΕΥΓΕΝΙΚΑ», ΘΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ
Ένας αδελφός ρώτησε τον Γέροντα για τα γεγονότα στη Σερβία και εκείνος μεταξύ άλλων είπε :
-Οι Ευρωπαίοι τώρα κάνουν χάρη στους Τούρκους και ανεξαρτοποιούν τα κρατίδια όπου ζουν μουσουλμάνοι (Βοσνία , Ερζεγοβίνη). Βλέπω όμως να διαλύουν την Τουρκία με ευγενικό τρόπο : θα ξεσηκωθούν οι Κούρδοι και οι Αρμένιοι και θα ζητήσουν οι Ευρωπαίοι να ανεξαρτητοποιηθούν και τα έθνη αυτά . Θα πουν τότε στην Τουρκία : Εμείς σου κάναμε το χατίρι εκεί , πρέπει τώρα κατά τον ίδιο τρόπο να ανεξαρτητοποιηθούν οι Κούρδοι και οι Αρμένιοι. Έτσι , «ευγενικά» , θα κομματιάσουν την Τουρκία .
Ο ’γιος Αρσένιος στα Φάρασα έλεγε στους πιστούς ότι θα χάσουν την πατρίδα , αλλά σύντομα θα την ξαναπάρουν .
Σκεύος εκλογής , Σελ : 143
-
ΤΟ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ
Σήμερα το να διαβάζει κανείς τους προφήτες είναι σαν να διαβάζει εφημερίδα , τόσο ξεκάθαρα είναι γραμμένα . Εμένα ο λογισμός μου , μου λέει ότι θα συμβούν πολλά πράγματα : Οι Ρώσοι θα καταλάβουν την Τουρκία , η δε Τουρκία θα εξαφανιστεί από τον χάρτη , γιατί το 1/3 των Τούρκων θα γίνουν χριστιανοί , το 1/3 θα αφανιστούν και το 1/3 θα τραβηχτεί προς την Μεσοποταμία.
Η Μέση Ανατολή θα γίνει γήπεδο πολέμων , στους οποίους θα λάβουν μέρος οι Ρώσοι . Θα χυθεί πολύ αίμα και μάλιστα οι Κινέζοι θα περάσουν τον Ευφράτη ποταμό έχοντας 200.000.000 στρατό και θα βαδίζουν προς τα Ιεροσόλυμα. Χαρακτηριστικό σημάδι ότι πλησιάζουν τα γεγονότα αυτά θα είναι το γκρέμισμα του τεμένους του Ομάρ , αφού το γκρέμισμα του θα σημάνει την έναρξη των εργασιών για την ανοικοδόμηση του ναού του Σολομώντος , ο οποίος παλιά ήταν κτισμένος σε εκείνο ακριβώς το μέρος .
Στην Κωνσταντινούπολη θα γίνει μεγάλος πόλεμος μεταξύ των Ρώσων και των Ευρωπαίων και θα χυθεί πολύ αίμα . Η Ελλάδα δεν θα έχει πρωτεύοντα ρόλο σ΄αυτόν τον πόλεμο , αλλά θα της δοθεί η Κωνσταντινούπολη , όχι επειδή θα μας ευλαβούνται οι Ρώσοι αλλά επειδή δεν θα βρίσκουν καλύτερη λύση και θα καταλήξουν σε αυτήν την συμφωνία με την Ελλάδα , μια και θα τους πιέζουν οι δύσκολες τότε περιστάσεις . Ο στρατός ο Ελληνικός ούτε καν που θα προλάβει να πάει εκεί και η Πόλη θα του έχει δοθεί . Οι Εβραίοι , επειδή θα έχουν δύναμη και βοήθεια από τον Ευρωπαίο …….ηγέτη , θα αποθρασυνθούν και θα επιδεικνύονται με αναίδεια και υπερηφάνεια και θα προσπαθήσουν να κυβερνήσουν την Ευρώπη . Τότε τα 2/3 των Εβραίων θα γίνουν χριστιανοί ……
Σκεύος Εκλογής , Σελ: 206
-
Μια παρέα προσκυνητών συνεννοήθηκαν να παρακαλέσουν τον Γέροντα να τους μιλήσει για τη Κωνσταντινούπολη . Σε λίγο ο Γέροντας επέστρεψε και προς έκπληξη όλων , πριν προλάβουν να τον ρωτήσουν τίποτα – δείχνοντας έτσι ότι το πνευματικό του «ραντάρ» είχε αντιληφθεί την σκέψη τους – τους λέει :
Γέροντας : Τι λέτε , θα την πάρουμε την Πόλη ;
Η παρέα μένει άναυδη και δεν μιλά καθόλου .
Γέροντας : Για πέστε μου , θα την πάρουμε την Πόλη ;
Η παρέα συνεχίζει έκπληκτη να μην μιλά .
Γέροντας (αστειευόμενος): Παλικάρια της φακής ………
Θεόδωρος : Θα την πάρουμε , Γέροντα .
Γέροντας : Δόξα σοι ο Θεός (Κάνει τον σταυρό του , γυρίζοντας προς την ανατολή και βλέποντας προς την Πόλη)
Δημήτριος : Αν είναι από τον Θεό , Γέροντα , ευλογημένο , θα την πάρουμε .
Γέροντας : Ναι , είναι από τον Θεό! Θα την πάρουμε ! Όχι πως θα την πάρουμε εμείς αλλά θα μας την δώσουν σαν λύση σε εμάς , διότι αυτό θα νομίζουν πως είναι το συμφέρον τους .
Δημήτριος : Γέροντα , θα διαρκέσει πού αυτό το κακό ;
Γέροντας : Μπόρες , μπόρες θα΄ναι ! Θα δώσουμε όμως εξετάσεις .
Δημήτριος : Γέροντα , θα υπάρχουν ηγέτες κατάλληλοι ;
Γέροντας : Θα οικονομήσει ο Θεός . Σε αυτόν τον πόλεμο όλοι θα γυρίσουν νικημένοι . Ο ελληνικός στρατός θα είναι νικητής .Γήπεδο θα΄ναι η Παλαιστίνη , τάφος τους η Νεκρά Θάλασσα . Αυτό θα είναι το πρώτο ημίχρονο . Αλλά , υπάρχει και δεύτερο ημίχρονο : Μετά τα γεγονότα αυτά ο άνθρωπος θα φτάσει σε αδιέξοδο και τότε όλοι θα ζητούν να μάθουν για το Ευαγγέλιο και τις Γραφές . Ο Χριστός θα λυπηθεί τον κόσμο και θα δείξει ένα σημείο , για να πιστέψουν. Τότε θα ψάχνει κανείς να βρει άπιστο .
Δημήτριος : Γέροντα , το απολυτίκιο του προφήτου Ηλιού λέει ότι είναι ο δεύτερος πρόδρομος της Παρουσίας Χριστού . Αυτός ,καθώς είναι γνωστό, δεν κοιμήθηκε , όπως επίσης και ο Ενώχ . Θα έρθει ο προφήτης Ηλίας στην γη;
Γέροντας (χαμογελώντας ): Ο προφήτης Ηλίας τροχάει και ετοιμάζει την μαχαίρα του! Και μάλιστα πρώτα θα αρχίσει από τους Πατριάρχες, δεσποτάδες , παπάδες και μοναχούς !
Νικόλαος : Και λαϊκούς .
Γέροντας : Τα δικά σας είναι αγνοήματα , ενώ τα δικά μας είναι αμαρτήματα . Έτσι δεν λέει η ευχή της θείας λειτουργίας ; «Υπέρ των εμών αμαρτημάτων και των του λαού αγνοημάτων ». Ο προφήτης Ηλίας τροχάει το μαχαίρι του , όμως θέλει πολύ προσοχή , γιατί μερικά πράγματα αλλιώς τα λένε οι Πατέρες και αλλιώς τα ερμηνεύει ο κόσμος , όπως , ας υποθέσουμε , τα εξαμίλια που αναφέρει ο ’γιος Κοσμάς ο Αιτωλός . (Οι Τούρκοι θα φύγουν , αλλά θα ξανάρθουν πάλι και θα φτάσουν ως τα εξαμίλια . Στο τέλος θα τους διώξουν ως την Κόκκινη Μηλιά . Από τους Τούρκους το 1/3 θα σκοτωθεί , το άλλο 1/3 θα βαπτιστεί και μονάχα το υπόλοιπο 1/3 θα πάει στην Κόκκινη Μηλιά ). Κανένας δεν μπόρεσε να το εξηγήσει , όλοι το ερμηνεύουν λανθασμένα . Εξαμίλια υπάρχουν στον Λαγκαδά , στο Κιλκίς , στην Θράκη , στην Κόρινθο, μα κανένας δεν ξέρει ότι αυτά που λέει είναι τα εξαμίλια των χωρικών υδάτων. Δεν διαβάζετε τους προφήτες , στον Ιωήλ , στον Ζαχαρία , στον Ιεζεκιήλ, στον Δανιήλ ; Τα λένε όλα .Για επτά χρόνια στην Παλαιστίνη δεν θα καίνε ξύλα , αλλά μπαστούνια , αλλά που να ξέρετε εσείς από μπαστούνια και ξύλα ! Εσείς έχετε τώρα στα σπίτια σας καλοριφέρ(χαμογελώντας) , ενώ εγώ εδώ καίω ακόμα ξύλα στο τζάκι και έτσι ξέρω από αυτά .
(Πρόκειται για την προφητεία του προφήτη Ιεζεκιήλ 39 , 9-10 : «και εξελεύσονται οι κατοικούντες τας πόλεις Ισραήλ , και καύσουσιν εν τοις όπλοις , πέλταις και κοντοίς και τόξεις και τοξεύμασι και ράβδοις χειρών και λόγχαις , και καύσουσιν εν αυτοίς πυρ επτά έτη , και ου μη λάβωσι ξύλα εκ του πεδίου ουδέ μη κόψωσιν εκ των δρυμών , αλλ΄ ή τα όπλα κατακαύσουσι πυρί , και προνομεύσουσι τους προνομευσαντας αυτούς και σκυλεύσουσι τους σκυλεύσαντας αυτούς , λέγει Κύριος . »)
Χρήστος : Οι Εβραίοι …….
Γέροντας : Ένας ευσεβής Ιορδανός μου είπε ότι οι Εβραίοι έχουν σκάψει από κάτω από το τέμενος του Ομάρ , σε πολλά μέτρα βάθος ένα τούνελ και θέλουν να καταστρέψουν το τέμενος ,για να κτίσουν το Ναό του Σολομώντος, γιατί τότε λένε αυτοί ότι θα έρθει ο μεσσίας τους , δηλαδή ο αντίχριστος . Τότε θα λένε οι ’ραβες στους χριστιανούς : Δεν λέτε εσείς , οι χριστιανοί , ότι ο Μεσσίας έχει έρθει ; Τι λένε τώρα αυτοί εδώ , οι Εβραίοι ;
Ο Γέροντας , αφού πρόσφερε και στους τελευταίους επισκέπτες που ήρθαν εκείνη την στιγμή κέρασμα , ξαναρωτά έναν απ΄αυτούς :
Γέροντας : Θα την πάρουμε την Πόλη ; Τι , λες ;
Χρήστος : Εγώ θα πάω για την Βόρειο Ήπειρο .
Γέροντας : Την Πόλη να πάρουμε , την Βόρειο Ήπειρο και επτά άτομα την παίρνουμε!
Χρήστος : Επτά και εγώ οκτώ !
Γέροντας : Πάρτηνα ! Και εγώ θα μεταφέρω τα λείψανα του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού , τα οποία είναι και βαριά! Τι να πούμε , βρε παιδιά , όλα τα λένε και τα γράφουν τα βιβλία μας (της Εκκλησίας) , αλλά ποιος τα διαβάζει ; Ο κόσμος χαμπάρι δεν παίρνει . Κοιμάται με τα τσαρούχια !
Δημήτριος : Αυτά , Γέροντα , είναι σημεία των καιρών ;
Γέροντας : Σημεία , σημεία των καιρών , δεν βλέπετε ……Πρέπει να΄ναι βόιδι – να με συγχωρείτε – κανείς , για να μην καταλαβαίνει με όλα αυτά που γίνονται ……Πολλοί από τους άγιους πατέρες θα ευχόντουσαν να ζήσουν στην εποχή μας , γιατί είναι εποχή ομολογίας . Οι καιροί είναι δύσκολοι , αλλά δεν το καταλαβαίνουμε. Κοιμόμαστε με τα τσαρούχια . Θα ρωτάνε σε λίγο για τους χριστιανούς , όπως παλαιότερα ρωτούσαν για τα πολιτικά φρονήματα .
Νικόλαος : Θα μας κάνουν φάκελο , Γέροντα ;
Γέροντας : Α , μπράβο! Φακέλους .
Δημήτριος : Γέροντα , η Ελλάδα θα πάθει κακό ;
Γέροντας :Πολλές μπόρες πέρασε η Ελλάδα , αδικήθηκε πολύ . Αλλά όμως μπόρες θα΄ναι ! Η Ελλάδα δεν θα πάθει τίποτε , γιατί την αγαπάει ο Θεός . Στην Μικρά Ασία έχουμε πολλά άγια λείψανα . Θα πάρουμε την Αγία Σοφία και θ΄ανοίξει και η πύλη . Αυτήν την πύλη δεν την ξέρει κανείς …….να δούμε τι θα γίνει όμως ; Οι μιναρέδες τι θα γίνουν μετά ;
Νικόλαος : Θα τους γκρεμίσουμε !
Θεόδωρος : Θα τα κάνουμε , Γέροντα , καμπαναριά !
Γέροντας : (χαριτολογώντας) : Όχι , θα γίνουν στύλοι για τους στυλίτες και θα κρέμονται τα κομποσκοίνια μέχρι κάτω !
Δημήτριος : Γέροντα , ο ηγέτης αυτός του πολέμου θα είναι Εβραίος ;
Γέροντας : Ναι Εβραίος θα΄ναι . Θα συνεργαστεί πολύ και ο πάπας , γιατί όλα τα παιδιά του διαβόλου θα τα θεωρεί δικά του και θα τους υποδεικνύει ν΄ακολουθούν τον αντίχριστο. Γι΄αυτό κι ο ’γιος Κοσμάς ο Αιτωλός είπε : «τον πάπα να καταράσθε , διότι αυτός θα είναι η αιτία .» Ο ’γιος εννοούσε αυτόν τον πάπα της συγκεκριμένης εποχής , που θα βοηθήσει στην ανάδειξη του αντιχρίστου . Οι άλλοι πάπες σε σχέση με εκείνον θα φαίνονται σαν καλοί.
Σκεύος Εκλογής , Σελ :219
-
«ΘΑ ΖΕΙΤΕ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΕΚΕΙΝΟΝ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ! »
Μια ομάδα μικρών μαθητών από την Αθωνιάδα Σχολή κατηφόριζαν για τον Γέροντα . Τους απασχολούσε ένα θέμα : ’κουγαν ότι ο Γέροντας σε κάποιους είχε πει ότι θα πάρουμε την Κωνσταντινούπολη . Ήθελαν όμως να το ακούσουν και αυτοί από το ίδιο του το στόμα και μάλιστα διερωτώντο αν θα ζουν και αυτοί όταν θα την πάρουμε .Έλεγαν , λοιπόν , στο δρόμο μεταξύ τους ότι κάποιος θα έπρεπε να ρωτήσει τον Γέροντα για το θέμα αυτό καθώς θα συζητούσαν . Πήγαν , λοιπόν , εκεί και κάθισαν μαζί του , δεν τόλμησε όμως κανείς να του κάνει αυτήν την ερώτηση . Σηκώθηκαν πήραν την ευχή του και καθώς έστριψαν , για να βγουν στο μονοπάτι , ο Γέροντας , ξεπροβοδίζοντας τους , χαμογελώντας τους είπε :
-Και να ξέρετε : Και στην Κωνσταντινούπολη θα την πάρουμε και θα ζείτε και εσείς εκείνον τον καιρό !
Οι μαθητές έμειναν εμβρόντητοι από τα λεγόμενα του και θαύμαζαν για την Χάρη που είχε και επληροφορείτο απ΄αυτήν τα πάντα , αλλά και για ότι τους πληροφόρησε ότι στην γενιά την δική τους θα γίνουν όλα αυτά τα φοβερά πράγματα .
Σκεύος Εκλογής , Σελ:267
-
«Θα τα δείτε , θα τα δείτε »
Ο κύριος Δ…. Κ…. , από την Κ…. , είχε επισκεφθεί τον Γέροντα . ……………
Και συνέχισε ο Γέροντας :
-Να γνωρίζεις ότι και η Τουρκία θα διαλυθεί . Θα γίνει πόλεμος σε δύο ημίχρονα . Εμείς θα είμαστε νικητές , γιατί είμαστε ορθόδοξοι .
-Γέροντα , με τον πόλεμο δεν θα πάθουμε εμείς κακό ;
-Ε , το πολύ –πολύ κανα-δυό νησιά να πειράξουν αυτοί , αλλά εμάς θα μας δώσουν και την Κωνσταντινούπολη . Θα τα δείτε , θα τα δείτε !
Παρών στην συζήτηση ήταν και ο γιος του κυρίου Δ……
Σκεύος Εκλογής , Σελ:289
-
Στον κύριο Δ….Κ…. ο Γέροντας είπε :
– Η Τουρκία θα διαμελιστεί . Εμείς επειδή είμαστε ορθόδοξοι ότι δεν θα πάθουμε κακό , το πολύ κανα – δυο νησιά μας να πειράξουν . Εκ των πραγμάτων όμως θα αναγκασθούν να μας δώσουν την Κωνσταντινούπολη.
Σκεύος Εκλογής , Σελ:309
Ο ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ, Ιερομονάχου Χριστοδούλου Αγγελόγλου
-
Δεν θα κάνουν χωριό στην ΕΟΚ , γιατί είναι έθνη με διαφορετικές παραδόσεις.
Ο Γέρων Παΐσιος , Σελ : 183
-
Στην Λιτανεία της Φοβεράς Προστασίας το 1992 , την ομπρέλα της Παναγίας την κρατούσε ο ανθυπασπιστής της Μοίρας Καταδρομών , Β.Τ. , από τα Ιωάννινα. Όπως προχωρούσαμε , δεξιά του ήμουν εγώ και αριστερά του ο Γέροντας , ο οποίος κάποια στιγμή είπε στον αξιωματικό :
-’ντε , εύχομαι με το καλό να είσαι σημαιοφόροςκαι στην Πόλη (Κων/πολη) , που θα μπούμε :
Και γυρνώντας προς τα εμένα μου είπε :
– ’κουσες τι είπα ;
– Ναι , Γέροντα το άκουσα . Αμήν του απάντησα .
Τότε γέλασες εκείνος και πρόφερε το χαρακτηριστικό του επιφώνημα .
– Α! (εντάξει , δηλαδή) .
Μια μέρα αργότερα κατέβηκα από το κελί του και τον ρώτησα σχετικά με την Πόλη και μου είπε:
– Την Κωνσταντινούπολη θα την πάρουμε πίσω , αλλά όχι εμείς . Εμείς , έτσι όπως κατάντησε η πλειονότητα της νεολαίας μας , δεν είμαστε ικανοί για τέτοια . Όμως ο Θεός θα οικονομήσει να πάρουν άλλοι την Πόλη και να την δώσουν σε εμάς , σαν λύση στο πρόβλημα τους .
Ο Γέρων Παΐσιος , Σελ :209
-
Ο Θεός μας ανέχεται σαν έθνος , όχι λόγω της καλοσύνης μας , αλλά επειδή έχουμε την ορθή πίστη (ορθοδοξία) . Έτσι , αν και όλοι μας μισούν , ο Θεός δεν μας αφήνει να πάθουμε κάτι κακό .
Ο Γέρων Παΐσιος , Σελ : 253
ΚΑΙ ΤΩΡΑ
Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ..!!!!
Georgijevic, Bartolomej (ca. 1510-ca.1566):
De Afflictione, Tam Prognoma, sive Praesagium Mehemetanorum : primùm de Christianorum calamitatibus, deinde de suae gentis interitu, ex Persica lingua in Latinum sermonem conversum. – Antverpiae : Antverpiae, Cura Et impendio Bartholomaei Georgieuits, typ. Eg. Copenij, [1545].
“ο ημέτερος Πατισάχ θα επέλθη και θα καταλάβη το βασίλειον των απίστων. Θα λάβη προσέτι εις την κατοχήν του το κόκκινον μήλο και θα το έχει υποχείριον. Αν δε επί επτά έτη το ξίφος των Χριστιανών δεν ανελκυσθή, θα μείνει κύριος αυτών μέχρι του δωδεκάτου έτους.Θα οικοδομήση οικίας, θα φυτεύσει αμπέλους, θα περιφράξει κήπους και θα γεννήση υιούς. Αλλά μετά το δωδέκατον έτος από της χειρώσεως του κόκκινου μήλου, το ξίφος των Χριστιανών θα γυμνωθεί και θα διώξει τους Τούρκους.
Η προφητεία αύτη εδημοσιεύθη πρώτη φορά το 1545 και έπειτα το 1548.
Ομοίως λόγος εγένετο και εις δημοσίευμα του 1634 και 1657.
(Bartholomew Georgevits, Prognoma sive Praesagium Mehemetanorum 1545)
(“Eπετηρίς Βυζαντινών Σπουδών, Κ. Ρωμαίου,” 1957)
Προφητεία Αγίου Αγαθαγγέλου (1276 π.Χ)
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ…
«Ήκουσα φωνή υπό της ’ρκτου ερχομένης, λεγούσης ούτω: Ρωσία, ξύπνησεν γε ουν εκ του ύπνου.Προς εσέ ο λόγος του Αγγέλου, και εν τη πρωία του ηλίου αμπλησθήσεται ελαίου η λάμπα σου και πρίν ο ήλιος φανή εν τω ανατολικό ζωδίω , συ μεν εκμανής έση.
Ω φίλη ,ιδού τα αριστοπολεμικά σου όργανα, πληρούσι τους αιθέρας μελωδίας.
Οι πολεμισταί και οι ήρωες σου ψάλλουσι τα νικητήρια, προσκαλούντες σε αναμορφώσαι τον πλανήτην.»
«επι τε την χερσόνησον έξεις νίκην και διαβείσα την Ματαιώτιδα λίμνη καταθραύσεις την Ταυρικήν και τα πέριξ μέρη των Σκυθών.»
«Ήκουσα φωνή υπό της ’ρκτου ερχομένης, λεγούσης ούτω: Ρωσία, ξύπνησεν γε ουν εκ του ύπνου.Προς εσέ ο λόγος του Αγγέλου, και εν τη πρωία του ηλίου αμπλησθήσεται ελαίου η λάμπα σου και πρίν ο ήλιος φανή εν τω ανατολικό ζωδίω , συ μεν εκμανής έση.
Ω φίλη ,ιδού τα αριστοπολεμικά σου όργανα, πληρούσι τους αιθέρας μελωδίας.
Οι πολεμισταί και οι ήρωες σου ψάλλουσι τα νικητήρια, προσκαλούντες σε αναμορφώσαι τον πλανήτην.»
«επι τε την χερσόνησον έξεις νίκην και διαβείσα την Ματαιώτιδα λίμνη καταθραύσεις την Ταυρικήν και τα πέριξ μέρη των Σκυθών.»
ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ
“Η ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΔΕΣΠΟΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΥΡΙΑ ΠΡΟΘΕΣΠΙΣΑΣΑ…”
Όποιος διαβάσει το Λεξικόν Σούδα και περιδιαβεί στα κάθε λογής ονόματα, θα αντικρίοη και το όνομα της Σίβυλλα της Χαλδαίας, για την οποίαν γράφει επακριβώς τα εξής:
“Σίβυλλα Χαλδαία, η και προς τίνων Εβραία ονομαζόμενη, η και Περσίς, η κυρίω ονόματι καλούμενη Σαμβήθη, έκτου γένους του μακαριωτάτου Νώε’ η των κατά Αλέξανδρον τον Μακεδόνα λεγομένων προειρηκυία’ ης μνημονεύει Νικάνωρ ο τον Αλεξάνδρου βίον ιστορήσας’ η περί του δεσπότου Χριστού μυρία προθεσπί-σασα και της αυτού παρουσίας, αλλά και αϊ λοιποί συνάδουσιν αυτή…”!!
Όπως, μετ’ εκπλήξεως, διαπιστώνει ο καλόπιστος αναγνώστης, όχι μόνον η Σίβυλλα η Χαλδαία προέβλεψε την παρουσίαν του Ιησού Χριστού στηνγη, αλλά και οι λοιπές Σίβυλλες, “συνάδουσιν αυτή”, πράγμα που σημαίνει ότι και οι υπόλοιπες Σίβυλλες έλεγαν τα ίδια.
Για την ιστορία να αναφέρωμε ότι Σίβυλλες υπήρξαν πολλές, αλλά οι κυριώτερες εξ αυτών ήσαν δέκα: 1) Σίβυλλα η Δελφίς η και ’ρτεμις καλούμενη, 2) Σίβυλλα η Απόλλωνος και Λαμία, η καλούμενη και Ερυθραία, 3) Σίβυλλα η Σικελίς ή Λευκανή ή Σαρδανη ή Γεργιθία ή Ροδία ή Λίβυσσα ή Σαμία 4) Σίβυλλα η Έλισσα, 5) Σίβυλλα η Κολοφώνια ή Λά-μπουσα, 6) Σίβυλλα η θετταλή και Μαντώαποκληθείσα, απόγονος του Τειρεσίου, 7) Σίβυλλα η Φρυγία ή Κασάνδρα ή Ταραξάνη 8) Σίβυλλα η Κυμαία 9) Σίβυλλα η θεσπρωτίς και 10) Σίβυλλα η Χαλδαία.
ΤΙ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ Ο ΕΥΣΕΒΙΟΣ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ
Η προφητεία της Σιβύλλης της Ερυθραίας περί Ιησού Χριστού με την ακροστιχίδα ΙΗΣΟΥΣ ΧΡ(Ε)ΙΣΤΟΣ ΘΕΟΥ ΥΙΟΣ ΣΩΤΗΡ ΣΤΑΥΡΟΣ, έχει ως εξής:
/ δρώτα θα εξάγη η γη όταν έλθη το σημείον τη κρίσεως
Η γεμών θα έλθη εξ ουρανού δια να κρίνη εις αιώνας.
Σ ύμπαν το γένος των ανθρώπων και τον κόσμον όλον.
Ο ι άνθρωποι, πιστοί και άπιστοι εις το τέρμα του χρόνου
Ύ ψιστον θεόν θα (δουν μαζί με αγίους, όστις θα κρίνη
Σ αρκοφόρων ανθρώπων ψυχάς εις το βήμα του
.
Χέρσος όταν κάποτε γίνη όλος ο κόσμος και ακανθώδης,
Ρ ίψουν δε οι θνητοί τα είδωλα και όλον τον πλούτον, και
Ε κκαύση το πυρ γην, ουρανόν και θάλασσαν,
Ι δίως όταν σπάση τας πύλας της αιδίου(ΑΙΩΝΙΟΥ) ειρκτής(ΔΕΣΜΩΤΗΡΙΟ)
Σε υπέρλαμπρον φως θα έλθη πάσα σαρξ νεκρών,
Τους αγίους και ανόμους θα ελέγξη πυρ εις αιώνας.
Όσα κρυφίως έπραξε θα τα είπη όλα, διότι ο θεός
Στήθη απόκρυφα θ’ άνοιξη με τους φωστήρας.
θ ρήνος θα εξέρχεται από όλους και βρυγμός οδόντων,
‘Έ κλειψις ηλίου και αστερισμών θα γίνη,
Ο υρανόν θα περιτύλιξη και της σελήνης το φως θα χαθή,
Υψηλά θα βάλη τας φάραγγας και θα ισοπέδωση τα βουνά.
Υ ψώματα φοβερά δεν θα βλέπουν πλέον οι άνθρωποι, αλλά
Iσα θα είναι τα όρη με τας πεδιάδας και αί θάλασσαι
Όλαι μη πλωταί· η γη θα είναι καμένη από κεραυνον,
Στείροι θα γίνουν οι παφλάζοντες (ΑΦΡΙΖΟΝΤΕΣ) ποταμοί από τας πηγάς.
Σάλπιξ έπείτα θ’ αφήση θρηνώδη φωνήν εξ ουρανού,
Ωρυομένη δια το βδέλυγμα (ΑΝΗΘΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ) και τα παθήματα του κόσμου,
Τότε δε η γη χαίνουσα θα παρουσίαση ταρταρώδες χάος,
Η γεμόνες σύμπαντες θα έλθουν εις το βήμα του θεού.
Ρ εύμα ποταμού πυρός και θείου θα εκκίνηση εξ ουρανού.
Σ ήμα τότε επίσημον δι’ όλους τους θνητούς θα είναι
Τ ο ξύλον των πιστών, ο Σταυρός, το ποθούμενον κέρας,
Α νδρών ευσεβών ζωή, πρόσκομμα του κόσμου φωτίζον με
Ύ δατα τους κλητούς εις δώδεκα πηγάς και
Ρ άβδος σιδηρά ποιμαίνουσα θα επικρατήση.
Ο ύτος είναι ο περιγραφείς δι’ ακροσπχίδος θεός ημών,
Σ ωτηρ αθάνατος, βασιλεύς παθών υπέρ ημών.
Πώς θα γνωρίσαμε τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων προφητών, Σιβυλλών και Πυθιών, εάν δεν υπήρχαν οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, όπως, για παράδειγμα, ο Μέγας Αθανάσιος;
Την πρώτη φορά που με τη βοήθεια του θεού, επισκέφθηκα την του Αγίου Όρους Ιερά μονή των Ιβήρρων, εις το παρεκλήσιον της οποίας ευρίσκεται η θαυματουργός εικών της Παναγίας της Πορταητίσης, ενθυμούμαι που είχα μείνει άναυδος κοιτώντας δύο εικόνες! Η πρώτη ήταν η εικόνα του Αδη , με την μορφή τεράστιου δράκοντα που κατάπινε τους αμετανόητα αμαρτωλούς και η δεύτερη αυτή , ακριβώς απέναντι, των προγόνων μου, που δεν επιθυμώ να τους αναφέρω ως ΄΄αρχαίους΄΄, κάποιων γνωστών Ελλήνων Φιλοσόφων. Δεν εγνώριζα τον λόγον που ήσαν εκεί. Από τότε ζούσα με την απορεία αυτή , μέχρι που αναγιγνώσκοντας εις τα έργα του Μ.Βασιλείου, πατέρα σπουδαίου της εκκλησίας μας το ΄”Σχόλιον περί του ναού των Αθηνών΄΄ έκθαμβος διαπίστωσα ότι αυτοί ακριβώς οι αγιογραφηθέντες πρόγονοι, υπήρχαν εκεί διότι ήσαν φωτεινά πρόσωπα που προφήτευσαν ότι ο Ερχόμενος Λυτρωτής του κόσμου θα είναι ο Ιησούς Χριστός , προείπαν περί της φύσης του τριαδικού θεού , περί του ερχομού και του τρόπου γεννέσεως του Ιησού από την Παναγία και όλα όσα επρόκειτο να υποστή ο θεάνθρωπος χάριν και μόνον των ανθρώπων! Η Θεία Πρόνεια επέλεξε αυτούς να προείπουν όλα τα παραπάνω και ακόμη και αυτό το όνομα της Αειπαρθένου Μαρίας, κάτι που δεν ημπόρεσαν να προφητεύσουν ούτε οι βιβλικοί Προφήτες! ΔΙΑΤΙ ΑΡΑΓΕ ?
Σε ελεύθερη μετάφραση :
“Και αυτά μεν ας τα προβάλουμε, ως παραδείγματα που οδηγούν στη γνώση του θεού, στους πιο ανόητους από τους Έλληνες (ειδωλολάτρες). Όμως για τους σοφούς που έχουν κοντά τους, μερικοί σοφοί από τους Έλληνες ανέφεραν για την θεοσέβεια πολλές μαρτυρίες, προερχόμενες από αρχαίους και επιφανείς φιλοσόφους, ενώ αμυδρά προείπαν όσα αφορούν τον Χριστό.
Πολλά χρόνια λοιπόν πριν από την έλευση του Χριστού, κάποιος σοφός, ονομαζόμενος Απόλλων, με θεϊκή, όπως πιστεύω, παρακίνηση έκτισε στην Αθήνα ναό και έγραψε πάνω στον βωμό του “ΣΤΟΝ ΑΓΝΩΣΤΟ ΘΕΟ”. Εκεί συγκεντρώθηκαν για τον λόγο αυτό οι πρώτοι μεταξύ των Ελλήνων φιλόσοφοι, για να ρωτήσουν αυτόν για τον ναό. Τα ονόματα τους είναι τα ακόλουθα: Τιτάν, Βίας, Σόλων, Χίλων, Θουκυδίδης, Μένανδρος και Πλάτων.
Αφού συγκεντρώθηκαν οι σοφοί είπαν στον Απόλλωνα: “προφήτευσε για εμάς, αφού πεις, ω Απόλλωνα, σε ποιον μετά από σένα θα ανήκει αυτό το κτίσμα”;
Απαντώντας σ’ αυτούς ο Απόλλωνας είπε: ΄΄ Όσα έχει ορίσει να κάνετε για την αρετήν και την ευκοσμία, να τα κάνετε, εγώ όμως αναγγέλλω ως τρεις ένα μόνο θεό στα ύψη κατοικούντα, του οποίου ο ανείπωτος Λόγος σε κόρη, που δεν ξέρει, αφού συλληφθεί, όλον εν γένει τον κόσμο διαπερνώντας τον σαν πυροφόρο τόξο, θα αλιεύσει τους ανθρώπους από την απιστία, όπως τα ψάρια από το βυθό. Αυτούς δε έχοντας συλλάβει θα τους φέρει προς το θεό ως δώρο. Το όνομα δε αυτής είναι Μαρία΄΄. Κι αυτά είπε ο Απόλλωνας προφητεύοντας.
Ο Τιτάν έτσι μίλησε: θα έλθει σε μας η χωρίς άνδρα κόρη, αυτή που πρόκειται να γεννήσει το ουράνιο παιδί του θεού και Πατέρα. Ο Βίας είπε: Το να λες αυτά σε ανόητους είναι ανέφικτο, όμως με το νου, ας ακούσετε, ότι αυτός είναι που μεγαλόπρεπα κατέβηκε από τον ουρανό, αφού έβαλε κάτω από την φλογάτο αθάνατο και αεικίνητο πυρ κι αυτόν τον τρέμει η γη και η θάλασσα μαζί με τους βυθισμένους στα τάρταρα δαίμονες, αυτόν που είναι πατέρας του εαυτού του και τρισευτυχισμένος.
Η Σιβύλλη είπε: Αργά θα έλθει ο θεός επάνω σ’ αυτή την κατακερματισμένη γη και χωρίς σφάλμα θα γίνει σάρκα, ενώ θα απαλλάσσουν από την φθορά των ανιάτων ασθενειών οι ακάματες φροντίδες της θεότητας. Και γι’ αυτό φθόνος σε λαό θα προκληθεί και ψηλά θα κρεμασθεί σαν κατάδικος σε θάνατο και όλα με πραότητα θα υποφέρει.
Ο Σόλων είπε: Αφού κατήλθε ο ζωοδότης από ζωοδότη γεννήτορα, έδωσε ζωή και στο νερό της γης.
Ο Χειλών είπε: η φύση του θεού θα γίνει ακούραστη, από τον ίδιον δε είναι ο ίδιος, ύπαρξη και λόγος.
Ο ρήτορας Θουκυδίδης είπε: Τον θεό να σέβεσαι και να μαθαίνεις και να μην επιζητείς το ποιος είναι. Να τον σέβεσαι και να τον γνωρίζεις ως υπαρκτόν, γιατί είναι στο νου ευσεβής αυτός που θέλει να μαθαίνει τον θεό. Αυτά μεν είπε ο Θουκυδίδης.
Ο Μένανδρος είπε: Ο παλαιός είναι νέος και ο νέος αρχαίος. Ο πατέρας είναι γονεύς και το τέκνον γονεύς. Το ένα είναι τρία και το άσαρκο είναι σαρκικό. Η νη έχει νεννήσει τον ουράνιο βασιλέα.
Ο Πλάτων είπε: Επειδή ο θεός είναι αγαθός δεν ήταν η αιτία για τα πάντα, όπως νομίζουν οι πολλοί, αφού για πολλά δεν είναι αίτιος. Τίποτε άλλο δεν ισχυριζόμαστε παρά το ότι ο θεός είναι ο αίτιος μόνο για τα αγαθά, όχι όμως και για τα κακά.΄΄
Σύμφωνα με σχετικό αρθρο του Αγγελλου Σακέτου δημοσιευθέν εις εφημερίδαν Α1 της 6-7 Δεκ 2003, (σελ 27) και κάποιοι άλλοι πρόγονοί μας φέρεται να προφήτευσαν για τον προάναρχο τριαδικό θεό , τον συνάναρχο Υιό και το ομοούσιο και σύνθρονο με Αυτόν Αγιο Πνεύμα, προείπαν δε εισέτι για τα τίμια πάθη απάνω στο σταυρό του Χριστού.
Πιο συγκεκριμένα σύμφωνα με το εξαίρετο αυτό αρθρογράφο ο χρησμός του Ερμή του Έλληνα για την θεότητα ήτο : ΄΄Μάτι του ακοίμητου πυρός, ακοίμητε, τον δρόμο του αιθέρα ζωογονείς, εσύ που δυναμώνεις τη θερμότητα του ηλίου και με λαίλαπα μετακινείς τα νέφη, έχεις όνομα που δεν χωράει στον κόσμο και είναι άφθαρτο, αέναο, παντε-πίσκοπο και φοβερό΄΄.
’λλος χρησμός του Απόλλωνα των Δελφών (δοσμένος μετά) από κάποια ερώτηση σ’ αυτόν από τον βασιλέα Ιάσωνα, όταν κτιζόταν ο ναός του Απόλλωνα στο Πύθιο του Αργούς.
“Σε μένα κατατρύχεται το ουράνιο φως και θεός είναι αυτός που έπαθε, μαζί με τα δύο θνητός και αθάνατος, ο ίδιος θεός, αλλά και άνθρωπος, φέρει τα πάντα από τον Πατέρα, από την μητέρα όμως έχει όλα εν γένει, από τον πατέρα την ζωική δύναμη, από τη θνητή όμως μητέρα έχει τον σταυρό, τον τάφο, την ανόσια κα-κομεταχείρισίν του και τα θερμά δάκρυα που έχυσε κάποτε από τα βλέφαρα. Αυτός που χόρτασε πέντε χιλιάδες με πέντε άρτους, αθάνατος με δύναμη δική του. Ο Χριστός όμως είναι θεός, σε ξύλο εκρεμάσθη, αυτός απέθανε, αυτός ετάφη, έχει σε σημείο γίνει ορατός. Αυτή η Βίβλος έχει τελειώσει ΄΄
ΠΩΣ ΧΡΗΣΜΟΔΟΤΟΥΣΕ Η ΠΥΘΙΑ
Ας διαβάσουμε τώρα λίγα λόγια για να δούμε πώς χρησμοδοτούσε η Πυθία, που τόσα πολλά απεκάλυψε για τον Χριστό:
“Ο προσερχόμενος προσάγοντας ένα θύμα το οποίο εκαλείτο οσιωτήρ, ρωτούσε τον χρησμό και η Πυθία, που επί τρεις ημέρες προητοιμάζετο δια νηστείας και λουτρών στην Κασταλία πηγή, ωδηγούμενη υπό ενός ιερέως (προφήτης καλούμενος), έλεγε τον χρησμόν δια του εξής τρόπου: Ανεβιβάζετο εις Τρίποδαν ιστάμενον επί ενός χάσματος της γης (ίσως της σχισμάδος δια της οποίας κατέρχετο η Κασταλία. ΄΄εξ ου ενομίζετο ότι οι ατμοί εκπεμπόμενοι την ενέπνεον εις λύσσαν ως επιστεύετο και ενίοτε μέχρι θανάτου αυτήν ερεθίζοντες, και εξέπεμπε άναρθρους φωνάς, εξ ων ο προφήτης εξηγεί τον χρησμόν…”
Συνήθως οι χρησμοί ήσαν αινιγ-ματώδεις η με διφορούμενη έννοια, ενώ κατά την ακμήν του χρηστηρίου και μάλιστα όταν επρόκειτο για δημόσια και μεγάλα συμφέροντα, εδίδο-ντο συντεταγμένοι σε στίχους και μάλιστα εξάμετρους, όπως ακριβώς είχαν επινοηθεί εκεί από την πίστιν μιας των αρχαίων Πυθιών της Φημονόης!.. Το Μαντείον διέθετε επί πλέον και πέντε ιερείς ισοβίους, ως και έναν προφήτην που τους αποκαλούσαν οσίους, σύμφωνα με τον τραγικό ποιητή Ευριπίδη, η τον Πλούταρχο, και μάλιστα εκ πέντε οίκων.
Πρέπει εδώ να πούμε ότι από του Πελοποννησιακού Πολέμου άρχισε κι όλας να παραμελείται το Μαντείον των Δελφών τουλάχιστον υπό των Αθηναίων που επίστευαν ότι το μαντείο αυτό επροστάτευε τους Δωριείς, ενώ επί Πλουτάρχου εθεωρείτο ως απολέσαν την θείαν έμπνευσιν. Διετηρήθη δε μέχρι και εποχής του Ιουστινιανού, αλλά χωρίς καμμίαν υπόληψιν.
ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΞΩΓΗΙΝΩΝ.
Θα αναλύσω πρώτα το λήμα. ΕΞΩΓΗΙΝΟΣ = ΕΞΩ του ΓΗΙΝΟΥ. Τι είναι αυτό που είναι πέρα =εξω από το γήινο (χωμάτινο = υλικό) ? ΜΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΦΥΣΙΚΑ. ΑΡΑ ΕΞΩΓΗΙΝΟΣ = ΠΝΕΥΜΑ … Τι πνεύμα ? Αγνώστου υφής και προέλευσης. ΔΕΝ ΑΠΟΚΛΕΙΕΙ ΠΑΝΤΩΣ Η ΛΕΞΗ ΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΟΥΤΕ ΤΟΥΣ ΝΕΦΕΛΗΜ…. ΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΟΙ.
Η απαντηση “γεροντος” του Αγιου Ορους το 1991( ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΣΙΟΤΑΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΙΣΙΟ ) σε κάποιον που καπνιζε αρκετα και ο γεροντας του την ειχε πει “με το καλο” να το κοψει “γιατι το τσιγαρο ειναι το θυμιαμα του σατανα” οπως ελεγε. καποια στιγμη , τον ρωτησε για τους εξωγήινους κλπ.
Ο γεροντας γνωστος για το χιουμορ του, του απαντησε:
“ενα θα σου πω. και τσιγαρο να σου ζητησει εξωγήινος, μη τον πιστεψεις. δαιμονας ειναι. και θα κανει πολλα ο διαολος για να μπερδεψει τους ανθρωπους. θα δειτε πολλα εσεις. τιποτα μην πιστεψετε.”
Εγω αυτο εχω σαν μπουσουλα και γι’αυτα και για αλλα θεαματικα που θα δουμε. οτι εχουν πει καποιοι ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΙ γερονταδες, αυριανοι αγιοι αν θες, εχουν βγει ολα, ειτε σε γενικο ειτε σε προσωπικο επιπεδο. οποτε ποιον να πιστεψω; τον χωκινς, τους τρελαμενους του πλανητη ή καποιον ο οποιος την εβγαλε με 2 ελιες κι ενα παξιμαδι τα 4/5 της ζωης του και εχει πει αποδεδειγμενα μονο αληθειες.
Α Ρ Χ Α Ι Ε Σ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ
ΠΕΡΙ ΕΛΕΥΣΕΩΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
(ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΩ ΑΥΤΟΥΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΙΣΤΟΤΟΠΟ ΤΟΥ ΑΠΟΛΟΓΗΤΗ . www.apologitis.com )
Ο ΘΕΟΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕ ΤΗΝ ΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΛΥΤΡΩΤΗ
Την μέλλουσα έλευση του Λυτρωτή της ανθρωπότητας προανάγγελλαν θεόπνευστοι άνδρες και γυναίκες του εθνικού κόσμου. Οι σωζόμενες μαρτυρίες αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Ο Θεός ως πατέρας όλης της ανθρωπότητας οδήγησε τα έθνη εις την πίστη του Μέλλοντος Λυτρωτή αποκαλύπτοντας σε αυτά την προσεγγίζουσα άφιξη Αυτού. Την ίδια γνώμη εκφράζει και ο Θεόφιλος Αντιοχείας εις την επιστολή του προς Αυτόλικο Β΄9 «οι του Θεού άνθρωποι πνευματοφόροι Πνεύματος Αγίου και προφήται γενόμενοι, υπ’ αυτού του Θεού φωτισθέντες εγένοντο θεοδίδακτοι και όσιοι και δίκαιοι ….όργανα Θεού γενόμενοι και χωρήσαντες σοφίαν την παρ’ αυτού, δι’ ης σοφίας είπον και τα περί λοιμών και λιμών και πολέμων προείπον». Και ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς τα ίδια πίστευε όχι μόνο για τους προφήτες αλλά και για τους Έλληνες φιλόσοφους όπως ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας και άλλοι. Ο δε Ωριγένης παραδέχεται βαθμούς θεοπνευστίας εις πάντα τα έθνη. Και γιατί άλλωστε να αρνηθούμε την θεοπνευστία όλων των εθνών ; μπορεί να είναι ο Θεός κτήμα ενός έθνους μόνο ; μπορεί να είναι μόνο πατέρας του Ιουδαϊκού έθνους ; ο μέλλοντας λυτρωτής της ανθρωπότητας δεν θα έπρεπε να είναι και λυτρωτής όλων των εθνών ; γιατί λοιπόν να τα εγκαταλείψει εις την απιστία και εις την απελπισία ; γιατί να μην τα προπαρασκευάσει και αυτά προς την υποδοχή του μέλλοντα Σωτήρα αφού γνώριζε μέσα στην Θεϊκή του γνώση ότι τα έθνη θα τον λάτρευαν και θα τον δόξαζαν μια μέρα ; Τα έθνη λοιπόν έλαβαν την χάρη της θεοπνευστίας και άνδρες Εθνικοί εμπνευσμένοι προανήγγειλαν την έλευση του Λυτρωτή και Σωτήρα του κόσμου.
ΡΩΜΑΙΟΙ
Τάκιτος: Ρωμαίος ιστορικός μαρτυρεί ότι άπαντες οι λαοί είχαν τα μάτια τους στραμμένα προς την Ιουδαία σαν ένα πόλο της κοινής αυτών ελπίδας από όπου έμελλε να εξέλθει ο προσδοκώμενος βασιλεύς «’παντες εν γένει ήσαν πεπεισμένοι επί τη πίστει αρχαίων προφητειών, ότι η Ανατολή έμελλε να υπερισχύσει και ότι μετ’ ου πολύ έμελλον, ίνα ίδωσιν εξερχόμενους εκ της Ιουδαίας τους μέλλοντας ίνα ποιμάνωσι την οικουμένην» (Ιστορ. ΙΑ βλ έ κεφ.)
Αύγουστος: Κατά τον Σουΐδαν και Νικηφόρο Κάλλιστο (εκκλ. Ιστορ. ΑΙ.Ζ.) όταν ήλθε ο Αύγουστος στους Δελφούς και ερώτησε το μαντείο για το ποιος έμελλε να βασιλεύσει μετά από αυτόν έλαβε για απάντηση τον εξής χρησμό «Παις Εβραίος κέλεται με θεοίς μακάρεσσιν ανάσσων. Τον δε δόμον προλιπείν και αίδης αύθις ικέσθαι. Λοιπόν άπιθι σιγών εκ βωμών ημέτερων» και συμπληρώνει ο Σουίδας «Και εξελθών εκ του μαντείου ο Αύγουστος έστησε εν τω Καπιτωλίω βωμόν εν ω γέγραπται Ρωμαϊκοίς γράμμασιν, ο βωμός ούτος εστί του πρωτόγονου Θεού». Επί του Αυγούστου τούτου γεννήθηκε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός η δε εκκλησία ημών συνωδά στο ευαγγέλιο του Λουκά Β΄ Ι ψάλει «Αυγούστου μοναρχήσαντος επί της γης η πολυαρχία των ανθρώπων επαύσατο και Σου ενανθρωπήσαντος εκ της Αγνής, η πολυθεΐα των ειδώλων κατηργήται»
Σουετώνιος: Ο ρωμαίος αυτός ιστορικός μαρτυρεί και ισχυροποιεί την άποψη ότι πλείστοι χρησμοί προείπαν την έλευση του Ιησού λέγοντας «σε όλη την ανατολή υπήρχε η φήμη της αρχαίας και σταθερής γνώμης, ότι είχε θεόθεν προορισθεί κατά τον καιρό εκείνο να εξέλθουν εκ της Ιουδαίας οι μέλλοντες που θα ποιμάνουν την οικουμένη»
Ουϊργίλιος: Ρωμαίος ποιητής ερμήνευσε χρησμό των αρχαίων Συβιλλών, αναγγέλλοντας την έλευση Βασιλέως τον οποίον όφειλαν να αναγνωρίσουν οι θέλοντες για να σωθούν λέγοντας «οι υπό της Σιβύλλης ασθέντες χρόνοι τέλως πάντων έφθασαν, η άπειρος των αιώνων σειρά μέλλει να αρχίσει, ιδού νέα γενεά πέμπεται ουρανόθεν. έστω η γέννησης του παιδίου τούτου, δι’ ου μέλλει να παύση ο σιδηρούς αιών και να ανεγερθή ο χρυσούς αιών απανταχού της οικουμένης, το αντικείμενο της ευνοϊκής επιστασίας του, αγνή ελευθερία. Επί της υπατείας σου ω Πολλίου, μέλλει να φανή το σημείον τούτο της νέας εποχής και τότε, εάν σώζωνται έτι ίχνη της ανομίας των ανθρώπων όλη η γη τουλάχιστον θέλει αναπνεύσει λυτρωθείσα του τρόμου, του από τοσούτου χρόνου κατέχοντος αυτήν εις τα δεσμά. Εν τω αυτώ ειδυλλίου αυτού λέγει εκείνος δι’ ου μέλλουσι να γείνωσι τα θαύματα ταύτα, θέλει λάβειν την ζωήν εκ των κόλπων της θεότητας, θέλει διακριθεί πάντων των επουράνιων Όντων υπεράνω των οποίων θέλει φανή και ποιμάνει τον κόσμον ειρηνευσάντων τη δυνάμει του πατρός αυτού. Έλθε λοιπόν ποθητέ του Ουρανού απόγονε μεγάλε βλαστέ του Διός ! ο προανγελθείς χρόνος εγγίζει, έλθε να λάβης τας οφειλομένας τας μεγάλας τιμάς. Ίδε εις την έλευσήν σου ο σύμπας κόσμος κυμαίνεται, η γη, η θάλασσα και ο ουρανός ταράσσονται, τα πάντα σκιρτώσιν εις την προσέγγισιν της μελλούσης νέας εποχής »
ΑΡΑΒΕΣ
Οι ’ραβες περίμεναν την έλευση ελευθερωτή και Σωτήρα λαών (Βουλανομβυλιέρο Βίος Μωάμεθ βιβλ. Β’ σελ 194)
ΛΑΠΩΝΕΣ
Ανέμεναν ένα Πέυρουμ ή ένα Κυμβαδίξιν
ΣΙΑΜΕΖΟΙ (κάτοικοι Σιάμ)
Περίμεναν ένα Σόμμωνα Κόδαμ
ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ
Οι αμερικάνικοι λαοί περίμεναν εκ ανατολής τον Σωτήρα
ΜΕΞΙΚΑΝΟΙ
Περίμεναν ένα αρχαίο βασιλέα τους, ο οποίος έμελλε να τους επισκεφθεί αφού επέστρεφε εξ ανατολών μετά την περιοδεία όλου του κόσμου
ΠΕΡΣΕΣ
Οι Πέρσες περίμεναν μέγα προφήτη, που ονόμαζαν «Λόγον Θεού» και «μεσίτη μεταξύ Θεού και ανθρώπων»
Ζωροάστρης: 5000 έτη προ του Τρωϊκού πολέμου θεωρεί ότι υπάρχουν 2 θεοί αντίπαλοι, τον Ωρομάζη και τον Αρειμάνιο, τον πρώτο αγαθό και το άλλον κακό και στην μέση αυτών τον Μίθρην . Αναφέρει και πρόρρηση όπου λέει «Έπεισι δε χρόνος ειμαρμένος, εν ω τον Αρειμάνιον, λοιμόν επάγοντα και λιμόν, υπό τούτων ανάγκη φθαρήναι παντάπασι και αφανισθήναι, της δε γης επιπέδου και ομαλής γενομένης, ένα βίον και μία πολιτείαν ανθρώπων μακάρων και ομογλώσσων απάντων γενέσθαι, Θεόπομπος δε φησι κατά τους μάγους ανά μέρος τρισχίλια έτη τον μεν κρατείν, τον δε κρατήσθαι των θεών, άλλα δε τρισχίλια μάχεσθαι και πολεμείν και αναλύειν τα του ετέρου το έτερον, τέλος δ΄ απολείπεσθαι τον άδην και τους μεν ανθρώπους ευδαίμονας έσεσθαι, μήτε τροφής δεόμενους, μήτε σκιάν ποιούντας, τον δε ταύταμηχανησάμενον θεόν ηρεμείν και αναπαύεσθαι χρόνον, καλώς μεν ου πολύν τω Θεώ, ώσπερ ανθρώπω κοιμωμένω μέτριον!»
ΙΝΔΟΙ
Την ίδια δοξασία είχαν με τους Πέρσες και δηλαδή ανάμεναν την μετενσάρκωση του Βιρχνού ή του Βράμα, για να θεραπεύσει τα κακά όπου επέφερε ο Κάλυς ή Κάλιγας, ο μέγας Όφις.
ΣΙΝΑΙ
Αυτοί πίστευαν ότι θα σταλεί από τον ουρανό άγιος που θα γνωρίζει τα πάντα και που θα έχει πλήρη εξουσία επί της και επί του ουρανού. Έλεγαν δε ότι από δυτικά θα αναφανεί άγιος που θα γνωρίζει τα πάντα . Τα δε ιερά τους βιβλία αναφέρουν καιρό όπου όλα τα πράγματα στην γη θα αποκατασταθούν ως ήταν εξ αρχής εκ μέρους ήρωα που θα έλθει στον κόσμο αυτόν ως ποιμένας, ηγεμόνας αγιότατος και γενικός διδάσκαλος της υπέρτατης αλήθειας
ΚΙΝΕΖΟΙ
Κομφούκιος: Εις τα «Ηθικά» του αναφέρει : «Εγώ ο Κομφούκιος άκουσα λεγόμενο ότι στις δυτικές χώρες θα εμφανισθεί άγιος άνθρωπος που θα επιτελέσει απειρία αγίων έργων και που θα είναι απεσταλμένος εξ ουρανού και ότι θα εξουσιάσει όλη την γη»
ΣΑΜΑΡΕΙΤΕΣ
Ανέμεναν τον μέλλοντα να διδάξει όλη την αλήθεια και να αναγγείλει όλα σε αυτούς, και ο Υιός του ανθρώπου ομολογεί ότι αυτός είναι ο αναμενόμενος, ο λαλών μετά της Σαμαρείτιδος.
ΑΙΓΥΠΤΙΟΙ
Στον Αιγυπτιακό μύθο περί Ώρου φαίνεται ξεκάθαρα η προσδοκία του λαού για την έλευση του Σωτήρα. Ο Όσιρις και η Ίσιδα παριστάνουν την αρχή της ενέργειας και του πάθους. Κακοποιός δαίμονας μορφοποιημένος εις δράκοντα τυφώνα δημιουργεί κακά στην ξηρά και την θάλασσα. Εκ της Ίσιδος και του Δία γεννάται υιός ελευθερωτής καλούμενος Ώρος, ο οποίος καταβάλει τον δράκοντα και επαναφέρει την ευτυχία και την ειρήνη
ΕΛΛΗΝΕΣ
|
Οὐκ οἶμαι δύνασθαι ὑπό Ἑλλήνων σαφέστερον προσμαρτυρήσεσθαι τόν Σωτῆρα ἡμῶν!
Κλήμης ο ΑλεξανδρεύςΠηγή: Ιησούς Χριστός, Ελληνισμός -Χριστιανισμός, ’γγελος Π. Σακκέτος, εκδόσεις Δημιουργία, σελ. 613
|
Ο ΑΡΧΑΙΟΣ ΝΑΟΣ του «ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΘΕΟΥ» ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ
Ο ’γιος Αθανάσιος επί πολλά χρόνια διετέλεσε διευθυντής της περίφημης βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας στην οποία ήταν συγκεντρωμένα γραπτά κείμενα του αρχαίου κόσμου. Αξιοσημείωτο είναι ότι στην είσοδο της ιερής βιβλιοθήκης υπήρχε επιγραφή που έγραφε «Ψυχῆς Ἰατρεῖον» («ἑξῆς δι’ ὑπάρχειν τήν ἱεράν βιβλιοθήκη, ἐφ’ ἧς ἐιγέγραφθαι «Ψυχῆς Ἰατρεῖον»» (Διόδωρος, Βιβλιοθήκη, 1, 49, 3)
Στο έργο του «Ἐξηγητικόν περὶ τοῦ ἐν Ἀθήναις ναοῦ» επεξηγεί σε ποιον πραγματικά ανήκε ο ναός του Αγνώστου Θεού των Αθηνών, παραθέτοντας τις προφητείες των Ελλήνων δια την έλευση του Χριστού στην γη.
Το εν λόγω έργο του Αγίου διασώζεται στον κώδικα α. Vat. Gr. 1198 της Βατικανής βιβλιοθήκης, στον κώδικα Bodleianus Roe 5 της Bodleian Βιβλιοθήκης της Οξφόρδης καθώς και σε δύο συλλογές με τίτλο Τα Ευρισκόμενα Πάντα Αγίου Αθανασίου, οι οποίες βρίσκονται στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Αθήνας (θεολ. 665 και θεολ. 667).
Ο ’γιος Αθανάσιος μας εξιστορεί ότι πολλά χρόνια προ της Ελεύσεως του Χριστού στην γη, κάποιος σοφός ονόματι Απόλλων, από τον Θεόν παρακινούμενος, όπως πιστεύει, έκτισε το ναό στην Αθήνα, αφού έγραψε εις αυτόν τον βωμό «Ἀγνώστῳ Θεῷ».
Περί του ναού, και περί των διδασκαλείων,
Και των θεάτρων των εν Αθήναις.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ
Εξηγητικόν περί του εν Αθήναις ναού
«Τούς τάς θείας γραφάς μη ἐπισταμένους, ἐξ αὐτῆς λοιπόν τῆς τῶν πραγμάτων φύσεως, πεῖσαι ὀφείλομεν περί θεογνωσίας λέγειν, ὁρῶμεν γάρ τινας οὐσίας ἐν τῇ κτίσει οὐ κατά φύσιν, ἀλλά ὑπέρ φύσιν μετά ἀλλήλων ὑπηρετούσας οἷόν τι λέγω, φύσις τῶν ὑδάτων, οὐσία ῥευστή, καί κατωφερής ὑπάρχει, πῶς ὁρῶμεν τούς λεγομένους σίφωνας έκ τῆς θαλάσσης ὕδωρ πρός τάς νεφέλας ἀνάγοντας· τό δέ θαυμαστόν ρητόν τό ἁλμυρόν ἀνερχόμενον, γλυκύ ἐπί γῆς διά τῶν ὄμβρων κατέρχεται· πῶς δέ πάλιν ἡ τῶν σωμάτων φύσις βολιστική κατά φύσιν ὑπάρχουσα, ὁρᾶται ἀβόλιστος, καί ἄδυτος ἀν τοῖς ὕδασι τῆς Μαρμαρικῆς Πενταπόλεως; οὐ μόνον δέ, ἀλλά γάρ καί ὕδατος καί πυρός ἐναντία ἡ φύσις ὑπάρχουσα, ἐν τῷ ἅμα ἦν, ὅτε ἐν Λυκίας τῷ ὅρει τῷ λεγομένῳ Ὀλύμπῳ, καθώς μυριάδες ἀνδρῶν ἑωράκασι, καί μέχρι τοῦ νῦν ἐκείνων βλέπουσι, καί ἄλλα παράδοξα ἐν τῇ κτίσει θεωρούμενα, καί θαυμαζόμενα, ἅτινα οὐκ ἄν οὕτως ὑπέρ φύσιν γενέσθαι ἔμελλον εἰ μή οὐσίας τις θεοῦ ἦν τούτων δεσπόζουσα, καί τούτοις ἐπιτρέπουσα, ἀλλήλοις μή ἀντιτάττεσθαι. ὦ Ἑλλήνων παῖδες, βροντῆς στερρᾶς γινομένης, πῶς ἅπασα ἡ τῶν ἀνθρώπων φύσις τρέμει, φρίττει τε καί ἐξίσταται μηνύουσα διά τοῦ σχήματος, ὅτι ὑπό δεσπότου ἐστίν, τοῦ τάς βροντάς ἐργαζομένου»
Αυτούς οι όποιοι δεν γνωρίζουν καλά τις θείες γραφές, από την ιδίαν λοιπόν την φύση των πραγμάτων, οφείλομε να πείσουμε ώστε να ομιλούν δια την θεία γνώση. Διότι βλέπομε μερικές ουσίας εις την δημιουργία να είναι όχι σύμφωνες προς την φύση τους, αλλά υπεράνω της φύσεως τους να υπηρετούν η μία την άλλη ως παράδειγμα αναφέρω, την φύση των υδάτων, η οποία ως ουσία ρευστή και καθοδική υπάρχει, πώς βλέπουμε τους λεγόμενους στροβίλους από την θάλασσαν να οδηγούν το νερό άνω προς τις νεφέλες, και το θαυμαστό ρητό ότι το αλμυρό νερό ανέρχεται, ενώ το γλυκό κατεβαίνει με την βροχή εις την γη; Πώς λοιπόν πάλι η φύσις των σωμάτων αν και είναι σύμφωνος προς την φύση, φαίνεται μη καθοδική και αβύθιστος στα νερά της Μαρμαρικής Πενταπόλεως; Όχι μόνον αυτό, αλλά μάλιστα και ή φύσις ενώ είναι αντίθετος με το ύδωρ και το πυρ, συγχρόνως ήταν κάποτε εις το όρος τής Λυκίας το ονομαζόμενο Όλυμπο, όπως χιλιάδες ανθρώπων έχουν δει και μέχρι σήμερον εκείνων βλέπουν, και άλλα παράδοξα ορατά εις την κτίση και άξια απορίας, τα οποία δεν επρόκειτο να υπερβούν την φύση των εάν δεν δέσποζε εις αυτά κάποια θεϊκή ουσία, επιτρέποντας των να μην αντιτάσσονται μεταξύ των· ώ παίδες Ελλήνων, όταν ξεσπάσει ισχυρή βροντή, πώς τρέμει και εξίσταται ολόκληρος η φύσις των ανθρώπων φανερώνοντας με το σχήμα της, ότι ευρίσκεται κάτω από τον Δεσπότη, ο όποιος προκαλεί τις βροντές.
«Καί ταῦτα μέν πρὸς τούς ἀφελεστέρους τῶν Ἑλλήνων ἠγοῦν ἀγραμμάτοις, εἰς θεογνωσίαν φέροντα ὑποδείγματα, πρός δέ τούς παρά αὐτοῖς σοφούς, ἐκ φιλοσόφων ἀρχαίων δυνατῶν, μαρτυρίας πολλάς περί θεοσέβειας τινές Ἑλλήνων σοφοί ἔφασαν, ἀλλά καί τήν τοῦ Χριστοῦ οἰκονομίαν ἀμυδρῶς προεμήνυσαν. καί γάρ πρό πολλῶν χρόνων ταῆς Χριστοῦ ἐπιδημίας, σοφός τίς ὀνόματι Ἀπόλλων, θεόθεν, ὡς οἶμαι, ἐπικινηθείς, ἔκτισε τόν ἐν Ἀθήναις ναόν, γράψας ἐν αὐτῷ βωμῷ, ἀγνώστῳ θεῷ· ἐν αὐτῷ τοίνυν συνήχθησαν οἱ πρώτοι τῶν Ἑλλήνων φιλόσοφοι, ἵνα περί τοῦ ναοῦ ἐρωτήσωσιν αὐτόν, καί περί προφητείας καί θεοσέβειας, ὧν τά ὀνόματα ἐροῦμεν ταῦτα. Πρῶτον Τίτων, δεύτερος Βίας, τρίτος Σόλων, τέταρτος Χείλων, πέμπτος Θουκυδίδης, ἑκτός Μένανδρος, ἕβδομος Πλάτων. οὗτοι οἱ ἑπτά φιλόσοφοι ἔφησαν τῷ Ἀπόλλωνι· Προφήτευσον ἡμῖν, προφῆτα, ὦ Ἄπολλον, τίς ἐστιν ὅδε εἶπον. τίνος ἔτι ὁ μετά σέ βωμός οὗτος; πρὸς οὕς ὁ Ἀπόλλων ἔφη· Ὅσα μέν πρὸς ἀρετήν καί κόσμον ὀρώρετε ποιεῖν, ποιεῖτε. ἐγώ γάρ ἐφετμεύω τρισένα ὑψιμέδοντα. οὗ λόγος ἄφθεγκτος ἐν ἀδείω κόρη ἔγκυμος ἔσται, ὥσπερ πυροφόρον τόξον ἅπαντα κόσμον ζωγρήσας, πατρί, προσάξει δῶρον. Μαρία δέ τό όνομα αὐτῆς.»
Και αυτά όσον άφορα στους αφελέστερους από τους Έλληνας, δηλαδή τους αμόρφωτους, πού φέρνουν παραδείγματα δια την θεογνωσία. Ενώ σχετικά με τους σοφούς, κάποιοι Έλληνες σοφοί εκ των αρχαίων σπουδαίων φιλοσόφων, ανέφεραν πολλές μαρτυρίες δια την θεοσέβεια, αλλά προανήγγειλαν αμυδρά και την του Χριστού οικονομία.
Διότι πολλά έτη προ της Ελεύσεως του Χριστού, κάποιος σοφός ονόματι Απόλλων, από τον Θεό παρακινούμενος όπως πιστεύω, έκτισε τον ναό στην Αθήνα, αφού έγραψε εις αυτόν τον βωμό, Αγνώστω Θεώ. Εις αυτόν λοιπόν συγκεντρώθηκαν οι πρώτοι φιλόσοφοι των Ελλήνων, δια να τον ρωτήσουν σχετικώς με τον ναόν, και δια την προφητεία, και την θεοσέβεια, των οποίων τα ονόματα αυτά θα αναφέρουμε. Πρώτος ο Τίτων, δεύτερος ο Βίας, τρίτος ο Σόλων, τέταρτος ο Χείλων, πέμπτος ο Θουκυδίδης, εκτός ο Μένανδρος, έβδομος ο Πλάτων. Αυτοί οι επτά φιλόσοφοι είπαν προς τον Απόλλωνα: «Προφήτευσε σε μας προφήτη Απόλλωνα, ποίος ήταν εδώ, τίνος ακόμη είναι ο βωμός αυτός μετά από εσένα;»
Προς αυτούς ο Απόλλων είπε: Όσα σχετικά με την αρετή και την κοσμιότητα παρακινείτε να κάνουν, πράττετε και σεις. Διότι εγώ προφητεύω κυβερνήτη με τριπλή υπόσταση εις μίαν. Του οποίου ο ανείπωτος Λόγος θα κυοφορηθεί εις ανυποψίαστη κόρη, όπως ακριβώς το πυρφόρο τόξο, αφού αιχμαλωτίσει όλον γενικώς τον κόσμο, θα τον προσφέρει ως δώρο εις τον Πατέρα. Μαρία σε το όνομα αυτής
«Ἔστί δέ ἡ λύσις προφητείας οὕτως· περί μέν τοῦ ναοῦ ἐστιν ὁ πρῶτος λόγος, ὅσα, φησί, πρός κόσμον τοῦ ναοῦ, καὶ κάλλος δυνατόν ὑμῖν ποιῆσαι, τά ἀρέσκοντα τῷ θεῷ καὶ ἀνθρώποις <ποιεῖτε>. ἐγώ γάρ ὑπολαμβάνω εἶναι ἐν τῷ οὐρανῷ τρισυπόστατον μέγαν ὕψιστον βασιλέα, τούτου ἄναρχος θεός, καὶ λόγος ἐν ἀγάμω κόρη σαρκοῦται, καί ὥσπερ πυροφόρον τόξον, ἤ ὡς δυναμώτερον, <εἰς> ἅπαντα κόσμον φανήσεται, ἁλιεύων τοὺς ἀνθρώπους, ὥσπερ ἰχθύα ἐκ τοῦ βυθοῦ τῆς ἀπιστίας καί ἀγνωσίας, οὕστινας προσάξει τῷ ἑαυτοῦ πατρί δῶρον· Μαρία δέ τό ὄνομα αὐτῆς. καί τοῦτο μέν προφητεύων ὁ Ἀπόλλων εἶπε. Τίτων ἔ’φη· Ἥξα ἡ ἀνίσχουσα ὑμῖν μέλλων τόν οὐράνιον τοῦ θεοῦ, καί πατρός παῖδα ἡ ἄναρχος κόρη κύει, Βίας εἶπεν· Οὗτος ἐστιν ἀπό οὐρανῶν βεβηκώς, φλογός ὑποβαλών ἀθάνατον πῦρ. ὅν τρέμει οὐρανός γῆ τε <καί> θάλασσα, τάρτατοι καί βύθιοι δαίμονες, αὐτοπάτωρ τρισόλβιος. Σόλων εἶπεν· Ὀψέ ποτε ἐπί τήν <πολυ> σχεδήν ταύτην ἐλάσεις θεός γαῖαν, καί δίχα σφάλματος σάρξ γενήσεται ἀκαμάτου θεότητος, ἀνιάτων παθῶν λύσεις φοροῦσα, καί τούτω πικρός γενήσεται φθόνος λαοῦ, καί προς ὕψος κρεμασθεῖς, ὡς θανάτου κατάδικος, εἰς πάντα πρᾶος πεσεῖται. Χείλων εἶπεν· Ἀκάματος φύσις θεοῦ γενήσεται, ἐξ αύτοῦ δέ ὁ αὐτός οὐσία, καί λόγος.»
Υπάρχει η εξήγησης της προφητείας ως έξης: Σχετικώς με τον ναό είναι ο πρώτος λόγος. Αναφέρει, όσα είναι σχετικά με την διακόσμηση του ναού και είναι δυνατόν εις υμάς να προξενήσουν ομορφιά, εις τον Θεό και εις τους ανθρώπους όσα αρέσκουν να κάνετε. Διότι εγώ θεωρώ ότι είναι ο μέγας ύψιστος βασιλεύς ο τρισυπόστατος εις τον ουρανό. Και ο Λόγος αυτού ως άναρχος Θεός, εις παρθένο κόρη ενσαρκώνεται, όπως ακριβώς το πυρφόρο τόξο, ή όσο γίνεται ισχυρότερα, όλα θα τα αποκαλύψει εις τον κόσμο, αλιεύοντας τους ανθρώπους, όπως ακριβώς τον ιχθύ από τον βυθό της απιστίας και της αγνοίας, τους οποίους θα προσφέρει ως δώρο εις τον Πατέρα του-Μαρία το όνομα αυτής. Αυτά προφητεύοντας είπε ο Απόλλων.
Ο Τίτων είπε: «Θα έλθει αυτή η οποία θα υψώσει προς χάριν μας το ουράνιο παιδίο του Θεού και Πατρός- η παρθένος κόρη κυοφορεί».
Ο Βίας είπε: «Αυτός είναι ο όποιος ήλθε από τους ουρανούς, αφού υπέταξε το αθάνατο πυρ της φλογός. Αυτόν τρέμει ο ουρανός, η γη και ή θάλασσα, οι τάρταροι και οι υποχθόνιοι δαίμονες, τρισμακάριος ο ίδιος ο Πατέρας». Ο Σόλων είπε: «Ως Θεός θα φθάσει εις αυτήν την πολυδιηρημένην γη και θα γεννηθεί με σάρκα αλάθητο. Με ανεξάντλητα όρια ως θεότητα θα απαλλάξει τον άνθρωπο από την φθορά των ανιάτων παθών. Και τούτων θα τον φθονήσει άπιστος λαός και αφού κρεμαστεί υψηλά ως κατάδικος εις θάνατον, όλα θα τα υποφέρει με πραότητα».
Ο Χειλών είπε: «’φθαρτος φύσις του Θεού θα γεννηθεί, εξ αυτού δε ο ίδιος ως ουσία και Λόγος».
«Θουκυδίδης εἶπε· θεόν σέβου καί μάνθανε. μή ζήτει δέ τις ἐστι καί πῶς; οὐ γάρ ἔστιν ὅτε οὐκ ἔστιν, ὡς ὄντα τοῦτον σέβου καί μάνθανε. ἀσεβής γάρ τόν νοῦν ὁ θέλων μανθάνειν θεόν. Μένανδρος εἶπεν· ὁ παλαιός νέος, καί ὁ νέος ἀρχαῖος, ὁ πατήρ μόνος, καί ὁ μόνος πατήρ, τό ἕν τρία καί τά τρία ἕν. ἄσαρκον σαρκικόν. γῆ τέτοκε τόν οὐράνιον βασιλέα. Πλάτων εἶπεν ἐπειδή ὁ θεός ἀγαθός, οὐ πάντων εἶναι αἴτιος, ὡς οἱ πολλοί λέγουσιν. πολλῶν δέ ἀναίτιος, καί τῶν μέν ἀγαθῶν, οὐδέν ἄλλο φαμέν αἴτιον εἶναι μόνον τῶν καλῶν, κακῶν δέ οὐκέτι. Αὖ πάλιν ἔφησαν οὖτοι οἱ ἑπτά καί εἶπον. εἰ μέν περί τῆς τοῦ Χριστοῦ οἰκονομίας, καί περί τῆς ἁγίας τριάδος. Ἄλλος δέ τις τῶν Ἑλλήνων σοφός μεθ’ ἑτέρων τινῶν, ’σκληπιός λεγόμενος, αἰτησάντων ἑρμηνείαν τῶν πάντων φιλοσόφων φιλοσοφώτερον δοῦναι αὐτοῖς λόγον περί θεοῦ φύσεως, ὁ δέ Ἑρμης λαβών σιφέριον ἔγραψεν οὕτως· εἰ μή πρόνοια τις τοῦ τῶν πάντων κυρίου, οὐ μήν τόν λόγον τοῦτον ἀποκαλύψαι ἠβούλοντο· οὐδέ ὑμᾶς τοιούτοις ἔργοις κατεῖχεν, ἵνα περί τούτων ἐρωτήσητε. οὐ γάρ ἐφικτόν ἐστιν εἰς ἀμυήτους τοιαῦτα παρασχέσθαι μυστήρια· ἀλλά τῷ νοΐ ἀκουσάντων ἀκούσατε· ἐν μόνον ἦν· φῶς νοερόν πρό φωτός νοεροῦ, καί ἦν αὐτά ἕνωσις ἐκ τοῦ νοῦ φωτί καί πνεύματι. τά πάντα ἐξ αὐτοῦ, καὶ εἰς αὐτόν, εἰς γόνιμον ἐκ γονίμου, κατελθών ἐπί γονίμῳ ὕδατο ἔγκυον τό ὕδωρ ἐποίησεν. Οἶδας πῶς οἱ τῶν Ἑλλώνων παῖδες προεφήτευσαν καί τόν προάναρχον θεόν καί τόν συνάναρχον αὐτοῦ υἱόν καί λόγον, καὶ τὸ σύνθρονον αὐτοῦ καὶ ὁμοοῦσιον πνεῦμα προεκήρυξαν, καὶ τὰ τίμια τοῦ σταυροῦ πάθη προεκύρηξαν· αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος σύν τῷ παναγίῳ πνεύματι, εἰς τοὺς αἰῶνας ταῶν αἰῶνων. ἀμήν»
Ο Θουκυδίδης είπε: «Να σέβεσαι τον Θεό και να κατανοείς. Μην ζητείς (να μάθεις) ποίος είναι, και πώς. Διότι ουδέποτε είναι ανύπαρκτος, ως υπάρχοντα λοιπόν να τον σέβεσαι και να τον αντιλαμβάνεσαι. Διότι είναι άσεβης αυτός ο όποιος θέλει σύμφωνα με τον νουν να εξακριβώσει τον Θεό». Ο Μένανδρος είπε: «Ό παλαιός νέος και ο νέος αρχαίος. Ο Πατέρας μοναδικός, και ο μοναδικός Πατέρας. Το ένα τρία, και τα τρία ένα. ’σαρκο, ένσαρκο. Η γη γέννησε τον ουράνιο βασιλέα». Ο Πλάτων είπε: «Επειδή ο Θεός είναι αγαθός, δεν είναι αίτιος δια τα πάντα, όπως οι πολλοί λέγουν. Είναι αναίτιος δε δια πολλά, και δια τα μεν αγαθά είναι αίτιος, δια τίποτε άλλο δεν λέμε ότι είναι αίτιος παρά μόνον δια τα καλά, δια τα κακά δε καθόλου».
Και πάλιν αυτοί οι επτά σοφοί ισχυρίστηκαν και είπαν. Επειδή (μίλησαν) δια την οικονομία του Χρίστου και δια την Αγία Τριάδα. Κάποιος άλλος Έλληνας σοφός μαζί με κάποιους άλλους, ο λεγόμενος Ασκληπιός, επειδή ζήτησαν όλοι οι φιλόσοφοι να δώσει ερμηνεία με φιλοσοφικότερο λόγο εις αυτούς δια την φύση τον θεού.
Ο δε Έρμης λαμβάνοντας έναυσμα έγραψε ως έξης: «Εάν δεν υπήρχε η πρόνοια του Κυρίου όλων, δεν θα ήθελαν να αποκαλύψουν τον λόγο αυτόν, ούτε εσάς θα τοιαύτη επιθυμία δια να ρωτήσετε αυτά. Διότι δεν είναι δυνατόν εις αμύητους να παραδίδονται τοιαύτα αλλά αφού κατανοήσατε με τον νού ακούσατε. Ένα και μοναδικό ήταν Φανερό, το όποιον προϋπήρχε του νοερού Φωτός· και ήταν αυτά ένωση από του Νου δια του Φωτός και του Πνεύματος.Τα πάντα εξ αυτού και εις αυτόν, αφού κατήλθε εις γόνιμο (φύση) εκ γονίμου (Φύσεως), εις γόνιμο ύδωρ, έγκυον κατέστησε το ύδωρ.»
Γνωρίζεις πως τα παιδιά των Ελλήνων προφήτεψαν και τον προάναρχο Θεό και τον συνάναρχο Υιό αυτού και Λόγο, και το ομόθρονο αυτού και ομοούσιο Πνεύμα προεκύρηξαν, και τα τίμια πάθη, εις αυτόν η δόξα και η ισχύς μαζί με τον άναρχο Πατέρα και το πανάγιο Πνεύμα εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.
Πηγή:
α. Vat. Gr. 1198, φφ. 65α – 67α
β. Τα Ευρισκόμενα Πάντα Αγίου Αθανασίου, Παρίσι 1698. Εθνική βιβλιοθήκη Αθηνών, θεολ. 665, σελ. 598, 599.
ΑΠΟΛΛΩΝ
«Ὅσα μέν πρὸς ἀρετήν καί κόσμον ὀρώρετε ποιεῖν, ποιεῖτε. ἐγώ γάρ ἐφετμεύω τρισένα ὑψιμέδοντα. οὗ λόγος ἄφθεγκτος ἐν ἀδείω κόρη ἔγκυμος ἔσται, ὥσπερ πυροφόρον τόξον ἅπαντα κόσμον ζωγρήσας, πατρί, προσάξει δῶρον. Μαρία δέ τό όνομα αὐτῆς.»
«Όσα σχετικά με την αρετή και την κοσμιότητα παρακινείτε να κάνουν, πράττετε και σεις. Διότι εγώ προφητεύω κυβερνήτη με τριπλή υπόσταση εις μίαν. Του οποίου ο ανείπωτος Λόγος θα κυοφορηθεί εις ανυποψίαστη κόρη, όπως ακριβώς το πυρφόρο τόξο, αφού αιχμαλωτίσει όλον γενικώς τον κόσμο, θα τον προσφέρει ως δώρο εις τον Πατέρα. Μαρία σε το όνομα αυτής»
Υπάρχει στα χειρόγραφα:
α. Vat. Gr., 1198, φ. 65β
β. Σινά 327, φ.236α
γ. Διονυσίου 281, φ. 103α
δ. Σινά 1189, φ. 6β
ΑΠΟΛΛΩΝ (Σόλων)
«Ὀψέ ποτε ἐπί τήν <πολυ> σχεδήν ταύτην ἐλάσεις θεός γαῖαν, καί δίχα σφάλματος σάρξ γενήσεται ἀκαμάτου θεότητος, ἀνιάτων παθῶν λύσεις φοροῦσα, καί τούτω πικρός γενήσεται φθόνος λαοῦ, καί προς ὕψος κρεμασθεῖς, ὡς θανάτου κατάδικος, εἰς πάντα πρᾶος πεσεῖται.»
«Ως Θεός θα φθάσει εις αυτήν την πολυδιηρημένην γη και θα γεννηθεί με σάρκα αλάθητο. Με ανεξάντλητα όρια ως θεότητα θα απαλλάξει τον άνθρωπο από την φθορά των ανιάτων παθών. Και τούτων θα τον φθονήσει άπιστος λαός και αφού κρεμαστεί υψηλά ως κατάδικος εις θάνατον, όλα θα τα υποφέρει με πραότητα».
Εκτός από τον ’γιο Αθανάσιο (την αποδίδει στον Σόλωνα) και τον ’γιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό, υπάρχει στα χειρόγραφα ως προφητεία του Απόλλωνα:
α. Δοχειαρίου 5, φ. 124α, Σίβυλλα
β. Σινά 327, φ.235α – 235β, Πλάτων
γ. Βατοπεδίου 754, φ. 182β, Όμηρος
δ. Σινά 1189, φ. 7, Χίλων
ε. Ιβήρων 386, φ. 174β, Πλάτων
στ. Richard Bentleii Epistola, σελ. 10, Αντίοχος
ζ. Διονυσίου 281, φφ. 103α – α03β, Πλάτων
ΣΟΛΩΝ (Βίας)
«Οὗτος ἐστιν ἀπό οὐρανῶν βεβηκώς, φλογός ὑποβαλών ἀθάνατον πῦρ. ὅν τρέμει οὐρανός γῆ τε <καί> θάλασσα, τάρτατοι καί βύθιοι δαίμονες, αὐτοπάτωρ τρισόλβιος.»
«Αυτός είναι ο όποιος ήλθε από τους ουρανούς, αφού υπέταξε το αθάνατο πυρ της φλογός. Αυτόν τρέμει ο ουρανός, η γη και ή θάλασσα, οι τάρταροι και οι υποχθόνιοι δαίμονες, τρισμακάριος ο ίδιος ο Πατέρας»
Αποδίδεται από τον Μέγα Αθανάσιο στον Βία αλλά στα άλλα τέσσερα χειρόγραφα που απαντάται αποδίδεται στον Σόλωνα
α. Vat. Gr., 1198, φ. 66α
β. Σινά 327, φ.235β, Σόλων
γ. Διονυσίου 281, φ. 103α, Πλούταρχος
δ. Διονυσίου 167, φ. 151α , χρ. Χίλων
ε. Richard Bentleii Epistola, σελ. 7, Σόλων
στ. Σινά 1189, φ. 7α, Σόλων
ζ. Ιβήρων 386, φ. 176α, Σόλων
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ
«Ακάματος φύσις Θεού γεννήσεται ουκ έχουσα αρχήν. Εξ αυτού δε ο πανσθενής ουσιούται Λόγος»
«Ακατάβλητος φύσις Θεού θα γεννηθεί που δεν έχει αρχήν. Από αυτόν λοιπόν αποκτά ουσία ο παντοδύναμος Λόγος.»
Υπάρχει στα χειρόγραφα
α. Σινά 327, φ. 235α.
β. Vat. Gr. 1198, φ. 66α
γ. Διονυσίου 281, φ. 103α
δ. Διονυσίου 167, φ. 151α
ε. Richard Bentleii Epistola, σελ. 7
στ. Ιβήρων 386, φ. 174α
ΜΕΝΑΝΔΡΟΣ ή ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ
«θεόν σέβου καί μάνθανε. μή ζήτει δέ τις ἐστι καί πῶς; οὐ γάρ ἔστιν ὅτε οὐκ ἔστιν, ὡς ὄντα τοῦτον σέβου καί μάνθανε. ἀσεβής γάρ τόν νοῦν ὁ θέλων μανθάνειν θεόν.»
«Να σέβεσαι τον Θεό και να κατανοείς. Μην ζητείς (να μάθεις) ποίος είναι, και πώς. Διότι ουδέποτε είναι ανύπαρκτος, ως υπάρχοντα λοιπόν να τον σέβεσαι και να τον αντιλαμβάνεσαι. Διότι είναι άσεβης αυτός ο όποιος θέλει σύμφωνα με τον νουν να εξακριβώσει τον Θεό»
Υπάρχει στα χειρόγραφα
α. Διονυσίου 281, φ. 103α , Θουκυδίδης
β. Vat. Gr. 1198, φ. 66β, Θουκιδίδης
γ. Ιβήρων 386, φ. 176α, Μένανδρος
δ. Σινά 1189, φ. 7β, Μένανδρος
ΠΛΑΤΩΝΑΣ (Μέναδρος)
«ὁ παλαιός νέος, καί ὁ νέος ἀρχαῖος, ὁ πατήρ μόνος, καί ὁ μόνος πατήρ, τό ἕν τρία καί τά τρία ἕν. ἄσαρκον σαρκικόν. γῆ τέτοκε τόν οὐράνιον βασιλέα»
«Ο παλαιός νέος και ο νέος αρχαίος. Ο Πατέρας μοναδικός, και ο μοναδικός Πατέρας. Το ένα τρία, και τα τρία ένα. ’σαρκο, ένσαρκο. Η γη γέννησε τον ουράνιο βασιλέα». Ο Πλάτων είπε: «Επειδή ο Θεός είναι αγαθός, δεν είναι αίτιος δια τα πάντα, όπως οι πολλοί λέγουν. Είναι αναίτιος δε δια πολλά, και δια τα μεν αγαθά είναι αίτιος, δια τίποτε άλλο δεν λέμε ότι είναι αίτιος παρά μόνον δια τα καλά, δια τα κακά δε καθόλου».
Υπάρχει στα χειρόγραφα
α. Διονυσίου 167, φ. 151α , Πλάτων
β. Vat. Gr. 1198, φ. 66β, Θουκιδίδης
γ. Ιβήρων 386, φ. 174α, Πλάτων
δ. Σινά 1189, φ. 7β, Πλάτων
ε. Διονυσίου 281, φ. 103α, Χίλων
στ. Richard Bentleii Epistola, σελ. 7 – 8 Θουκυδίδης Πλούταρχος
ζ. Σινά 327, φ. 235β, Πλούταρχος
ΕΡΜΗΣ
«εἰ μή πρόνοια τις τοῦ τῶν πάντων κυρίου, οὐ μήν τόν λόγον τοῦτον ἀποκαλύψαι ἠβούλοντο· οὐδέ ὑμᾶς τοιούτοις ἔργοις κατεῖχεν, ἵνα περί τούτων ἐρωτήσητε. οὐ γάρ ἐφικτόν ἐστιν εἰς ἀμυήτους τοιαῦτα παρασχέσθαι μυστήρια· ἀλλά τῷ νοΐ ἀκουσάντων ἀκούσατε· ἐν μόνον ἦν· φῶς νοερόν πρό φωτός νοεροῦ, καί ἦν αὐτά ἕνωσις ἐκ τοῦ νοῦ φωτί καί πνεύματι. τά πάντα ἐξ αὐτοῦ, καὶ εἰς αὐτόν, εἰς γόνιμον ἐκ γονίμου, κατελθών ἐπί γονίμῳ ὕδατο ἔγκυον τό ὕδωρ ἐποίησεν»
«Εάν δεν υπήρχε η πρόνοια του Κυρίου όλων, δεν θα ήθελαν να αποκαλύψουν τον λόγο αυτόν, ούτε εσάς θα τοιαύτη επιθυμία δια να ρωτήσετε αυτά. Διότι δεν είναι δυνατόν εις αμύητους να παραδίδονται τοιαύτα αλλά αφού κατανοήσατε με τον νού ακούσατε. Ένα και μοναδικό ήταν Φανερό, το όποιον προϋπήρχε του νοερού Φωτός· και ήταν αυτά ένωση από του Νου δια του Φωτός και του Πνεύματος.Τα πάντα εξ αυτού και εις αυτόν, αφού κατήλθε εις γόνιμο (φύση) εκ γονίμου (Φύσεως), εις γόνιμο ύδωρ, έγκυον κατέστησε το ύδωρ»
Υπάρχει στα χειρόγραφα
α. Vat. Gr. 1198, φ. 66β, 66α
β. Ιβήρων 386, φ. 173β, 174α
γ. Κύριλλος, Κατά Ιουλιανού, Ι, 552 Β και Ι, 556 Α
δ. Διονυσίου 281, φ. 103α
ε. Μαλάλας, Χρονογραφία, σελ 26
στ. Σινά 327, φ. 235α
ΑΙΣΧΥΛΟΣ: «ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ»
Κράτος
…ἁμαρτίας σφε δεῖ θεοῖς δοῦναι δίκην,
ὡς ἂν διδαχθῇ τὴν Διὸς τυραννίδα 10
στέργειν, φιλανθρώπου δὲ παύεσθαι τρόπου.
Για τέτοιο αμάρτημα, λοιπόν, αυτός εδώ πρέπει να δώσει δίκη εις τους θεούς.
Και έτσι θα μάθει την εξουσία του Διός να προσκυνά θέλοντας και μη
και τα φιλάνθρωπα καμώματα ν’ αφήσει
Πηγή: Ιησούς Χριστός, Ελληνισμός -Χριστιανισμός, ’γγελος Π. Σακκέτος, εκδόσεις Δημιουργία, σελ. 614 & Αισχύλος «Προμηθέας Δεσμώτης» [http://www.mikrosapoplous.gr/]
Προμηθεύς
ἦ δυσπετῶς ἂν τοὺς ἐμοὺς ἄθλους φέροις,
ὅτῳ θανεῖν μέν ἐστιν οὐ πεπρωμένον·
αὕτη γὰρ ἦν ἂν πημάτων ἀπαλλαγή·
νῦν δ᾽ οὐδέν ἐστι τέρμα μοι προκείμενον 755
μόχθων, πρὶν ἂν Ζεὺς ἐκπέσῃ τυραννίδος.
Ἰώ
ἦ γάρ ποτ᾽ ἔστιν ἐκπεσεῖν ἀρχῆς Δία;
Προμηθεύς
ἥδοι᾽ ἄν, οἶμαι, τήν δ᾽ ἰδοῦσα συμφοράν.
Ἰώ
πῶς δ᾽ οὐκ ἄν, ἥτις ἐκ Διὸς πάσχω κακῶς;
Προμηθεύς
ὡς τοίνυν ὄντων τῶν δέ σοι μαθεῖν πάρα. 760
Ἰώ
πρὸς τοῦ τύραννα σκῆπτρα συληθήσεται;
Προμηθεύς
πρὸς αὐτὸς αὑτοῦ κενοφρόνων βουλευμάτων.
Ἰώ
ποίῳ τρόπῳ; σήμηνον, εἰ μή τις βλάβη.
Προμηθεύς
γαμεῖ γάμον τοιοῦτον ᾧ ποτ᾽ ἀσχαλᾷ.
Ἰώ
θέορτον, ἢ βρότειον; εἰ ῥητόν, φράσον. 765
Προμηθεύς
τί δ᾽ ὅντιν᾽·; οὐ γὰρ ῥητὸν αὐδᾶσθαι τόδε.
Ἰώ
ἦ πρὸς δάμαρτος ἐξανίσταται θρόνων;
Προμηθεύς
ἣ τέξεταί γε παῖδα φέρτερον πατρός.
Ἰώ
οὐδ᾽ ἔστιν αὐτῷ τῆσδ᾽ ἀποστροφὴ τύχης;
Προμηθεύς
οὐ δῆτα, πλὴν ἔγωγ᾽ ἂν ἐκ δεσμῶν λυθείς. 770
Ἰώ
τίς οὖν ὁ λύσων ἐστὶν ἄκοντος Διός;
Προμηθεύς
τῶν σῶν τιν᾽ αὐτὸν ἐγγόνων εἶναι χρεών.
Ἰώ
πῶς εἶπας; ἦ ᾽μὸς παῖς σ᾽ ἀπαλλάξει κακῶν;
Προμηθεύς
τρίτος γε γένναν πρὸς δέκ᾽ ἄλλαισιν γοναῖς.
Προμηθέας
Πόσο βαρειά θα βάσταγες τα δικά μου πάθη, εμέ που δεν μου γράφει θάνατο το ριζικό μου! … έτσι θα γλύτωνα κι εγώ απ’ τα βάσανά μου· μα τώρα άλλο κανένα δεν προβλέπω τέλος των δεινών μου πριν πέσει ο Δίας από τον θρόνο
Ιώ
Μπορεί ποτέ την εξουσία να χάσει ο Δίας;
Προμηθέας
Θάχαιρες, βέβαια, να δεις μια τέτοια τύχη
Ιώ
Πως όχι, αφού απ’ αφορμή του Δία τέτοια φριχτά υποφέρω πάθη
Προμηθέας
Μπορείς λοιπόν να χαίρεσαι γιατί θα γίνει
Ιώ
Και ποιος θα του αφαιρέσει της αρχής το σκήπτρο;
Προμηθέας
Ο ίδιος με τα αλαφρόμυαλα καμώματά του
Ιώ
Και με ποιον τρόπο; Πες μου το, αν δεν βλάπει
Προμηθέας
Γάμο θα κάνει τέτοιο, που θα μετανιώσει
Ιώ
Με θεά ή με θνητή; Απάντησέ μου, αν κάνει να το πεις
Προμηθέας
Μη με ρωτάς! Αυτό δεν πρέπει από το στόμα μου να βγει
Ιώ
Και θα ξεθρονιστεί, λοιπόν, από την γυναίκα του;
Προμηθέας
Παιδί, τρανότερο απ’ αυτόν, θα του γεννήσει
Ιώ
Και να ξεφύγει το κακό δεν είναι τρόπος;
Προμηθέας
Κανένας εξόν μονάχα αν εγώ λυθώ απ’ τα δεσμά μου
Ιώ
Και ποιός αν δεν το θέλει ο Δίας, θαν’ αυτός που θα σε λύσει;
Προμηθέας
Κάποιος απόγονός σου πρέπει να είναι
Ιώ
Τι είπες; Παιδί δικό μου από τα πάθη σου θα σε λυτρώσει;
Προμηθέας
Ναι, τρις γενιές μετά τις δέκα πρώτες
Πηγή: Ιησούς Χριστός, Ελληνισμός -Χριστιανισμός, ’γγελος Π. Σακκέτος, εκδόσεις Δημιουργία, σσ. 616 – 617 & Αισχύλος «Προμηθέας Δεσμώτης» [http://www.mikrosapoplous.gr/]
Προμηθεύς
ἦ μὴν ἔτι Ζεύς, καίπερ αὐθάδης φρενῶν,
ἔσται ταπεινός, οἷον ἐξαρτύεται
γάμον γαμεῖν, ὃς αὐτὸν ἐκ τυραννίδος
θρόνων τ᾽ ἄιστον ἐκβαλεῖ· πατρὸς δ᾽ ἀρὰ 910
Κρόνου τότ᾽ ἤδη παντελῶς κρανθήσεται,
ἣν ἐκπίτνων ἠρᾶτο δηναιῶν θρόνων.
τοιῶνδε μόχθων ἐκτροπὴν οὐδεὶς θεῶν
δύναιτ᾽ ἂν αὐτῷ πλὴν ἐμοῦ δεῖξαι σαφῶς.
ἐγὼ τάδ᾽ οἶδα χᾦ τρόπῳ. πρὸς ταῦτά νυν 915
θαρσῶν καθήσθω τοῖς πεδαρσίοις κτύποις
πιστός, τινάσσων τ᾽ ἐν χεροῖν πύρπνουν βέλος.
οὐδὲν γὰρ αὐτῷ ταῦτ᾽ ἐπαρκέσει τὸ μὴ οὐ
πεσεῖν ἀτίμως πτώματ᾽ οὐκ ἀνασχετά·
τοῖον παλαιστὴν νῦν παρασκευάζεται 920
ἐπ᾽ αὐτὸς αὑτῷ, δυσμαχώτατον τέρας·
ὃς δὴ κεραυνοῦ κρείσσον᾽ εὑρήσει φλόγα,
βροντῆς θ᾽ ὑπερβάλλοντα καρτερὸν κτύπον·
θαλασσίαν τε γῆς τινάκτειραν νόσον
τρίαιναν, αἰχμὴν τὴν Ποσειδῶνος, σκεδᾷ. 925
πταίσας δὲ τῷδε πρὸς κακῷ μαθήσεται
ὅσον τό τ᾽ ἄρχειν καὶ τὸ δουλεύειν δίχα.
Κι όμως· μ’ όλη την έπαρση του νου του ο Δίας θάρθει μια μέρα που θα γίνει ταπεινός· γιατί ετοιμάζεται να κάμει γάμο, που άφαντο θα τον γκρεμίσει από τον θρόνο του και από την εξουσία· και τότε θα συντελεστεί πέρα για πέρα η κατάρα του πατέρα του του Κρόνου, όπου ξεστόμισε σαν έπεφτε από της πανάρχαιης βασιλείας του τον θρόνο. Και τον τρόπο για ν’ αποστρέψει τέτοια συμφορά κανένας θεός, εξόν εμέ, δεν θα μπορούσε να άσφαλτα να του δείξει· εγώ μονάχα ξέρω τα μελλούμενα και πως μπορούνε να μην γίνουν. Μα τώρα ξέγνοιαστος ας κάθεται, θαρρώντας στα αιθερόσκατα μπουμπουνητά του και τινάζοντας στα χέρια του τα πύρινά του αστροπελέκια· όμως καθόλου αυτά δεν τον γλιτώνουν απ’ το πέσιμο σ’ αβάσταχτη ντροπή· γιατί ετοιμάζεται τώρα ο ίδιος του εαυτού του αντίπαλο απολέμητο, τέρας αντρείας, που δυνατώτερη από τον κεραυνό θε ναβρη φλόγα, κι ανώτερο από την βροντή φοβερό κτύπου, που θρύματα θε να σκορπίσει στο αέρα κι αυτή ακόμη την πληγή της θάλασσας, τον κοσμοσείστρα τρίαινα του Ποσειδώνος. Και την ημέρα που σ’ αυτή την συμφορά θα πέσει, θα μάθει πόση διαφορά χωρίζει το «νάσαι αφέντης» από το «νάσαι δούλος»
-Και πιο κάτω απαντώντας στον χορό λέει:
Προμηθεύς
σέβου, προσεύχου, θῶπτε τὸν κρατοῦντ᾽ ἀεί.
ἐμοὶ δ᾽ ἔλασσον Ζηνὸς ἢ μηδὲν μέλει.
δράτω, κρατείτω τόνδε τὸν βραχὺν χρόνον,
ὅπως θέλει· δαρὸν γὰρ οὐκ ἄρξει θεοῖς. 940
Προμηθέας
Σέβου, προσκύνα συ, χάιδευωε πάντα εκείνον που κρατάει την εξουσία· όσο για μένα, πιο λίγο κι’ απ’ το τίποτα ψηφώ τον Δία· ας κυβερνάει και ας κάνει ότι θέλει, όσος καιρός του μένει ακόμα· γιατί δεν θα είναι για πολύ ο ηγεμόνας των θεών….
Πηγή: Ιησούς Χριστός, Ελληνισμός -Χριστιανισμός, ’γγελος Π. Σακκέτος, εκδόσεις Δημιουργία, σσ. 618 – 619 & Αισχύλος «Προμηθέας Δεσμώτης» [http://www.mikrosapoplous.gr/]
Ἑρμῆς
…τοιοῦδε μόχθου τέρμα μή τι προσδόκα, 1026
πρὶν ἂν θεῶν τις διάδοχος τῶν σῶν πόνων
φανῇ, θελήσῃ τ᾽ εἰς ἀναύγητον μολεῖν
Ἅιδην κνεφαῖά τ᾽ ἀμφὶ Ταρτάρου βάθη.
Ο θεός Έρμής προλέγει εις τον Προμηθέα, ότι δεν περιμένει το τέλος των δεινών «πριν αν φανεί τις θεός», όστις θα τον διαδεχτεί εις το μαρτύριο και όστις εκουσίως θα κατέλθει εις τον σκοτεινό ’δη και εις τα ζοφερά βάθη του Ταρτάρου, γινόμενος ούτως εκούσιον ιλαστήριον θύμα…
Πηγή: Ιησούς Χριστός, Ελληνισμός -Χριστιανισμός, ’γγελος Π. Σακκέτος, εκδόσεις Δημιουργία, σελ. 619 & Αισχύλος «Προμηθέας Δεσμώτης» [http://www.mikrosapoplous.gr/]
ΛΟΙΠΟΙ
Λουκιανός (55.13.91): «ο μεν γαρ σταυρός ανδρείας σημείον»
Ανάξαρχος: «Κάποιος από τους θεούς θα πέση από ανθρώπινο χέρι», «Βεβληθήσεταί τις θεών βροτήσιαι χειρί» Διογένης Λαέρτιος ΙΧ 60.
Πλάτωνας: Δέχονταν μέγιστο διδάσκαλο ο οποίος θα διδάξει την αλήθεια (Πλ. Αλκιβ. Δεύτ. 31 α)
Πλούταρχος: Αυτό είναι απ’ όλα το ύψιστον κανένα αίτιον δεν επινοείται πρωτύτερα . Διότι ο Λόγος είναι από αυτόν και δεν είναι από άλλον ο Λόγος.
Αντίοχος εκ Κολοφώνος: «Ον απ΄ όλα πνευματικότερον, ένας Νους αν και υπάρχει, από κάθε τι που έχει γεννηθεί πνευματικότερον, Λόγος άφθαρτος είναι Υιός, λάμψις ακτινοβολούσα πνευματικού Πατρός»
Σωκράτης: Ως άλλος Ησαΐας προφητεύει ότι δια του Θεού μόνο γίνεται ο άνθρωπος να απολυτρωθεί από την αμαρτία «τοιοῦτος οὖν ἄλλος οὐ ῥᾳδίως ὑμῖν γενήσεται, ὦ ἄνδρες, ἀλλ᾽ ἐὰν ἐμοὶ πείθησθε, φείσεσθέ μου· ὑμεῖς δ᾽ ἴσως τάχ᾽ ἂν ἀχθόμενοι, ὥσπερ οἱ νυστάζοντες ἐγειρόμενοι, κρούσαντες ἄν με, πειθόμενοι Ἀνύτῳ, ῥᾳδίως ἂν ἀποκτείναιτε, εἶτα τὸν λοιπὸν βίον καθεύδοντες διατελοῖτε ἄν, εἰ μή τινα ἄλλον ὁ θεὸς ὑμῖν ἐπιπέμψειεν κηδόμενος ὑμῶν» (Πλάτων Απολ. Σωκρ ιη΄)
Μυθολογία: Υπάρχει παράδοση ότι μέλλει να έλθει εξ ουρανού ο ισχυρός, στον οποίο όλοι θα δώσουν το όνομα του ΣΩΤΗΡΑ και ότι αυτός και όχι άλλος θα καταλύσει το κράτος των «κακών» ή ότι αυτός θα υπομένει πολλά παθήματα.
ΕΙΚΟΝΕΣ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ
Αριστοτέλης:
«Ακάματος φύσις Θεού γεννήσεται ουκ έχουσα αρχήν. Εξ αυτού δε ο πανσθενής ουσιούται Λόγος» Σινά 327, φ. 235α. (Ακατάβλητος φύσις Θεού θα γεννηθεί που δεν έχει αρχήν. Από αυτόν λοιπόν αποκτά ουσία ο παντοδύναμος Λόγος.) (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 84)
Μαντείο Δελφών:
Στην εικόνα η ιέρεια του μαντείου των Δελφών Ευοπτία, γεύεται το νερό της Κρυσταλίας πηγής. Αριστερά η ιέρεια προφητεύει στους απεσταλμένους των Αχαιών την Γέννησιν του Χριστού. Κωδ14. Συλλογή Παναγίου Τάφου, φ. 99β, 11ος αιώνας Πατριαρχική Βιβλιοθήκη Ιεροσολύμων. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 65)
Όπως αναφέρει ο Πλούταρχος, το μαντείο αυτό ήταν θεματοφύλακας αρχαιοτάτης μυστικής προφητείας περί της μελλούσης γεννήσεως υιού του Απόλλωνα ο οποίος έμελλε να επαναφέρει την βασιλεία της δικαιοσύνης επί της γης, αυτός δε είναι ο διδάσκαλος, για τον οποίο μιλούσε ο Σωκράτης προς τον Αλκιβιάδη συμβουλεύοντας τον να αναβάλει την θυσία μέχρι της ελεύσεως αυτού του υιού του Θεού, από τον οποίο θα μάθουμε πως θα συμπεριφερόμαστε στους ανθρώπους και στον Θεό. «Ω Αλκιβιάδη, μηδέν αιτού τους θεούς. Αναμείνωμεν έως αν εξ ουρανού τις απεσταλμένος έλθη και διδάξη ημάς πως δει διακείσθαι προς θεούς και ανθρώπους και ελπίσωμεν ότι η (παρά της θείας χάριτος) ημέρα της αποστολής εκείνης ήξει ου δια μακρού» (Πλάτ. Αλκιβ. Δεύτε. Ιγ-ιδ΄)
Μαντείο Σέραπι Ζευς:
«Πρώτα Θεός, μετέπειτα Λόγος και Πνεύμα σοιν αυτοίς» Σινά 327, φ. 235β και Μαλάλας Χρονική Ιστορία, σελ. 25. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, σελ. 59)
Αθηνά:
Αριστερά: Η Ιέρεια της Αθηνάς Ξανθίππη με πορφυρό χιτώνα παραπλεύρως του ιερατικού ιστού, προφητεύει στους Αχαιούς την Γέννηση του Χριστού. Αριστερά, στήλη με επιστήλιο φέρουσα άγαλμα της Αθηνάς κρατούσης στην δεξιάν κλάδον ελαίας. Δεξιά, εικονίζονται δύο γυναικεία αγάλματα, εκ των οποίων το δεξιό παριστάνει την Αθηνά κρατούσα δόρυ και ασπίδα. Κωδ. 14 (Συλλογή Παναγίου Τάφου), φ. 110α, 11ος αιώνας, Πατριαρχική Βιβλιοθήκη Ιεροσολύμων (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 66)
Δεξιά: Η Ιέρεια της Αθηνάς Ξανθίππη με πορφυρό Χιτώνα παραπλεύρως του ιερατικού ιστού, προφητεύει στους Αχαιούς την Γέννηση του Χριστού. Αριστερά, στήλη με επιστήλιο φέρουσα άγαλμα της Αθηνάς κρατούσης στην δεξιά κλάδο ελαίας. Δεξιά εικονίζονται δύο γυναικεία αγάλματα, εκ των οποίων το δεξιό παριστάνει την Αθηνά κρατούσα δόρυ και ασπίδα. Κωδ. 14 (Συλλογή Παναγίου Τάφου), φ. 100α, 11ος αι. Πατριαρχική Βιβλιοθήκη Ιεροσολύμων. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 66)
’νω, η ιέρεια Ευοπτία προφητεύει περί της Γεννήσεως του Χριστού. Κάτω, οι απεσταλμένοι φτάνουν σε ναό της Αθηνάς. Μικρογραφία χειρογράφου, κωδ. 14, φ. 397α, 11ος αι. ’γιον Όρος, Μονή Εσφιγμένου. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 57)
Η ιέρεια της Αθηνάς Ξανθίππη, οκλαδόν όπισθεν τουιερατικού ιστού, προφητεύει την γέννηση του Θεανθρώπου. Οι απεσταλμένοι αναχωρούν ταραγμένοι. Μικρογραφεία χειρογράφου, κωδ. 14, φ. 398α, 11ος αι. ’γιον Όρος. Μονή Εσφιγμένου. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 58)
Απόλλωνας:
«ἐγῶ γὰρ ἐφετμεύω τρισένα μόνον ὑψιμένδοντα θεόν, οὗ λόγος ἄφθιτος» (Διότι εγώ αναγγέλω τρισυπόστατον ύψιστον Θεόν, του οποίου ο άφθαρτος Λόγος θα κυοφορηθεί εις κόρην ανυποψίαστη) Σινά 327, φ. 236α
«Χριστός Θεός ἐμός ἐστίν, ὅς ἐν ξύλω ἐτανύθη, ὄς θάνεν· ὅς ἐκ τάφου εἰς πόλον ὦρτο». ’γιον Όρος, Μονή Διονυσίου, Χρησμοί ελλήνων σοφών περί Χριστού, κωδ. 167, φ. 151.α, 16ος αιώνας. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 49)
«Ὅσα μέν πρὀς ἀρετῆς καὶ κόσμον ὄρωρε ποιεῖν· ἐγώ γὰρ ἐφετμεύω, τρισένα μόνον ὑψιμέδοντα θεόν· οὗν λόγος ἄφθιτος ἐν ἀδαή κόρη ἔγκυμος ἔσεται· ὥσπερ γὰρ τόξον πυρφόρον· μέσον διαδραμών, ἅπαντα κόσμον ζωγρήσας· πατρί προσάξει δῶρον. Μαρία δέ ἡ κλήσις τοὔνομα αὐτῆς». Ακολουθούν χρησμοί φιλοσόφων. Κωδ. 281, φ. 103α, 15ος αι. ’γιος Όρος, Μονή Διονυσίου. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 48)
Χρησμός Απόλλωνος «Χριστός ἐμός Θεός ἐστίν». Με σκούρο «Χρησμός τοῦ Ἀπόλλωνος δοθεῖς ἐν Δελφοῖς περί τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ πάθους αὐτοῦ». Σινά, Μονή Αγίας Αικατερίνης, Χρησμοί και θεολογίαι Ελλήνων φιλοσόφων, Σιναΐτικος 327, φ. 235β, 15ος αιών. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 87)
Η ιέρεια του Απόλλωνος ποφητεύει την Γέννηση του Χριστού και προαναγγέλει τον λεξάριθμο του ονόματος της Παρθένου Μαρίας: «ὄνομα δέ αὐτῆς δίς ἐβδομήκοντα ἕξ». Μικρογραφία χειρογράφου. Κωδ. 14, φ. 398β, 11ος αι. ’γιον Όρος, Μονή Εσφιγμένου. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 59)
Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού: «Έξήγησις τῶν ἐν Περσίδι πραχθέντων». Αριστερά, επίτιτλος σελίδα. Δεξιά, η προφητεία της ιέρειας του Απόλλωνος Ευοπτίας περί της Γεννήσεως του Χριστού. Vat., gr. 555., 11ος αι., φφ. 309α, 315β. Βατικανό. Bibliotheca Apostolica Veticana. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 107-108)
Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Τουλάτος, εκδόσεις ’μμων, σσ. 433 – 444 & έτερο Ορθόδοξο βιβλίο
also called Sibylla,
prophetess in Greek legend and literature. Tradition represented her as a woman of prodigious old age uttering predictions in ecstatic frenzy, but she was always a figure of the mythical past, and her prophecies, in Greek hexameters, were handed down in writing. In the 5th and early 4th centuries BC, she was always referred to in the singular; Sibylla was treated as her proper name, and she was apparently located in Asia Minor. From the late 4th century the number of sibyls was multiplied; they were localized traditionally at all the famous oracle centres and elsewhere, particularly in association with Apollo, and were distinguished by individual names, “sibyl” being treated as a title.
prophetess in Greek legend and literature. Tradition represented her as a woman of prodigious old age uttering predictions in ecstatic frenzy, but she was always a figure of the mythical past, and her prophecies, in Greek hexameters, were handed down in writing. In the 5th and early 4th centuries BC, she was always referred to in the singular; Sibylla was treated as her proper name, and she was apparently located in Asia Minor. From the late 4th century the number of sibyls was multiplied; they were localized traditionally at all the famous oracle centres and elsewhere, particularly in association with Apollo, and were distinguished by individual names, “sibyl” being treated as a title.
A famous collection of sibylline prophecies, the Sibylline Books, was traditionally offered for sale to Tarquinius Superbus, the last of the seven kings of Rome, by the Cumaean sibyl. He refused to pay her price, so the sibyl burned six of the books before finally selling him the remaining three at the price she had originally asked for all nine. The books were thereafter kept in the temple of Jupiter on the Capitoline Hill, to be consulted only in emergencies.
A Judaean or Babylonian sibyl was credited with writing the Judeo-Christian Sibylline Oracles. The sibyl came thus to be regarded by some Christians as a prophetic authority comparable to the Old Testament
Μία ακόμη προφητεία της Κυμαίας διασώζεται από τον ’γιο Νικόδημο τον Αγιορείτη στο έργο του «Ο Αόρατος Πόλεμος» Αναφέρεται η κάθοδος του Υιού του Θεού στη γη και ο λεξάριθμός του ονόματός Του:
…Σίβυλλα η Κυμαία περιλαμβάνει ενταύθα τον αριθμόν του ονόματος, Ιησούς. «δή τότε και μεγάλοιο θεού παίς ανθρώποισι, ήξοι σαρκοφόρος, θνητοίς ομοιούμενος εν γή. Τέσσαρα φωνήεντα φέρει, τα δ’ άφωνα εν αυτώ δισσών αγγέλων, αριθμού δ’ όλον εξονομήνω. Οκτώ γαρ μονάδας, τόσας δεκάδας επί τούτοις ηδ’ εκατοντάδας οκτώ, απιστοτέροις ανθρώποις, ούνομαι δηλώσει. Σύ δ’ ΄ενί φρεσί σήσι νόησον»
«και τότε ο Υιός του μεγάλου Θεού θα έλθει στους ανθρώπους με σάρκα, ομοιάζων με τους θνητούς στη γή. Τέσσερα φωνήεντα θα φέρει, το δε άφωνον φανερώνεται σε αυτόν διπλό, και όλον τον αριθμό θα αποκαλύψω. Οκτώ μονάδες, τόσες δεκάδες επί αυτών και οκτώ εκατοντάδες, το όνομά του θα φανερώσει στους απίστους. Εσύ δε κατανόησέ το καλά στο νού σου» (Πηγή: Αόρατος Πόλεμος, σελ. 300 εκδ. Παναγόπουλος)
Ο ’γιος Νικόδημος δίνει το εξής λεξαριθμικό άθροισμα : I Η Σ Ο Υ Σ = 10+8+200+70+400+200 = 888
(απόσπασμα από το βιβλίο του Χάρη Κ. Σκαρλακίδη 2005, «Οι προάγγελοι του Ιησού Χριστού, Απόλλων και Σιβύλλες» )
ΣΙΒΥΛΛΙΚΟΙ ΧΡΗΣΜΟΙ (ΠΕΡΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΛΟΓΟΙ)
Είναι συλλογή από προφητείες μέσα στις οποίες τα Ιουδαϊκά ή Χριστιανικά δόγματα έβρισκαν επαλήθευση. Οι χρησμοί αυτοί πιστεύεται ότι ήταν έργο μερικών Ιουδαίων και Χριστιανών συγγραφέων από το 150 μέχρι το 180 μ.Χ. και δεν πρέπει να μπερδεύονται με τα Σιβυλλικά βιβλία που ήταν μια νωρίτερη συλλογή από βιβλία με προφητείες. Στους χρησμούς η Σίβυλλα αποδείκνυε την αξιοπιστία της κατά αρχάς προβλέποντας γεγονότα που ήδη είχαν λάβει μέρος. Μετά προέβλεπε τα μελλοντικά γεγονότα βάζοντας πίστη σε δόγματα πριν από την εποχή των εξελληνισμένων Ιουδαίων και των Χριστιανών. Ο Ιουδαίος απολογητής Ιώσηπος και μερικοί Χριστιανοί απολογητές πίστευαν ότι τα έργα ήταν τα αυθεντικά προφητικά λόγια των Σιβυλλών και είχαν πάρα πολύ εντυπωσιαστεί διότι τα δικά τους δόγματα είχαν επαληθευτεί από εξωτερικές πηγές και μαρτυρίες. Και ο Θεόφιλος της Αντιοχείας και ο Κλήμης της Αλεξανδρείας, Χριστιανοί Θεολόγοι του Β’ αιώνα μ.Χ., ανάφεραν την Σίβυλλα σαν μια γυναίκα προφήτη όχι λιγότερο εμπνευσμένη από τους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης.
Στα Βυζαντινά χρόνια 12 από αυτούς τους χρησμούς συγκεντρώθηκαν σε ένα μοναδικό χειρόγραφο που περιελάμβανε 14 βιβλία ( το 9ο και το 10ο χάθηκαν). Ένα ημιτελές κείμενο αυτής της συλλογής εκδόθηκε το 1454 για πρώτη φορά. Οι σημερινοί θεολόγοι χρονολόγησαν τους χρησμούς (150 – 180 μ.Χ.) συγκρίνοντας τα ιστορικά γεγονότα με αυτά που προφητεύονταν στους χρησμούς των Σιβυλλών. Από το σημείο που ξεκινούσαν τα λάθη ο συγγραφέας των χρησμών ξεκινούσε να προβλέπει το μέλλον και ήταν δυνατόν να δοθεί μια ημερομηνία από την τελευταία σωστή πρόβλεψη.
Αν και πολλοί προβάλλουν την ένσταση της μεταγενέστερης χριστιανικής «επέμβασης», οι χρησμοί των Σιβυλλών όχι μόνο αποτελούν εντυπωσιακά δείγματα αρχαίου προφητικού λόγου, αλλά επί πλέον δείχνουν να επιβεβαιώνονται εντυπωσιακά στις μέρες μας…
Κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος σ’ αυτόν τον πλανήτη αντιλαμβάνεται ότι η εποχή στην οποία ζούμε έχει πολλά στοιχεία «αποκαλυπτικά» και αυτό επιβεβαιώνεται καθημερινά από πάρα πολλά γεγονότα και καταστάσεις. Βεβαίως, ο καθένας μπορεί να αντιτείνει ότι η Αποκάλυψη, όπως και πολλά ιερά ή θεόπνευστα κείμενα έχουν προσβληθεί κατά καιρούς από τη σύγχρονη έρευνα και επιστήμη για διάφορες αιτίες, παραποιήσεις, κλπ. Επί του προκειμένου, αυτό που μας ενδιαφέρει κυρίως είναι η ουσία των λόγων και η ανίχνευση των «αποκαλυπτικών» αναφορών στη σύγχρονη παγκόσμια ιστορία.
Αριστερά: Η Αγία Αικατερίνη εκφέρει Σιβυλλική προφητεία περί του μαρτυρίου του Χριστού «ἐπί την πολυσχεδῆ ταύτην ἐλάσειε γῆν· καὶ δίχα σφάλματος γενήσεται σάρξ· άκαμάτοις δέ θεότητας ὄροις· ἀνιάτων παθῶν λύσει φθοράν· καί τούτου φθόνος γενήσεται ἐξ άπίστου λαοῦ· καί πρὸς ὔψος κρεμασθήσεται ὡς θανάτου κατάδικος· ταῦτα δέ πάντα παίσεται πράως» Κωδ. 5, φφ. 124ββ, 124α, 12ος αιώνας ’γιον Όρος, Μονή Δοχειαρίου (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 51)
Δεξιά: Η Σιβυλλική προφητεία της αριστερής εικόνας την οποία εξέφερε η Αγία Αικατερίνη, απεικονίζεται σε πάπυρο που κρατάει ανά χείρας η Σίβυλλα, σε τοιχογραφία του 1745 που βρίσκεται στο νάρθηκα του ναού της Μονής Παναγίας της Βελλαΐτσας Ιωαννίνων (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 52)
ΟΙ ΣΙΒΥΛΛΕΣ
Ο προφητικός και αποκαλυπτικός λόγος δεν αποτελεί φυσικά σύγχρονη επινόηση αλλά ανθρώπινη ασχολία παλαιότατη και έχει σχέση με την τάση και την επιθυμία του ανθρώπου να γνωρίζει τα μελλούμενα. Πα την απόκτηση αυτής της γνώσης χρησιμοποιήθηκαν αρκετοί τρόποι στο πέρασμα των χιλιετών. Από τους πλέον παλαιούς θεσμούς της αρχαίας ελληνικής κοινωνίας – αν και αμφιλεγόμενος – ήταν ο θεσμός των Σιβυλλών (προφήτισσες), οι οποίες χρησμοδοτούσαν.
Σύμφωνα με τον Κλήμεντα Αλεξανδρείας (2ος αϊ.), ο ίδιος ο απόστολος Παύλος συνιστούσε στους χριστιανούς να μελετούν τα ελληνικά κείμενα και μάλιστα τους σιβυλλικούς χρησμούς: «λάβετε και τας ελληνικάς βίβλους. Επίγνωτε Σίβυλλαν, ως δηλοί ένα Θεόν και τα μέλλοντα έσεσθαι…»! (Στρωμαστείς, 6 5 42 και Παρίσι 1550, σελ. 268. Εθνική βιβλιοθήκη Αθηνών (θεολ. 2993)) (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 113) το Βατικανό ήξερε πάντα τη βαθιά σημασία των σιβυλλικών προφητειών, γι’ αυτό και ο Μιχαήλ ’γγελος απαθανάτισε τις Σίβυλλες στην Καπέλα Σιξτίνα.
Ήδη κατά τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες οι σιβυλλικοί χρησμοί έγιναν αντικείμενο μελέτης και αντιγραφής από τους πρώτους χριστιανούς Πατέρες και ιστορικούς. Η πρώτες μετά Χριστόν αναφορές στους σιβυλλικούς χρησμούς γίνονται από τον Πλούταρχο, τον ’γιο Ιουστίνο, τον Παυσανία, τον Κλήμεντα τον Αλεξανδρέα και τον Ευσέβιο Καισαρείας.
Ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς διετέλεσε καθηγητής και μετέπειτα διευθυντής της Σχολής της Αλεξανδρείας, ενώ ο επίσκοπος Καισαρείας Ευσέβιος (όπως και ο Ωριγένης) είχε υπό την εποπτεία του το μεγαλύτερο βιβλιογραφικό εργαστήριο αντιγραφής χειρογράφων, στο οποίο εργάζονταν οι καλύτεροι καλλιγράφοι της εποχής.
Το 330 μ.Χ. ο Μέγας Κωνσταντίνος θέλοντας να εφοδιάσει τις μεγάλες Εκκλησίες της αυτοκρατορίας με κείμενα της Αγίας Γραφής, ανέθεσε στον Ευσέβιο να ετοιμάσει πενήντα χειρόγραφους κώδικες από περγαμηνή. Την ίδια εποχή ο Ευσέβιος συγγράφει το έργο «Εις τον βίον Κωνσταντίνου». Σ’ αυτό, ο Ευσέβιος καταγράφει τους χρησμούς της Σίβυλλας της Ερυθραίας, την οποία επαινεί και αποκαλεί θεόπνευστη και μακαρία. Η ιέρεια αυτή του Απόλλωνα προφήτευσε από την αρχαιότητα, την Έλευση του Χριστού στη γη, τους έσχατους καιρούς του Αντίχριστου, τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού και την τελική κρίση ζώντων και νεκρών…
Ας δούμε μερικά αποσπάσματα από αυτές τις προφητείες. Σημειώστε ότι ακόμη και αν ο Ευσέβιος «επενέβη» στο πρωταρχικό κείμενο που είχε στη διάθεση του, εξακολουθούμε να έχουμε ένα προφητικό κείμενο ηλικίας 17 αιώνων που τείνει να επιβεβαιωθεί κατά γράμμα!…
Απόσπασμα εκ του Τρίτου Λόγου: «Μετά τάδε προβαίνουσα τοις λόγοις, περί του απατεώνας δαίμονος του αντίχριστου φησιν ωδέπη. Εκ δε 2εβαστηνών ήξει Βελ’ιας μετόπισθεν, και στήσει ορέων ύφος, στήσει δε θάλασσαν, ηέλιον πυρόεντα μέγαν, λαμπράν τε σελήνην, και νέκυας στήσει και σήματα πολλά ποιήσει ανθρώποις, αλλ’ουχί τελεσφόρα έσσετ’ εν αυτώ, αλλά πλάνα. Και δη πολλούς μέροπας πλανήσει...» (μετάφραση; Μετά από αυτά προχωρώντας δια των λόγων, περί του απατεώνας δαίμονος του Αντίχριστου λέγει άσματα προφητικά. Από δε τους Σεβαστηνούς θα φθάσει ο Βελίας εκ των όπισθεν, και θα στήσει ύφος ορέων, θα στήσει δε την θάλασσα, τον μεγάλο φλογώδη ήλιο, και την λαμπρή σελήνη, και νεκρούς θα αναστήσει και σημεία πολλά θα κάνει στους ανθρώπους, αλλά δεν θα είναι αποτελεσματικά σ’ αυτόν, αλλά πλάνα. Και μάλιστα πολλούς ανθρώπους θα πλανήσει…).
Στο αποκαλυπτικό αυτό απόσπασμα περιγράφονται οι μεθοδεύσεις του άρχοντα του κάτω κόσμου Βελιάλ, αλλά και τα σημάδια που θα δώσει στους ανθρώπους, τα οποία αν εκληφθούν μεταφορικά αφορούν τα απατηλά σημεία, όπως η φαινομενική ανάσταση νεκρών. Εάν όμως, εκληφθούν κυριολεκτικά, αφορούν και πάλι το χαραγμένο σημάδι που θα λάβουν οι άνθρωποι, οι οποίοι θα προσκυνήσουν το θηρίο. Η Ίδια προφητεία περί των “απατηλών σημείων” και της πλάνης του Αντίχριστου, συναντάται και στην Αποκάλυψη του Ιωάννη: «13 καὶ ποιεῖ σημεῖα μεγάλα, καὶ πῦρ ἵνα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβαίνῃ εἰς τὴν γῆν ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων. 14 καὶ πλανᾷ τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς διὰ τὰ σημεῖα ἃ ἐδόθη αὐτῷ ποιῆσαι ἐνώπιον τοῦ θηρίου» (Αποκ. Κεφ. Ιγ,13).
Η ομοιότητα των σιβυλλικών χρησμών με την Αποκάλυψη του Ιωάννη, προκαλεί κατάπληξη… Αν οι Έλληνες γνώριζαν μαζικά τους σιβυλλικούς χρησμούς, θα καταλάβαιναν ότι η έλευση του Χριστού στη γη ήταν η επαλήθευση αυτών των χρησμών.
Υπήρξαν Έλληνες οι οποίοι παρέδιδαν την πανάρχαια γνώση και Ιστορία, που ονομάσθηκε Μυθολογία, στις επόμενες γενιές. Η λέξη μυθολογώ, σημαίνει ότι παραδίδω δια του λόγου, ιστορικά γεγονότα και πανάρχαιες παραδόσεις. Αρκετοί Έλληνες που διατηρούσαν και γνώριζαν τις αρχαίες παραδόσεις ήταν μεταξύ αυτών που ασπάστηκαν τον Χριστιανισμό, διότι έβλεπαν τα κοινά σημεία από τα λεγόμενα των πατέρων τους, που περιέγραφαν τους χρησμούς των Σιβυλλών.
Η προφητεία της Σίβυλλας της Ερυθραίας, με ακροστιχίδα «Ιησούς Χριστός», όπως περιλαμβάνεται στον κώδικα 419 της Πατριαρχικής Βιβλιοθήκης Ιεροσολύμων, συνεχίζεται από ένα δεύτερο μακροσκελές προφητικό λόγο, στον οποίο προφητεύεται η γέννηση του Ιησού από την παρθένο Μαρία, το θαύμα του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων, το μαρτύριο της Σταυρώσεως, τα μαστιγώματα και τα ραπίσματα, το ακάνθιστο στεφάνι, αλλά και ο Ευαγγελισμός της Παναγίας! Αξιοσημείωτο είναι ότι και στις δύο προφητείες αναφέρεται ο άρχοντας του κάτω κόσμου, το θηρίο.
ΣΙΒΥΛΛΑ Η ΕΡΥΘΡΑΙΑ
H Σίβυλλα της Κυμαία προφήτευσε: «Θα έλθει ο Υιός του Θεού στην γη και θα φορέσει σάρκα ανθρώπινη, ομοιούμενος με τους θνητούς της γης. Θα φέρει το όνομα του τέσσερα φωνήεντα και δύο σύμφωνα, οκτώ μονάδες, οκτώ δεκάδες και οκτώ εκατοντάδες, ήτοι τον αριθμό 888» (προέβλεψε δηλαδή το όνομα ΙΗΣΟΥΣ) (βλ. Εκκλησιαστική Ιστορία Ευσεβίου και 20° τόμο Ελληνικής Πατρολογίας του Κέντρου Πατερικών Εκδόσεων, σελ. 1285-1293).
Μια ακόμη εντυπωσιακή περίπτωση ο Χρησμός της Σίβυλλας της Ερυθραίας, ιέρειας του Απόλλωνος, περί της Δευτέρας Παρουσίας του Ιησού Χριστού. Στην ακροστιχίδα του χρησμού σχηματίζεται η φράση «ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΕΙΣΤΟΣ ΘΕΟΥ ΥΙΟΣ ΣΩΤΗΡ ΣΤΑΥΡΟΣ» (με «ει»). Περί της Σίβυλλας της Ερυθραίας, ο ’γιος Αθανάσιος Αλεξανδρείας (Te ntecreties Nikaenae Sydonue, 40, 18) μαρτυρεί ότι προφήτευσε 3.000 χρόνια πριν την εποχή του, δηλαδή το 2700 π.Χ. περίπου, οπότε – αν δεν είναι χαλκευμένη – έχουμε να κάνουμε με μια πανάρχαια προφητεία και την αρχαιότερη καταγεγραμμένη περί του ονόματος «Ιησούς Χρειστός» και περί της ελεύσεως του στη γη, των συμβάντων της ζωής του και των συμβάντων που θα προηγηθούν στη γη μέχρι την Δευτέρα Παρουσία, μεταξύ των οποίων και το χάραγμα του Αντίχριστου.
ΑΚΡΟΣΤΙΧΙΔΕΣ
Η αρχαιότερη χριστιανική γνωστή ακροστιχίδα είναι εκείνη που παρέχει την λέξη ΙΧΘΥΣ που καθιερώθηκε από την πρώτη εκκλησία για να εκφράσει το όνομα του Ιησού Χριστού και της αποστολής Του ως Σωτήρα (Ιησούς, Χριστός, Θεού, Υιός, Σωτήρ). Γύρω στο 150 με 160 μ.Χ. Χριστιανός συγγραφέας συνέθεσε με σιβυλλικό τρόπο οξύχολο λίβελο που πρόλεγε την προσεχή πτώση της αυτοκρατορίας, την καταστροφή της Ιταλίας, τον αγώνα και την κατατρόπωση του Αντίχριστου και την αιώνια μακαριότητα και ανάσταση των δικαίων. Τα αρχικά γράμματα των στίχων που προφήτευαν τα ανώτερα αποτέλεσαν ακροστιχίδα που εξέπληξε τους τότε αναγνώστες, εφόσον πίστεψαν ότι το ποίημα αυτό είχε συνταχθεί από την 6η μετά τον κατακλυσμό γενεά και ανήκε στην Αθηναΐδα την Σίβυλλα την Ερυθραία
Ιδρώσει γαρ χθών, κρίσεως σημείον ότ΄ έσται
Ηξει δ’ ουρανόθεν βασιλεύες αιώσιν, ο μέλλων
Σάρκα παρών πάσαν κρίναι και κόσμον άπαντα.
Όψονται δε θεόν μέροπες πιστοί και άπιστοι
Ύψιστον μετά των αγίων επί τέρμα χρόνοιο,
Σαρκοφόρον ψυχάς τα’ ανδρών επί βήματι κρινεί.
Χέρσος ότ’ αν πότε κόσμος όλος και άκανθα γένηται
Ρίψωσοι τα’ είδωλα βροτοί και πλούτον άπαντα,
Εκκαύση δε το πυρ γην, ουρανόν ηδέ θάλασσαν,
Ιχνεύων, ρήξη τε πύλας ειρκτής αΐδαο.
Σάρξ τότε πάσα νεκρών, ες ελευθέριον φάος ήξει
Τους αγίους ανόμους τε το πυρ αιώσιν ελέγξει
Οππόσα τις πράξας έλαθεν, τότε πάντα λαλήσει.
Στήθεα γαρ ζοφόεντα Θεός φωστήρσιν ανοίξει.
Θρήνος τ’ εκ πάντων έσται και βρυγμός οδόντων
Εκλείψει σέλας ηελίου, άστρων τε χορείσει,
Ουρανόν ειλίξει, μήνης δε τε φέγγος ολείται,
Υψώσει δε φάραγγας, ολεί δ΄ υψώματα βουνών.
Ύψος δ’ ουκέτι λυγρόν εν ανθρώποισι φανείται
Ίσα τα’ όρη πεδίοις έσται και πάσα θάλασσα
Ουκ εις πλουν έξει γη γαρ φρυχθείσα κεραυνώ
Συν πηγαίς ποταμοί τε καχλάζοντες λείψουσιν.
Σάλπιξ δ’ ουρανόθεν φωνήν πολύθρηνον αφήσει,
Ωρύουσα μύσος μελεόν και πήματα κόσμου.
Ταρταρόεν δε χάος τότε δείξει γαία χανούσα.
Ηξουσι δ’ επί βήμα Θεού βασιλήες άπαντες.
Ρεύσει δ’ ουρανόθεν ποταμός πυρός ηδέ γε θείου.
Σήμα δε τοι τότε πάσι βροτοίς αριδείκετον, οίον
Το ξύλον εν πιστοίς το κέρας το ποθούμενον έσται
Ανδρών ευσεβίων ζωή, πρόσκομμα δε κόσμου
Ύδασι φωτίζον πιστούς εν δώδεκα πληγαίς.
Ράβδος ποιμαίνουσα σιδηρείη γε κρατήσει.
Ούτος ο νυν προγραφείς εν ακροστιχίοις Θεός ημών,
Σωτήρ, αθάνατος βασιλεύς, ο παθών ενέχ΄ ημών.
Το σιβυλλικό αυτό ποίημα προσεγγίζει προς το νόημα χωρίου λόγου προς τους Έλληνες που αποδίδεται στον ’γιο Ιουστίνο (c. Xxx). Αλλά ενώ ο συγγραφέας του χωρίου αυτού έχει υπ’ όψιν του την ενσάρκωση του Χριστού, ο συγγραφέας του ποιήματος αποβλέπει στην 2α παρουσία και την ύστατη κρίση.
Κατά τον Γ’ αιώνα μ.Χ. το ποίημα μεταφράστηκε και σε βαρβαρικούς στίχους, όπου προσαρμόστηκαν και μερικές λατινικές λέξεις στα ελληνικά γράμματα της ακροστιχίδας:
ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΕΙΣΤΟΣ ΘΕΟΥ ΥΙΟΣ ΣΩΤΗΡ
IESVCS CREISTOS TEVD NIOS SOTER
Λέγεται ότι τόσο πολύ τιμήθηκε αυτή η σύνθεση ώστε μεταφράστηκε και σε λατινικούς στίχους. Το διασημότατο μνημείο που χρησιμοποιεί την λέξη ΙΧΘΥΣ ως ακροστιχίδα είναι επιγραφή της αρχαίας Λουγδουνικής πόλης Βιβράκτης (Aedua Autum), που χρονολογείται από τον Β’ ή τον Γ’ αιώνα μ.Χ.. Η ακροστιχίδα αυτή επαυξάνεται και με το γράμμα Ε, το οποίο πιθανότατα κατά τον Rossi είναι το αρχικό γράμμα της λέξεως ΕΛΠΙΣ:
ΙΧΘΥΟΣ ουρανίον θείου γένος ήτορι σεμνώ
Χρήσε, λαβών πηγή άμβροτον εν βρότεσις
Θεσπεσίων υδάτων, την σην, φίλε, θάλπεο ψυχήν
Ύδασιν αενάοις πλουτοδότου σοφίης.
Σωτήρος αγίων μελιηδέα λάμβανε βρώσιν,
Έσθιε πεινάων, ιχθύν έχων παλάμαις.
’λλες ακροστιχίδες, αντί του πρόσθετου Ε, φέρουν Ν, το οποίο πιθανώς αποτελεί το αρχικό της λέξης ΝΙΚΑ.
|
Η πρώτη ακροστιχίδα…Το παρόν χειρόγραφο περιλαμβάνεται στη συλλογή «Σιβυλλικοί Χρησμοί» που εκδόθηκε στο Παρίσι το 1599. Αντίγραφο της συλλογής αυτής υπάρχει στην Εθνική Βιβλιοθήκη των Αθηνών (Ε.Φ. 648). (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 23)
|
Χρησμός της Σίβυλλας της Ερυθραίας περί του μαρτυρίου του Ιησού. «ἵν οἶκτο ἐλπίδα δώσει καὶ φθαρτῇ σαρκί μορφήν, καὶ πίστιν ἀπίστοις· εἰς ἀνόμων χείρας καὶ ἀπίστων ὕστερον ἥξει· δώσουσι δέ θεῷ ραπίσματα φαρμακόεντα· δώσει δ’ εἰς μάστιγας ἀναπλώσας τότε νῶτον· καὶ κολαφιζόμενος σιγήσει μή τις ἐπιγνῶ· τίς τίνος ἤ πόθεν ἦλθεν ἵνα φθιμένοισι λαλήση· καὶ στέφανον φορέση τόν άκάνθινον, ἐκ γὰρ ἀκανθῶν τό στέφος ἐκλεκτόν αἰώνιον ἐστίν ἄγαλμα· πλευρᾶς νύξουσι καλάμῳ διά τόν νόμον αὐτῶν· ἐκ καλάμων γὰρ σειομένων ὑπό πνεύματος ἄλλου…» Κωδ. 419, φ. 271β, 14 αιώνας, Πατριαρχική Σχολή Ιεροσολύμων. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 82)
Χρησμός περί του Σταυρού «Ὦ ξύλον ὦ μακαριστόν ἐφ’ οὗ θεός ἐξετανύσθη…». Χρησμός Σιβύλλας της Ερυθραίας με ακροστιχίδα Ιησούς Χρειστός, Κωδ. 419 (Συλλογή Λαύρας Αγίου Σάββα), φ. 269β, 14αιών. Πατριαρχική Βιβλιοθήκη Ιεροσολύμων. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 23)
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΟΦΩΝ & ΠΡΟΦΗΤΩΝ
Το «ανθελληνικά», κατά τους αρχαιολάτρες, «ρωμαΐικα» κράτη του Ορθοδόξου Βυζαντίου και της νεότερης Ελλάδας, έχουν να επιδείξουν έστω και ένα αρχαίο πρόσωπο Εθνικής πίστεως που τιμήθηκε μέσα στους κόλπους των. Ο νεοπαγανισμός που «πλασάρεται» ως η κατ’ εξοχήν «ελληνική» θρησκεία ποιόν νεοέλληνα Χ.Ο. άραγε ημιθεοποίησε στο Ολύμπιο Ηρώο του; |
ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΟΦΟΙ ΣΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΜΟΝΕΣ,ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ & ΒΙΒΛΙΑΠερίτρανες αποδείξεις για την τιμή που επιφύλαξαν οι Χριστιανοί Έλληνες εις τους αρχαίους σοφούς πρόγονούς τους είναι οι δύο αγιογραφίες που αναπαριστούν τον Σόλωνα ως ’γιο να κρατά ευχητάριο (όπως οι ’γιοι).
|
|
Ο Σοφός Σόλων «Μεγίστης Λαύρας ’θως» |
Ο Σοφός Σόλων« Προφήτης Ηλίας Σιάτιστας»
|
|
Ο Σοφός Απόλλων με την προφητεία για την γέννηση του Ιησού «, ἐγώ γὰρ ἐφετμεύω, τρισένα μόνον ὑψιμέδοντα θεόν· οὗν λόγος ἄφθιτος ἐν ἀδαή κόρη ἔγκυμος ἔσεται·» Μονή Βατοπεδίου. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 7)
|
Ο φιλόσοφος Εμπεδοκλής σε φρέσκο στον καθεδρικό ναό του Ορβιέτο. Καλλιτεχνημένο από τον Luca Signorelli
|
|
Ο Σοφός Θούλης «Ὁ πατήρ γόνος καὶ ὁ γόνος πατήρ, ἄσαρκος σαρκικός γέγονε, θεός ὑπάρχων». Μονή Βατοπεδίου. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 8)
|
Ο Σοφός Πλάτων «Ὁ παλαιός νέος καὶ νέος ὁ ἀρχαίος, ὁ πατήρ ἐν τῷ γόνῳ καὶ ὁ γόνος ἐν τῷ πατρί. Τό ἕν διαιρείται εἰς τρία καὶ τά τρία εἰς ἕν». Μονή Βατοπεδίου. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 9)
|
|
Ο Σοφός Αριστοτέλης «’κάματος φύσει Θεοῦ γέννησις ἐξ αὐτοῦ γὰρ ὁ αὐτός οὐσιοῦται λόγος» Μονή Βατοπεδίου. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 10)
|
Ο Σοφός Σοφοκλής. «Ἔστι θεός ἄναρχος ἀπλοῦς τῇ φύσει· ὅς οὐρανόν ἔτευξεν ἅμα καὶ χθόνα». Μονή Βατοπεδίου. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 11)
|
|
Η Σοφή Σίβυλλα. «Ἥξει οὐρανόθεν βασιλεύς αἰώνων, μέλλων κρῖναι πᾶσαν σάρκα, καὶ κόσμο ἅπαντα» Μονή Βατοπεδίου. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 12)
|
Ο Σοφός Πλούταρχος σε τοιχογραφία που κοσμεί τον εξωνάρθηκα του ναού της Μονής Φιλανθρωπινών στο νησάκι Ιωαννίνων. Η Μονή ιδρύθηκε το 1272 και οι τοιχογραφίες ζωγραφήθηκαν το 1542. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 13)
|
|
Ο Σοφός Πλάτων σε τοιχογραφία που βρίσκεται στα λοφία του τρούλου της εκκλησίας της Μονής Ευαγγελίστριας στα Ζαχοροχώρια. Οι τοιχογραφίες ζωγραφήθηκαν το 1809. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 16)
|
Ο Σοφός Αριστοτέλης σε τοιχογραφία που κοσμεί τον εξωνάρθηκα του ναού της Μονής Φιλανθρωπινών στο νησάκι Ιωαννίνων. Η Μονή ιδρύθηκε το 1272 και οι τοιχογραφίες ζωγραφήθηκαν το 1542. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 14)
|
|
Η Σοφή Σίβυλλα. σε τοιχογραφία που βρίσκεται στα λοφία του τρούλου της εκκλησίας της Μονής Ευαγγελίστριας στα Ζαχοροχώρια. Οι τοιχογραφίες ζωγραφήθηκαν το 1809. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 15)
|
Στην κεντρική πύλη της Μονής Βατοπεδίου, οι πρώτες τοιχογραφίες που αντικρίζει ο προσερχόμενος προσκυνητής απεικονίζουν τον Απόλλωνα (άνω δεξιά) και τον Έλληνα βασιλέα της Αιγύπτου Θούλη (άνω αριστερά). Οι τοιχογραφίες ζωγραφήθηκαν στο 1870. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 5)
|
Οι Αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοιΜΟΝΗ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΗΝΩΝ, ΝΟΤΙΟΣ ΕΞΩΝΑΡΘΗΚΑΣ – ΝΟΤΙΟ ΔΥΤΙΚΟ ΤΟΙΧΟΣ – ΙΩΑΝΝΙΝΑ Οι Έλληνες «προφήτες» που αναπήδησαν από τον Εθνισμό έλαβαν τουλάχιστον και μια μορφή τιμής στην ελληνική Ορθοδοξία…αναρωτιέται κανείς ποιοι Χ.Ο. Έλληνες ’γιοι ή Πατέρες έλαβαν έστω και μια μορφή τιμής από τον νεοελληνικό Εθνισμό ή είναι όλοι άξιοι ύβρεων και συκοφαντίας από τους αρχαιολάτρες; (περισσότερα σχετικά με το θέμα βλέπε Κ. Σπετσιέρη, «Εικόνες Ελλήνων φιλοσόφων εις εκκλησίας στην Ε.Ε. της Φιλ. Σχ. Του Παν. Αθηνών, τ. 14 , 1963/1964, σ. 386-458. Πρβλ. V. Grecu, Darstellungen altheidnischer Denker in der Kirchenmalerei des Morgenlandes) στο Bulletin de l‘ Academie Roumaine, sect. hist., XI, 1924. Απ. Βακαλόπουλου, Ιστορία του Νέου Ελληνισμού, τόμ. Β΄: Οι ιστορικές βάσεις της Νεοελληνικής Κοινωνίας και Οικονομίας, Θεσσαλονίκη 1976, σ. 291 ε.ε.)
Ο Ιπποκράτης σε βυζαντινό χειρόγραφο του 1342 (Παρίσι, Εθνική βιβλιοθήκη της Γαλλίας) (Πηγή: Περιοδικό «Αερόπος», τεύχος 51, άρθρο «ιατρική του Βυζαντίου», Του Βασιλείου Σπανδάγου, Ιατρού – Ιστορικού Ερευνητού Αρχιάτρου Τραπέζης της Ελλάδος, σελίδα 25)
|
|
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΑΞΙΑ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ
Οι προφητείες και η επιστημονική τους βαρύτητά
Ο Ιησούς είναι ένα μοναδικό στην ιστορία πρόσωπο. Όλοι οι άνθρωποι αρχίζουν να υπάρχουν με την γέννησή τους. Και παύουν να ζουν και να ενεργούν με τον βιολογικό τους θάνατο. Αντίθετα ο Ιησούς μαρτυρείται ότι ζει αιωνίως. Ζει, πριν γεννηθεί. Ζει∙ και ενεργεί. Και ο κόσμος τον περιμένει. Και μετά το βιολογικό Του θάνατο εξακολουθεί να ζει. Πριν ο Χριστός γεννηθεί, ένας λαός μιλάει γι’ Αυτόν. Και Τον περιμένει. «Η προσδοκία της ελεύσεως του Ιησού υπήρχε πάντοτε στον κόσμο» (L’ attente et la venue de Jésus était toujours sur la terre), λέγει ο Πασκάλ.
Μήπως οι προφητείες της Π.Δ. θα μπορούσαν να εφαρμοστούν και σε άλλα πρόσωπα; π.χ. τον Μ. Αλέξανδρο, τον Ιουστινιανό, τον Λουδοβίκο, τον Κρόμβελ, τον Λίνκολν, κ.ο.κ.; Η Παλαιά Διαθήκη είναι ένα μεγάλο βιβλίο. Με πολλές προφητείες και ακόμη περισσότερες προτυπώσεις. Οι προφητείες, που ομιλούν ξεκάθαρα για τον ερχόμενο Μεσσία, είναι επάνω από 60. Μα υπάρχουν και πολλές άλλες εκατοντάδες προφητείες, που μιλούν για τον Χριστό κάπως συνεσκιασμένα. Όλες αυτές ταιριάζουν στον Χριστό. Ολόκληρη η Π.Δ. μπορεί να θεωρηθεί σαν μια προφητεία για τον Χριστό. Κάθε της Κεφάλαιο έχει και κάποια προφητεία, που εκπληρώθηκε στον Χριστό. Ταιριάζουν άραγε και σε άλλα πρόσωπα;
Κάτι κάπου μπορεί να ταιριάζει!
Και σε κάθε άνθρωπο, που προσπάθησαν να τον παραστήσουν σαν Μεσσία, κάποια προφητεία μπορεί να ταιριάζει!
Peter Stoner
Ένας Αμερικανός, ο Peter Stoner (Πήτερ Στόνερ) έχει γράψει για το θέμα των προφητειών που εκπληρώθηκαν στο πρόσωπο του Χριστού, ένα βιβλίο που τιτλοφορείται: Ομιλεί η επιστήμη (Πηγή: Stoner, P.-Newman, R.C. Science Speaks, Chicago 1976, σελ.. 106-112.).
Σήμερα έχει προσελκύσει την προσοχή του επιστημονικού κόσμου η μαθηματική θεωρία των πιθανοτήτων.
· Τί πιθανότητα έχομε να κληρωθεί ο αριθμός του λαχείου μας; Κάποια. Ελάχιστη.
· Τί πιθανότητα έχομε, αν ρίχνομε τυχαία ένα κουτάκι με στοιχεία του αλφαβήτου επάνω σε ένα τραπέζι, να ιδούμε σχηματισμένο το «Πάτερ ημών»;…
· Τί πιθανότητα υπάρχει, να συμπέσουν τόσες προφητείες τυχαία σε ένα πρόσωπο;
· Τί πιθανότητα…
Αν θελήσομε, μας λέγει λοιπόν ο Στόνερ, να εφαρμόσομε τις σύγχρονες μεθόδους της θεωρίας των πιθανοτήτων σε οχτώ μόνον προφητείες έχομε το εξής αποτέλεσμα: η πιθανότητα να επιζήσει ένας άνθρωπος και να πραγματοποιήσει στον εαυτό του τις οχτώ αυτές προφητείες είναι μία στις δέκα υψωμένες στην 17 δύναμη (1/10^17). Αυτό σημαίνει ότι η πιθανότητα αυτή είναι 1/100.000.000.000.000.000 δηλ. μία στα εκατό τετράκις εκατομμύρια!
Τι σημαίνει αυτό;
· Αν πάρομε 10^17 (δηλ. εκατό τετράκις εκατομμύρια) μεταλλικά εικοσάδραχμα και τα απλώσουμε στο έδαφος του Τέξας (έχει έκταση, όση και η Βαλκανική!) θα χρειασθεί να σκεπάσουμε το έδαφός του σε πάχος 0,60 μ.
· Μετά παίρνομε ένα κάποιο από αυτά τα νομίσματα και το σημαδεύομε. Και μετά το ανακατεύομε μέσα σ’ εκείνο το χάος των νομισμάτων.
· Μετά παίρνομε έναν άνθρωπο, του δένομε τα μάτια, και του δίνομε την άδεια να ψάξει σε όποια κατεύθυνση θέλει, για να βρει το σημαδεμένο νόμισμα! Και όχι μόνο να το βρει μα και να μας βεβαιώσει ότι είναι εκείνο που του ζητάμε και όχι κάποιο άλλο!
Τί πιθανότητα υπάρχει, να μπορέσει να βρει το σημαδεμένο νόμισμα;
Μηδενική!
Αν λοιπόν οι συγγραφείς των βιβλίων της αγίας Γραφής έγραψαν τις οκτώ μόνον προφητείες κατά υπαγόρευση της φαντασίας τους – επειδή δηλ. έτσι τους κατέβηκε – η πιθανότητα να πραγματοποιηθούν σε ένα πρόσωπο είναι μία στα εκατό τετράκις εκατομμύρια, δηλαδή μηδενική. Για φανταστείτε τώρα να εφαρμόσομε την θεωρία των πιθανοτήτων όχι μόνο σε οκτώ προφητείες, αλλά σε 300. Τί πιθανότητα έχομε να συμπέσουν σε ένα πρόσωπο; Ο Στόνερ γράφει: 1/10^157. Σε τί μεταφράζεται αυτός ο γρίφος, αν το 10^17 μας κάνει εκατό τετράκις εκατομμύρια;
Επειδή οι περισσότεροι δεν ξέρομε πολλά πράγματα για την θεωρία των πιθανοτήτων – πολλοί, ακόμη και επιστήμονες, δεν ξέρουν τίποτε για αυτήν – διερωτώμεθα:
Είναι τα πορίσματα του Στόνερ σωστά;
Harold Hartzler, γραμματέας της «εταιρείας επιστημών»
Απάντηση μας δίνει ο Harold Hartzler, (Χάρολντ Χάρτσλερ) γραμματέας της «εταιρείας επιστημών» της Αμερικής, στον πρόλογό του στο ως άνω βιβλίο του Στόνερ. Λέει:
«Το βιβλίο του Στόνερ το μελετήσαμε με πολλή προσοχή
α) μια Επιτροπή Επιστημόνων μελών της «Εταιρείας Επιστημόνων» της Αμερικής και
β) η εκτελεστική Επιτροπή της Εταιρείας. Και οι δύο επιτροπές κατέληξαν στη διαπίστωση ότι το βιβλίο αυτό χρησιμοποιεί σωστά και με ακρίβεια το επιστημονικό του υλικό. Η επιχειρούμενη μαθηματική ανάλυση γίνεται με βάση τις αρχές της θεωρίας των πιθανοτήτων, που δεν διαμφισβητούνται. Και ο καθηγητής Στόνερ χρησιμοποίησε τις αρχές αυτές σωστά και πειστικά».
Αν λοιπόν θελήσει κανείς να κατανοήσει το θέμα αυτό με το φως της θεωρίας των πιθανοτήτων, καταλαβαίνει, ότι: η εκπλήρωση οκτώ μόνον προφητειών στον Χριστό είναι μια υπέροχη απόδειξη, ότι:
· οι προφητείες γράφτηκαν με τον φωτισμό του Θεού∙ και
· εκπληρώθηκαν σε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο (τον Ιησού) με το πανσθενές θέλημα του Θεού, που δεν υπόκειται στον νόμο των πιθανοτήτων!
Θα μπορούσε να ειπεί κανείς:
Καλά! Και αν έτσι έτυχε και εκπληρώθηκαν όλες οι «τάχα προφητείες» στον Χριστόν;
|
Απάντηση:
– Η τοποθέτηση αυτή μεταφράζεται με τα λόγια: ου με πείσεις καν με πείσης. Και η απροθυμία ενός ανθρώπου να αποδεχθεί ό,τι αποτελεί καταστάλαγμα σοφίας. Λέγεται «δογματισμός». Οι άθεοι (και γενικά οι αρνητές του Χριστού) είναι οι πιο σκληροί «δογματικοί», που μπορεί να συναντήσει κανείς στον κόσμο
«17 καὶ γνοὺς ὁ Ἰησοῦς λέγει αὐτοῖς· Τί διαλογίζεσθε ὅτι ἄρτους οὐκ ἔχετε; οὔπω νοεῖτε οὐδὲ συνίετε; ἔτι πεπωρωμένην ἔχετε τὴν καρδίαν ὑμῶν; 18 ὀφθαλμοὺς ἔχοντες οὐ βλέπετε, καὶ ὦτα ἔχοντες οὐκ ἀκούετε;»
Κατά Μάρκον, Κεφ. η΄ |
ΜΙΛΑΕΙ Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ (ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ)
Το κείμενο και οι σημειώσεις είναι του Peter W. Stoner, με ελάχιστες παρέμβλητες του α.α., για εκείνες τις περιπτώσεις που εμφανίζονται Προτεσταντικές θεολογικές απόψεις έναντι των Ορθοδόξων.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα: ο Peter W. Stoner ήταν μέχρι το 1953 πρόεδρος της Μαθηματικής Σχολής και της Σχολής Αστρονομίας του Pasadena City College, από το 1953-1957 πρόεδρος του Επιστημονικού Τμήματος του Westmont College· σήμερα είναι τακτικός καθηγητής των Φυσικών Επιστημών του Westmont College, είναι συγγραφέας πολλών επιστημονικών βιβλίων και άλλων πραγματειών.
Η ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ
…ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἕως ἂν πάντα γένηται. Ματθαίος 5/18.
23 ἀναγγείλατε ἡμῖν τὰ ἐπερχόμενα ἐπ’ ἐσχάτου, καὶ γνωσόμεθα ὅτι θεοί ἐστε· Ησαΐας 41/23.
Πολλά έχουν γραφεί για την εκπλήρωση των Βιβλικών προφητειών. Πολλές αρχαιολογικές αποστολές έχουν σκάψει τα ερείπια αρχαίων πόλεων που αναφέρονται στις Βιβλικές αφηγήσεις και έχουν δώσει αναφορές για τα ευρήματα τους, δείχνοντας την ακρίβεια των Βιβλικών διηγήσεων. Πολλά Βιβλία έχουν γραφεί, δείχνοντας ότι έχουν εκπληρωθεί πολλές προφητείες και εξακολουθούν να εκπληρώνονται. Από όσα εγώ βρήκα, πολύ λίγα έχουν γραφεί για να δείξουν πως αυτή η εκπλήρωση των προφητειών αποδεικνύει ότι η Βίβλος είναι ο θεόπνευστος Λόγος του Θεού.
Αυτό το κεφάλαιο έχει γραφεί έτσι, ώστε, ο άνθρωπος που αμφιβάλλει για τη θεοπνευστία της Βίβλου, να βρει ισχυρές ενδείξεις πάνω στις οποίες να αγκυροβολήσει την πίστη του. Μόνο λίγες από τις πολλές προφητείες που θα μπορούσαμε να παραθέσουμε χρησιμοποιούνται εδώ και δίνεται μια σύντομη εξιστόρηση για το πώς εκπληρώθηκαν αυτές οι προφητείες· είναι όμως αρκετή για να γίνει δυνατή η εκτίμηση τους. Προτείνονται, ταυτόχρονα, και άλλα βιβλία για πλήρεις αναλύσεις.[1] Σε μερικές περιπτώσεις δίνονται αναφορές σε ιστορικά και άλλα βιβλία, για να διευκολυνθεί ο έλεγχος των γεγονότων από πηγές έξω από τη Βίβλο.
Χρησιμοποιώ τη γνωστή αρχή των πιθανοτήτων. Αν η πιθανότητα του να συμβεί ένα ενδεχόμενο είναι μία στις Μ, και η πιθανότητα να συμβεί ένα άλλο ανεξάρτητο συμβάν είναι μία στις Ν, τότε η πιθανότητα να συμβούν και τα δύο είναι μία στις Μ επί Ν. Η απόδειξη αυτής της θεωρίας μπορεί να βρεθεί σε οποιοδήποτε βιβλίο άλγεβρας πανεπιστημιακού επιπέδου. Θα δώσω ένα παράδειγμα, που δείχνει την αλήθεια της αρχής αυτής. Υποθέστε ότι ο ένας στους δέκα άνδρες είναι φαλακρός, και ότι ο ένας στους 100 έχει χάσει ένα δάχτυλο, τότε ένας άνδρας στους 1000 (το γινόμενο του 10 επί 100) είναι και φαλακρός και έχει χάσει ένα δάχτυλο. Για να δείξω την αλήθεια αυτού του συμπεράσματος, ας υποθέσω ότι παίρνω 1000 άνδρες στην τύχη και διαλέγω τους φαλακρούς. Αφού ο ένας στους δέκα είναι φαλακρός έχω 100 φαλακρούς στους 1000 άνδρες. Οι υπόλοιποι 900 δεν είναι φαλακροί, άρα δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα και φαλακροί και άνθρωποι που έχασαν ένα δάχτυλο. Τώρα, ας πάρουμε αυτούς τους 100 φαλακρούς Και ας ψάξουμε για κάποιον που έχασε ένα δάχτυλο. Επειδή μόνο ένας στους 100 χάνει ένα δάχτυλο θα βρείτε μόνο έναν στην ομάδα αυτή. Με άλλα λόγια, μπορούμε να πούμε ότι η πιθανότητα να φαλακρωθεί ένα αγόρι είναι μία στα δέκα, και ότι η πιθανότητα να χάσει ένα αγόρι ένα δάχτυλο είναι μία στα εκατό. Γι’ αυτό η πιθανότητα ότι κάποιο ορισμένο αγόρι και θα φαλακρωθεί και θα χάσει ένα δάχτυλο είναι μία στα χίλια. Έτσι, φαίνεται να βγαίνει αληθινή η θεωρία.
Αν τα συμβάντα δεν είναι τελείως ανεξάρτητα, τότε θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί μια διαφορετική θεωρία πιθανοτήτων. Αν η πιθανότητα του να συμβεί κάτι είναι μία στα Μ, και, όταν συμβαίνει, η πιθανότητα του να συμβεί ένα δεύτερο σχετικό με το πρώτο γεγονός είναι μία στις Ν, τότε η πιθανότητα του να συμβούν και τα δύο είναι μία στις Μ επί Ν.
Ας το εξηγήσω. Ποια είναι η πιθανότητα ένας νέος να χάσει και το πρώτο και το δεύτερο δάχτυλο του; Δεν μπορούμε να βρούμε την απάντηση με το να κάνουμε ερωτήσεις όπως: Ένας στους πόσους έχει χάσει το πρώτο δάχτυλο; Ένας στους πόσους έχει χάσει το δεύτερο δάχτυλο; και, μετά, να πολλαπλασιάσουμε τα δύο αποτελέσματα. Η απώλεια του πρώτου και του δεύτερου δάχτυλου είναι γεγονότα που πολλές φορές σχετίζονται το ένα με το άλλο. Στο ίδιο ατύχημα που χάνει κανείς το δεύτερο δάχτυλο, πολύ πιθανό να έχει χάσει και το πρώτο. Θα πρέπει να αναρωτηθούμε: Ένας στους πόσους χάνει ένα από τα πρώτα δύο δάχτυλα; Και ένας στους πόσους αφού χάσει ένα από τα πρώτα δύο δάχτυλα χάνει και το άλλο; Τότε μπορούμε να πολλαπλασιάσουμε τα αποτελέσματα.
Αυτή την αρχή την ακολουθήσαμε προσεχτικά στον χειρισμό των πιθανοτήτων στις επόμενες σελίδες.
Αυτές οι θεωρίες των πιθανοτήτων είναι τα θεμέλια πάνω στα οποία στηρίζονται οι πληρωμές για όλα τα είδη των ασφαλειών, και η αλήθεια τους έχει αποδειχθεί στις πρακτικές εφαρμογές τους.
Είναι δύσκολο να φτάσουμε στην πιθανότητα για τα διάφορα γεγονότα των προφητειών. Οι πιθανότητες που χρησιμοποιούνται σ’ αυτή τη θεώρηση είναι απλώς οι προσπάθειες να δώσουμε την πιθανότητα των προφητικών θεμάτων βασιζόμενοι μόνο σε ανθρώπινη γνώση. Ο συγγραφέας του παρόντος χρησιμοποίησε τον μέσο όρο των εκτιμήσεων που του δόθηκαν από εφτακόσιους σπουδαστές κολλεγίου σε μια περίοδο πάνω από δέκα χρόνια, αλλά τις έχει ζυγίσει προσεκτικά και άλλαξε ό,τι του φαινόταν παράλογο. Σε όλες σχεδόν τις αλλαγές οι εκτιμήσεις έγιναν πιο συντηρητικές. Δεν θα γίνει όμως καμιά προσπάθεια να υπερασπιστεί αυτές τις εκτιμήσεις. Ο αναγνώστης θα πρέπει να νιώσει απόλυτα ελεύθερος να κάνει τις εκτιμήσεις που του φαίνονται λογικές και συντηρητικές. Θα πρέπει τότε να υπολογίσει με τις δικές του εκτιμήσεις την πιθανότητα για την εκπλήρωση των προφητειών. Ο συγγραφέας του παρόντος πιστεύει, όμως, ότι ο αναγνώστης θα επιθυμεί να αυξήσει τόσες τιμές όσες θα θελήσει να ελαττώσει και έτσι στο τέλος θα έχουμε πολύ μικρή μεταβολή στα τελικά αποτελέσματα. Εν πάση περιπτώσει, τα αποτελέσματα των υπολογισμών του θα είναι αποφασιστικής σημασίας.
ΤΥΡΟΣ
Η προφητεία του Ιεζεκιήλ (26/3-5, 7, 12, 14, 16) γραμμένη ο 590 πΧ, αναφέρει:
«3 διὰ τοῦτο τάδε λέγει Κύριος· ἰδοὺ ἐγὼ ἐπὶ σέ, Σόρ, καὶ ἀνάξω ἐπὶ σὲ ἔθνη πολλά, ὡς ἀναβαίνει ἡ θάλασσα τοῖς κύμασιν αὐτῆς. 4 καὶ καταβαλοῦσι τὰ τείχη Σὸρ καὶ καταβαλοῦσι τοὺς πύργους σου, καὶ λικμήσω τὸν χοῦν αὐτῆς ἀπ’ αὐτῆς καὶ δώσω αὐτὴν εἰς λεωπετρίαν. 5 ψυγμὸς σαγηνῶν ἔσται ἐν μέσῳ θαλάσσης, ὅτι ἐγὼ λελάληκα, λέγει Κύριος· καὶ ἔσται εἰς προνομὴν τοῖς ἔθνεσι. 6 καὶ αἱ θυγατέρες αὐτῆς αἱ ἐν τῷ πεδίῳ μαχαίρᾳ ἀναιρεθήσονται, καὶ γνώσονται ὅτι ἐγὼ Κύριος. 7 ὅτι τάδε λέγει Κύριος· ἰδοὺ ἐγὼ ἐπάγω ἐπὶ σέ, Σόρ, τὸν Ναβουχοδονόσορ βασιλέα Βαβυλῶνος ἀπὸ τοῦ βορρᾶ (βασιλεὺς βασιλέων ἐστί) μεθ’ ἵππων καὶ ἁρμάτων καὶ ἱππέων καὶ συναγωγῆς ἐθνῶν πολλῶν σφόδρα. 8 οὗτος τὰς θυγατέρας σου τὰς ἐν τῷ πεδίῳ μαχαίρᾳ ἀνελεῖ καὶ δώσει ἐπὶ σὲ προφυλακὴν καὶ περιοικοδομήσει καὶ ποιήσει ἐπὶ σὲ κύκλῳ χάρακα καὶ περίστασιν ὅπλων καὶ τὰς λόγχας αὐτοῦ ἀπέναντί σου δώσει· 9 τὰ τείχη σου καὶ τοὺς πύργους σου καταβαλεῖ ἐν ταῖς μαχαίραις αὐτοῦ.
10 ἀπὸ τοῦ πλήθους τῶν ἵππων αὐτοῦ κατακαλύψει σε ὁ κονιορτὸς αὐτῶν, καὶ ἀπὸ τῆς φωνῆς τῶν ἱππέων αὐτοῦ καὶ τῶν τροχῶν τῶν ἁρμάτων αὐτοῦ σεισθήσεται τὰ τείχη σου εἰσπορευομένου αὐτοῦ τὰς πύλας σου, ὡς εἰσπορευόμενος εἰς πόλιν ἐκ πεδίου. 11 ἐν ταῖς ὁπλαῖς τῶν ἵππων αὐτοῦ καταπατήσουσί σου πάσας τὰς πλατείας· τὸν λαόν σου μαχαίρᾳ ἀνελεῖ καὶ τὴν ὑπόστασιν τῆς ἰσχύος σου ἐπὶ τὴν γῆν κατάξει. 12 καὶ προνομεύσει τὴν δύναμίν σου καὶ σκυλεύσει τὰ ὑπάρχοντά σου καὶ καταβαλεῖ τὰ τείχη σου καὶ τοὺς οἴκους σου τοὺς ἐπιθυμητοὺς καθελεῖ, καὶ τοὺς λίθους σου καὶ τὰ ξύλα σου καὶ τὸν χοῦν σου εἰς μέσον τῆς θαλάσσης σου ἐμβαλεῖ. 13 καὶ καταλύσει τὸ πλῆθος τῶν μουσικῶν σου, καὶ ἡ φωνὴ τῶν ψαλτηρίων σου οὐ μὴ ἀκουσθῇ ἔτι. 14 καὶ δώσω σε εἰς λεωπετρίαν, ψυγμὸς σαγηνῶν ἔσῃ, οὐ μὴ οἰκοδομηθῇς ἔτι, ὅτι ἐγὼ Κύριος ἐλάλησα, λέγει Κύριος. 15 διότι τάδε λέγει Κύριος Κύριος τῇ Σόρ· οὐκ ἀπὸ φωνῆς τῆς πτώσεώς σου ἐν τῷ στενάξαι τραυματίας, ἐν τῷ σπάσαι μάχαιραν ἐν μέσῳ σου σεισθήσονται αἱ νῆσοι; 16 καὶ καταβήσονται ἀπὸ τῶν θρόνων αὐτῶν πάντες οἱ ἄρχοντες ἐκ τῶν ἐθνῶν τῆς θαλάσσης καὶ ἀφελοῦνται τὰς μίτρας ἀπὸ τῶν κεφαλῶν αὐτῶν καὶ τὸν ἱματισμὸν τὸν ποικίλον αὐτῶν ἐκδύσονται. ἐκστάσει ἐκστήσονται, ἐπὶ γῆν καθεδοῦνται καὶ φοβηθήσονται τὴν ἀπώλειαν αὐτῶν καὶ στενάξουσιν ἐπὶ σέ· 17 καὶ λήψονται ἐπὶ σὲ θρῆνον καὶ ἐροῦσί σοι· πῶς κατελύθης ἐκ θαλάσσης, ἡ πόλις ἡ ἐπαινετή, ἡ δοῦσα τὸν φόβον αὐτῆς πᾶσι τοῖς κατοικοῦσιν αὐτήν»
Η προφητεία αυτή προβλέπει την καταστροφή της Τύρου και μας αναφέρει εφτά διαφορετικά πράγματα που θα συμβούν:
1. Ο Ναβουχοδονόσορ θα πάρει την Τύρο.
2. ’λλα έθνη θα συμμετάσχουν στην εκπλήρωση της προφητείας.
3. Η πόλη θα ισοπεδωθεί σαν την κορυφή ενός βράχου, σαν λειόπετρα.
4. Θα γίνει τόπος απλώματος για δίχτυα.
5. Οι πέτρες της και τα ξύλα της θα ριχτούν στη θάλασσα.
6. Και άλλες πόλεις θα φοβηθούν πολύ απ’ την πτώση της Τύρου.
7. Η παλιά πόλη της Τύρου δεν θα ξαναχτιστεί.
Η Τύρος ήταν στη βόρεια ακτή της Παλαιστίνης και την κατοικούσαν Φοίνικες, που ήταν ένας ισχυρός ναυτικός λαός, και σκορπίζανε τον τρόμο στους εχθρούς τους. (Ο βασιλιάς της Τύρου προμήθευσε στον Σολομώντα ξυλεία για το χτίσιμο του Ναού). Το 586 πΧ ο Ναβουχοδονόσωρ, ο βασιλιάς της Βαβυλώνας, πολιόρκησε την Τύρο. Η πολιορκία βάσταξε δεκατρία χρόνια, και όταν στα 573 πΧ ο Ναβουχοδονόσωρ πήρε την πόλη, βρήκε ότι οι Φοίνικες είχαν μετακινήσει κάθε τι που είχε αξία σε ένα νησί που ήταν περίπου ενάμισυ μίλι μακρυά απ’ την παραλία. Αν και πήρε την πόλη ο Ναβουχοδονόσωρ δεν κέρδισε τίποτε, γιατί οι Φοίνικες δεν κατακτήθηκαν. Ο Ναβουχοδονόσωρ δεν μπόρεσε να τους ακολουθήσει στο νησί, κι έτσι επέστρεψε στη Βαβυλώνα. Έτσι, εκπληρώθηκε το πρώτο θέμα της προφητείας: (1) Ο Ναβουχοδονόσωρ θα πάρει την πόλη της Τύρου.
Για 241 χρόνια, η ηπειρωτική Τύρος παρέμεινε όπως την άφησε ο Ναβουχοδονόσωρ. Αργότερα, ο Μέγας Αλέξανδρος ξεκίνησε την εκστρατεία του. Η εκστρατεία του ήταν στην ανατολή, όμως φοβόταν ότι ο στόλος της Τύρου θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί εναντίον της πατρίδας του.
Έτσι, στα 322 πΧ, ο Αλέξανδρος έφτασε στην Τύρο, όμως δεν κατόρθωσε να πάρει την πόλη αμέσως. Γι’ αυτό, κατέλαβε άλλες παραλιακές πόλεις και πήρε τους στόλους τους· αλλά, και με την συνδυασμένη δύναμη αυτών των στόλων, και πάλι, δεν μπόρεσε να πάρει την Τύρο. Τελικά, ο Αλέξανδρος κατασκεύασε έναν διάδρομο από την ήπειρο προς το νησί. Για να κατασκευάσει αυτό τον διάδρομο, χρησιμοποίησε όλα τα οικοδομικά υλικά της παλιάς Τύρου, κι αυτά δεν ήσαν αρκετά. Έτσι, έξυσε το έδαφος που ήταν πάνω και γύρω απ’ την παλιά πόλη, και μ’ αυτά συμπλήρωσε, τον διάδρομο-ισθμό. Μετά από εφτά μήνες, με μια συνδυασμένη επίθεση των δυνάμεων ξηράς, που βάδισαν σ’ αυτόν τον διάδρομο, και τους στόλους των κυριευμένων πόλεων, πήρε την Τύρο. Με τον τρόπο αυτό εκπληρώθηκαν τα θέματα 2,3 και 5 της προφητείας: (2) ’λλα έθνη θα συμμετάσχουν στην εκπλήρωση της προφητείας. (3) Η πόλη θα ισοπεδωθεί σαν λειόπετρα. (5) Οι πέτρες της και τα ξύλα της θα ριχτούν στη θάλασσα.
Οι άλλες γειτονικές πόλεις τόσο πολύ τρομοκρατήθηκαν από την άλωση της Τύρου που άνοιξαν τις πύλες τους στον Αλέξανδρο, χωρίς αντίσταση, κι έτσι εκπληρώθηκε ένα άλλο θέμα. (6) ’λλες πόλεις θα φοβηθούν πολύ με την πτώση της Τύρου.
Σήμερα οι επισκέπτες στην πόλη της Τύρου βρίσκουν ότι ο τόπος της αρχαίας Τύρου είναι ένα ιδιαίτερα αγαπητό σημείο για τους ψαράδες κι απλώνουν τα δίχτυα τους σ’ αυτό ακριβώς το σημείο. Έτσι, έχει εκπληρωθεί τελείως και το τέταρτο σημείο, που έλεγε ότι (4) Θα γίνει τόπος απλώματος για δίχτυα.
Οι μεγάλες πηγές γλυκού νερού στο Ρας ελ ’ιν είναι η τοποθεσία της ηπειρωτικής Τύρου που προμήθευε στην πόλη με άφθονο γλυκό νερό. Αυτές οι πηγές υπάρχουν και σήμερα και δίνουν νερό, αλλά το νερό του τρέχει στη θάλασσα. Η ποσότητα του νερού, όπως υπολογίστηκε από έναν σύγχρονο μηχανικό, είναι 10.000.000 γαλόνια την ημέρα. Και, μέχρι σήμερα, το ίδιο αυτό μέρος προσφερόταν ως μια εξαιρετική τοποθεσία για ξαναχτίσιμο, και θα είχε άφθονο νερό ακόμα και μια μεγάλη σύγχρονη πόλη, που όμως δεν ξαναχτίστηκε! Βλέπουμε, λοιπόν, ότι και το 7ο θέμα της προφητείας παραμένει αληθινό για 2500 χρόνια. (7) Δεν θα ξαναχτιστεί η παλιά πόλη της Τύρου.
Έτσι, αυτή η προφητεία του Ιεζεκιήλ εκπληρώθηκε μέχρι και το τελευταίο της θέμα. Ας προσπαθήσουμε να κάνουμε μια εκτίμηση σχετικά με το θέμα της θεοπνευστίας, καθώς βλέπουμε την εκπλήρωση της προφητείας.
Η ιστορία μας λέει ότι, ενώ πολλές πόλεις, που ήσαν κοντά στην Τύρο, κατελήφθησαν και ανακατελήφθησαν πολλές φορές από διάφορες δυνάμεις, η Τύρος κατόρθωνε πάντοτε να αντιστέκεται σ’ αυτές τις επιθέσεις και παρέμενε μια ελεύθερη πόλη. Η Τύρος και η Βαβυλώνα αντιπροσώπευαν δύο πολύ διαφορετικές στρατιωτικές δυνάμεις· η Τύρος ήταν ναυτική δύναμη ενώ η Βαβυλώνα ήταν δύναμη με στρατό ξηράς. Η κάθε μία είχε αφήσει την άλλη ήσυχη. Στις ομάδες των φοιτητών μου υποβλήθηκε το ερώτημα: Φανταστείτε ότι ο Ιεζεκιήλ γράφει με βάση μόνο την ανθρώπινη γνώση του, δώστε μια εκτίμηση για τα ακόλουθα:
1. Ποια πιθανότητα μέσα σε πόσες είχε ο Ιεζεκιήλ να μπορέσει να προβλέψει ότι ο Ναβουχοδονόσωρ θα έπαιρνε την πόλη της Τύρου; Αφού ο Ναβουχοδονόσωρ είχε κυριέψει πολλές πόλεις, και αφού η Τύρος πολιορκήθηκε τέσσερα χρόνια μετά την προφητεία, θα πρέπει να ήταν κάτι το λογικό η πρόβλεψη.
Ο Ναβουχοδονόσωρ μπορεί να πετύχαινε να πάρει την Τύρο ή να αποτύχαινε. Η εκτίμηση ήταν ότι ένα στα τρία είναι κάτι το λογικό.
2. Τι πιθανότητα είχε ο Ιεζεκιήλ να γνώριζε ότι ο Ναβουχοδονόσωρ με την κατάκτηση της Τύρου δεν εκπλήρωνε τελείως την προφητεία της καταστροφής, αλλά ότι θα έρχονταν αργότερα άλλα έθνη που θα συμπλήρωναν την εκπλήρωση; Οι ενδείξεις της εποχής του Ιεζεκιήλ ήσαν σίγουρα ότι, όταν ο Ναβουχοδονόσωρ έπαιρνε μια πόλη, μπορούσε και να την κατέστρεφε τελείως, έτσι η εκτίμηση ήταν ένα στα πέντε.
3. Τι πιθανότητα είχε ο Ιεζεκιήλ να γνωρίζει ότι η Τύρος θα γινόταν σαν «λειόπετρα» μετά την κατάκτηση της; Πόσες πόλεις έγιναν σαν «λειόπετρα» μετά την άλωση τους; Σχεδόν όλες οι αρχαίες πόλεις ανευρίσκονται από λοφίσκους που σχηματίζονται από τα ερείπια τους. Δεν γνωρίζω καμιά άλλη όλη που τα ερείπια της να έχουν καθαριστεί τόσο τέλεια, έτσι που η εκτίμηση ένα στα πεντακόσια μου φαίνεται λογική.
4. Τι πιθανότητα είχε ο Ιεζεκιήλ να γνωρίζει ότι όταν η Τύρος θα γινόταν σαν λειόπετρα, ότι, ακόμα, θα γινόταν ένας από τους προσφιλείς τόπους για τους ψαράδες; Δεν υπάρχει στην πραγματικότητα καμιά βάση πάνω στην οποία μπορούμε να κάνουμε τον υπολογισμό. Όμως, παίρνοντας αυτή την τοποθεσία σαν ένα απλό κομμάτι παραλίας, και θεωρώντας όλα τα τμήματα παραλίας του ίδιου μεγέθους, μου φαίνεται λογική μια εκτίμηση ένα στα δέκα.
5. Τι πιθανότητα είχε ο Ιεζεκιήλ να γνωρίζει ότι αφού θα γκρεμιζόταν η Τύρος ότι τα οικοδομικά της υλικά, και ακόμα και το χώμα της θα ριχνόταν στη θάλασσα; Αν θα έπρεπε να καθαριστεί η τοποθεσία, και έπρεπε να απαλλαγούμε από τα ερείπιά της, το πιο πιθανό ήταν να χρησιμοποιούνταν για υλικά οικοδομής εκείνα των γειτονικών πόλεων, έτσι η εκτίμηση είναι ένα στα δέκα.
6. Τι πιθανότητα υπήρχε ότι οι άλλες πόλεις θα άνοιγαν τις ύλες τους στον κατακτητή της Τύρου, χωρίς αντίσταση; Η εκτίμηση είναι ένα στα πέντε.
7. Ποια ήταν η πιθανότητα ότι η Τύρος, αφού θα γκρεμιζόταν, ότι στη συνέχεια ποτέ δεν θα ξαναχτιζόταν; σχεδόν όλες οι παλιές πόλεις που είχαν μεγάλα φυσικά πλεονεκτήματα κάποτε ξαναχτίστηκαν. Η Τύρος είχε μια εξαιρεπκή τοποθεσία και είχε άφθονη προμήθεια γλυκού νερού, που είναι εξαιρετικά πολύτιμο σ’ αυτή τη χώρα. Η εκτίμηση που διαλέχτηκε γι’ αυτό το τμήμα της προφητείας είναι ένα στα είκοσι.
Αριστερά: Υπολείμματα του Ισθμού, που ο Μ. Αλέξανδρος είχε φτιάξει, για να περάσει ο στρατός του προς την πόλη της Τύρου. (Πηγή: Peter W. Stoner, Μιλάει η Επιστήμη, Εκδόσεις Πέργαμος, Αθήνα, 1990, σελ. 72)
Δεξιά: ’ποψη της περιοχής, που άλλοτε βρισκόταν η Βιβλική πόλη της Τύρου. Στο βάθος η σημερινή χερσονησιωτική Τύρος. (Πηγή: Peter W. Stoner, Μιλάει η Επιστήμη, Εκδόσεις Πέργαμος, Αθήνα, 1990, σελ. 72)
Έχοντας τις εκτιμήσεις για την πιθανότητα εκπλήρωσης καθ’ ενός από τα τμήματα της προφητείας θα δώσουμε μια εκτίμηση για εκπλήρωση της προφητείας ως σύνολο: Αυτό θα γίνει πολλαπλασιάζοντας όλες τις εκτιμήσεις μαζί. Έτσι, η πιθανότητα να έχει γράψει ο Ιεζεκιήλ αυτή την προφητεία από δική του και μόνο γνώση και να βγει όλη αληθινή είναι 1 στα 3×5×500×10×5×20, και είναι ίσο με 1 στα 75.000.000. Αυτό μπορούμε να το γράψουμε σύντομα ως 1 στα 7,5107. Ο εκθέτης 7 δείχνει τον αριθμό των μηδενικών που ακολουθούν το 7,5.
Αν ο Ιεζεκιήλ κοιτούσε την Τύρο των ημερών του και έκανε αυτές τις εφτά προβλέψεις με ανθρώπινη σοφία, τότε οι εκτιμήσεις αυτές σημαίνουν ότι η πιθανότητα να εκπληρωθούν και οι εφτά ήταν ένα στα 75.000.000. Και, όμως, όλες αυτές εκπληρώθηκαν μέχρι την παραμικρή τους λεπτομέρεια. [2]
ΣΑΜΑΡΕΙΑ
«6 καὶ θήσομαι Σαμάρειαν εἰς ὀπωροφυλάκιον ἀγροῦ καὶ εἰς φυτείαν ἀμπελῶνος καὶ κατασπάσω εἰς χάος τοὺς λίθους αὐτῆς καὶ τὰ θεμέλια αὐτῆς ἀποκαλύψω.» Μιχαίας 1/6.
Αυτή η προφητεία, που γράφτηκε στο 750 πΧ, κάνει τις εξής, πέντε προβλέψεις:
1. Η Σαμάρεια θα καταστραφεί.
2. Θα γίνει σαν ένας σωρός σε χωράφι.
3. Στη θέση της θα φυτευτούν αμπέλια.
4. Οι πέτρες της θα κυλιστούν από τις πλευρές του λόφου, επάνω στον οποίο βρίσκεται.
5. Θα ξεσκεπαστούν τα θεμέλια της.
Μετά από 750 χρόνια, η Σαμάρεια εξακολουθούσε να είναι μια σπουδαία πόλη, και στην εποχή του Χριστού αναφέρεται πολλές φορές στην Καινή Διαθήκη. Όμως, η πόλη τελικά καταστράφηκε, και έγινε ένας σωρός από πέτρες και ερείπια. Σιγά-σιγά ο λόφος καθαρίστηκε- οι θεμέλιοι λίθοι και άλλα σκουπίδια μεταφέρθηκαν στην άκρη του λόφου και κυλίστηκαν στην κοιλάδα. Τώρα είναι κήποι και αμπέλια.
Εδώ υποβλήθηκαν τα ακόλουθα ερωτήματα:
1. Τι πιθανότητα είχε ο Μιχαίας για να προβλέψει την καταστροφή τη μεγάλης περιτειχισμένης πόλης Σαμάρειας, που προστατευόταν και από την οχυρή τοποθεσία της, που ήταν ένας Λόφος; Η εκτίμηση είναι ένα στα τέσσερα.
2. Τι πιθανότητα είχε να μείνει σωρός ερείπια αντί να ξαναχτιστεί; Πολλές αρχαίες πόλεις είναι σωροί σε χωράφια, ενώ πολλές άλλες έχουν ξαναχτιστεί, έτσι η εκτίμηση που δόθηκε είναι ένα στα πέντε.
3. τι πιθανότητα είχε να γίνει θέση για κήπους και αμπέλια; Τι πιθανότητα υπήρχε να καθαριστεί η παλιά πόλη της Σαμάρειας για να γίνει κήποι ενώ γύρω υπήρχε τόση ακαλλιέργητη γη; Πολύ λίγες αρχαίες πόλεις θεωρούνται ότι κατέχουν θέσεις που να έχουν αξία γεωργική για να κάνουν οι άνθρωποι τον κόπο να καθαρίσουν όλες τις πέτρες και τα ερείπια, έτσι ώστε να χρησιμοποιηθεί το έδαφος για κήπους. Η εκτίμηση, λοιπόν, είναι ένα στα εκατό.
4. Τι πιθανότητα υπήρχε ότι οι πέτρες θα κατακυλίονταν από τον λόφο, μετά τον καθαρισμό του εδάφους, αντί να σωρευτούν, να γίνουν φράχτες ή άλλα οικοδομήματα; Η εκτίμηση είναι ένα στα δέκα.
5. Ποια είναι η πιθανότητα ότι οι εργάτες μετά τον καθαρισμό του εδάφους θα δείξουν τόση εργατικότητα ώστε να σκάψουν και να βγάλουν τα θεμέλια με τα επιφανειακά ερείπια; Αυτό θα γινόταν κατά πάσα πιθανότητα, έτσι η εκτίμηση είναι ένα στα δύο.
Αν ο Μιχαίας είχε θεωρήσει στην πόλη της Σαμάρειας και είχε κάνει αυτές τις πέντε προβλέψεις με ανθρώπινη σοφία η πιθανότητα του να βγει αληθινός θα ήταν περίπου 1 στα 4×5×100×10×2. Αυτό είναι 1 στα 40.000 ή 1 στα 4×104. [3]
ΓΑΖΑ ΚΑΙ ΑΣΚΑΛΩΝΑ
«4 διότι Γάζα διηρπασμένη ἔσται, καὶ Ἀσκάλων εἰς ἀφανισμόν, καὶ Ἄζωτος μεσημβρίας ἐκριφήσεται, καὶ Ἀκκαρὼν ἐκριζωθήσεται. 5 οὐαὶ οἱ κατοικοῦντες τὸ σχοίνισμα τῆς θαλάσσης, πάροικοι Κρητῶν· λόγος Κυρίου ἐφ’ ὑμᾶς, Χαναὰν γῆ ἀλλοφύλων, καὶ ἀπολῶ ὑμᾶς ἐκ κατοικίας. 6 καὶ ἔσται Κρήτη νομὴ ποιμνίων καὶ μάνδρα προβάτων.» (Σοφονίας 2/4,6 – γράφτηκε στο 630. πΧ). «8 καὶ ἐξολοθρεύσω κατοικοῦντας ἐξ Ἀζώτου, καὶ ἐξαρθήσεται φυλὴ ἐξ Ἀσκάλωνος, καὶ ἐπάξω τὴν χεῖρά μου ἐπὶ Ἀκκάρων, καὶ ἀπολοῦνται οἱ κατάλοιποι τῶν ἀλλοφύλων [Φιλισταίων], λέγει Κύριος. » (Αμώς 1/8 – γράφτηκε γύρω στο 630 πΧ).
«5 ἥκει φαλάκρωμα ἐπὶ Γάζαν» (Ιερεμίας 47/5 γράφτηκε γύρω στο 600 πΧ).
Αυτές οι προφητείες προβλέπουν τέσσερα πράγματα:
1. Ότι οι Φιλισταίοι θα χαθούν.
2. Ότι η Γάζα θα φαλακρωθεί.
3. Ότι η Ασκάλωνα θα ερημωθεί.
4. Ότι η περιοχή της Ασκάλωνος θα γίνει κατοικητήριο ποιμένων και ποιμνίων. [4]
Όταν έγιναν αυτές οι προφητείες οι Φιλισταίοι ήσαν ο πιο ισχυρός λαός σ’ αυτή τη χώρα. Παλαιστίνη σημαίνει η χώρα των Φιλισταίων, όμως οι Φιλισταίοι έχουν τελείως εξαφανιστεί.
Και, σήμερα, υπάρχει η Γάζα, έτσι, για αρκετό καιρό θεωρείτο ότι η προφητεία αναφορικά με τη Γάζα είναι λανθασμένη. Τελικά, έγινε μια προσεχτική μελέτη όσον αφορά την τοποθεσία της Γάζας, όπως περιγράφεται στη Βίβλο, και βρέθηκε ότι η νέα πόλη της Γάζας, είναι σε άλλη τοποθεσία. Έγινε έρευνα για την παλιά πόλη και αυτή βρέθηκε θαμμένη κάτω από αμμόλοφους. Πραγματικά, η Γάζα φαλακρώθηκε! Τι καλύτερη περιγραφή θα είχαμε για μια πόλη που θάφτηκε κάτω από αμμόλοφους, παρά από το ότι φαλακρώθηκε;
Η Ασκάλων ήταν μια από τις κυριότερες πόλεις της Παλαιστίνης, όταν γράφτηκαν αυτές οι προφητείες που την αφορούσαν. Την εποχή του Χριστού ευημερούσε. Ο Ηρώδης καλλώπισε την Ασκάλωνα και εγκατέστησε τη θερινή του διαμονή σ’ αυτή. Όμως, το 1270 μΧ ο σουλτάνος Μπιμπάρς την κατάστρεψε και από τότε δεν ξανακτίστηκε. Η παραλία στην περιοχή αυτή έγινε λιβάδι για πολλά ποίμνια. Είναι διάσπαρτη με στάνες και καλύβες τσοπάνηδων. [5]
1. Πολλές φυλές ανθρώπων εξακολούθησαν να υπάρχουν από τότε που δόθηκαν αυτές οι προφητείες μέχρι σήμερα, όμως οι Φιλισταίοι χάθηκαν, έτσι η πρώτη εκτίμηση για πιθανότητες είναι ένα στα πέντε.
2. Τι πιθανότητα είχε η Γάζα να καλυφθεί με άμμο (φαλάκρωμα); Αυτό είναι κάτι το εξαιρετικά απίθανο, ιδιαίτερα στην Παλαιστίνη, έτσι η εκτίμηση είναι ένα στα εκατό.
3. Η πιθανότητα ότι η Ασκάλωνα θα ερημωθεί τέθηκε ένα στα πέντε.
4. Τι πιθανότητα είχε η Ασκάλωνα μετά την ερήμωση της να γίνει αυτή και τα περίχωρα της χώρος προβάτων, αντί να χρησιμοποιηθεί για κάτι άλλο ή να ξαναχτιστεί; Τέθηκε ένα στα πέντε.
Έτσι η ανθρώπινη πιθανότητα να βγουν σωστές αυτές οι τέσσερις προφητείες είναι 1 στα 5×100×5×5 δηλ. 1,2×104.
ΙΕΡΙΧΩ
«26 καὶ ὥρκισεν Ἰησοῦς (του Ναυή) ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἐναντίον Κυρίου λέγων· ἐπικατάρατος ὁ ἄνθρωπος, ὃς οἰκοδομήσει τὴν πόλιν ἐκείνην· ἐν τῷ προωτοτόκῳ αὐτοῦ θεμελιώσει αὐτὴν καὶ ἐν τῷ ἐλαχίστῳ αὐτοῦ ἐπιστήσει τὰς πύλας αὐτῆς. » Ιησούς τον Ναυή 6/26.
Η προφητεία αυτή που γράφτηκε το 1451 πΧ, κάνει τέσσερις προβλέψεις:
1. Η Ιεριχώ θα ξαναχτιστεί.
2. Θα ξαναχτιστεί από έναν άνθρωπο.
3. Ο μεγαλύτερος γιος αυτού που την χτίζει, θα πεθάνει, όταν αρχίζουν οι εργασίες της οικοδόμησης της.
4. Ο μικρότερος γιος του θα πεθάνει όταν συμπληρωθεί το έργο.
Η Ιεριχώ καταστράφηκε από τον Ιησού, όταν οδήγησε τον λαό Ισραήλ στη γη τη επαγγελίας. Η προφητεία έγινε αυτή την εποχή και εκπληρώθηκε περίπου πεντακόσια χρόνια αργότερα, όταν ο βασιλιάς Αχαάβ «προσέλαβε» τον Γιήλ για να ξαναχτίσει την Ιεριχώ. Ο πρωτότοκος του Γιήλ, πέθανε όταν θεμελιωνόταν η πόλη, και όταν τελείωσε την δουλειά του πέθανε ο Σεγούβ, που ήταν ο μικρότερος του γιος (Βασ. 16/33-34).
1. Η εκτίμηση ότι θα ξανακτιζόταν η Ιεριχώ τέθηκε ένα προς δύο.
2. Οι φοιτητές σκέφτηκαν ότι, τουλάχιστο στη σύγχρονη εποχή, οι πόλεις αυξάνουν βαθμιαία. Δεν χτίζονται ή ξαναχτίζονται από έναν άνθρωπο. Η εκτίμηση τους ήταν ένα στα δέκα.
3. Η πιθανότητα ότι ο μεγαλύτερος γιος θα πέθαινε όταν άρχιζαν τα έργα τέθηκε ένα στα εκατό.
4. Η πιθανότητα ότι ο νεότερος γιος θα έπρεπε να πεθάνει ακριβώς όταν γινόταν η τοποθέτηση των πυλών, εκτιμήθηκε επίσης ως ένα στα εκατό.
Αυτές οι τέσσερις έδωσαν για το σύνολο της προφητείας πιθανότητα 1 προς 2×10×100×100 ή 1 προς 2×105.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ….
Φιλε μου ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό! Μην μένεις απαθής. Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα.
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek