Φαεθωνιανή ψυχολογία – II

Nα μην τα πολυλογούμε, κερδίζουν τη μάχη οι “λαϊκές δυνάμεις”, κατατροπώνουν τα λαμόγια, και η αθανασία γίνεται κτήμα όλων… Τί γίνεται, όμως, από ‘κεί και μετά; Μην ξεχνάτε, δεν πρόκειται γιά πχ δικαίωμα δωρεάν διακοπών στις Μπαχάμες γιά όλους, αλλά μιλάμε γιά κάτι αδιανόητο μέχρι τότε και πρωτοφανές – η αθανασία κάνει τον άνθρωπο υπεράνθρωπο, διότι είναι μία απ’ τις ιδιότητες του Θεού!
Είναι εύκολο να μαντέψουμε πώς αντέδρασε όλος αυτός ο λαός, με την απόκτηση αυτού του αγαθού, ειδικά αν συνοδευόταν κι απ’ τα “ουκ άνευ” που λέγαμε (αιώνια νεότητα, ατρωσία, κτλ). Οι εξυπνότεροι άρχισαν ν’ αλλάζουν μέσα σε… εντάξει, αν ήταν γήϊνοι άνθρωποι, θα λέγαμε “δίμηνο”. Οι πιό καθυστερημένοι (από μυαλά), λιγάκι αργότερα – κι αφου περίμεναν να δουν πρώτα τ’ αποτελέσματα των αλλαγών στους έξυπνους.

Αμέσως-αμέσως έπαψαν να τους απασχολούν διάφορα καθημερινά θέματα, όπως αρρώστειες και γηρατειά. Άρα, έπαψαν να σκέπτονται τις εργασίες και τις δραστηριότητες ως υφιστάμενες μόνο μέσα στα πλαίσια μιάς τερματίζουσας ζωής – πχ εργάζεσαι τώρα, γιά να έχεις αποθέματα γιά τα γηρατειά σου, όταν δεν θα μπορείς να εργάζεσαι. Άρα, (τουλάχιστον) η βιοποριστική εργασία πέρασε σε δεύτερη μοίρα, και μαζί της το χρήμα (αν υπήρχε), καθώς και όλα όσα τα συνοδεύουν αυτά τα δύο (πχ τράπεζες, δάνεια, κτλ). Το γύρισαν σε σοσιαλιστική κοινωνία, επομένως;
Μπάαα… θά ‘λεγα σε κοινωνία φιλοσόφων! Όλα, πλέον, πήγαιναν πιό αργά, διότι δεν υπήρχε η πίεση του χρόνου και της πεπερασμένης ζωής. Καθόντουσαν όλοι και φιλοσοφούσαν επί παντός επιστητού. Κι όσο γιά το τί θα έκαναν κατά τη διάρκεια των άπειρων χρόνων, που θα είχαν μπροστά τους, έ! Είχαν …όλον τον καιρό να το βρούν!
Ωστόσο, αργία μήτηρ πάσης κακίας! Η φιλοσοφικού τύπου αδράνεια έφερε τις πρώτες κακές σκέψεις (άσχετο αν δεν τις εξέλαβαν αμέσως ως τέτοιες), πιστοποιώντας το ότι: “Ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις”.
(α) Οι νεκροί
Κάποιος, λοιπόν, κάποτε, έριξε την ιδέα γιατί να μην τύχουν του αγαθού της αθανασίας και οι νεκροί! Πώς γίνεται αυτό; Μην ξεχνάτε, ακόμη κι εμείς σήμερα έχουμε την απαιτούμενη τεχνολογία: “κλωνοποίηση” ονομάζεται η δουλειά.
Οπότε, εφ’ όσον είχε διατηρηθεί έστω και μικρό δείγμα του dna των νεκρών, θα μπορούσαν να δοκιμάσουν ν’ “αναστήσουν” τον νεκρό με κλωνοποίηση… “περνώντας” ταυτόχρονα στον κλώνο του τις ιδιότητες (πχ χροιά φωνής, χαρακτήρας, κτλ), τις οποίες συγκράτησε η μνήμη των υπολοίπων… ή το βίντεο. Ή, και χωρίς καθόλου dna: ένα απλό σκανάρισμα του κρανίου, ή -έστω- ενός μηριαίου οστού, και τα υπόλοιπα θ’ αναλάμβαναν υπερυπολογιστές – με την προϋπόθεση, βέβαια, ότι κάθε ανθρώπινο όν αναπτύσσεται μονοσημάντως. (Δηλ. το συγκεκριμένο πχ κόκκαλο χεριού ν’ αποκλείεται να βγάζει άλλον άνθρωπο – με άλλη κρανιακή κοιλότητα, άλλο χρώμα ματιών, άλλη προφορά, κτλ κτλ).
Κι έτσι, οι σημαίνοντες νεκροί του παρελθόντος (πχ ήρωες της φυλής κτλ) ξανάρθαν στη ζωή ως κλώνοι. Οι δε κλώνοι πέρασαν μετά απ’ τις συσκευές αθανασίας, γιά να γίνουν κι αυτοί αθάνατοι.
Στην όλη διαδικασία έλειπε, όμως, η εμψύχωση! Η οποία έρχεται μονάχα από πατέρα και μητέρα, ή μονάχα με θεία επέμβαση! Άρα, οι μαθητευόμενοι μάγοι του αιθερικού εδώ έφτιαξαν κάτι χοντρά παρά Φύσιν. Συνεπώς, οι κλώνοι διέθεταν μονάχα τη “ζωϊκή ψυχή” (που λέει κι ο Αρίστος), παρά το ότι είχαν υψηλότατη νοημοσύνη, ίσως άψογη εμφάνιση – και αθανασία. Ωστόσο, η διαδικασία αυτή της εγγραφής πληροφοριών σε “άγραφα” μυαλά και “άγραφες” σπονδυλικές στήλες, είχε φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη ικανότητας και λεπτοδουλειάς. Θυμηθείτε το αυτό, παρακάτω… όπως και όλα τα υπόλοιπα, που θ’ ακολουθήσουν. Θα καταλάβετε πολύ καλά τα “γιατί” και τα “πώς” κάποιων καταστάσεων.
(β) Τα παιδιά
Η αθανασία έφερε και άμεση αλλαγή νοοτροπίας, όσον αφορά τα ερωτικά. Εφ’ όσον ήταν κάτι όχι σύμφυτο με θνητά όντα, κάτι τεχνητό, κάτι “υπέρ Φύσιν”, άφησε ανεπηρέαστη την αναπαραγωγική ικανότητα των νέων αθανάτων. Οι οποίοι και οι οποίες ξέχασαν πάραυτα το ότι οι σεξουαλικές σχέσεις και οι γάμοι εντάσσονται αναγκαστικά στα πλαίσια μιάς πεπερασμένης ζωής. Τί σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι δεν υποχρεωνόντουσαν πλέον να παντρευτούν (τέλος πάντων, να διαλέξουν μόνιμο ταίρι) και να τεκνοποιήσουν πριν περάσουν τα νιάτα. Δεν υποχρεωνόντουσαν κάν να διαλέξουν μόνιμο ταίρι… διότι μπορούσαν να διαλέξουν άπειρα μόνιμα ταίρια!
Σκεφθήτε: μου αρέσει η τάδε γυναίκα, και τη θέλω “δική μου” γιά να την “ανακαλύψω”, να μ’ “ανακαλύψει” κι αυτή, να βρούμε τα κοινά μας σεξουαλικά πατήματα, και να περνάμε ωραία. Ωστόσο, ο χρόνος πιέζει κάποτε να βρω ένα καλό κορίτσι, να παντρευτώ και να κάνω παιδιά. Με την αθανασία δεδομένη, όμως, δεν βιάζομαι καθόλου: μπορώ να ζήσω άπειρες μακρόχρονες ρομαντικές ιστορίες, με άπειρες γυναίκες – και ν’ “ανακαλύπτω” κάθε μία γιά καμιά εικοσαριά χρόνια, μέχρι να τη βαρεθώ και να την αλλάξω. Όχι εκείνα τα φευγαλέα και στενάχωρα της νιότης μας, που -πχ- συναντάμε εκείνο το όμορφο κορίτσι στις διακοπές… κι ώσπου να το γνωρίσουμε και να κάνουμε έρωτα, είτε εκείνο θά ‘χει φύγει, είτε εμείς!… και μας μένει μιά γλυκόπικρη ανάμνηση – να γράφουμε ποιήματα, και να θυμόμαστε αναμνήσεις στα γεράματά μας. Τώρα, ως αθάνατοι, ή πάμε κάθε καλοκαίρι στο όμορφο νησί, μέχρι να πετύχουμε τη γκόμενα (πού θα πάει, κάποτε θα ξανάρθει!),… ή μένουμε μόνιμα στο όμορφο νησί με την όμορφη αυτή γυναίκα που γνωρίσαμε (και που δε βιάζεται καθόλου να γυρίσει πίσω), μέχρι να το βαρεθούμε! (Ή να βαρεθούμε αυτήν, ή να βαρεθεί αυτή εμάς! )
Λογικό είναι, λοιπόν, μέσα στον άπειρο χρόνο ελευθέρων σεξουαλικών σχέσεων, κάπου να ξεφύγει και το σποράκι… και να προκαλέσει εγκυμοσύνη και παιδί. Δε μπορείς να φυλάγεσαι διαρκώς επί χίλια (και πλέον) χρόνια! Κάποτε (στα …χίλια ένα χρόνια) θα συναντήσεις καμιά τσαχπίνα, θα σε παρασύρει το πάθος, και θα την κάνεις …μούσκεμα σε …εσωτερικό χώρο του σώματός της, σκεπτόμενος (“σκεπτόμενος”; ‘ντάξ’… στο περίπου) “- Ας πάει και το παλιάμπελο!” Κι έτσι, όλα όμορφα: το παιδί γεννιέται, το περνάνε κι αυτό απ’ τη συσκευή και το κάνουνε αθανατάκι, και το χαίρονται η μαμάκα του και ο μπαμπάκας του! (Κι όταν του αλλάζουν την πάνα, απ’ την πολλή την ευτυχία η μυρωδιά τους φαίνεται άρωμα εκ Παρισίων! LOL!!!)
Αθανασία-ξεαθανασία, επομένως, συνέχιζαν να γεννιούνται γιγαντάκια στον Φαέθωνα. Κι αν είχαν κλείσει οριστικά τα γραφεία κηδειών, εξακολουθούσανε να δουλεύουνε στο φούλλ τα νηπιαγωγεία.
Όμως…
…Όμως, μέσα στην ειδυλλιακή αυτή εικόνα, υπήρχε ένα μικρό ( ; ) πρόβλημα.
(συνεχίζεται)

http://ergdhmerg.wordpress.com/

Οι διαχειριστές του katohika.gr διατηρούν το δικαίωμα τροποποίησης ή διαγραφής σχολίων που περιέχουν υβριστικούς – προσβλητικούς χαρακτηρισμούς. Απαγορεύεται η δημοσίευση συκοφαντικών ή υβριστικών σχολίων.Σε περίπτωση εντοπισμού τέτοιων μηνυμάτων θα ακολουθεί διαγραφή

Φιλε μου ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό! Μην μένεις απαθής. Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα.