α) η μελέτη της Εριέττας Μέρτζ
Η πρώτη που ετόλμησε να έρθει αντιμέτωπη προς την επικρατούσα άποψη ότι
οι περιπλανήσεις του Οδυσσέως έγιναν …μέσα στην Μεσόγειο ήταν η
Αμερικανίδα Εριέττα Μέρτζ (Henrietta Mertz) η οποία το 1965 εξέδωσε στο
Σικάγο των Η.Π.Α. το βιβλίο ” The Wine Dark Sea” (τίτλος στα Ελληνικά
“ΟΙΝΩΨ ΠΟΝΤΟΣ” εκδόσεις ΝΕΑ ΘΕΣΙΣ -1995)και αργότερα το 1967 τα
“Αργοναυτικά” δια των οποίων με μεγάλη πειστικότητα -στηριζόμενη στις
δικές της προσωπικές έρευνες και εξερευνήσεις στην Β. και Ν. Αμερική-
διατυπώνει την θέση ότι το ταξίδι του Οδυσσέως είχε και ένα σημαντικό
σκέλος εκτός Μεσογείου.
Η άποψη της κ. Μέρτζ είναι ότι ο Οδυσσέας
ταξίδεψε μέχρι τις ακτές της Αμερικής βοηθούμενος από τα θαλάσσια
ρεύματα. Η κ. Μέρτζ εντόπισε τα μέρη που επισκέφθηκε ο Οδυσσέας με βάση
την ταχύτητα που κινούνται τα θαλάσσια ρεύματα και την διάρκεια των
ταξιδιών από σταθμό σε σταθμό όπως αναφέρονται στην Οδύσσεια. Οι απόψεις
της κ. Μέρτζ ενισχύονται και από αρχαιολογικά ευρήματα που έχουν βρεθεί
στην Αμερικανική ήπειρο.
Σχεδιάγραμμα που παρουσιάζει την περιπλάνηση του Οδυσσέα μετά την πτώση
της Τροίας βάσει των διαπιστώσεων της Εριέττας Μέρτζ (η οποία μελέτησε
εδάφιο προς εδάφιο το κείμενο του Ομήρου σε συνδυασμό με διάφορες
νεότερες ανακαλύψεις και παρατηρήσεις που αναφέρονται από τον ίδιο τον
Όμηρο π.χ. διάρκεια ταξιδιού κλπ). Στον χάρτη επισημαίνονται η περιοχή
που υπήρξαν οι Σειρήνες , σε ποιο σημείο της Αμερικάνικης ηπείρου ήταν η
Σκύλλα και η Χάρυβδης και μέσο ποίας οδού ο Οδυσσέας επέστρεψε στην
Ιθάκη βοηθούμενος καθ’ όλη την διαδρομή από το ρεύμα του κόλπου (Gulf
stream) .
β) η μελέτη του Ζίγκφριντ Πετρίδη
Οι
Έλληνες έχουν μία αποδεδειγμένη ναυτική ιστορία που ξεκινάει τουλάχιστον
από το 7.250 π. Χ. όπως αποδεικνύεται από τα ευρήματα του σπηλαίου
Φράχθι στην Αργολίδα.
«…Η μοναδικότης του Ελληνικού
γεωγραφικού χώρου, ήτοι η παρουσία εις μικράν σχετικώς έκτασιν, το
Αιγαίον Πέλαγος, εκατοντάδων νήσων, επέτρεψε εις τους προϊστορικούς
κατοίκους του, λίαν ενωρίς την ανάπτυξιν της δια θαλάσσης επικοινωνίας.
Με την πάροδο των ετών και την απόκτησιν πείρας θαλασσίων ταξιδίων, οι
Αιγαίοι ναυτικοί έγιναν τολμηρώτεροι, πλεύσαντες προς βορράν εις τον
Εύξεινον πόντον, προς νότον εις Αίγυπτον και “Φοινίκην” και δυσμάς εις
Ιταλίαν και Ιβηρίαν. Ανακαλύψαντες ότι η θάλασσα εις ην εταξίδευον
περιεβάλλεντο παντού υπό ξηράς με μία μόνον έξοδον, δεν εδίστασαν να
εξέλθουν τραπέντες όπως είδομεν προς βορράν (σημ. της ΑΕΙ- Κασσιτερίδες
νήσοι = Αγγλία) δια τον κασσίτερον και δια το ήλεκτρον, αλλά και προς
δυσμάς ως θ’ αποδείξωμεν…» (“ΟΔΥΣΣΕΙΑ” ελληνική έκδοση, σελίδα 139)
Η Ελληνική γραμματεία είναι πλούσια σε αναφορές για τις γεωγραφικές
γνώσεις των αρχαίων προγόνων μας. Στην μελέτη του κ. Πετρίδη
παρουσιάζονται στοιχεία που αφορούν τις
γεωγραφικές γνώσεις για περιοχές :
– του Βορρά (υπερβορέα)
– της Ανατολής (Ασίας)
– του Νότου (Αιθιοπία, Κυρηναϊκή, Αίγυπτος, λοιπή βόρεια Αφρική)
– και της Δύσεως (Ιταλία, νήσοι δυτικώς της Ιταλίας α) Σαρδηνία, β)
Κορσική γ) Έλβα δ) Καπρί ε) Ίσκια , Ιβηρική χερσόνησος, Γαλλία,
βόρειο-ανατολική Ευρώπη, Βρετανία – Ιρλανδία.
Από την Ελληνική
γραμματεία προκύπτει ότι οι Έλληνες έχουν μεγάλη εξοικείωση με τις
αστρονομικές παρατηρήσεις (παράδειγμα οι αστρονομικές αναφορές των
Ορφικών ύμνων) και οι ναυτικοί της εποχής χρησιμοποιούν τους αστερισμούς
για να προσανατολίζονται κατά την διάρκεια της νυχτερινή πλεύση τους.
Μεγάλη βαρύτητα στην έρευνα του ταξιδιού του Οδυσσέως έχουν οι
αστρονομικές αναφορές της Οδύσσειας. Αναφέρεται από τον Όμηρο ότι
«ΑΡΚΤΟΝ Θ’ ΗΝ ΚΑΙ ΑΜΑΞΑΝ ΕΠΙΚΛΗΣΙΝ ΚΑΛΕΟΥΣΙΝ, ΗΤ’ ΑΥΤΟΥ ΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ΚΑΙ Τ’
ΩΡΙΩΝΑ ΔΟΚΕΥΕΙ, ΟΙΗ Δ’ ΑΜΜΟΡΟΣ ΕΣΤΙ ΛΟΕΤΡΩΝ ΩΚΕΑΝΟΙΟ ΤΗΝ ΓΑΡ ΔΗ ΜΙΝ
ΑΝΩΓΕ ΚΑΛΥΨΩ, ΔΙΑ ΘΕΑΩΝ, ΠΟΝΤΟΠΟΡΕΥΟΜΕΝΑΙ ΕΠ’ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΧΕΙΡΟΣ ΕΧΟΝΤΑ»
(ΟΜΗΡΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ Ε 273) δηλαδή : “και την ‘Αρκτον (Μ. ‘Αρκτο) που την
ονομάζουν και ‘Αμαξα, που κλωθογυρίζει αυτού και παραφυλάει τον Ωρίωνα
και που μονάχ’ αυτή είναι αμέτοχη στα λουσίματα του Ωκεανού, (σημ. της
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice