Στις 25 Ιανουαρίου του 2007, στο μουσουλμανικό χωριό Labunista των
Σκοπίων, ο 27χρονος Abedin Alijoski απεβίωσε μετά από πολύωρο βασανισμό.
Ενώπιον της οικογένειας του τρεις άγνωστοι τον χτυπούσαν επί μιάμιση
ώρα με βέργες διαβάζοντας παράλληλα χωρία από το Κοράνι. Όπως αργότερα
δήλωσαν στην εφημερίδα Vreme, ο εξορκισμός του νεαρού άνδρα από μέλη της
μουσουλμανικής σέκτας Wahhabi ήταν ανεπιτυχής!
Σύμφωνα με το γιατρό του, Safet Karalieski, ο άνδρας έπασχε από μία σπάνια νεύρωση από το 2002 για την οποία: «συνήθιζα
να του δίνω Diazapam. Τον είδα 5 μέρες πριν το θάνατο του και φαινόταν
αρκετά καλά, με έντονη τη θέληση για ζωή και αποφασισμένος να συνεχίσει
τη θεραπεία του» .
Τον Ιούνιο του 2005, στο
Tanacu της Ρουμανίας, η νεαρή μοναχή Maricia Irina
Cornici βρήκε παρόμοιο θάνατο. Ένας ιερέας και αρκετές μοναχές της
τοπικής ορθόδοξης μονής έδεσαν την 23χρονη κοπέλα σε ένα σταυρό,
έκλεισαν το στόμα της με μία πετσέτα και την άφησαν για μέρες δίχως φαΐ
και νερό πιστεύοντας ότι είχε καταληφθεί από δαίμονες. Τελικά, η νεαρή
κοπέλα πέθανε τρεις μέρες μετά για να αποδειχθεί στη συνέχεια ότι έπασχε
από σχιζοφρένεια.
Σας φαίνονται εξωφρενικές οι παραπάνω περιγραφές; Και όμως, όσο περίεργο
και αν ακουστεί αρχικά, εξορκισμοί δεν συμβαίνουν μόνο σε χώρες όπως τα
Σκόπια και η Ρουμανία. Εν έτη 2007 εξορκισμοί λαμβάνουν χώρα μέχρι και
στην Ελλάδα που μπορεί μεν να μην καταλήγουν σε θάνατο ανθρώπων, όμως
αφήνουν τεράστια ψυχολογικά τραύματα στους «δαιμονισμένους». Πόσω μάλλον
όταν οι «δαιμονισμένοι» -κατά την εκκλησία και τους θρήσκους
συνανθρώπους μας- είναι στην πραγματικότητα ασθενείς με ψυχολογικά
προβλήματα που χρίζουν βοήθειας και όχι βασανισμού.
Μάλιστα, πλήθος σχετικών νευρολογικών ερευνών αποδεικνύουν τον τελευταίο
ισχυρισμό: οι αντιδράσεις ενός «δαιμονισμένου» πολλές φορές ταυτίζονται
με τα συμπτώματα διάφορων ψυχικών ασθενειών, από απλές ημικρανίες που
εμφανίζονται στο 5-10% του πληθυσμού έως και σχιζοφρένεια!
Για παράδειγμα, κατά τις επιληπτικές κρίσεις οι ασθενείς δύναται να
αισθανθούν την παρουσία του θεού, δαιμόνων, αγγέλων, της Παναγίας, κ.λπ.
ανάλογα με το γνωστικό τους υπόβαθρο, να νιώσουν ότι μία άλλη οντότητα
εκβιάζει τις κινήσεις τους (παροδική έλλειψη προσωπικότητας), να έχουν
απανωτές εμπειρίες deja vu και jamais vu που τους αποπροσανατολίζουν,
κ.α. Ακόμα πιο έντονες εμπειρίες «δαιμονισμού» βιώνουν όσοι πάσχουν από
σχιζοφρένεια όπως ακουστικές και οπτικές ψευδαισθήσεις, παράνοια και
βίαιη συμπεριφορά.
Αν και υπάρχουν αρκετές ψυχικές ασθένειες στις οποίες δύναται να
οφείλεται ένας «δαιμονισμός», εντούτοις όλες φέρουν ένα κοινό πυρήνα:
ωθούν τον άνθρωπο σε ακραίες αντιδράσεις. Σύμφωνα με παλαιότερες έρευνες
των Bonnet (1982) και Pitman (1983), μία κληρονομική χημική ανισορροπία
στην περιοχή του periaqueductal gray του ανθρώπινου εγκεφάλου επιτρέπει
σε πρωτόγονες ενστικτώδεις ορμές –που υπό φυσιολογικές συνθήκες
καταπιέζονται από τα ανώτερα νοητικά κέντρα του εγκεφάλου- να
εκδηλωθούν.
Μία ψυχοπαθολογική ασθένεια που σχεδόν ταυτίζεται με την παραδοσιακή
έννοια του δαιμονισμού είναι η σπάνια νευρολογική δυσλειτουργία που
ακούει στο όνομα Gilles de la Tourette’s Syndrome (Fried-hoff &
Chase 1982, Shapiro & Shapiro 1983), ή πιο απλά Σύνδρομο του
Tourette.
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice