Η κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο δεν δείχνει να χαλαρώνει.
Ο τουρκικός τύπος αναφέρει πως αυτή την περίοδο, ο ρωσικός στόλος της Μαύρης Θάλασσας ολοκληρώνει τις προετοιμασίες του για την αποστολή υπερσύγχρονων πολεμικών πλοίων στα παράλια της Συρίας.
Η Τουρκία, άκρως προβληματισμένη από την κατάρριψη του αεροσκάφους της, δεν τολμάει να παραδεχτεί ότι η συγκεκριμένη ενέργεια έγινε από τη Ρωσία, γιατί διαφορετικά θα πυροδοτηθούν άλλου είδους εξελίξεις. Αντίθετα το Συμβούλιο
Εθνικής Ασφαλείας της Τουρκίας περιορίζοντας το συμβάν στη Συρία προανήγγειλε ότι θα διατηρεί το δικαίωμα να απαντήσει «με αποφασιστικότητα». Πέραν τούτου τόνισε ότι θα συνεχίσει τα «μέτρα προστασίας» των «δικαιωμάτων» της ίδιας και του ψευδοκράτους στην Ανατολική Μεσόγειο, με το βλέμμα στην οικειοποίηση κοιτασμάτων σε ξένες ΑΟΖ.
Συνήθεις οι λεονταρισμοί της Τουρκίας που επεδίωξε να αναλάβει «ηγετικό ρόλο» στην κρίση της Συρίας. Τα πράγματα όμως δεν ήρθαν, όπως τα περίμενε το δεσποτικό κράτος και έτσι τώρα οι Τούρκοι προσπαθούν να δημιουργήσουν αντερείσματα, είτε βάζοντας στο παιχνίδι το ΝΑΤΟ, είτε δρώντας μόνοι τους στο Αιγαίο.
Σε πολεμικό πυρετό και η Σαουδική Αραβία. Σύμφωνα με πληροφορίες υπογράφηκε διάταγμα του Σαουδάραβα βασιλιά που αφορά στην πολεμική προετοιμασία της χώρας και την προώθηση των στρατευμάτων προς στην Ιορδανία, προκειμένου να δράσει επιβοηθητικά στους συμμάχους της κατά της Συρίας.

Όσο για τις Η.Π.Α. εφαρμόζουν την πάγια τακτική τους, δηλαδή «βάζω τους άλλους να ξεκινήσουν το πανηγύρι κι εγώ προστρέχω, για να επιβάλλω την τάξη». Η ενεργειακή άνοδος της Ρωσίας και η παρεμπόδιση των σχεδίων της παγκόσμιας διαπλοκής από τον Πούτιν δεν αφήνουν άλλο περιθώριο στο ΝΑΤΟ από το να εμπλέξει την «Αρκούδα» αργά ή γρήγορα σε πολεμική σύρραξη. Ήδη η Ρωσία έχει κατεβεί προς τα κάτω. Μένει να δούμε ποιος και πότε θα θελήσει-προθυμοποιηθεί να πατήσει το κόκκινο κουμπί.
Όπως γίνεται αντιληπτό, έχουν δημιουργηθεί τρία στρατόπεδα, τα οποία δοκιμάζουν, σε κάθε ευκαιρία που παρουσιάζεται τις αντοχές των αντιπάλων τους.
Το Ισραήλ -που φαίνεται να επαναπροσδιορίζει τη θέση του σε σχέση με τις συμμαχίες που απορρέουν από τα οικονομικά συμφέροντά του- η συμμαχία ΗΠΑ, Τουρκίας,  Σαουδικής Αραβίας, Κατάρ και των δυτικότροπων χωρών του ΝΑΤΟ καθώς και η «ομάδα» Ρωσίας, Κίνας, Συρίας και Ιράν.
Μέλλει να δούμε τι μέλλει γενέσθαι, αφού πίσω από τα τρία στρατόπεδα κρύβονται μεγάλες βιομηχανίες φυσικού αερίου, πετρελαίου και όπλων αλλά και τεράστια παραπολιτικά συμφέροντα που το μάτι ενός απλού παρατηρητή δεν μπορεί να διακρίνει. Αυτά τα συμφέροντα θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στην έκβαση των πραγμάτων.
Τέλος θα πρέπει να γνωρίζουν όλοι οι εμπλεκόμενοι, ότι ανεξάρτητα από τις επιδιώξεις, τα σχέδιά και τον προγραμματισμό τους υπάρχουν πάντα και οι αστάθμητοι παράγοντες. Εκτός των άλλων όποιος προβλέψει έστω κάποιους απ’ αυτούς θα αποκτήσει προβάδισμα και ενδεχόμενα φτάσει πιο κοντά στη νίκη.
Κίμων Γεωργακάκης
Pygmi.gr