Άσε το Χάος Να Βάλει Τάξη Α”

Βάλε το Χάος@ στην ζωή σου, μόνιμα, όχι περιστασιακά και άσε το εκεί, να βάλει Τάξη, Ευρυθμία, Αρμονική Δημιουργία.  Θα ξαφνιαστείς με τα αποτελέσματα που θα έχεις. Οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται και νοιώθουν τρόμο για τις χαώδης, άτακτες εκτός ελέγχου (!) καταστάσεις. Θεωρούν πως,  η Θεωρία του Χάους έχει να κάνει με την αταξία και τον μη έλεγχο. Φυσικά, αυτό είναι πέρα για πέρα πλασματικό. Στην πραγματικότητα, ..η Θεωρία του Χάους πραγματεύεται την Αρμονία, την Ευρυθμία, την Δημιουργία και μεταφορικά την Τάξη. Πιο συγκεκριμένα, τη βαθύτερη έννοια της Δημιουργικής Αρμονίας.

@ευρυθμία η [evriθmía] : η ιδιότητα του εύρυθμου, ο ομαλός ρυθμός, κυρίως στη λειτουργία ενός οργανισμού.
Μετά τη διατύπωση της ιδέας του ατόμου από τους Δημόκριτο και Λεύκιππο, ο Παρμενίδης ισχυρίστηκε ότι αν το άτομο είναι η βασική μονάδα ύλης, τότε τα διάφορα σώματα του κόσμου, ποτέ δεν είναι δυνατόν να χωριστούν στα άτομα που τα αποτελούν. Διότι αν συμβεί αυτό, τότε στον μεταξύ τους χώρο θα υπάρχει κενό. Η έννοια του κενού είναι απόλυτη, δηλαδή δεν πρόκειται για έναν κενό χώρο, απλώς κενό από γεγονότα, αλλάη έννοια σημαίνει ότι ούτε ο ίδιος ο χώρος υπάρχει, και το νόημα του «τίποτα» περιλαμβάνει ακόμα και την ίδια την υπόσταση του χώρου.
Το Χάος της Θεογονίας του Ησιόδου, η ρίζα του το *χαF < XAFOΣ σημαίνει το χάσμα και όχι, αταξία, όπως εννοείται λανθασμένα, το Χάος σήμερα.
Συνεπώς μεταξύ των χωρισθέντων ατόμων δεν υπάρχει απολύτως τίποτα. Ούτε καν άδειος χώρος, έννοια που είναι απαράδεκτη, από την θεώρηση του Αριστοτέλη. Αφού μεταξύ των χωρισθέντων ατόμων δεν υπάρχει τίποτα, τότε θα αγγίζουν το ένα το άλλο και στην πραγματικότητα, ποτέ δεν θα έχουν χωρισθεί! Βασική θεώρηση της Θεωρίας του Χάους είναι, ότι ακόμη και οι πιο μικρές αλλαγές, μπορούν να επιφέρουν σημαντικές μεταβολές στην ισορροπία του συστήματος (το πέταγμα της πεταλούδας). Ωστόσο μια από τις θεμελιώδεις αρχές της Θεωρίας του Χάους αναφέρει ότι, ενώ είναι αδύνατο να προβλεφθεί με ακρίβεια η τελική κατάσταση του συστήματος, εντούτοις είναι πολύ εύκολο να προβλεφθεί η γενική συμπεριφορά του συστήματος αυτού.
Η θεωρία του Χάους ΔΕΝ εστιάζει στην εσωτερική αταξία του συστήματος κατά τη μεταβολή του, αλλά αντίθετα στην Ευρυθμία  που χαρακτηρίζει τη συμπεριφορά του συστήματος και κατά συνέπεια τη συμπεριφορά παρόμοιων συστημάτων. Είναι φανερό λοιπόν ότι η θεωρία του Χάους δεν έχει να κάνει με την αταξία αλλά με την Ευρυθμία.
Παρ  όλο  που οι άνθρωποι, εσφαλμένα, αποφεύγουν το χάος και επιδιώκουν την τάξη!, τον έλεγχο!, της ασφάλεια! η φύση και όλα τα πλάσματα της, ζούνε (όχι περιστασιακά αλλά συνεχώς) μέσα στο χάος και μάλιστα το χρησιμοποιούν προς όφελος τους. Το ίδιο μπορείς να κάνεις κι Εσύ, αρκεί να δεις τι κάνει η φύση, που χρησιμοποιεί το χάος για να δημιουργεί καινούργιες οντότητες, να σχηματοποιεί τα γεγονότα, να ενισχύει την συνεκτική κατάσταση στο σύμπαν.
Το αντίθετο του χάους δεν είναι η τάξη, αλλά η αρμονία, η ευταξία, ή ευρυθμία. Το αντίθετο της αταξίας είναι η τάξη. Κάποιος που δεν αντέχει την αταξία δεν μπορεί να επιφέρει τάξη. Το χάος είναι Άλλο πράγμα. Στην καρδιά του Χάους, στον πυρήνα του επικρατεί Αρμονία, Ευρυθμία. Επίσης όποιος δεν αντέχει το χάος, δεν μπορεί να επιφέρει αρμονία.
Ενώ το χάος και η ύπαρξη του είναι εδώ, από την Αρχή του σύμπαντος, και φυσικά το γνώριζαν οι φιλόσοφοι, και μιλούν γι αυτό χιλιάδες χρόνια, πριν από τον Πυθαγόρη, όπως με την Κβαντική θεώρηση, έτσι και με την θεώρηση του Χάους οι επιστήμονες το ανακάλυψαν (sic) πριν 40 χρόνια και εκστασιασμένοι (sic) προσπαθούν να το μελετήσουν. Δεν είναι κακό αυτό και δεν θέλω να το υποτιμήσω αλλά ..η φιλοσοφία ανά τους αιώνες και όλοι οι φιλόσοφοι έχουν ήδη, πει τα πάντα, που άπτονται αυτής της δημιουργίας.
Τίποτε νέο δεν λέει, ούτε η Κβαντική, ούτε οι  Θεωρητικοί του Χάους, πέρα από τα ομολογουμένως “ηχηρά” ονόματα τους που προσφέρονται και για marketing. Αλλά ο άνθρωπος αρέσκεται να θεωρεί πως λέει κάτι νέο, ενώ το υποτιθέμενο “νέο” είναι ήδη  εν τη γενέσει του, παλαιό σε αυτή την δημιουργία. Τέλος πάντων δεν είναι αυτό το θέμα μας. Απλά κράτα στην άκρη του μυαλού σου πως αν διαβάσεις Ηράκλειτο, Πυθαγόρη, Laozi και το Tao Te Ching ή το εκπληκτικό Μπαγκαβάτ Γκίτα,  θα τα δεις όλα αυτά γραμμένα ήδη, εκεί. Αρκεί να έχεις ΔΙΑΚΡΙΣΗ και την ικανότητα να την χρησιμοποιείς. Ας συνεχίσουμε με την θεωρία του χάους και σε πρακτικούς τρόπους χρήσης του για να κάνουμε καλύτερη την ζωή μας.
Τι ακριβώς είναι το Χάος?
Η απάντηση έχει πολλές παραμέτρους και χρειάζεται λίγη επεξήγηση. Ενώ φαινομενικά είναι απλό και θα μπορούσε να αποδοθεί πως, χάος ενυπάρχει στις συμπτώσεις, στο ανακάτεμα μιας τράπουλας, στην αναπήδηση της μπίλιας στον τροχό της ρουλέτας, στο κατρακύλισμα μιας πέτρας στην πλαγιά ενός βουνού, ή στην πορεία του κύματος που σκάει στον βράχο. Αυτή είναι η φαινομενικότητα, η πραγματικότητα τώρα σε σχέση με την φαινομενικότητα είναι τελείως διαφορετική. Ενώ φαινομενικά στις παραπάνω καταστάσεις υπάρχει το τυχαίο ή σύμπτωση και το χάος, εν τούτοις φαίνεται, μετά από προσεκτική παρατήρηση, πως μέσα σε αυτή την τυχαιότητα υπάρχει Αρμονία και Ευρυθμία.
Ας δούμε δύο εικόνες φαινομενικού χάους. Στην εικόνα με την τυρβώδη ροή ενός ορεινού ποταμού. Ενώ η φαινομενικότητα δείχνει μια αταξία και ένα χάος, στην πραγματικότητα καλύπτει ένα υποκειμενικό σχέδιο. Αν την παρατηρήσεις λίγο προσεκτικά ή καθίσεις στο πλάι της θα δεις σχετικά εύκολα πως, ότι είναι σταθερό είναι ταυτόχρονα και μεταβαλλόμενο. Το πέσιμο του νερού δημιουργεί σύνθετα σχήματα που διαρκώς ανανεώνονται. Κατά μια μεταφορική έννοια λοιπόν, αυτό το ορεινό ποτάμι αποτελεί απεικόνιση τους εαυτού μας. Έτσι και το σώμα μας ανανεώνεται και μεταμορφώνεται συνεχώς, καθώς κάποια από τα κύτταρα μας αντικαθίστανται σε μια συγκεκριμένη κανονικότητα. Ενώ ταυτόχρονα η ψυχή, αυτό το “Είναι”που υπάρχει –σε όσους υπάρχει- είναι επίσης ρευστό. Είμαστε από μια άποψη, το ίδιο άτομο που είμαστε και πριν 10 χρόνια, και ταυτόχρονα είμαστε κάτι νέο.
Εύκολα μπορούμε να δούμε πως το ποτάμι της εικόνας είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τα άλλα οικοσυστήματα, με τα ζώα που πίνουν νερό από αυτό, με τα φύλλα, τα κλαδιά, τους σπόρους που στριφογυρίζουν στις κοιλότητες και στην επιφάνεια του. Τις πανάρχαιες αποθέσεις παγετώνων, που επηρεάζουν την ροή του, το κλίμα και τον αέρα της περιοχής, την τροχιά του πλανήτη στο διάστημα, που διαμορφώνει και μεταβάλλει τις εποχές.
Το ίδιο κι εμείς, ζούμε εν μέσω κινήσεων, που επηρεάζουν η μία την άλλη, δημιουργούν ένα μη προβλέψιμο χάος σε πολλά επίπεδα. Όμως μέσα σε αυτό το φαινομενικό χάος, ενυπάρχει κάθε φυσική και πνευματική ευρυθμία, αρμονία, που γνωρίζουμε.
Στην επόμενη φωτογραφία βλέπουμε ένα χάος πολύ γνωστό, που δημιούργησε η ανθρώπινη σκέψη και η τεχνολογία. Ένας αυτοκινητόδρομος σε ώρα μεγάλης κίνησης. Τα αυτοκίνητα που κινούνται μέσα στους δρόμους επηρεάζουν το ένα το άλλο, σχηματίζοντας εναλλασσόμενες περιοχές με προβλήματα κυκλοφοριακού χάους. Απότομα ξεκινήματα και σταματήματα, κορναρίσματα, και λωρίδες με συνεχή ροή.
Κοιτάζοντας μέσα από ένα αυτοκίνητο αυτή την κατάσταση εύκολα μπορούμε να δούμε το χάος, την αταξία, που υπάρχει σε ένα τέτοιο μποτιλιάρισμα. Η κίνηση φαίνεται τυχαία χωρίς σχήμα και κάποια συγκεκριμένη ροή. Αν δούμε την ίδια εικόνα από ένα αεροπλάνο θα δούμε πως δεν είναι έτσι. Η κίνηση στον αυτοκινητόδρομο μοιάζει να είναι σχηματοποιημένη, με ομαλή ροή. Υπάρχει μέσα στο χάος, μια μη φανερή, μια κρυφή τάξη.



Η επόμενη εικόνα παρουσιάζει μια εντελώς διαφορετική αντίληψη του χάους. Βαθιά μέσα στις λογικά ταξινομημένες δομές των μαθηματικών, υπάρχει μια δίνη αριθμών, που πήραν το όνομα τους από τον Benoît Mandelbrot τον μαθηματικό που τους ανακάλυψε και τους έκανε διάσημους. Ο ίδιος μαθηματικός επινόησε  την λέξη Fractal και σήμερα χρησιμοποιείται ευρύτατα  στο πλαίσιο της θεωρίας του χάους, όπου με την λέξη fractal αναφερόμαστε σε ίχνη, σημάδια, σχήματα και μορφές που δημιουργήθηκαν από την δράση χαοτικών δυναμικών συστημάτων.
Ξέρουμε από την Ευκλείδεια γεωμετρία ότι οι γραμμές έχουν μία διάσταση, οι επιφάνειες δύο και οι όγκοι τρείς διαστάσεις. Αντιθέτως τα fractals δεν έχουν ακέραιες διαστάσεις, αλλά μπορεί να είναι, μη ακέραια, ανάμεσα στο 1 και στο 2, αν αντί για γραμμική είναι καμπύλη.  Κάποιες φυσικές φρακταλικές μορφές είναι, οι ρωγμές που άφησε ένας σεισμός, ή μια καταρρακτώδης βροχή στις πλαγιές ενός βουνού, οι διακλαδώσεις του νευρικού συστήματος στο σώμα μας, ή το πανέμορφο σχήμα μιας νιφάδας χιονιού.
Οι μαθηματικοί κατάφεραν να μιμηθούν αυτά τα φυσικά fractals χρησιμοποιώντας τα διάφορα είδη μη-γραμμικών εξισώσεων με “ανάδραση”. Δες το βίντεο στο τέλος για να απολαύσεις το τεχνητό  fractal chaos,  και δες τις εικόνες για να κατανοήσεις τα φυσικά fractal σχήματα τα οποία συνεχώς μεταβάλλονται.
Στον πολιτισμό που ζούμε, η υπερβολή, η ταχύτητα και το άγχος τείνουν να κάνουν τον άνθρωπο αδιάφορο, στο απλό γεγονός, πως μια εικόνα του βασικού μυστήριου, του χάους και της τάξης που εμπεριέχει, βρίσκεται, τόσο σε μια μικρή περιοχή της πίσω αυλής, όσο και στην μεγαλοπρέπεια ενός ηλιοβασιλέματος.
Ο Benoît Mandelbrot κατάφερε να αποδείξει πως τα φαινόμενα fractal του φυσικού κόσμου συμβαίνουν ανάμεσα στις γνωστές μας τρεις διαστάσεις, του μήκους, του πλάτους και του ύψους, που αντιπροσωπεύονται από το την γραμμή, το επίπεδο και το στερεό. Ας το κατανοήσουμε καλύτερα με ένα απλό πείραμα.
Πάρε στα χέρια σου ένα χαρτί Α4.
Αυτό αντιπροσωπεύει τις τρεις διαστάσεις.
Τσαλάκωσε τώρα το χαρτί, κάνε το μπάλα.
Πόσες διαστάσεις έχει τώρα?
Δεν είναι τώρα ούτε σφαιρικό, ούτε επίπεδο, αλλά είναι ανάμεσα σε δύο και τρείς διαστάσεις. Όταν είχες στα χέρια σου ένα χαρτί Α4 μπορούσες να το μετρήσεις είχε διάσταση 21χ 29,7, τώρα που το έκανες μπάλα, αν το ξανά μετρήσεις δεν έχει το ίδιο μήκος με όλες αυτές τις ρωγμές και τα τσαλακώματα. Κάθε πτυχή ενώνεται με την άλλη σε ένα ενιαίο σύνολο. Αν τώρα το ξεδιπλώσεις και προσπαθήσεις να το ξανακάνεις επίπεδο, βλέπεις πως δεν είναι δυνατόν να γίνει. Αλλά πλέον έχεις ένα άλλο αντικείμενο, με διαφορετικές διαστάσεις. Αν τώρα το ξανακάνεις μπάλα, πάλι δεν έχεις την πρώτη μπάλα αλλά κάτι τελείως διαφορετικό, με διαφορετικές διστάσεις.
Αυτή είναι η Fractal δημιουργία, δημιουργία μέσα στην δημιουργία, μέσα στην δημιουργία, μέσα στην δημιουργία …στο άπειρο. Οι μορφές της φύσης οικείες αλλά ταυτόχρονα και τόσο απρόβλεπτες, μπορούν να μας ικανοποιήσουν, να μας εμπνεύσουν, και να μας φοβίσουν. Ποιητές, συγγραφείς, μύστες, σοφοί, μάγοι, αλλά και απλοί ταξιδευτές της γης στρέφονται σε αυτές τις μαγικές μορφές για να βρουν παρηγοριά, έμπνευση, ενότητα με το άπειρο, να νοιώσουν μια λάμψη του άπειρου μυστηρίου της δημιουργίας.  Αυτές

• ..οι μορφές που συναντάμε στην φύση είναι τα σχήματα του Χάους.

Οι επιστήμονες ονόμασαν Fractal τα σχήματα του Χάους που παρατηρούμε στον ουρανό, νοιώθουμε στην γη, και τα βρίσκουμε ακόμη και στα αγγεία και στα νεύρα του σώματός μας. Λέγοντας Fractal αναφερόμαστε σε ίχνη, σημάδια, σχήματα και μορφές που δημιουργήθηκαν από την δράση χαοτικών, ενεργειακών, δυναμικών συστημάτων.

• Fractal είναι η εμφανής και η αφανής δημιουργία της ενέργειας.

Αυτό αυτόματα μας βάζει σε θέση αστεία, όταν δογματικά και με πείσμα υπερασπιζόμαστε κάθε πεποίθηση, παράδοση, ή παρελθοντολογική κατάσταση και αυτό-ενισχύουμε το ασήμαντο “εγώ”, ενώ δεν είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε ή απλά να δούμε την fractal διάσταση του κόσμου που μας περιβάλει. Υπάρχουν άπειροι κόσμοι, όχι σε κάποια άλλη διάσταση ή σε κάποιον άλλο πλανήτη, αλλά σε αυτόν εδώ που βρισκόμαστε αυτή την στιγμή, και μόλις που έχουμε αντίληψη του γεγονότος αυτού.
Τα Fractal μαθηματικά είναι εντυπωσιακά, αλλά μετά από επαναλαμβανόμενες μεγεθύνσεις ή φρεσκάδα των αντικειμένων ξεθωριάζει.  Αυτό δεν συμβαίνει με τα δημιουργήματα της φύσης, που αναδύονται μέσα από μια ολιστική χαοτική διαδικασία, κατά την οποία αμέτρητα “κομμάτια” ενώνονται με πολύπλοκο, μυστηριακό τρόπο μεταξύ τους, κατά συνέπεια τα Fractal της φύσης έχουν μια προσωπικότητα, ένα βάθος, ποιότητα και μυστήριο που κανένας αλγόριθμος, ούτε καν ένας μη γραμμικός δεν είναι σε θέση να αναπαράγει.
Ο Poincare αποκάλυψε το χάος στο Ηλιακό σύστημα και μαζί ανακάλυψε την απρόβλεπτη εξέλιξη ενός μη γραμμικού συστήματος. Είχε κατανοήσει πως πολύ μικρές επιδράσεις μπορούν να μεγεθυνθούν μέσω της ανάδρασης. Γι’ αυτό και διατύπωσε την άποψη… «Μια ελάχιστη αιτία που διαφεύγει της προσοχής μπορεί να προκαλέσει ένα σημαντικό αποτέλεσμα»
Η γέννηση του χάους και του απρόβλεπτου ήταν γεγονός. Αλλά χρειάστηκε να περάσουν 80 χρόνια από τότε !!!!! για να συνειδητοποιήσουν οι αστρονόμοι και οι υπόλοιποι επιστήμονες τη σπουδαιότητα αυτής της ανακάλυψης.  Το 1954 πρώτος την κατανόησε ο σοβιετικός επιστήμονας A.Kolmogorov και ακολούθησαν και άλλοι. 
Ο πρώτος όμως που διέκρινε πως η επανάληψη (iteration) γεννά το χάος, ανήκει στον Αμερικανό μετεωρολόγο Edward Lorenz που εργαζόταν στο MIT. Στα μέσα του χειμώνα 1961,  εργαζόταν στον υπολογιστή του ΜΙΤ για να λύσει μερικές μη γραμμικές εξισώσεις που περιέγραφαν το μοντέλο της γήινης ατμόσφαιρας. Κάποια ημέρα για να ελέγξει μια πρόγνωση που είχε πάρει από τον υπολογιστή, ξαναέδωσε τα δεδομένα του για τη θερμοκρασία, την ατμοσφαιρική   πίεση και τη διεύθυνση του ανέμου αλλά αυτή τη φορά με στρογγυλοποιημένους αριθμούς. Περίμενε να του βγάλει ο υπολογιστής την ίδια πρόγνωση.
Το αποτέλεσμα όμως τον σόκαρε. Τα νέα αποτελέσματα ήταν τελείως διαφορετικά. Αμέσως κατάλαβε πως η μεγέθυνση των διαφορών οφείλεται στο συνδυασμό μη γραμμικότητας και επανάληψης. Για την ιστορία, αναφέρουμε πως αντί να βάλει τον αριθμό 0.506127 με έξι δεκαδικά ψηφία, έβαλε 0.506. Με μία έννοια ήτα απόλυτα λογική σκέψη.  Από το ίδιο σημείο εκκίνησης ο Lorenz είδε τον καιρό που έδινε ο υπολογιστής της IBM να δημιουργεί σχήματα που εξελίσσονταν όλο και πιο διαφορετικά μέχρι που κάθε ομοιότητα εξαφανίστηκε.

Στον ίδιο, τον Lorenz οφείλεται και η θεωρία για την πεταλούδα που πετάει στο Χονγκ-Κονγκ και μπορεί να δημιουργήσει καταιγίδα στη Νέα Υόρκη. Ξαφνικά οι επιστήμονες συνειδητοποίησαν !!!! ( αυτό που όλοι οι φιλόσοφοι και οι πνευματικοί άνθρωποι ανά τους αιώνες το ξέρουν) πως σε αιτιοκρατικά δυναμικά συστήματα, η δυνατότητα γέννησης χάους (μη προβλεπτικότητας) παραμονεύει σε κάθε λεπτομέρεια.
Η ονομασία όμως Θεωρία του Χάους οφείλεται στον μαθηματικό του Πανεπιστημίου του Maryland Jim York μόλις το 1975. Μια θεωρία που συνεχώς εξελίσσεται κυριεύοντας όλους τους τομείς της επιστημονικής έρευνας: από την διαστημική έως τη δυναμική των υγρών, τις ακτίνες laser έως τις χημικές αντιδράσεις, από τις τηλεπικοινωνίες (λευκός θόρυβος της γραμμής) έως την καρδιολογία, από την οικονομία έως την ψυχοφυσιολογία. Αυτοί που πάντα ήξεραν την θεωρία του χάους και ζούσαν μέσα σε αυτή, ήταν εκτός από του φιλόσοφους, όλοι οι καλλιτέχνες, μουσικοί, ζωγράφοι, ποιητές, συγγραφείς. Είναι το χάος η βασική κατάσταση, που μπορούν να εκφράζουν την τέχνη τους.
Παρατηρώντας την φύση, θαμπώθηκα από την αέναη κίνηση μια μακάριας φαινομενικής ακινησίας. Ένοιωσα – και υπάρχει- κάτι βαθιά συναρπαστικό και αναζωογονητικό στην ποικιλία των φυσικών μορφών που ανανεώνονται αδιάκοπα. Με εντυπωσίασαν τα «τυχαία» γεωμετρικά σχήματα ανάμεσα στα φύλλα, τα αδρά κινούμενα σχήματα, που κάνουν επάνω και μέσα στο νερό, χρειάστηκε να μείνω πολύ ώρα ακίνητη για να τα αντιληφθώ. Σκέφτηκα να τα μοιραστούμε.. (εικόνες όπου υπάρχει η miastala)
Παρατήρησε τα fractal σχήματα που κάνουν τα φύλλα, τα λουλούδια, πως συνυπάρχουν σε ένα ενιαίο σύνολο. Μέσα στη λίμνη υπάρχουν και πολλά ψάρια. Αυτή είναι η αισθητική του χάους, δεν έχει καμία σχέση με την ομορφιά, που αυθαίρετα οι άνθρωποι θεωρούν για ομορφιά. Αλλά έχει να κάνει με την μελέτη όλων των λεπτομερειών, με τα νεκρά φύλλα πεσμένα το ένα επάνω στο άλλο, με τις πυκνές συστάδες, τις βαλτώδης περιοχές, τα λιβάδια που είναι γεμάτα δηλητηριώδεις κισσούς… όλα είναι μια κίνηση πραγμάτων που συνδέονται μεταξύ τους με ανείπωτους, μυστηριώδης τρόπους. Αυτό είναι το μαγικό χάος. Μια φαινομενική χαώδης κατάσταση που περιέχει στον πυρήνα της μια μεγαλειώδη Αρμονία.
Ένα Βουδιστικό κείμενο αναφέρει

• «Ένα σωματίδιο σκόνης ανυψώνεται και μέσα του βρίσκεται η μεγαλόπρεπη Γη, ένα λουλούδι ανθίζει και μέσα του γεννιέται ένα Σύμπαν»

Ο Krishnamurti λέει

• «Να είναι οι μέρες σου γρήγορες σαν αστραπή και να ζεις σε μια μέρα χιλιάδες ώρες»

Ο Khalil Gibran λέει

• «Η εμφάνιση του πρωινού ήλιου που καθρεπτίζεται μέσα σε μια δροσοσταλίδα, δεν είναι μικρότερη από τον ίδιο τον Ήλιο. Η ανταύγεια της ζωής μέσα στην Ψυχή σου δεν είναι τίποτα λιγότερο, από την ίδια την ζωή»

Όλοι οι φωτισμένοι άνθρωποι βλέπουν το Σύμπαν σε ένα κόκκο άμμου και ζουν την αιωνιότητα μέσα στο δευτερόλεπτο. Γι αυτό αν θέλεις να είσαι επιτυχημένος σε ότι κάνεις να πηγαίνεις από λεπτό σε λεπτό από ώρα σε ώρα και από αυτό που θεωρείς μικρό στο επόμενο που θεωρείς μικρό. Άλλωστε τίποτε δεν είναι ούτε μικρό, ούτε ασήμαντο..

• «Όντας μία γλώσσα, τα Μαθηματικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν όχι μόνον για να πληροφορήσουν αλλά, μεταξύ άλλων πραγμάτων, για να σαγηνεύσουν» – Benoit Β. Mandelbrot

Συνεχίζεται
@ χάος το [xáos]
1α.η άμορφη ύλη από την οποία δημιουργήθηκε ο κόσμος, σύμφωνα με τις δοξασίες των αρχαίων λαών. || η αταξία που επικρατούσε στο διάστημα πριν από τη δημιουργία του κόσμου. β. Xάος, το πρώτο από τα τέσσερα στοιχεία της κοσμογονίας, σύμφωνα με τη «Θεογονία» του Hσιόδου. γ. το άπειρο διάστημα μέσα στο οποίο κινούνται τα ουράνια σώματα.
2. (μτφ.) α. μεγάλη έλλειψη τάξης και οργάνωσης, γενική σύγχυση: Επικρατεί πολιτικό / πολεοδομικό / συγκοινωνιακό ~. Mε την κήρυξη του πολέμου δημιουργήθηκε ένα ~ στην αγορά / στο χρηματιστήριο. || Θεωρία του χάους. β. πολύ μεγάλος κενός χώρος: Αυτό το πελώριο σπίτι χωρίς έπιπλα είναι ένα ~. γ. για τομέα της ανθρώπινης γνώσης που, επειδή είναι πολύ μεγάλος, είναι δύσκολο να τον κατακτήσει κανείς: H νομική επιστήμη είναι ~.
[λόγ.: 1: αρχ. χάος· 2: σημδ. γαλλ. chaos (στη νέα σημ.) < λατ. chaos < αρχ. χάος]

πηγη

Οι διαχειριστές του katohika.gr διατηρούν το δικαίωμα τροποποίησης ή διαγραφής σχολίων που περιέχουν υβριστικούς – προσβλητικούς χαρακτηρισμούς. Απαγορεύεται η δημοσίευση συκοφαντικών ή υβριστικών σχολίων.Σε περίπτωση εντοπισμού τέτοιων μηνυμάτων θα ακολουθεί διαγραφή

Φιλε μου ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό! Μην μένεις απαθής. Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα.