Διαφημίσεις
ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΘΕΣΠΙΖΟΥΝ ΠΟΛΛΟΥΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ στην προσπάθεια τους να ελέγξουν την κοινωνία. Ωστόσο δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να αποδεικνύει ότι το κοινωνικό σύστημα που οικοδομούν οι κυβερνήσεις βασίζεται στις ανάγκες των ανθρώπων και όχι στα συμφέροντα της καθεστηκυίας τάξης που κατέχει τα ανώτερα αξιώματα.
Οι διάφοροι οραματιστές ευελπιστούσαν ότι οι αλλαγές που θα βελτίωναν τη ζωή των ανθρώπων θα ερχόταν εντός του οικοδομήματος της καθεστηκυίας κοινωνικής τάξης…
…Οι κομμουνιστές τάχθηκαν υπέρ της κρατικής ιδιοκτησίας και ζήτησαν το τέλος του καπιταλισμού και της ανθρώπινης εκμετάλλευσης. Οι φασίστες δημιούργησαν την δικτατορία των πλουσίων και των ισχυρών. Οι σοσιαλιστές έκαναν έκκληση για αναδιοργάνωση των προτεραιοτήτων μας με γνώμονα την ανθρωπότητα, μέσα από την δικαιότερη κατανομή των υπαρχόντων πόρων. Οι θρησκευτικές ομάδες πραγματοποίησαν εκστρατείες ζητώντας την επιστροφή σε απλούστερες εποχές, στις παλιές οικογενειακές αξίες και στις διδαχές των χαρισματικών ηγετών τους. Αυτό που ζητάμε εμείς είναι η σύσταση επιστημονικών κλιμάκων απόδοσης, οι οποίες θα εφαρμοστούν στο κοινωνικό σύστημα προς όφελος όλων.
Με την εφαρμογή των επιστημονικών μεθόδων στο κοινωνικό σύστημα, οι άνθρωποι θα μπορέσουν να κατανοήσουν καλύτερα τους φυσικούς νόμους και την συμβιωτική διαδικασία, της οποίας μέρος ήμαστε όλοι. Η κατανόηση αυτή θα μπορούσε να μας επιτρέψει να αντιληφθούμε καλύτερα τη σχέση μας με τους άλλους ανθρώπους, αλλά και με τη φύση, και να αποτρέψει την υπερεκμετάλλευση της γης και της θάλασσας.
Αρκετοί άνθρωποι πιστεύουν ότι οι πολιτικοί δρουν (ή «πρέπει να δρουν», θα πουν πολλοί) με γνώμονα το καλό των πολιτών. Αυτό όμως απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Ούτε όμως και η πεποίθηση ότι οι κοινωνικές αλλαγές που επήλθαν στο παρελθόν, ήταν αποτέλεσμα προσπαθειών που συντελέστηκαν στα σχολεία και στα σπίτια είναι σωστή. Τα καθιερωμένα κυβερνητικά συστήματα έχουν ως μόνο στόχο την διατήρηση και υποστήριξη των συμφερόντων και της βάσης ισχύος τους.
Οι πραγματικές δυνάμεις που είναι υπεύθυνες για την αλλαγή σχετίζονται με εξωτερικά γεγονότα ή βιοκοινωνικές πιέσεις που μεταλλάσουν το περιβάλλον και τις καθιερωμένες κοινωνικές δομές: μηχανήματα και διαδικασίες που αντικαθιστούν τους ανθρώπους και τους αφαιρούν τα μέσα για να κερδίσουν τα προς το ζην, διάφορες φυσικές συνθήκες, όπως ξηρασίες, πλημμύρες, καταιγίδες και σεισμοί αλλά και ανθρωπογενείς καταστροφές που προκαλούνται από οικονομικούς παράγοντες ή επιθέσεις από εχθρικά έθνη.
Η βιομηχανική επανάσταση δεν μετακίνησε μόνο τον πληθυσμό από τα μικρά αγροκτήματα στις μεγάλες πόλεις αλλά μεταμόρφωσε μία για πάντα τον τρόπο με τον οποίο συνδεόμαστε με τις κοινότητες μας…
…Στις μέρες μας, οι ξηρασίες και οι πολεμικές συγκρούσεις στην Αφρική, μετακινούν ολόκληρους πληθυσμούς από τα πατρογονικά εδάφη της φυλής τους στα αστικά κέντρα, καταστρέφοντας ολόκληρους πολιτισμούς μέσα σε μία νύχτα.
Οι νόμοι στην καλύτερη περίπτωση, δεν είναι παρά προσπάθειες να εξευμενιστεί ή να ελεγχθεί ο πληθυσμός και λειτουργούν μόνο σποραδικά.
Μία άλλη μέθοδος ελέγχου της ανθρώπινης συμπεριφοράς είναι η κατήχηση από νεαρή ηλικία σ’ ένα συγκεκριμένο σύστημα αξιών, όπως ο πατριωτισμός, η προπαγάνδα γύρω από τα εθνικά συμφέροντα ή ο εθνικισμός. Με αυτόν τον τρόπο οι πολίτες «προγραμματίζονται» να υποστηρίζουν την υπάρχουσα κυβέρνηση, μη γνωρίζοντας τις υπόλοιπες επιλογές που έχουν στην διάθεση τους.
Μία άλλη μέθοδος προστασίας που χρησιμοποιείτε από τους πολιτικούς, είναι η προώθηση της ιδέας της «προσωπικής ευθύνης». Της πεποίθησης δηλαδή ότι εμείς ευθυνόμαστε για τις ελλείψεις, τις αποτυχίες και την κακοτυχίας μας. Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους που ορίζουν όλες τις δραστηριότητες, οι περισσότερες πράξεις μας καθορίζονται από τις συνθήκες που μας περιβάλλουν. Οι περισσότερες «ελεύθερες» επιλογές μας, επηρεάζονται σε σημαντικό βαθμό, από τον πολιτισμό και τις αξίες της αποχής μας.
Οι ανθρώπινοι νόμοι επιδιώκουν την διατήρηση της καθεστηκυίας τάξης και την προστασία των ανθρώπων από παραπλανητικές επιχειρηματικές πρακτικές, διαφημίσεις, κλοπές και εγκλήματα βίας. Αυτό συνεπάγεται την ανάγκη για συνεχή παρακολούθηση του πληθυσμού, καθώς οι νόμοι συνεχώς παραβιάζονται. Τα προβλήματα όμως είναι συχνά απόρροια των κοινωνικών ελλείψεων και σπάνια ευθύνονται για αυτά οι άνθρωποι. Οι πολίτες εκλιπαρούν για τη θέσπιση νόμων που θα εξαλείψουν την έλλειψη τροφής, τη φτώχεια, τους πολέμους, την καταπίεση και την ανεπάρκεια αγαθών, αγνοώντας όμως πως η λύση βρίσκεται στην αφαίρεση των συνθηκών που προκαλούν αυτά τα προβλήματα. Ακόμα και στις εύπορες χώρες, η οικονομική στέρηση και η ανασφάλεια είναι τόσο σημαντικές που είναι αδύνατο να αντιμετωπιστούν μέσα από νέους νόμους. Πολλές φορές μάλιστα, οι νομοθέτες, όχι μόνο επιτρέπουν κατάφωρες παραβιάσεις, αλλά πολύ συχνά παραβαίνουν τους νόμους και οι ίδιοι τους.
(Σας θυμίζει κάτι αυτό; Είμαι σίγουρος πως ναι… Εξ ου και η ασυλία των βουλευτών και οι διάφοροι «νόμοι» περί μη ευθύνης Υπουργών).
Η ανάγκη της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πηγάζει από την ύπαρξη μιας κοινωνίας που βασίζεται στην ανεπάρκεια. Για να το κατανοήσετε ευκολότερα σκεφτείτε τον αέρα και το νερό. Παρόλο που και τα δύο είναι απαραίτητα για την ευημερία και την επιβίωση μας, δεν υπάρχουν νόμοι που να ορίζουν πόσες ανάσες μπορούμε να παίρνουμε ανά ώρα, επειδή αυτή την στιγμή υπάρχει άφθονες (άφθονος αναπνεύσιμος αέρας). Κανείς δεν παρακολουθεί μία αναβλύζουσα πηγή για να δει πόσο νερό παίρνουμε από αυτήν, παρόλο που το πόσιμο νερό είναι απαραίτητο για την ζωή…
…Στις Δυτικές ΗΠΑ για παράδειγμα υπάρχουν διάφοροι νόμοι που συγκρούονται και επικαλύπτονται μεταξύ τους σε διάφορα ζητήματα και αφορούν τα δικαιώματα των γεωργών και των ψαράδων σε ότι αφορά το πόσιμο νερό.
Όταν ένα έθνος δημιουργεί νόμους για να ρυθμίσει την ανθρώπινη συμπεριφορά, η πλειονότητα των νομοθετών αγνοεί τους παράγοντες που είναι υπεύθυνοι για την εμφάνιση αυτής της ανάγκης. Τα πάντα στη φύση είναι υποταγμένα στους φυσικούς νόμους. Οι φυσικοί νόμοι δεν μπορούν να παραβιαστούν χωρίς σοβαρές συνέπειες στα άτομα και τις κοινωνίες. Οι φυσικοί νόμοι εξουσιάζουν όλα τα ζωντανά συστήματα. Χωρίς το νερό, τον ήλιο και τα θρεπτικά στοιχεία, τα φυτά και τα ζώα θα πέθαιναν. Σ’ ένα περιβάλλον ελλείψεων, πείνας και φτώχιας, η ανθρώπινη συμπεριφορά πρέπει να προσαρμοστεί αναλόγως.
Όταν οι ανθρώπινοι νόμοι δεν είναι σύμφωνοι με τους νόμους του φυσικού περιβάλλοντος, μοιραία θα παραβιάζονται. Σκεφτείτε τους ηθικούς κώδικες που επιχειρούν να καταπιέσουν τις βιολογικές σεξουαλικές ορμές. Με μια ουσιαστικότερη κατανόηση των φυσικών νόμων και των επιδράσεων των κοινωνικών και πολιτισμικών επιρροών στην ανθρώπινη συμπεριφορά, ίσως τελικά να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τα πραγματικά προβλήματα, αντί να τιμωρούμε αυτούς που ξεπερνούν τα όρια, που κάποιοι άλλοι αυθαίρετα έχουν θέσει.
Σε μια κοινωνία που βασίζεται σε πόρους, η κοινωνική ευθύνη δεν θα ήταν άλλη μια λειτουργία εξουσίας, εκφοβισμού, ή άλλη μια υπόσχεση για τον παράδεισο ή καταδίκη στην κόλαση. Η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος δεν θα εξαρτιόταν από την επιβολή προστίμων ή κυρώσεων στους ρυπαίνοντας. Οι δικλείδες ασφαλείας κατά της κακομεταχείρισης θα σχεδιαζόταν με βάση το ίδιο το περιβάλλον. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι ο μελλοντικός σχεδιασμός των πόλεων που προτείνουμε όπου οι άνθρωποι θα μπορούν να έχουν ελεύθερη πρόσβαση στους πόρους χωρίς την ύπαρξη χρέους. Με αυτό τον τρόπο θα εξαλείφονταν και οι κλοπές. Τέτοιου είδους μέτρα δεν επιδιώκουν προφανώς τη θέσπιση και τήρηση νόμων που στόχο έχουν να αποτρέψουν και να τιμωρήσουν τις παρανομίες. Αντιθέτως, τα μέτρα αυτά σχεδιάζονται με τέτοιον τρόπο ώστε να αποκλείουν εξ αρχής τα όποια ελαττώματα των κοινωνικών επιχειρήσεων, καθιστώντας έτσι πολλούς νόμους άνευ αντικειμένου.
Οι χάρτινες προκηρύξεις έχουν πολύ μικρή σημασία στον πραγματικό κόσμο και αποτελούν απλώς κακή εφαρμογή των αρχών της κοινωνιολογικής επιστήμης. Μόλις πριν λίγο καιρό, στις ΗΠΑ, οι αφροαμερικανοί δεν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τις δημόσιες βρύσες, παρά την συνταγματική κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους. Και αυτό είναι μόνο ένα από τα πολλά παραδείγματα παραβίασης των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
Μια κοινωνία με ανθρώπινη μέριμνα σχεδιάζει με τέτοιο τρόπο τους νόμους και τις προκηρύξεις της ώστε τα πάντα να είναι διαθέσιμα σε όλους, ανεξαρτήτως φυλής, χρώματος ή δόγματος. Κάθε φορά που μία κυβέρνηση θεσπίζει ένα νέο νομοθετικό σχέδιο, προσπαθεί να μας πείσει ότι το κάνει για το καλό μας. Στην πραγματικότητα, οι νόμοι είναι προϊόντα της ανεπάρκειας. Όταν το μέγεθος του πληθυσμού (κατά τόπους) υπερβαίνει την διαθεσιμότητα των υπαρχόντων πόρων, οι αξίες και οι συμπεριφορές αλλάζουν. Όταν οι πόροι είναι ανεπαρκείς, η διαχείρηση και η κατανομή τους γίνεται πολύ προσεκτικά και αυστηρά. Δημιουργούνται νέα μέτρα νόμων που στόχο έχουν να ανταποκριθούν στις ανάγκες των νέων συνθηκών. Η παρακολούθηση της εξέλιξης ενός πολιτισμού αποκαλύπτει τα γεγονότα και τις περιβαλλοντικές επιρροές που καθόρισαν τις αξίες, τις συνήθειες, τις αντιλήψεις, τις πεποιθήσεις και την κοινωνική συμπεριφορά του πολιτισμού. Για παράδειγμα εάν το ξέσπασμα μίας ασθένειας μείωνε κατά 80% τον ανδρικό πληθυσμό, οι νόμοι που ορίζουν την σεξουαλική συμπεριφορά και τον γάμο θα υφίσταντο τεράστιες αλλαγές.
Επιθυμούμε διακαώς να απελευθερωθούμε από την ελαττωματική και διεφθαρμένη ανθρώπινη σκέψη και τα συναισθήματα που κατάντησαν ολόκληρο τον κόσμο ένα ατελείωτο νεκροταφείο. Παρά τους νόμους, τις χάρτινες προκηρύξεις και τις θρησκευτικές διδαχές που ως στόχο έχουν να διατηρήσουν τις δημοκρατικές διαδικασίες της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής οικονομίας, η διαφθορά εξακολουθεί να υφίσταται. Ακόμη και τα Ηνωμένα Έθνη, ο πιο «πεφωτισμένος» οργανισμός του κόσμου, παρακινείται ως επί το πλείστον από ιδιωτικά και εθνικά συμφέροντα, και όχι από γνήσιο ενδιαφέρον για το καλό της ανθρωπότητας.
Όταν μεταβούμε σε μια αυτοματοποιημένη διακυβέρνηση των ανθρωπίνων υποθέσεων, οι νέες τεχνολογίες θα εξαλείψουν τον παράγοντα του ανθρώπινου λάθους από την πολιτική γραφειοκρατία. Τα ενισχυμένα αυτά μηχανήματα θα μπορούν να παρέχουν στους κυβερνητικούς φορείς ουσιαστικές πληροφορίες και όχι απόψεις, μειώνοντας με αυτό τον τρόπο τις προκαταλήψεις και τους παραλογισμούς, ή για να το θέσουμε πιο απλά, τους συναισθηματισμούς πάσας φύσεως, σε ότι αφορά την διαχείριση των ανθρωπίνων υποθέσεων. Σε αυτήν την αναδυόμενη κοινωνική δομή που δεν έχει ακόμη καθιερωθεί, οι κανόνες που διέπουν την ανθρώπινη συμπεριφορά θα αλλάξουν ριζικά.
Μια παγκόσμια οικονομία βασισμένη στους πόρους θα μπορούσε να επιφέρει τεράστιες αλλαγές στις ανθρώπινες διαπροσωπικές σχέσεις χωρίς την επιβολή νόμων. Θα μπορούσε να ενθαρρύνει αξίες σχετικές με τις ανάγκες όλων των ανθρώπων. Μια οικονομία βασισμένη στους παγκόσμιους πόρους θεωρεί τους παγκόσμιους πόρους και τις τεχνικές πληροφορίες ως κοινή κληρονομιά όλων των εθνών, η οποία πρέπει να χρησιμοποιηθεί προς όφελος αυτών. Αυτή είναι η ενωτική της επιταγή. Μόλις η συγκεκριμένη οικονομία τεθεί σε εφαρμογή, θα δοθεί ένα τέλος στους οπλισμούς στον πόλεμο, τα ναρκωτικά, την απληστία και τα υπόλοιπα προβλήματα που προκαλεί το ατελείωτο κυνήγι για χρήμα και εξουσία.
Οι άνθρωποι απαιτούν ένα νέο εκπαιδευτικό σύστημα που θα ενισχύει τις δεξιότητες επεξεργασίας και ανάλυσης των μαθητών, αντί να τους διδάσκει τυχαία επιλεγόμενα δεδομένα. Ο διάλογος θα αντικαθιστούσε τις λεκτικές διαμάχες. Η σημασιολογία θα βρισκόταν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος καθώς θα βελτίωνε σημαντικά την ανθρώπινη επικοινωνία. Οι μαθητές θα μπορούσαν να εκτιμήσουν έξυπνα τις διάφορες καταστάσεις και να αντλήσουν σχετικές πληροφορίες αντί να λύνουν τα προβλήματα με την μέθοδο της παπαγαλίας. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι θα γίνονταν καλύτεροι ή πιο ηθικοί, αλλά απλώς οι συνθήκες που είναι υπεύθυνες για την εχθρική και την εγωκεντρική συμπεριφορά, δεν θα είναι πια παρούσες.
Στις μέρες μας, ελέγχουμε την ανθρώπινη συμπεριφορά, με νόμους και συμφωνίες, χωρίς να αλλάζουμε τις φυσικές και κοινωνικές συνθήκες που οδηγούν σε αποκλίνουσες συμπεριφορές. Όταν οι πόροι της γης γίνουν κοινή κληρονομιά όλων, η ανάγκη για νόμους και κοινωνικά συμβόλαια χωρίς καμία σημασία, θα εξαφανιστεί.
Όσο αφορά το «ποιος» θα κυβερνάει, η πιο κατάλληλη ερώτηση θα ήταν «ποιο θα είναι το σύστημα διακυβέρνησης των ανθρώπων;» Οι άνθρωποι δεν έχουν ανάγκη ούτε από διακυβέρνηση ούτε και από αρχηγούς, εκτός αν είναι ανίδεοι, αιχμάλωτοι, μισθωτοί σκλάβοι ή βρίσκονται υπό την εξουσία κάποιου δικτάτορα. Αν το σύστημα ελεύθερης αγοράς δεν περιλαμβάνει εργασιακή ασφάλεια, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και άλλες παροχές που εξασφαλίζουν το σύνολο του πληθυσμού, προκύπτουν πολλών ειδών διαμάχες και αδιαχείριστες συμπεριφορές, όσοι νόμοι και αν υπάρχουν. Κανένας δεν μπορεί να αποφασίζει ποιος θα παίρνει τι. Ενδεχομένως, η πιο κοντινή «αναλογία», βάσει του σημερινού πολιτισμού μας, να είναι η δημόσια βιβλιοθήκη, στην οποία όλοι έχουν πρόσβαση. Τα αγαθά και οι υπηρεσίες θα μπορούσαν να είναι διαθέσιμα με παρόμοιο τρόπο σε ολόκληρη την οικονομία. Δυστυχώς έχουμε συνηθίσει να πιστεύουμε ότι κάποιος άλλος πρέπει να παίρνει αποφάσεις για τις ανάγκες μας. Αυτό όμως δεν θα ίσχυε σε μια αυτοματοποιημένη κοινωνία που βασίζεται σε πόρους και στην οποία δεν υπάρχουν ελλείψεις.
Στο κοντινό μέλλον, η πρόοδος της τεχνολογίας σε τομείς όπως η τεχνητή νοημοσύνη, η αυτοματοποίηση και η νανοτεχνολογία, θα συστήσει μια παγκόσμια κοινότητα με κοινό όραμα για την ανθρωπότητα. Η αυτοματοποιημένη τεχνολογία θα ενώσει τους ανθρώπους και θα εξαλείψει τις ελλείψεις καλύτερα από όλες τις θρησκείες και όλα τα δημοκρατικά ιδεώδη του κόσμου. Μπορούμε να ξεπεράσουμε τους περιορισμούς του χρηματοπιστωτικού συστήματος και την ανάγκη για πολιτικούς αρχηγούς και τεχνητούς ανθρώπινους νόμους που μόνο σκοπό έχουν την διατήρηση και την διαιώνιση της καθεστηκυίας τάξης. Η τεχνητή νοημοσύνη θα μπορούσε να ρυθμίσει την παραγωγή, τη μεταφορά και όλες τις άλλες κουραστικές και μονότονες εργασίες, όχι όμως και τον άνθρωπο. Ένα άκρως ολοκληρωμένο συγκρότημα υπολογιστών που υπηρετούν την ανθρωπότητα, χωρίς όμως να τη φυλακίζουν, θα ήταν επιφορτισμένο με τη λήψη αποφάσεων και την περιβαλλοντική διαχείριση.
Πρέπει να τονίσουμε ότι αυτή η προσέγγιση για παγκόσμια διακυβέρνηση δεν έχει κανένα απολύτως κοινό (στοιχείο) με τους παρόντες στόχους μιας «ελίτ» που μόνο στόχο έχει τον σχηματισμό παγκόσμιας κυβέρνησης, με τον εαυτό της στο τιμόνι και τη συντριπτική πλειονότητα του πληθυσμού ως «υπηρέτες» της. Το όραμα μας για παγκοσμιοποίηση παρέχει την δυνατότητα σε κάθε άνθρωπο στον πλανήτη να φτάσει στο έπακρο των δυνατοτήτων του χωρίς να αναγκάζεται να ζει σε συνθήκες απόλυτης υποταγής όπως του επιβάλλει ένα εταιρικό όργανο.
Το ερώτημα που γεννιέται είναι αν πράγματι μπορούμε να μάθουμε να πιστεύουμε ότι δεν χρειαζόμαστε «κάποιον άλλο» να παίρνει τις αποφάσεις για εμάς…
Απόσπασμα από το βιβλίο «Best Money Can’t Buy» του Jacque Fresco, του οποίου την μετάφραση επιμελήθηκε η Ελληνική οργάνωση “Pangea”, με την ευγενική άδεια της οποίας το παραθέτω στο παρών ιστολόγιο προς ανάγνωση και προβληματισμό…
“Ο συγγραφέας του παρόντος άρθρου, ο χρήστης Asaya, δεν επιτρέπει την αναδημοσίευση των άρθρων του από ιστολόγια που σχετίζονται με την Εκκλησία.“
Φιλε μου ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό! Μην μένεις απαθής. Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα.
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek