ολα ξεκίνησαν από την ικανότητά μου να πλάθω σενάρια. Θέμα φαντασίας, λοιπόν!
Αφού εδώ μέσα συζητάμε γιά το “Μάτριξ” και τα “πυθαγόρεια” Μαθηματικά, γιατί να μη συζητήσουμε και γιά τον συνδυασμό τους;…
…Και, μάλιστα, γιά την επιρροή τους στις γεννήσεις και τους θανάτους…
…Τις μετενσαρκώσεις μας!
Αν και θα μπορούσε να με βάλει σε υποψίες η σκηνή από την αυθεντική ταινία “Μάτριξ”,
όπου ο ήρωας ξυπνάει μέσα σε μία αίθουσα με άπειρα πανομοιότυπα μωρά
μέσα σε άπειρες πανομοιότυπες θερμοκοιτίδες, το είδα το θέμα απ’ τη
μαθηματική μεριά. Έκαστος στο είδος του, που λένε!
Το ερώτημα, λοιπόν, είναι: Άρα γε, οι χρονικές στιγμές των γεννήσεων και των θανάτων συνδέονται με σχέσεις “πυθαγορείων” Μαθηματικών;
Η απάντηση είναι ένα σαφέστατο “ναί”!
Προσέξτε, όμως: η ημερομηνία γεννήσεως ενός ατόμου με την ημερομηνία θανάτου του δεν συνδέονται. Αντιθέτως, συνδέονται
οι ημερομηνίες των διαδοχικών γεννήσεων του ίδιου ατόμου
(μετενσαρκώσεις) και οι ημερομηνίες των διαδοχικών θανάτων του (σε
διαδοχικές ζωές, εννοείται)!!!
i. Η διαπίστωση
Εφ’ όσον, κατά Πλάτωνα, η
ψυχή θυμάται, απ’ αυτόν τον κανόνα δεν ξέφυγα ούτ’ εγώ. Θυμήθηκα τις
δύο αμέσως προηγούμενες ζωές μου. Τις ημερομηνίες …ενάρξεως και
λήξεως… Αν και δεν τα θυμήθηκα σε μιά μέρα. “Κομμάτια κι αποσπάσματα”, που λέει κι ο τραγουδοποιός, τα οποία κάποια στιγμή συνενώθηκαν, και μου έδωσαν δύο κάδρα με δύο εικόνες.
Τρείς ημερομηνίες γεννήσεως, λοιπόν, και δύο θανάτων, οι οποίες
απετέλεσαν μία μικρή βάση δεδομένων, ώστε να κάνω τους υπολογισμούς μου.
Να εξηγηθώ, όμως, πριν προχωρήσουμε: θα σας κοινοποιήσω τη μέθοδο, αλλά
όχι τα δεδομένα καθ’ εαυτά. Είναι αυστηρώς προσωπικά στον μέγιστο βαθμό.
Στο σημείο αυτό θυμήθηκα επίσης μία διάχυτη φήμη της Αστρολογίας, που λέει (γενικώς και αορίστως) ότι η Σελήνη ρυθμίζει τις γεννήσεις
– και μάλιστα, με ακρίβεια δευτερολέπτου. Αν και κανένας Αστρολόγος
(ακόμη κι επαγγελματίας) δεν φαίνεται να ξέρει λεπτομέρειες, ωστόσο όλοι
φαίνεται πως έχουν ακουστά το ρητό αυτό.
Ίσως να χρειαστεί να καταφύγουμε στην Ινδουϊστική Αστρολογία, γιά να
βρούμε τέτοιον επιμερισμό του χρόνου. Αλλά, ως τότε, θα προχωρήσουμε
όπως ξέρουμε.
Η επόμενη σκέψη μου ήταν να δοκιμάσω διάφορες “μονάδες”, να δω αν μπορώ να μετρήσω επακριβώς (δηλ. με ακεραίους
αριθμούς) τα διαστήματα μεταξύ γέννησης και θανάτου, γέννησης και
γέννησης, θανάτου και θανάτου. Λόγου χάριν, δοκίμασα να μετατρέψω τους
όρους της ακολουθίας Φιμπονάτσι σε μέρες. (Δεν έβγαλε αποτέλεσμα αυτό).
Κάποια στιγμή, δοκίμασα να θέσω ως “μονάδα” τον σεληνιακό μήνα – εφ’
όσον δεχόμαστε πως η Σελήνη ρυθμίζει τις γεννήσεις (και τους θανάτους,
ως απεδείχθη). Σωστή σκέψη, πλην όμως ο σεληνιακός μήνας είναι …πέντε
ειδών (λεπτομέρειες εδώ)! Αλλ’ αυτό ήταν εύκολο έργο: το λογιστικό φύλλο έδειξε κατ’ ευθείαν ότι ως τέτοια “μονάδα” μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνον ο τροπικός (tropical) ή ο αστρονομικός
(sidereal) σεληνιακός μήνας. Τα άλλα τρία είδη (συνοδικός, δρακονικός,
ανωμαλικός) αποκλείονται, διότι βγάζουν αποτελέσματα αλλού ‘ντ’ αλλού.
Η διαφορά των δύο αποδεκτών τύπων είναι ελάχιστη, μόλις στο τέταρτο
δεκαδικό ψηφίο. Πράγμα που μεταφράζεται σε απόκλιση περίπου 25 ημερών σε
10,000 (δέκα χιλιάδες) σεληνιακούς μήνες, δηλ. σε περίπου 833 χρόνια.
Αλλά εμένα δεν μ’ ενόχλησε, διότι εξέταζα ζωές εκτεινόμενες σε διάστημα
μικρότερο των 200 ετών.
Πράγματι, βγήκε ότι γέννηση από γέννηση απέχουν ακέραιο αριθμό τέτοιων σεληνιακών μηνών!
Το ίδιο και θάνατος από θάνατο! Τα διαθέσιμα δεδομένα επέτρεψαν
πιστοποίηση αυτού του γεγονότος τρεις φορές μόνον, αλλ’ αυτές οι τρεις
φορές είναι αρκετές γιά ν’ αποκλείσουν την όποια σύμπτωση. Άρα, μπορούμε
χωρίς λάθος να “συμπεράνουμε το όλον εκ του μέρους”.
Και με τα “πυθαγόρεια” Μαθηματικά, τί γίνεται;
Όντως, οι τρεις ακέραιοι αριθμοί, δηλ. τα πολλαπλάσια της διάρκειας του
αστρονομικού / τροπικού σεληνιακού μήνα που βρήκα, δεν έχουν καμμία
σχέση με τους όρους της ακολουθίας Φιμπονάτσι.
Εκ πρώτης όψεως. Διότι (λόγωι εμπειρίας) δεν σταμάτησα εκεί: δοκίμασα, αν οι ακέραιοι που βρήκα, μπορούν να εκφραστούν ως άθροισμα όρων της Φιμπονάτσι.
Τα αποτελέσματα ήσαν παραπάνω από εκπληκτικά.
Όχι μόνο ήταν άθροισμα όρων της Φιμπονάτσι (πράγμα που θα μπορούσε να
ισχύσει γιά κάθε ακέραιο αριθμό, άρα άνθρακες ο θησαυρός), αλλά κάθε όρος του αθροίσματος συμμετείχε σε μία συμμετρική δομή!!!!!
Πότε από τον κάθε όρο πήγαινα στον επόμενο πηδώντας -πχ- ανά δύο, πότε
οι διαφορές αυξάνονταν (πήδημα δύο όρων, πήδημα τριών, πήδημα τεσσάρων),
πότε έτσι, πότε αλλοιώς. Αλλά οι τρεις συμμετρίες που ανακάλυψα ήταν ξε-κά-θα-ρες.
Ήτοι, ενσάρκωση ξανά μετά από 88 χρόνια περίπου.
Μαθηματικά της ζωής και του θανάτου, λοιπόν…
ii. Το …τιμημένο “Μάτριξ” ξανά!
Το επόμενο βήμα ήταν να δω τί είδους άτομα ήταν αυτά, των οποίων τις γεννήσεις έλαβα υπ’ όψη μου… τί είδους άτομο ήμουν. Όθεν, ανέτρεξα στις αστρολογικές “εφημερίδες” (εδώ – αριστερά στη σελίδα, στο μενού, εκεί που λέει “ephemeris”, “6000 years ephemeris”), να υπολογίσω άλλα δύο ωροσκόπια – εκτός απ’ το σημερινό μου, που το ξέρω απ’ έξω. 🙂
Τ’ αποτελέσματα πάλι ήταν εκπληκτικά, αλλά έπεσα σε πολύ άσχημη έκπληξη.
Γιατί;
Διότι, κάποια πολύ ευδιάκριτα αστρολογικά χαρακτηριστικά επαναλαμβανόντουσαν συνεχώς! Ήταν -περίπου- σα να είχαμε το ίδιο άτομο να γεννιέται σε τρεις διαφορετικές ημερομηνίες. Όπως στο περίφημο σκίτσο του Quino, που ένας δημόσιος υπάλληλος βαριέται θανασίμως, και γεμίζει τον τόπο σφραγίδες. Κάπως έτσι:
Με μία διαφορά: ο υπάλληλος στο κόμικς ήτο αρκετά ποιητής! Με τις
σφραγίδες είχε φτιάξει ένα τεράστιο λουλούδι! Εδώ, αντιθέτως, δεν
υπάρχει καμμία ποίηση… όπως θα διαπιστώσετε κι εσείς σε λίγο.
Λοιπόοοοοννν… Συνοψίζω:
- Η ημερομηνία γεννήσεως σε μία ενσάρκωση απέχει από την προηγούμενή
της ακέραιο αριθμό σεληνιακών αστρονομικών μηνών. Το ίδιο και απ’ την
επόμενή της. - Η ημερομηνία θανάτου, το ίδιο.
- Ημερομηνία γεννήσεως και ημερομηνία θανάτου στην ίδια ζωή, δεν έχουν τέτοια σχέση.
- Ο συντελεστής πολλαπλασιασμού των σεληνιακών αστρονομικών μηνών
προκύπτει ως άθροισμα όρων της ακολουθίας Φιμπονάτσι, οι οποίοι όροι με
τη σειρά τους συμμετέχουν σε μία συμμετρική δομή. - Η δομή αυτή δεν είναι απαραίτητο να είναι σε κάθε περίπτωση η ίδια.
(Δηλ. από τη γέννηση 1 έως τη γέννηση 2 έχουμε άθροισμα πχ από τον έκτο
όρο, πηδώντας ανά δύο μέχρι τον 12ο. Από τη γέννηση 2 μέχρι τη γέννηση
3, ξεκινάμε από τον πρώτο όρο, και πηδάμε όρους με αυξανόμενη διαφορά,
πχ πάμε στον 2ο όρο, μετά στον 4ο, μετά στον 7ο, και σταματάμε στον 11ο.
Και ούτω καθ’ εξής.)
“- Και πού βρίσκεται η άσχημη έκπληξη;”, θα με ρωτήσετε.
Μα, στο ότι και τα πιθανά ωροσκόπια είναι πεπερασμένα, και οι πιθανές συμμετρίες επάνω στην Φιμπονάτσι είναι πεπερασμένες! Δηλαδή, δεν έχουμε και πολλές επιλογές!
Δηλαδή, ποιά “ελευθερία του ανθρώπου” και πράσιν’ άλογα;!…
Γιά να γίνω σαφέστερος:
Εάν υποθέσουμε ότι μετενσαρκωνόμαστε το πολύ με διαφορά 5,000 (πέντε
χιλιάδων) ετών από ζωή σε ζωή, τότε αυτό μας κάνει 5000*365.25/27.32166,
δηλαδή 66,842.57 αστρονομικούς σεληνιακούς μήνες. Ο 25ος όρος της
Φιμπονάτσι, δηλαδή ισοδυνάμως το άθροισμα 23ου και 24ου, τον ξεπερνάνε
αυτόν τον αριθμό, άρα δεν χρειάζεται να προχωρήσουμε την ακολουθία πέρα
απ’ τον 25ο όρο.
Πόσες συμμετρίες, όμως, μπορούμε να παράγουμε με 25 όρους;
Γιά να το θέσω αλλοιώς: Πόσες μελωδίες μπορούμε να σκαρώσουμε με 25 νότες; Πόσες μελωδίες μπορούμε απλά να παίξουμε σε όργανο με 25 νότες;
Τα ωροσκόπια, τώρα, έχουν συνδυασμούς: 12 (ο Ήλιος) * 5 (Ερμής) * 5
(Αφροδίτη) * 12^6 (Άρης, κτλ – χωρίς να υπολογίσουμε τον Πάνα), που μας
κάνει 895,795,200 τύπους ανθρώπων. (Ο Ερμής και η Αφροδίτη έχουν 5 ζώδια
πιθανά, διότι ποτέ δεν φεύγουν πέρα από δύο ζώδια σύν ή πλήν του ζωδίου
του Ηλίου.) Δηλαδή, θεωρητικώς ανά πάσα στιγμή στον πλανήτη μας θα
βρούμε άλλα έξι-εφτά ανθρωπάκια, που έχουν ακριβώς το ίδιο αστρολογικό
αποτύπωμα με την αφεντιά μας!
Υπολογίστε, όμως, ότι: (α) οι πιθανές συμμετρίες (patterns), που
μεταφέρονται επάνω στο ωροσκόπιο από ενσάρκωση σε ενσάρκωση περιορίζουν
ακόμη περισσότερο τους πιθανούς ανθρωπότυπους, και (β) σε κάθε εποχή οι
πιθανοί συνδυασμοί Ουρανού – Ποσειδώνα – Πλούτωνα περιορίζονται ακόμη
περισσότερο, διότι αυτοί οι πλανήτες κάνουν πολλά χρόνια γιά μία πλήρη
περιστροφή. Άρα, οι εν ζωή άνθρωποι αποκλείεται να ζήσουν μαζί με άλλους
ανθρώπους, των οποίων οι θέσεις του Ποσειδώνα και του Πλούτωνα
βρίσκονται περισσότερο από το πολύ 4-5 ζώδια πριν ή μετά το αντίστοιχο δικό τους.
Αυτά γιά τον πεπερασμένο αριθμό ωροσκοπίων τά ‘ξερα παλαιόθεν, αλλά
ούτως ή άλλως μιλάμε γιά μεγάλο αριθμό συνδυασμών. Εκείνο που μου την
έδωσε, είναι οι σαφώς πολύ πιό περιορισμένες δυνατότητες γιά “κεντήματα”
επάνω στην Φιμπονάτσι.
Τηλεγραφικώς, έχουμε στην κυριολεξία να κάνουμε με τα “πανομοιότυπα μωρά” της ταινίας, που λέγαμε στην αρχή…
ριν συνεχίσουμε, να σας εξηγήσω καλύτερα τί εννοώ με τα ωροσκόπια.
Ας υποθέσουμε πως έχουμε ένα άτομο, που ζει μία ζωή πχ 80 ετών,
πεθαίνει, και μετενσαρκώνεται μετά από 20 χρόνια. Το όλον, 100. Στα 100
αυτά χρόνια ο Πλούτωνας θα έχει μετακινηθεί πεντέξη ζώδια προς τα
εμπρός, ο Ποσειδώνας γύρω στα εννέα με δέκα, και ο Ουρανός θα έχει κάνει
μία πλήρη περιστροφή, συν καναδυό ζώδια ακόμη. Άρα, τουλάχιστον το
13.5% των αστρικών θέσεων (3 στους 11 “πλανήτες” στα ζώδια – οι “οίκοι”
δεν είναι απαραίτητο να διαφέρουν) του ωροσκοπίου του συγκεκριμένου
ατόμου θα είναι αναγκαστικά διαφορετικό.
Άρα, μιλάμε γιά άλλον χαρακτήρα, δηλαδή άτομο αρκετά διαφορετικό από
αυτό που υπήρξε στην προηγούμενη ζωή του. Θεωρητικά, τουλάχιστον.
Κοιτάξτε, όμως – ως παράδειγμα:
- Παρατηρούμε το πάτωμα του δωματίου μας, και βλέπουμε ότι αποτελείται
από τέσσερεις πλευρές, ανά δύο απέναντι ίσες μεταξύ τους, συν τέσσερεις
γωνίες των 90°. - Παρατηρούμε το ταβάνι, τα ίδια.
- Παρατηρούμε το οικόπεδο του σπιτιού μας, τα ίδια.
- Το τραπέζι, όπου τρώμε, τα ίδια.
Σ’ αυτό το σημείο, ανεβαίνουμε ένα επίπεδο νοητικής αφαίρεσης, και λέμε πως το συγκεκριμένο σχήμα είναι ένα “ορθογώνιο παραλληλόγραμμο”. Τα δε τραπέζια και ταβάνια και τα ρέστα είναι υποσύνολα, υλοποιήσεις, ειδικές υποπεριπτώσεις του συγκεκριμένου σχήματος.
Και αν οι ουράνιες θέσεις τριών (ή περισσοτέρων) άστρων διαφέρουν από
ενσάρκωση σε ενσάρκωση, αποτελώντας το 13.5% της πιθανής διαφοράς, έ! Το
υπόλοιπο 86.5% μπορεί να είναι το ίδιο!!!
Τί να πούμε, επομένως, και τί ν’ αναφωνήσουμε, παρατηρώντας το ίδιο
αφαιρετικό νοητικό σχήμα να επαναλαμβάνεται μ’ επιμονή; Γιά παράδειγμα, ο
Άρης σε 120° με τον Ποσειδώνα συνεχώς! Κάθε φορά! Σε κάθε
ενσάρκωση! Ακόμη περισσότερο, ο Άρης πχ στον “τρίτο οίκο”, συν όλα τα
υπόλοιπα. Κι ακόμη περισσότερο, τα παραπάνω συν πχ ο Δίας σε 90° με τον
Κρόνο, συνεχώς. Κι ακόμη… Κι ακόμη…
Ο άνθρωπος, δηλαδή, αποτελεί κάτι σαν γεωμετρικό σχήμα σε κάποιον υπερ-χώρο.
Θυμάμαι (μέσα στην ομίχλη των αναμνήσεών μου), πως; κάποτε κάναμε -στο πανεπιστήμιο- κάποιο μάθημα ονόματι “Γραμμική Άλγεβρα – Αναλυτική Γεωμετρία”. Κι εκεί μέσα ένα κεφάλαιο είχε να κάνει με τις ισομετρίες. Τ’ είν’ τούτο, τώρα, έ;
Είναι το να μετακινείς ένα αντικείμενο στον χώρο, διατηρώντας τις διαστάσεις του. Πχ να το μετατοπίζεις, να το στρίβεις, να το καθρεφτίζεις, και καναδυό άλλα. Γιά να το καταλάβετε καλύτερα, θα σας δώσω το περίφημο παράδειγμα της “αίθουσας με την ενθουσιώδη διάλεξη”! (Όχι, δεν τό ‘πε κανένας μεγάλος Μαθηματικός αυτό. Εγώ το είπα! Τί, δηλαδή; Δεν σας κάνει; 🙂 )
Έστω, λοιπόν, ένας ομιλητής σε μία διάλεξη, ο οποίος ενθουσιάζει το κοινό του. (Εμένα εννοώ, αλλά σας το φέρνω γλυκά-γλυκά, να το αντέξετε! Χέχέ! 🙂 ) Η αίθουσα διαλέξεων πριν την ομιλία θα είναι κάπως έτσι:
Ενώ μετά το τέλος της διάλεξης, που όλοι ορμάνε να μου πάρουν αυτόγραφο 🙂 , η αίθουσα θα μεταβληθεί περίπου σ’ αυτό εδώ:
Δεν χρειάζονται περισσότερα λόγια, γιά να καταλάβετε τί εστί
“ισομετρία”. Αν, μάλιστα, οι καρέκλες είχαν στόφες διαφορετικού
χρώματος, η εικόνα γιά το “αφαιρετικό επίπεδο” του ωροσκοπίου, που
μετατοπίζεται (στρίβει, καθρεφτίζεται) από ενσάρκωση σε ενσάρκωση, θα
ήταν πλήρης. Απλώς, καμμία αίθουσα διαλέξεων που σέβεται τον εαυτό της
δεν έχει καρέκλες διαφορετικού χρώματος και διαφορετικής κατασκευής!
Μάλιστα… Το όν δίπουν, άπτερον (και πλατυώνυχον – που πρόσθεσε
αργότερα ο Πλάτων, βλέποντας τον Διογένη με τον μαδημένο κόκκορα να
παραμονεύει) είναι ένα σύνολο από (αστρολογικές και “πυθαγορικές”)
ιδιότητες, που μετατοπίζεται στον χρόνο – αποκτώντας ένα σώμα κάθε φορά.
Η όλη φάση θυμίζει κάτι κινηματογραφικά έργα με βαρυποινίτες στις
ηπαπάρα, που φοράνε ριγέ στολή, είναι δεμένοι χεροπόδαρα με αλυσίδες και
σιδερόμπαλλες, περπατάνε σα ρομπότ (διότι δεν έχουν ελευθερία
κινήσεων), και τραγουδάνε μπλούζ όλοι μαζί, σκάβοντας με τον κασμά
…όλοι μαζί. Υπό την βλοσυράν εποπτείαν μπάτσου κρατούντος καραμπίναν.
Σ’ αυτό το σημείο, θα πεταγόντουσαν διάφοροι εξυπνάκηδες, που δήθεν-τάχαμ ξέρουν απ’ έξω τα περί καρμάτων, και θα λέγανε:
– Άαααα, δεν είναι εκπληκτικό αυτό! Δεν ξέρεις ότι πρέπει να μάθεις
καλά το καρμικό μάθημά σου, γιά να σου δοθεί η ελευθερία να
…προχωρήσεις στο επόμενο; Άλλως τε, μην κρίνεις μονάχα από τρεις
ενσαρκώσεις!
Αηδίες!… αν θέλετε τη γνώμη μου. (Γιά να μην χρησιμοποιήσω βαρύτερη
έκφραση.) Όσοι γνωρίζουν καλά Αστρολογία, και εννοώ ΚΑΛΆ, θα σας πουν
ότι πολλές φορές ένα γενέθλιο ωροσκόπιο δείχνει εντελώς διαφορετικά
πράγματα, απ’ όσα πρεσβεύει στην πραγματική ζωή το άτομο του
ωροσκοπίου. Άρα, δεν πρόκειται ούτε περί καρμάτων, ούτε περί αρμάτων!
🙂
Πρόκειται απλά περί μαθηματικού πεπερασμένου “δειγματοχώρου”, δηλαδή
συνόλου συγκεκριμένων πιθανών καταστάσεων, που κάποιοι παράγοντες
φροντίζουν να τις περιορίζουν ακόμη περισσότερο. Παρακάτω θα δούμε ποιοί
μπορεί να είναι αυτοί οι παράγοντες, γιατί το κάνουν αυτό, και αν
υπάρχει οδός διαφυγής. Μ’ άλλα λόγια, ποιοί είναι οι “μάγκες”, που μας
λένε τί θα κάνουμε και πώς, και αν είναι πράγματι τόσο τραγικά τα
πράγματα, ώστε να μην υφίσταται γλυτωμός.
Πριν απ’ αυτά, όμως, θα περάσουμε “κάποιους” από μίαν μικράν
ανάκρισιν… με το πορτατίφ! (Όπως στις παλιές Ελληνικές ταινίες! 🙂 )
iii. Τα λαμόγια
Πολλές φορές έχω
παραπονεθεί, γιά το ότι τα ερευνητικά συμπεράσματα που βρήκα, ήδη τα
ξέρουν ως παγιωμένη γνώση οι κακοί της υπόθεσης – και μάλιστα, πολύ πριν
από μένα.
Έ, εδώ είναι η μοναδική φορά, που τους την έφερα! 🙂 Όχι, δεν τα γνωρίζουν αυτά που γράφω εδώ.
Πού το ξέρω; Θα μου επιτρέψετε να μη δώσω απάντηση ούτε σ’ αυτή την απορία σας. Αλλά έχω βεβαιωθεί χίλια τοις εκατό.
Υπάρχει, όμως, και μία πλευρά του θέματος, απείρως σημαντικώτερη
από το αν ξέρουν ή δεν ξέρουν “κάποιοι” το περιεχόμενο των ερευνών μου –
γι’ αυτό και κάνω παράκαμψη στη συζήτησή μας, γιά να την καλύψω:
Δεν το ήξεραν που δεν το ήξεραν, πάει καλά. Αλλά τώρα, εφ’ όσον το έγραψα, το ξέρουν. Άρα, αν βάλουν μπρος τους υπερ-υπολογιστές τους, θα βρουν σύντομα ποιός μετενσαρκώθηκε σε ποιόν. Θα έχουν τα πάντα χαρτί και καλαμάρι στην εκτύπωση…
…Ώστε, αν κάποια άτομα τους αντιστάθηκαν στο παρελθόν, να τα
μεταβάλουν οι κακοί …σε παρελθόν και σε τούτη τη ζωή, όποτε το
θελήσουν. Ένας πληρωμένος δολοφόνος αρκεί.
Δεν χρειάζεται να καταφύγουν σε πολλά-πολλά. Δεν χρειάζονται πχ απαγωγές
υπόπτων, ναρκώσεις, υπνώσεις, και λοιπά ταλαιπωρητικά. Αρκεί η
αντιγραφή των ημερομηνιών γεννήσεων και θανάτων απ’ τα ληξιαρχεία (μετά
το 1950 μέχρι και στην Αφρική τηρούνται συστηματικά ληξιαρχεία), και τα
υπόλοιπα τα αναλαμβάνουν οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές. Γι’ αυτό και
δημιουργήθηκαν αυτά τα μηχανάκια, ώστε να κάνουν -ως τάχιστα- βαρετές
δοκιμές επί βαρετών δοκιμών, που δεν θέλουμε να τις κάνουμ’ εμείς. Κι
άμα βρουν αποτέλεσμα, ειδοποιούν τ’ αφεντικό. Τόσο απλά!
Μπερδεγουέη, η μαθηματική αυτή μέθοδος δεν ισχύει γιά σχέσεις
ημερομηνιών γεννήσεων με γονείς, παιδιά, συζύγους, φίλους. (Τό ‘ψαξα κι
αυτό! Τί νομίζατε; 🙂 ) Αν ίσχυε, θά ‘χατε μεν ένα καλό πεδίο έρευνας,
αλλά θα στένευε κι άλλο το σύνολο πιθανών ημερομηνιών γεννήσεων!
Τότε, εφ’ όσον αντιλαμβάνομαι τους κινδύνους, γιατί τα γράφω αυτά;
Τα γράφω, γιά να ξεμπροστιάσω τις ψυχές, που μπορούν να φέρουν την αλλαγή προς το καλύτερο στον κόσμο μας, αλλ’ ακόμη κρύβονται. Έϊ, λεβέντες, ξέρω πως υπάρχετε, ξέρω πως ξαναγεννηθήκατε κάπου εδώ κοντά! Αλλά, πάρτε το χαμπάρι: Ουκέτι καιρός! Βγήτε, λοιπόν, απ’ τις κρυψώνες σας, και βγάλτε και τα σπαθιά απ’ τα θηκάρια!
Κι αν εσείς νομίζετε πως θα δράσετε κάπου στο μέλλον, όποτε το κρίνετε πρόσφορο, κτλ κτλ, εγώ θα σας τρέξω από τώρα,
κι ας με μισήσετε. Γι’ αυτό βγάζω το λουρί απ’ τα λερναία τέρατα και τα
ξαμολάω απάνω σας, γιά να σας αναγκάσω να βγήτε έξω, και μάλιστα ως
συντεταγμένος στρατός. Στο κάτω-κάτω, είδατε τί έγραψε ο αυτόχειρας της
πλατείας Συντάγματος: “- Ας βρισκόταν ο πρώτος, που θά ‘παιρνε το όπλο, κι εγώ αμέσως θ’ ακολουθούσα δεύτερος!”
Χρειάζεται αρχηγός, λοιπόν. Χρειάζεστε αρχηγό! Κι εφ’ όσον κάποιος πρέπει να γίνει αρχηγός, αλλά δεν αναλαμβάνει κανείς…
…Να δοκιμάσω του λόγου μου;
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Από Κατοχικά Νέα
"Το katohika.gr δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα ρεπορτάζ που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους. Συνεπώς, δε φέρει καμία ευθύνη εκ του νόμου. Το katohika.gr , ασπάζεται βαθιά, τις Δημοκρατικές αρχές της πολυφωνίας και ως εκ τούτου, αναδημοσιεύει κείμενα και ρεπορτάζ, από όλους τους πολιτικούς, κοινωνικούς και επιστημονικούς χώρους." Η συντακτική ομάδα των κατοχικών νέων φέρνει όλη την εναλλακτική είδηση προς ξεσκαρτάρισμα απο τους ερευνητές αναγνώστες της! Ειτε ειναι Ψεμα ειτε ειναι αληθεια !Έχουμε συγκεκριμένη θέση απέναντι στην υπεροντοτητα πληροφορίας και γνωρίζουμε ότι μόνο με την διαδικασία της μη δογματικής αλήθειας μπορείς να ακολουθήσεις τα χνάρια της πραγματικής αλήθειας! Εδώ λοιπόν θα βρειτε ότι θέλει το πεδίο να μας κάνει να ασχοληθούμε ...αλλά θα βρείτε και πολλούς πλέον που κατανόησαν και την πληροφορία του πεδιου την κάνουν κομματάκια! Είμαστε ομάδα έρευνας και αυτό σημαίνει ότι δεν έχουμε μαζί μας καμία ταμπέλα που θα μας απομακρύνει από το φως της αλήθειας ! Το Κατοχικά Νέα λοιπόν δεν είναι μια ειδησεογραφική σελίδα αλλά μια σελίδα έρευνας και κριτικής όλων των στοιχείων της καθημερινότητας ! Το Κατοχικά Νέα είναι ο χώρος όπου οι ελεύθεροι ερευνητές χρησιμοποιούν τον τοίχο αναδημοσιεύσεως σαν αποθήκη στοιχείων σε πολύ μεγαλύτερη έρευνα από ότι το φανερό έτσι ώστε μόνοι τους να καταλήξουν στο τι είναι αλήθεια και τι είναι ψέμα και τι κρυβεται πισω απο καθε πληροφορια που αλλοι δεν μπορουν να δουν! Χωρίς να αναγκαστούν να δεχθούν δογματικές και μασημενες αλήθειες από κανέναν άλλο πάρα μόνο από την προσωπική τους κρίση!