Από τα θέατρα σκιών, τα κουκλοθέατρα και τις σειρές-ταινίες-κινούμενα σχέδια που προέβαλαν τις αξίες της φύσης, της φιλίας και της οικογένειας σε μία παλαιότερη εποχή, έφτασαν τα παιδιά να παίζουν και να ψυχαγωγούνται με τέρατα σκοτεινά που έχουν κέρατα διαβολικά, σατανικά μάτια, ανάποδους σταυρούς, νεκροκεφαλές, δρακουλιάρικα δόντια, αρπακτικά νύχια, επιβλητικές κάπες, θανατηφόρα όπλα ή σκήπτρα, περικεφαλαίες ή στέμματα μαγικά, ρομποτοειδή ή ανθρωποειδή που μεταμορφώνονται και γενικά μια απίστευτη ποικιλία πλασμάτων, που μόνο αρρωστημένα μυαλά μπορούν να γεννήσουν.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι πολύ μεγάλες βιομηχανίες κινουμένων σχεδίων βρίσκονται στην Ασία. Ακόμα και ευρωπαϊκές ή αμερικανικές παραγωγές στηρίζονται σε Ασιατικά εργαστήρια παραγωγής κινουμένων σχεδίων, στέλνοντας στους τηλεοπτικούς δέκτες όλου του κόσμου, μία μεγάλη ποικιλία «διασκεδαστικών» παιδικών σειρών, που κατά κρίσιν θα μπορούσαν να βαθμολογηθούν με αρνητική σήμανση ως ψυχαγωγικά για τα παιδιά, ενώ κάποιες φορές μπορεί να είναι ακατάλληλα ή απαγορευτικά.
Αν κάποιος αποφασίσει να αναλύσει την πολιτισμική ποιότητα αυτής της τεράστιας παραγωγής, θα ανακαλύψει ωμή βία, αλλά και την προβολή μιας μεγάλης ποικιλίας επίπλαστων κόσμων, αηδιαστικών, τερατόμορφων, άσχημων πλασμάτων, υποσυνείδητων μηνυμάτων, χρήση αποκρυφιστικών συμβόλων και όλα αυτά, από εργαστήρια παραγωγής που βρίσκονται, ως επί το πλείστον, σε χώρες που οι λαοί τους επιδεικνύουν έντονα δείγματα περιθωριοποίησης του γυναικείου φύλου, είτε παρουσιάζουν προβλήματα πληθυσμού με κατάθλιψη, σεξουαλικές διαστροφές, μελαγχολία, αντικοινωνική συμπεριφορά, τάσεις αυτοκτονίας κ.α.
Στα χέρια αυτών έχει εναποθέσει η ανθρωπότητα τις παιδικές ψυχές και οι γονείς εφησυχάζουν ότι τα παιδιά τους βλέπουν «αθώα παιδικά προγράμματα» στην «παιδική ζώνη» των καναλιών…
Στον εγκέφαλο του ανθρώπου, η λέξη «παιδικά» είναι συνώνυμο των εννοιών: «αγνά», «τρυφερά», «γλυκά», «κατάλληλα για την μικρή ηλικία», «απλά», «αγαθά», «αφελή», «ροδαλά» κ.α. Όμως, αν κάποιος μπει στην διαδικασία να παρακολουθήσει, με κριτικό πνεύμα, την ζώνη των «παιδικών προγραμμάτων», θα συνειδητοποιήσει ότι μόνο αυτές οι παραπάνω έννοιες δεν αντιπροσωπεύονται. Όλες οι άλλες μπορεί…!
Δυστυχώς, εν έτει 2019, είναι πλέον προφανές ότι τα παιδιά της γης έχουν μπει στο στόχαστρο της καταστροφής (με οποιονδήποτε τρόπο), σε μια κοινωνία που φαινομενικά τα προστατεύει, όχι όμως επί της ουσίας.
Το καλλιτεχνικό σύστημα στηρίζεται σε σαθρά θεμέλια, πάντα μιλώντας από την σκοπιά ότι θα έπρεπε να υπηρετεί την Τέχνη, τον Πολιτισμό, το Φως και την Ποιότητα, όπου αυτό δυστυχώς δεν συμβαίνει.
Και οι γονείς πληρώνουν για να δουν τα παιδιά τους DVD, κινηματογραφικές ταινίες, αγοράζουν παιδικά βιβλία, περιοδικά, κόμιξ, συλλεκτικές κάρτες, κούπες, μπλούζες, καπέλα, σχολικά είδη με τους αγαπημένους τους «ήρωες», πασχαλινές λαμπάδες, παιχνίδια και γενικά μια ποικιλία αντικειμένων, που συνοδεύουν συνήθως τους ήρωες των παιδιών, κάνοντάς τους τα «χατήρια» ή «επιβραβεύοντάς» τα, γιατί είναι «καλά παιδιά…» και έχοντας το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης για αυτές τις επιλογές.
Επιλογές «ηρώων» που, όταν δεν είναι (φαινομενικά) τέρατα, έχουν άλλες παραμέτρους που πρέπει να εξεταστούν.
Φιγούρες όντων όχι και τόσο «φωτεινών», με δυνάμεις ενός εντόμου ή ζώου, που δρουν υποχθόνια και μυστικά «πάντα για το καλό της ανθρωπότητας».
Οι υπερήρωες αντιπροσωπεύουν το ψέμα επί καθημερινής βάσης, δικαιολογημένο όμως, για «καλό σκοπό»… Ένας εξωγήινος που παρουσιάζεται καλός και αγαθός ή ένας μεταλλαγμένος που δρα «πάντα για το καλό της ανθρωπότητας». Επίσης, κατά τα φανταστικά σενάρια, αυτοί οι ήρωες πέφτουν συνήθως θύματα πλάνης και δολοπλοκιών και η ανθρωπότητα στρέφεται εναντίων τους, μέχρι βεβαίως να αποδείξουν την αλήθεια, να καθαρίσει η φήμη τους και να δοξαστούν εξ αρχής… Άραγε, μήπως αυτές οι πλασματικές καταστάσεις προετοιμάζουν τον κοινό νου για κάτι που θα αντιμετωπίσει στο μέλλον;
Είναι μεγάλη πλάνη και αποπροσανατολισμός για μικρούς και μεγάλους, όλοι αυτοί οι πλαστοί ήρωες, με τους οποίους ο θεατής ταυτίζεται, όπου τους επιτρέπονται τα πάντα προκειμένου να «σώσουν» τον κόσμο.
Όλη αυτή η γενιά παιδιών, που σήμερα γαλουχείται με τα τέρατα και τους υπερήρωες, αύριο ως ενήλικες σε περίπτωση που θα δουν δίπλα τους τέρατα ή ανθρώπους που θα φέρονται κτηνωδώς θα τους φαίνεται φυσικό, αφού μεγάλωσαν με αυτά, ψυχαγωγήθηκαν απ’ αυτά, έπαιξαν με αυτά. Έτσι, οποιοδήποτε τερατούργημα δεν θα τους ενοχλεί, δεν θ’ αντιδράσουν, θα είναι γι’ αυτούς φυσικό.
Eξωγήινοι, μεταλλαγμένοι και ρομποτοειδή, είναι τα τρία μοντέλα ανθρωποειδών που «πρέπει» να συνηθίσει το μάτι των παιδιών ως κάτι φυσικό, όχι μόνο για να ζουν ανάμεσά μας, αλλά να έχουν και την εξουσία να επαναφέρουν την τάξη ή «να σώζουν τον κόσμο».
Τις ταινίες και τα κινούμενα σχέδια σήμερα, τα χαρακτηρίζουν:
1) η βία,
2) οι υψηλές ταχύτητες και
3) η ασχήμια (τέρατα, ρομποτικές κατασκευές κ.λπ.).
Καθώς έχει ήδη καλυφθεί το ζήτημα της Βίας, θα γίνει αναφορά στις υψηλές ταχύτητες και την ασχήμια.
Οι υψηλές ταχύτητες, καθώς προβάλλονται συνεχόμενα, κρατούν σε εγρήγορση τον θεατή, ο οποίος κουράζεται από ένα σημείο και μετά, κάτι που προκαλεί στρες στον οργανισμό, προκειμένου να ανταποκριθεί, σε αυτό που του επιβάλλεται. Και ίσως είναι η ώρα να διερευνηθεί η ματαιότητα αυτών των διεργασιών στις οποίες υποβάλλεται, αφ’ εαυτού του ο τηλεθεατής, καθώς είναι ένα ζήτημα φιλοσοφικό, που ο καθένας πρέπει να προσεγγίσει μόνος του.
Όσο για αυτό που χαρακτηρίζεται ως ασχήμια στα περισσότερα παιδικά προγράμματα είναι η έλλειψη του Κάλλους, της Αισθητικής και της Πνευματικότητας.
Αν όμως τα παιδιά δεν ψυχαγωγηθούν με αισθητική θα γίνουν τουλάχιστον κρετίνοι! Η Αισθητική προϋποθέτει, Αρμονία και Ισορροπία, οι οποίες αποτελούν τη βάση της Αρετής.
Εάν η αγωγή της ψυχής των παιδιών δεν έχει Ήθος και Αρετή, τότε απλά οι γονείς διασκορπίζουν το χρόνο και το πνεύμα των παιδιών τους στο βωμό της, τάχα, διασκέδασης ή της «γονικής ησυχίας»…
Κι αυτό, το κάνουν, το ορίζουν και μπορούν να το σταματήσουν οι γονείς!
Οι γονείς που βασικός σκοπός και κύρια φροντίδα τους είναι να μεγαλώσουν υγιή σωματικώς, πνευματικώς και ψυχικώς, παιδιά.
Ήδη η βία και η μαγεία, έχουν μπει για καλά στη ζωή των παιδιών. «Αν δεν είσαι δυνατός, δεν επιβιώνεις». Έτσι ξεκίνησε το Αμερικάνικο όνειρο πριν 70 χρόνια, ίσως και περισσότερα.
«Δεν υπάρχει Καλό και Κακό, υπάρχει μόνο η Δύναμη!» λέει ένας κινηματογραφικός μάγος, από αυτούς που «ψυχαγωγούν» τα παιδιά.
Οι μάγοι, τα ξωτικά και οι νεράιδες, στον κόσμο της διασκέδασης των παιδιών, είναι συνήθως «ήρωες» που έχουν, βεβαίως, στόχο να «σώσουν» τον κόσμο. Δεν χρησιμοποιούν μόνο την σωματική ή την νοητική τους δύναμη. Κάνουν μαγικά, κάτι που γίνεται πιο συναρπαστικό για ένα παιδί, να ταυτιστεί μ’ αυτούς.
Έτσι, περνούν υποσυνείδητα τα εξής μηνύματα:
Όλοι θέλουμε στη ζωή μας τα θαύματα. Όμως, γιατί να είναι προνόμιο του Θεού να τα κάνει όποτε εκείνος νομίζει;
Δεν είναι προτιμότερο να έχουμε εμείς τη δύναμη να κάνουμε θαύματα, χωρίς να ρωτάμε κανέναν και χωρίς να χρειάζεται να ευxαριστήσουμε κανέναν;
Και για άλλη μια φορά ο άνθρωπος (και μάλιστα σε μικρή ηλικία) μένει μόνος…
Μακριά από τους γονείς γιατί δεν μπορούν να τον καταλάβουν, μακριά από την κοινωνία γιατί δεν μπορεί να υπάρχει σύμπνοια (τόσα πολλά «θέλω» και τόσοι πολλοί μάγοι, πού να χωρέσουν στον πλανήτη…), μακριά από τον Θεό, γιατί οικειοθελώς ο άνθρωπος έχει διακόψει την σύνδεση…
Απόσπασμα από το βιβλίο της Φωτεινής Τυράσκη «Φύση, Τέχνη και Υποσυνείδητα μηνύματα» – Α’ μέρος, εκδόσεις «Νάξιος» – naxios.gr
Η Φωτεινή Τυράσκη είναι πτυχιούχος των Τ.Ε.Ι. Αθηνών, της Σχολής Γραφικών Τεχνών και Καλλιτεχνικών Σπουδών, του Τμήματος Γραφιστικής, με ειδικότητα στη Γραφιστική Κινηματογράφου, το Κινούμενο Σχέδιο και τα Ειδικά Εφέ.
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek