Περί δικαίου – αδίκου

Περί δικαίου και αδίκου

Ας πούμε για το τι είναι δίκαιο και τι άδικο. Όχι να πούμε για το τι είναι δίκαιο για εσένα αλλά γενικά, χωρίς ταμπέλες και προκαταλήψεις.

Μιλάνε άνθρωποι και λένε μα αυτό είναι άδικο ή έπρεπε να γίνει αυτό γιατί αυτό είναι το δίκαιο. ποιο δίκαιο όμως και ποιού;

Παράδειγμα 1:

Έχουμε ένα μικρό ψαράκι ένα μεσαίο ψαράκι και ένα μεγάλο, όσον αφορά το μέγεθος. Για το μικρό ψαράκι άδικο είναι να γίνει τροφή από το μεσαίο ψαράκι. Ναι αλλά για το μεσαίο ψαράκι είναι δίκαιο να φάει το μικρό ψαράκι γιατί αλλιώς θα πεθάνει. Το μεσαίο ψαράκι έχει ως άδικο όταν γίνεται τροφή από το μεγάλο ψάρι. Όμως για το μεγάλο ψάρι αυτό είναι το δίκαιο γιατί αυτό είναι η τροφή του άρα για να ζήσει πρέπει να φάει το μεσαίο ψάρι. Από την άλλη όμως αυτό είναι και το δίκαιο σύμφωνα με το μικρό ψάρι, διότι αν το μεγάλο ψάρι φάει το μεσαίο τότε θα ζήσει το μικρό ψαράκι καθώς περνάει απαρατήρητο στο μεγάλο.

Στο παραπάνω παράδειγμα βλέπουμε πως το δίκαιο είναι διαφορετικό ανάλογα ποιος το αναζητεί.

Το ίδιο δεν ισχύει όμως και για όλα τα ζώα; Για όλο το ζωικό βασίλειο;

Ας δούμε με ένα δεύτερο παράδειγμα τι γίνεται με τους ανθρώπους.

Παράδειγμα 2 :

Δίκαιο για έναν που έχει ένα συνεργείο αυτοκινήτων είναι να αυξηθεί η πελατεία του, γιατί αυτός είναι καλός μηχανικός και έντιμος. Αυτό όμως είναι άδικο για τον μηχανικό αυτοκινήτων της παρακάτω γειτονιάς, γιατί και αυτός είναι καλός και έντιμος μηχανικός και αυξάνοντας η πελατεία του πρώτου μηχανικού, μειώνεται η πελατεία του δεύτερου.

Επομένως το δίκαιο του ενός γίνεται άδικο του άλλου.

Από την άλλη όμως και οι δύο μηχανικοί έχουν ως άδικο τον τρόπο που τους μεταχειρίζεται το κράτος, με φόρους και διάφορους κανόνες και νόμους. Για το κράτος όμως είναι δίκαιο και πρέπει να πειθαρχήσουν οι δύο παραπάνω μηχανικοί, γιατί αν δεν πειθαρχήσουν θα γίνουν άδικοι σε σχέση με άλλους νομοταγείς πολίτες.

Επομένως εδώ έχουμε το δίκαιο του κράτους γίνεται άδικο για ορισμένους πολίτες.

Το κράτος από την άλλη θεωρεί άδικο τον τρόπο που το μεταχειρίζεται η ευρωπαϊκή ένωση όσον αφορά τα χρέη, γιατί δεν είναι εφικτοί οι στόχοι και πολλά άλλα που της έχουν θέσει. Όμως για την ευρωπαϊκή ένωση αυτό είναι δίκαιο και δεν μπορεί ένα κράτος, ένας λαός να γίνεται βάρος στα άλλα κράτος, ούτε ένας λαός να είναι στο απυρόβλητο σε σχέση με τους άλλους.

Και στο παράδειγμα 2 βλέπουμε το δίκαιο και το άδικο είναι κάτι που αλλάζει ανάλογα το ποιος το μελετάει και από ποια οπτική γωνία.

Παράδειγμα τρίτο :

Για έναν φιλόζωο είναι δίκαιο και σωστό να στειρώνεται ένα ζώο, για λόγους που είναι γνωστοί. Για το ζώο όμως είναι μια άδικη πράξη καθώς παρεμβαίνει κάποιος στη φύση του, όπως για παράδειγμα θέλουν κάποιοι να παρέμβουν στο σώμα των ανθρώπων με ένα σκεύασμα χωρίς την έγκριση του καθενός.

Ο φιλόζωος θεωρεί σωστό το να έχει ένα τετράποδο κλειστό σε ένα σπίτι, γιατί νομίζει ότι είναι καλύτερο από το να ζει στο δρόμο. Βέβαια ένα τετράποδο στο δρόμο είναι ελεύθερο. Είναι ελεύθερο να κάνει την ανάγκη του όπου θέλει, όπως θέλει, όταν θέλει. Είναι ελεύθερο να πάει όπου θέλει, όταν θέλει, όπως θέλει. Είναι ελεύθερο να κυνηγήσει τη τροφή του όπως θέλει, όπου θέλει, όταν θέλει, όσο θέλει.

Ο άνθρωπος θεωρεί δίκαιο τη αποξήλωση των δασών για διάφορους λόγους, ξυλεία, επέκταση πόλεων κλπ κλπ. Ναι αλλά για τη φύση αυτό είναι άδικο καθώς φρενάρει την εξέλιξη της βίαια και χωρίς να ερωτηθεί. Θα πεις σωστά δεν έχει στόμα να μιλήσει. Ναι αλλά αν είχε σίγουρα θα έφερνε αντιρρήσεις ως ζωντανός οργανισμός που τον φέρνει κάποιος σε κατάσταση μη ύπαρξης χωρίς να ερωτηθεί.

Και στο τρίτο παράδειγμα βλέπουμε ότι το δίκαιο του ενός είναι άδικο του άλλου. Η μόνη παράμετρος είναι ποιος το σκέφτεται κάθε φορά και από ποια οπτική γωνία.

Πάμε τώρα στο συμπέρασμα :

Ποιος είναι αυτός που λέει εγώ είμαι δίκαιος να σωθώ; Ποιος είναι αυτός που λέει είναι άδικος εκείνος και εγώ πρέπει να φέρω καλύτερης μεταχείρισης από αυτόν;

Στα μάτια αυτού που το λέει ναι ισχύει, αλλά στα μάτια του άλλου ισχύει το ανάποδο. Πώς ένα υπέρτατο ΟΝ, ο Πατήρ ο ουράνιος όπως μας τον έμαθε ο Χριστός θα επιλέξει τι είναι πιο σωστό και τι όχι; Εφόσον με μαθηματική απόδειξη το δίκαιο του ενός είναι άδικο του άλλου.

Λένε οι “φωτισμένοι ιεράρχες” πχ ότι τα αβάφτιστα παιδιά είναι καταδικασμένα. Μα πως; Όπως είδαμε παραπάνω το αβάφτιστο παιδί θα σου πει εγώ τι φταίω ρε μεγάλε; Πώς ο ΟΝ θα κάνει κάτι τέτοιο;

Λένε κάποιοι είναι δίκαιο να πάρω την Αγιά Σοφιά και με αίμα γιατί έτσι μου την πήραν. Ναι αλλά ο σύγχρονος Τούρκος και πιθανόν με ελληνική καταγωγή θα σου πει εγώ ρε μεγάλε τι φταίω; Ούτε έσφαξα κανέναν, ούτε πήρα από κανέναν κάτι, στη τελική έτσι μεγάλωσα. Πώς ο ουράνιος Πατήρ θα επιλέξει το δίκαιο εφόσον με μαθηματική απόδειξη το δίκαιο του ενός είναι άδικο του άλλου και αντίστροφα.

Το ίδιο ισχύει αν το σκεφτείτε για τα πάντα στο κόσμο αυτό. Για θέματα θρησκείας, πατρίδας, οικονομίας , εργασίας, φιλοσοφίας κλπ κλπ.

Ο κόσμος αυτός είναι δομημένος έτσι ώστε να μην υπάρχει δίκαιο σε απόλυτο βαθμό. Δεν μπορεί να υπάρξει δικαιοσύνη σε αυτόν το κόσμο καθώς η οποία δικαιοσύνη μετατρέπεται σε άδικο για κάποιον άλλον. Έτσι έχει στηθεί το Μάτριξ έτσι ώστε ο κάθε ένας να δείξει τι πάστα άνθρωπος είναι.

Εδώ ερχόμαστε στα λόγια του Χριστού που λέει να ζητάμε τη βασιλεία των ουρανών. Εκεί θα μάθουμε το δίκαιο το απόλυτο. Εκεί θα μάθουμε το σωστό το απόλυτο. Μην κρίνεις για να μην κριθείς, διότι το δίκαιο το δικό σου είναι άδικο για κάποιον άλλον που θα σε κρίνει όπως έκρινες εσύ τον άλλον.

Ουδείς αναμάρτητος σε αυτόν τον κόσμο.

Ουδείς σωστός στα μέτρα του φωτός εδώ.

Ουδείς άξιος εδώ μέσα να πάει σε ένα περιβάλλον που δεν θα ισχύει αυτός ο άδικος κανόνας, αυτού του κόσμου, δηλαδή το δίκαιο το δικό σου άδικο για τον άλλον. Αυτό γιατί κανένας δεν έχει μάθει πραγματικά να μην πατάει το δίκαιο του πάνω στου αλλού το δίκαιο.

Για αυτό ο Χριστός μίλησε απλά. Ζήτα τη βασιλεία των ουρανών και να φέρεσαι όπως θέλεις να σου φέρονται.

Τόσο απλά τόσο όμορφα. Με αυτό δεν εφαρμόζεις στη πράξη το απόλυτο δίκαιο; Απλά να φέρεσαι όπως θέλεις να σου φέρονται και ξεμπερδεύεις. Όπως ζητάς σωτηρία για σένα έτσι να θέλεις και για τον διπλανό σου όπως και να είναι ο διπλανός σου.

Τα αναθέματα, οι κανόνες, οι απαγορεύσεις και όλα αυτά αυτά των ιερατείων, των νομοθετών και όλων όσων καθορίζουν τη ζωή μας είναι μόνο για αυτόν εδώ τον κόσμο, τον μάταιο που ότι και να κάνει κάποιος στη ζωή του θα το αφήσει πίσω, με προίκα όχι μόνο τις πράξεις αλλά και το σκεπτικό δράσης αυτών των πράξεών του.

Πχ ήσουν πετυχημένος επιχειρηματίας και έκανες καλό κομπόδεμα. Τα άφησες όλα πίσω και πήρες για προίκα τη φιλαργυρία. Αυτό γιατί για να κάνεις το κομπόδεμα αδιαφόρησες για τον διπλανό σου που πέθαινε της πείνας. Για πες μου τώρα εσύ δίκαιε; Το δίκαιο του πετυχημένου επιχειρηματία δεν ήταν άδικο αυτού που πέθανε από πείνα ζητώντας φαγητό; Με πιο μέτρο θα έκρινες; Ποιανού είναι το δίκαιο να σωθεί; Να σου δείξω ποιανού αλλού είναι δικαιότερο από εσένα.

Κάνε το αυτό στα πάντα στη ζωή σου και θα βρεις το δρόμο για το φως. Θα φτάσεις και θα γνωρίσεις τον ΟΝ.