Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα όχι πολύ μακρινό μέλλον, οι μαλάκες της επιφάνειας είχαν εξαπλωθεί σαν πανούκλα. Στις πόλεις, στα χωριά, ακόμα και στα καφενεία, οι άνθρωποι πλέον φοβόντουσαν να πουν οτιδήποτε, γιατί υπήρχε πάντα ένας μαλάκας κάπου να τους την πει. Έλεγες μια απλή κουβέντα για τον καιρό και κάποιος μαλάκας θα σου έλεγε πως «ο παππούς του είχε ζήσει σε χειρότερες συνθήκες», κάνοντάς σε να αναρωτιέσαι αν μιλάμε για το ίδιο σύμπαν. Οι άνθρωποι ήταν απελπισμένοι.
Μέχρι που έφτασε εκείνος. Ένας Έλληνας που δεν τον έλεγαν ούτε Ηρακλή ούτε Αχιλλέα, αλλά είχε ένα όνομα που κανείς δεν περίμενε: Μαλακοφάγος.
Ο Μαλακοφάγος δεν ήταν ένας συνηθισμένος τύπος. Είχε μεγαλώσει σε ένα χωριό της Πελοποννήσου, όπου ο πληθυσμός των μαλάκων είχε αγγίξει ανησυχητικά επίπεδα από τα χρόνια του καφενείου μέχρι το Facebook. Και αυτός ήταν που είχε μάθει από μικρός να τους αντιμετωπίζει. Ήταν ο καλύτερος ειδικός γιατί, όπως έλεγε και ο ίδιος, «Κανείς δεν ξέρει τον μαλάκα καλύτερα από έναν Έλληνα».
Με εξοπλισμό τελευταίας τεχνολογίας, όπως η «Ασπίδα της Υπομονής» και το «Ξίφος της Τέλειας Απάντησης», ο Μαλακοφάγος μπορούσε να κατατροπώσει οποιονδήποτε μαλάκα πριν προλάβει να πει το κλασικό «Μα, εγώ ξέρω καλύτερα». Έκανε ταξίδια σε όλη την Ελλάδα – από την Ομόνοια μέχρι την Κρήτη, κι έπειτα στους Έλληνες του εξωτερικού – για να σώσει τον κόσμο από την επιδημία της μαλακίας.
Μια μέρα, ο Μαλακοφάγος βρέθηκε να αντιμετωπίζει τον απόλυτο εχθρό: τον Υπέρμαλάκα. Ο Υπέρμαλάκας δεν ήταν ένας απλός μαλάκας της καθημερινότητας. Ήταν ένας κοσμογονικός μαλάκας που είχε ταλέντο να κάνει ό,τι λες να φαίνεται ανούσιο και λάθος, και φυσικά να ξέρει τα πάντα για τα πάντα, από την αρχαία Ελλάδα μέχρι την κβαντική φυσική.
Στην τελική αναμέτρηση, ο Υπέρμαλάκας έκανε τη μεγάλη του επίθεση: «Η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη από ήρωες πια! Κάτσε σπίτι σου!». Ο Μαλακοφάγος, όμως, παρέμεινε ψύχραιμος. Σήκωσε το Ξίφος της Τέλειας Απάντησης και με ένα μόνο χτύπημα απάντησε: «Αν δεν υπήρχαν ήρωες, πώς θα ξέραμε ποιος είναι ο μαλάκας;»
Ο Υπέρμαλάκας πάγωσε. Δεν είχε απάντηση. Η λογική του κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος. Με ένα ύστατο γρύλισμα μαλακίας, εξαφανίστηκε μέσα σε μια δίνη από «έξυπνα» σχόλια και τσακίσματα υπεροψίας.
Και έτσι, ο Μαλακοφάγος επέστρεψε στο χωριό του, όπου τον περίμενε μια μεγάλη γιορτή προς τιμήν του. Οι μαλάκες είχαν πια λιγοστέψει, και ο κόσμος μπορούσε να ζήσει ξανά ειρηνικά. Ο Μαλακοφονιάς έγινε μύθος. Ένας ήρωας που θα έμενε στην ιστορία, όχι για τις γροθιές του ή τη δύναμή του, αλλά για την ικανότητά του να κόβει τον μαλάκα από τη ρίζα.
Από τότε, λένε ότι κάθε φορά που κάποιος μαλάκας πάει να βγει στην επιφάνεια, ο Μαλακοφάγος είναι κάπου κοντά, έτοιμος να σώσει τον κόσμο… πάλι.
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek