Ντιμπέιτ στην Οξφόρδη για τα Γλυπτά του Παρθενώνα- Καταψήφισαν κατά πλειοψηφία την πρόταση να επιστραφούν

Γλυπτά του Παρθενώνα: Μια εκδήλωση συζήτησης, «Losing Your Marbles», που πραγματοποιήθηκε στις 2 Μαΐου από ένα ερευνητικό ινστιτούτο της Οξφόρδης, το Pharos Foundation, ψήφισε με 55 κατά 30 υπέρ στην ερώτηση αν θα πρέπει να παραμείνουν στο Βρετανικό Μουσείο
Υπέρ της διατήρησης των Γλυπτών μίλησαν ο ιστορικός και δικαστής Λόρδος Jonathon Sumption, ο ιστορικός Dominic Selwood και ο αρχαιολόγος Mario Trabucco della Torretta. Σε μια ανάρτηση στο X, ο Σέλγουντ συνόψισε τα νικητήρια επιχειρήματά τους, λέγοντας ότι τα Μάρμαρα αποκτήθηκαν νόμιμα και ότι «τα καθολικά μουσεία είναι πολιτιστικά σημαντικά για την ανθρωπότητα».

Υπέρ της επιστροφής των γλυπτών μίλησαν η καθηγήτρια Catherine Titi, η κοινωνιολόγος Tiffany Jenkins και ο διευθυντής του Ινστιτούτου Τέχνης και Δικαίου Alexander Herman.

Ο Σάμπσιον εκφώνησε την εναρκτήρια ομιλία, υποστηρίζοντας τη νομιμότητα από τη στιγμή που τα Ελγίνεια Μάρμαρα τα πήραν σε μια περίοδο δύο ετών «με το φως της ημέρας». Αναμένει ότι η άλλη πλευρά (η Ελλάδα) θα υποστηρίξει τον επαναπατρισμό «ως σύμβολο της εθνικότητάς τους», αλλά πιστεύει ότι τα γλυπτά θα πρέπει να θεωρούνται ως «μεγάλα μνημεία του ανθρώπινου πνεύματος… μέρος της παγκόσμιας κληρονομιάς της ανθρωπότητας συνολικά».

Η αντίκρουση του Titi επέφερε συγκρίσεις μεταξύ των επιχειρημάτων που χρησιμοποιούσε ο Sumption και εκείνων που χρησιμοποίησε ο Ναπολέοντας για να διατηρήσει την κατοχή του έργου τέχνης που ήθελε να διατηρήσει στη Γαλλία αφού έγινε Αυτοκράτορας. Αμφισβήτησε επίσης τον ισχυρισμό νομιμότητας του Sumption υποστηρίζοντας ότι μια επιστολή που υποτίθεται ότι προσέδιδε νομιμότητα στις ενέργειες του Έλγιν, ήταν, στην καλύτερη περίπτωση, αδύναμη ως αποδεικτικό στοιχείο.

Ο Χέρμαν πήρε την πλευρά του επαναπατρισμού της συζήτησης στο πλευρό του καθηγητή Τίτι, λέγοντας ότι «το αρχαίο παρελθόν ήταν θεμελιώδες χαρακτηριστικό στην ελληνική ταυτότητα και κληρονομιά και αυτό παραμένει έτσι μέχρι σήμερα. Υποστήριξε ότι δεν ήταν τόσο θέμα εθνικισμού όσο ότι «Πρόκειται για την αναγνώριση της αξιοπρέπειας και της κληρονομιάς άλλων ανθρώπων».

Ο Χέρμαν συνέχισε λέγοντας ότι «οι φοβούμενοι» θα υποστήριζαν ότι η αποκατάσταση του αμφιλεγόμενου

τα τεχνουργήματα θα οδηγούσαν σε μια ολισθηρή πλαγιά πολλών χωρών που ζητούν να επιστρέψουν αντικείμενα, αλλά αυτό δεν θα γινόταν ποτέ ο κανόνας. Ανέφερε στατιστικά στοιχεία ότι έχουν ληφθεί μόνο δέκα αιτήματα επαναπατρισμού, σε σύγκριση με τα εκατομμύρια των αντικειμένων. Πιστεύει ότι αυτό δεν υποστηρίζει τον φόβο ότι η έναρξη του επαναπατρισμού θα οδηγούσε σε άδειασμα διάσημων μουσείων.

Προς το παρόν, το Βρετανικό Μουσείο συνεχίζει να στεγάζει τα γλυπτά παρά τα επανειλημμένα αιτήματα της Ελλάδας να τα επαναπατρίσει ως θέμα εθνικής κουλτούρας και κληρονομιάς. Το Βρετανικό Μουσείο βρέθηκε επίσης στο στόχαστρο πρόσφατα λόγω αμφιβολιών για το αν είναι ασφαλές να στεγαστούν πολύτιμα αντικείμενα μετά την κλοπή περισσότερων από 1.500 αντικειμένων σε διάστημα αρκετών ετών, φερόμενο ως μέλος του προσωπικού.