Ένα γνήσιο υπογραφής δρόμος

Στις (αντιπροσωπευτικές) δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα, αρκεί αυτό να λέγεται και να πραγματώνεται από τους πολίτες και όχι από το πολιτικό-κομματικό σύστημα. Τώρα, το πώς μπορούν οι πολίτες να κάνουν πράξη, με δημοκρατικά μέσα, αυτόν τον αποφθεγματικό λόγο μέσα σε ένα μεθοδικά κλειδωμένο νομοτυπικό σύστημα, είναι μια άλλη η ιστορία.

Ο πολύ προβλέψιμος κ. Τσίπρας, έχοντας μόλις διαγράψει έναν βουλευτή του (όχι οποιονδήποτε), ζήτησε μέσα στην Ολομέλεια της Βουλής την παραίτηση του Πρωθυπουργού και την προκήρυξη εκλογών. Ως εδώ καλά. Όμως, ο κ. Τσίπρας έκανε ένα «πολιτικό» λάθος. Πήγε το γράμμα μακρύτερα από τον Πρωθυπουργό, και αυτό μας λύνει τα χέρια να γράψουμε δημόσια κάποιες σκέψεις υπό την κάλυψη του προτρεπτικού του λόγου. Ο κ. Τσίπρας είπε επί λέξει «…Στις δημοκρατίες, όμως, δεν υπάρχουν αδιέξοδα….Καλώ τους Έλληνες να απαιτήσουν να φύγει η κυβέρνηση των ενόχων. Καλώ τους Έλληνες να επιβάλουν το συνταγματικό τους δικαίωμα να αποφασίσουν οι ίδιοι για το δικό τους αύριο».
https://www.kathimerini.gr/politics/561637297/tsipras-pros-mitsotaki-dystychos-eptocheysate-ithika/

Όσο κι αν πιστεύει ο κ. Τσίπρας ότι μπορεί να λέει ό,τι του κατέβει μέσα στη Βουλή (καθώς δεν μπορεί να τον ελέγξει και να τον αγγίξει καμία αρχή), υπάρχουν συνέπειες από τον άκρατο επικοινωνιακό-πολιτικό λόγο. Με την κάλυψη του κ. Τσίπρα, λοιπόν, σηκώνουμε το πολιτικό γάντι ώστε να γίνει ρεαλιστική -με ωραίο δημοκρατικό τρόπο- η «επιθυμία» του, εκτός κι αν δεν υπάρχει δυσαρμονία μεταξύ λαϊκής βούλησης και μητσοτάκειας διακυβέρνησης.

Τον πολύ απλό τρόπο να διαπιστώσουμε, χωρίς κόστος και κόπο, αν πράγματι υπάρχει αυτή η δυσαρμονία, υποδεικνύουμε εδώ: ένα γνήσιο υπογραφής δρόμος. Και μαζί ξεμπερδεύουμε από τα υπέρμετρα πολιτικοποιημένα υγειονομικά άγχη, από τα κατασκευασμένα άγχη της κρίσης ηγεσίας και της κρίσης πατριωτισμού, από τα αλλοπρόσαλλα κοινωνικά κινήματα και από τα κομματίδια εμπορίας ευκαιριών.

Είναι σκληρό, αλλά πρέπει να λεχθεί ότι αν δεν βρει ο πολίτης τρόπο δημοκρατικό (sic) να διαρρήξει το θέσφατο τής ανά τετραετία ενημέρωσης της λαϊκής ετυμηγορίας, το καύχημα «στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα» θα παραμένει η βελόνα στα χέρια των κομματοκρατών που θα κεντάει ψιλό γαζί το κοστουμάκι του …«πάντα ευκολόπιστου και πάντα προδομένου» λαού εσαεί. Ένα γνήσιο υπογραφής δρόμος και ένας ηλεκτρονικός ταχυδρόμος. Τόσο απλά. Πιο απλά δεν γίνεται.

Ένα ηλιόλουστο πρωινό του Δεκέμβρη καταφθάνει στη Γραμματεία του Προέδρου της Βουλής ένα ηλεκτρονικό μήνυμα, ψηφιακά υπογεγραμμένο από τον ταχυδρόμο. Το θέμα του, ασυνήθιστο: «Διαβίβαση από νομίμως εξουσιοδοτηθέντα εντολής απόλυσης της κυβέρνησης». Ο δημοκρατικός αιφνιδιασμός εισήχθη ντε φάκτο στο λεξικό της δημοκρατίας. Ο αποστολέας του μηνύματος καλεί σε δωρική διαδικτυακή διάλεκτο τον Πρόεδρο της Βουλής να εισέλθει στο Σύστημα Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης προκειμένου να ενημερωθεί ότι 2.251.618+1 πολίτες έχουν νομίμως εξουσιοδοτήσει με αδιαμφισβήτητο γνήσιο υπογραφής, μέσω υπηρεσίας e-gov, τον ηλεκτρονικό ταχυδρόμο να επιδώσει την βούλησή τους στον Πρόεδρο της Βουλής. Στο υστερόγραφο αναφέρεται: «Στερείται νοήματος η εισαγωγή του παρόντος μηνύματος προς συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής, καθώς η Βουλή δεν διαθέτει επισήμως άδεια θεάτρου».

Δεν αναφερόμαστε σε έρευνα κοινής γνώμης, αναφερόμαστε σε σύγχρονες πρακτικές ζώσας ευφυούς δημοκρατίας. Ας είναι καλά ο κ. Πιερρακάκης και ο κ. Sars-Cov-2 που, εκόντες άκοντες, λειτούργησαν ως επιταχυντές (accelerators) της δημοκρατίας.

Do something great!

18-12-2021
Γεώργιος Σαρανταυγάς
Πολιτικός Επιστήμων – Διεθνολόγος

Πηγή: lavyrinthos.wordpress.com
Για την αντιγραφή,
Τέντζερης