Δοκιμασία/Πειρασμός/Τέστ ΥπερIQEQ & ΥπερEQIQ: το έναν μοναδικόν σημείον διά να αντιλαμβάνεστε τους αιρετικούς …

..και εάν είσαστε αιρετικοί [πρέπει να το γνωρίζετε, δεν το λέγω με κατηγορία, διότι μπορεί να είσαστε αιρετικοί από πλάνη ή αφέλεια]. Όλ’ οι αιρετικοί λένε Λουκάς, Ιωάννης, Ματθαίος, Μάρκος ψεύστες.

Δοκιμασία/Πειρασμός/Τέστ ΥπερIQEQ & ΥπερEQIQ: το έναν μοναδικόν σημείον διά να αντιλαμβάνεστε τους αιρετικούς και εάν είσαστε αιρετικοί [πρέπει να το γνωρίζετε, δεν το λέγω με κατηγορία, διότι μπορεί να είσαστε αιρετικοί από πλάνη ή αφέλεια]. Όλ’ οι αιρετικοί λένε Λουκάς, Ιωάννης, Ματθαίος, Μάρκος ψεύστες.

Ματθ. 1,18 Τοῦ δὲ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ γέννησις οὕτως ἦν. μνηστευθείσης γὰρ τῆς μητρὸς αὐτοῦ Μαρίας τῷ Ἰωσήφ, πρὶν ἢ συνελθεῖν αὐτοὺς εὑρέθη ἐν γαστρὶ ἔχουσα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου.

Ματθ. 1,19 Ἰωσὴφ δὲ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς, δίκαιος ὢν καὶ μὴ θέλων αὐτὴν παραδειγματίσαι, ἐβουλήθη λάθρα ἀπολῦσαι αὐτήν.

Ματθ. 1,20 Ταῦτα δὲ αὐτοῦ ἐνθυμηθέντος ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου κατ᾿ ὄναρ ἐφάνη αὐτῷ λέγων· Ἰωσὴφ υἱὸς Δαυΐδ, μὴ φοβηθῇς παραλαβεῖν Μαριὰμ τὴν γυναῖκά σου· τὸ γὰρ ἐν αὐτῇ γεννηθὲν ἐκ Πνεύματός ἐστιν Ἁγίου.

Ματθ. 1,21τέξεται δὲ υἱὸν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν· αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν. [Λαός Αυτού Ιησού Χριστού οι Εκλεκτοί Αυτού ανά όλα τα Σύμπαντα, διότι εάν υπάρχουν άνθρωποι ή παράνθρωποι οπού δη ποτέ Ούτος Ο Εμμανουήλ = εν μάνου/ανθρώπου/ανδρός και συνάμα μάν+ας = μαν+έως και man & wo+man = γη+μαν, Ιησούς Χριστός Ο Σωτήρ Υιός Θεού και ΤριαδικοΘεοενσάρκωσις Αυτού καθότι Αδιαίρετος Ο Άκτιστος Τριαδικός Θεός]

Μέχρι αυτά εδώ αρκούν τα τεκμήρια διά τους αιρετικούς οίτινες αρνούντε Την Θεότητα Ιησού Χριστού εν σαρκί υπό εν γαστρί Παναγίας, αλλά συνεχίζουμε και εξηγούμε εις τέλος….

Ματθ. 1,22        Τοῦτο δὲ ὅλον γέγονεν ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος·

Ματθ. 1,22               Και όλον αυτό το θαυμαστόν και μοναδικόν γεγονός έγινε, δια να πραγματοποιηθή και επαληθεύση αυτό, που είχε λεχθή από τον Κυριον δια του προφήτου Ησαΐου·

Ματθ. 1,23 Ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσουσι τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ, ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός.

Ματθ. 1,23  “Ιδού η αγνή και άμωμος παρθένος θα συλλάβη και θα γεννήση υιόν, χωρίς να γνωρίση άνδρα, και θα ονομάσουν αυτόν Εμμανουήλ, όνομα που σημαίνει· Ο Θεός είναι μαζή μας”.

Ματθ. 1,24 Διεγερθεὶς δὲ ὁ Ἰωσὴφ ἀπὸ τοῦ ὕπνου ἐποίησεν ὡς προσέταξεν αὐτῷ ὁ ἄγγελος Κυρίου καὶ παρέλαβε τὴν γυναῖκα αὐτοῦ,

Ιω. 1,18 Θεὸν οὐδεὶς ἑώρακε πώποτε· ὁ μονογενὴς υἱὸς ὁ ὢν εἰς τὸν κόλπον τοῦ πατρός, ἐκεῖνος ἐξηγήσατο.

Ιω. 1,18 Τον Θεόν κανείς ποτέ δεν έχει ίδει. Ο Υιός ο μονογενής, που υπάρχει προαιωνίως πάντοτε στον κόλπον του Πατρός, εκείνος εφανέρωσεν εις ημάς και κατέστησε γνωστόν τον Θεόν. [Κανείς δεν είδε εν ταχυτήτι Τον Θεόν, διότι εώρακε σημαίνει έως ροή δηλαδή ως φως να τρέχει, αλλά πάντοτε εξ’ ιαχής γνωρίζουν Τον Θεόν ήτοι Ο Πατήρ Ιαχά όπου εκ παραδρομής παραφθοράς καλείται Γιαχβέ, Ιαχωαύας κ.α. Έκτοτε μερικοί Αγίοι είδαν Το Άκτιστον Φως ως Γλαύκον/Κυανόν Γλυκόν Χρώμα και Τον Θεόν στατικώς όχι εν ροή ταχύτητος, ένας ασπούμε άνθρωπος είδε Τρεις Βασιλείς εις το απέναντι πεζοδρόμιον απέναντι Του να τον περιμένουν και αυτός ουκ ημπορούσε διέλθη διότι εις τον δρόμον περιπατούσε πίκνα κόσμου και δεν ημπορούσε και δεν τον άφηναν να περάσει απέναντι αλλά αυτοί αδιαφορούσαν διά τον άνθρωπον αυτόν και τους Τρεις Ολοΐδιους Βασιλείς απέναντι οι οποίοι περιμένουν ήτοι Πατήρ, Υιός και Αγίω Πνεύματοι]

Ιω. 1,9 Ἦν τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ὃ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον. [Είναι το φως το αληθινόν και φωτείζει παν άνθρωπον και άλλη ζωή….]

Ιω. 1,10 ἐν τῷ κόσμῳ ἦν, καὶ ὁ κόσμος δι᾿ αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ ὁ κόσμος αὐτὸν οὐκ ἔγνω. [Ο κόσμος έγινε διά Ιησού Χριστού αλλά ο κόσμος δεν το γνωρίζει, βάσει του προηγούμενου στίχου, μάλλον με την λέξη κόσμον εννοεί μόνον ή περισσότερον τους ανθρώπους, τον κόσμον των ανθρώπων, όπως το λέμε και εφημερών]

Ιω. 1,11 εἰς τὰ ἴδια ἦλθε, καὶ οἱ ἴδιοι αὐτὸν οὐ παρέλαβον. [Ήλθεν εις τα ίδια αίτινα δίδαξε ήτοι την Θρησκεία των Ιουδαίων και οι ίδιοι δεν παρέλαβαν Αυτόν ως Σωτήρ Θεάνθρωπον αλλά απέρριψαν Αυτόν, συνάμα εννοεί και όσους έκτοτε από πάσα γλώσσα, φυλή, έθνος, λαόν, Τον απορρίπτουν. Εδώ επισημάνω ότι εις την Γένεσιν υπαινίσσεται ότι όταν ο Αδάμαντος δημιουργήθηκε εν Παραδείσω Χρονικότητα διαφορετική από την πέριξη γήϊνη Χρονικότητα και η Εύα έγινε με κλωνοποίηση εκ του πλευρού του, εννοεί τους Ιουδαίους, ενώ ο Κάϊν φοβάται να προσφύγει μακρυά από τον χώρον του φόνου του μήπως και ο πρώτος συναντήσας αυτόν σκοτώσει αυτόν, και Ο Θεός του έδωσε σήμα τινόν να κάνει διά να φοβούντε να τον σκοτώσουν, συνεπώς υπήρχαν εκτός Παραδείσου ανθρώποι έκτοτε, πριν την δημιουργία επί γης του Παραδείσου και του Αδάμαντου εν αυτή. Οι δε εκτός Παραδείσου ανθρώποι πιθανόν να προήλθαν δι’ εξελίξεως ζώων ενώ ο εν Παραδείσω Αδάμαντος απευθείας εκ Ιησού Χριστού, εν πάση περιπτώσει όλα και όλοι εξ’ Ευλογίας και Δημιουργίας Θεού]

Ιω. 1,12 ὅσοι δὲ ἔλαβον αὐτόν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι, τοῖς πιστεύουσιν εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ, [Αυτά γράφοντε όταν ακόμη ήταν η αρχή του Χριστιανισμού αλλά έλαβαν Αυτόν από π.Χ., όπως προφύτες, 144,000 Παρθένοι Μάρτυρες αναφερόμενοι εις την Αποκάλυψη Ιωάννου και άλλοι. Οι Αγίοι έχουν ουράνιες εξουσίες]

Ιω. 1,13 οἳ οὐκ ἐξ αἱμάτων, οὐδὲ ἐκ θελήματος σαρκός, οὐδὲ ἐκ θελήματος ἀνδρός, ἀλλ᾿ ἐκ Θεοῦ ἐγεννήθησαν. [Πελώρια περίεργη φράση, οι λαβόντες ενδέδυμα Χριστού, δεν είναι εκ θελήματος αίματος ή σαρκός ή ανδρός ή γυναικός αλλά εκ Θεού, ήτοι πνεύμα κατέβηκε εξ’ ουρανού, δηλαδή διαφέρουν εκ των άλλων ψυχών ή έχουν μόνον αυτοί ευλογημένες ψυχές; Οπωσδήποτε η σύλληψη τους εν γαστρί μητρός των είναι Θέλημα Θεού και ουχί των ίδιων των γονέων των έστω και εάν νομίζουν αυτοί ότι δεν συμμετείχε το Θέλημα Θεού το Ιδιαίτερον διά αυτούς τους γεννηθέντες εκ Θεού. Έτερη ερμηνεία είναι ότι μετά την ενδέδυση τους με Χριστόν και την αφοσίωση τους εν Χριστώ αναγεννήθηκαν = γεννήθηκαν εκ Θεού. Συνάμα φαίνεται ότι η σύλληψη αυτών είναι διαφορετική από των άλλων τέκνων και καλύπτεται εκ Μυστηρίου Ιερού]

Ιω. 1,14 Καὶ ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν, καὶ ἐθεασάμεθα τὴν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρὰ πατρός, πλήρης χάριτος καὶ ἀληθείας.

Ιω. 1,15 Ἰωάννης μαρτυρεῖ περὶ αὐτοῦ καὶ κέκραγε λέγων· οὗτος ἦν ὃν εἶπον, ὁ ὀπίσω μου ἐρχόμενος ἔμπροσθέν μου γέγονεν, ὅτι πρῶτός μου ἦν. [Ιωάννης ο Πρόδρομος κέκραγε…]

Ιω. 1,16 Καὶ ἐκ τοῦ πληρώματος αὐτοῦ ἡμεῖς πάντες ἐλάβομεν, καὶ χάριν ἀντὶ χάριτος·

Ιω. 1,17 ὅτι ὁ νόμος διὰ Μωϋσέως ἐδόθη, ἡ χάρις καὶ ἡ ἀλήθεια διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο.

Ιω. 1,18 Θεὸν οὐδεὶς ἑώρακε πώποτε· ὁ μονογενὴς υἱὸς ὁ ὢν εἰς τὸν κόλπον τοῦ πατρός, ἐκεῖνος ἐξηγήσατο. [Κόλπος είναι η εγκάλη αλλά και η πηγή ζωής και κόλπος πνευματικός αντίστοιχος της μητρός, εξού εις τον Ναόν Αγίου Αλεξάνδρου Νέυσκυ της Σόφιας Βουλγαρίας εν τω Ιερώ παρουσιάζεται Ο Πατήρ να γεννάει από μέσα Του Τον Υιόν. Όπως η ακτίνα του Ηλίου είναι ιός/υ+ιός Ηλίου ούτως και Ο Υ+ιός είναι Ακτίνα Πατρός συνεπώς Όμοιοι, καθότι ακτίς Ηλίου και Ήλιος Ήλιος εισίν αφού ο Ήλιος είναι ακτίναι]

Ιω. 1,33 κἀγὼ οὐκ ᾔδειν αὐτόν, ἀλλ᾿ ὁ πέμψας με βαπτίζειν ἐν ὕδατι, ἐκεῖνός μοι εἶπεν· ἐφ᾿ ὃν ἂν ἴδῃς τὸ Πνεῦμα καταβαῖνον καὶ μένον ἐπ᾿ αὐτόν, οὗτός ἐστιν ὁ βαπτίζων ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ.

Ιω. 1,33 Και εγώ, όπως και σεις, δεν τον εγνώριζα, αλλά εκείνος που με έστειλε να βαπτίζω με νερό, εκείνος μου είπε· Εις όποιον ίδης να κατεβαίνη το Πνεύμα το Αγιον και να μένη εις αυτόν, αυτός είναι, που βαπτίζει με Πνεύμα Αγιον.

Ιω. 1,34 κἀγὼ ἑώρακα καὶ μεμαρτύρηκα ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ.

Μαρκ. 1,8 ἐγὼ μὲν ἐβάπτισα ὑμᾶς ἐν ὕδατι, αὐτὸς δὲ βαπτίσει ὑμᾶς ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ. [Συμπλήρωση: Ιω. 1,33 κἀγὼ οὐκ ᾔδειν αὐτόν, ἀλλ᾿ ὁ πέμψας με βαπτίζειν ἐν ὕδατι, ἐκεῖνός μοι εἶπεν· ἐφ᾿ ὃν ἂν ἴδῃς τὸ Πνεῦμα καταβαῖνον καὶ μένον ἐπ᾿ αὐτόν, οὗτός ἐστιν ὁ βαπτίζων ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ. Τα Ευαγγέλια έχουν πολλούς συνδυασμούς ανά στίχους και σταυροβελονιές, συνεπώς υφίσταται υφή και ραφή μεταξύ στίχων από τα Ευαγγέλια και πρέπει να εντοπίζοντε συνδυαστά και συμπληρωματικώς]

Μαρκ. 1,9 Καὶ ἐγένετο ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ Ναζαρὲτ τῆς Γαλιλαίας καὶ ἐβαπτίσθη ὑπὸ Ἰωάννου εἰς τὸν Ἰορδάνην.

Μαρκ. 1,10 καὶ εὐθέως ἀναβαίνων ἀπὸ τοῦ ὕδατος εἶδε σχιζομένους τοὺς οὐρανοὺς καὶ τὸ Πνεῦμα ὡς περιστερὰν καταβαῖνον ἐπ᾿ αὐτόν· [Πρωτίστως εφάνηκε η όραση ήτοι το φως εν ροεί Αγίου Πνεύματος φανένοντος ως περιστερά]

Μαρκ. 1,11καὶ φωνὴ ἐγένετο ἐκ τῶν οὐρανῶν· σὺ εἶ ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν σοὶ ηὐδόκησα. [Μετά εφάνη ή και ακούσθηκε ιαχή = φωνή = ηχώ εξ’ Ιαχά = Πατέρα, ήτοι πρώτον όραση = εικόνα και μετά ήχος, τυχαία ή μη τυχαία, όταν γίνεται έκρηξη ή παρακολουθούμε ασπούμε ζωντανή μετάδοση ποδοσφαίρου πρώτη έρχεται η εικόνα και μετά ακολουθεί ο ήχος, βεβαίως εν χρόνω άχρονον ήτοι άπειρης ταχύτητας όλα τούτα ευθέως ομοίως, η τρίτη παρουσουσία ή και πρώτιστη Αίσθησης η απτή είναι η Παρουσία Υιού εν σαρκί η οποία είναι χειροπειαστή/απτή από καθένα και δη Ιωάννη Πρόδρομον, ώστε έχουμε Αφή, Όραση, Ιαχή, ήτοι οι τρεις συνομωταξίες Αισθήσεων, η δε όσφρυνση και γεύση εξ’ αφής γινόμενες δηλοί υποκατηγορίες αφής, άλλωστε τι είναι η αφή, πάν έγγιγμα ή αίσθημα εσωτερικόν και εξωτερικόν, εις δε τα όνειρα πάντοτε βλέπουμε, ακούμε, εγγίζουμε, δεν οσφρυόμαστε και δεν γευόμαστε, αυτές οι δύο υποκατηγορίες δεν εκφράζοντε έν ονείρι ή οραμάτι, πάντα Τριάδες εισίν όπως Ο Άγιος Άκτιστος Τριαδικός Θεός και το ανάμεικτον αυτών = Παναίσθησις και Τρία Άκτιστα Άγια Πρόσωπα = Ανάμεικτον = Θεός. Μάρκος ή Μάρκ 1,11 = 111 = 666 με την εβραϊκή συμβολογραμματοσειρά ήτοι αντίστοιχον του ισογώνιου ισόπλευρου τρι+γώνου/τρί+γόνου με 60^ο = 606060 = 666 εξού ιερός αριθμός εις την Παλαιά Διαθήκη, τον οποίον αριθμόν σφετερίζεται το θηρίον αρχαίου δράκου, αφού ο ίδιος λέγει ο ψεύστης ότι είναι ο θεός και Μάρκος = Μαρκ = Mark/χάραγμα 111 ή 666, ο διάβολος δεν εποίησε τίποτε, όλα παρά Θεού κτισμένα και ο διάβολος κτίσμα και δεν δύναται ποιήσει αριθμόν αλλά όλοι οι αριθμοί έναν και προ πάντων των αιώνων ήτοι και προ του σατανά ποιηθέντος, ο νοών νοείτω. Αλλά ο δεχθείς το 666 ως μάρκ/σημείον/χάραγμα εν ονόματι διαβόλου βλασφημεί την ιερότητα 666 και Τον Θεόν διότι δέχεται ως θεόν το θηρίον διάβολον, ουδείς αριθμός μιαρός διότι πάντες αυτοί κύτταρα και χείρες Θεού, η μίαση είναι όταν ένας αριθμός χρησιμοποιείται βλάσφημα εκ διαβόλου και διαβολιστών ανθρώπων με μεταπαρασυμβολισμούς και ο νοών νοείτω, τους παίρνουμε οπίσω παν σύμβολον, ουδέν σύμβολον ή γεωμετρικόν σχύμαν/σχήμαν όπως ασπούμε πεντάλφα και εξάλφα δαιμονικαί, διότι ενιαυτές προ πάντων των αιώνων προ σατανά και άλλων κτιστών ειδών ποιηθέντων. Δαιμονισμός είναι το παρανόημα διαβόλου σε οία σχύματα, σύμβολα, αριθμούς και εδώ τους αποκρυπτογραφούμε και καταρρίπτουμε λαμβάνοντας οπίσω τα σύμβολα, σχύματα και αριθμούς εν ονόματι Τριαδικού Θεού και ουχί δι’ αδικίας και βλασφημίας εν ονόματι αναθεματισμένου και αυτοαναθεματισμένου διαβόλου με τα εκατομμύρια ονόματα και ύπουλες πονηρές δόλιες παραλλαγές]

Μαρκ. 1,12 Καὶ εὐθέως τὸ Πνεῦμα αὐτὸν ἐκβάλλει εἰς τὴν ἔρημον·

Μαρκ. 1,12 Και αμέσως το Πνεύμα το Αγιον ωδήγησεν αυτόν εις την έρημον. [Το Πνεύμαν Το Άγιον έκβαλεν Αυτόν εις την έρημον προς δοκιμασίαν πειρασμών

Μαρκ. 1,13 καὶ ἦν ἐκεῖ ἐν τῇ ἐρήμῳ ἡμέρας τεσσαράκοντα πειραζόμενος ὑπὸ τοῦ σατανᾶ, καὶ ἦν μετὰ τῶν θηρίων, καὶ οἱ ἄγγελοι διηκόνουν αὐτῷ.

Μαρκ. 1,13 Και έμεινεν εκεί εις την έρημον σαράντα ημέρας πειραζόμενος από τον Σατανάν, χωρίς ούτε ελάχιστον να υποχωρήση στους πειρασμούς· και ήτο εκεί μαζή με τα θηρία της ερήμου, οι δε άγγελοι του Θεού τον υπηρετούσαν. [40 ημέραι επί 24 ώραι = 960 ώραι, όσα τα πέταλλα αιθερικού κέντρου της κορωνίδος κεφαλής, και αυτά τα ενεργειακά κέντρα εκ Τριαδικού Θεού εγένετο εις πάσαν ανθρώπινη σάρκα και απ’ εκεί επικοινωνεί η ψυχή και πνεύματι εν σώματι με Τον Τριαδικόν Θεόν, με αγγέλους, με αγίους, με δαίμονες, με δυνάμεις, με εμπνεύσεις, με οράματα και απ’ εκεί θα ελέγχεται ο ψευδάνθρωπος παραμεταψευδάνθρωπος με σήματα ηλεκτρονικά κοινού αδικαίου συνστήματος ή και με Quantum Financial Final System Αντίχριστου και δι’ αυτού εκκοπεί πάσα επικοινωνία με Τριαδικόν και Πνεύμαν Αγαθού και ελέγχει, διατάσσει και καθοδηγεί την θέληση και βούληση ψευδάνθρωπου του προσκυνήσαντος διαβόλου υπερδιαδικτυακή κοινωνία όπου καθένας ψευδάνθρωπος θα είναι Τράπεζα δεδομένων όλων των άλλων ανθρώπων και του εαυτού του. Ο Ιησούς έπρεπε να δοκιμαστεί ως σάρκα και διά της σαρκός Του και ως άνθρωπος χωρίς την Βοήθεια Της Αυτοθεότητος Θεότητος Του, ήτοι ως απλός θνητός και επέτυχαν κατά του σατανά και ενίκησεν αυτόν εν ερήμω και έπειτα εις τις δοκιμασίες αναμάρτητος έως θανάτου επί Σταυρώ και Αυτοαναστάσεως Του]

Μαρκ. 1,14 Μετὰ δὲ τὸ παραδοθῆναι Ἰωάννην ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὴν Γαλιλαίαν κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ

Μαρκ. 1,14 Οταν δε ο Ιωάννης συνελήφθη κατά διαταγήν του Ηρώδου Αντίπα και παρεδόθη εις την φυλακήν, ήλθεν ο Ιησούς εις την Γαλιλαίαν και εκήρυττε το χαρμόσυνον μήνυμα της βασιλείας του Θεού.

Μαρκ. 1,15 καὶ λέγων ὅτι πεπλήρωται ὁ καιρὸς καὶ ἤγγικεν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ· μετανοεῖτε καὶ πιστεύετε ἐν τῷ εὐαγγελίῳ.

Λουκ. 1,26 Ἐν δὲ τῷ μηνὶ τῷ ἕκτῳ ἀπεστάλη ὁ ἄγγελος Γαβριὴλ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ εἰς πόλιν τῆς Γαλιλαίας, ᾗ ὄνομα Ναζαρέτ,

Λουκ. 1,27 πρὸς παρθένον μεμνηστευμένην ἀνδρί, ᾧ ὄνομα Ἰωσήφ, ἐξ οἴκου Δαυΐδ, καὶ τὸ ὄνομα τῆς παρθένου Μαριάμ.

Λουκ. 1,28 καὶ εἰσελθὼν ὁ ἄγγελος πρὸς αὐτὴν εἶπε· χαῖρε, κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετὰ σοῦ· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν.

Λουκ. 1,29 ἡ δὲ ἰδοῦσα διεταράχθη ἐπὶ τῷ λόγῳ αὐτοῦ, καὶ διελογίζετο ποταπὸς εἴη ὁ ἀσπασμὸς οὗτος.

Λουκ. 1,29 Αυτή δε, όταν είδε τον άγγελον, εταράχθη πολύ από τα λόγια του και εσκέπτετο μέσα της τι σημαίνει και ποίον σκοπόν έχει αυτός ο χαιρετισμός.

Λουκ. 1,30 καὶ εἶπεν ὁ ἄγγελος αὐτῇ· μὴ φοβοῦ, Μαριάμ· εὗρες γὰρ χάριν παρὰ τῷ Θεῷ.

Λουκ. 1,31 καὶ ἰδοὺ συλλήψῃ ἐν γαστρὶ καὶ τέξῃ υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν. [Ιησούν αναγραμματιστί = Νους ηι = νουσηΐ = ο του νου ο έως ή και νούσιμος, ενώ Ιησούς = Ιάση = Ιάσων = Ιατρός = Ία+τρία = Ιερόν Των Τριών = Αγίας Τριάδος]

Λουκ. 1,32 οὗτος ἔσται μέγας καὶ υἱὸς ὑψίστου κληθήσεται, καὶ δώσει αὐτῷ Κύριος ὁ Θεὸς τὸν θρόνον Δαυΐδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, [Ο Δαυΐδ γονικός πατέρας Του Ιησού εκ Παναγίας η οποία είναι πρώτη ανηψιά του μνήστορος Ιωσήφ και η μητέρα Της αδελφή του πατέρα του μνήστορος Ιωσήφ και η αναφορά των γενεών έως Ιωσήφ διά να φανεί η σχέση Της Παναγίας με Τον Δαυΐδ, καθότι οι Ιουδαίοι έγραφαν τα γενεολογικά δένδρα μόνον των ανδρών, και εξ’ αυτού φαίνεται η σχέση Παναγίας με Δαυΐδ, όστις σκανδαλίζεται δεν έχει αντιληφθεί τι είναι Ιερόν και δεν έχει θέσει εναυτώ αγαθήν λειτουργίαν]

Λουκ. 1,33 καὶ βασιλεύσει ἐπὶ τὸν οἶκον Ἰακὼβ εἰς τοὺς αἰῶνας, καὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος. [Αλλού Ο Χριστός εξηγεί ότι τέκνα Αυραάμ, Ισαάκ, Ιακώβ είναι τα πνευματικά τέκνα Πίστης και όχι τα κατά σάρκαν]

Λουκ. 1,34 εἶπε δὲ Μαριὰμ πρὸς τὸν ἄγγελον· πῶς ἔσται μοι τοῦτο, ἐπεὶ ἄνδρα οὐ γινώσκω;

Λουκ. 1,34 Είπε δε η Μαριάμ προς τον άγγελον· “πως θα γίνη το πρωτάκουστον τούτο, να γεννήσω υιόν, αφού δεν γνωρίζω άνδρα;

Λουκ. 1,35 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἄγγελος εἶπεν αὐτῇ· Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπὶ σὲ καὶ δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι· διὸ καὶ τὸ γεννώμενον ἅγιον κληθήσεται υἱὸς Θεοῦ.

Λουκ. 1,36 καὶ ἰδοὺ Ἐλισάβετ ἡ συγγενής σου καὶ αὐτὴ συνειληφυῖα υἱὸν ἐν γήρει αὐτῆς, καὶ οὗτος μὴν ἕκτος ἐστὶν αὐτῇ τῇ καλουμένῃ στείρᾳ·

Λουκ. 1,37 Διότι δεν είναι αδύνατον στον Θεόν κάθε τι θαυμαστόν και υπερφυσικόν”.

Λουκ. 1,38 εἶπε δὲ Μαριάμ· ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά σου. καὶ ἀπῆλθεν ἀπ᾿ αὐτῆς ὁ ἄγγελος.

Λουκ. 1,38 Είπε δε η Μαριάμ· “ιδού η δούλη του Κυρίου πρόθυμος να υποταχθώ εις την θείαν βουλήν. Ας γίνη σύμφωνα με τον λόγον σου”. Και ανεχώρησεν από αυτήν ο άγγελος.

Τα όσα αναφέροντε ανωτέρω είναι Μαρτυρία των 4 Ευαγγελιστών τι Είναι Ο Χριστός ήτοι Υιός Θεού και Θεάνθρωπος ήτοι Θεός εν ανθρώπου σαρκί. Αναγνώθωντας τα 3 πρώτα κεφάλαια από τον καθένα Ευαγγελιστή έχουμε πλήρη τεκμηρίωση περί τούτων και βεβαίως με όσα άλλα αναφέροντε εις τα επόμενα κεφάλαια, όπως η Μεταμόρφωση και άλλα… Τα όσα λέγω προσωπικά ανωτέρω εάν θέλετε μην τα λάβετε υπόψιν, δεν είναι αιρετικά, είναι επεξηγηματικά και όχι μόνον δεν αναιρούν τα όσα αναφέρουν τα Ευαγγέλια αλλά τα επεκτείνουν όπως είναι και ούτως ή άλλως δεν τα αναιρούν και δεν τα αλλάζουν…. Αφού αναγνώσετε τα κατωτέρω εδάφια προχωρούμε.

Λουκ. 2,31 ὃ ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν.

Ιω. 1,1 Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος.

Ιω. 1,2 Οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν Θεόν.

Ιω. 1,3 πάντα δι᾿ αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν ὃ γέγονεν.

Ιω. 1,4 ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων.

Ιω. 1,5καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν.

Ιω. 1,14 Καὶ ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν, καὶ ἐθεασάμεθα τὴν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρὰ πατρός, πλήρης χάριτος καὶ ἀληθείας.

Οι αιρετικοί έχουν κοινόν παρονομαστή άρνησης των όσων εδαφίων προαναφέρουμε εξ’ αρχής. Αρνούντε Την Θεότητα Ιησού Χριστού Υιού Τριαδικού Θεού εν σαρκί και Τον υποβιβάζουν εις άνθρωπον μόνον.

Οι ίδιοι αυτοί όλοι αιρετικοί επικαλούντε τους 4 Ευγγελιστές διά όσα ισχυρίζοντε, ενώ συνάμα τους διαψεύδουν, τους αρνούντε και τους κηρύσσουν ψεύστες, καθότι οι αιρετικοί αρνούντε όλα τα ανωτέρω εδάφια και δη Την Αγίαν Τριάδαν, Τον Θεάνθρωπον ή και Τριαδικοθεάνθρωπον, Την Παρθενίαν Της Παναγίας και Την Σύλληψιν Της Παναγίας εξ’ Αγίου Πνεύματος και μακάρι δι’ αυτούς και δι’ όλους μας να μην εκληφθή τούτον ως βλασφημία προς Τω Αγίω Πνεύματι η οποία μάλιστα δεν διορθώθηκε με Μετάνοια…. Αρνούντε ότι Ο Πατέρας Ιαχά τεκνοποίησε εν σαρκί Παναγίας δι’ Αγίου Πνεύματος ήτοι ληφθέντος Μετοχής εν νυδήν/γαστρί Παναγίας και Τα Τρία Πρόσωπα Της Αγίας Τριάδος και Η Παναγία παραμένει Παρθένος εσαεί…. Όλα αυτά τα αρνούντε όλοι οι αιρετικοί, αντίμαχοι, άθεοι, Αντίχριστοι και αλλόθρησκοι [εξ’ όσων δεν παραδέχοντε Την Θεοτεκνοποιΐαν].

Οι αιρετικοί διά να υπερασπίσουν τους λόγους τους επικαλούντε εδάφια των 4 Ευαγγελιστών αλλά ουδέποτε τα ανωτέρω εδάφια περί τεκνοποίησης Ιησού Χριστού δι’ Αγίου Πνεύματος Πατρός και αρνούντε οπωσδήποτε Τω Αγίω Πνεύματι….

Οι αιρετικοί παντοίας αιρέσεως επικαλούντε τους 4 Ευαγγελιστάς και συνταυτοχρόνως τους αρνούντε και επιλέγουν συγκεκριμένα λόγια να τα κρίνουν αυτοί ως ορθά και τα υπόλοιπα ψεύδη των Ευαγγελιστών ή και εμβόλιμα διά να δικαιολογηθούν εάν τους στριμώξετε…. Είναι διαφορετικόν από εκείνους όπου αρνούντε το σύνολον των Ευαγγελίων ως Θείος Λόγος, Εντολές και Διήγηση, όπως οι Εβραίοι και άλλοι….

Οι αιρετικοί δεν μπορούν να εξηγήσουν διάφορα λόγια Του Χριστού έως και προσποιήσεις, δοκιμασίες και παραβολές σε ανθρώπους, όπως δοκιμάζει εις την Συροφοινίκισσα Ελληνίδα την Πίστη της η οποία με ταπείνωση του λέγει ότι είναι κυνάριον ενώ είναι ταπεινή, όπως λέγει εις τον πλούσιον τι με λέγεις καλόν, μόνον Ο Θεός είναι καλός, διότι ο πλούσιος αυτός θεωρεί Τον Θεόν έναν κοινόν ραββίνον και ουχί Θεάνθρωπον και άλλα… Όταν Ο Χριστός αναφέρεται εις τα γεγονότα των εσχάτων χρόνων εις το κεφάλαιον 24 του Ματθαίου, λέγει ότι τον χρόνον των συμβάντων γνωρίζει μόνον Ο Πατέρας μου, και τούτον το επικαλούντε οι αιρετικοί ότι είναι παραδοχή Χριστού ότι δεν είναι Θεός, αλλά δεν αναφέρουν ότι Ο Χριστός λέγει ότι όπου είναι Ο Πατέρας είναι και Αυτός και είναι εντός της καρδίας Του Ο Πατέρας και Αυτός εντός Πατρός και εις τον Μαθητήν Του: δεν είδες Τον Πατέρα ακόμη τόσον καιρόν ενώπιον σου και μαζύν σου αφού Τον έχεις απέναντι σου; Δηλαδή Ο Χριστός είναι και Πατέρας, και Υιός, και Αγίω Πνεύματι, Τρία σ’ Έναν, Τριάς Εν Μονάδι εν σαρκί και Το κάθε Πρόσωπον εξεχωριστόν και συνάμα αξεδιάλυτον από τα άλλα Δύο Η Αγία Τριάδα….

Ορθοδοξία είναι αυτόν το Ιερόν Δόγμαν Μονάς εν Τριάδι και Τριάς εν Μονάδι, και Μονάς και Τριάς εν σαρκί Ιησού Χριστού και Υιός και συνάμα Πατέρας και Αγίω Πνεύματι, καθότι ασπούμε οι ακτίνες ηλίου, οι συχνότητες και χρώματα συχνοτήτων ηλίου εισίν ο ήλιος και η πηγή του ηλίου και εκ πηγής αυτά και αυτά η πηγή…. Συνάμα ο υιός του ανθρώπου είναι άνθρωπος, ο υιός του τίγρη είναι τίγρης, ο υιός του δράκου είναι δράκος, ο υιός του όφι είναι ο όφις και ο υιός Του Θεού εν γαστρί σαρκός τι είναι; Υιός Θεού, διότι ο υιός είναι η έκταση και επέκταση Πατρός σε Θεόν και σε κάθε είδος…. Όταν Ο Χριστός λέγει πως την ημέραν των εσχάτων γεγονότων γνωρίζει μόνον Ο Πατέρας διατί δεν λέγει ότι γνωρίζει και Τω Αγίω Πνεύματι, όπου σε άλλη περίπτωση λέγει πως εάν βλασφημίσεις Τον Πατέρα και Τον Υιόν μπορεί να σωθείς αλλά εάν βλασφημίσεις Τω Αγίω Πνεύματι όχι; Διότι είναι αυτονόητον ότι όπου Πατήρ και Αγίω Πνεύματι και Υιός και όπου Υιός Πατήρ και Αγίω Πνεύματι και όπου Αγίω Πνεύματι και Πατήρ και Υιός, διότι ως κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση και αντικατοπτρισμόν εις τον κόσμον της ύλης, όπου μήκος και ύψος και πλάτος, όπου ύψος και μήκος και πλάτος και όπου πλάτος και μήκος και ύψος, δεν υπάρχει τίποτε εις την ύλην χωρίς τις τρεις διαστάσεις, όπου συνταυτοχρόνως είναι εξεχωριστά πρόσωπα ή προσωπικότητες ή μαθηματικοί ατραποί αλλά αξεδιάλυτοι, ώστε εάν διαλυθεί μία εκ των τριών διαστάσεων διαλεύοντε συνταυτοχρόνως και οι άλλες δύο, ήτοι μονάς εν τριάδι και τριάδι έν μονάς, κάτι το οποίον είπε ο Θουκιδίδης, ο Ερμής ο Τρισμέγιστος και άλλοι π.Χ….

Όλοι οι αιρετικοί ευθυγραμμίζοντε εις διάψευση όποτε τους συμφέρει και επικάλεση όποτε τους συμφέρει χωρίς ενιαία διόραση των Λόγων των 4 Ευαγγελιστών.

Να έναν παράδειγμα ψεύδους, υποκρισίας και απόκρυψης τους ότι ψεύδοντε, δεν παραδέχοντε και αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνισμα τα ανωτέρω εδάφια των 4 Ευαγγελιστών: [το κατωτέρω αιρετικόν κείμενον θα το ελέγξουμε με ανάλυση σε άλλον άρθρον]:

[Παραμαχάνσα Γιογκανάντα, η γνήσια επιστήμη Κρίγια-Ράτζα Γιόγκα Ελλάδα

30 Δεκεμβρίου 2018 ·

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΗΤΑΝ Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΓΙΟΣ ΤΟ ΘΕΟΥ – «ΟΤΑΝ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΕΓΙΝΕ ΘΕΟΣ» – Το κείμενο είναι ΠΡΑΓΜΑΤΕΙΑ, αυτά δεν θα τα βρείτε μαζεμένα πουθενά αλλού – το τέλος των αναρτήσεων για τον μεγαλειώδη Χριστό…

Η επίσημη Εκκλησία θεωρεί ότι ο Χριστός ήταν ο ίδιος ο Θεός – αυτό καθιερώθηκε στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας το 325 μετά Χριστόν, και υπάρχει στο σύμβολο της πίστης («Πιστεύω εις ένα Θεό…»). Ο Χριστός όμως διαχώρισε τον εαυτό του από τον Θεό πάρα πολλές φορές:

ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ:

Και [ο Χριστός] του είπε: «ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΛΕΣ ΑΓΑΘΟ? Κανείς δεν είναι αγαθός ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ, Ο ΘΕΟΣ» (κατά Ματθαίο ΙΘ:17).

«Να είστε λοιπόν τέλειοι, όπως ο Πατέρας σας στους ουρανούς είναι τέλειος» (κατά Ματθαίο Ε:48).

«Αυτά που γνωρίζει ο Πατέρας μου, εγώ δεν τα γνωρίζω». («Για δε την ημέρα εκείνη και την ώρα κανείς δεν γνωρίζει, ούτε οι άγγελοι που είναι στον ουρανό, ούτε ο Υιός, παρά μόνο ο Πατέρας» (κατά Μάρκο ΙΓ:32).

«Αυτός που με απορρίπτει και δεν δέχεται τους λόγους μου, έχει αυτόν που τον κρίνει. Ο λόγος τον οποίο είπα, εκείνος θα τον κρίνει την έσχατη ημέρα. Διότι εγώ δεν μίλησα από μόνος μου, αλλά ο Πατέρας που με έστειλε, Αυτός μου έδωσε εντολή τι να πω και τι να μιλήσω. Και ξέρω ότι η εντολή Του είναι ζωή αιώνια. Όσα λοιπόν λέω εγώ, όπως μου είπε ο Πατέρας, έτσι λέω» (κατά Ιωάννη ΙΒ:48-50).

«Ο δε Παράκλητος, που είναι το Πνεύμα το Άγιο, τον οποίο θα στείλει ο Πατέρας στο όνομά μου, εκείνος θα σας διδάξει τα πάντα και θα φέρει στη μνήμη σας τα πάντα» (κατά Ιωάννη ΙΔ:26).

«Διότι όλα αυτά τα ζητούν τα έθνη του κόσμου. Και ο Πατέρας σας ξέρει ότι χρειάζεστε αυτά τα πράγματα» (κατά Λουκά ΙΒ:30).

«Δύο σπουργίτια δεν πωλούνται προς ένα ασσάριο [νόμισμα της εποχής]? Και ένα απ’ αυτά δεν θα πέσει στη γη χωρίς [να το γνωρίζει] ο Πατέρας σας» (Κατά Ματθαίο Ι:29).

«Ο Πατέρας αγαπά τον Υιό και έδωσε τα πάντα στα χέρια του» (κατά Ιωάννη Δ).

«Διότι ο Θεός δεν απέστειλε τον Υιό Του στον κόσμο για να καταδικάσει τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κόσμος μέσω αυτού».

«Αλλά έρχεται η ώρα, και ήδη είναι, που οι αληθινοί προσκυνητές θα προσκυνήσουν τον Πατέρα στο πνεύμα και στην αλήθεια. Διότι ο Πατέρας τέτοιους θέλει να Τον προσκυνούν. Ο Θεός είναι Πνεύμα, και αυτοί που Τον προσκυνούν πρέπει να Τον προσκυνούν στο πνεύμα και στην αλήθεια» (κατά Ιωάννη Δ:22-24).

Ο δε Ιησούς αποκρίθηκε προς αυτούς: «Ο Πατέρας μου εργάζεται μέχρι τώρα, και εγώ εργάζομαι».

«Δεν μπορώ να κάνω από μόνος μου τίποτα. Όπως ακούω κρίνω, και η κρίση μου είναι δίκαιη. Διότι δεν ζητώ το θέλημα το δικό μου, αλλά του Πατέρα που με έστειλε».

«Εγώ ήρθα στο όνομα του Πατέρα μου, και δεν με δέχεστε».

«Μην νομίζετε ότι θα σας κατηγορήσω στον Πατέρα» (κατά Ιωάννη Ε).

«Αλήθεια, αλήθεια σας λέω, δεν μπορεί ο Υιός να κάνει τίποτα από μόνος του, αν δεν βλέπει τον Πατέρα να το κάνει. Επειδή ό,τι πράγματα κάνει Εκείνος, αυτά κάνει και ο Υιός ομοίως» (κατά Ιωάννη Ε).

«Επειδή όπως ο Πατέρας εγείρει τους νεκρούς και ζωοποιεί, έτσι και ο Υιός ζωοποιεί όποιους θέλει» (κατά Ιωάννη Ε:21).

«Διότι ο Πατέρας δεν κρίνει κανέναν, αλλά στον Υιό έδωσε όλη την κρίση, για να τιμούν όλοι τον Υιό όπως τιμούν τον Πατέρα. Αυτός που δεν τιμά τον Υιό δεν τιμά τον Πατέρα που τον έστειλε» (κατά Ιωάννη Ε:22-23).

«Τα έργα τα οποία μου έδωσε ο Πατέρας να τελειώσω, αυτά τα έργα, τα οποία εγώ κάνω, μαρτυρούν για μένα ότι ο Πατέρας με έστειλε. Και ο Πατέρας που με έστειλε, Αυτός μαρτύρησε για μένα» (κατά Ιωάννη Ε:36).

«Να γίνετε λοιπόν οικτίρμονες, όπως και ο Πατέρας σας είναι οικτίρμων» (κατά Λουκά ΣΤ:32-34, 36).

«Και όταν κάνεις ελεημοσύνη, ας μην γνωρίζει το δεξί σου χέρι τι κάνει το αριστερό σου, για να είναι η ελεημοσύνη σου κρυφή, και ο Πατέρας σου που βλέπει στα κρυφά θα σου ανταποδώσει στα φανερά».

«Διότι αν συγχωρήσετε στους ανθρώπους τα πταίσματά τους, θα συγχωρήσει και εσάς ο Πατέρας σας ο ουράνιος. Αν όμως δεν συγχωρήσετε στους ανθρώπους τα πταίσματά τους, ούτε ο Πατέρας σας θα συγχωρήσει τα πταίσματά σας» (κατά Ματθαίο ΣΤ).

«Αν λοιπόν εσείς οι φαύλοι ξέρετε να δίνετε καλά πράγματα στα παιδιά σας, πόσο περισσότερο ο Πατέρας σας στους ουρανούς θα δώσει αγαθά σ’ αυτούς που τα ζητούν απ’ Αυτόν?» (κατά Ματθαίο Ζ-Η).

«Ο Πατέρας αγαπά τον Υιό και έδωσε τα πάντα στα χέρια του».

«Όποιος πιστεύει στον Υιό έχει ζωή αιώνια. Και αυτός που δεν πιστεύει στον Υιό δεν θα δει ζωή, αλλά η οργή του Θεού μένει πάνω του» (κατά Ιωάννη Δ).

«Δείτε τα πουλιά του ουρανού, ότι δεν σπέρνουν ούτε θερίζουν ούτε μαζεύουν σε αποθήκες, και ο Πατέρας σας ο ουράνιος τα τρέφει. Εσείς δεν είστε πολύ ανώτεροι απ’ αυτά?» (κατά Ματθαίο ΣΤ).

«Εάν με αγαπάτε, θα χαρείτε που είπα: “Πηγαίνω προς τον Πατέρα”. Διότι Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ» (κατά Ιωάννη ΙΔ:27-29).

«Και αυτά θα σας κάνουν, διότι δεν γνώρισαν τον Πατέρα, ούτε εμένα» (κατά Ιωάννη, ΙΣΤ).

«Τα πάντα παραδόθηκαν σ’ εμένα από τον Πατέρα μου. Και κανένας άνθρωπος δεν γνωρίζει ποιος είναι ο Υιός, παρά μόνο ο Πατέρας. Και ποιος είναι ο Πατέρας, παρά μόνο ο Υιός, και σε όποιον θα Τον αποκαλύψει ο Υιός» (κατά Λουκά Ι:22-24).

«Μη διαμαρτύρεστε μεταξύ σας. Κανείς δεν μπορεί να έρθει προς εμένα εάν δεν τον ελκύσει ο Πατέρας που με έστειλε» (κατά Ιωάννη ΣΤ:45).

«Όποιος κάνει το θέλημα του Πατέρα μου που βρίσκεται στους ουρανούς, αυτός είναι αδελφός και αδελφή και μητέρα μου» (Κατά Ματθαίο ΙΒ:50).

«Εάν εγώ δοξάζω τον εαυτό μου, η δόξα μου είναι τίποτα. Ο Πατέρας μου είναι Αυτός που με δοξάζει, τον Οποίο εσείς λέτε ότι είναι ο Θεός σας. Και δεν Τον γνωρίσατε, εγώ όμως Τον γνωρίζω. Και εάν πω ότι δεν Τον γνωρίζω, θα είμαι όμοιός σας, ψεύτης. Αλλά Τον γνωρίζω, και τον λόγο Αυτού φυλάσσω» (κατά Ιωάννη Η, γύρω στο εδάφιο 50)

Έλεγαν λοιπόν προς αυτόν: «Πού είναι ο Πατέρας σου?». Αποκρίθηκε ο Ιησούς: «Ούτε εμένα ξέρετε, ούτε τον Πατέρα μου» (κατά Ιωάννη Η:19).

«Πάλι αφήνω τον κόσμο, και πηγαίνω προς τον Πατέρα» (κατά Ιωάννη ΙΣΤ:28).

Και ύψωσε τους οφθαλμούς του στον ουρανό, και είπε: «Πατέρα, ήρθε η ώρα. Δόξασε τον Υιό Σου, για να Σε δοξάσει και ο Υιός Σου. Όπως έδωσες σ’ αυτόν εξουσία σε όλη τη σάρκα, για να δώσει ζωή αιώνια σε όλους όσους έδωσες σ’ αυτόν. Αυτή είναι η αιώνια ζωή, το να γνωρίζουν Εσένα ως τον μόνον αληθινό Θεό, και τον οποίον απέστειλες Ιησού Χριστό. Εγώ Σε δόξασα επί της γης. Το έργο τελείωσα το οποίον μου έδωσες να κάνω. Και τώρα δόξασέ με Εσύ, Πατέρα, πλησίον Σου, με την δόξα την οποία είχα μαζί Σου πριν γίνει ο κόσμος» (κατά Ιωάννη ΙΖ:1-5).

«Τώρα έρχομαι προς Εσένα» (κατά Ιωάννη ΙΖ:13).

«Ή νομίζεις ότι δεν μπορώ ήδη να παρακαλέσω τον Πατέρα μου, και θα στήσει κοντά μου περισσότερες από δώδεκα λεγεώνες αγγέλων? Πώς λοιπόν θα εκπληρωθούν οι γραφές, ότι έτσι πρέπει να γίνει?» (κατά Ματθαίο ΚΣΤ).

«Πατέρα, αν θέλεις να απομακρύνεις το ποτήριον τούτο απ’ εμού. Αλλά όχι το θέλημά μου, αλλά το δικό Σου ας γίνει» (κατά Λουκά ΚΒ:41-42).

«Τώρα η ψυχή μου είναι ταραγμένη. Και τί να πω; Πατέρα, σώσε με από την ώρα αυτή? Αλλά γι’ αυτό ήρθα στην ώρα αυτήν. Πατέρα, δόξασε το όνομά Σου» (κατά Ιωάννη ΙΒ:27-28). Εξήγηση Παραμαχάνσα Γιογκανάντα: «Τώρα η ψυχή μου είναι ταραγμένη διότι η ώρα του μεγάλου βασανισμού μου κοντεύει. Αλλά τι να πω? Να προσευχηθώ στον Πατέρα να με σώσει απ’ αυτή τη σκοτεινή ώρα? Θα μπορούσα – εντούτοις γι’ αυτή την ώρα γεννήθηκα!».

(Πάνω στον Σταυρό) «Πατέρα, συγχώρησέ τους, διότι δεν ξέρουν τι κάνουν» (κατά Λουκά ΚΓ:34).

«Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες?» (κατά Ματθαίο ΚΖ:45-47).

Και φωνάζοντας με φωνή μεγάλη ο Ιησούς είπε: «Πατέρα, στα χέρια Σου παραδίδω το πνεύμα μου». Και αφού είπε αυτά εξέπνευσε (κατά Λουκά ΚΓ:45).

(Μετά την ανάσταση) Λέγει προς αυτήν ο Ιησούς: «Μη με αγγίζεις, διότι δεν ανέβηκα ακόμα προς τον Πατέρα μου. Αλλά πήγαινε προς τους αδελφούς μου, και πες προς αυτούς ότι ανεβαίνω προς τον Πατέρα μου και Πατέρα σας, και Θεό μου και Θεό σας» (κατά Ιωάννη Κ:16-17).
———————————-
Παραμαχάνσα Γιογκανάντα: Ο Ιησούς ποτέ δεν ισχυρίστηκε πως ήταν το μοναδικό παιδί του Θεού. Ο Άγιος Ιωάννης μαρτύρησε τα εξής: «Σε όσους τον δέχτηκαν, σ’ αυτούς έδωσε εξουσία να γίνουν τέκνα του Θεού, σ’ αυτούς που πιστεύουν στο όνομά του (σ’ αυτούς που είναι εδραιωμένοι στην πανταχού παρούσα κατά Χριστόν Συνειδητότητα)» (κατά Ιωάννη Α:12).

Ο Ιησούς ο γιος του ανθρώπου εξύψωσε τον εαυτό του και έγινε γιος του Θεού. Δηλαδή υπερέβη τη συνηθισμένη ανθρώπινη συνειδητότητα και εισήλθε στη συμπαντική κατά Χριστόν Συνειδητότητα, ΤΗΝ ΑΓΝΗ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΟΥΣΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ. Όταν ο Άγιος Ιωάννης είπε: «Όσοι δε εδέχθησαν αυτόν, σ’ αυτούς έδωσε εξουσία να γίνουν τέκνα Θεού» (κατά Ιωάννη Α:12), εννοούσε ότι καθένας που θα μπορούσε να λάβει αυτήν την κατά Χριστόν Συνειδητότητα, που θα μπορούσε να αυξήσει τη χωρητικότητα της συνειδητότητάς του ώστε να χωρέσει αυτόν τον άπειρο ωκεανό της αλήθειας, θα γινόταν, σαν τον Ιησού, γιος του Θεού – ένα με τον Πατέρα.

Αυτό δίνει ελπίδα σε κάθε καρδιά που αναζητά τον Θεό, γιατί δεν θα υπήρχε κίνητρο να ακολουθήσει κάποιος το παράδειγμα του Ιησού αν δεν μπορούσε να γίνει σαν εκείνον. Ο Ιησούς δεν στάλθηκε σ’ εμάς για να συμβολίσει έναν ακατόρθωτο στόχο. Ήρθε σαν ζωντανή έμπνευση, αποδεικνύοντας ότι μπορούμε επιτυχώς να αναζητήσουμε και να πετύχουμε. Αν ο Θεός δημιούργησε όλους τους ανθρώπους κατ’ εικόνα Του, όπως δηλώνεται στην Αγία Γραφή, δεν θα μπορούσε να δίνει περισσότερα σε κάποιον απ’ όσα σε όλους τους υπόλοιπους. Δεν μπορεί να κατηγορηθεί για μεροληψία, κάτι που θα Τον έκανε λιγότερο θεϊκό. Είμαστε όλοι παιδιά Του, δημιουργημένοι από τη δύναμη της ύπαρξής Του – προικισμένοι μ’ αυτή τη δύναμη να γίνουμε αληθινοί Του «γιοι».

Ούτε ήταν ο Θεός ο μόνος που έκανε τον Ιησού τον πνευματικό γίγαντα που ήταν. Αν ο Θεός δημιουργεί προφήτες ως μοναδικά όντα, φτιαγμένα σ’ ένα πνευματικό εργοστάσιο, τότε θα μπορούσαμε δίκαια να σκεφτούμε ότι δεν έχει νόημα να παλεύουμε και θα περιμέναμε απ’ Αυτόν να μας αναμορφώσει και να κάνει Αυτός την πνευματική μας εργασία. Το δώρο της λογικής και της επιλογής, η δύναμη της ελεύθερης βούλησης, είναι ιδιόμορφα χαρακτηριστικά του ανθρώπου και είναι αρκετά για να μας αποδείξουν ότι πρέπει εμείς οι ίδιοι να αποκτήσουμε πνευματική ανάπτυξη με ατομική προσπάθεια και νίκη. Ο Ιησούς πάλεψε, νήστεψε, προσευχήθηκε, πειθάρχησε τον εαυτό του με κάθε τρόπο. Θαυμάζουμε τον Ιησού περισσότερο γιατί ενώ γεννήθηκε άνθρωπος, έγινε θεϊκός.

Το Πνεύμα δεν θα μπορούσε να είναι μεροληπτικό δημιουργώντας τον Ιησού ως έναν Χριστό και όλους τους άλλους ως ανεπαρκή θνητά όντα. Θεϊκά εισαγόμενοι σαν τον Ιησού θα ήταν δυνατόν να παραχθούν κατά χιλιάδες από τον Θεό. Και καθώς θα ήταν φτιαγμένοι τέλειοι, φυσικά θα συμπεριφέρονταν ως Χριστοί πάνω στη γη – πνευματικές μαριονέτες του Θεού. Τέτοιοι Χριστοί θα μπορούσαν πάρα πολύ δύσκολα να αποτελέσουν ιδεώδη για τους θνητούς που παλεύουν με τις αδυναμίες τους. Όταν όμως υπάρχει κάποιος που έγινε Χριστός μέσα από προσωπική προσπάθεια να υπερνικήσει τους πειρασμούς και με την ορθή χρησιμοποίηση της δοσμένης από τον Θεό ελεύθερης επιλογής του και τη δύναμη της κοινωνίας του με τον Θεό μέσω έντονου προσκυνήματος ή μιας επιστημονικής τεχνικής διαλογισμού, τότε αυτό το παράδειγμα διεγείρει την ελπίδα της σωτηρίας μέσα στο εύθραυστο, άτολμο, υλικά βασανισμένο ανθρώπινο στήθος.

Η ανεκτίμητη συνεισφορά της Ινδίας στον κόσμο, που ανακαλύφτηκε στα αρχαία χρόνια από τους ρίσι της, είναι η επιστήμη της θρησκείας –η γιόγκα, «θεϊκή ένωση»– με την οποία ο Θεός μπορεί να γίνει γνωστός, όχι σαν μια θεολογική έννοια, αλλά σαν μια πραγματική προσωπική εμπειρία. Απ’ όλη την επιστημονική γνώση, η επιστήμη της γιόγκα της συνειδητοποίησης του Θεού είναι η υψηλότερη σε αξία για τον άνθρωπο γιατί χτυπά την αιτία-ρίζα όλων των ανθρώπινων ασθενειών: την άγνοια, το σκοτεινό περιτύλιγμα της αυταπάτης. Όταν κάποιος εδραιωθεί απόλυτα στη συνειδητοποίηση του Θεού, η αυταπάτη υπερβαίνεται και η κατώτερη θνητή συνειδητότητα εξυψώνεται σ’ ένα επίπεδο όμοιο με του Χριστού.

Η Αγία Τριάδα του Χριστιανισμού –ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα– σε σχέση με τη συνηθισμένη ιδέα της ενσάρκωσης του Ιησού είναι απολύτως ανεξήγητη χωρίς τη διαφοροποίηση μεταξύ του Ιησού ως σωματική οντότητα και του Ιησού ως του φορέα μέσα από τον οποίο εκδηλώθηκε ο Μονογενής Υιός, ή η κατά Χριστόν Συνειδητότητα. Ο ίδιος ο Ιησούς κάνει μια τέτοια διάκριση όταν μιλά για το σώμα του ως τον «υιό του ανθρώπου», και για την ψυχή του, η οποία δεν περιορίζονταν από το σώμα αλλά ήταν ένα με τη μονογενή κατά Χριστόν Συνειδητότητα μέσα σε κάθε ίχνος δόνησης, ως τον «υιό του Θεού».

Ο Άγιος Ιωάννης είπε: «Σε όσους τον έλαβαν, σ’ αυτούς έδωσε εξουσία να γίνουν οι γιοι του Θεού». Ο ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ στο «γιοι του Θεού» δείχνει εμφανώς, από τις διδασκαλίες που έλαβε από τον Ιησού, ότι ο μονογενής Υιός δεν αφορούσε το σώμα του Ιησού αλλά την κατάστασή του της κατά Χριστόν Συνειδητότητας. Και ότι όλοι εκείνοι που θα μπορούσαν να εξαγνίσουν τη συνειδητότητά τους και να λάβουν, ή να αντανακλούν ανεμπόδιστα, τη δύναμη του Θεού, θα μπορούσαν να γίνουν γιοι του Θεού. Θα μπορούσαν να είναι ένα με τη μονογενή αντανάκλαση του Θεού μέσα σε όλη την ύλη, όπως ήταν ο Ιησούς, και μέσω του υιού, της κατά Χριστόν Συνειδητότητας, να ανέλθουν στον Πατέρα, την υπέρτατη Συμπαντική Συνειδητότητα. («Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή. Κανείς δεν έρχεται προς τον Πατέρα παρά μόνο μέσω εμού», κατά Ιωάννη ΙΔ:6). Δηλαδή, κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να φτάσει τον υπερβατικό Πατέρα που βρίσκεται πέρα από τη δημιουργία χωρίς πρώτα να συντονιστεί με τον «Υιό» ή την κατά Χριστόν Συνειδητότητα μέσα στη δημιουργία).

Ένας απελευθερωμένος Δάσκαλος, όσο μεγάλος κι αν φαίνεται στον γήινο ρόλο του, ποτέ δεν ισχυρίζεται ότι είναι ενσαρκωμένος Θεός. Το κύμα δεν μπορεί να πει: «Είμαι ο ωκεανός», επειδή ο ωκεανός μπορεί να υπάρχει και χωρίς το κύμα, αλλά το κύμα δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς τον ωκεανό. Ένας πλήρως απελευθερωμένος Δάσκαλος μπορεί να πει: «Ο Θεός έχει γίνει ο εαυτός μου», αλλά ποτέ δεν θα έλεγε: «Είμαι ο Θεός». Ο ωκεανός έχει γίνει το κύμα, αλλά το κύμα δεν είναι ο ωκεανός. Ο Θεός είναι ο Δημιουργός και ο υποστηρικτής όλων των απελευθερωμένων ψυχών, και η χάρη Του επιτρέπει σ’ αυτές να αισθάνονται, όπως ο Ιησούς: «Εγώ και ο Πατέρας μου είμαστε ένα». Τα αληθινά παιδιά Του όμως ποτέ δεν εικάζουν απ’ αυτήν την ταύτιση: «Είμαι ο Θεός». Ακόμη και ο Ιησούς, παρόλο που ήταν ένα με τον Θεό, είπε: «Αυτά που γνωρίζει ο Πατέρας μου, εγώ δεν τα γνωρίζω» («Για δε την ημέρα εκείνη και την ώρα κανείς δεν γνωρίζει, ούτε οι άγγελοι που είναι στον ουρανό, ούτε ο Υιός, παρά μόνο ο Πατέρας» (κατά Μάρκο ΙΓ:32).

Οι μεγάλοι Δάσκαλοι της Ινδίας ζουν και διαμορφώνουν τη ζωή τους με τα ίδια θεϊκά ιδανικά του Χριστού. Αυτοί οι άνθρωποι είναι η οικογένειά του που είχε εξαγγείλει: «Όποιος κάνει το θέλημα του Πατέρα μου που βρίσκεται στους ουρανούς, αυτός είναι αδελφός και αδελφή και μητέρα μου» (Κατά Ματθαίο ΙΒ:50). «Εάν μείνετε στα λόγια μου», είπε ο Χριστός, «είστε αληθινά μαθητές μου, και θα γνωρίσετε την αλήθεια, και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει» (κατά Ιωάννη Η:31-32). Όλοι απόλυτα ελεύθεροι άνθρωποι, κυρίαρχοι του εαυτού τους, οι Γιόγκι στην Ινδία που μοιάζουν στον Χριστό είναι μέρος της αθάνατης αδελφότητας: αυτών που φτάνουν στην απελευθερωτική γνώση του Ενός Πατέρα. – Από τη «Δευτέρα Παρουσία του Χριστού», δίτομο έργο, γραμμένο από τον Παραμαχάνσα Γιογκανάντα, αδημοσίευτο
—————————————————
Τα γραπτά πολλών γνωστικών Χριστιανών κατά τους δύο πρώτους αιώνες μ.Χ., συμπεριλαμβανόμενων των Βασιλειάδη, Θεοδότου, Βαλεντίνου και Πτολεμαίου, παρόμοια εκφράζουν ότι είχαν κατανοήσει ότι ο «μονογενής Υιός» είναι μια συμπαντική θεμελιώδης αρχή στη δημιουργία –ο θεϊκός Νους– και όχι το πρόσωπο του Ιησού.

Στη Σύνοδο της Νίκαιας (325 μ.Χ.), ωστόσο, και στη μετέπειτα Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης (381 μ.Χ.), η Εκκλησία εξήγγειλε ως επίσημο δόγμα ότι ο ίδιος ο Ιησούς ήταν, σύμφωνα με τα λόγια του Συμβόλου Πίστης που καθιερώθηκε στη Νίκαια, «ο μονογενής Υιός, μονογενής εκ του Πατρός προ πάντων των αιώνων, φως εκ φωτός, αληθινός Θεός εκ Θεού αληθινού, γεννηθέντα (που γεννήθηκε), ου ποιηθέντα (δεν δημιουργήθηκε), ομοούσιος (από την ίδια ουσία) του Πατρός». Μετά τη Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης, γράφει ο Timothy D. Barnes στο Athanasius and Constantius: Theology and Politics in the Constantinian Empire (Harvard University Press, 1993), «ο αυτοκράτορας κατέστησε τις αποφάσεις της Συνόδου νόμους, και υπέβαλε τους Χριστιανούς που δεν δέχονταν το Σύμβολο Πίστης της Νίκαιας και το συνοδευτικό ΟΜΟΟΥΣΙΟΣ σε νομικούς περιορισμούς.

Όπως έχει εδώ και καιρό αναγνωριστεί, αυτά τα γεγονότα σημάδεψαν τη μετάβαση από μια χαρακτηριστική εποχή της ιστορίας της χριστιανικής Εκκλησίας και της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας σε μια άλλη εποχή». Από εκείνο το σημείο και μετά, εξηγεί ο Richard E. Rubenstein στο When Jesus Became God: The Struggle to Define Christianity During the Last Days of Rome («Όταν ο Ιησούς έγινε Θεός: Ο αγώνας για τον προσδιορισμό του Χριστιανισμού κατά τις τελευταίες μέρες της Ρώμης» – New York: Harcourt, 1999), η επίσημη διδασκαλία της Εκκλησίας ήταν ότι το να μην αποδέχεται κάποιος τον Ιησού ως Θεό σημαίνει ότι απορρίπτει τον Ίδιο τον Θεό. Με την πάροδο των αιώνων, αυτή η άποψη είχε τεράστιες και συχνά τραγικές επιπτώσεις στις σχέσεις μεταξύ Χριστιανών και Εβραίων (και αργότερα και των Μουσουλμάνων, οι οποίοι θεωρούσαν τον Ιησού ως έναν θεϊκό προφήτη αλλά όχι ως τμήμα του Θεού), καθώς και για τους μη Χριστιανούς στις χώρες που αργότερα κατακτήθηκαν και αποικίστηκαν από τα ευρωπαϊκά έθνη. (Σημείωση του Εκδότη, SRF, της οργάνωσής του Παραμαχάνσα Γιογκανάντα)].

Προσέξετε ότι δεν παραδέχοντε και συμπεριφέροντε ως να μην υπάρχουν τα Λόγια των 4 Ευγγελιστών διά την εκ Πνεύματος Αγίου τεκνοποίηση Της Παρθένου Παναγίας και όλων των άλλων όσων αναφέροντε. Τα λόγια τους είναι ισχυρής πειρασματικής πλάνης, μπορούν να παρασύρουν οιονδήποτε δεν είναι εκκεντρισμένος εις Ιησούν Χριστόν ως Θεάνθρωπον απευθείας και Αγίαν Τριάδαν την οποίαν απορρίπτουν οι αιρειτκοί ή σε ορισμένες περιπτώσεις με δόλον λένε ότι Ο Πατέρας είναι Ανώτερος και Τα Άλλα Δύο Πρόσωπα κατώτερα ή και ποιημένα αντί Συνγεννημένα Άκτιστα Αγέννητα Ποτέ προ πάντων των αιώνων….

Τρισκύριος εν Μονάδι Κύριος Ακτιστοαγεννητοκύριος ειμοί ΒοηΘειός και ου φοβηθήσομαι τι ποιήσει μοι δαίμων, αιρετικός, Αντίχριστος, Αντίθεος, κακοπροαίρετος άνθρωπος και ου φοβηθήσομαι κακά.

Παναγιώτης Δίας