Από τον Εθνικόν Ύμνον στον Εθνικόν Ύπνον & ο Ορισμός της Αντοχής…..

Από τον Εθνικόν Ύμνον στον Εθνικόν Ύπνον & ο Ορισμός της Αντοχής…..

Από τους Ήρωες στους Αχάριστους.

Από την Ηθική στην Διαστροφή.

Από Τον Θεόν στην βλασφημία της αθεΐας, το χάος και το δάσος από ανύπαρκτους και κτιστούς θεούς που ο καθένας λέγει άλλα των άλλων αλλά την ίδια ώρα ο κτιστός αρχηγός τους εθυγραμμίζει τους υποτακτικούς του κτιστούς θεούς στην ίδια εξαπάτηση, φαυλότητα, ασυναρτησία και ψυχική κατά μέτωπον επίθεση.

Η διαφορά του ύμνου και του ύπνου στην ίδια θέση έναν μι ή έναν πι……

Η Αντοχή !

Υπάρχει η αντοχή του φυσικού πόνου και η αντοχή του ψυχικού πόνου. Υπάρχουν άνθρωποι που αντέχουν τρομακτικώς σε φυσικό πόνο αλλά όχι σε ψυχικό πόνο όσον και εάν σας ξενίζει. Και βεβαίως το αντίστροφο, άνθρωποι που αντέχουν τον ψυχικό πόνο αλλά όχι στον ίδιο βαθμό τον φυσικό πόνο.

Το άλλο μέρος είναι η εγκατάλειψη δυνάμεων. Π.χ. ένας άνθρωπος που βαστάει ανά χείρας έναν βαρετόν αντικείμενον μπορεί να μην αντέξει όχι επειδή δεν έχει το φυσικό και ψυχικό σθένος, αλλά επειδή μάγκωσαν οι μυες του και δεν λειτουργούν. Ομοίως και με μία ασθένεια αρρώστειας, οπού ένας άνθρωπος μεγάλης αντοχής δεν έχει πλέον τις δυνάμεις για να αντέξει. Συνεπώς η αντοχή συνδέεται άρρηκτα με διαφόρων μορφών και συνδυασμών δυνάμεων.

Η έσχατη όψη της αντοχής συνδέεται με περίεργες δυνάμεις και με την ισχυρή δύναμη της Πίστεως. Μία μάνα μπορεί να σηκώσει έναν αυτοκίνητον παρότι τζιελεφή [κελεφή, ήτοι ωσάν να έχει μάζα όπως έναν κέλυφος καραόλου/σαλίγγαρου, ήτοι είναι εύθραστη σε φυσική ανάπλαση και κατ’ επέκταση σε ρωμή] και να ανασύρει το παιδί της κάτω από τις ρόδες.

Ένας Χριστιανός φτάνει σε σημείον να μην αισθάνεται ακραίες κακουργίες επάνω του, όπως καύσιμον, τέντωμα και άλλα και βεβαίως, οι ίδιοι παραδέχονται και οι ίδιοι επιτυγχάνουν τούτο διά της ακλονήτου Πίστεως των και προσκολλήσεως των εις Τον Χριστόν, λαμβάνοντας απευθείας δύναμη διά της απαράμιλλης συγκέντρωσης τους εις Τον Θεόν και όπως φάνηκε εκατομμύρια φορές, Ο Θεός των, τους έδωκε την θαυμαστή δύναμη αντοχής, ενώ πάντοτε μετά σφάζονταν, εάν εξαιρέσουμε τους Τρεις Παίδες και κάποιες άλλες περιπτώσεις που δεν γνωρίζω ή λησμονώ. Όταν ο άνθρωπος φτάσει σε Θεία Τελειότητα, το να παραμείνει επί γης το μόνον οπού μπορεί να του προσφέρει είναι η ανανέωση επίθεσης εναντίον του ένεκα του μίσους και στοχοποίηση από εκείνους που προσβλήθηκαν από την Αντοχή διά Πίστεως του ή η πτώση του σε υπερηφάνεια από τις κολακείες και επευφημίες των άλλων ή και αμφότερα και μία ανακατωσούρα μελλοντική που θα τον ψυχοβλάψει. Συνεπώς, συμφέρον του είναι να φύγει με την Θεία Τελειότητα του προς τους Θείους Ουρανούς.

Η Αντοχή είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την αηδία, την πλήξη, τον βαθμόν δυνάμεως [ή αδυναμίας] και την διάρκεια χρόνου.

Εις τις δύο όψεις του νομίσματος αυτού, από την μεν πλευρά είναι η Αντοχή και από την άλλη η Αηδία και κάθε μία επεκτείνεται εσωτερικώς διά του πάχους του νομίσματος τούτου εις την έτερη !

Η λέξη αηδία προέρχεται από το άλφα στερητικόν και το ήδυ [γλυκόν] και σημαίνει έλλειψη γλυτζειάς [γλυκειάς] ζωής ! Το να αντέχεις, ειδικώς ψυχικώς σημαίνει να αντέχεις την φυσική και ψυχική αηδία που υπόστασαι και οι οποίες είναι αμφίδρομες, αναδρομικές και αλληλοεισερχόμενες εις έναν κοινόν κράμαν !

Ακόμη και η γλυκειά ζωή μπορεί να φτάσει σε αηδία !

Η αντοχή της αηδίας εις την αρχήν μπορεί να είναι ασπούμε ευχάριστη, εκπαιδευτική, επίδειξη ανδρείας, γενναιότητος και ικανότητος έως και αξιότητος επιβίωσης. Με την παράταση διάρκειας χρόνου μετατρέπεται σε παράπονα, γογγύσματα και ζηλοφθονία δι’ εκείνους που ζουν ωραία, ενώ το πρόσωπον που αντέχει παραμένει στάσιμον, υποστηρίζει άλλους που είναι ανεύθυνοι, χαλαροί, ανέμελλοι και διατείνονται σε γλυκειά ζωή και ενδεχομένως να περιγελούν φανερά ή κρυφίως τον ήρωα ή και έστω υπεύθυνον άνθρωπον που υποστηρίζει διά της αντοχής του την μακρόχρονη παραμονή τους εις την Ηθική, επιβίωση ως Έθνος ή Θρησκεία, επιβίωση τους ως καθώς πρέπει Οικογένεια και ο,τιδήποτε άλλον παρόμοιον, υπομένει τες συνέπειες ενώ οι άλλοι που ωφελούνται αδιαφορούν ή εξεφράζονται με έναν στοματικό ευχαριστώ !

Συνάμα, η επανάληψη της ίδιας αηδίας, κενότητας, αγοητευτικής βιωτής διογκώνεται σε ανυπόφορη, διότι φαίνεται ότι το πεπρωμένον και μέλλον του προσώπου είναι η αντοχή των Εξευτελισμών από πάσα κατεύθυνση και είτε το κατανοεί είτε ουχί μετατρέπεται σε πολίτη της μόνιμης ταλαιπωρίας. Διαλογιστείτε τις συγγενικές λέξεις Ταλώς, ταλάντωση και παραμονή εις την ίδια κατάσταση συνεχώς. Εάν ο Ταλώς ήταν έναν πρόσωπον και όχι τεχνητή μηχανή, τότε ήταν αηδιασμένος ή βίωνε μία αηδιαστική ζωή, αφού ενώ άλλοι ασπούμε άλλοι εις την Κρήτη έκαναν όργια αυτός περιπολούσε τα όρη και τα παράκτια διά να τους προσέχει. Εάν πάλαι ήταν αυτόματον μηχανής, τον ονόμασαν Ταλώς διότι ζούσε την μηχανική ταλαίπωρη ζωή, όπως λέμε περί οποιουδήποτε που λειτουργεί και εργάζεται όπως μία σκλάβα μηχανή άνευ ήδυ εις την ζωήν του.

Ένας φίλος μου Λογιστής, κάνει τακτικά ταξείδια μικρής διαρκείας διά να αντέχει την πλήξη των καθημερινών και πολλών επαναλαμβανόμενων σε κάθε πελάτη ψυχρών [μηχανικών, ταλαίπορων = ταλώς + άπορος ή πορεία, σκέψου!] αριθμών !

Η πιο συνετή αναφορά ως παράδειγμα διά την πλήξη που φέρνει η αηδία της αντοχής είναι το σύνθημα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ !

Βεβαίως, ευνοούσαν και οι περιστάσεις και οι Έλληνες είπαν καλύτερα μίας ώρα ελεύθερης ζωής παρά μία πλήρης διάρκεια ζωής αντοχής εις τους εξευτελισμούς της αηδίας !

Διά να αντέξεις και δη εις τα χειρότερα των χειροτέρων, και τα ψυχικότερα των ψυχικοτέρων, πρέπει να έχεις ως προέκταση την αληθή προέκταση του νοήματος Αντοχή, δηλαδή τον Θάνατον !

Εις την εποχήν μας, η πλήξη, η αηδία και η παραίτηση εκ της αντοχής, επήλθε, από την επιδεικτική πιστοποίηση που μας ενέδωσαν τεχνηεντώς ή αληθώς εν μέρει ήτοι αμφότερα, ότι ό,τι και εάν επιτύχουμε είναι μάταιον, αφού μετά από μία ολιγόχρονη νίκη μας επανασκλαβώνουν σε εξευτελισμούς, άρα τε, διατί να προσπαθούμε διά προσωρινές νίκες που θα τις ακολουθήσουν καινούργιες τεράστιες ήττες και συνάμα να έχουμε χάσει τον χρόνον διά μία γλυκειά ζωή ακόμη και της ψυχής μας σε κάποιες περιπτώσεις; Με τούτον τον τρόπον μας παρέλυσαν από την θέληση και βούληση αντοχής ως της επίτευξης του στόχου ενώ συνάμα μας έχουν αδειάσει από οποιονδήποτε στόχον ζωής και δη πράας ηθικής και ψυχοφελής πριν και μετά τον θάνατον ζωής.

Να διατί οι σοφοί Χριστιανοί Αγίοι συνειστούν μέχρι των άκρων υπομονή στην αηδία, προσευχή για να ανανεώνεται η αντοχή και συνάμα να ανανεώνεται με αίσθημα ελπιδοφόρον και ευχάριστης ψυχικής ευφροσύνης διά το τελικόν αίσιον μετά θάνατον αποτέλεσμα. Να σκεπτόμαστε τον θάνατον ότι θα έρθει και ότι πρέπει να είμαστε έτοιμοι όταν επέλθει ώστε να μην μας φοβίζει αλλά εμείς να τον φοβίζουμε αφού όταν θα έρθει δεν θα είμαστε έρμαια των δικών του. Η πλήξη προσπερνάται με την προσκόλληση εις Τον Χριστόν, αφού η πλήξη είναι η υποφθόνια εξάρτηση από τα αγαθά του μάταιου υλικού κόσμου που περνάει ο καιρός και εμείς δεν έχουμε, ενώ άλλοι απολαμβάνουν και με το παραπάνω.

Δεν νοείται Αντοχή άνευ Βουλητικής Στερήσεως σε κάθε περίπτωση ! Ο μακρύς χρόνος κτίζει τα φαντάσματα των πειρασμών της πλήξεως. Το να πλήττεις διά την αηδιαστική ζωή δεν είναι κακόν. Κακόν είναι ο ανάξιος, αδέξιος και ματαιόπονος ή προσωρινός λόγος και τρόπος διαχείρισης της πλήξεως !

Από την πλήξη, έγινε και γίνεται καθημερινώς, μπορεί να κάνεις καλή ή κακή διά την επίγεια βιωτή σου και την ψυχή σου επανάσταση και διά το Έθνος και τους ανθρώπους γενικότερα, ή να παραδωθείς ως σκλάβος ή δούλος, αλλά ποίου σκλάβος και ποίου δούλος ;

Δούλος, υποτακτικός, κάποιου ανώτερου που θέλει να σε φάγει και ψυχοφάγει ή κάποιου ανώτερου που θέλει να σε σώσει και ψυχοσώσει ;

Το να είσαι δούλος μπορεί να είναι αναπόφευκτον και μπορεί να ελευθερώνεσαι από μία κατάσταση και αξεδιαιρέτου τούτο να οδηγεί σε δουλεία άλλης κατάστασης ή κατεστημένου. Το θέμα ποίου δούλος θα είσαι; Διά να αρχίσετε να το κατανοείτε, αυτός είναι ο λόγος που αλλάζεις δουλειά [δουλεία] ως μισθωτός, υπάλληλος, αχθοφόρος, διευθυντής, ειδικός σε κάτι, εργασία. Αλλάζεις ψυχικά και νοητικά μούτρα αφεντικού! Αυτός είναι ο λόγος που θέλεις διαζύγιον! Αυτός είναι ο λόγος που θέλεις μετακόμιση, ξενητειά, επαναφορά εις τα πάτρια εδάφη. Αυτός είναι ο λόγος που θέλεις εκδρομή και διακοπές, διά ν’ αλλάξεις παραστάσεις ή και να βιώσεις σε διαφορετικές περιβαλλοντικές με πάσα έννοια παραστάσεις !

Εξού και συναντούνται δούλοι που βιώνουν εκατομμύρια ηδονές και αφεντικά που βιώνουν εκατομμύρια εξευτελισμούς, ανατροπές, αηδίες, καταδιώξεις, ποίος από τους δύο είναι ο πιο δούλος ή μάλλον με περιττή σαφήνεια ποίος από τους δύο είναι ο πιο ευτυχισμένος δούλος;

Εντούτοις, υπεισέρχεται το ηθικόν κριτήριον, διά ποίους και τι βιώνει έναν αφεντικόν ή δούλος εξευτελισμούς ή ηδονές και κατ’ επέκτασιν το εύρος αυτών, τον βαθμόν δικαίου και την υστερόβουλη αντικειμενική προσπάθεια στόχου !

Εάν κατανοήσουμε όλα αυτά, τότε υπάρχει η περίπτωση της ελπίδας διά μία ευθυγράμμιση αληθινού δικαίου, ή δε μη, ούτε ελπίδα υφίσταται ούτε αίσιον τέλος, καθότι ήδη η κατιούσα έγινε βάραθρον ανείπωτον όχι ενός μικροσκοπικού Καιάδα όπως αυτόν που επισκέφθηκα εις την Σπάρτη αλλά ενός εμφανούς πλέον Υπερσυμπαντικού Καιάδα !

Παναγιώτης Δίας